Dzielnice naszych marzeń - większe kompetencje, rozłączne z Miastem, większe środki finansowe, większa samodzielność, metropolitalne powiązania, lokalna obsługa. Opracowanie - Zespół w składzie: B. Kośmider, W. Krzysztonek, M. Nazimek, Z. Kożuch, Szcz. Filipiak, A. Miszalski

1. Dzielnice naszych marzeń- większe
kompetencje, rozłączne z Miastem,
większe środki finansowe, większa
samodzielność, metropolitalne
powiązania, lokalna obsługa
Wstępny projekt założeń na konferencję „Dzielnice naszych marzeń”
15.06.2016
Dzielnice naszych marzeń- większe
kompetencje, rozłączne z Miastem,
większe środki finansowe, większa
samodzielność, metropolitalne
powiązania, lokalna obsługa
Wstępny projekt założeń na konferencję „Dzielnice naszych marzeń”
15.06.2016

2. Czy zmiany w dzielnicach są potrzebne ?
25 lat temu zostały powołane dzielnice w Krakowie. Po 25 latach zarówno
zewnętrzne jak i wewnętrzne oceny są różne, różne są wyniki badań,
sondaży, opinii mieszkańców .
Główne elementy oceny po 25 latach funkcjonowania dzielnic
w Krakowie są następujące :
Plusy, korzyści, sukcesy :
• Kraków ma najlepszą w Polsce
ocenę radnych;
• Kraków ma największą w Polsce
frekwencję wyborczą;
• Kraków ma największe w Polsce
kompetencje dzielnic;
• Kraków ma najwięcej w Polsce
środków na dzielnice.
Minusy, porażki, problemy :
• niska, w porównaniu z Europą,
ocena radnych;
• niska, w porównaniu z Europą,
frekwencja;
• zróżnicowana jakość współpracy Rad
Dzielnic;
• większe oczekiwania wobec Rad
Dzielnic, słaba znajomość dzielnic
wśród mieszkańców.

3. Główne powody przeprowadzania zmian
funkcjonowania Rad Dzielnic :
Główne powody przeprowadzania zmian
funkcjonowania Rad Dzielnic :
• Większe oczekiwania mieszkańców;
• Większy wpływ na lokalne sprawy-oczekiwania
mieszkańców;
• Większe efekty rządzenia przez środowiska
lokalne;
• Jeżeli mówimy o metropolizacji Krakowa-
dzielnice powinny więcej znaczyć;
• Większe znaczenie to większe środki, większe
kompetencje, większa odpowiedzialność;
• Większe znaczenie jednostek pomocniczych,
w efekcie większa frekwencja, lepsza ocena ich
działalności.

4. Jakie zmiany są możliwe ?
Jednostki pomocnicze
w Europie i świecie :
• Miasta w Niemczech, Francji , Austrii
– większe kompetencje, większe
środki;
• Miasta w Skandynawii (Szwecja,
Norwegia) – trójstopniowe,
konsultacyjne;
• Miasta USA – bardzo zróżnicowana
struktura jednostek pomocniczych.
Jednostki pomocnicze
w Polsce :
• Zmiany możliwe bez zmiany prawa:
– większe środki;
– częściowo większe
kompetencje;
– częściowo możliwa rozłączność
zadań;
• Zmiany możliwe ze zmianą prawa:
– większe kompetencje
– pełna rozłączność zadań
– ograniczona samodzielność
dzielnic.

5. Krakowskie dzielnice moich marzeń –
główne założenia:
Główne cele:
• Zwiększenie zainteresowania i zadowolenia mieszkańców z dzielnic;
• Przekazanie jak największego zakresu spraw dzielnicom, tak aby Miasto
nie zajmowało się sprawami lokalnymi;
Główne założenia:
• ROZŁĄCZNOŚĆ KOMPETENCJI - Dzielnice w maksymalnym zakresie
zajmujące się wszystkimi sprawami lokalnymi , nastąpi maksymalna
możliwa rozłączność kompetencji dzielnic i Miasta;
• ZWIĘKSZENIE KOMPETENCJI I ŚRODKÓW DLA DZIELNIC - Zwiększenie
znaczenia dzielnic poprzez zwiększenie środków, kompetencji
i samodzielności;
• WIĘKSZE ZNACZENIE DZIELNIC - Większe znaczenie dzielnic to większe
znaczenie radnych, większa frekwencja , większa użyteczność dla
mieszkańców , ograniczona samodzielność prawna.

