1. Moduł I - Aspekty formalno-prawne

ToTCOOP+i PROJEKT
Jednostka nr 1:
Stosowanie odpowiednich wewnętrznych,
zewnętrznych, sektorowych
i instytucjonalnych przepisów prawa
STRATEGIC PARTNERSHIP FOR INNOVATING THE TRAINING
OF TRAINERS OF THE EUROPEAN AGRI-FOOD COOPERATIVES

Cele szkoleniowe
Zdobycie kompetencji w zakresie "Stosowania
odpowiednich przepisów wewnętrznych,
zewnętrznych, sektorowych i instytucjonalnych
w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem
spółdzielni”.

Indeks
1. Definicja spółdzielni. Wspólne wartości i zasady.
2. Cooperative modele biznesowe i inne modele korporacyjne.
3. Ustawodawstwo współpracy.
4. Zasady wewnętrzne.
5. Role i zakres odpowiedzialności uczestników współpracy.
6. Obowiązki ustawowe i prawa pracowników i pracodawców w
spółkach spółdzielczych.
7. Obowiązki ustawowe i odpowiedzialność za produkty.
8. Obowiązki ustawowe i unikanie oszustw.
9. Ramy prawne w zakresie jakości i bezpieczeństwa żywności
oraz sektorowe ramy prawne.

Indeks
10. Normy jakości żywności na poziomie
międzynarodowym i krajowym
11. Zintegrowane systemy zarządzania jakością i
bezpieczeństwem żywności
12. Sektorowe ramy regulacyjne dotyczące środowiska i
efektywności
13. Systemy zarządzania środowiskowego
14. Równość kobiet i mężczyzn oraz środki równościowe
15. Zapobieganie zagrożeniom zawodowym
16. Ramy prawne sektorowej fiskalnej
17. Odpowiedzialność społeczna przedsiębiorstw

1. Definicja spółdzielni (1)
Spółdzielnia jest autonomicznym stowarzyszeniem osób zjednoczonych
dobrowolnie w celu zaspokojenia ich wspólnych potrzeb i aspiracji
gospodarczych, społecznych i kulturalnych poprzez wspólne i
demokratycznie kontrolowane przedsiębiorstwo.
https://www.youtube.com/watch?v=qvF3jfSWq8A

1. Wartości spółdzielcze (2)
WARTOŚCI
SPÓŁDZIELCZE
SAMOPOMOC
SAMODZIELNA
ODPOWIEDZIALNOŚĆ
DEMOKRACJA
RÓWNOŚĆ
KAPITAŁ
SOLIDARNOŚĆ

1. Zasady współpracy (3)
1. Członkostwo dobrowolne i otwarte
2. Demokratyczna kontrola członków
3. Udział w życiu gospodarczym członka
4. Autonomia i niezależność
5. Edukacja, szkolenie i informacja
6. Współpraca pomiędzy spółdzielniami
7. Troska o wspólnotę

2. Spółdzielczy modele biznesowe i inne modele
korporacyjne
SPÓŁDZIELNIA INNY MODEL
KORPORACYJNY
Wielu partnerów
posiada równe udziały
Najwięcej kapitału ma
władza, która ma większość
kapitału
Kapitał jest
podstawowym
narzędziem świadczenia
usługi partnerowi
Praca, klienci, dostawcy ...
w celu zdobycia kapitał€
Dystrybucja świadczeń
w zależności od
uczestnictwa w
działalności
spółdzielczej
Podział korzyści w oparciu o
kapitał

3. Ustawodawstwo współpracy (1)
Ramy prawne
Spółdzielnie wymagają ustaw i polityk ułatwiających rozwój i
wzrost, podobnie jak każda inna forma przedsiębiorstwa. Ramy
prawne odgrywają kluczową rolę dla rentowności i istnienia
spółdzielni.
Projekt ma na celu pomoc prawodawcom i organom
regulacyjnym, tak aby wzrastający entuzjazm do współpracy w
przedsiębiorstwach spotykał się ze wsparciem ram prawnych,
które pozwolą wyzwolić cały potencjał gospodarek
spółdzielczych.

3. Ustawodawstwo współpracy (2)
Każdy kraj ma własne ustawodawstwo dotyczące
współpracy.
W przypadku spółdzielni z partnerami z kilku krajów
europejskich:
Rozporządzenie Rady (WE) nr 1435/2003 z dnia 22
lipca 2003 r. W sprawie statutu spółdzielni europejskiej
(SCE)
Zaangażowanie pracowników w SCE podlega
przepisom dyrektywy 2003/72 / WE.

4. Zasady wewnętrzne (1)
Spółdzielnie są zobowiązane do regulowania działalności za
pośrednictwem Statutu który służy dostosowaniu prawa do potrzeb i
specyfiki każdej firmy.
Minimalna zawartość:
Nazwa, cel przedsiębiorstwa, miejsce zamieszkania, czas trwania i
terytorialny zakres działania.
Minimalny kapitał społeczny.
Minimalny obowiązkowy wkład do kapitału społecznego jako partner, forma
i terminy wypłaty oraz kryteria ustalania obowiązkowego wkładu
dokonanego przez nowych członków, którzy dołączyli do spółdzielni.
Sposób akredytacji składek na kapitał społeczny.
Składki zamiast obowiązkowych wpłat na kapitał zakładowy.

• Klasy członków, wymogi dopuszczenia do pracy oraz
dobrowolne lub obowiązkowe udzielanie absolutorium i
stosowany system.
• Prawa i obowiązki partnerów.
• Prawo zwrotu wkładów partnerów, a także system ich
przekazania.
• Zasady dyscypliny społecznej, klasyfikacja usterek,
sankcje i sankcje, procedura sankcji i utrata
członkostwa.
• Skład Zarządu, liczba dyrektorów oraz czas trwania
danej pozycji. Określenie liczby i czasu działania
interwenientów oraz, w zależności od przypadku,
członków komisji odwoławczej.

Przepisy wewnętrzne:
Na zasadzie dobrowolności spółdzielnia może mieć RRI
zatwierdzony przez Zgromadzenie Ogólne, którego treść i
struktura zostaną określone przez partnerów, zawsze
respektując ramy prawne i prawne, w celu rozwijania
aspektów korporacyjnych, organizacyjnych lub zarządzania.

