Carita Pondok Siswa

1. 10+ Contoh Carpon Carita Pondok Bahasa Sunda Singkat!
Carita pondokbahasasundaatau carpon sundatermasukkedalamkaryarekaanfiksi,yangditulisberdasarkandari
pemikiransi pengarang,denganmenggunakanbahasayangmenjadi medianya.Ceritapendek menggambarkan
tentangrekaantentangkehidapan,bisamenyedihkan,memilukan,atausesuatuhal yangtadinyasulitagarmenjadi
lebihmudah.
Carpondalam bahasasundasendiri merupakankaryasastradalambentukprosamodernseperti halnyanovel,
disebutsebagai ceritapendek,karnaisi ceritanyayangrelatif lebihpendekjikadibandingkandengankaryasastra
seperti padasebuahnovel.
Karenaceritanyayangrelatif pendek,caritapondokataucarponjugahampirsama seperti dongeng.Perbedaannya,
kalaudongengterdapatbagianyangtidakmasukdi akal atau bersifatkhayalan,sedangkandalamcarponisinya
lebihbisadi artikanolehakal,baikitupadapelakunya,jalanceritanya,tempat,waktukejadiandanceritayang
dibuatlebihnyatadanterjadi dalamkehidupan sehari-hari.
Dalamsastra sunda istilahcarponmenunjukankepadakarangandalambahasalancaran(prosa) yangbentuk
fiksinyapondokataupendek,namunkatapondoksendiri bukanberarti menjadikanbentukceritanyamenjadi
pendek.
PengertianCarpon Dari Para Ahli
Carita pondokdalambahasasundapada dasarnyasama saja denganbahasaindonesia,Carponyaitusebuah
karangan fiksi ataurekaanyangbentuknyapendeksertahanyamenyuguhkansatuperistiwa.Carponumumnya
menceritakantentanghal-halyangsifatnyarealistis,yangdiangkatberdasarkandari kenyataan.
MenurutTatang Sumarsono:
Tatang Sumarsono(1986:68), yéncarpon téhmangrupakarangan fiksi anucaritanateu enya-enyakajadianatawa
kaalamanku dirina.
Tatang menyebutkanbahwacarponsundaituberupakaranganfiksi yangceritanyatidakbenar-benarterjadi atau
dialami olehdirinya.Diajugamenambahkan,dalammembacacarponjugabiasanyamenghabiskanwaktusampai
30 menitsertajumlahkatanyaumumnyatidakkurangdari 400 sampai 5000 kata.
MenurutYus Yusrana:
Yus Yusrana (1981:44) carita pondoktéhsarua jeungdongéng.Bohcarponboh dongéngsaruaparondok,nganbaé
dinadongéngsokaya bagiananu pamohalan,tapi dinacarponmah umumnateuaya. Eusi carita carpon kaharti ku
akal.Palaku,jalancarita,tempatjeungwaktukajadiananadirékalirenya-enyakajadian.
Yus Yusrana berpendapatbahwaceritapendekitusamadengandongeng.Baikcarponatau dongengsama-sama
pendek(parondok)ceritanya,hanyasajadalamdongengterdapatbagianyangtidakmasuk diakal,tapi dalam
carpon ituumumnyatidakada.Tegasnya,isi ceritanyadapatdipahami olehakal.Pelaku,jalancerita,tempatdan
waktukejadianyangrekajugasepeti benar-benarkejadiannya.
Ciri-Ciri danUnsurCarponCarita PondokSunda

2. Sesudahkitamembacabeberapapendapatdiatas,bisadiambil kesimpulanbahwacarponatau caritapondokitu
adalahkarya yang termasukkedalamkaranganfiksi yangbisamenghabiskanwaktu15 sampai dengan30 menit
untukmembacanya,alurceritanyadapatdi pahami olehakal dan jalanceritanyaibaratbenar-benarterjadi.
Carita pondokasal muasalnyadari tradisi ceritalisanyangmenghasilkancerita-ceritaterkenalseperti Iliadserta
OdysseykaryaHomer.Cerita-ceritatersebutdisampaikandalambentukpuisi atauyangmemiliki wirahma.Wirahma
memilikifungsisebagai alatuntukmembantuorangdalammengingatceritanya.
Bagian-bagiansingkatdalamceritaini,dipusatkankepadanaratif-naratif individuyangdapatdisampaikandalamsatu
kesempatanpendek.Semuaceritanyaakanbaruterlihatjikasemuabagianceritanyasudahdibaca.
Ciri-Ciri DalamCaritaPondok
· Dapat selesai dibaca,dalamsekaliwaktu
· Alurnyatidakkompleks,hanyaberpusatpadasatukejadian
· Memberi kesanseolah-olahkejadianitubenarterjadi
Berdasarkaandari beberapapendapatparasastrawan,dapat disimpulkanbahwaciri-ciri carponituadalah:
Carita pondokmangrupakaranganrékaananu wangunfisiknapondoklantarankawengkujumlahkecapanurelatif
pondok.(Artinya:Caritanapondokmerupakankaranganrekaanyangbentukfisiknyapendek,karenamencangkup
jumlahkatayang relatif pendek)
Sipatcarita pondoktéhnarasi anu fiktif,maksudnacaritanaheunteubener-benerkajadiantapi kuduluyuatawa
nyokotkanarealitastur kaharti ku akal.(Artinya:Sifatceritapendekituberbentuknarasi yangfiktif,maksudnyaalur
ceritanyatidakharusbenar-benarterjadi tapi harussesuai denganrealitasdandimengerti olehakal)
Carita pondokngandunghiji kajadian,hartinaeusi caritanakudumuseurkanahiji implengananurékditepikeun.
(Maksudnya,dalamcaritapondokituharus mengandungsatukejadian,artinyaisi ceritaharusberpusatpadasatu
kejadianyangakandi sampaikan)
Jalancarita pondokkudungiruthaté nu maca tuluyngirutpikirannumaca. (MaksunyaadalahAlurceritayang ada
dalamsebuahcarpon dituntutharusbisamengajakhati danfikiransi pembacakedalamsuasanaceritatersebut)
Dinacarita pondokkuduaya saurang palakuutamalantarankajadiandinacarita pondokkudumuseurkanasalah
saurang palaku,nyatanapalakuutama.(Dalamceritapendekharusadasalahseorangpelakuutamakarenakejadian
dalamceritapendekharusberpusatpadasalahsatu seorangpelakutersebut,yaknipelakuutama)
Basa anu dicaritakeundinacaritapondokkudusingget.(Bahasayangceritakandalamsebuahceritapendekharus
singkat)
Médiaanu dipaké dinacaritapondokkudungagunakeunmediatinulis.(Mediayangdigunakandalamceritapendek
harus menggunakanmediatulisan)
Unsur DalamCarita Carpon
Unsur Instrinsik danEktrinsik
Di dalamsebuahcarponumumnyaterdapatunsurinteristikdanjugaekstrinstik.Unsurinstrinsikyangadadalam
suatucarpon sendiri seperti tema,latar,alur,tokoh,watak,amanat,sudutpandangdangayabahasa. Sedangkan
unsurektrinsikatauunsuryangada dari luar yaitupesanyangingindisampaikanolehsi penulisdalamcerita
tersebut.
Unsur InstrinsikCarpon
· Pelaku
· Amanat
· Tema
· Latar
· Galur (Alurcerita)

