2. Pazos: Definición
Coruña
-Pazo das Cadeas(Herves)
-Pazo de Mariñan(Betanzos)
-Pazo de Anceis(Anceis)
Lugo
-Pazo de Bóveda(Bóveda)
-Pazo de Sistallo(Cospeito)
Indice
3. Ourense
-Pazo dos Condes de Ribadavia(Villamarín)
-Pazo-Museo de Otero Pedrayo(Amoeiro)
Pontevedra
-Pazo de Oca(A Estrada)
-Pazo Duque de Patiño(Sanxenxo)
4. PAZOS
O pazo é un tipo de casa solariega
tradicional galega de carárcter señorial,
normalmente ubicada no campo,antaño
residencia de persoas importantes da
comunidad (antes, reis ou nobles ). Foron de
importancia crucial nos séculos XVII a XIX.
Os pazoflorecen como categoría
arquitectónica palaciega que florece unha
vez concluídas as refriegas señoriais do
século XV,pois ata entón os fidalgos
habitaban en torres, construccións máis
apropiadas para a actividades bélica
8. O Pazo das Cadeas é unha edificación solariega de finais do século XVI que
se encontra en pleno Val do Barcia, a uns 25 minutos do centro de A
Coruña e a 35 minutos de Santiago de Compostela.
Áchase encravado no Camiño Inglés que antano conducía aos
peregrinos que arribaban no porto de A Coruña e camiñaban ata
alcanzar a su ansiada meta: Santiago de Compostela.
O pazo úbicase na área de 15.000 m2 e goza de espectaculares vistas
orientadas ao val do Barcia, coñecido pola súa gran beleza natural.
O Pazo das Cadeas emana tradición por cada unha das súas pedras. O
hórreo, o cruceiro, o pombal, a capela e outros moitos elementos
característicos dos pazos galegos han estado onde hoxe están dende
tempo inmemoriable
-Pazo das Cadeas(Herves)
10. Está situado a 25 km da ciudad de A Coruña, na marxe esquerda do río Mandeo, moi
próximo a poblacions históricas como Betanzos e Pontedeume. Presenta
elementos barrocos no seu corpo arquitectónico e no seu xardín de estilo
francés.
Ten a súa orixe no século XV. Gómez Pérez das Mariñas, nobre da corte de Juan II de
Castilla, mandou construír unha defensa. Inicialmente era coñecido como "Pazo
de Bergondo". Gómez Pérez das Mariñas participou activamente na Gran Guerra
Irmandiña (1467-1469).
Foise herdando de pais a fillos ata chegar a mans de Gerardo Bermúdez de Castro e
Suárez de Deza, señor de Láncara. Un antepasado seu foi Luís de Pimentel e
Soutomaior, que intentou asasinar a súa muller, Inés de Ribadeneira, nas
dependencias do pazo.
Ao morrer Gerardo Bermúdez de Castro en 1936 sen descendencia, o pazo quedou
ligado á Deputación de A Coruña para fins sociais. Ao ser o seu último propietario
o "Señor de Láncara",o pazo foi coñecido polos seus contemporáneos como "Pazo
de Láncara", sendo así recordado polos veciños de mais idade.
Pazo de Mariñán
12. Propiedade privada non visitable. O terreo amurallado sitúase nunha faldra e
cae en pendente S-N sobre un afluente do Mero. O Pazo, próximo á
entrada, ten diante unha ampla zona de arboredo, estatuas, fonte, etc.
Na parte posterior hai un parque, atravesado por un paseo de pradairos.
Planta en U, con capela nunha das ás.
Edificio de baixo máis planta máis faiado. Fachada principal de cadeirado de
granito. Fachadas laterais e posterior de cachotaría de granito, con
cantería en vans, esquinais, patín. . . Destaca na fachada principal e nun
lateral o patín de entrada..
Pazo de Anceis
14. O Pazo pertenceu ós Marqueses de Bóveda, sendo construído por Don Francisco
Suárez de Deza e Oca, Marqués de Vivance. Está datado no s. XVIII, ano 1769.
Situado
na parroquia de San Martín, disque foi construído sobre un pazo anterior, do s.XVI.
Edificio de planta rectangular, con muros de mampostería de lousa enlucidos, e
granito en portas, fiestras, cornixas e columnas, entre outros elementos. A súa
cuberta é a catro augas, en madeira e lousa, ornamentada cos remates das
chemineas e bufardas do faiado.
Todo o conxunto do Pazo, está na busca do equilibrio entre a estética, o sinxelo, e a
praxe. Así, na fachada principal, que abre ó sur, atopámonos cunha ampla
solaina, descansada sobre cinco arcadas de medio punto, na que a súa estrutura
lineal, con grandes vanos rectos e columnas dóricas bastante sinxelas, contrasta
cos frescos, e escudos das paredes, os peraltes das propias columnas que
soportan a súa cuberta.A ruptura da liña que provocan, á vista, as chemineas e
bufardas, ou o xogo de xeometrías e contrastes de luz entre a propia solaina e a
arcada que a sostén. O mesmo efecto obsérvase na fachada norte, de idénticas
características que a anterior inda que un chisco máis sinxela.
Pazo de Bóveda
16. Este singular pazo encontrase na aldea cercana a Cospeito,Lugo.
Tratase dun edificio de dous plantas do século XVIII,de marcada influencia
compostelá nos seus adornos e de caracteristicas moi afines ás
construcións da Comarca,dado o seu aspecto grandioso no que priman a
horizontalidad e o caracter de casa de campo.
