1. BidangMakna
Bidangmaknaataupunsemantik,
sebenarnyamenjadisebahagiandaripadailmu
linguistic
keranabahasatidakakansempurnajikatidakadaunsurmakna. Bahasamenurut R.H. Robbins (1952)
adalahmenegaskanbahawakajianmaknamerupakansalahsatubahagian
yang
pentingdalamlinguistik am. Selainituadalagitokoh-tokoh yang mengemukakanpendapat yang
lain. Firth (1994) pula menegaskanbahawamaknamenjadiintidalamsesuatukajianbahasa.
Berdasarkanpernyataanbagiketiga-tigatokohdiatas, maknamerupakanperkara yang sangatpenting,
sekiranyakitamembacasesuatuayatataupunmenulisayattetapikitatidakmengetahuimaknanya,
makatidaksempurnalah. Seharusnyakitaperlumengetahuimaknaapasahaja yang kitabaca, kitatulis.
Dalambidanglinguistik ,semantik pula ialahbidang yang mengkajimaknaatauertidalambahasa
(NikSafiah Karim, 2001). Semantikataukajianmaknaadalahsatubidang yang sangatluas,
dimanaianyamencakupikebanyakandaripadastrukturdanfungsibahasasertajugamasalahdalamkajia
npsikologi,
falsafahdanantropologi.
TerdapatbeberapajenismaknadalambahasaMelayuantaranyaialahmaknaafektif,
maknaleksikal,
maknakonseptual, maknakonotatif, maknakolokatif, maknatematikdanbanyaklagi.