2. • Մեր Տիրոջ՝ Հիսուս Քրիստոսի Հարության տոնը կոչվում է Զատիկ: Զատկին
հունարեն «փասկա» են ասում, որը նշանակում է գաղթ: Վարդապետներն այս
բառի «փ» տառը փոխարինել են «պ»-ով, «կ»-ն՝ «ք»-ով և «պասքա»
վերանվանել:
• «Զատիկ» նշանակում է անցում չարչարանքներից: Նկատի ունի Իսրայելի
որդիների չարչարանքները փարավոնից, հորթին երկրպագելու, փորձության
ջրից, օձերի խայթոցների, Կորխի ապստամբությունի, և զանազան
պատերազմներից: Չարչարանք էր նաև Գաղգաղայում թլփատվելը և
մանանայի, քանզի այնուհետև նրանք պետք է իրենց ճակատի քրտինքով հացը
վաստակեին: Այդ պատճառով էլ հրեաները Զատկի տոնակատարության
ժամանակ յոթ օր դառնահամ բույսեր և բաղարջ՝ չարչարանացհաց են ուտում՝
որպես հիշատակ իրենց կրած չարչարանքներ:
3. • Զատիկ նաև անցարան է նշանակում, որպես հիշատակ հրեաների՝ Եգիպտոսից դուրս գալու և
Կարմիր ծովով անցնելու: Սա խորհրդանշում է անցումը չարից դեպի բարին, պակասությունից
դեպի լիություն, անպիտանությունից և չար գործերից՝ դեպի պիտանություն ու առաքինի վարք:
• Զատիկ նշանակում է նաև զատվել, հեռանալ զազիր, անմաքուր ու դժնդակ խորհուրդներից և
դառնալ բարու գործակից:
• Հարություն
• Հարության խորհուրդը մեծապատիվ է ու հրաշալի, քանզի գլուխն է բոլոր տնօրինական
խորհուրդների:
• Անժամանակ Որդին, փառքերի Լույսը և Հոր Էության նկարագիրը, անճառելի ու անհասանելի
Բանն Աստված, Ով Իր անսկիզբ Էությամբ ի սկզբանե Հոր մոտ էր և Համագո է Սուրբ Հոգուն,
կամեցավ գտնել կորսվածներին, ժողովել ցրվածներին, դարձի բերել մոլորյալներին,
կանգնեցնել գլորվածներին և օտարացածներին վերընծայել Փառքերի Հորը: Այդ պատճառով
Քաջ Հովիվն Իր մոլորված ոչխարների համար Իր անձը տվեց:
4. • Զատիկ կամ Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ Հարության տոն (եբր.՝ פסח նշանակում է անցում, զատում, բաժանում, հեռացում, հին հունարեն՝
πάσχα, լատիներեն՝ Pascha), քրիստոնյա եկեղեցիների, այդ թվում նաև Հայ Առաքելական
Եկեղեցու հնագույն և գլխավոր տոնը, հինգ տաղավար տոներից մեկը։
• Զատիկը շարժական տոն է, այսինքն յուրաքանչյուր տարի նրա նշման օրը փոխվում
է։ Հայ առաքելական եկեղեցին այն նշում է
գարնան գիշերհավասարին հաջորդող լուսնի լրման առաջին կիրակի օրը, որն
ընկնում է մարտի 20-ից հետո մինչև ապրիլի 24-ը (35 օր) ժամանակահատվածի վրա։
• Զատկին նախորդում է Ավագ շաբաթը։ Զատկի հետ առնչվող գլխավոր
արարողությունները սկսվում են Ավագ շաբաթվա շաբաթ օրը և ավարտվում
երկուշաբթի։ Շաբաթ երեկոյան մատուցվում է Քրիստոսի հարության ճրագալույցի կամ
ճրագալույսի պատարագ, որով վերջանում է Զատկին նախորդած յոթ շաբաթ տևած
Մեծ Պասի շրջանը։ Պատարագի ավարտին հավատացյալները միմյանց ողջունում են
«Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց» ավետիսով և ստանում «Օրհնյալ է հարությունը