3. Unsur EkstrinsikdalamCarpon
· Nilai-nilaidinaCaritaPondok
· Latar BelakangKahirupanPengarang
· Situasi Sosial
KerangkaMenulisCarponCaritaPondokSunda
Berikutini adalahkerangkadalamteknismenuliscarponbahasasunda,yangsebenarnyapadadasarnyasama saja
denganbahasaindonesia.
· Tema
· Bahan carita
· Alur
· Tokoh
· Dialog
· Sudutpandang
· Amanat
ContohCarponCarita PondokBahasaSunda Singkat
Setelahkitamengetahui mengenaiistilah,pengertian,ciri ciri danunsurdalamceritapendek,sertakerangkadalam
menulissebuahcarpon.Dibawahini sayasudahmenyiapkan beberapacarponyangsayabuat dalambahasa sunda,
carpon ini tidakterlalupanjangsengajasayamembuatnyalebihpendek,atausingkatsilahkandibaca.
Tugas KelompokTi Sakolaan(Oleh:Kustian)
Di dintenminggunukalangkung,abdi sarengrerencangansaurnakedahngadamel kueh kanggopancenkerja
lelompokti sakolaan.Abdi,Susi,sarengRani sasarenganminangkahiji kelompok.
Disakolaankeneh,abdi tosngusulkeunkanggongadamel kuehbulu,sarengrerencangansadayanasatujukanausul
abdi.Sababsaliangampil,bahan-bahanakanggomidamel kuehoge kawilanggampildipilariansarengharganateu
awis.
IsuknasakigaranJam 4 sore,abdi sarengdua rerencanganabdi toskararumpul sadayana.Abdi,Rani,sarengSusi
sasarenganngadamel kuehtehdi bumi abdi.Artos sadayanaparantosdi siapkensamemehna,kituoge sareng
parabotanmasakna.
Teungantosanlami,Susi sarengRani angkat meserbahan-bahanadi warungnuteutebihti bumi,sedengkeunabdi
ngantosandi bumi sabari nyiapkeunalat-alatna.Teulami oge,duarerencanganabdi uihti warung.
“Hayu buru,urang geuralangsungbae ngadamel kuehnabisi kabujengmagrib!”Abdi langsungbae nyarioskitu.Kueh
bolutehdipidamel sasarengan,sarengteuhilapoge punibuabdi ngabantosmasihanterangkanacara-carana.
Singketcarita,bolutehnujudi open.Sabuatngantosan,abdi sarengrerencangantehngarobrol heuladipayunen
bumi.Teulami kadangusora,” Tuh geuraangkat kuehboluna,bisi kaburututung!”Sauribuabdi ti jerobumi.
Abdi geragiru lulumpatanbari ningali kuehna.Mani sae pisangeuningbentuknasaatosjadi teh,waktosdi cobian
oge sakedik,“Wah”mani karaos pisanrasana.Enjingisuknaabdi nyandakkuehbolunakasakola,kelompokabdi
katingali bungahpisan,margi tiasadiajarngadamel kueh.
Artinya:
Terjemahan:
Di hari minggulalu,akudan teman-teman-temankatanyadisuruhmembuatkuehuntuktugaskelompok
disekolahan.Disekolahjuga,akusudahmengusulkanuntukmembuatkue bolu,danteman-temansemaunyasetuju
denganusul ku.Sebab,selainmudah,bahan-bahanyaauntukmembuatkuehnyajugaterbilangmudahdicari dan
harganyatidakmahal.

4. Besoknyasekitarjam4 sore,aku dandua temankusudahberkumpul semuanya.Aku,Rani,danSusi bersama-sama
membuatkuehitudi rumahku,Uang semaunyasudahdisiapkansebelumnya,begitujugadenganperalatan
memasaknya.
Tidakmenunggulama,Susi danRani berangkatmembeli bahan-bahannyadi warungyangtidakjauhdari rumah,
sedangkanakumenunggudibumi ambilmenyiapkanalat-alatnya.Tidaklamajuga,duateman-temankupulangdari
warung,“Ayocepat,kita segerasajamembuatkuehnya,takutnanti keburumagrib!”Akulangsungsajaberkata
begitu.
Kuehboluitulangungdibuatbersama-sama,tidaklupajugaibukumemberi tahuakancara-caranya.Singkatcerita,
boluitusedangdi open,sambil menunggu,akupunbersamateman-temanberbincangdahuludi depanrumah.Tidak
lamaterdengarsuara ‘TuhCepatangkat kuehbolunya,nanti keburugosong!”kataibukudari dalamrumah.
Akupuncepat-cepatberlariansambil melihatkuehnya.Bagussekali ternyatabentuknyasetelahsudahjadi,saatdi
coba sedikit,“Wah”sangatenaksekali rasanya.Besokpaginyaakupunmembawakuehbolunyake sekolah,
kelompokkuterlihatsangatgembira,karenabisabelajarmembuatkueh.
Carita PondokTentangPersahabatan DanAmanatnya
Berikutdibawahini adalahcontohcarponsundaatau carita pondoksingkatbeseraunsurnyatentangpersahabatan
temandi sakolah.Dan untukpengalaman,lingkunganalam, dansebagainyananti akanditambahkanlagi dilain
kesempatan.
CarponSunda Babaturan(KuKustian)
Dinahiji wanci,aya duababaturan anurakeutkacidaannya éta DindajeungRani.Maranéhnangabaturgeus3 taun
lilana.Malihkalahlobaogé jalmaanu nganggapmanéhnatéhduduluran,dasakingakrabna.Unggal isuksaencan
mangkatka sakola,Dindasoknyampeurka imahRani sangkanbisa mangkatbabarengankasakola.
Beurangnamanéhnabogajangji yénbaliksakolatéhréknyimpangheulakasupermarkétnuteujauhjeung
sakolana.Manéhnakadinyatéhbogamaksadrék meulikeunkuéhjeung bajukeurnininasi Dinda.Ari nininasi Dinda
téhjalmabageur,akuanpisanari ka Rani téh,sanajanlaincucunaogé.Lain étahungkul,kadangmahnininaDinda
ogé sok meré naséhatjeungduitjajankamaranéhnaduaan.
Wanci geusnunjukeunjam3soré,tapi Rani can aya kenéhwaé kabarna,Dindangadagoandi gang sakolabari maca
novél nudi bawa dinatasna.Maca novél téhémangka résepDinda,bédajeungRani mahanu leuwihresepmaén
baskét.Sanajanbédakaresep,tapi manéhnakacidaakurna.Lamunayalatihanbaskétdi sakola,Dindasoksatia
ngadagoanRani latihan,bari ku hayang-hayangnabalikbabarengan,kituogé sabalikna.
Teukarasa wanci geusnunjukeunjamsetengahopat,“Aduhsi Rani kamananya?,Tanya Dindadinajérohaténa”
Dindangarasa bingbangku sabab geus3 jam setengahmanéhnangadagoansi Rani can aya kabarkénéhwaé.
Teukungsi lilaayasora “Dinda…!“ Jol wéhsaurangrumaja bari lulumpatannyamperkeunkasi Dinda.“Hampura,bieu
kuringdi titahngabersihkeunlapanganheulasaencanbaliksakola,sababpohocanngerjakeuntugasmatematika“
Tembal Rani tandesnaker.
Bari rada ngambekjeungcampurkarunyasageusngadéngé alésanti Rani,ahirnamaranéhanajadi ogé mangkatka
supermarkét.“Ceukurangogé lamunaya pancéndi sakola,geuraburugawékeunpetingna”Dindameré naséhatka
Rani bari rada ngambeksaeutik.
Sateupinadi tempatnudituju,manéhnatuluymeuli kuéhjeungpulahpilihnaonsakiranakadoanupanteskeur
nininasi Dinda.DindajeungRani ahirnameulikeunbajukeurhadiahnurékmanéhnabelikeunkaninina.
Baju nudipilihwarnakonéng,sababnyocokeunjeungwarnakulitNini,béhradaca’angmereunpikirnatéhnunyieun
manéhnangarasaéta hadiahanu palingcocokkeurmanéhnabelikeunjangninina.KeurRani,NininaDindageus
dianggapNininasorangan,kusababNininasi Dindasoknyaruakeunrasanyaahjeungkaasihnaka manéhna,Rani
mikanyaahpisankakaluarganaDinda.

5. KeurRani,ngaluarkeunduitsakituteujadi masalahasalkeunnini atawakaluargaDindanulainbisabungah.
Saréngsénangabelanjakeunkabutuhannaonwaé numaranéhnahayang,manéhnatuluybaliksababmaranéhna
geusdidagoandi imahDinda.Kusababkitu,maranéhanaburu-burubalik.
Sateupinadi imah,manéhnageuwatdisambutkukaluargaDinda.KaluargaDindageusnganggapRani téhsalaku
kaluargana.Salainbageur,kaluargaDindaogé soknengetankaRani.Rasa ka kaluargaananu teubisadibeunangkeun
di kaluarga Rani,bisadibeunangkeundi keluargaDinda.
Uyuhan,da atuh Rani mah ngan ukurcicingduduananjeungbapana.Salainkitu,bapaRani mindengmamangkatan
gawé baé ka luar kota.Jadi,Rani sok ngarasa kasepianlamunayadi imah.Indungnageuslilapapisahti mimiti Rani
umur 11 taun.Sa geusbapa jeungindungnapisah,Rani geustarakapanggihdeui jeungindungna.
Ku sababkituogé,Dindasok aya waé di dekeutRani,sababmanéhnaembungeunlamunbabaturanangarasa
kasepian,sababpikirnaari babaturanmahlainukur di ucapkeun,tapi kududibuktikeunkalayannyata.
Amanat
Amanatnu bisadi tepikeundinacarponieunyaétaurang kudumikanyaahka jalma-jalmalian,sanajanlaindulur,
jeungkudusilihngarti hiji jeungnuliana.(Kitaharussalingmengasihi meskipunbukansaudarakandungsendiri,dan
kitaharus salingmengerti satusamalain)
Sumber:Basasunda.com
Tahun Terbit:2020

6. Carpon Haréwos Keur Indung (ku Téh Nila)
Carpon Haréwos Keur Indung ku Téh Nila
Ti barang kuringdi hirupkeundinarahimindung,ti haritasaenyanakuringsawadinajadi mahlukNaanukudusukur
ni’mat.Indungmangrupa“janggélékna”muarakahirupanMantennapikeunumatNa.Munteuayaindung,tinangtu
moal aya kahirupandi dunya.Indungtéh“mediator”antaraMantenna jeungmanusa.
Kuringyakinrajaningyakin,indungkacidabagjananalikakuringayadinarahimna.Komosanggeuskuringgelarka
dunya.Tangtu kuringdirawu,dipangku,dinangna-néngné.Sagalahal kahadéandiketrukkeunkeurkuring.Sagala
kapeurihgeusteudijadikeunitungankuindungenggoning“ngajelemakeun”kuring.
Kiwari,mangsakuringgeussawawa…geusbisa hirupjeungnéanganhuripsorangan,kuringyakin,kabagjaanindung
pari purnaku étahal. Najanteudi tembrakkeunkakuring,kajalma-jalma…Kuringyakin,indungteuweléhagul-
agulanka dirina:“Anakingkiwari geusjadi “jalma”…!!”.
Éksprési kabagjaan anutan wateswangenantinahal anuteu sapira.Kuringgeusjadi “jalma”,ceukindung…tapi,
naha kuringgeuspantesdisebut“jalmaanubisamulangtarimakaindung?!”
Indung,nepi kapoé ieusatékahpolahkuringnempatkeunanjeundinaposisianupangpunjulna.Ngan,kuringyakin
nepi katutup umur,kuringhamobisanaur sagala kahadéananjeun.Sarénghapnapasanjeun,jadi sarébunapas
kahirupankuring.Sausapkadeudeuhanjeun,jadi usap-usapnunatratdinakahirupankuring.
Cimatakapeurihanjeun,mangrupapanaurcimatakabagjaankeurkuring.Anjeunmahlukpangmulyanadi satung
kebingdunya.Hampura,kuringhamobisanaur sagalakahadéananjeun.
Hampura,kuringukur bisajadi anak nu“ukur” bisanaur kaha-déankuhal-hal anuteusapira.Urusan sakola,karir,
(InsyaAlloh) rumah-tangga,rejeki anukarasanakukuringdigampangkeunkuMan-tenna,anuceukanjeunétatéh
mangrupakabag-jaanhirupanjeunkeukeuh,hamobisanaursagalakahadéananjeun.
Indung,munseugkuringjeunganjeungeusdipegatpati kaasihku-ringtetepngantengkeuranjeun,sakumahatetep
ngantengna“kakuatan”ti anjeunkeurkahirupankuringnepi katungtungmangsa.Kuringteukawasangabagjakeun
an-jeundunyaahérat.Tapi kuringyakin,geusayasawargapikeunhirupanjeunjagadi alam nu hamokadongkangku
manusa,ukurti Manten-na.

7. Carpon Buah Dalima Obrolan Tahun 1967 Tentang Kehidupan Sosial
“Buah Dalima Carpon Hana Rohana”
DawuhRosulullohMuhammadSAW,“Singsahabaé jalmanaanu migawé hiji kahadéan,kuGusti Allohbakal diganjar
sapuluhtikel.”Kacaturkeundinahiji mangsa,Siti FatimahZahraputraKangjengNabi,geureuhaSayidinaAlibinAbi
Thalibteudamang.Henteukersapisanbarangtuang, ngaleueutgé langka.Pikahariwangeunramakatutcarogéna.
Tapi SayidinaAli hantemwé ngagelendutgarwasupayakeresabarangtuang.
“Cikatuh Nyi,sahuapmahbarang tuang. Lamunteukerasa barang tuangatuh moal aya tanaga. Soknyarios,palay
naon?”Walér Siti Fatimah,“Teuhoyongnanaon,Kakang.Parait,”ngankitujeungkituwé walérankacarogénaanu
teuweléhmelangeuntéh.
Hiji mangsaSayidinaAli pokdeui nyarios,“Nyai,bawirasaKakang,pirakutayapisananudipikahayang.KajeunNyai
enyaanteudamang.Pokwé wakcakeun,moal burungditedunan.”GalindengSiti Fatimahnyarios, “Nangingpunten
Kang,abdi téh asa-asahoyongbuahdalima!”
Bingahamarwata sutagarwana nyarioskitu.Tuhgeuningayeunamahaya pamundut.SayidinaAlimésemleleb
neuteupgeureuhanaanumasihngalempréhdi pajuaran.“DeudeuhNyai…,kapalaykuKakangmo burungditedunan.
Kakangsorangan anurék nyiarbuahdalimaka pasar!” dawuhna.
Nyarioskitunatéhbari rada lelenyapanangensababnugagahsatriaislamtéhteuacan uningaeunpasti naha
kagunganartos atanapi henteu.Barangngodokansabansakujubahnabetkarampa aya artos kajeunhenteu
sabaraha,“Jigana cukupkeurmeuli dalimahiji mah.”
Nyalajengpamitankageureuhanadeukmilari dalima.Teuhésé.Di pasar,dalimaméhdi unggal tempatdadasar
bubuahanngahunyud.Bareureumpikabitaeun.Bérésngagaleuhdalima,sayidinaAli niatmulihkabumi,sabab
pameunteugeureuhakokolebatanbaé.
Soantennakadangubaé,nyebatasa-asapalaybuahdalima.Ayeunadalimageusaya,ngagayotdinasakujubahna.
Ngagedigngantunkeunpasar,mapay-mapaysisi jalannuradatiiseun.Keurkitukadangusoraanumelas-melis.
Barang ditingali,tétélaandar-andarngagolersisi jalan.TayohnakeurgeringdakadangueunkuSayidinaAli
humaregung.
Leugeunnanamprak,“Duhnungalangkung,ieuJisimkuringjalmateugaduh.Geustiludintentiluwengi henteu
neda.Paparinjuragan…naon we anusakira bisaditeda,pasihanGan…!”
BagéndaAli lalaunannyampeurkeunétapakir.Dititénan,memangkeurgering.Poksi pakirnyarita,“AduhGusti,
alhamdulillahsalirangalangkungkadieu.Mugi kauninga,jisimabdi henteumendaktedaeuntostiludintentilu
wengi.Manawi saliranyandaktedaeunsahuapeunmah,paparinjisimabdi,Juragan!”soranamelas-meliskadanguna
peurihpisan.
Gap kana saku jubah,ayadalima,kaciptakeurmeujeuhnaamiskareueut.Tapi,kapanétamahpesenanSiti Fatimah
Zahra, geureuhana?Mundibikeun..kumahaFatimah?ÉmutanSayidinaAli ngarancabang.
Perangsabil dinamanahna,antara mikeundalimakanukalaparanjeungnyanggakeundalimakageureuhaanuteu
damang.Ditimbang-timbang,ras émutkanadawuhanRosulullohSAW,“Singsahabaé anunyieunhiji kahadéan,
bakal diganjarsapuluhtikeleun.”
Émut kana dawuhanRasululloh,SayidinaAlienggal ngodoksakujubahna.Gap,dalimaanupangbadagna.Heug
dicepeng,terusnyaketanpakiranugering.Pokngadawuh,“Kulanganbogaieuhé dulur.”
Dalimadialungkeunkasi pakir.Gancang ditéwak.Poharabungaheunana.“Haturnuhun,Gusti.Alhamdulillah…
alhamdulillah.”SayidinaAli gura-girumulih.Barangsumpingkabumi,Siti Fatimahrumanggieungmapagkeunbari
naroskeundalima.
DawuhSayidinaAli,“Ké heuladalimamah,Nyai,kukakangdititipkenkanuka pasar.Kakang ingetbaé ka Nyai,gura-
girubalik.Atuhhenteukaburukapasar.”
Nuteu damangmelongcarogé sari anu teupercanteneun.Tapi tacangé nyariosdeui ka carogé,trok… trok… Panto
aya anu ngetrokan.Énggal dibukakuSaydinaAli.Bengongningali tamunanggeuybaki diturubankaénbodas.

8. “Ké..ké..sahatéa Sampéantéhnya?Kulamah asa kakara tepung.Jeungayapamaksudannaon?”Sémahngawalon
adab naker,Pokna,“Lemburmahsimkuringtéhjauh.Ari ngaran,Salmanti Parsi.NgadeuheuskaSalira,dijurungan
nyanggakeunieudalima!”
Gebeg,BagendaAli ngagebeg.Kagétjeungreuwas.Dalima?Péktutupbaki dibuka.Duhenyawé dalima.Diitungaya
salapan,geusarasak.SayidinaAli mésemleleb,“Aéh,nahanya,dalimanangansalapan?Kapanti ditunamah
sapuluh?”Ki semahnyeuleukeuteukseuri.Poknatéh,“Nahagamparanuningaétadalimamungsalapan,sarengti
ditunasapuluh?”
“Ti KangjengNabi MuhammadSAW.Kulanyaho.Dawuhna,singsahabaé anu migawé hiji kahadéan,diganjar
sapuluhtikel,”walonBagendaAli.BarakatakSalmanseuri deui bangunanugenahnaker.Pékngodoksakujubahna
bari nyokotdalima.
“Tah ieu,dalimatéhleresjadi seueursaluyusareng dawuhanRosulullohSAW.Tadi mahpribadoshoyongnguji wé ka
Salira.Simabdi parantosterang kanaeusiningdawuhanRasululloh.”
Teukanyahoan,irahajeungka mana inditna,SalmangeusteuayapayuneunSayidinaAli.SohabatNabi istigfar,“Nya
benerSalman,anjeuntéhlirMalaikat,”gerendengna.

9. Carpon Surat Keur Bapa Ku Iskandarwasid
Carpon Surat keur Bapa
Da puguhjalmaleutikbapakuringmah,nya waktumaot téhnu ngalanteurkeunanaogé jalma-jalmalaleutikdeui
waé.Jeungteu loba,tapi bangunariklas.Cuhcihnunguruskeunpasaran,laporkalingkungan,nunyusurtaneuh,na
motongpapan pipadungeun,manguruskeunpiboéheuntéhéstutanpapamrih.Mutéa mah maranéhna
ngararepkeunburuhasapiraku,da puguhkaayaankolotkuringtéhgeusnembrak.Di gowoknyabuntutnya ngupung
kitubetpirakuaya araheun.
Peutingansabadadikurebkeunpaerte datang,duaanjeungketuaseksidanakematian.Panjangngobrolnamahjeung
indungkuringtéh,kumawé ilaharnakanu tas kapapatenan.Tapi ari maksudn amah ngan miluprihatinwé cenahti
kadangwarga saérté.Barang rékbalikmanéhnatéhnyodorkeunduit,dibungkuskukeretas,dikarétan.
Kaciri da bungkusnateubuni,geuslalusuh,dapuguhmeunangngumpulkeunti tatangga-tatanggawé,papadajalma
teuboga. Tuluysasalamanjeungindungkuring.Kakuringgé,kabudaktara-tara ti sasari maké ngajaksasalaman.
“Kadé Jang,siangjununsakolatéh,”pokna.“boga pangarti mah suganwé hiruptéhmoal ripuh-ripuhteuing.Geus
kelassabarahaayeunatéh?”kuringunggeukkawasnuheueuh.
Padahal ti barang bapa brekgearingtéhkudugeusmindengmales.Mundijumlahkeunmahayatilu-mingguna.Era
tuda,unggal diabsénnucan mayar sumbanganbulanan,kuringdeui kuringdeuinungacungtéh.“kumahaieutéh
mukri hah?Isuk deui isukdeui!Ari moal mayarpuguh!Munteu mampuhatuhmawa kateranganti érté!”.
Waktu dikitukeuntéhkuringngelukwé .Tudanaon piomongeun.Ménta,méntakasaha.Nenjobapasakitupayahna
naha kanyeri pirakutegapok.Rékngomongkaindung,kuriaknambah-nambahkabingung,dacacakmun aya méh
moal kududi pénta.Bérésnamahnyabolostéa wé.Ti imahindit,balik-baliklamungeuswaktubudalan.“Si Mukri
mangkir!Si Mukri Ibro!”pokna.Isuknadibaréjakeunkaguru.Batur dialajarkuringmahdigelendeng.
Tuluydijagjragkeunkakantorkapala.Mani ngelepersajeroningdiseukseukantéh.Sieun,jeungérapangpangnamah.
Tungtungnahingceurik,teukawawa.Waktudiidinandeui abuskakelastéhteupati atoh,da sieundisurakandeui.
Réktuluybalikkomo,nambah-nambahpikacuaeunguru.Awahingkubingungléoskatukang,ngadonsibeungeut
heula.Hayohwé nyemplangkeunbeungeut,pirang-piranglila,dacipanonberebeydeui brebeydeui kawascinyusu.
Tayohnabapa kepalatéhnuturkeun,dawaktukuringmalikmanéhnangajengjentukangeun.Atuhrumpuyukdeui
kuringtéh,kawasnu kacerekdeleg.Potlotgé nepi kamuragawahingku reuwas.Hadénabukumahheunteu.Mun
murag téhmeureunlapurkanakolombéran.“kunaonatuhmanéhtéhanu sabenernaMukri hemh?Cingpek balaka,
da moal dikua-kieu.“pokna,“tadi-tadimanehtéhjadi pamujianguru,ari ayeunabetkieu?”teunembal.“henteu
geringmahmanéhtéh?”“heunteu”.“kamanawaé atuhpangna teusakolatéh?”teunembal.
Lilaheulakakara pokdeui nanya.: “ari bapa manéhkanadagang kénéh?”.“heunteu”?.Udur.Toslami da.”.Baruk
gering?”pokna,semukageteun.“sahaatuhanutunggudipasar?”“Da tos teugaduhjongkoayeunamah…”.Kuring
jadi rada tatag nyaritatéh da bapakapala soranganleuleuyayeunamah.Waktudibawa deui kakantor,teu
rerempodanteuingcaratadi.Komowaktudicekel tak-takmah,bari leumpang,rarasaantéhasakeurleumpang
jeungbapasorangan.
Indungkuringkungsi diangkirkasakola.Nyapasti rékngabadamikeunperkarakuring.Baliknageusbeurang, bari
rambisak,nénjonkitunkuringtéhmani hayangsagabrug-gabrugeunhandeueul nénjoindungnepikakudungalaman
patokanen,alatanpamolahkuring.Pantesanadiditutéhkokompodan,dasaumurnagé indungkuringmahtara nete
kantoran-kantoran.Komoieubari jeungalatananaknyieuntanmpahdeui uni,sasatdigebruskeun.
Méméhdi pentogkuringhayangmiheulaanwakca,yénpolahabur-aburanti sakolatéhsaestunamah awahingku
teukuat nahankaéra. Lainngahajarék ngawiwirangkolot.Tapi teubisapokdabiwir kaburukabekemkuangen
nyelek.Indungkuringgeusjiganateubisabrongutahkeunkakeuheul téh,bangunteutegeleunnénjokuringnugeus
taya petabisangangles.Nyaritanateupapanjangandeuih.Kituméméhngaharéwos.Kawasanusieunkadéngéunku
bapa di kamar.
“Jang Isukmah sakoladeui wé nya!”pokna.“singgetol cara sasari.Singnyaah ka ema.Di sakolasingsaregep,ulah
carekeunbatur.Geuningguru-gurutéhsakitubalageurna”.Kuringteunembal teuunggeuk.Komobarangdiusapan
sirahmah kuringtéhkalahka nyuuh.“singtawekal jang,urangtéhkeurdipuragan.Mana kieugé kersanaPangéran.
Nganmuga-mugawé bapa singgeurasacara biharabilhari deui.Genteng-gentengulahpotong…”
Peutingnakuringtéhhésé réksaré.Nyileukwé,asajararauhpanineungan.Sakapeung-sakapeungsangkat,bari
neges-negesbapa,dakuringsaré téhtunjangeunana.Beu,geusrobahpisanbapatéh.Panongeusjarero.Tulangpipi

