2. Οι Σουλιώτες
• Οι κάτοικοι μιας
ορεινής περιοχής της
Θεσπρωτίας με την
ονομασία Σούλι.
• Έζησαν εκεί από τον
16ου αιώνα έως το
1822, με ένα
διάλειμμα 17 ετών
(1803 - 1820).
3. 11 χωριά και 47 οικογένειες
• Οι Σουλιώτες κατοικούσαν σε 11 χωριά, σε μια
περιοχή με απόκρημνους «υψηλούς και
διαβόητους βράχους» (Κάλβος). Σύμφωνα με
τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, ήταν
«κράμα Ελλήνων και εξελληνισθέντων
Αλβανών».
• Ήταν χωρισμένοι σε 47 μεγάλες οικογένειες, με
σπουδαιότερες αυτές των Ζέρβα, Τζαβέλα,
Δράκου, Δαγκλή, Κουτσονίκα, Μπότσαρη,
Καραμπίνη και Νίκα.
4. Ο Αλή πασάς και οι Σουλιώτες
• Από τις αρχές του 18ου αιώνα βρέθηκαν στο στόχαστρο
του Σουλτάνου και της τοπικής οθωμανικής
αριστοκρατίας.
• Ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων ήταν αυτός που τελικά τους
υπέταξε στην τρίτη του προσπάθεια, το 1803, όπου οι
Σουλιώτες συνθηκολόγησαν.
• Ο βασικός όρος της συμφωνίας ήταν να εκκενώσουν τα
χωριά τους. Στις 16 Δεκεμβρίου χωρίστηκαν σε τρεις
ομάδες και άφησαν πίσω τους την πατρογονική γη.
• Το Κούγκι, η μονή Σέλτσου και ο Ζάλογγος έγιναν τόποι
μαρτυρίου των Σουλιωτών.
5. Ο Αλή πασάς και οι Σουλιώτες
• Το 1820, ο Αλή Πασάς, ζήτησε από τους
Σουλιώτες βοήθεια, γιατί θεώρησε κατάλληλη τη
στιγμή για να καταστήσει την Ήπειρο ανεξάρτητο
κράτος και αυτοί επέστρεψαν στην ηπειρωτική
χώρα, για να υποστηρίξουν τον προηγούμενο
εχθρό τους ενάντια στο σουλτάνο.
• Όταν ο Αλής φονεύθηκε (17 Ιανουαρίου 1822),
συνέχισαν να μάχονται τους Τούρκους.
6. Συνθηκολόγηση και διασκορπισμός
• Μόνο μετά την ήττα των επαναστατημένων
Ελλήνων στη Μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822),
αναγκάσθηκαν να συνθηκολογήσουν (28
Ιουλίου) και να εγκαταλείψουν και πάλι το Σούλι
στις 2 Σεπτεμβρίου 1822.
• Διασκορπίστηκαν στον ελληνικό χώρο και
προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στον Αγώνα.
Στο τέλος της Επανάστασης μόλις 200
Σουλιώτες είχαν επιζήσει.
