2. Tabla de contenido
As tecnoloxías da comunicación............................................................................................................................................... 1
Acontecementos ................................................................................................................................................................................ 1.2
Historia................................................................................................................................................................................................ 1.3
Telecomunicación..................................................................................................................................................................... 2
Internet. A Globalización .......................................................................................................................................................... 3
Introducción ........................................................................................................................................................................................ 3.1
Usos modernos de internet................................................................................................................................................................. 3.2
Web 2.0 .................................................................................................................................................................................... 4
Características...................................................................................................................................................................................... 4.1
Servizos asociados................................................................................................................................................................................ 4.2
Debilidades........................................................................................................................................................................................... 4.3
Valoración das posibilidades e riscos das tecnoloxías da información.......................................................................................... 5
3. TRABALLO INICIAL
1.- As Tecnoloxías da Comunicación.
As tecnoloxías da información han experimentado un gran avance ao longo da historia
producíndose o paso duns aparellos moi sinxelos ata os complexos sistemas que usamos
hoxe en día.
En primeiro lugar cabe destacar que as tecnoloxías polos que o ser humano controla e
modifica o seu ambiente natural co obxectivo de facilitar algúns aspectos da súa vida,
polo tanto, ao dicir "tecnoloxías da comunicación" referímonos aos medios que o ser
humano fin de facer máis fácil o intercambio de información con outros seres vivos.
O gran avance experimentado por estas tecnoloxías permítenos estar informados e
comunicados cos demais seres vivos a cada momento a través de internet e dos
dispositivos móbiles.
Esta evolución esta marcada polos momentos máis importantes que marcaron o devenir
destas tecnoloxías.
ACONTECEMENTOS
1.-O desenrolo do COBOL: Aconteceu no ano 1959 co obxectivo de crear un lenguaxe
de programación universal que puidera ser usado en calquera ordenador xa que nos anos
60 existían numerosos modelos de ordenadores compatibles entre sí.
É o lenguaxe de programación que máis ha influído ata o punto de que hoxe en día
todavía hai máquinas ejecutando aplicacións neste lenguaxe.
2.-O desarrollo de ARPANET : Aconteceu no ano 1969 e foi a precursora do internet
moderno. Foi creado polo Departamento de Defensa dos Estados Unidos como medio
de comunicación para os diferentes organismos de comunicación do país.
O concepto tratase dunha red de ordenadores capaza de comunicar usuarios en distintos
ordenadores.
3.-A creación da UNIX : Feito que ocorreu no ano 1970. É un dos sitemas operativos
máis importantes sendo o primeiro sistema operativo que permitía a entrada de máis de
un usuario á vez, o seu mayor logro, creando un entorno multiusuario.
4.-O primeiro operador portátil : Creouse no ano 1979 aínda que non apareceu no
mercado ata o ano 1981.
5.-O inicio do traballo de Linus Torvalds en Linux.(1991) : Linux ha permitido que
estudiantes e pequenas empresas poidan pensar ao grande a pesar dos seus minúsculos
presupostos.
6.-A chegada de Windows 95(1995): Sen lugar a duda Windows ha reformado o
escritorio do Pc. Todos os sistemas operativos comezarían a copiar este novo estándar.
4. 7.-O regreso de Steve Jobs a Apple(1996) : Sen este acontecemento non habería
existido IPhone polo que ¿Haberían existido os móviles táctiles?
8.-A creación de Napster (1999) : Serve para compartir arquivos.Napster . Napster ha
influído sobre a maioría de protocolos P2P como BitTorrent.
9.-O inicio da Wikipedia (2000) : A Wikipedia converteuse nunca das fontes máis
importantes de comunicación en internet.
Estes son os principias acontecementos que han ocorrido durante este camiño, a
evolución das tecnoloxías de información ata chegar a hoxe en día onde practicamente
estamos conectados durante todo o día, escoitando os sons dos móbiles, pois nos esta a
chegar unha mensaxe…
HISTORIA
Pódense considerar as tecnoloxías da información e a comunicación como un concepto
dinámico.3 Por exemplo, a finais do século XIX o teléfono podería ser considerado
unha nova tecnoloxía segundo as definicións actuais. Esta mesma consideración podía
aplicarse á televisión cando apareceu e se popularizou na década dos '50 do século
pasado. Non obstante, estas tecnoloxías hoxe non se incluirían nunha lista das TIC e é
moi posible que actualmente os ordenadores xa non poidan ser cualificados como novas
tecnoloxías. A pesar disto, nun concepto amplo, pódese considerar que o teléfono, a
televisión e o ordenador forman parte do que se chama TIC en tanto que tecnoloxías que
favorecen a comunicación e o intercambio de información no mundo actual.
