3. Γεννήθηκε στο Σούλι, μεγάλωσε στην Κέρκυρα
και το 1820 γύρισε μαζί με τους Σουλιώτες
στην πατρίδα τους, όπου ανακηρύχτηκε
καπετάνιος - αρχηγός, σε ηλικία μόλις 19
χρονών. Μετά την ήττα και τον θάνατο του
Αλή Πασά, πήγε στην Πίζα της Ιταλίας για να
συνεννοηθεί με τους Φιλικούς για την
Επανάσταση. Το 1822 γύρισε και πήρε μέρος
ως αρχηγός 35 Σουλιωτών, μαζί με το
Μάρκο Μπότσαρη, στην
Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου το
φθινόπωρο του 1822 και στη
μάχη του Κεφαλόβρυσου το 1823.
4. ΟΙ ΜΑΧΕΣ
Πήρε μέρος και στη
Δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου
το 1823.
Συνεργάστηκε με τον Καραϊσκάκη
στη νίκη της Άμπλιανης το 1824.
Πολέμησε στο Δίστομο και στο
Κρεμμύδι της Πύλου. Διέσπασε τα
στρατεύματα του Κιουταχή τον Ιούνιο
του 1825 στο Μεσολόγγι και μπήκε
στην πόλη. Κατά την ηρωική
έξοδο των Μεσολογγιτών, ως
αρχηγός 2.500 ανθρώπων έσπασε τις
γραμμές των Τούρκων και κατέφυγε
στα Σάλωνα (Άμφισσα) με 1.300
άνδρες. Πήρε μέρος μαζί με τον
Καραϊσκάκη στις μάχες τις Αττικής
και, μετά το θάνατο του δεύτερου,
ανατέθηκε σ' αυτόν η αρχιστρατηγία,
προσωρινα
5. ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ
• Το 1805, κατά τον ανηλεή διωγμό των κλεφταρματολών της
Πελοποννήσου, ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους και ο
Νικηταράς ακολούθησε τον θείο του Κολοκοτρώνη στα Επτάνησα, όπου
εντάχθηκε στα Ρωσικά τάγματα και μετέβη στην Ιταλία για να πολεμήσει
κατά του στρατού του Ναπολέοντα. Στη συνέχεια επέστρεψε στα
Επτάνησα και υπηρέτησε τους Γάλλους, οι οποίοι στο μεταξύ τα είχαν
καταλάβει με τη συνθήκη του Τίλσιτ. Ήταν ένας από τους
σημαντικότερους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Συντηρούσε
δικό του σώμα ενόπλων με άνδρες που προέρχονταν από διάφορα μέρη
της Ελλάδας.
Με την έκρηξη της Επανάστασης, στην πρώτη μάχη που δόθηκε στο
Βαλτέτσι της Αρκαδίας στις 12 - 13 Μαϊου 1821 (είχε προηγηθεί μια
συμπλοκή στο Λεβίδι τον Απρίλη), ο Νικηταράς που κρατούσε με 200
άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να αποκρούσει 6.000 Τούρκους που
επιτίθεντο με πυροβολικό. Επειδή έπεσαν πολλοί Τούρκοι από το χέρι
του σ' εκείνη τη μάχη, οι άντρες του τον ονόμασαν Τουρκοφάγο.
Διακρίθηκε και στις μάχες που ακολούθησαν, όπου συνεργάστηκε με το
θείο του, κυρίως δε στην πολιορκία και την άλωση της Τρίπολης.
8. • O Μάρκος Μπότσαρης, μαζί με τον θείο του Νότη, αγωνιζόταν στο πλευρό των
σουλτανικών δυνάμεων εναντίον του τυράννου της Ηπείρου, του Αλή Πασά, επειδή
είχαν πάρει την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρνούσαν στην πατρίδα τους. Βλέποντας ότι
οι Τούρκοι αθετούσαν την υπόσχεση τους, όταν ο Αλή Πασάς πολιορκήθηκε από τα
σουλτανικά στρατεύματα στα τέλη του 1820, ο Μπότσαρης ήρθε σε συνεννόηση
μαζί του και ζήτησε τον επαναπατρισμό των Σουλιωτών, με αντάλλαγμα να
βοηθήσουν τον Αλή στον αγώνα εναντίον των στρατευμάτων του Σουλτάνου,
πράγμα που έγινε. Πρώτη του επιτυχία ήταν η νίκη στους Καμψάδες και στα Πέντε
Πηγάδια και η κατάληψη των φρουρίων της Ρηγιάσας και της Ρινιάσσας.
