3. Método filosófico usado por Sócrates.
A súa orixe provén da palabra grega ‘maieutiké’, que significa ‘arte de
axudar a procrear’.
Refírese ao arte de facerse preguntas para chegar ao coñecemento non
conceptualizado.
Básase na creenza de que existe un coñecemento que se acumula na
conciencia pola tradición e a experiencia de xeracións pasadas.
Neste método o individuo é invitado a descubrir a verdade que se atopa
latente nel mesmo.
Plantéanse cuestións do tipo : Que é a virtude? Que é a ciencia? En que
consiste a beleza?
4. Método desarrollado por Rene Descartes nun periodo de
constante loita entre a relixión e a ciencia.
Rene Descartes buscaba un método no cal non existise
error algún, apoiándose nas matemáticas.
O concepto de coñecemento de Descartes declaraba que
tanto as ciencias como a filosofía eran un.
Descartes ,co fin de recuperar o consenso do coñecemento
e restituir a orde da sociedad, apoiouse na razón individual,
enfoncándoa como un principio que o regula todo, dende a
natureza ata as pasións individuais.
5. Corresponde ao método usado por Platón e Aristóteles.
É o arte do diálogo e da discusión.
Modo de elevarse dende o sensible ata o intelixible,
partendo da certeza dos sentidos hacia o
desenvolvemento de conceptos de maior grado de
racionalidade.
Ten como última aspiración o coñecemento da idea do
ben e do modo na que esta é o fundamento da
realidade.
6. Este termo provén do grego, que significa ‘ tratado sobre os
fenómenos’.
O primeiro en usar este termo foi Edmundo Husserl.
Ciencia fundamental das distintas disciplinas filosóficas.
As diversas disciplinas filosóficas poden elevarse ao rango
de ciencias rigurosas ,ao mesmo nivel da propia
matemáticca, se serve para a súa fundamentación o método
fenomenolóxico.
7. Arte de interpretar textos para fixar o seu verdadeiro
sentido.
Nun principio usouse no estudio da teoloxía e aplicouse
específicamente na interpretación das Sagradas Escrituras.
O teóricos máis importantes deste método do siglo XIX
foron Friedrich Schleiermacher e Wilhelm Diltney.
O texto é a expresión dos sentimentos dos autor es. Os
lectores deben intentar poñerse no lugar del para revivir o
acto creado.