5. Role i zakres odpowiedzialności
uczestników współpracy (1)
Walne Zgromadzenie
ZARZĄD
MENEDŻER
+
ZESPÓŁ TECHNICZNY

Walne Zgromadzenie to zgromadzenie członków
zbierające się w celu rozważania i przyjmowania
porozumień w sprawach prawnych lub ustawowych w
zakresie jego kompetencji, łączących decyzje podjęte
wobec wszystkich (w tym nieobecnych i oddanych)
spółdzielni.
Walne Zgromadzenie: definicja

Walne Zgromadzenie określa ogólną politykę
spółdzielni i może omawiać każdą inną kwestię
interesu spółdzielni, pod warunkiem, że znajduje się w
porządku obrad, ale może przyjmować tylko wiążące
umowy w sprawach, w których niniejsza ustawa nie
uznaje wyłącznej kompetencji innego Ciało społeczne.
Zgromadzenie: kompetencje

 Badanie zarządzania społecznego, zatwierdzanie
rocznych sprawozdań finansowych, sprawozdanie z
zarządzania oraz wykorzystanie dostępnej nadwyżki lub
przypisanie strat.
 Mianowanie i odwołanie członków zarządu, biegłych
rewidentów, likwidatorów oraz, w zależności od
przypadku, powołanie komitetu odwoławczego oraz
wysokości wynagrodzenia dyrektorów i likwidatorów.
Walne zgromadzenie: kompetencje

 Modyfikacja Statutu oraz zatwierdzenie lub modyfikacja,
w zależności od przypadku, przepisów wewnętrznych
spółdzielni.
 Zatwierdzanie nowych obowiązkowych składek,
dopuszczenie dobrowolnych składek, aktualizacja
wartości wkładów do kapitału zakładowego, określanie
wkładów nowych partnerów, ustalanie dochodów lub
okresowych kwot, a także stopa oprocentowania, jaką
należy zapłacić za Wkłady w kapitał społeczny.
Walne Zgromadzenie: kompetencje wyłączne

 Emisja obligacji, obligacji udziałowych, udziałów
specjalnych lub innych form finansowania.
 Połączenie, wycięcie, przekształcenie i rozwiązanie
społeczeństwa.
 Każda decyzja, która zakłada zasadniczą modyfikację,
zgodnie ze statutem, struktury gospodarczej, społecznej,
organizacyjnej lub funkcjonalnej spółdzielni.

 Konstytucja spółdzielni stopnia II i grup spółdzielczych lub
włączenie się do nich, udział w innych formach współpracy
gospodarczej, przynależność do podmiotów o charakterze
reprezentatywnym, a także ich oddzielenie.
 Wykonywanie działań o charakterze społecznym wobec
członków zarządu, biegłych rewidentów księgowych i
likwidatorów.
 Pochodne ustawowe lub statutowe.

Walne Zgromadzenie jest najważniejszym organem decyzyjnym
spółdzielni
... ale nie jest dobrym organem decyzyjnym.
 Jest to ciało, które nie może dyskutować dogłębnie i przy
pomocy złożonych metod.
 Jest to organ, który na ogół nie posiada wystarczających
informacji, aby wydawać świadome opinie, oceniać
możliwe alternatywy i podjąć właściwe decyzje.
 Zwykle ma reakcje emocjonalne i może być przenoszone
przez dialektyczne argumenty.
 Łatwo nim manipulować.

 W Walnym Zgromadzeniu każdy z partnerów ma jeden
głos.
 Statut może przewidywać możliwość ważnego głosowania
proporcjonalnie do rodzaju działalności spółdzielczej
członka, która w żadnym przypadku nie może przekroczyć
pięciu głosów społecznych, nie mogąc przypisać jednemu
członkowi więcej niż jednej trzeciej głosów całej
spółdzielni.
Walne zgromadzenie: prawo do głosowania

 Członek może być reprezentowany na posiedzeniach Walnego
Zgromadzenia za pośrednictwem innego partnera, który nie może
reprezentować więcej niż dwóch osób.
 Może być również reprezentowana przez krewnego o pełnej
zdolności do działania iw ramach pokrewieństwa ustanowionego
statutem.
 Przekazanie głosu, które może być sporządzone wyłącznie na
podstawie szczególnej dla każdego Zgromadzenia, odbywa się
zgodnie z procedurą przewidzianą w statucie.
Walne zgromadzenie: Głosuj na przedstawiciela

 Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawie, Walne
Zgromadzenie podejmuje uchwały wiceprzewodniczącego ponad
połową głosów ważnie wyrażonych.
 Większość z dwóch trzecich głosów obecnych i reprezentowanych
będzie zobowiązana do przyjmowania porozumień zmieniających
statut, łączących lub zmniejszających członkostwo w grupie
spółdzielczej, przekształcaniu, scalaniu, wydzielaniu, rozwiązaniu i
reaktywowaniu firmy.
Walne Zgromadzenie – przyjęcie uchwał

Porozumienia w sprawach nieuwzględnionych w porządku obrad są nieważne,
z wyjątkiem:
 Zwołanie nowego Zgromadzenia Ogólnego;
 Fakt, że konta są cenzurowane przez członków spółdzielni lub osoby
zewnętrznej;
 Przedłużenie sesji Zgromadzenia Ogólnego;
 Wykonywanie czynności o odpowiedzialności wobec dyrektorów, biegłych
rewidentów, biegłych rewidentów lub likwidatorów;
 Zniesienie opłat socjalnych
Walne Zgromadzenie: Przyjęcie uchwał(2)

Zarząd jest organem kolegialnym spółdzielni, który odpowiada
najwyższemu kierownictwu, nadzorowi kierownictwa i
reprezentacji społeczeństwa spółdzielczego, podlegając prawu,
statutowi i ogólnej polityce ustalonej przez Walne Zgromadzenie.
Zarząd: definicja

 Rada Dyrektorów odpowiada za wszelkie uprawnienia, które
nie są zastrzeżone przez prawo lub przepisy statutowe wobec
innych organów korporacyjnych.
 Prezes Zarządu reprezentuje reprezentację prawną tego
samego, w zakresie uprawnień przyznanych jej statutem i
poszczególnymi, które w jej wyniku wynikają z porozumień
Walnego Zgromadzenia lub Rady Dyrektorów.
Zarząd: kompetencje i reprezentacja
Rada Dyrektorów jest organem sprawowania
rządów, reprezentacji i zarządzania spółdzielnią
o wyłącznym charakterze

