2. โปรแกรมย่อย (Procedure) เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม มีหน้าที่
เฉพาะในแต่ละตัว โดยแยกการทางานออกจากโปรแกรมหลักอย่างอิสระ
การแยกโปรแกรมออกเป็นส่วนย่อยๆ นี้มีข้อดีคือ
• ลดความซ้าซ้อนในการเขียนโปรแกรมในส่วนที่ทางานอย่างเดียวกัน ถ้า
นาโปรแกรมส่วนที่ต้องใช้ซ้าๆ มาทาเป็นโปรแกรมย่อยจะทาให้
โปรแกรมมีขนาดเล็กลง
• ช่วยให้ทาความเข้าใจโปรแกรมได้ง่าย เพราะมีการแบ่งเป็นส่วนย่อยๆ
• ทาให้สามารถแก้ไขและเพิ่มเติมการทางานของโปรแกรมได้ง่ายขึ้น
• ช่วยให้นาโปรแกรมที่สร้างไปใช้งานในโปรแกรมอื่นได้ถ้าในโปรแกรม
นั้นต้องการฟังก์ชันในการทางานที่เหมือนกัน

3. • โปรแกรมย่อย Sub มาจากคาว่า Subroutine – ซับรูทีนเป็นโปรแกรม
ย่อยที่เมื่อทางานอย่างหนึ่งเสร็จแล้วจะไม่มีการส่งผลการทางานกลับไป
ยังโปรแกรมที่เรียกใช้งานซับรูทีนนี้
- Private หรือ Public เป็นการประกาศขอบเขตว่าต้องการให้โปรแกรมย่อย
นี้มีขอบเขตอยู่ในเฉพาะในโมดูลนี้หรือทุกโมดูลในโปรเจ็กต์
- Exit Sub จะทาให้ออกจากโปรแกรมย่อยทันที
- End Sub เป็นคาสั่งที่บอกว่าจบการทางานของโปรแกรมย่อยนี้

4. • โปรแกรมย่อย Function เป็นโปรแกรมย่อยที่เมื่อทางานเสร็จแล้วจะ
คืนผลลัพธ์ที่ได้จากการทางานกลับไปยังโปรแกรมที่เรียกใช้งานฟังก์ชันนี้
- Private หรือ Public เป็นการประกาศขอบเขตว่าต้องการให้โปรแกรม
ย่อยนี้มีขอบเขตอยู่ในเฉพาะในโมดูลนี้หรือทุกโมดูลในโปรเจ็กต์
- Exit Function เป็นคาสั่งให้ออกจากโปรแกรมย่อยทันที
- End Function เป็นคาสั่งที่บอกว่าจบการทางานของโปรแกรมย่อยนี้
- As Type ใช้กาหนดชนิดข้อมูลที่ฟังก์ชันส่งกลับมาให้โปรแกรมหลัก

5. 1.ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard functions)
เป็นฟังก์ชันที่บริษัทที่ผลิตภาษา C ได้เขียนขึ้นและเก็บไว้ใน header file
ภาษา C คือเก็บไว้ในแฟ้ มที่มีนามสกุล *.h ต่าง ๆ เมื่อต้องการใช้ฟังก์ชันใด
จะต้องรู้ว่าฟังก์ชันนั้นอยู่ใน header file ใดจากนั้นจึงค่อยใช้คาสั่ง #include
เข้ามาในส่วนตอนต้นของโปรแกรม จึงจะสามารถใช้ฟังก์ชันที่ต้องการได้
ซึ่งฟังก์ชันมาตรฐานเป็นฟังก์ชันที่บริษัทผู้ผลิต C compiler เขียนขึ้น
เพื่อให้ผู้ใช้นาไปช่วยในการเขียนโปรแกรมทาให้การเขียนโปรแกรมสะดวก
และง่ายขึ้น บางครั้งเราอาจจะเรียกฟังก์ชันมาตรฐานว่า ”ไลบรารีฟังก์ชัน”
(library functions)

6. 1.1 ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ (mathematic functions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้สาหรับการคานวณทางคณิตศาสตร์ และก่อนที่
จะใช้ฟังก์ชันประเภทนี้ จะต้องใช้คาสั่ง #include แทรกอยู่ตอนต้นของ
โปรแกรม และตัวแปรที่จะใช้ฟังก์ชันประเภทนี้จะต้องมีชนิด (type)
เป็น double เนื่องจากผลลัพธ์ที่ได้จากฟังก์ชันประเภทนี้จะได้ค่า
ส่งกลับของข้อมูลเป็น double เช่นกัน
1) ฟังก์ชัน acos(x)เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arc cosine ของ x
โดยที่ x เป็นค่ามุมในหน่วยเรเดียน (radian) มีรูปแบบ acos(x);
2) ฟังก์ชัน asin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arc sine ของ x
โดยที่ x เป็นค่ามุมในหน่วยเรเดียน มีรูปแบบ asin(x);