10. mani nyalohcor.Kulitanutadinahideungbalaskapoé ayeunamahkonéaskawashayammeunangngaléob.Hali sna
asa beuki cokrom.
Diteuteuptéh:renghap,les.Alonpisanngarenghapnatéhbangunbareurat“Sokpaku kuringdibantuan…”ceuk
kuringjerohate.Pirang-pirangliladipencrongwe.“emhboa-boapa…!tapi ahkétahpa…!‟ ceukhate,neger-neger
manéh.Tapi, sajeroningngahérangpikirantéhbetkalahngalelewangmanéh,teubeunangdibangbalérkeun.Bruh-
bréhbudakpahatu lalls,keursaparan-paranbari ngelaknanyakeunindungnananyakeunbapa.
Pantesnabudaktéhpantarankuring.Teusanak teubaraya. Tidinyatuluynginget-ngingetbabaturansakelas,saha-
saha waé anu geusteubaroga bapa.Teu nimu.Ayagé nu kaingetdi kelastilu,sahandapeun.Tapi ayeunageuskaluar,
da sok padanékéanwé kubatur-baturna.Ari kubudak awéwé,sokdiparonyokantéhpédahtaradisendal-sendal
acan.
Sabada kaluarkungsi panggihdeui jeungmanéhnatéh,dipéngkolangangasih.Leungeunanukéncanyekelanbiwir
nyiru,ari nu sabeulahdeui ngajingjingtérmosés.Ngaleutwé gawénatéhsajajalan,nataandaganganana,
“pisaaang…!Kasreeeng…!Katimus…!”bangunripuheunnakernyunyuhunnyirutéh,dapuguhawaknatéhnya
kurunyapacer.
Tarikinganteblamunanméhteukarasakuringujug-ujugnyampoyon,ngagéléhégigireunbapa.Leungeun
ngagaramang,meulitkanawaruganu kari tulang.Reupkuringpeureum.Nginghakbari haharéwosan.“Pa…,bapa,
ulahwaka ninggalkeunatuhpa…!”Teu ematteuemutdiharéwosantéh,bangunbangungeusteungadéngé nanaon.
Malah ngarénghapnaogé asa beuki ngendoran.
Awaknanyongkabkawasrunghak.Kuringmorosotkeunleungeunlalaunanngarahteukarasaeun.Teudisangka-
sangkanyah bapa téhbeunta.Pékngagileurkakuring,bangunneges-negessemulungsé.“ieuabdi pa…!Abdi…!”
Sajeroningpaneuteuphate geusteusabarhayanggeurangadéngé deui sora.Ukursakecapgé keunwaé,ngarahieu
hate daékeunteger.Tapi didago-dagotéhteungongwaé,kalahreupdeui jeungbapa.Jiganateucukupkuteuteup
peutingharitawé,dapuguhsagalanagé geusnembrak.
Bungbastaya gantar kakaitanana.Mun téamah aya nu nyantél waé sajeroninghate,nya étamah.”Nanasibannujadi
bapa.Paribasa,hiruptéhbetnépi ka kudunyoranganmaut nyere kacongokna.Tadinamah bapa téhprah wé
hirupnacara nu lian.Enyateu kasebutjalmaaya,tapi teuripuh-ripuhteuing.Mangtaun-taunbapamukajongkodi
pasar, ngawarungsangu.Kajojonaker,bohkupapadaurangpasar bohku nu ngaliwat,dakabeneranjongkonatéh
nampeukalawang,sisi jalan.
Turug-turugpadeukeutjeungpangeureunanoplétatuhmani ngagimbung-ngagimbungwaé anungadondalahar
jeungmantuanlaladén.Ari indungkuringukurkapeung-kapeungayanapasardi pasar téh,da imahgé sakahayang
sarua” pakpikpek.Asakeuneunkeurisuktéhmani ngalayah,siganuréksalamétanwé sabanpoé gé.Harita mah teu
ngimpi-ngimpiyénkasenanganbapatéréhnungtung.Ujug-ujugcew pabéja-béjadi papadayénpasartéhcenah
dibongkarkukotamadia,rékdipindahkeunkakiduleunrumahsakit.
Teukamana ku pamaréntahayapasar lebahdinyalantaranngotorankaéndahankota.Sabanisukruntahtéh
ngahunyud-hunyudwaé,tapi béjakitutéh raménaukurbubulanan.Disusud-susudmaheuweuhnubisamastikeun.
Atuhnu baroga jjongkopikirnajarongjondeui.Béjanuenyamahnu pandeuri.Cenahétapasartéhrék dijieunpasar
tingkat,malahadumanisjeungkamekarankota.Nubaroga jongkotuluydicatetngaranasaurang-saurang,dacenah
engkénapasartingkattéhdiajangkeunmaranisna.
Nganukur mimingguanjongko-jongkotéhratajeunglemah.Kari urutnawé kawasdiburulukeunkulini.Jungpasar
tingkattéamimiti tembongrangkaybetonna.Bapamukawarungnapindahkapeuntaseunana,némpél kanatembok
tookmaksudnangarah kapegatlangganan.Sapoé duapoé mahnyabisalila-lilalangganantéhnungtutanlaleupasan.
Komosanggeuspangeureunanoplétdipindahkeunmahnungaradondahar beunangdiitungkuramo.Tukangbéca
na kitu,geusteuaya pangeureunanoplétmahmaranéhnamalencartarangariungdidinya.
Nyabeuki titiseunwé dagangtéh.Nyangutiluleterogé tampolanamahnyésa.Daging-dagingatawaangeun
ngalamansababarahakali dihaneutkeun.Beukinyéotbeuki boromeunangbati.Tungtungnanepi kakorédasjeung
modal-modalna.Malahantuknamahbap amah mindengnyebut-nyebutbogahutang,katukangdagingsakitu,
katukangbéassakitu,kaanu sakitu.
Cag kana sangu.Tuluynyoba-nyobangasupanendogkawarung-warung,ngarahdinangembreuknateubangkarcara
dagang asakan.Mandeg,da hésé baliknadeui téh,kudungadagoansapayuna.Pékdagangtanggungkanasayuran.
Ngandegdeui waé dabatur mah larissotéhmanahoréngdianjuk-anjukeun,bulananatawamingguan.
Bapa mah tara bisakitu,modalnaogé apan meunangunjam-injeum.Ti haritaayabulanbapa téhnganggur,bangun
mikir-mikirkénéhkananaonaya picabakeun.Golosorimahkajual.Sasatdimumurah,dakarurusuhkunubaroga

11. duit,nanagihwaé.Sésababayarditapelkeun deui karagowok,jeungkeurngamodalanmihbaso.Beuki lilabeuki
burindil wé,damindengnyésageningdagangbasomah,meusmeusnombokanmeusmeusnombokan.
Inditsore balikpeutingtéhboro-boro,nupuguhmahbapakuringbeuki limpeu,cape kuudar-ideranjeungkurang
saré.Dikeureuyeuhsotéh,dapirakuari kudunangkeuptuurmah. Kadieukeunbapatéhsokméntadibarenganku
kuring,da mindenglieurcenah.Bisi kajadiankaturelengandi jalanayanubébéjakaimah.Ngiclikwé kuringtéh
nutur-nuturbujurbapabari ngagéndol kurupuk,disoléndangkeunkutali rapia.Pamoroanbapatéhparapatan jalan.
Astanaanyar, deukeutbéngkél,dukakunaondidinyamahramé waé.
Mun ngalamotdinyasokgeuwatmurustanplatBojongloa.Didinyamahraménatéhnungadaragoanbeus;jeung
oplétnuka ciwideykeun.Sabansore kitunatéh.Jiganamaranéhnatéhréréanamah.Pagawé pabrik,atawatukang
dagang; da bédatinapamuluna;mungeusreuppeutingkukurilingantéhsokngarukgeung.Ungagal gangimeuy
disaksrakti tungtungnepi katungtung.
Enya wéj bapamah leumpangnatéhsoksosolontodan,lamunayaanunyuntrung-nyuntrungkeun.Munnénjokitu
kuringsokngahaja miheulaanngajakeureun,api-api capé.Munbapacingogopunduknakukuringsokpencétan
lalaunan.Salilamarenganbapatéhkungsi duakali liwatkapasartingkattéa. Mani anjang.Dinaurut jongkobapatéh
ayeunamah tooktelevisijeungradio.
Plangnagé mani ngajeblag:tooktelevisi KongLiong.Apal kuringmahlamundititahnataanjongkosasahanabarétodi
jajaranéta téh,da keurbapa didinyakénéhmahngaulinansapopoé.Ayeunamahdukadimaranamanéhnatéh.Teu
barisaeunarasupdeui saréréaogé dacenah nebusjongkonepi kakuduratusanrébu.Boro-boro.
Kabéhananaboboléh.Antuknamahnyatup-topwé kuraja-rajauang da titadi gé tayohnamah geuspada
ngadodoho.Lalakonnutur-nuturkeunbapatamatnadinapoé saptu,pasosoré.Haritabapakeurdiparengkeung
panggihjeungmiliknameunangpanagogannumerenahgigireuntukangsirop.Ramé kujelemaramé kunumeuli di
dinyamah.Ti barang gog bapa teueureun-eureunngaladangan.
Kuringmah cingogowé gigireunblékkurupuk,bari nyérangkeunkabelahkidul,mani ngabarisnudaragangtéh.Mun
diitungmahaya kana tilupuluhna;tukangsirop,kupattahu,suuk,martabak,sate,kuéhtangbang,pisang,gulé,ah
nya rupa-rupawé.Keurmeujeuhnaramé numareuli,naatuhti Beulahkalérujug-ujugkadéngénupatingharéak,
kawasaya riributan.Tingbereteknululumpatan.Manahoréngaya pembersihan,meniduatreuk.Petugas-petugas
maraké bajuhéjo,maraké helmmarawapangebug,matakpigarilaeun.
Datang-datangjungjlenglaluncatantinaluhurtreukbanguntarapispisan.Nudaragangtéhréokka ditu,réokka dieu,
da puguhgeuskakepung.Dordar tanggunganpaadu jeungtanggunganrodasorongawahingkugeumpeur.Sora
panel brongbrang,tigogoloncong.Borolosorabotol jeungpiring.Katambahsorapatingbeletok,jeungtingkocéak.
Persiswé kawasaya nukahuruan.
Kuringbapa-bapaan,reuwaspacampurjeungsieun.Ari bapadigero-gerotéhkalahnguruskeunpamulungan.Bérés
pamulungantuluynyokotpiringnujarajantéa,gayagayo.Atuhkaburu krewekmantén.Bapanongtak,hayang
nyalametkeuntanggunganbisi dihanyatkeunkanatreuk.Barangrékregereyengpisanleungeunbapanubelahkénca
karawél mantén.“Tonglumpatsiah!”
Pageuhnunyerekkeukeuhnutétéréjél,naatuhana barawak téhkepretbapabelahduatilebahpundukpisan.Soéh
ngangkarawakmapaytonggongda puguhbajugeusbobo.Bapa ngarumpuyuk,siganurékbrekdiuk.Hadénakuring
dibéré inget.Bongohitu,bapa kukuringdijeuwangsatengahdigusur,siriknateubari notog-notogkeunmanéh.Blus
ka gang gupit.Seselendep,dukakamanapibijileunana.Lebahnunyingkurkamprétbapaanuawek-awekantéh
dicatétheulakupanitih,bisi disangkajalmaandar-andar.
Tilupoé ti haritatanggunganbapa téhaya nu ngalanteurkeunkaimah.Nuhaat téhurang gangMukardi, papada
tukangbaso deui wé,kawawuhanbapa.Mani geuspayeyodtanggungantéhdapuguhkaidekjigana,piringnamah
teukapulunganhiji-hiji acan.Teuwakadibéjakeunkabapamah.Angkananengké wé mungeuscageur,dati barang
kajadianharitatéhbapa tuluyngaringkuk,panastiris.
Teunyangkasatungtungbuukharita mehyénbapatéh moal diparengkeunnincaktaneuhdeui.Atuhnepi kamaotna
lat waé pohoteukungsi kabéjakeun.Inget-ingetdeuisotéhkanatitinggal bapawaktungadéngéayatatangga
butuheuntanggunganbaso.Suganwé payu.Pékdikumpulkeun,dikeprukeun,dielapan,diranjing-ranjing.Tuluy
rancatanana dipasangkeun.Geusmasangbetjorojoyayapikiranséjén. Tanggungantéhhégkukuringdiajar-ajar,
ngangsersaeutik.
Mun diteukteukmahsukunaduaramoge cukup.Jungdeui ajaranbari diemplad-emplad,ngukurbeurat-beuratna.
“ah kabawa…” ceukkuring,ngomongsorangan.“ma..munayamodalnamahnya…!” Indungkuringteunembal,ukur
melengek.Tapi tembongayasari bungah.Kuringteuwani ngomongdeui bisi nambah-nambahsusahpikiranindung.
da tinabuburuhnyeuseuhtéhboro-boroayasésana.