Ακολούθησαν οι νικηφόρες μάχες στο Κομπότι της Άρτας (3 Ιουλίου 1821) και στην
Πλάκα, που του έδωσαν τον τίτλο του αρχιστράτηγου της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.
Μάλιστα το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντιζηλία των άλλων οπλαρχηγών κάτι το
οποίο εξόργισε τον Μπότσαρη, ο οποίος μπροστά τους έσκισε το χαρτί του
διορισμού του λέγοντας: "Όποιος είναι άξιος παίρνει το δίπλωμα αύριο μπροστά
στον Εχθρό". Αυτή η μεγαλοπρεπής πράξη του αποδεικνύει την ανιδιοτέλειά του
και την αγάπη του για την πατρίδα. Επίσης έλαβε μέρος στη μάχη του Πέτα που
κατέληξε σε καταστροφή, ενώ βρέθηκε μεταξύ των υπερασπιστών του
Μεσολογγίου στην πρώτη του πολιορκία στα τέλη του 1822, όπου παρασύροντας
τους Τούρκους σε πλαστές συνομιλίες έδωσε χρόνο στους πολιορκημένους να
ενισχύσουν τις οχυρώσεις.
10. • Γεννήθηκε το 1793 στα Ψαρά (αρχεία Ναυτικού) όπου και μεγάλωσε
.Ήταν το μικρότερο παιδί του Ψαριανού Δημογέροντα Μικέ Κανάριου και
της Μαρώς (το γένος Μπουρέκα) Έμεινε πολύ μικρός ορφανός από
πατέρα και έτσι άρχισε να δουλεύει σε πλοία συγγενών του, κυρίως σ'
αυτό του θείου του Μπουρέκα. Αρχικά το όνομά του ήταν "Κανάριος" και
τελικά έγινε Κανάρης. Όταν πέθανε ο θείος του, στου οποίου το μικρό
εμπορικό πλοίο εργαζόταν, ανέλαβε καπετάνιος του ο ίδιος σε ηλικία 20
ετών. Πήγε στην Οδησσό για πρώτη φορά το 1820. Ήξερε για τη
Φιλική Εταιρεία αλλά δεν είχε γίνει μέλος της. Όταν έμαθε ότι ξέσπασε η
επανάσταση στη Μολδαβία από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, έσπευσε
αυθόρμητα να πάρει μέρος στον πρώτο "πολεμικό στόλο" των Ψαριανών
υπό τον Ν. Αποστόλη. Από τους πρώτους μήνες ο Κανάρης ξεχώρισε για
το θάρρος του και την αποφασιστικότητά του, κάνοντας επιδρομές στα
μικρασιατικά παράλια ενώ κατόπιν εντάχθηκε στα πυρπολικά.[1]
Η
ανατίναξη ενός τουρκικού δικρότου στην Ερεσό από τον
Δημήτριο Παπανικολή τον παρακίνησε σε ανάλογο εγχείρημα.
12. • ήταν Έλληνας συγγραφέας, πολιτικός στοχαστής και επαναστάτης.
Θεωρείται εθνομάρτυρας και πρόδρομος της
Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο ίδιος υπέγραφε ως «Ρήγας
Βελεστινλής» ή «Ρήγας ο Θεσσαλός» και ουδέποτε «Φεραίος»,
κάτι που ίσως να είναι δημιούργημα μεταγενέστερων λογίων.[1]
Γεννήθηκε στο Βελεστίνο, τις αρχαίες Φερές, το 1757, από εύπορη
οικογένεια. Από τη νεανική του ζωή τα μόνα γνωστά είναι αυτά
που ίδιος αναγράφει στην Επιπεδογραφία της Φεράς νυν
λεγομένης Βελεστίνος, που είναι στο 4ο φύλλο της δωδεκάφυλλης
"Χάρτας της Ελλάδος", που είναι και ένα ύμνος στη γενέτειρά του.
