2. Ciencias da natureza
Yago Lestido Cardama
1º ESO Grupo- B
1. Qué son os mamíferos?
Os mamíferos son os vertebrados que acadaron
un maior nivel de complexidade. A especie humana
inclúese neste grupo. E diferéncianse dos demais
polo desenrolo das glándulas mamarias, de aí o seu
nome, mamífero.
2.Características xerais.
- O corpo:
·Catro extremidades que están adaptadas a
distintos tipos de locomoción, salvo nalgunhas
especies acuáticas.
·Colo móbil que une a cabeza co tronco.
·Pálpebras móbiles nos ollos.
3. ·Dúas fosas nasais.
·Orellas nos orificios dos oídos, exceptuando as
baleas e algunhas focas.
·Varios tipos de dentes especializados segundo a
súa función na mandíbula. A combinación e a
disposición destes dentes varía segundo o tipo de
alimentación da especie.
- A súa pel está total ou parcialmente cuberta de
pelo, que lles proporciona illamento térmico, as
veces de camuflaxe e nalgúns casos de protección
contra feridas.
- Son homotermos, respiran mediante pulmóns e
teñen unha larinxe coa que poden transmitir sons.
- Na súa reprodución, a fecundación é interna. A
maior parte deles son vivíparos e coidan as súas
crías cando nacen. Para alimentalas, as femias
dispoñen de glándulas mamarias (mamas) que
producen un líquido nutritivo, o leite, que as crías
succionan.
- Especialidade das extremidades:
· Para nadar, as aletas.
4. · Para correr, os cascos ou pezuños.
· Para voar, as ás.
· Para agarrar cousas, as mans con dedos.
3. Principais tipos
de mamíferos.
-Os monotremos:
son primitivos e non
son vivíparos e cando eclosionan as nais
aliméntanas co leite que sae por uns poros da súa
pel (non teñen mamas).
Ex: o ornitorrinco e a equidna.
Fotografía dunha equidna.
5. -Os marsupiais: as femias teñen útero pero
carecen de placenta, cando nacen deben
introducirse nun pregue de pel que rodea ás
mamas, o marsupio, onde se desenrolan
alimentándose de leite.
Ex: os canguros e as sarigüeias.
-Os placentarios: as femias teñen placenta. É o
grupo máis numeroso e estendido por todo o
mundo.
Ex:os golfiños, os seres humanos, os lobos, os
cabalos, os morcegos…
7. 4.Bioloxía dun mamífero.
Nome común: Oso
Nome científico: Ursus arctos
Familia: Ursidae
1.DESCRICIÓN
Caracterízase polo seu gran tamaño, cabeza ancha
e maciza, na que destacan unhas orellas pequenas.
Posúe unha cola curta, extremidades tamén curtas
e fortes e ombreiros prominentes. Os machos,
máis grandes e pesados que as femias, poden
chegar a pesar 250 kg e medir preto de 2 m de
lonxitude. As mans e os pés están provistos de
cinco dedos con uñas longas. A súa maneira de
camiñar é idéntica á nosa, é dicir, é un animal
plantígrado, pois apoia toda a planta do pé e das
mans cando camiña. A cor do pelo varía desde o
amarelo pálido ata o pardo escuro, contrastando a
maioría das veces as cores de cabeza, pescozo e
extremidades. As crías adoitan presentar un colar
claro do que poden quedar sinais nos adultos.
8. 2.REPRODUCIÓN
Son polígamos, o que pode orixinar paternidade
múltiple nunha camada. O celo abarca de abril a
xullo. A xestación efectiva é de seis a oito
semanas. O parto, dunha a catro crías, ten lugar na
oseira, arredor de xaneiro, onde os osiños pasan os
tres ou catro primeiros meses de vida, pois pesan
ao nacer entre 265 e 380 g. As femias en Europa
coidan das crías un ano e medio (o grupo de irmáns
pode seguir unido un ano máis); poden parir cada
dous anos e ser sexualmente activas desde os tres
anos e medio ata a fin da súa vida.
3.ALIMENTACIÓN
Falamos dun animal omnívoro, cuxa dieta está
composta principalmente de vexetais,
especialmente landras, castañas, abelás, noces,
bagas, tubérculos... O resto da dieta é
complementada con carne en descomposición de
ungulados silvestres (corzos, cervos...), insectos
(formigas e abellas), mel, cogomelos, aves e ovos.
9. 4.HÁBITAT
Necesitan grandes extensións de superficie de
campeo, que xeralmente están conformadas por
mosaicos de bosque caducifolio (faias, carballos,
abeleiras, bidueiros...), mesturado con pradarías,
pasteiros, matogueiras de breixos, piornos e
carrascos. Necesitan tamén zonas onde abunden
os rochedos e os penedos.
5.DISTRIBUCIÓN
Mamífero cunha área de distribución en Europa
principalmente no leste do continente, presenta
poboacións reducidas e illadas nalgúns países
occidentais (Francia, Italia e España). En Galicia
distribúese exclusivamente nas serras orientais,
que parecen recibir ocasionalmente exemplares do
principal núcleo poboacional da cordilleira
Cantábrica.
6.ESTADO DE CONSERVACIÓN
As principais ameazas de conservación para a
especie en Galicia son a morte directa (lazos,
veleno, furtivismo, etc.) e a alteración do hábitat
(lumes, construción de infraestruturas, etc.).
10. Galicia conta cun Plan de Recuperación do Oso
desde o ano 1992 (Decreto 148/1992, do 5 de
xuño; DOG 114, 16/06/1992) que trata de
asegurar avances no hábitat dispoñible para a
especie na nosa comunidade e a supervivencia dos
exemplares que se acheguen a Galicia.
7.CATEGORÍA DE CONSERVACIÓN
En perigo de extinción.