12. Carpon Mangsa Panon Poe Haneut Moyan Ku Yuli Sukmara
Mangsa Panon Poe Haneut Moyan
AYA saminggunamotorbodonginpentarisgawé kuring,ngabagug.Kakaraayeunarékdipaké deui.Kuhésé hirup
motor téh.Mun téamah aya nu pirajeunanmangitung-keun,teukurangti limabelaskali nyelah,kakarasigarék
ngadurudud.
“Rékka mana Sujang?Tong wakaindit-inditan,bisi karugrag!”Ematurun tinagolodog.Cegkanaarit jeung
tolombong.rékngilungalaparé jeungMa Eutikdi sawahbogana Haji Odonsiganamah. Paré meujeuhnadiaritbasa
kuringbalikgawé méméhngaringkuktéh.“Karunya kadunungan,saminggueuweuhnumantuanukat-akut,sugan
jagjag.”walonkuring.“Keunbaé,daBu Yéyétgé bakal ngarti,ari geringkududikumahakeun.Tuhnya,Si Iyahmah ari
nginjeumparabottéhteuapik.
Nepi kararompang kieu,gagangnagojlag,nadipaké ngaritnaon?”Ema ngecebrek,bari kebatmuruka nu nyalukan
ngajakinditti peuntasjalan,nepi kalesna.Kuringterusleumpangbari jumarigjeugkalebahburuannurada kasorot
panonpoé rék ngadonmoyan,bari ngararasakeunawaknu asa pasiksakkénéh.
Teurék kitukumahaatuda,gawé ukur jadi kuli mundak,jauhtinaharepanjeungcita-citakuringnusaenyana.Pareng
ningali anakdunungan,inditkuliah,sokkabita.Sahapijalmaeunnanubogacita-citahayanggawé kawas kuring,ari
lainkapaksapaksateuingmah.
Ongkohbakatku butuh.Céknu nyararitagé,hésé néangangawé jamanayeunamah,kuduboga duitheula.Keur
pantar kuring,keursapopoé daharjeungongkossakolaadi ogé dibantuankénéhkuEma.Keurngeunahmoyanbari
ngararasakeuntonggongnumimiti karasahaneut,rasingetka Apanu geustaya dikieuna.KarasapisankanyaahApa
téh.Enya ogé hiruplobakasusah,tapi Apa ngabélaannganjukngahutangpikeunwaragadsakolanepi kakuring
tamat SMA téh.
Singjucungjeungjunun,saurna.Cahayapanonpoé asa beuki mépéndéhaté antengngumbarpanineungan.Natrat
narémbongan.Asacikenehkuringrékmiluujiantéh.HaritaApakeurngacapi bari ngahariring.Padamelanana,lamun
ngareureuhkeunkacapé méméhkulemsoré-sorédapacabakanbakunamah buburuhmacul atawa ngakutankai di
pangragajianHaji Bahar. Tapi Apa dikersakeuntiasangacapi,ngahaleuangjeungmantun,turunanti Aki,saurnamah.
Nganhanjakal katiasana teubisadipaké néanganpangupajiwa.Seni buhungeuslangkadipakédinamasamoan.Kitu
sotéhdi lemburkuring,boadi lemburnuséjénmahpadangamumulé.Soksanajanjamanayeunamahnu hajatteh
remennanggaporgan tunggal jeungdangdut.Pajarkeuntéhresepningali penyanyina,umumnasokdieroksarwa
ketat,komopikeunlalaki careramanmah.
Wanci beuki ngagayuhkapeuting,Apaantengngajentréngbari ngahaleuang,socanamani pureumbeunta,
ngararaoskeunnapaknasorakana wirahmapirigan.Si Adé adi kuringhijihijina,ngagolérgigireunApa,kéréknyegrék,
tayohnaasa dipépéndémeureun,Saré nangkarak,sukunangajégang,teudisimbut,ukurmaké bajunukancingna
geuslalésotansawaréh.
Panonkuringgé geusceuleuyeubalasmacabuku.Golédagkuringkanaranjang.Panonmélététkénéhcanreup.Ceg
kana anggel,nyangigirkeunawaknyanghareupkanahordéngnugeus sararoék,minangkatutuplawangkamar.
KaciptakénéhayakalangkangEma ti lebahdapur,nyaketanApa.
“Pa, abdi aya pisanggemeun,”saurEmalalaunan,bangunsieunkadéngekukuring.“Naon?”walonApa,bari angger
ngacapi,ngan rada dihalonkeun.“Eu,taeun,MangAtibtadi ka dieuréknepanganApa.”“Nanyakeundeui hutang,
Ma ?” saur Apa.AyeunamahkatenjokalangkangApa,ngadegbari mangkukacapi,ditundaluhurbupét.
Gék calikdeui,teutebihti Ema.Kusiwel ngaluarkeunbakojeungkertaspahpirtinasakukamprethideungna,tuluy
ngalintingngadamelsesepeun.Emaunggeuk.Apangarénghapbangunnuseunggah.“Heueuhdipikir-pikirmahjiga
nu bungahhirupteh,unggal peutinghahariri nganpadahal kanyataanmahteureureuh-reureuhdiuudagkasusah,
nya urangtéh ?” saur Apasorana ngagerendeng,bangunnyariosnyalira.
Ema teukadangu nyoara.Apangarahuh “Ari si Ujang kumaha,Ma ?” “Nya can meunangkartu,mangkaningpagéto
ujiananatéh,tapi da teungomong,teuméntaSi Ujang- na mah, ngan karunyawaé éraeunmeureunku
baturbaturna,da SMA mah mayar.Béda jeungsakolaSi Dede,di SDmah gratis.Bejanasi Aldi babaturansi Ujang
mah ngajual tipi pikeunmayarujiannatéh,dakari manéhnajeungSi Ujangnu can malayartéh.”
“Tinggal budakurang meureunayeunamah, Ma!” “Muhun.”SoantenEma dareuda.“Na sabarahabulanbudaktéh
nunggakbayaran na ?” saur Apadeui.“Tilubulanmunteusalahmah, tapi pan duitbangunangé can kalunasan