Rada Dyrektorów jest organem Spółdzielni, delegowanym
przez Zgromadzenie, od którego otrzymuje określony
przez rząd mandat na określony czas.
Jest to podstawowy organ, klucz do rozwoju spółdzielni,
więc jeśli zarząd ...
... nie działa i nie dynamizuje spółdzielni ...
... blokuje funkcjonowanie pozostałych narządów ...
... nie pozwala na uruchomienie zdolności menedżerów i
personelu technicznego ...
... spółdzielnia NIE będzie działać.
Rada Dyrektorów: Funkcje

 Zapewnienie wytycznych do opracowania Planowania
Strategicznego firmy i zatwierdzania tego planowania:
definicja firmy, cele, plany działania, budżety ...
 Kontroluj ewolucję firmy w oparciu o rynek i planowane
działania.
 Zapewnienie wiarygodności, wiedzy i relacji z firmą.
 Wybierz i ocenić zarządzanie, a następnie wymień go
w razie potrzeby.
 Strzeż się i zwiększaj rozwój menedżerów i techników
firmy.

 Rozwiązywanie możliwych różnic między partnerami i umożliwienie
funkcjonowania firmy bez zakłóceń.
 Nie angażuje się w codzienne sprawy, z wyjątkiem przypadków
poważnego kryzysu.
 Arbitraż w przepływie finansowym: monetaryzacja a kapitalizacja.
 Informacje, informacje, informacje ...
 Legalna reprezentacja spółdzielni ze wszystkimi stukami i możliwymi
konsekwencjami.

 Statut ustanawia skład zarządu.
 Liczba dyrektorów nie może być mniejsza niż 3 lub większa niż
15, a w każdej Radzie musi być przewodniczący,
wiceprzewodniczący i sekretarz.
 Gdy spółdzielnia ma więcej niż pięćdziesięciu pracowników z
nieokreślonym kontraktem i utworzony zostaje Komitet Spółki,
jeden z nich będzie członkiem Rady Dyrektorów jako członek,
który zostanie wybrany i odwołany przez Komitet.
Rada Dyrektorów: skład

 Dyrektorzy wybierani są przez Walne Zgromadzenie w tajnym głosowaniu
i największą liczbą głosów.
 Statut lub Regulamin wewnętrzny regulują proces wyborczy.
 Stanowiska przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza są
wybierane spośród członków, przez zarząd lub przez Zgromadzenie zgodnie z
przepisami ustawowymi.
 Powołanie dyrektorów zacznie obowiązywać od momentu ich przyjęcia i musi
zostać zgłoszone w ciągu jednego miesiąca w Krajowym Rejestrze Sądowym.
Rada Dyrektorów: wybory

Statut może zezwolić na powołanie na stanowisko
dyrektora wykwalifikowanych i doświadczonych osób,
które nie mają statusu członków, w liczbie
nieprzekraczającej jednej trzeciej całkowitej liczby
głosów, a w żadnym wypadku nie może być mianowana
na stanowisko przewodniczącego lub
wiceprzewodniczącego.
Rada Dyrektorów: wybory

 Dyrektorzy zostaną wybrani na okres, który ustali statut trwający od trzech
do sześciu lat, po którym będą mogli być ponownie wybrani.
 Rada Dyrektorów będzie jednocześnie odnawiana we wszystkich jej
stanowiskach, chyba że statut stanowi inaczej.
 Dyrektorzy mogą być odrzuceni za zgodą Walnego Zgromadzenia, nawet
jeśli nie jest to pozycja w porządku obrad.
 Rezygnacja dyrektorów może zostać zaakceptowana przez Radę
Dyrektorów lub przez Walne Zgromadzenie.
Rada Dyrektorów: czas trwania, zakończenie, wakaty

 Zarząd, po zwołaniu, będzie ważnie powołany, gdy
więcej niż połowa członków ma osobiście uczestniczyć
w zebraniu.
 Porozumienia są przyjmowane w odniesieniu do
ponad połowy głosów wyrażonych w sposób
prawidłowy. Każdy doradca będzie miał jeden głos.
Głosowanie przewodniczącego rozstrzyga więzy.
 Protokół spotkania, podpisany przez Prezydenta i
Sekretarza, zawiera streszczenia debat i tekstów
porozumień, a także wyniki głosowania.
The Board of Directors: functioning

 Uprawniona władza NIE jest osobistą prerogatywą. Jako
delegowany pracownik, Dyrektor winien przedstawić swoje
plany Zgromadzeniu, który go mianował i który mu zaufał.
 Zgromadzenie przekazuje władzę Zarządowi, który stanowi
jako Zarząd, NIE jako pojedynczy pracownik/dyrektor.
 Wybierany dyrektor, który przyjął nominację, dobrowolnie
przyjmuje tę odpowiedzialność.
Rada Dyrektorów: niektóre postanowienia(1)

 W radzie dyrektorów obowiązuje prawo większości, a jeśli decyzja nie
zostanie podjęta jednogłośnie lub konsensusu, odbywa się
głosowanie.
 Dyrektorzy są związani większością głosów i są moralnie
zobowiązani do przyjęcia oficjalnego stanowiska rady dyrektorów.
 Doradcy powinni zachować poufność podjętych decyzji i uważać na
informacje, które wykorzystują przy podejmowaniu decyzji.
Rada Dyrektorów: niektóre postanowienia(2)

Menedżer:
" Kogoś, kto koordynuje
i nadzoruje pracę
innych ludzi, aby
osiągnąć cele
organizacji.“
(Robbins, 2010)

Funkcje:
Planowanie
Organizacja
Prowadzenie
Kontrolować
Role zarzadzania:
Interpersonalne
Informacyjny
Decydowac sie
Cechy i
umiejętności:
Człowiek
Konceptualistyczny
Podstawy sukcesu:
Trening
Doświadczenie
Osobiste cechy
Szczęście
Menedżer

