Shërimi i atij që është prekur me magji

1. Shërimi i atij që është prekur me magji
Shejkh ‘Abdul-‘Aziz bin ‘Abdullah bin Baz
Burimi: http://www.binbaz.org.sa/mat/1947
Burimi: “Mexhm’ul Fetaua ue Mekalaat Muteneu’iah,” vëll. 8, fq. 144.
Pyetje:
Cili është shërimi i atij që është prekur me magji (sihër), apo i është bërë magji që të
urrej dikë (sarf) apo i është bërë magji që të dojë dikë (‘atf)? Si mund që një besimtar të
shpëtoj nga këto gjëra dhe të mos e dëmtojë bërja e magjisë? Dhe a ka lutje apo dhikër
nga Kurani dhe sunneti për këtë gjë?
Përgjigje:
Ka trajtime të ndryshme për këtë:
Së pari: Të shikohet tek ajo që ka bërë magjistari. Nëse merret vesh se ai, si p.sh ka
vendosur diçka nga flokët në një vend të caktuar, e ka vendosur në krehër apo në diçka
tjetër. Nëse merret vesh se ai e ka vendosur në një vend të caktuar, atëherë hiqe këtë
gjë (magjinë), digje dhe prishe, kështu do të shkatërrohet dhe do hiqet ajo që ka dashur
të bëjë magjistari.
Së dyti: Nëse zbulohet magjistari, ai duhet të detyrohet që ta prish magjinë që e ka
bërë. Atij i thuhet: ose prishe atë që e ke bërë ose të hiqet koka. Pastaj, nëse e prish atë
magjinë, atë e vret prijësi i vendit, ngase magjistari vritet pa mos i kërkuar që të
pendohet duke u bazuar në mendimin e saktë të dijetarëve, siç e ka bërë këtë ‘Umeri –
Allahu i Lartësuar qoftë i kënaqur me të –. Është transmetuar nga i Dërguari i Allahut –
lëvdata dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të – i cili ka thënë:

2. “Dënimi i magjistarit është goditja e tij me shpatë (prerje koke).”
Hafsah, Nëna e Besimtarëve – Allahu i Lartësuar qoftë i kënaqur me të –, kur morri vesh
se shërbëtorja e saj merrej me magji, e vrau atë.
Së treti: Leximi (i Kuranit dhe lutjeve profetike). Vërtet leximi ka ndikim të madh në
largimin e magjisë, duke i lexuar atij që është i prekur me magji, apo të lexohet Ajetul-
Kursij në enë (me ujë) apo të lexohen ajetet për magjinë që janë në suren el-‘Araf,
Jusuf, Taha, si dhe bashkë me këta të lexohen sureja el-Kafirun, apo sureja el-Ikhlas,
sureja el-Felek dhe sureja en-Nas, dhe lutet për të për shërim dhe mirëqenie, sidomos
lutjet e sakta që janë transmetuar nga Pejgamberi – lëvdata dhe shpëtimi i Allahut qoftë
mbi të –:
“O Allahu im! Largoje këtë dëm, Zoti i njerëzve, dhe shëroje atë. Ti je Shëruesi, nuk ka shërim
përveç shërimit Tënd, shërim i cili nuk le asnjë sëmundje.”
Dhe prej atyre është lutja me të cilën Xhibrili i bëri rrukje (ia lexoi) Pejgamberit –
lëvdata dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi të –, e ajo është:
“Me emrin e Allahut, po të bëj rrukje nga çdo gjë që të bën dëm ty, nga sherri i çdo shpirti apo
syri të keq apo ziliqari. Allahu të shëroftë. Me emrin e Allahut po të bëj rrukje.”
E përsërit këtë tre herë. Po ashtu, lexon suren “Kul Hu-uAllahu Ehad,” dhe suret Felek
dhe Nas, të treja këto i lexon nga tre herë.