13. kabéh.Hadénaaya karinganandi sakolaSi Ujang mah,asal bayaranwaé lunasancenah.Keunmayarujianmah.
Palinggé ijasahnamoal dibikeun,salilacankatebus,soksanajangeustamatogé !”
Apa ngaheneng,teukadangusoantenna.“Bogalanceukgeusjadi jelemadi kota,gedé hulu.Geuspohowé kadulur
mah.Komo bari jeunghirupurangmasakat,narah Apa mah méntatulungnaogé.Moal wé nyebutkeuncadu,bisi
pajarkeunhayangbagian.Urang jual waé kacapi titinggal Abahtéh,pirakusi Ujang kudupugagsakolana.
AsanaPa Usép kungsi ngocal-ngocal butuhkacapi keurdi sakolana?Rékdicobaisukan,suganenya.”“Ngajual
kacapi?”Ema semuteupercanteneun.“Ari geusnaondeui atuh?Panhayamlaleutikkénéhmoal picukupeun.Sugan
waé kacapi mah aya hargaan. Da hésé cenahnéangankacapi modél kieumah.Akutaneunkai di pangragajiangeus
béakkamari, ladangnapan nudipaké daharpoé tadi,jeungkeurisukan.
Néanganpa – culeunlainwayah.Pirakukaruhunogé teumaphum, dadijual sotéhkeurngabélaanturunanana.Pan
keurngajaga wiwi rangti nu nagihhutangjeungngajujurkeunSi Ujangsakola.Suganwaé cita-citamanéhnalaksana.”
Ari kuringharita di jerokamar,da puguhcan saré ngadéngé pisansakabéhobrolanApajeungEmatéh.Maké
kagagas haté téh.Deudeuh,Apa.Mangkaningkacapi téhkanyaahna,sobatna,paragi murakeunkasumpeg.Sagalanu
ngarobédamanahna,kawasnatéhditumprakeundinajentréngnakacapi.
Ari ayeunarékdijual?Tapi asa jadi panyumangethaté deuih.Sakapeungmahsadirieunogé sokrajeunberontakka
diri sorangan.Lebahngudagkahayangjeungcita-citatéh,betteubeunangdionggét-onggét,teusadarkanakaayaan,
napel pageuhlirkalangkangsoranganmangsanapanon poé haneutmoyan.Kuringhayangkuliah,nepi kajadi
sarjana.
Apa tilardunya,sabadateudamang aya mingguna.Anjeunnateukungsi nyaksiankuringlulusujian.Kacapi
kadeudeuhnangabagugkénéhluhurbupét.KuHaji Usépdipulangkeundeui.Kagagassaurna,unggal ningali éta
kacapi téh.Ari ladangna henteuditaroskeun.SaurEma,ngajimatankeurmayar sakolakuring.“GeuningCécépkeur
nagog di luar,kabeneranaya,”soantenUwa.Sora jeungléngkahnangabuyarkeunpanineungankuring.
Teukanyahoanjolna.Jungkuringnangtung,ngasongkeunleungeun.RaskaApa, cenahUwa geushilapeunkaanjeun
na. Ayeunaayahareupeun.Ti saprakApangantun,ayeunangaduakaliannepungankulawargakuring.Anjeunna
ngarangkul bangunkagagas,nepakankanatonggong.“Uwa, kumahadamang?”cékkuring.Haté kebekkukahéran,
pasawurjeungkasedihTeupupuguh,harepanjeungcita-citakokolébatandeui.***

14. Carpon Layung Langit Ku Tety S. Nataprawira
Layung Langit
PANAS poé mani morérét, angin halodo nyelesep, sésélékét kana sakujur awak Rasti. Karasana matak lalinu
satulang sandi. Keur mah manéhna teu ngareunah, kawas anu rék salésma. Di tepas ngan aya manéhna
sora ngan, jongjon nyanghareupan mesin jahit. Keur nganggeuskeun baju Nia, anakna nu ayeuna keur kuliah
di Jogja.
Taya sora nu kadéngé, iwal gurudugna mesin jahit meupeus kasimpé. Teu cara sababaraha taun ka tukang,
basa sararéa ngariung kénéh. Aya Nia, aya si Ayah, sebutan sapopoé bapana Nia. Sok heureuy silih poyok,
silih puji. Da bapa jeung anak téh sakaresep kana musik jeung ngalukis. Rasti ngabandungan sok bari
nganggeuskeun hanca kaputeun kawas ayeuna.
Pangaresep Rasti ngaput téh. Pangaresep nu bisa nambahan pangasilan keur meuli kabutuh sapopoé. Rét
kana jam dina témbok, geus jam satu, ras manéhna inget can solat lohor. Buru-buru cengkat tuluy ka cai rék
wudu. Basa asup ka kamar mandi, karasa awakna beuki nirisan, malah tepi ka ngahodhod. Rasti neruskeun
wudu. Kawasna geus lohor mah tulus rék kaluar téh, gerentes haténa.
Aya jangji nu can katedunan saprak manéhna hirup nyora ngan. Hayang solat Asar di Masjid Agung. Can
ludeung ka masjid téh, ku loba panineungan. Kapan di masjid éta tepung munggaran jeung salaki téh. Kapa n
di masjid, sok babarengan munajat ka Anjeunna. Naha saprak ditinggal keun, jadi sieun teu kuat ka masjid
téh. Tapi maenya rék kalalanjoan ngingu kawaas jeung kamelang.
“Pamali, kawas anu teu tumarima kana kadar,” saur Ema, bulan tukang. Euweuh sora nu ng aganggu,
jongjon. Rasti husu salat lohor. Bérés salat manéhna nilepan mukena, asup kana kantongna, tuluy di kana
tas keun. Rék dibekel. Sup qur’an husus paranti manéhna, diasupkeun tartib, tuluy sarua dikana taskeun.
Sakalian hayang nuluykeun diajar tahsin.
Niat nu katunda saprak si Ayah dipaparin cocobi ku Alloh, ngarandapan kanker nasopharink. Ku dokter
kapanggih, sanggeus metastase, nyebar kamamana. Méh lima taun, Rasti tawekal ngurus nu gering.
Padahal nu jadi gunung pananggeuhan téh, ngan salakina. Ti harita Rasti jadi gagantina, nyangahareupan
sagala rupa urusan. Alhamdulillah, Allah SWT satemen na maparin ujian sareng rohmatNa, sareng
kadeudeuhNa.
Salaki nu dikaulaan éstu sabar, tara ngarasula. Rumasa Rasti sakapeung sok ngarasa capé. Ihtiar jeung
tarékah geus dilakonan, tapi kodar ti Allah mo bisa disinglar. Dina tengah taun kagenep, Allah geus
nangtukeun salakina kudu mulang ka kalanggengan. Basa Rasti ka Masjid Agung nu panungtung, sataun ka
tukang ogé, éstu bari nedunan paméntana.
Salaki na, panasaran hayang ngajaran diubar ku jajamu. Panasaran, pédah pabéjabéja, aya ubar tina
tutuwuhan nu sok remen ditawarkeun di buruan Masjid, mangpaatna bisa ngubaran kanker. Paméntana
ditedunan, bari angger ngalaksanakeun saran dokter radioterapi jeung kemo.
Nyanghareupan kaayaan kitu, Rasti ngan bisa tumampi bari ikhtiar. Rasti ngarasa yakin, ujian ti Allah SWT,
moal ngaleuwihan kamampuhna. Harita mah asa gedé haté. Sugan Ayah bisa séhat deui sabihari. Sanajan
ti taun ka taunk aayaanana robah, awakna ngorotan, gancang pisan. Ayah nu sakitu gagahna dina keur
séhat, geus kaserang kanker mah robah jadi siga rorongkong. Dina kaayaan kitu, Rasti beuki nyaah jeung
deudeuh.
Wanci layung langit hibar bulan puasa lima taun katukang, panungtungan si Ayah ngajak salat Asar sarta
tuluy buka di Masjid Agung. Bari napak tilas, cenah. Kawas nu keur nyatetkeun panineungan pikeun nu
panung tungan. Kiwari, Rasti bener-bener nyorangan. Geus sababaraha poé ieu Nia katingali waé ku panon
batin Rasti. Kumolébat. Perbawa keur rus ras kanu geus teu aya. Rasti hayang nyaluuh ka Gusti, rék
masrahkeun haténa Pangkonan Mantenna. Bulan ieu mendak taunna Si Jenat.