6. KONCEPCJA DZIAŁAŃ :
Dzielnice Krakowskie – stan przejściowy (2-4 lata) –
możliwe do zrealizowania bez zmian prawnych:
• Większe i rozłączne kompetencje, które nie są
równolegle realizowane przez Urząd Miasta
Krakowa;
• Większe środki finansowe (ok 2-4% budżetu
Miasta);
• Pilotażowa współpraca z ościennymi gminami;
• Lokalna współpraca z NGO, seniorzy, młodzież;
• Powiązanie z reprezentatywnością mniejszych
obszarów (osiedla?).

7. Dzielnice Krakowskie – stan docelowy (3-6 lat) –
wymagające częściowych zmian prawnych :
• Powiązanie z reprezentatywnością mniejszych obszarów (osiedla?);
• Zdecydowanie większe, rozłączne kompetencje, które nie są realizowane równolegle przez
Urząd Miasta Krakowa:
– edukacja lokalna,
– kultura lokalna,
– lokalna pomoc społeczna,
– lokalna współpraca z NGO, seniorzy, młodzież’
– lokalna infrastruktura społeczna,
– drogi lokalne, chodniki, parkingi’
– lokalna informacja;
• Większy wpływ na działania urbanistyczne (studium, plany, decyzje inwestycyjne);
• Dużo większe finansowanie, rozłączne z budżetem miasta ( oK 5-15% budżetu miasta);
• Ograniczona samodzielność prawna;
• Współpraca z ościennymi gminami metropolii;
• Do rozważenia- lokalna obsługa administracyjna mieszkańców (mini magistraty).

8. Wstępna ocena własna propozycji :
Plusy/szanse:
• większe zainteresowanie
dzielnicami;
• większe znaczenie radnych
dzielnicowych;
• porównywalność jakości dzielnic;
• odciążenie działań Miasta;
• załatwianie przez mieszkańców
zdecydowanej większości spraw
lokalnie;
• konkurencja wzmocni dzielnice.
Minusy/zagrożenia/ryzyka
• zróżnicowany poziom dzielnic;
• zwiększona skala sporów
(konfliktów);
• zła obsługa mieszkańców;
• nie wystarczające dla Miasta
Krakowa działania;
• zły poziom załatwianych spraw;
• zbyt duży koszt funkcjonowania.

9. Co jeśli nie będzie reform w dzielnicach?
• Utrzymujące się stosunkowo niskie zainteresowanie
Radami Dzielnic;
• Utrzymująca się stosunkowo niska frekwencja
w wyborach do Rad Dzielnic;
• W sytuacjach potrzeb budżetu Miasta zmniejszanie
finansowania dzielnic;
• Zmniejszanie atrakcyjności dzielnic;
• Niska ocena radnych i możliwości Rad Dzielnic;
• Narastające pytania o zasadność funkcjonowania
Dzielnic.

10. Podsumowanie:
• Mamy dobrą ocenę dzielnic w Krakowie, ale zmiany
są potrzebne;
• Są możliwe zmiany szybkie i wymagające
modyfikacji regulacji prawnych, możliwe są zmiany
ewolucyjne ale i rewolucyjne;
• Proponuje się spokojne, ewolucyjne zmiany
przejściowe, możliwe już obecnie;
• Proponuje się spokojne, ewolucyjne zmiany
docelowe , wymagające w części zmian prawnych;
• Pokazuje się, co może się stać bez zmian i reform.

11. OPRACOWANIE:
Zespół w składzie :
B. Kośmider,
W. Krzysztonek,
M. Nazimek,
Z. Kożuch,
Szcz. Filipiak,
A. Miszalski