Rada dyrektorów Menedżer Walne Zgromadzenie
1. Reprezentacja
spółdzielni.
2. Ustalanie strategii i
kierowanie
wytycznymi
spółdzielni.
3. Nadzór i kontrola
działalności
spółdzielni
1. Przywództwo i
profesjonalne
zarządzanie
2. Strategie wdrażania
postawień Rady
1. Ustala ogólną
politykę spółdzielni
2. Podejmuje
porozumienia w
sprawie
zatwierdzania
rachunków, zmiany
statutu,
3. Zatwierdzanie wpłat,
fuzji, przejęć i
rozłączeń

6. Obowiązki ustawowe i prawa
pracowników i pracodawców w
spółkach spółdzielczych (1)
Prawa pracowników, zgodnie z prawem europejskim,
można znaleźć w dwóch dużych ustawach, poza
niektórymi specjalnymi artykułami, które można
znaleźć w Traktacie o Wspólnocie Europejskiej,
podpisanym w Rzymie, w 1957 i w Traktacie o Unii
Europejskiej, podpisanym w Maastricht, w 1992
roku.

Wspólnotowa Karta Socjalnych Praw Podstawowych Pracowników,
podpisana w Strasburgu w 1989 roku, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, która
obejmuje:
Wolność przemieszczania się:
Możliwość wykonywania zawodu lub działalności handlowej w dowolnym kraju UE.
Ujednolicenie regulacji dotyczących pobytu pracowników.
Zatrudnienie i wynagrodzenie:
Wynagrodzenie według pracy i zapewnienie godnego sposobu życia.
Gwarantuje, że pracownik będzie w stanie wspierać rodzinę.

• Poprawa warunków życia i pracy:
• Minimalny okres odpoczynku tygodniowego i coroczny płatny urlop.
• Prawo do określania przez prawo, układy zbiorowe pracy i umowę o
pracę, warunki pracy.
• Ochrona socjalna.
• Wolność stowarzyszeń i rokowań zbiorowych: z prawa tego mogą
również korzystać również pracodawcy, nie tylko pracownicy.
• Szkolenie zawodowe.

• Równe traktowanie kobiet i mężczyzn.
• Informacje i konsultacje oraz udział pracowników.
• Ochrona zdrowia i bezpieczeństwo w miejscu pracy.
• Ochrona dzieci i młodzieży.
• Ochrona osób starszych.
• Ochrona osób niepełnosprawnych.

Dyrektywa UE dotycząca czasu pracy (2003/88 / WE).
Niniejsza dyrektywa ma na celu zagwarantowanie wszystkim pracownikom następujących
praw, bez żadnych wyjątków:
• Ograniczenie do tygodniowych godzin pracy, które nie może przekraczać
średnio 48 godzin, łącznie z nadgodzinami
• Minimalny dzienny okres odpoczynku 11 kolejnych godzin w każdych 24
godzinach
• Przerwa na odpoczynek w godzinach pracy, jeśli pracownik jest na służbie
dłużej niż 6 godzin
• Minimalny tygodniowy okres odpoczynku 24 nieprzerwanych godzin dla
każdego okresu 7-dniowego, oprócz 11-godzinnego odpoczynku dziennego

• Płatny coroczny urlop co najmniej 4 tygodnie w roku
• Dodatkowa ochrona pracy nocnej, np.
• Przeciętne godziny pracy nie mogą przekraczać 8
godzin w okresie 24 godzin,
• Pracownicy nocni nie mogą wykonywać ciężkich lub
niebezpiecznych prac dłużej niż 8 godzin w
dowolnym okresie 24-godzinnym,
• Pracownicy nocni mają prawo do bezpłatnej oceny
stanu zdrowia, aw pewnych okolicznościach
przenieść się na pracę dzienną.

Dyrektywa zawiera również specjalne zasady
dotyczące czasu pracy pracowników w ograniczonej
liczbie sektorów, w tym lekarzy szkolących,
pracowników offshore, pracowników zajmujących się
połowami morskimi oraz osób pracujących w miejskim
transporcie pasażerskim. (Istnieją oddzielne dyrektywy
dotyczące godzin pracy niektórych pracowników w
konkretnych sektorach transportu).

7. Obowiązki ustawowe i
odpowiedzialność za produkty
Produktem jest dowolna nieruchomość, nawet jeśli jest ona przyczepiana lub
włączona do innej ruchomości lub nieruchomości, a także gazu i energii
elektrycznej.
Agentem odpowiedzialnym za produkt jest producent lub producent, importer
wspólnotowy, dostawca, a wyjątkowo dystrybutor.
Uszkodzony produkt to produkt, który nie zapewnia bezpieczeństwa, które
można oczekiwać, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, a zwłaszcza ich
prezentację, racjonalnie przewidywalne użycie tego samego i momentu jego
wprowadzenia na rynek.
Produkt może mieć wadę w zakresie produkcji, projektowania lub informacji.

7. Obowiązki ustawowe i
odpowiedzialność za produkty (2)
Rozszerzona odpowiedzialność producenta produktu: Producenci produktów, które stają
się odpadami, uczestniczą w zapobieganiu i organizacji gospodarki odpadami, promowaniu
ponownego wykorzystania, recyklingu i odzysku odpadów.
• Dyrektywa Rady 85/374 / EWG dotycząca odpowiedzialności za produkty wadliwe
• Dyrektywy 2001/95 / WE, w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów
• Dyrektywy 2008/98 / WE, w sprawie odpadów
Nadrzędne znaczenie ma zawieranie umów ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej
za ochronę i naprawę ewentualnych szkód spowodowanych wadliwymi produktami, które
obejmuje roszczenia z nich wynikające.