Το όνομα του πατέρα του ήταν "Κυρίτζης",όπως φαίνεται στο
αυτόγραφο του Ρήγα σε βιβλίο αρχαίοι γεωγράφοι του 1571, που
είναι στην Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος, συνηθισμένο όνομα στην
περιοχή του Βελεστίνου, που διατηρείται μέχρι σήμερα.
15. • Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους Έλληνες πρωταγωνιστές
ήρωες - οπλαρχηγούς του πρώτου έτους τηςΕπανάστασης του 1821
που έδρασε στη Στερεά Ελλάδα. Σύμφωνα με μια εκδοχή, το
πραγματικό του όνομα ήτανΑθανάσιος Μασσαβέτας [1]
. Μυήθηκε
στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη
Λιβαδειά. Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία με άλλους
οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και
χρησιμοποιώντας το σαν ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες
μάχες. Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας και στις 22 Απριλίου
1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη
αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία δολοφονήθηκε
με ανασκολοπισμό (λογοτεχνικά αναφέρεται ότι "σουβλίστηκε")
από τους Τούρκους και κάηκε στις 24 Απριλίου 1821.
• Ο Ελληνικός Στρατός του απένειμε τιμητικά τον βαθμό του
Στρατηγού.[2]
17. • Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1797 στο συνοικισμό Αβορίτι[1]
του Κροκυλείου Δωρίδας[2]
και το
οικογενειακό του όνομα ήτανΤριανταφύλλου.΄Ήταν σχεδόν συνομήλικος του Σολωμού, κατά ένα
χρόνο μεγαλύτερος του. Ο πατέρας του Δημήτρης φονεύθηκε σε συμπλοκή με τους Τούρκους
όταν ο Μακρυγιάννης ήταν ενός έτους. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, μετά από επιδρομή των
Τούρκων, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον Αβορίτι μαζί με την μητέρα του Βασιλική και τα
αδέρφια του και να εγκατασταθεί στη Λειβαδιά. Το1811, τον προσέλαβε ο γραμματέας του
Αλή Πασά, Αθανάσιος Λιδωρίκης, κοντά στον οποίο μεγάλωσε στην Άρτα και τα Γιάννενα.
Το1817 άρχισε να ασχολείται με το εμπόριο και μέσα σε τρία χρόνια απέκτησε σημαντική
περιουσία από αυτό. Το 1820 μυήθηκε στηΦιλική Εταιρεία και στάλθηκε στην Πάτρα για να
συμμετάσχει σε προετοιμασίες για την επανάσταση.
• Κατά τη διάρκεια της επανάστασης είχε σημαντική πολεμική δράση. Αγωνίστηκε σε Πελοπόννησο
και Στερεά Ελλάδα. Τραυματίστηκε πολλές φορές σε μάχες, με αποκορύφωμα τη μάχη της Αθήνας
(Ακρόπολη - Περιοχή Ηρωδείου), όπου σε ένα βράδυ τραυματίστηκε τρεις φορές κατά τη διάρκεια
υπεράσπισης ενός συμπολεμιστή του. Συνήθιζε με τα τεχνάσματα και τις στρατηγικές του
ανταρτοπολέμου να εξαπατά τον αντίπαλο. Αυτός ήταν ο λόγος που κέρδισε κατά τη διάρκεια της
επανάστασης το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των μεγάλων στρατιωτικών και πολιτικών ηγετών.
Είχε όμως πάντα το θάρρος της γνώμης του και πολλές φορές γινόταν επικριτικός και αυστηρός
προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, όταν θεωρούσε ότι κάποιος ήταν ιδιοτελής και αδιαφορούσε για
το σκοπό του αγώνα.