Foi construído polo arquitecto Salero Meizo por encargo de Fernando Verdes
de Montenegro,fillo do cabaleiro irlandés O'Sea.
A súa planta é rectangular,con dous corpos,sobresalindo pola súa
ornamentación da fachada principal(coronada polo seu escudo de armas
da familia Verdes Montenegro) e da poniente.
Pazo de Sistallo
19. Pazo barroco que perteneceu a familia Sarmiento, que se estableceu nesta
vila ao serlle concedido o señorío de Ribadavia e o título de "Adelantados
Mayores del Reino de Galicia on 1375 polo rei Enrique II en favor de Pedro
Ruiz Sarmiento.
O escudo de armas dos Sarmientos está formado por trece bezantes de ouro,
destacando o blasón condal que se encontra na fachada principal tamen
coas armas dos Castro e Mendoza.
O pazo é unha fermosa obra barroca, con dous patios, un de eles de
distribución a diferentes dependencias, e outro porticado, gran beleza,
con unha balconada artística e mirador ao río Miño. Ten outros balcóns e
solainas dunha gran fermosura e numerosos escudos dos Sarmientos.
Tamen destaca o pequeño edificio abovedado mais antigo.
Pazo dos Condes de Ribadavia
21. O Pazo consérvase como estaba en vida de Don Ramón, pero na actualidade
ofrece tamén unha serie de servizos para o público: salón de actos, tenda
de libros e recordos, biblioteca - con ficheiro duplicado na Biblioteca
Pública Provincial de Pontevedra.
No seu exterior existe ademais unha área recreativa con mesas, fonte e
asentos de pedra.
O Pazo Museo de Otero Pedrayo encóntrase situado no lugar de Cima de Vila, parroquia de Trasalba,
onde o Concello de Amoeirodeixa de ser xeograficamente Chaos para converterse enbocarribeira
sobre os ríos Barbantiño e Miño. O acceso pódese realizar ascendendo dende as ribeiras do
Miños (Santa Cruz deArrabaldo, na estrada Vigo-Ourense) cunha impresionante vista sobre as
terras de ribeira, ou ben dende a estrada Ourense-Santiago, atravesando os Chaos de Amoeiro
dende Tamallancos ou Cambeo.
23. Este belo monumento ten a súa orixe na metade do século XV, cando iniciou a
súa construción -sobre os restos dunha antiga fortaleza do século XII- don
Álvaro de Oca
O Arcebispo de Santiago, o famoso Alonso de Fonseca (pai do fundador da
Universidade de Santiago e partidario de Isabel) conseguiu|fixo o Pazo en
1477. En 1564, durante o reinado de Felipe II, o Pazo pasou ás mans da
Coroa, e en 1586 adquire a propiedade María de Neira, primeira Señora de
Gansa. En 1948 o pazo pasa ás mans de Victoria Eugenia Fernández de
Córdoba e Fernández de Henestrosa, actual duquesa de Medinaceli
Nos arredores da vila pontevedresa de La Estrada, xa preto de Santiago, hai un precioso pazo cuns
espléndidos xardíns que recibe o nome de Pazo de Oca, cuxa actual propietaria é a Casa Ducal
de Medinaceli.
Pazo de Oca
25. O Pazo dos duques de Patiño está situado no centro da localidade de Sanxenxo, na
parroquia de Padriñán.
Trátase dun pazo axardinado de gran beleza, cuxa orixe puido ser unha torre
posteriormente modificada.
A construción ten forma de escuadra e estrutúrase en dous niveis: baixo e piso.
Sobre este pazo fai D. Isidoro Sabell Salgués unha ampla descrición no seu libro
"Sanxenxo na súa historia"
A casa ten varias pedras armeiros, unhas das cales leva as armas dos Patiño: Cinco
parrulos de prata sobre fondo azul.
O título de Duque de Patiño foi concedido por Felipe V en Nápoles a don Baltasar
Patiño e Saavedra de Moscoso, propietario do pazo no século XVIII. Dise que esta
liñaxe tivo o seu primitivo soar en Galicia, en Patiñorbe. As súas distintas ramas
estendéronse por Galicia, Portugal e Andalucía, e mesmo unha destas pasou a
Italia, da que proceden os marqueses de Castelar.
Na actualidade este pazo pertence á actual Marquesa de Patiño, que é neta do sexto
26. "El cuerpo central lo constituye una galería abierta o patín
con balaustrada de piedra, adintelada y cubierta, sobre
la que desemboca una sencilla escalinata de acceso a la
vivienda, exhibiendo entre los ventanales un complejo
blasón coronado. El cuerpo de la derecha muestra una
solana con balaustrada sobre grandes ménsulas o
canzorros que apoyan sobre el suelo. Ambos bloques
están orientados al mediodía y forman y forman
escuadra con un tercero orientado al naciente. Este
último bloque, que es el más antiguo, presenta dos
portalones en arco actualmente tapiados y un escudo
heráldico coronado con armas de los Valladares, Aldao,
Rivera, Zúñiga y Mariño. La obra en su conjunto remata
con airosos elementos decorativos de base piramidal y
pináculos, que ennoblecen el patio central formado por
las fachadas principales, la capilla y un muro de piedra
con puertas enrejadas."
"Sanxenxo en su historia"