8. Obowiązki ustawowe i unikanie
oszustw
Oszustwo:
• Działanie sprzeczne z prawdą, która szkodzi osobie, której dotyczy
komentarz.
• Działanie mające na celu obejście przepisu prawnego
Rodzaje oszustw:
• Oszustwo handlowe
• Oszustwa fiskalne
• Oszustwa finansowe
• Oszustwa żywnościowe

oszustw (2)
Oszustwa handlowe mogą powodować skażenie działalności, bez kierownictwa
firmy zdają sobie sprawę, że ma miejsce. Mają relacionados: corrupción,
blanqueo de capitales, transparencia y buenas prácticas comerciales.
Oszustwa podatkowe to strata dochodów publicznych. Jest to zjawisko, z
którego wywiązują się poważne konsekwencje dla Towarzystwa.
Oszustwa finansowe powodują istotne nieprawidłowości w sprawozdaniu
finansowym spółki. Ostatecznie administratorzy są odpowiedzialni:
• Kontrola kont.

oszustw (3)
Oszustwa żywnościowe: celowe wprowadzanie na rynek i sprzedaż żywności nienadające
się do spożycia przez ludzi lub celowe ułatwianie wprowadzających w błąd informacji
dotyczących żywności, z zamiarem wprowadzania konsumentów w błąd w celu osiągnięcia
korzyści ekonomicznych.
Rozporządzenie (UE) 1169/2011: Informacje o żywności przekazywane konsumentowi.
Najczęstsze oszustwa żywnościowe:
• Zastąpienie składnika podobnym tańszym.
• Wymieszanie żywności z tańszymi składnikami.
• Obecność niezarejestrowanych składników.
• Zamieszanie żywności w celu poprawy niektórych jego cech.
• Nieświadczenie lub fałszywa deklaracja procesów.
• Fałszywe oświadczenia dotyczące pochodzenia lub geograficznej produkcji żywności.

9. Jakość i bezpieczeństwo
żywności oraz sektorowe ramy
regulacyjne sektora żywieniowego
Bezpieczeństwo żywności
Na świecie:
W roku 1963 FAO i Światowa Organizacja Zdrowia ustanowiły Codex
Alimentarius lub "Kodeks Żywnościowy" w celu opracowania zharmonizowanych
międzynarodowych standardów żywnościowych, które chronią zdrowie
konsumentów i promują uczciwe praktyki w handlu żywnością.
Umowy handlowe na świecie (Runda z Doha, Runda Urugwajska ...)

9. Jakość i bezpieczeństwo żywności oraz
sektorowe ramy regulacyjne sektora
żywieniowego (2)
Bezpieczeństwo żywności
W Europie: pakiet higieny
Rozporządzenie (WE) nr 178/2002
ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 853/2004
ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 882/2004

żywieniowego (3)
Jakość żywności to zestaw właściwości i właściwości żywności, w wyniku
wymagań określonych w obowiązkowych przepisach odnoszących się do
surowców lub składników stosowanych w jego wytwarzaniu, stosowanych w nim
procesów, a także kompozycji i prezentacji Produkt końcowy.
Bezpieczeństwo żywnościowe istnieje, gdy wszyscy ludzie mają dostęp do
wystarczającej ilości bezpiecznej i pożywnej żywności, aby zaspokoić potrzeby
żywieniowe, aby prowadzić aktywne i zdrowe życie.
Jakość odżywcza żywności odnosi się do jej charakteru ilościowego, energii
przechowywanej w żywności lub jakościowego charakteru, równowagi
żywieniowej żywności.

Codex Alimentarius: Zapewnienie bezpieczeństwa i jakości żywności.
Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady: Ogólne zasady i
wymagania prawa żywnościowego, samooceny i identyfikowalność jako podstawowe zasady.
Pakiet higieny: Regulamin 852/04; 853/04; 854/04; 882/04 i 183/05
Opracowanie przewodników dobrych praktyk w karmie zwierząt i przewodniki
dotyczące stosowania HACCP (analiza zagrożeń i krytycznych punktów kontroli).
Kontrole urzędowe sprawdzają zgodność z prawem paszowym i żywnościowym oraz
normami odnoszącymi się do zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Kontrole te obejmują
kontrole dobrej praktyki higienicznej i HACCP, jak również szczegółowe kontrole dla każdej
grupy gatunków zwierząt.
żywieniowego (4)

10. Normy jakości żywności na
poziomie międzynarodowym i
krajowym
Jakość żywności jest określona przez powiązanie różnych
czynników związanych z akceptowalnością żywności:
• Zestaw atrybutów odnoszących się do prezentacji, składu
i czystości, technologicznego przetwarzania i konserwacji,
które sprawiają, że żywność jest mniej lub bardziej
apetyczna dla konsumenta, az drugiej strony interesuje
aspekt zdrowotny i wartość odżywcza żywności.
Produkcja bezpiecznej żywności we wszystkich jej
zakresach jest częścią kontroli jakości i zapewnienia jakości
lub gwarancji.

10. Normy jakości żywności na poziomie
międzynarodowym i krajowym (2)
• Kodeks Żywnościowy
• Porozumienie WTO w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych
(porozumienie SPS)
• Dobre Praktyki Rolne (GAP)
• Dobre praktyki higieniczne (GHP)
• Dobre Praktyki Wytwarzania (GMP)
• Analizy zagrożeń i punktów kontroli krytycznej (HACCP)

11. Zintegrowane systemy zarządzania jakością
bezpieczeństwem żywności
• GLOBALG.A.P Certyfikacja: do produkcji pierwotnej warzyw lub zwierząt gospodarskich
• BRS BRITISH RETAIL CONSORTIUM: Normy gwarantują standaryzację kryteriów
jakości, bezpieczeństwa i operacyjnych oraz zapewniają, że producenci wywiązują się ze
swoich zobowiązań prawnych i zapewniają ochronę dla konsumentów końcowych.
• IFS INTERNATIONAL FOOD STANDARD pomaga dystrybutorom w zapewnieniu
bezpieczeństwa żywności swoich produktów i kontrolowaniu poziomu jakości
producentów białych towarów.
• UNE-EN ISO 22000 określa wymagania, jakie musi spełniać system zarządzania, aby
zapewnić bezpieczeństwo żywności w całym łańcuchu żywnościowym do punktu
sprzedaży jako końcowe spożycie.

12. Sektorowe ramy regulacyjne dotyczące
środowiska i efektywności (1)
Polityką UE w zakresie ochrony środowiska do roku 2020 kieruje siódmy
program działań w zakresie środowiska naturalnego.
Siedem priorytetów:
• Gospodarowanie odpadami
• Zanieczyszczenie atmosfery
• Ochrona i gospodarka wodna
• Ochrona przyrody i bioróżnorodności
• Ochrona gleby
• Ochrona ludności
• Denerwujące dźwięki.