7. 3) ฟังก์ชัน atan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า arc tan ของ x โดยที่ x เป็นค่า
มุมในหน่วยเรเดียน มีรูปแบบatan(x);
4) ฟังก์ชัน sin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า sine ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุมใน
หน่วยเรเดียนรูปแบบsin(x);
5) ฟังก์ชัน cos(x)เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า cosine ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุม
ในหน่วยเรเดียน มีรูปแบบcos(x);
6) ฟังก์ชัน tan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คานวณหาค่า tan ของ x โดยที่ x เป็นค่ามุมใน
หน่วยเรเดียนรูปแบบtan(x);
7) ฟังก์ชัน sqrt(x)เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่ารากที่ 2 (square root) ของค่าคงที่หรือ
ตัวแปร x โดยที่ x จะต้องเป็นค่าคงที่ชนิดตัวเลขหรือตัวแปรที่มีค่าไม่ติดลบ
รูปแบบsqrt(x);

8. 8) ฟังก์ชัน exp(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า ex โดยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปร
ที่จะใช้เป็นค่ายกกาลังของ e โดยที่ e มีค่าประมาณ 2.718282รูปแบบexp(x);
9) ฟังก์ชัน pow(x,y)เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า xy โดยที่
x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นตัวฐานซึ่งจะต้องมีค่ามากกว่าศูนย์
y เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่ใช้เป็นค่ายกกาลัง
รูปแบบ pow(x, y);
10) ฟังก์ชัน log(x)เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน n (natural logarithm)
ของค่าคงที่หรือตัวแปร x โดยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่มีค่าเป็นลบไม่ได้
รูปแบบlog(x);

9. 11) ฟังก์ชัน log10(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน 10 ของค่าคงที่หรือตัวแปร x
โดยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่มีค่าเป็นลบไม่ได้รูปแบบlog10(x);
12) ฟังก์ชัน ceil(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการปัดเศษทศนิยมขึ้นของตัวแปร x ถ้า x
เป็นตัวเลขจานวนทศนิยม แต่ถ้า x เป็นเลขจานวนเต็มจะไม่มีการปัดเศษทศนิยม
รูปแบบceil(x);
13) ฟังก์ชัน floor(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการตัดเศษทศนิยมทิ้งของตัวแปร x ถ้า x
เป็นตัวเลขจานวนทศนิยม แต่ถ้า x เป็นเลขจานวนเต็มจะไม่มีการตัดเศษทศนิยม
ทิ้ง
รูปแบบfloor(x);
14. ฟังก์ชัน fabs(x)เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าสัมบูรณ์ (absolute value) ของค่าคงที่
หรือตัวแปร x โดยที่ x เป็นค่าคงที่หรือตัวแปรที่เก็บค่าตัวเลขจุดทศนิยมที่มีค่าบวก
หรือลบก็ได้ รูปแบบfabs(x);

10. 1.2 ฟังก์ชันเกี่ยวกับตัวอักษร (character functions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้กับข้อมูลที่มีชนิดเป็น single char (ใช้เนื้อที่ 1 byte)
เท่านั้น และก่อนที่จะใช้ฟังก์ชันประเภทนี้จะต้องใช้คาสั่ง #include แทรกอยู่
ตอนต้นของโปรแกรม จึงจะสามารถเรียกใช้ฟังก์ชันประเภทนี้ได้
ฟังก์ชันที่เกี่ยวกับตัวอักษรที่ควรทราบ มีดังนี้
1) ฟังก์ชัน isalnum(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัว
แปร ch เป็นตัวอักษรหรือตัวเลข (letter or digit) ถ้าข้อมูลที่เก็บไว้เป็น
ตัวอักษรหรือตัวเลขก็จะส่งค่ากลับที่เป็นจานวนเต็มที่มีค่าไม่เท่ากับศูนย์มายัง
ฟังก์ชัน และถ้าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch ไม่ได้เก็บตัวอักษรหรือตัวเลขก็จะ
ส่งค่ากลับที่มีค่าเป็นศูนย์มายังฟังก์ชัน
รูปแบบisalnum(ch);

