1. MobistarKarel Boussu, Hospitality Manager bij Mobistar
Mobiel is het grote kernwoord bij telecomoperator Mobistar, en dat geldt ook
voor zijn medewerkers. Tien jaar geleden stelden we voor hen een
mobiliteitsplan op. Toen ging dat vooral over het stimuleren van carpoolen en
het gebruik van het openbaar vervoer. Inmiddels zijn de mogelijkheden om de
verkeerswegen zo min mogelijk te belasten, fors uitgebreid.
Onze mobiliteitsplannen kregen ruim vier jaar geleden een enorme boost. Toen
verhuisden we naar een nagelnieuw hoofdkantoor. In de bouwplannen hebben
we meteen een fiets- en motorparking, douches en lockers voorzien. Veel
collega’s komen nu geregeld met de fiets of motor naar het werk, zeker bij
goed weer.
Schoon wagenparkMobistar besliste om volop in te zetten op het promoten en
aanmoedigen van hybride en elektrische voertuigen. Er kwamen parkings voor
carpoolers en poolwagens waar medewerkers kunnen gebruik van maken, net
als voorbehouden plaatsen en infrastructuur voor elektrische voertuigen. Onze
eerste groene wagens konden collega’s lenen voor een testrit. Daarna
creëerden we gebruikerslijsten voor hybride en elektrische voertuigen.
Onlangs zijn we als eerste bedrijf ingestapt in het AlphaElectric-programma.
Daarbij wordt een elektrische laadpaal bij de medewerker thuis geplaatst en
betaalt Mobistar de factuur voor het elektriciteitsverbruik bij het laden. Bovenop
de gereserveerde parkeerplaats krijgen werknemers dertig dagen per jaar de
mogelijkheid om een andere wagen te gebruiken.
Buiten de kantoormuren kijkenTegelijk hebben we het Activity Based Working
ingevoerd. Werknemers mochten heel flexibel werken, zowel binnen als buiten
de kantoormuren. Telewerken is ondertussen regel geworden, waardoor we flink
wat woon-werkverkeer vermijden. Ons structurele parkeerprobleem is aanzienlijk
kleiner dan vroeger, het aantal kilometers gereden met onze bedrijfsvoertuigen
is met tien procent gedaald, en bijgevolg zijn ook de CO2-uitstoot en het
brandstofverbruik afgenomen.
Obstakels onderwegMooie resultaten, maar die boek je niet zomaar. Zo
moeten we budgetten vrijmaken om onze mobiliteitsplannen te financieren.
Fiscaal gezien bevordert de regelgeving het promoten van gecombineerde

2. vervoermiddelen niet. Zolang de bedrijfsauto een fiscaal interessant loonvoordeel
is, zal het aantal firmawagens niet verminderen.
Bovendien volgt de regelgeving de vraag naar extra mobiliteit niet. Hoe
bereken je het voordeel van alle aard voor een medewerker die ad hoc met
zijn bedrijfswagen komt, af en toe met de fiets en tussendoor nog met het
openbaar vervoer? Al die verschillende wetgevingen (fiscale wetgeving en
sociale zekerheid) zouden net goed op elkaar moeten afgestemd zijn.
Misschien is die taak weggelegd voor een federale mobiliteitsverantwoordelijke?
Alternatieven gewikt en goed bevondenNochtans reageren de werknemers
enthousiast op ons mobiliteitsbeleid. Diegenen die met het openbaar vervoer
kwamen, vinden het fantastisch dat het plots gratis werd en dat Mobistar
meteen ook de administratie voor zijn rekening neemt. Anderen genieten van
de fietsrit naar het werk of zien het als een soort fitnesstraining. Motorfietsers
krijgen een duwtje in de rug om zo naar kantoor te rijden en op die manier
files en parkeerproblemen te vermijden. Wie een bedrijfswagen heeft, weet dat
hij moet kiezen voor een erg milieuvriendelijke versie. Dankzij de Railease-
formule kan hij op de dagen dat het mogelijk is de wagen ook aan de kant
zetten en met het openbaar vervoer komen werken.
TweerichtingsverkeerDe wil om mobiliteit anders te bekijken, is dus zeker
aanwezig. Ook bij de werknemers. Daarom zou het volgens mij nog betere
resultaten opleveren, mocht de verantwoordelijkheid naar de individuele
medewerker gaan. Nu is het nog altijd de werkgever die oplossingen zoekt
binnen de bestaande wettelijke kaders. Die inspanningen zijn groot en de
administratieve kosten lopen hoog op, terwijl de werkgever onmogelijk voor
elke individuele vraag een oplossing kan bieden.
De toekomst ligt volgens mij dan ook in het mobiliteitsbudget. Daarmee kan
de werknemer zijn mobiliteit financieren, al dan niet met de hulp van de
werkgever. Wat hij minder spendeert, mag hij houden. Zo zal hij, als homo
economicus, sneller geneigd zijn om de voor hem meest voordelige oplossing
te zoeken.
Sluiten