• Dyrektywa 2008/98 / WE w sprawie odpadów
• Dyrektywa 2008/50 / WE w sprawie jakości
otaczającego powietrza i czystszej atmosfery w
Europie.
• Dyrektywa 2000/60 / WE ustanawiająca ramy
wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej.
• 2020 Strategia na rzecz różnorodności biologicznej.

• Dyrektywa 2011/92 / UE w sprawie oceny skutków wywieranych przez
niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko
• DECYZJA RADY w sprawie uzgodnień dotyczących wdrożenia przez Unię
klauzuli solidarności (2014/415 / UE)
• Dyrektywa 2002/49 / WE dotycząca oceny i zarządzania hałasem
środowiskowym
• Dyrektywa 2012/27 / UE w sprawie efektywności energetycznej

Zarządzanie środowiskiem jest zestawem kroków
prowadzących do integralnego zarządzania systemem
ochrony środowiska. Ustala działania mające na celu
poprawę środowiska naturalnego, dzięki czemu jest
zdrowsze i bezpieczniejsze dla społeczeństwa,
zapobiegając ryzyku, zmniejszając zużycie energii i
surowców oraz optymalizując relacje między
środowiskiem a produkcją.
Systemy zarządzania środowiskiem są dobrowolnymi
instrumentami, które ustanawiają politykę ochrony
środowiska firmy poprzez ciągły proces oceny,
pozwalający na włączenie zmiennej środowiskowej do
wewnętrznej działalności firmy.
13. Systemy zarządzania środowiskowego (1)

Okładki serii ISO 14000
Zarządzanie środowiskiem (EMS) (14001-14004-14006)
https://www.youtube.com/embed/hCAa7OWdjfo?fs=1&autoplay=1&rel=0
• Wytyczne dotyczące audytu środowiskowego (14010-
14011-14012)
• Etykieta ekologiczna (14020-14021-14024-14025)
• Ocena efektywności środowiskowej (EDA) (14031-14032)
• Analiza cyklu życiowego (LCA) (14040-14041-14044)
• Odcisk wodny (HA) (14046-14064-14065-14067)
Bardzo związany z serią ISO-14000: System Zarządzania
Energią (50001)

Inne normy dotyczące śladu środowiskowego innych niż ISO
obejmują:
• Odcisk wodny: całkowita objętość świeżej wody
wykorzystywanej do produkcji zużytych towarów i usług.
Odcisk wodny jest zarezerwowany dla ISO 14046.
http://waterfootprint.org/en/water-footprint/what-is-water-footprint/
• Protokół GHG jest najbardziej stosowanym
międzynarodowym narzędziem służącym do obliczania i
komunikowania Inwentarza Emisji.
• PAS 2050: pierwsza tego rodzaju ocena emisji gazów
cieplarnianych, oznaczona ilościowo w równoważnym CO2,
uwalnianych do atmosfery przez cały cykl życia produktu,

14. Równość kobiet i mężczyzn oraz środki
równościowe
Ramy teoretyczne
• Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, przyjęta
przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w grudniu 1979 r
• Czwarta Światowa Konferencja Kobiet,
która odbyła się w Pekinie w 1995 roku
• Traktat z Amsterdamu (1 maja 1999)

równościowe (2)
Europejskie ramy prawne
Sprawozdanie "Równość mężczyzn i kobiet"
•Dyrektywa Rady 75/117 / EWG
•Dyrektywa Rady 76/207 / EWG
•Dyrektywa Rady 2000/78 / WE
W Hiszpanii:
Ustawa o prawie naturalnym 3/2007, w sprawie skutecznej równości
kobiet i mężczyzn
Ustawa 39/1999, w celu promowania godzenia życia rodzinnego i
zawodowego ludzi pracujących
Ustawa Galicja 7/2004 o równości kobiet i mężczyzn

równościowe (3)
Płeć - system płci: zestaw mechanizmów społeczno-kulturowych, które
ustalają związek identyfikacyjny między:
Płeć biologiczna: termin odnoszący się do biologicznej różnicy między
mężczyznami a kobietami, w prostych słowach, urodzonego dziecka lub
urodzonego dziecka.
Płeć kulturowa : cechy charakterystyczne, postawy i różne zachowania,
które kontekst społeczno-kulturowy przypisuje mężczyznom i kobietom.
Jako koncepcja jest relatywna i dynamiczna (tzn. Konkretna treść ról płci
zmienia się w zależności od momentu historycznego i danego
społeczeństwa).

równościowe (4)
• Formalna Równość: reguły, prawa i normy
instytucji lub podmiotów promujących równość
kobiet i mężczyzn.
• Prawdziwa Równość to równe traktowanie, równe
szanse

równościowe (5)
Dyskryminacja oznacza oddzielenie, rozróżnienie, różnicowanie z zamiarem,
aby jedna ze stron bardziej skorzystała od drugiej.
Bezpośrednia dyskryminacja ze względu na płeć jest sytuacją, w której
dana osoba była, była lub mogłaby być leczona, w zależności od płci, mniej
korzystnie niż inna porównywalna sytuacja.
Dyskryminacją pośrednią ze względu na płeć jest sytuacja, w której
pozornie neutralny przepis, kryterium lub praktyka powoduje, że osoby jednej
płci znajdują się w szczególnie niekorzystnej sytuacji w stosunku do osób
innych, z wyjątkiem przypadków przewidzianych prawem.

równościowe (6)
• Zasada równego traktowania kobiet i mężczyzn
• Równe traktowanie i szanse na dostęp do
zatrudnienia, szkolenia, awansu zawodowego i
warunków pracy
• Równe wynagrodzenie oparte na płci
• Promowanie równości w negocjacjach zbiorowych

równościowe (7)
• Molestowanie seksualne to każde postępowanie, werbalne lub
fizyczne, o charakterze seksualnym, które ma na celu lub szkodzić
godności osoby, szczególnie podczas tworzenia zastraszającego,
poniżającego lub obraźliwego środowiska.
• Molestowanie seksualne ze względu na płeć stanowi
zachowanie na podstawie płci osoby, której celem lub skutkiem jest
naruszenie jego godności oraz stworzenie zastraszającego,
poniżającego lub obraźliwego środowiska, na przykład
dyskryminacji w ciąży lub macierzyństwa

równościowe (8)
Definicja Stereotypów
Stereotyp jest etykietą, która obejmuje proces klasyfikacji i oceny.
Chociaż może odnosić się do sytuacji lub miejsc, najczęściej
używanych w połączeniu z przedstawicielami grup społecznych.
Zakłada się, że najprostsze cechy należą do całej grupy (zazwyczaj
negatywne).

