1. Η Ιερά Mονή του Μεγάλου
Σπηλαίου
1Ο Δ.Σ Θρακομακεδόνων
Τμήμα ΣΤ2
2. Που βρίσκεται η μονή του
Μεγάλου Σπηλαίου
Η Μονή βρίσκεται δέκα χιλιόμετρα βορειανατολικά των
Καλαβρύτων στο δρόμο που ενώνει την εθνική οδό Πατρών
– Αθηνών με τα Καλάβρυτα, και είναι κτισμένη στο άνοιγμα
ενός μεγάλου φυσικού σπηλαίου (απ' όπου και το όνομα
της) της οροσειράς του Χελμού, επάνω από την απότομη
χαράδρα του Βουραϊκού ποταμού, σε υψόμετρο 899
μέτρων.
Απόλυτα εναρμονισμένο με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο
της περιοχής το οκτα-ώροφο συγκρότημα της Μονής
καθηλώνει και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη.
3. Λίγα λόγια για την Μονή
Η Μονή, η οποία θεωρείται η αρχαιότερη στην Ελλάδα, κτίστηκε το 362 μ.Χ. από τους
Θεσσαλονικείς αδερφούς μοναχούς, Συμεών και Θεόδωρο. Ενώ οι δύο αδελφοί βρίσκονταν στα
Ιεροσόλυμα, είδαν ο καθένας ξεχωριστά μια οπτασία με την εντολή να μεταβούν στην Αχαΐα και
να βρουν την Ιερή Εικόνα της Παναγίας από μαστίχα και κερί, φιλοτεχνημένη από τον
Ευαγγελιστή Λουκά.
Υστέρα από αλλεπάλληλες περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα, συνάντησαν στο σημείο που
βρίσκεται σήμερα η Μονή, το 362 μ.Χ. την κόρη Ευφροσύνη, βοσκοπούλα από το χωριό Γαλατά
(Ζαχλωρού).
Η Ευφροσύνη τους οδήγησε στο σπήλαιο που βρισκόταν η αναζητούμενη Ιερή Εικόνα, την οποία
είχε ανακαλύψει νωρίτερα η ίδια «Θεία Βουλή», και με την οδηγία ενός τράγου από το κοπάδι
της, που πήγαινε στο σπήλαιο για να πιει νερό από την πηγή που βρισκόταν εκεί.
Η πηγή αυτή του σπηλαίου - μαρμάρινη κατόπιν - αποτελεί σήμερα, το γνωστό με το όνομα «η
Πηγή της Κόρης», άγιασμα, ενώ η Ευφροσύνη τιμάται ως Αγία.
Κατά την Επανάσταση του 1821 η Μονή αποτέλεσε φάρο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού
αλλά και κέντρο αντίστασης κατά των κατακτητών και παρότι δέχτηκε πολλές επιθέσεις, ποτέ δεν
κατακτήθηκε. Το γεγονός που ξεχώρισε ήταν η απόκρουση της επέλασης του Ιμπραήμ τον Ιούνιο
του 1827
5. Που βρέθηκε η Θαυματουργή
Εικόνα της Παναγίας
Η Ιερή Εικόνα, σύμφωνα με την παράδοση, βρισκόταν δίπλα στην πηγή
και φυλασσόταν από ένα φοβερό δράκο ο οποίος σκοτώθηκε από
κεραυνό όταν επιτέθηκε στους δύο μοναχούς που προσπαθούσαν να
καθαρίσουν το ιερό χώρο από την πυκνή βλάστηση.
Στη συνέχεια οι δύο μοναχοί κατασκεύασαν μικρό ναό και μερικά
μικρά κελιά με την συνδρομή του πλήθους των πιστών, που συνέρρεαν
δια να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου. Πολλοί
μάλιστα από τους πιστούς παρέμεναν για άσκηση.
Σιγά - σιγά η Μονή έγινε μία από τις πλέον «πολυμονάχους Μονάς» και
γνώρισε μεγάλη ακμή και αίγλη.
Ο αρχικός ναός σωζόταν μέχρι το 1934, οπότε και καταστράφηκε από
πυρκαγιά. Στην περιουσία της Μονής περιλαμβάνονταν ακίνητα στην
Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, στη Θεσσαλονίκη, και μεγάλες
εκτάσεις στην Αχαΐα και την Ηλεία, τα λεγόμενα "Μετόχια".
Η Μονή καταστράφηκε τουλάχιστον τέσσερις φορές από πυρκαγιές, το
840, το 1400, το 1640 και το 1934. Πάντοτε όμως η Αγία Εικόνα σωζόταν
με τρόπο θαυμαστό.
Ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Γέρων φέρεται να ξανάχτισε το
μοναστήρι το 1285 μετά από πυρκαγιά.