2. ύμφωνα με το μύθο των Ελλόνων, γιατύ υπϊρχει
και ο μύθοσ των Περςών (βλϋπε πιο κϊτω), η
Ευρώπη όταν αδελφό του Κϊδμου, ιδρυτό τησ
Θόβασ και κόρη του Αγόνορα και τησ
Σηλεφϊςςασ, ηγεμόνων τησ Υοινύκησ.
Όταν μεγϊλωςε, μια μϋρα πόγε ςτα λιβϊδια τησ
παραλύα, για να παύξει με τισ φύλεσ τησ και να
μαζϋψει λουλούδια. Εκεύ ςυνϊντηςε τον θεό Δύα.
Εκεύνον αμϋςωσ τον χτύπηςε ο Έρωτασ και για να
την πληςιϊςει μεταμορφώθηκε ςε όρεμο, εύςωμο
και δυνατό ταύρο και πόγε δύπλα τησ κϊνοντασ
δόθεν ότι βόςκει, ςκεπτόμενοσ με τι τρόπο θα την
κατακτούςε.
3. Εκεύνη τότε πληςύαςε τον
ταύρο - Δύα και ϊρχιςε να τον
χαώδεύει γοητευμϋνη από την
ωραύα κορμοςταςιϊ του και τη
μυώκό του δύναμη. ε λύγο δε
δύςταςε και να τον ιππεύςει.
Σότε αυτόσ ϊρχιςε να τρϋχει με
αςτραπιαύα ταχύτητα. Η
Ευρώπη ϋκλαιγε, μα δεν
μπορούςε να πηδόςει, γιατύ
φοβόταν μη ςκοτωθεύ. Ο
μεταμορφωμϋνοσ ςε ταύρο
θεόσ διϋςχιςε τη θϊλαςςα
ςυνοδευόμενοσ από Σρύτωνεσ
και Νηρηύδεσ και ϋφταςε ςτην
Κρότη.
4. Όταν αποβιβϊςτηκε ςτο νηςύ, ο
ταύροσ δεν φαινόταν πια, αλλϊ ο
Δύασ πόρε από το χϋρι την
Ευρώπη και την οδόγηςε ςτο
Δικταύον ϊντρο. Καρπόσ των
ερωτικών ενώςεων του Δύα και
τησ Ευρώπησ ςτην Κρότη όταν ο
Μύνωασ, ο Ραδϊμανθυσ και ο
αρπηδόνασ.
Αργότερα, όταν ο Δύασ εγκατϋλειψε
την Ευρώπη και πόγε ςτον Όλυμπο, η
Ευρώπη πόρε για δεύτερο ςύζυγό τησ
το βαςιλιϊ τησ Κρότησ Αςτερύωνα,
που υιοθϋτηςε και τα παιδιϊ που εύχε
αποκτόςει αυτό από το Δύα. Μετϊ το
θϊνατο του βαςιλιϊ Αςτϋριου, το
θρόνο τησ Κρότησ πόρε ο
μεγαλύτεροσ από τουσ θετούσ γιουσ
του, ο Μύνωασ, ο οπούοσ ϋγινε ο
πρώτοσ Έλληνασ θαλαςςοκρϊτορασ
και νομοθϋτησ.
5. ύμφωνα με τον Λουκιανό, η πρώτη
ερωτικό ϋνωςη του Δύα και τησ
Ευρώπησ ϋγινε ςτο Δικταύο ϊντρο, το
ςπόλαιο δηλαδό όπου γεννόθηκε και
μεγϊλωςε ο Δύασ. («επεύ δε επϋβη τη
νόςω (Κρότη) ο μεν ταύροσ ουκϋτι
εφαύνετο, επιλαβόμενοσ δε τησ χειρόσ
o Ζεύσ απόγε την Ευρώπην εισ το
Δικταύον ϊντρον ερυθριώςαν και
κϊτω ορώςαν…», Λουκιανόσ
αμωςατϋασ, Ενϊλιοι Διϊλογοι, 15, 4)
6. Αντύθετα ςύμφωνα με
την παρϊδοςη των
Γορτυνύων, η ερωτικό
ϋνωςη του Δύα και τησ
Ευρώπησ ϋγινε ςτην
περιοχό τησ Γόρτυνασ,
ςτη ςκιϊ ενόσ
πλατϊνου που από τότε
παρϋμεινε αειθαλόσ,
κϊτι που αποτυπώνεται
ςε πϊρα πολλϊ
νομύςματϊ τησ πόλησ
αυτόσ.
7. Παιδιϊ του Δύα και τησ
Ευρώπησ, ςύμφωνα με
τον Όμηρο, όταν μόνο ο
Μύνωασ και ο
Ραδϊμανθυσ (και οι δυο
φϋρονται ωσ κριτϋσ ςτον
Άδη των Ελλόνων):
«μηδϋ του κοςμολόητου
Υούνικα την κόρη ωσ
αγαπούςα, που το
Ραδϊμανθυ μου γϋννηςε
και τον ιςόθεο Μύνω»
(Ιλιϊδα Ξ 310 – 322).
8. Αντύθετα, ςύμφωνα με τον
Ηρόδοτο (Α 2 και Α 170 - 173), ο
Μύνωασ ηταν γνωςτοσενόσ
Έλληνα, μϊλλον Κρητικού, που
δεν αναφϋρει το όνομϊ του
(υπονοεύ τον βαςιλιϊ Αςτϋριο)
και τησ Ευρώπησ, πριγκύπιςςασ
τησ Υοινύκησ και αδελφόσ όχι
του Ραδϊμανθυ, αλλϊ του
αρπηδόνα, ο οπούοσ
ςυνεπλϊκη με το Μύνωα για το
ποιοσ θα πϊρει τη βαςιλεύα και
ηττηθεύσ πόρε τουσ ςταςιαςτϋσ
του και πόγαν ςτη Μύλητο τησ
Μ. Αςύασ.
9. ύμφωνα όμωσ με τον Όμηρο, ο
αρπηδόνασ όταν γιοσ του Δύα και
τησ Λαοδϊμειασ, κόρησ του
Βελλεροφόντη, του όρωα και
ηγεμόνα τησ Λυκύασ: «Σρύα παιδιϊ
απ' αυτόν ανϊςτηςε μετϊ ο
Βελλεροφόντησ, τον Ίςαντρο και
τον Ιππόλοχο, ςτερνϊ τη
Λαοδϊμεια. Μαζύ τησ πλϊγιαςε ο
βαθύγνωμοσ ο Δύασ, κι η Λαοδϊμεια
το χαλκαρματωμϋνο γϋννηςε ιςόθεο
αρπηδόνα» (Ιλιϊδα Ζ 199 – 200).
10. Ψηφιδωτό
Ωσ Αρπαγό τησ Ευρώπησ φϋρεται
επύςησ ψηφιδωτό μωςαώκό δϊπεδο το
οπούο αναπαριςτϊ το μύθο τησ
αρπαγόσ τησ Ευρώπησ από τον Δύα
μεταμορφωμϋνο ςε ταύρο. Σο
μωςαώκό αυτό χρονολογεύται γύρω
ςτον 4ο αιώνα π.Φ. και βρϋθηκε ςτην
ευρύτερη περιοχό τησ πϊρτησ.
όμερα φυλϊςςεται ςε πολύ καλό
κατϊςταςη ςτο Αρχαιολογικό
Μουςεύο τησ πόλησ. Σο ςυγκεκριμϋνο
ψηφιδωτό απεικονύζεται και ςτην
ελληνικό ϋκδοςη του κϋρματοσ των 2
ευρώ.