Քրիստոսի» պատասխանը։
• Ժամերգություն է տեղի ունենում և Պատարագ մատուցվում և բուն զատկական
Կիրակի օրը։
• Զատկի ավանդույթներԸ:
5. • Փրկչի հարության տոնի առթիվ հայ քրիստոնյաները միմյանց
շնորհավորում են հետյալ ավետիսով. «Քրիստոս հարյավ ի
մեռելոց», «Օրհնյալ է հարությունը Քրիստոսի»:
• Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ Հարության տոնը կոչվում է նաև Զատիկ, որը
նշանակում է զատում, բաժանում, հեռացում մեղքերից և վերադարձ առ
Աստված: Զատիկը թե Հին, և թե Նոր Կտակարաններում համարվում է 5
տաղավար տոներից մեկը: Հիսուս Քրիստոսի խաչելությունից և մահից
հետո` երեկոյան, բարեպաշտ մարդիկ Նրա մարմինը իջեցրին խաչից և
դրեցին վիմափոր գերեզմանի մեջ, փակելով մեծ քարով: Երեք օր հետո`
կիրակի առավոտյան, յուղաբեր կանայք` Մարիամ Մագդաղենացին, Հակոբի
մայր Մարիամը և Սողոմեն, գնացին գերեզման անուշաբույր յուղերով օծելու
Քրիստոսի մարմինը, սակայն զարմանքով տեսան, որ քարայրի մուտքի
քարը հեռացված է, իսկ գերեզմանը` թափուր: Մինչ նրանք տարակուսում
էին, երևացին երկու հրեշտակ և ասացին. «Ինչո՞ւ եք ողջին մեռելների մեջ
փնտրում: Այստեղ չէ, այլ հարություն առավ:
Հարության լուրը կանայք ավետում են առաքյալներին, որից հետո
Հիսուսը երևում է նրանց:
6. • Նախաքրիստոնեական շրջանում Զատիկը հեթանոսական տոն էր: Հին անգլոսաքսերը գարնան
գալուստը նշում էին աղմկալից տոնակատարություններով` նվիրված սերնդագործության և գարնան
իրենց աստվածուհուն` Իսթրային, ում երկրային խորհրդանիշները ճագարը և ձուն էին: Անգլո-
սաքսերը երկրպագում էին իրենց աստվածուհուն ճագարի միջոցով: Մեր թվարկության երկրորդ
դարում քրիստոնյա միսիոներները սկսեցին քարոզել հյուսիսային ցեղերի շրջանում և փորձեցին
դարձնել նրանց քրիստոնեական հավատի:
Ձվերը և ճուտիկները հաճախ են կապակցվում Զատկի տոնի հետ, քանի որ հեթանոսական շրջանում
դրանք պտղաբերության և նոր կյ նշաններն էին: Վաղ քրիստոնյաները փոխ առան նոր կյանքի
իմաստը, որովհետև այն օգնում էր իրենց` հիշել Հարության և Հիսուսի միջոցով նոր կյանք ունենալու
մասին:
Զատկին առնչվող առաջին բանը ձուն է: Ինչո՞ւ են ձվերն այդքան առատ Զատկին: Պատճառն այն է, որ
ձուն նոր կյանքի սաղմն է: Հռոմեացիները հավատում էին, որ «Կյանքը սկսվում է ձվից»:
Քրիստոնյաները համարում էին, որ ձուն «կյանքի սերմն է»: Զատիկը խրհրդանշում է նոր կյանք`
Հիսուսի Հարությամբ: Բնականաբար, ձուն դարձել է նոր կյանքի և քրիստոնյա աշխարհի հարության
կատարյալ խորհրդանիշը: Ներկած ձվերի պայծառ գույները խորհրդանշում են մարդկանց
ուրախությունը Հիսուսի Հարության առթիվ: Զատկական ձվերի խորհրդանշական լինելը
պայմանավորված է դրանց` փոքրիկ քարերի նմանությամբ: Ձվերը խորհրդանշում են Հիսուսի
գերեզմանի վրայից գլորված քարը և հիշեցնում այն մասին, որ Զատկի առավոտյան Հիսուս ելավ
գերեզմանից: