2. Janusz Korczak
właściwie Henryk Goldszmit
pseudonim Stary Doktor
(ur. 1878/79r. – zm.1942r.)
pedagog ,
twórca słynnego systemu wychowania,
pediatra,
pisarz
oraz prekursor walki o prawa dziecka.
3. Janusz Korczak
Był współzałożycielem Domu Sierot
dla dzieci żydowskich w Warszawie (1912-1942).
Następny sierociniec - Nasz Dom
był wybudowany dla dzieci polskich (1919-1936).
4. Dom Sierot
Kalendarium:
12.05.1910r. – zakup parceli przy ulicy Krochmalnej
(dzisiejsza ul. Jaktorowska 6)
14.06.1911r. – położenie kamienia węgielnego
7.10.1912r. – zamieszkanie dzieci
w niewykończonym jeszcze budynku
1912 – 42r. – Janusz Korczak zostaje dyrektorem
Domu Sierot. Jego zastępczynią
zostaje Stefania Wilczyńska.
5. Losy Domu Sierot
po II wojnie światowej
Po II wojnie światowej wnętrze było
kilkakrotnie przebudowywane. Nie udało się
jednak odrestaurować pokoiku Korczaka na
poddaszu. Obecnie na gmachu widnieje
tabliczka: „Dom Dziecka nr 2 im. Janusza
Korczaka”. Przed budynkiem w 1979 roku
zostało ustawione popiersie Janusza Korczaka.
7. W Domu Sierot
Rządził regulamin, nie wychowawcy.
Starsze dzieci opiekowały się młodszymi.
Dominowały zachęty i nagrody.
Kary wymierzał sąd złożony z wychowanków.
Prawa regulowały i współżycie dzieci ze sobą,
i ich relacje z personelem.
Zaufanie i dialog eliminowały konflikty.
8. Nasz Dom
Kalendarium:
15.11.1919r. – w Pruszkowie powstaje
placówka opiekuńczo-wychowawcza pod kierownictwem Marii Falskiej,
założona dla sierot
po robotnikach i działaczach poległych
w czasie pierwszej wojny światowej.
1923r. – zostaje zawiązane stowarzyszenie „Nasz Dom”.
1928r. – „Nasz Dom” przenosi się na Bielany do nowego budynku,
zaprojektowanego specjalnie z myślą o potrzebach sierocińca.
Korczak w Naszym Domu pracował do 1935 roku, kiedy to nastąpiło
znaczne osłabienie współpracy z Falską.
9. Nasz Dom
Kalendarium:
1930 – 32r. – bursa dla młodzieży pragnącej zdobywać
kwalifikacje pedagogiczne.
1932 – 34r. – powstanie dwóch klas szkoły powszechnej.
1934 – 35r. – przystosowano część gmachu do nowych zadań
na rzecz najbiedniejszych dzieci z osiedla Zdobycz Robotnicza.
Zorganizowano tam świetlicę, bibliotekę,
akcję dożywiania i półkolonie.
1944r. – Niemcy nakazali ewakuację wychowanków i personelu
z Warszawy. Umiera Maryna Falska.
11. W Naszym Domu
Mały człowiek nie jest narzędziem w drodze
do celu.
Odrzucano formę jakiekolwiek przymusu
(narzucanego przez władzę w osobie
wychowawcy czy przez grupę).
Ufano własnemu rozwojowi jednostki.
Zakorzeniano w dziecku dobrowolne
przystosowywanie się do życia w gromadzie.
12. W Naszym Domu
Utworzono coś co można by nazwać
samorządem, z Sądem Koleżeńskim i Radą
Koleżeńską.
Pojawiły się także takie formy organizacji jak
„podzięki” i przepraszam”.
W formie pisemnej można było podziękować
np. za to, że ktoś pomógł w czymś albo
przeprosić za nieodpowiednie zachowanie.
13. Podsumowanie
Z zachowanych dokumentów, źródeł, relacji
wynika, że dzieci w obu tych placówkach
nie tylko otrzymywały opiekę,
ale także były uczone
odpowiedzialności i pracowitości
oraz zgodnej współpracy z innymi.