11. 2) ฟังก์ชัน isalpha(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัว
แปร ch เป็นตัวอักษร (letter) หรือไม่ ถ้าใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลข
จานวนเต็มที่ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับมาเป็นเลขศูนย์
(0)รูปแบบisalpha(ch);
3) ฟังก์ชัน isdigit(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร
ch เป็นตัวเลข 0 ถึง 9 หรือไม่ ถ้าใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขจานวน
เต็มที่ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะไม่มีการส่งค่ากลับ
รูปแบบisdigit(ch);
4) ฟังก์ชัน islower(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัว
แปร ch เป็นตัวอักษรตัวเล็กหรือไม่ ถ้าใช่ให้ส่งค่ากลับเป็นเลขจานวนเต็มที่
ไม่เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขศูนย์ (0)
รูปแบบislower(ch);

12. 5) ฟังก์ชัน isupper(ch)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่เก็บไว้ในตัวแปร ch เป็น
ตัวอักษรตัวใหญ่หรือไม่ ถ้าใช่ให้ส่งค่ากลับเป็นเลขจานวนเต็มที่ไม่
เท่ากับศูนย์ ถ้าไม่ใช่ฟังก์ชันนี้จะให้ค่าส่งกลับเป็นเลขศูนย์ (0)
รูปแบบisupper(ch);
6) ฟังก์ชัน tolower(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนตัวอักษรตัวใหญ่ที่
เก็บไว้ในตัวแปร ch ให้เป็นอักษรตัวเล็ก
รูปแบบtolower(ch);
7) ฟังก์ชัน toupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนตัวอักษรตัวเล็กที่
เก็บไว้ในตัวแปร ch ให้เป็นอักษรตัวใหญ่
รูปแบบtoupper(ch);

13. 1.3 ฟังก์ชันเกี่ยวกับสตริง (string functions)
เป็นฟังก์ชันที่ใช้กับข้อมูลชนิดสตริง (string) โดยก่อนที่จะใช้ฟังก์ชัน
ประเภทนี้จะต้องใช้คาสั่ง #include แทรกอยู่ตอนต้นของโปรแกรมเสียก่อน จึง
จะเรียกใช้ฟังก์ชันประเภทนี้ได้
1. ฟังก์ชัน strlen( ) เป็นฟังก์ที่ใช้นับความยาวของค่าคงที่สตริง หรือตัวแปร
สตริงรูปแบบการใช้strlen(string variable); หรือstrlen(“string constant”);
2. ฟังก์ชัน strcmp( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปรียบเทียบข้อมูลชนิดสตริง 2 ค่า ว่ามีค่า
เท่ากัน หรือมากกว่า หรือน้อยกว่าอย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งการเปรียบเทียบสตริงจะ
ใช้ค่ารหัส ASCII เปรียบเทียบทีละตัวอักขระ
รูปแบบการใช้strcmp(str1var, str2var);หรือstrcmp(str1constant,
str2constant);

14. 3. ฟังก์ชัน strcpy( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้คัดลอกข้อมูลจาก string ค่า
หนึ่งไปยัง string อีกค่าหนึ่ง รูปแบบที่ใช้strcpy(str2, str1);
4. ฟังก์ชัน strcat( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เชื่อมค่าคงที่ชนิดสตริง 2 ค่า
เข้าด้วยกัน โดยผลลัพธ์จะเก็บเอาไว้ในตัวแปรสตริงตัวแรกเสมอ
รูปแบบการใช้strcat(str1,str2);

15. จะกล่าวเฉพาะฟังก์ชันที่ใช้บ่อย ๆ เท่านั้น ซึ่งมีฟังก์ชันดังนี้
1)ฟังก์ชัน clrscr( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการลบข้อมูลออกจากจอภาพแบบ
text mode
รูปแบบclrscr( );
2) ฟังก์ชัน gotoxy(x,y)เป็นฟังก์ชันที่ใช้คาสั่งให้ตัวชี้ตาแหน่ง (cursor)
เคลื่อนที่ไปยังตาแหน่งที่ระบุไว้บนจอภาพ
รูปแบบgotoxy(x,y );
โดยที่
x คือ ตาแหน่ง column บนจอมีค่าตั้งแต่ 1 ถึง 79 ส่วน column ที่ 80 สงวนไว้
y คือ ตาแหน่ง row บนจอภาพมีค่าตั้งแต่ 1 ถึง 24 ส่วน row ที่ 25 สงวนไว้
1.4 ฟังก์ชันทั่วไปที่ใช้งานบ่อย ๆ

16. 3) ฟังก์ชัน clreol( ) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ลบข้อความในบรรทัดที่ตัว cursor อยู่
โดยลบข้อความถัดจากตาแหน่งของ cursor ไปจนกระทั่งจบบรรทัด
รูปแบบclreol( );
4) ฟังก์ชัน atol(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนค่า string ให้เป็นตัวเลขจานวน
เต็มชนิด long integer ที่สามารถนาไปใช้คานวณได้
รูปแบบatol(s);

17. https://nemo2475.wordpress.com/
สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2558