równościowe (9)
Role i stereotypy płciowe
- Nierówne stanowisko kobiet i mężczyzn
- Stosunki władzy i podporządkowanie
- Różna wartość społeczna
- Niewidzialność

równościowe (10)
Tradycyjne Stereotypy Płciowe.
Kobiecy.
Nieagresywny
Zależny
Łatwo wpływał
Uległy
Bierny
Zorientowana na dom
Łatwo zranić emocjonalnie
Niezdecydowany
Gadatliwy
Delikatny
Czuła na uczucia innych
Bardzo pożądane bezpieczeństwo
Dużo krzyczy
Emocjonalny
Werbalny
Uprzejmy
Taktowny
Pielęgnacja
Rodzaj męski.
Agresywny
Niezależny
Niełatwo wpłynąć
Dominujący
Aktywny
Wordly
Niełatwo zranić emocjonalnie
Decydujący
Wcale nie gadatliwy
Twardy
Mniej wrażliwa na uczucia innych
Niebardzo pożądane bezpieczeństwo
Rzadko krzyczy
Logiczny
Analityczny
Okrutny
Tępy
Brak pielęgnacji

równościowe (11)
Archetyp jest
powtarzającym się
symbolem lub motywem
literatury, która
reprezentuje uniwersalne
wzory natury ludzkiej.
Stereotyp jest postacią o
uogólnionych cechach
charakterystycznych,
które są łatwo
rozpoznawalne.
Archetypy mogą być
dynamiczne lub statyczne,
okrągłe lub płaskie,
większe lub nieznaczne.
Stereotypy są najczęściej
używane do
przedstawiania postaci
wspomagających,
charakteryzujących się
płaskością.
Archetyp jest prototypem
postaci; To jest podstawa,
na której można zbudować
postać.
Stereotyp jest
uproszczoną
reprezentacją postaci.
Archetyp może być
charakterem, sytuacją lub
działaniem.
Stereotypy są często
postaciami.
ARCHETYP A STEREOTYP

Ustawodawstwo
Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, artykuł 118a:
DYREKTYWA RADY z dnia 12 czerwca 1989 r. W sprawie wprowadzenia środków
w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (89/391 /
EWG)

15. Zapobieganie zagrożeniom
zawodowym (2)
Cel
Celem niniejszej dyrektywy jest wprowadzenie środków mających na celu poprawę
bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy.
Ma zastosowanie do wszystkich sektorów działalności, zarówno publicznych, jak i prywatnych,
(przemysłowych, rolnych, handlowych, administracyjnych, usługowych, edukacyjnych,
kulturalnych, rekreacyjnych itd.), Z wyjątkiem określonych działań w zakresie usług publicznych,
takich jak siły zbrojne, policja lub niektóre Usługi ochrony ludności.
Zawiera zasady dotyczące zapobiegania ryzyku, ochrony bezpieczeństwa i zdrowia, oceny
zagrożeń, eliminacji zagrożeń i czynników związanych z wypadkami, informowania,
konsultowania i zrównoważonego uczestnictwa oraz szkolenia pracowników i ich przedstawicieli.

15. Zapobieganie zagrożeniom zawodowym (3)
Ogólne zasady zapobiegania
 Unikanie ryzyka
 Oceny ryzyka
 Zwalczanie ryzyka u źródła
 Dostosowanie pracy do indywidualnych
 Dostosowując się do postępu technicznego
 Zastępując niebezpieczne przez nie mniej lub bardziej niebezpieczne
 Opracowanie spójnej ogólnej polityki prewencyjnej
 Ustalanie priorytetów zbiorowych środków ochronnych (w odniesieniu
do indywidualnych środków ochronnych)
 Udzielając odpowiednich instrukcji pracownikom

15. Zapobieganie zagrożeniom
zawodowym (4)
Usługi ochronne i zapobiegawcze
Pracodawca wyznaczy jednego lub więcej pracowników do
przeprowadzenia
Działania związane z ochroną i zapobieganiem zagrożeniom
zawodowym dla przedsiębiorstwa i / lub zakładu.
Jeśli takie środki zapobiegawcze i zapobiegawcze nie mogą być
zorganizowane z powodu braku kompetentnego personelu w
przedsiębiorstwie i / lub zakładzie, pracodawca zatrudnia właściwe
służby zewnętrzne lub osoby.

(5)
We wszystkich przypadkach:
- wyznaczeni pracownicy muszą posiadać niezbędne zdolności i niezbędne środki,
- usługi zewnętrzne lub osoby konsultowane muszą posiadać niezbędne zdolności i
niezbędne środki osobiste i zawodowe, oraz
- wyznaczonych pracowników oraz zewnętrznych usług lub osób, z którymi
przeprowadzono konsultacje, muszą być wystarczające
Do zajmowania się organizacją środków ochronnych i zapobiegawczych, biorąc pod
uwagę wielkość zakładu i / lub zakładu i / lub zagrożeń, na jakie narażeni są
pracownicy i ich dystrybucja w całym przedsiębiorstwie i / lub zakładzie.

Ochrona i zapobieganie zagrożeniom dla zdrowia i bezpieczeństwa leży w gestii
jednego lub kilku pracowników, jednej usługi lub odrębnych służb, zarówno od
wewnątrz, jak i poza nim i / lub zakładu.
Pracownik (-y) i / lub agencja (-y) muszą współpracować w razie potrzeby.