Despois da invención da escritura, os primeiros pasos cara a unha sociedade da
información estiveron marcados polo telégrafo eléctrico, despois o teléfono e a
radiotelefonía, a televisión e Internet. A telefonía móbil e o GPS asociaron a imaxe ao
texto e á palabra «sen cables». Internet e a televisión son accesibles no teléfono móbil,
5. que é tamén unha máquina de facer fotos.4
A asociación da informática e as telecomunicacións na última década do século XX
beneficiouse da miniaturización dos compoñentes, permitindo producir aparatos
«multifunción» a prezos accesibles dende o ano 2000.
O uso das TIC non para de crecer e de estenderse, sobre todo nos países ricos, co risco
de acentuar localmente a brecha digital5 e social e a diferenza entre xeracións. Dende a
agricultura de precisión e a xestión do bosque á monitorización global do medio
planetario ou da biodiversidade, á democracia participativa (TIC ao servizo do
desenvolvemento sostible) pasando polo comercio, a telemedicina, a información, a
xestión de múltiples bases de datos, a bolsa, a robótica e os usos militares, sen esquecer
a axuda aos discapacitados (por exemplo, cegos que usan sintetizadores vogais
avanzados), as TIC tenden a ocupar un lugar crecente na vida humana e o
funcionamento das sociedades.6
Algúns temen tamén unha perda de liberdade individual e grupal (efecto «Grande
Irmán», intrusismo crecente da publicidade non desexada...). Os prospectivistas7 pensan
que as TIC terían que ter un lugar crecente e poderían ser a orixe dun novo paradigma
de civilización.
2.- Telecomunicación.
En primeiro lugar a telecomunicación definese como á técnica de transmitir unha
mensaxe desde un punto a outro, normalmente co atributo típico adicional de ser
bidireccional .Provén do grego,tele, que significa distancia. Por tanto, o termo
telecomunicación cubre todas as formas de comunicación a distancia, incluíndo radio,
telegrafía, televisión , telefonía, transmisión de datos e interconexión de ordenadores.
A intelixencia artificial ten un papel moi importante dentro das telecomunicacións.
A intelixencia artificial definese como a capacidade de razoar dun axente non vivo, polo
tanto é unha ciencia que se dedica a facer máquinas intelixentes , especialmente
programas de cómputo intelixente.
A intelixencia artificial permite ás computadoras ser creadas en máquinas artificiais que
desempeñan tarefas monótonas repetitivas e simples de maneira máis eficiente e fectiva
que un ser humano.Esta intelixencia artificial xa ha alcanzado límites moi altos e existen
máquinas capaces de desenrolar tarefas moi complexas que os seres humanos
realizamos a cotío.
Stuart Russell e Peter Norvig diferencian estos tipos de intelixencia artificial:
-SISTEMAS QUE PENSAN COMO HUMANOS: Estes sistemas tratan de emular o
pensamento humano, tratase da automatización de actividades que vinculamos con
procesos do pensamento humano como a toma de decisións, resolución de problemas e
aprendizaxe.
-SISTEMAS QUE ACTÚAN COMO HUMANOS: Estes sistemas tratan de actuar
como humanos,é dicir, imitan o comportamento humano, por exemplo a róbotica.
Polo momento os seres humanos realizan mellor estas tarefas ca os robots,polo
momento...
6. -SISTEMAS QUE PENSAN RACIONALMENTE: É dicir con lóxica tratan de emular
o pensamento racional dos seres humanos, por exemplo os sistemas expertos.O estudio
dos cálculos que fan posible percibir, razoar e actuar.
-SISTEMAS QUE ACTUAN RACIONALMENTE: Tratan de emular de forma racional
o comportamento humano; por exemplo os axentes intelixente: Está relacionado con
conductas intelixentes en artefactos.