3. Po ashtu, prej atyre lutjeve është leximi i tyre në ujë dhe ai që është i prekur me magji
të pijë nga ai, dhe të lahet me ujin e mbetur njëherë apo më shumë, sipas nevojës. Ajo
(magjia) do të hiqet me lejen e Allahut të Lartësuar.
Këtë e kanë përmendur dijetarët – Allahu i mëshiroftë –, siç është Shejkh Abdu-
Rrahman bin Hasen – Allahu e mëshiroftë –, në librin e tij “Fet-hul Mexhid Sherh Kitabu
Teuhid,” në kapitullin, “Babu ma xhae fi Nushrah.” (Kapitulli i Yshtjes). Po ashtu, edhe
dijetarët tjerë e kanë përmendur këtë.
Së katërti: Merren shtatë gjethe të gjelbërta të Sidrit, copëtohen, vendosen në ujë dhe
lexohen ajetet, suret dhe lutjet që u përmendën më sipër, dhe ai pi prej tij dhe lahet.
Gjithashtu, kjo është e dobishme në trajtimin e njeriut i cili është i paaftë për të bërë
marrëdhënie intime me gruan e tij (për shkak të magjisë), pra merren shtatë gjethe të
gjelbërta të Sidrit dhe vendosen në ujë, dhe lexohen në të ato që u përmendën më
lartë, pastaj ai pi dhe lahet nga ai ujë. Kjo bën dobi me lejen e Allahut të Madhëruar e
të Lartësuar.
Ajetet që lexohen në ujë dhe në gjethet e gjelbërta të Sidrit për sa u përket atyre që u
është bërë magji apo atij që nuk mund të bëj marrëdhënie me gruan e tij (për shkak të
magjisë), janë:
1. Leximi i el-Fatihasë.
2. Leximi i Ajetul-Kursij që është në suren el-Bekare, e ajo është:



























































“Allah! La ilahe il-la Hu (askush nuk ka të drejtë, nuk meriton dhe nuk duhet të adhurohet
përveç Atij), El-Haj-ju El-Kaj-jum (i Përjetshmi, i Pafillim dhe i Pambarim, Mbajtësi dhe
Mbrojtësi i gjithçkaje që ekziston). Atë nuk e kap as kotje e as gjumë. Atij i përkasin
gjithë ç’është në qiej e gjithë ç’është në tokë. E kush është ai që mund të ndërhyjë

4. tek Ai përveç se me Lejen e Tij? Ai di se çfarë u ndodh krijesave të Tij në këtë botë,
dhe çfarë do t’u ndodhë atyre në Botën Tjetër, dhe ata kurrë nuk do të marrin me
mend ndonjë gjë nga Dija e Tij, përveç asaj që Ai do (nga Vullneti i Tij). El-Kursija e
Tij (dija, sundimi, mbikqyrja) shtrihet mbi qiej dhe tokë dhe Ai nuk ndjen aspak lodhje
në ruajtjen dhe mbrojtjen e tyre. Dhe Ai është më i Larti, më Madhështori.” El-
Bekare, 255.
3. Leximi i disa ajete të sures el-‘Araf, e ato janë fjalët e të Lartësuarit:











































































































































“(Faraoni) tha: “Në qoftë se ke ardhur me shenjë të qartë, nxirre në shesh atë, nëse
vërtet je prej atyre që flasin drejt.” Atëherë Musai hodhi shkopin e tij dhe ç’të shihje!
Gjarpër i vërtetë! Nxori dhe dorën e tij. E ç’të shihje! Ishte e bardhë (e ndriçuar) në
sy të të gjithëve. Paria e lartë e popullit të Faraonit thanë: “Me të vërtetë ky qenka
një magjistar i përkryer.” Ai do t’ju nxjerrë nga toka juaj. Atëherë çfarë këshille
jepni?” Ata thanë: “Shtyjani afatin atij dhe vëllait të tij (e t’i mbajmë në ankth për