Obowiązki pracodawców i pracowników
Pracodawca:
 Oceny wszystkich zagrożeń dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, między
innymi w wyborze sprzętu roboczego, stosowanych substancji chemicznych lub
preparatów, oraz do wyposażenia miejsc pracy;
 Wdrożyć środki zapewniające poprawę poziomu ochrony przyznawanego
pracownikom i włączone do wszystkich działań przedsiębiorstwa i / lub zakładu
na wszystkich poziomach hierarchicznych;
 Wziąć pod uwagę możliwości pracownika w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa,
gdy powierza zadania pracownikom;
 Konsultować się z pracownikami w zakresie wprowadzania nowych technologii;
Wyznacza pracownika (y) do prowadzenia działań związanych z ochroną i
zapobieganiem zagrożeniom zawodowym.

Pracodawca:
 Podejmują niezbędne środki w zakresie pierwszej pomocy, zwalczania pożaru, ewakuacji
pracowników i działań wymaganych w przypadku poważnego i bezpośredniego
niebezpieczeństwa;
 Prowadzą listę wypadków przy pracy i sporządzają i opracowują dla odpowiedzialnych
władz raporty dotyczące wypadków przy pracy poniesionych przez swoich pracowników;
 Informowania i konsultowania się z pracownikami oraz umożliwienia im wzięcia udziału w
dyskusjach na temat wszelkich kwestii dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy;
 Zapewnić każdemu pracownikowi odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy

Pracownik:
 Prawidłowo użytkować maszyny, urządzenia, narzędzia, substancje
niebezpieczne, sprzęt transportowy, inne środki produkcji i środki ochrony
indywidualnej;
 Niezwłocznie poinformować pracodawcę o każdej sytuacji w pracy, która
stwarza poważne i bezpośrednie zagrożenie oraz wszelkie uchybienia w
zakresie ochrony;
 Współpracują z pracodawcą w spełnianiu wszelkich wymogów nałożonych w
celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa oraz umożliwiają mu zapewnienie, że
środowisko pracy i warunki pracy są bezpieczne i nie stwarzają zagrożenia.
Należy zapewnić nadzór zdrowotny pracownikom zgodnie z krajowymi systemami. Szczególnie wrażliwe grupy
ryzyka muszą być chronione przed zagrożeniami, które w sposób szczególny oddziałują na nie.

16. Ramy prawne polityki fiskalnej
Modele systemu fiskalnego spółdzielni w krajach europejskich:
 Kraje południowoeuropejskie, z rozległym rozwojem normatywnym,
znaczne ograniczenia materialne, różne od innych typów społeczeństw i
system podatkowy dostosowany do niektórych zachęt
 Krajów Europy Północnej, przy bardzo niewielkim rozwoju
normatywnym w sprawach merytorycznych i niewielkich implikacjach
podatkowych.

Kraje południowoeuropejskie
Zasady dostosowania w podatku
dochodowym od osób prawnych
 Operacje z partnerami, z wyjątkiem Hiszpanii, podlegają
opodatkowaniu w tym samym państwie, a nie spółdzielni, co
pociąga za sobą przyjęcie tego podatku.
 Odsetki wypłacone członkom są zazwyczaj kosztem
podlegającym odliczeniu w spółdzielni, opodatkowaniem w
ramach partnera, chociaż zazwyczaj jest to prawnie
ograniczone.

Zasady dostosowania w podatku dochodowym
od osób prawnych
 W tych krajach powszechne są konstytucje
nieodwracalnych rezerw i korzystają z redukcji podstawy
opodatkowania. Wyjątkiem jest Francja, w której nie ma
redukcji.
 Dozwolone są operacje z osobami niebędącymi
partnerami ze znacznymi ograniczeniami. W żadnym
wypadku nie przekracza 50%. Nadwyżka przekraczająca
limit powoduje, że stracą wszelkie korzyści podatkowe.
Podatek od transakcji z nimi jest ogólny.

Zasady motywacyjne:
 Podatek dochodowy od osób prawnych w przypadku
transakcji z partnerami jest niższy niż ogólna stawka w
Hiszpanii.
 Tylko w Hiszpanii jest premia w kwocie dla specjalnie
chronionych spółdzielni.
 W Portugalii dofinansowanie do Funduszu Edukacji i
Promocji osiągnęło 120% jego wykształcenia, dlatego
nadmiar stanowi 20% zachęty.

Kraje Europy Północnej
Zasady dostosowania w podatku
dochodowym od osób prawnych
 Operacje z partnerami są opodatkowane integralnie
w ramach partnera, podlegając odliczeniu w
spółdzielni, w tym zwrot z działalności spółdzielczej.
 W odsetkach płaconych wkładom partnerów
obserwujemy różne podatki, które są w głównej
mierze odliczane, jeśli są dostosowane do ceny
rynkowej.
 Nie ma redukcji podstawy opodatkowania dla
utworzenia rezerw

Kraje Europy Północnej
Zasady dostosowania w podatku dochodowym od osób
prawnych
 Podliczają stawki wspólne dla tych innych firm, będąc pełnymi
przepisami dotyczącymi MŚP, jeśli jest ich rozmiarem.
 Działają one z osobami trzecimi, zazwyczaj bez zbyt wielu
ograniczeń, ale dla tych wyników opodatkowane są jak każde
społeczeństwo.
Środki zachęcające
 Jedynie w niektórych przypadkach są niższe stawki dla
spółdzielni w niektórych sektorach.

17. Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw
Odpowiedzialność społeczna przedsiębiorstw (CSR) promuje w
firmach świadomość zapewnienia satysfakcji i spełnienia oczekiwań
wszystkich zainteresowanych stron, z którymi się angażuje:
zrównoważony rozwój gospodarczy, środowiskowy i
społeczny.
• Dyrektywa 2014/95 / UE: Rozpowszechnianie
informacji niefinansowych i informacji o
różnorodności przez niektóre duże
przedsiębiorstwa i niektóre grupy.

17. Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw (2)
Modele pamięci
• Global Reporting Initiative (GRI).
• Global Compact Organizacji Narodów Zjednoczonych.
• Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych.
• REDSOSTAL: Program na rzecz integralnej stabilności sektora
rolno-spożywczego (Ministerstwo Rolnictwa w Hiszpanii).

1. Moduł I - Aspekty formalno-prawne

Recommended

Recommended

More Related Content

Similar to 1. Moduł I - Aspekty formalno-prawne

Similar to 1. Moduł I - Aspekty formalno-prawne (20)

More from ToTCOOPiTech

More from ToTCOOPiTech (20)

1. Moduł I - Aspekty formalno-prawne