1. วัตถุประสงค์ของการสร้ างโปรแกรมย่ อย ประเภทของโปรแกรมย่ อย
1. เป็ นส่วนโปรแกรมที่ใช้ซ้ ากันในหลาย ๆ แห่ง และจะแยก สามารแบ่งโปรแกรมย่อยได้ 2 ประเภท คือ
ออกมาทาเป็ นโปรแกรมย่อย
Sub มาจากคาเต็มว่า ซับรู ทีน (Subroutine) เป็ นโปรแกรม
2. เป็ นคาที่สร้างขึ้นใหม่ เพื่อเก็บไว้ใช้ต่อไป
ย่อยเมื่อทางานแล้ว จะไม่มีการส่งผลการทางานกลับไปยัง
3. เมื่อต้องการเขียนโปรแกรมเป็ น Module จุดประสงค์ของการ
โปรแกรม ที่เรี ยกซับรู ทีนนี้ใช้งาน
เขียนโปรแกรมเป็ น Module ก็เพื่อตรวจหาที่ผิดได้ง่าย ดังนั้น
โปรแกรมย่อยหนึ่ง ๆ ก็คือ Module ๆ หนึ่ง Function เป็ นโปรแกรมย่อยเมื่อทางานเสร็ จแล้ว จะต้องมี
4. เพื่อสนองความต้องการของการเขียนโปรแกรมจากบนลงล่าง การส่งผลการทางานกลับไปยังโปรแกรมที่เรี ยกฟังก์ชนนี้
ั
ใช้งาน
โปรแกรมย่ อยและฟังก์ ชัน
มาตรฐาน
สรุปฟังก์ ชันมาตรฐาน (Standard Function)
ฟังก์ชนมาตรฐาน คือ ฟังก์ชนที่ผใช้สามารถเรี ยกใช้งานจากไลบรารี่ ของภาษาซี ได้ทนที คือ ฟังก์ชนสาเร็ จรู ปให้เรี ยกใช้งานได้ทนที เพียงแค่ผู้
ั ั ู้ ั ั ั
่
เรี ยกใช้ประกาศค่าเรี ยกใช้ผานไลบรารี่ ที่จดเก็บฟังก์ชนนั้น ๆ
ั ั
เช่น ฟังก์ชนทางคณิ ตศาสตร์ ฟังก์ชนเกี่ยวกับสตริ ง ฟังก์ชนเกี่ยวกับการเปรี ยบเทียบ ฟังก์ชนเกี่ยวกับการแสดงผล และฟังก์ชนเกี่ยวกับวัน
ั ั ั ั ั
่
เวลา เป็ นต้น โดยจะเรี ยกไลบรารี่ ผานคาสัง #include แล้วตามด้วยชื่อของไลบรารี่ น้ น ๆ ในส่วนของ header directive
่ ั