1. A prehistoria en Galicia
Do Paleolítico ao Neolítico
Galicia foi habitada por primeira vez no
Paleolítico, na Idade de Pedra.Hai medio millón
de anos, máis ou menos. Os primeiros
habitantes é probable que viñeran de África.
Segundo os arqueólogos, unha das primeiras
zonas polas que andiveron foi Budiño, un lugar
próximo ao río Miño, entre o que hoxe é O
Porriño e Tui.
Estes homes e mulleres foron evolucionando. Cada vez
facían utensilios máis perfectos: machadas de pedra,
raspadores para esfolar as pezas de caza, cestos de
vimbio ou de nervios de animais.
Como eran depredadores, ou sexa, non
producían nada por si mesmos, senón que
vivíando que lles daba a natureza, tiñan que se
trasladar aos lugares onde había froitos e
animais en abundancia. A súa era, pois, unha
vida nómade: cando se esgotaba unha zona ían
a outra e así sucesivamente.
Debido a isto, aqueles homes e mulleres da Prehistoria facían asentamentos
lixeiros. Ás veces usaban as covas que atopaban polo camiño e outras
construían unhas cabanas tipo "camping", que facían con ramallos, paus
ou pelexos de animais.
Os arqueólogos puxéronlle a estes primeiros
miles de anos da Prehistoria o nome de
Paleolítico, que significa "pedra antiga" porque
os primeiros utensilios e armas que fabricaron
eran de pedra.

2. Normalmente estas pedras eran de sílex, un mineral duro, pero fácil de
fracturar, que traballan con outras pedras máis duras, a modo de martelo.
Os paleolíticos pintaban cabalos, bisontes e
figuras humanas nas paredes das covas. Estas
figuras
facíanas no fondo da caverna, onde non
chegaba a luz do día, polo que alumeaban a
estancia con fachos.
As pinturas facíanas cunha mestura de graxa,
clara de ovo e sangue, o que lle daba ás imaxes unha cor ocre ennegrecida e
algo roxa.
Pero aquela xente seica non pintaba as covas para
decoralas, senón para ter sorte na caza.
Ademais de pintura os primitivos esculpiron en
pedra repoludas figuras de muller, que eran imaxes
de culto á fertilidade, así como cabezas de animais
e anacos de óso.....
Cando o home abandonou o sistema de vida
ambulatorio, deixou de recoller os froitos da natureza para cultivalos, deixou
de esperar aos animais e de ir perseguíndoos para cazalos, para críalos el
mesmo, fíxose, en definitiva, sedentario, buscando os lugares nos que se
instalaba, non xa porque tivesen
refuxios naturais, senón porque
ofrecesen as mellores condición de
vida segundo as necesidades.
O home empezou a construír, con
sistemas elementais as súas propias
vivendas, que eran máis ben chozas ou
sinxelas cabanas, xa que non dispoñía
de ferramentas nin do mínimo
desenvolvemento tecnolóxico. Aínda
así, cos materiais máis primarios coma
o barro ou pólas e xuncos.

3. Construiu as suas primeiras chozas.
Os restos arqueolóxicos mostran que as primeiras casas eran circulares,
pasando posteriormente a ser rectangulares, empregando sempre estes
materiais e despois a pedra.
Outras construcións:
Non se sabe aínda por que motivo, pero
seguramente en relación coa observación dos
astros chantaban pedras en circulo ou ben
formando longas ringleiras. Os mortos
enterrabanos todos xuntos, segundo o costume
atlántico, debaixo dunha construción de pedra
chamada dolmen.
Outra cousa, que seguramente
tamen ten relación co mundo das
estrelas, son os petroglifos. Son uns
debuxos normalmente xeométricos
que os homes e mulleres gravaban
nos penedos. Coa axuda dun punzón
duro gravaban na pedra cruces ou
varios círculos, uns dentro dos
outros, ou labirintos e ás veces
tamén figuras de cervos en grea.
LUCÍA SÁNCHEZ FREIRE
4º D PRIMARIA
CEIP PONTE DOS BROZOS