É importante saber que xa existen sistemas intelixentes capaces de tomar as decisións
acertadas e aínda que polo momento a maioría dos investigadores no ámbito da
intelixencia artificial céntranse solo no aspecto racional moitos deles consideran
seriamente a posibilidade de incorporar compoñentes emotivos como indicadores de
estado a fin de aumentar a eficacia destes sistemas intelixentes.
Outro campo importante dentro da Telecomunicación é a tecnoloxía multimedia. O
concepto multimedia é algo similar ao empleo tradicional de medios mistos nas artes
plásticas , pero cun alcance máis amplo. Fálase de multimedia interactiva cando o
usuario ten certo control sobre a presentación do contido, como o que desexa ver e
cando desexa velo. Tamén existe o concepto de hipermedia , que pode considerarse
como unha forma especial de multimedia interactiva que emplea estruturas de
navegación máis complexas, que aumentan o control do usuario sobre o fluxo da
información. Este concepto é tan antigo como a comunicación humana, xa que ao
expresarnos nunha charla normal falamos (son), escribimos ou lemos (texto),
observamos ao noso interlocutor (vídeo) e facemos xestos e movementos coas mans e o
resto do corpo (o que entraría dentro da animación). Co éxito das aplicacións
multimedia para ordenador este termo entrou a formar parte da linguaxe habitual.Cando
un programa de ordenador, un documento ou unha presentación combina
adecuadamente os medios, mellórase notablemente a atención, a comprensión e a
aprendizaxe, xa que se acercará algo máis á maneira habitual en que os seres humanos
nos comunicamos cando empleamos varios sentidos para comprender un mismo
obxecto ou concepto.
7. Tipos de información multimedia:
Texto: sen formatar, formateado, lineal e hipertexto.
Gráficos: utilizados para representar esquemas, planos, debuxos lineais...
Imaxes: son documentos formados por pixeis. Poden xerarse por copia do ámbito
(escanear, fotografía dixital) e tenden a ser ficheiros moi voluminosos.
Animación: presentación dun número de gráficos por segundo que xera no observador a
sensación de movemento.
Vídeo: Presentación dun número de imaxes por segundo, que crean no observador a
sensación de movemento. Poden ser sintetizadas ou captadas.
Son: pode ser fala, música ou outros sons.
O traballo multimedia está actualmente á orde do día e un bo profesional debe seguir
uns determinados pasos para elaborar o produto.
Definir a mensaxe clave. Saber que se quere dicir. Para iso é necesario coñecer o cliente
e pensar na súa mensaxe comunicacional. É o propio cliente o primeiro axente desta
fase comunicacional.
Coñecer o público. Buscar que lle pode gustar ao público para que interactuar coa
mensaxe. Aquí hai que formular unha estratexia de ataque forte. Trabállase co cliente,
pero é a axencia de comunicación a que ten o protagonismo. Nesta fase crea un
documento que os profesionais do multimedia denominan "ficha técnica", "concepto"
ou "ficha de produto". Este documento baséase en 5 ítemes: necesidade, obxectivo da
comunicación, público, concepto e tratamento.
Desenvolvemento ou guión. É o momento da definición da Game-play: funcionalidades,
ferramentas para chegar a ese concepto. Nesta etapa só intervén a axencia que é a
especialista.
Creación dun prototipo. En multimedia é moi importante a creación dun prototipo que
non é senón unha pequena parte ou unha selección para testear a aplicación. Deste xeito
o cliente ve, olla, interactuar... Ten que conter as principais opcións de navegación.
3.-Internet. A Globalización
INTRODUCCIÓN
Internet e a globalización son dos campos que van collidos da man.
Internet está moi relacionado coa globalización e é unha parte moi importante de esta.
8. Actualmente un tercio da poboación ten acceso a internet, en cifras existen unhas
2.700.000 persoas con acceso a Internet por 5.000.000 que non o teñen.
A chegada de Internet ,ha suposto unha revolución na vida dos que lles tocou vivir esta
época en xeral, e da comunicación en particular.