5. një kohë) dhe dërgoni lajmëtarë në gjithë qytetet për të mbledhur - Të sjellin para
teje gjithë magjistarët më të ditur.” Dhe kështu erdhën magjistarët te Faraoni, (dhe)
thanë: “Padyshim që për ne do të ketë një shpërblim të mirë nëse dalim të fituar.”
(Faraoni) u tha: “Po. Dhe për më tepër, ju do të jeni pas kësaj më të afërmit tek
unë.” Ata (magjistarët) thanë: “O Musa! Ose hedh ti i pari ose të hedhim ne më
parë?” Ai (Musai u) tha: “Hidhni ju të parët.” Kështu kur ata hodhën (magjinë e
tyre), ata i magjepsën sytë e njerëzve duke u futur tmerrin atyre. Dhe vërtet ata
paraqitën një magji marramendëse. Dhe Ne e frymëzuam Musain (duke i thënë):
“Hidhe ti shkopin tënd,” kur ç’të shohësh! Ai i gëlltiti menjëherë gjithë magjitë
mashtruese që ata trilluan (para njerëzve). Kështu u dëshmua e vërteta në shesh dhe
gjithçka që ata punuan u asgjësua plotësisht. Në këtë mënyrë ata (magjistarët) u
thyen atje dhe u kthyen të turpëruar. Dhe magjistarët ranë në sexhde. Ata thanë:
“Ne besojmë në Zotin e Aleminit (të gjithësisë, të njerëzve dhe të xhindeve), Zotin e
Musait dhe të Harunit.” El-‘Araf, 106 – 122.
4. Leximi i ajeteve në suren Junus, a ato janë fjalët e të Lartësuarit:














































“Ndërsa Faraoni tha: “Më sillni të gjithë magjistarët më të përgatitur.” Dhe kur
erdhën magjistarët, Musai u tha: “Hidhni në shesh çfarë doni të hidhni!” Pastaj kur
ata i nxorrën në shesh të tyret, Musai u tha: “Ajo që ju keni sjellë është magji, Allahu
padyshim që do ta asgjësojë atë. Vërtet që Allahu nuk e drejton punën e
Mufsidunëve (të keqbërësve, të korruptuarve, të prishurve). Ndërsa Allahu do ta
vendosë dhe do ta dallojë të vërtetën me Fjalët e Tij, sado që të mund ta urrejnë atë
Muxhrimunët (kriminelët, mosbesimtarët, keqbërësit).” Junus, 79 – 82.
5. Leximi i ajeteve në suren Taha, e ato janë fjalët e Tij, të Madhëruarit e
Lartësuarit:

6. 

























































“Ata thanë: “O Musa! Ose hidh ti i pari apo të jemi ne të parët që do të hedhim?”
(Musai) u tha: “Jo! Hidhni ju më parë!” Pastaj ç’të shohësh! Litarët dhe shkopinjtë e
tyre, prej magjisë së tyre, iu dukën atij sikur rrëshqisnin me shpejtësi. Kështu që
Musai ndjeu frikë në vetvete. Ne i thamë: “Mos ke frikë! Sigurisht që ti do të kesh
epërsi, Dhe hidhe atë që ke në dorën tënde të djathtë (shkopin)! Ai do ta përpijë atë
që kanë bërë ata. Ajo që ata kanë bërë është veçse një mashtrim magjistari dhe
magjistari nuk do të jetë kurrë i fituar, sado aftësi që mund të arrijë.” Taha, 65 – 69.
6. Leximi i sures el-Kafirun.
7. Leximi i sures el-Ikhlas dhe Sures Felek dhe Nas (nga tre herë).
8. Leximi i disave lutje sheriatike, siç janë:
“O Allahu im! Largoje këtë dëm, Zoti i njerëzve, dhe shëroje atë. Ti je Shëruesi, nuk ka shërim
përveç shërimit Tënd, shërim i cili nuk le asnjë sëmundje.” (Tre herë)
Kjo është dua e mirë. Nëse e lexon bashkë me këtë, duanë:
“Me emrin e Allahut, po të bëj rrukje nga çdo gjë që të bën dëm ty, nga sherri i çdo shpirti apo
syri të keq apo ziliqari. Allahu të shëroftë. Me emrin e Allahut po të bëj rrukje.”

7. Kjo është dua e mirë. Nëse ia lexon të prekurit me magji drejtpërdrejtë ato që u
përmendën më lartë, duke e pështyrë lehtë në kokën apo gjoksin e tij, kjo – me lejen e
Allahut – është prej shkaqeve të shërimit, siç u tha më lartë.
Përktheu: Jeton Shasivari