Οι μαθητές του Γ2 δημιούργησαν το δικό τους θεατρικό με θέμα την ανακύκλωση.

1. Κάδος : Πολλή φασαρία έχει εδώ μέσα! Παρακαλώ ησυχάστε!
Αλουμινόχαρτο : Τι να κάνουμε ,κύριε Κάδε ; Εδώ πέρα υπάρχει πολύς συνωστισμός.
Γυάλινο μπουκάλι: Μιλάει και ένα τόσο δα μικρό κομμάτι !
Αλουμινόχαρτο : Μπορεί να είμαι μικρό τώρα, αλλά με την ανακύκλωση θα γίνω μεγαλύτερο!
Κονσέρβα: Με ποια; Τι είναι πάλι αυτή η ανακύκλωση;
Κάδος : Μα πού ζεις;
Κονσέρβα: Μια ζωή σ’ ένα σούπερ μάρκετ αγκαλιά μ’ άλλες κονσέρβες, κανείς δε μας είπε τίποτα.
Κουτί αναψυκτικού: Αφήστε να σας πω εγώ ! έχω ανακυκλωθεί πολλές φορές. Ην ξέρω σαν νεράκι.
Ταψί μιας χρήσης: Ανυπομονούμε! Είμαστε όλο αυτιά!
Κουτί αναψυκτικού :Είναι μια διαδικασία με την οποία τα προϊόντα τα παλιά γίνονται καινούριο υλικό .
Από αυτό φτιάχνονται καινούρια προϊόντα.
Κονσέρβα: Πώς γίνεται αυτό; Θέλουμε λεπτομέρειες;
Κουτί αναψυκτικού : Όλα ξεκινούν από τους ανθρώπους. Μας αγοράζουν, μας χρησιμοποιούν και μετά μας
πετούν στο μπλε κάδο ανακύκλωσης. Εκεί μας μαζεύει το φορτηγό της ανακύκλωσης, το «ανακυκλοφόρο» και
Σ’ έναν δρόμο του Κερατσινίου υπήρχε ένας κάδος ανακύκλωσης. Τον περισσότερο καιρό
ζούσαν πολλές συσκευασίες αλουμινένιες , πλαστικές και γυάλινες.
Μια μέρα οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν αλουμινένια προϊόντα και ένα γυάλινο μπουκάλι.
Βρέθηκαν όμως και ένα μήλο παρέα με μια χαρτοπετσέτα.
Ξαφνικά ξέσπασε καβγάς ανάμεσα στους κατοίκους του κάδου.

2. μας πηγαίνει στο κέντρο διαλογής
Κουτί από σόδα : Πολύ ενδιαφέρον μου ακούγεται!
Κουτί αναψυκτικού : Μη με διακόπτεις! Εκεί μας ξεχωρίζουν ανάλογα με το είδος μας . Τα γυάλινα με τα
γυάλινα, τα πλαστικά με τα πλαστικά, τα αλουμινένια με τα αλουμινένια. Μας στέλνουν το καθένα στο
σωστό εργοστάσιο ανακύκλωσης. Μας συμπιέζουν , μας τεμαχίζουν και μετά μας λιώνουν με άλλο
αλουμίνιο.
Γυάλινο μπουκάλι : Πονάει;
Κουτί αναψυκτικού: Δεν ξέρω για τα γυάλινα ! Δεν έχουμε και κανένα γυαλί να μας πει ! Πάντως εμείς δε
φοβόμαστε!
Γυάλινο μπουκάλι: Αχ ! Πόσο φοβάμαι!
: Μετά μας κρυώνουν , μας βάζουν σε καλούπια και είμαστε καινούριο αλουμίνιο! Έτοιμοι για δράση!
Τι θα γίνουμε άραγε ; Θα αλλάξουμε ζωή; Πώς θα ‘ μαστε ;
Εγώ θα ‘ θελα να γίνω μια γερή πόρτα.
Εγώ λαχταρώ να γίνω ταψί παντοτινής χρήσης.
Ξαφνικά ακούστηκε μια βαριά φωνή.
Βωξίτης: Γεια σας! Είμαι ο βωξίτης, ο πατέρας σας και δημιουργός σας.
: Ποιος είσαι εσύ;
Βωξίτης: Είμαι ένα ορυκτό της γης. Χάρη σ’ εμένα υπάρχει το αλουμίνιο. Οι άνθρωποι με βγάζουν από
τα βουνά, μ’ επεξεργάζονται και φτιάχνουν το αλουμίνιο.
Πώς βρέθηκες εδώ;
Βωξίτης: Ξέφυγα και ήρθα να σας πω ότι με την ανακύκλωση κάνετε μόνο καλό. Πρέπει να σας

3. ανακυκλώνουν για να μην εξαντληθώ, για να μην πληγώνονται τα δάση και για να εξοικονομείτε ενέργεια και
πετρέλαιο. Τώρα σας χαιρετώ!
Όσο περίμεναν και μιλούσαν, άκουσα μια περίεργη φωνούλα. Ήταν ένα μισοφαγωμένο μηλαράκι.
Εμείς τι θα γίνουμε ;
Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ; Ένα φαγώσιμο προϊόν! Εδώ είναι ο κάδος ανακύκλωσης συσκευασιών.
Χαρτοπετσέτα:
Μας πέταξε ένας περαστικός, ένα ανέμελο παιδί. Δε γνώριζε τι είναι ανακύκλωση και ότι δεν πετάμε
τα σκουπίδια όπου να ‘ναι. Αλλά εμείς πλέον μάθαμε τι είναι ανακύκλωση.
Ακούστηκε ο ήχος του φορτηγού.
Δεν έχουμε πολύ χρόνο! Πρέπει να φύγουμε από ‘δω, γιατί θα σας χαλάσουμε τη δουλειά. Κυρ κάδε,
άνοιξε το καπάκι σου να πεταχτούμε στον διπλανό κάδο!
Μετά χαράς!
Σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία! Καλή ανακύκλωση! Μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς να γίνουμε
κάτι χρήσιμο!
Μάθετε και πως για εσάς υπάρχει δεύτερη ευκαιρία! Μπορείτε να χρησιμοποιηθείτε μ’ άλλο τρόπο!
Πώς;
Σ’ άλλη ιστορία θα το μάθετε αυτό.