Internet veu a culminar o proceso de informatización que se vén desenvolvendo dende
hai anos, dando lugar ao nacemento dunha nova era, a Dixital. A revolución dixital
permitiu que poidamos enviar texto, imaxe e son de forma bastante rápida. Pero a maior
revolución supúxoa Internet, abrigo nos últimos anos, o que rematou acabando coas
últimas fronteiras da comunicación. Isto supuxo que a cultura dos distintos países se
igualen e conflúan cara a unha cultura común, unha cultura de masas.
Como consecuencia desta revolución, o xornalista perdeu o monopolio da información,
hoxe todo o mundo informa, toda institución, empresarial, cultural ou política, ten o seu
propio medio de información. Hoxe en día, na era de Internet, cada un de nós pode
transformarse nun vehículo de información. Se a información estivera en varias
direccións, e as fontes de orixe non fosen sempre as mesmas, este proceso globalízante
non sería negativo. Non obstante, isto dista moito da realidade.
Internet tamén afecta dunha maneira moi importante a forma de facer mercado
aportándolle maior poder aos clientes:
Os clientes que usan Internet están a un click de moitas opcións de produtos e prezos e
teñen maior opción para comparar e polo tanto o seu poder de decisión aumenta.
Dixitalización: A vantaxe de usar medios dixitais é que a información dixital pode ser
transmitida a moitos destinatarios, en lugares moi afastados entre eles. Non obstante os
produtos dixitais teñen a desvantaxe de non se poder tocar, nin ulir.
Outra maneira na que internet inflúe no mercado é diminuíndo os costos:
O procesamento de ordes e o servizo ao cliente é máis barato porque a utilización de
medios electrónicos fai os procesos sexan máis rápidos e necesítase menos persoal.
Tempo Las tendas en Internet non teñen horario de apertura. Están abertas as 24 horas,
365 días ao ano. Eliminación das distancias La situación física da empresa non importa,
agás que para o envío da mercadoría. Dende o seu ordenador o usuario pode conectarse
co sitio dunha empresa que está situada en Costa Rica, coa mesma facilidade con que o
pode facer cunha situada en calquera outro lugar do planeta.
Polo tanto internet ten varios usos, entre eles estos que son os máis modernos:
USOS MODERNOS DE INTERNET
9. O Internet moderno permite unha maior flexibilidade nas horas de traballo e a situación.
Co Internet pódese acceder a case calquera lugar,a través de dispositivos móbiles de
Internet. Os teléfonos móbiles, tarxetas de datos, consolas de xogos portátiles e routeres
celulares permiten aos usuarios conectarse a Internet de forma inarámica. Dentro das
limitacións impostas polas pantallas pequenas e outras instalacións limitadas destes
dispositivos de peto, os servizos de Internet, incluíndo correo electrónico e a web,
poden estar dispoñibles ao público en xeral. Os provedores de internet pode restrinxir os
servizos que ofrece e as cargas de datos móbiles pode ser significativamente maior que
outros métodos de acceso.
Pódese encontrar material didáctico a todos os niveis, dende preescolar ata post-doutoral
está dispoñible en sitios web. Os exemplos van dende CBeebies, a través da escola e
secundaria guías de revisión, universidades virtuais, ao acceso á gama alta de literatura
académica a través do talle de Google Académico. Para a educación a distancia, axuda
coas tarefas e outras asignacións, a auto-aprendizaxe guiada, entretendo o tempo libre,
ou simplemente buscar máis información sobre un feito interesante, nunca foi máis
doado para a xente a acceder á información educativa en calquera nivel, dende calquera
lugar. O Internet en xeral é un importante facilitador da educación tanto formal coma
informal.
O baixo custo e o intercambio case instantáneo das ideas, coñecementos e habilidades
fixeron o traballo colaborador dramaticamente máis doado, coa axuda do software de
colaboración. De chat, xa sexa en forma dunha sala de chat IRC ou da canle, a través
dun sistema de mensaxería instantánea, ou un sitio web de redes sociais, permite aos
colegas a manterse en contacto dun xeito moi conveniente cando se traballa nas súas
computadoras durante o día. As mensaxes poden ser intercambiadas de forma máis
rápida e comodamente a través do correo electrónico. Estes sistemas poden permitir que
os arquivos que se intercambian, debuxos e imaxes para ser compartidas, ou o contacto
de voz e vídeo entre os membros do equipo.
Sistemas de xestión de contido permiten a colaboración aos equipos traballar en
conxuntos de documentos compartidos ao mesmo tempo, sen destruír accidentalmente o
traballo do outro. Os equipos de negocio e o proxecto poden compartir calendarios, así
como documentos e outra información. Esta colaboración prodúcese nunha ampla
variedade de áreas, incluíndo a investigación científica, desenvolvemento de software,
planificación da conferencia, o activismo político e a escritura creativa. A colaboración
social e político é cada vez máis xeneralizada, como acceso a Internet e difusión
coñecementos de informática.
A Internet permite aos usuarios de computadoras acceder remotamente a outros equipos
e almacéns de información doadamente, onde queira que estean. Poden facer isto con ou
sen a seguridade informática, é dicir, a autenticación e de cifrado, dependendo dos
requirimentos. Isto é alentador, novas formas de traballo, a colaboración e a
información en moitas industrias. Un contador sentado na súa casa pode auditar os
libros dunha empresa con sede noutro país. Estas contas podería ter sido creado por
traballo dende casa garfos de libros, noutros lugares remotos, con base na información
enviada por correo electrónico ás oficinas de todo o mundo. Algunhas destas cousas
eran posibles antes do uso xeneralizado de Internet, pero o custo de liñas privadas
arrendadas fixéronse moitos deles non factibles na práctica. Un empregado de oficina
lonxe do seu escritorio, talvez ao outro lado do mundo nunha viaxe de negocios ou de
pracer, poden acceder aos seus correos electrónicos, acceder aos seus datos usando a
computación en nube, ou abrir unha sesión de escritorio remoto ao seu PC da oficina
usando un seguro virtual Private Network (VPN) en Internet. Isto pode dar ao
traballador o acceso completo a todos os seus arquivos normais e datos, incluíndo
10. aplicacións de correo electrónico e outros, mentres que fose da oficina. Este concepto
foi remitido aos administradores do sistema como o pesadelo privado virtual, [36], xa
que amplía o perímetro de seguridade dunha rede corporativa en lugares remotos e as
casas dos seus empregados.
4.-Web 2.0
O termo Web 2.0 comprende aqueles sitios web que facilitan compartir información, a
interoperabilidade, o deseño centrado no usuario1 e a colaboración na World Wide
Web. Un sitio Web 2.0 permite aos usuarios interactuar e colaborar entre si como
creadores de contido xerado por usuarios nunha comunidade virtual, a diferenza de
sitios web estáticos onde os usuarios se limitan á observación pasiva dos contidos que
se crearon para eles. Exemplos da Web 2.0 son as comunidades web, os servizos web,
as aplicacións Web, os servizos de rede social, os servizos de aloxamento de videos, as
wikis, blogs, mashups e folcsonomías. O termo Web 2.0 está asociado estreitamente con
Tim O'Reilly, debido á conferencia sobre a Web 2.0 de O'Reilly Media en 2004.2 Aínda
Que o termo suxire unha nova versión da World Wide Web, non se refire a unha
actualización das especificacións técnicas da web, senón máis ben a cambios
acumulativos na forma na que desenvolvedores de software e usuarios finais utilizan a
Web. O feito de que a Web 2.0 é cualitativamente diferente das tecnoloxías web
anteriores foi cuestionado polo creador da World Wide Web Tim Berners-Lee, quen
cualificou ao termo como "tan só unha xerga" - precisamente porque tiña a intención de
que a Web incorporase estes valores no primeiro lugar[cita requirida]. En conclusión, a
Web 2.0 permítenos realizar traballo colaborador entre varios usuarios ou
colaboradores. Ademais, as ferramentas que ofrece a web 2.0 non só permitirán
mellorar os temas na aula de clase, senón tamén poden utilizarse para traballo en
empresa. A web 2.0 permite a estudantes e docentes mellorar as ferramentas utilizadas
na aula de clase. O traballo colaborador esta tomando moita importancia nas actividades
que realicemos en internet.
CARACTERISTICAS
Web 2.0 é unha actitude e non unha tecnoloxía
-Concepto de long tail
-Os datos son o "Intel inside": xa non predomina o microchip; o contido (dato e
11. información) agregado polo usuario son o principal valor da Web.
-Hackability: a acepción positiva da palabra "hacker" refírese a un programador
brillante. Así pois, hackability refírese ao feito de programar de forma permanente e
brillante.
-O beta perpetuo: a Web 2.0 invéntase permanentemente.
-A xente utilizará con máis frecuencia o software que máis opcións lle proporcione
Aplicacións web dinámicas.
-O auxe dos blogs.
-Gran cantidade de servizos en liña.
SERVICIOS ASOCIADOS
Para compartir na Web 2.0 utilízanse unha serie de ferramentas, entre as que se poden
destacar:
Blogs: Un blog é un espazo web persoal no que o seu autor (pode haber varios autores
autorizados) pode escribir
Ferramentas da web 2.0
Cronoloxicamente artigos, noticias... (con imaxes videos e enlaces), pero ademais é un
espazo colaborador onde os lectores tamén poden escribir os seus comentarios a cada un
dos artigos (entradas/post) que realizou o autor. A blogosfera é o conxunto de blogs que
hai en internet. Como servizo para a creación de blogs destacan Wordpress.com e
Blogger.com
Wikis: En hawaiano "wiki" significa: rápido, informal. Unha wiki é un espazo web
corporativo, organizado mediante unha estrutura hipertextual de páxinas (referenciadas
nun menú lateral), onde varias persoas elaboran contidos de xeito asíncrono. Abonda
pulsar o botón "editar" para acceder aos contidos e modificalos. Adoitan manter un
arquivo histórico das versións anteriores e facilitan a realización de copias de
seguridade dos contidos. Hai diversos servidores de wikis gratuítos.
Redes sociais: Sitios web onde cada usuario ten unha páxina onde publica contidos e se
comunica con outros usuarios. Exemplos: Facebook, Twitter, Tuenti, Hi5, Myspace, etc.
Tamén existen redes sociais profesionais, dirixidas a establecer contactos dentro do
mundo empresarial (LinkedIn, Xing, eConozco, Neurona...).
Ámbitos para compartir recursos: Ámbitos que nos permiten almacenar recursos ou
contidos en Internet, compartilos e visualizalos cando nos conveña. Constitúen unha
inmensa fonte de recursos e lugares onde publicar materiais para a súa difusión mundial.
Existen de diversos tipos, segundo o contido que albergan ou o uso que se lles dá:
Documentos: Google Drive e Office Web Apps (SkyDrive), nos cales podemos subir os
nosos documentos, compartilos e modificalos.
Videos: Youtube, Vimeo, Dailymotion, Dalealplay... Conteñen miles de vídeos subidos
e compartidos polos usuarios.
Fotos: Picasa, Flickr... Permiten gozar e compartir as fotos tamén temos a oportunidade
de organizar as fotos con etiquetas, separándoas por grupos coma se fosen álbums,
podemos seleccionar e gardar á parte as fotos que non queremos publicar.
Agregadores de noticias: Digg, Reddit, Menéame, Divoblogger... Noticias de calquera
medio son agregadas e votadas polos usuarios.
Almacenamento online: Dropbox, Google Drive, SkyDrive
Presentacións: Prezi, Slideshare.
Plataformas educativas
Aulas virtuais (síncronas)
Enquisas en liña.
12. CONSECUENCIAS
A Web 2.0 orixinou a democratización dos medios facendo que calquera teña as
mesmas posibilidades de publicar noticias que un xornal tradicional. Grupos de persoas
crean blogs que ao día de hoxe reciben máis visitas que as versións online de moitos
xornais. A Web 2.0 reduciu considerablemente os custos de difusión da información.
Ao día de hoxe podemos ter gratuitamente a nosa propia emisora de raio online, o noso
xornal online, a nosa canle de vídeos, etc. Ao aumentar a produción de información
aumenta a segmentación desta, o que equivale a que os usuarios poidan acceder a
contidos que tradicionalmente non se publican nos medios convencionais.
DEBILIDADES
Cada un dos internautas da Web 2.0 son "autores" dos contidos que envorcan na Rede,
sempre que se trate de "creacións originales".Sin embargo, nada obsta para que unha
obra de "nova creación" poida incluír, total ou parcialmente, unha obra previa doutro
autor. Isto é o que se denomina "obra compuesta".Para evitar problemas tipificados
legalmente sería necesario contar coa autorización do autor da obra previa ou ben usar a
mesma dentro dunha das excepcións recoñecidas na propia Lei (ver Lei de Propiedade
Intelectual).Ser autor dunha web 2.0 supón, nin máis nin menos, o ter a plena
disposición e o dereito exclusivo á explotación da devandita obra, sen máis limitacións
que as establecidas na Ley.Por tanto, a primeira consecuencia xurídica da Web 2.0 é que
todos, máis que nunca, somos "propietarios" de Internet e, en todo caso, dos contidos
concretos que creamos e introducimos diariamente en servizos como Blogger, Flickr,
Facebook, Twitter ou o xa mencionado Youtube.Es dicir, cada vez máis, a Lei de
Propiedade Intelectual non só aplícasenos para limitar o noso acceso e uso de contidos
alleos senón tamén para protexer e defender os nosos propios contidos envorcados na
Red.Falta implementar estratexias de seguridade informática, o constante intercambio
de información e a carencia dun sistema axeitado de seguridade provocou o roubo de
datos e identidade xerando perdas económicas e propagación de virus.La seguridade é
fundamental na tecnoloxía, as empresas invisten na seguridade dos seus datos e quizais
o feito de que a web aínda non sexa tan segura, crea un leve rexeitamento á transición
dalgunhas persoas con respecto á automatización dos seus sistemas.
13. 5.-Valoración Das Posibilidades e
Riscos das Tecnoloxías da Información
Desde o meu punto de vista Internet ten moitas vantaxes pero tamén conleva moitos
riscos. Está claro que coa grande evolución que han experimentado as tecnoloxías en
todos os aspectos, estamos practicamente conectados a estas en todo momento.
Como digo esto conleva grandes vantaxes, como o poder comunicarnos con amigos a
distancia ou con persoas coas que por diversos motivos xa non podemos encontrarnos
fisicamente, esto supón unha grande vantaxe ao mesmo tempo Internet tamén supón que
podamos encontrar información de moitos temas dunha forma moi sinxela, o que
facilita a tarefa de moitos estudiantes que poden atopar información de forma moi
doada.
Estas son algunhas das vantaxes de Internet pero este tamén conleva grandes riscos
como o acoso por internet, o que provoca grandes conflictos.
Tamén han sufrido unha grande evolución as redes sociais, que como todo teñen a súa
parte positiva e a súa parte negativa, ao meu parecer a parte positiva das redes sociais é
que nos permiten comunicarnos cos nosos coñecidos de forma moi sinxela a distancia e
compartir con estes fotos nosas e demais información.
A parte negativa destas redes sociais é que en ocasións, e sobre todo os adolescentes ,
non sabemos en que punto debemos ou non debemos deixar deixar de publicar imaxes.
As redes sociais tamén provocan adiccións nos adolescentes, un moi grave problema
que unha das principais razóns do fracaso escolar, así como os móbiles, que estan a
causar grandes adiccións.
Pero no caso dos móbiles isto nos se reduce só aos menores senón a case toda a
poboación, xa que na actualidade a pesar dos seus beneficios resulta case imposible
manter unha conversación con varias persoas sen escoitar a son dunha mensaxe, sen que
alguén saque o móbil para ler unha noticia ou un whatsapp, e a min pareceme un
problema bastante a ter en conta nesta sociedade que unha tecnoloxía de comunicación
como é un teléfono sirva para manter una comunicación con alguén a distancia pero
poda chegar a interromper unha conversa entre varias persoas que están xuntas, posto
que agora ver a varias persoas que non fan máis que prestar atención ao móbil e non
sequera se miran unhas a outras é algo bastante común.
Outra faceta que supón un perigo en internet é a existencia de adultos con malos fins
que intentan disuadir aos adolescentes e en moitas ocasións estes deixanse levar e poden
chegar incluso a concretarse citas entre o adulto e o menor o que supón un grande risco.
Dende o meu punto de vista a existencia de internet supón máis vantaxes ca prexuízos,
pero a existencia dunha ferramenta que abarca tanto sempre levará consigo riscos.
En definitiva, para min Internet e as tecnoloxías de información e a comunicación
supoñen un grande avance é están a provocar nesta sociedade grandes cambios na forma
de vivir da xente.