15. Cipanon Rasti can tuhur waé. Harita ge gé sabulan méméh bulan puasa. Muga si Ayah geus jongjon aya
dina kakasih Mantenna, gerentes Rasti. Baheula basa Nia umur lima tepi ka sapuluh taunan, ka Masjid téh
sok boncéngan tiluan kana Vespa. Pangpangna mun rék balanja keur Lebaran. Lantaran Puseur Balanja téh
deukeut masjid, Rasti jeung salakina sok sakalian parkir motor di buruan masjid. Antukna sok tara buru-buru
balanja, kabéngbat ku buku- buku nu ditawarkeun di émpér masjid. Kitu deui Nia pipilueun resep macaan
buku nu ngahaja dipilih keur manéhna.
Buku dongéng, ngeunaan agama. Rasti mangmacakeun bari ningalian gambarna. Si Ayah sarua ante ng
muru buku buku karesepna, bab Agama. Panas nu morérét, asa can pati robah. Poé ieu Rasti hayang
ngajugjug kadinya, ka Masjid Agung. Asa dina panon Nia nu paciweuh milihan buku. Kadéngé kénéh sora
bapana déhém, isarah ngarasa kayungyun ku polah budak.
Ah, ku hayang geura gok Rasti tepung jeung Masjid Agung. Hayang mulang keun panineungan, hayang
napak tilas, hayang murakeun kasono. Dina beus kota, Rasti diuk deukeut jandéla. Ngahaja teu kana beus
kota AC, hayang malikan panineungan baheula. Sajajalan rék nostalgia. Rasti ngawaskeun ka luar, tina
jandéla beus kota, mapay panineungan nu kungsi maneuh, ti unggal tempat nu kaliwatan.
Aya rumaja sapasang keur leumpang patungtun- tungtun, bari suka seuri. Ah, Rasti jadi ingeteun ka mangsa
baheua, keur manéhna rumaja. Baheula, poé Minggu sok ngahaja ngaluuhan majlis ta’lim di Masjid Agung
jeungKang Imat, lanceuk Rasti nu harita keur kuliah di Bandung. Rasti di SMA. Ku lantaran di majlis mah
Rastidiukna papisah, manéhna teu dihaja sok bareng jeung hiji Ibu nu méh unggal minggu papanggih di
dinya, matuh calikna. Rasti kataji, Ibu Sukma nu bageur jeung ramah téh sok tetelepék waé ka Rasti.
Sok naros jeung saha. Ku Rasti diwalon, sareng pun lanceuk. “Carogé ? “ si Ibu nanya bari nelek nelek Rasti.
Bari imut Rasti némbalan “ Sanés, sareng pun lanceuk nu pangageungna. Kaleresan di dieu nuju kuliah, da
pun biang di lembur sok omat-omatan supados abdi pami ka pangaosan sareng Kang Imat.“ “ Euh, “ Cek Ibu
bangun sugema. “ Saé atuh, kayungyun. Ibu gé duaan sareng pun anak, lalaki. Janten calikna misah,” pokna
nuluykeun kalimahna bari imut. Samémeh papisah, di tempat parkir si Ibu ngageroan Rasti jeung lanceukna.
Ngawawuhkeun anakna, jajaka pantar lanceuk Rasti. ” Dimas,“ cék si jajaka. Sakolébat neuteup Rasti.
Tuluy sasalaman jeung lanceukna. Ti harita Dimas jadi raket jeung Imat. Si Ibu tambah deukeut ka Rasti.
Cinta munggaran nu balabuh dina rumahtangga pinuh kabagja. Silaturahmi téh bet jadi jalan taaruf
kulawarga Rasti jeung Dimas. Dimas jadi salaki Rasti nu dipiheman, dipideudeuh salilatilupuluh taun. Dimas,
Si Ayah nu kiwari kari panineu nganana. Kitu deui Ibu, kari waasna. Nia, buah haté, lir ibarat kembang kaasih
nu minuhan dunyana. Teu kacipta, yén bakal ngalamanditinggalkeun dina mangsa nu can sampurna. Kolébat
Nia némbongan deui, imut. “
Mamah kedah tabah, Si Ayah pasti masih nyarengan ti alam Kalanggengan, “ Nia sok ngupahan dina sms.
Katineung na haté Rasti lir katumbiri, ririakan, warna warni. Jalan nu kaliwatan pinuh ku pagaliwotana
tutumpa kan, balawiri. Jalan liliwatan ti wétan ka kulonkeun, macét. Beus kota ngeyeted. Rasti ngaronghéap
kesel. Hayang ngapung, hayang geura tepi ka Masjid Agung. Sieun layung kaburu témbong di beulah kulon.
Hartina Asar kaliwat. Ayah panggasikna lamun ngageuing solat Asar, waktuna ngan sakolépat, cenah.
Enya, waktu téh ngan sakolépat. Tilupuluh taun teu karasa geus kaliwat. Kiwari Rasti leungiteun. Leungit
sakabéh rasa lir katebak angin. Ti kajauhan geus katingali dua Munara Masjid lir nu rék ngajul langit.
Sabudeureun munara caang béngras, can aya layung nu ngalangkangan. Lebah Alun-alun beus kota eureun,
jrut Rasti turun, gura-giru muru buruan Masjid beulah kidul nu sok ramé ku nu daragang. Muru tempat wudu
paranti muslimah, ngaliwatan nu dagang jajamu.
Rasti ngalieus embung ningali ka lebah dinya. Sataun katukang, panung tungan ngahaja neangan kadinya
téh. Sanggeus manggih jajamu nu dipesen ku salakina, harita Rasti tuluy solat Asar. Ngan waktu karak bérés
pisan awéh salam, hapéna karasaeun ku Rasti ngageter. Si Ayah nelepon. “Énggal geura mulih, Ayah tos
capé, “ sorana halon pisan, semu nu ngageuri. Saharita Rasti gura giru muru ka imah. Kasampak si Ayah
keur nyanda na risbangna, can robah ti mimi ti ditinggalkeun ku manéhna basa tadi. Basa Rasti datang,
salakina bangun bungaheun pisan.

16. Pamulu na marahmay. Pesenan ana teu ieuh ditanyakeun deui, kalah pok nanya. “ Tadi netepan Asar di
Masjid Agung ? “ pokna sumanget. Rasti unggeuk. Haténa ngarakacak. Nénjo waruga salakina nu leuseuh,
pameunteuna geuneuk tapak Radio térapi. tapi sumangetna masih kénéh karasa. Sora adzan Asar ti munara
kadéngé aweuhan, ngéléhkeun sora-sora kendaraan nu lalar liwat sabudeureun masjid kota.
Ngagareuwahkeun lamunan Rasti.
Manéhna, tuluy néangan tempat nu genah, di antara ma’mum séjénna di rohangan akhwat. Bar ngampar
sajadah. Tuluy sujud. “ Gustii, abdi nampi pamun dut Gusti sanaos abdi teuacan kiat. Abdi rido beubeulahan
haté abdi dipundut ti payun da Salira nu kagungan. Kiatkeun abdi, Gusti. Nyanggakeun, hirup abdi, maot
abdi, sareng ibadah abdi mung kanggé Gusti. Abdi moal ngaraos sora ngan salami aya dina panangtayungan
Salira, “ gerentesna. Di sabudeureun munara, layung hibar nyaangan langit pasosoré. ***

17. Carpon Jurig Imitasi Ku Eddy Ruswandy
Jurig Imitasi
Sagala kapeurih asa can punah. Kasedih, nalangsa, tunggara masih gumulung jeroeun dada, teuing rék
iraha musnana. Awak kuring nu kamari ieu ingsig, saeutik-saeutik karasa ngorotan. Sagala rupa taya nu
mirasa, moal boa mun kurang-kurangna iman mah teuing geus milu nuturkeun, ninggalkeun dunya nu ramé
ieu, nu pinuh ku sagala kapalsuan jeung katunggaraan.
Do’a kuring salawasna marengan, mugia manéhna beubeulahan ieu haté sing meunang kabagjaan di jero
kubur, sing ditarima iman islamna. Ogé kuring teu kendat nga’dua muga-muga keur diri kuring nu
ditinggalkeunana sing kuat nandang sagala cocoba nu tumiba. Ngalangkang kénéh kajadian dua minggu ka
tukang. Kalayan haté teu tenang, antara bogoh jeung cangcaya nungguan manéhna. Ari pamajikan kuring
nu rék ngalahirkeun turunan nu munggaran.
Bet geuning kitu buktina, sagala kacangcaya ngabuah jadi tunggara. Hak kuring kiamah bareng jeung
musnana sagala harepan. Ani mulang ka asal, dipundut ku Nu Kagungan, asal ti Anjeunna balik deui ka
Anjeunna. Teu bisa majar kumaha ngan cimata nu bisa marengan jeung du’a nu nganteurkeun manéhna, ka
tempat pangreureuhan nu panganggeusan.
Mun raheut téa mah asa can lipur, geus jol deui masalah nu matak nyeri haté, nyeri nu leuwih ti nyeri. Najan
kuring gogoléran bari nyebut sarébu kali teu percaya, taya gunana, ngan haté baé nu tetep teu ngeunah.
Asa piraku Ani pamajikan kuring nu sakitu soléhna, migusti ka salaki, taat kana paréntah agama, awéwé nu
apal kana haram jeung halal sarta maotna bisa disebutkeun “mati sahid” diuar-uar majar maotna
marakayangan jadi sétan panasaran.
Kuring yakin sagala éta carita ukur jijieunan, ngan kuring tetep baluweng, kudu kumaha nyanghareupan
masa rakat nu masih kénéh kandel kapercayaanana kana soal nu kararitu. Naha kudu didatangan saurang -
saurang dibéré panerangan? Mustahil! Hadéna di imah téh ngan duaan, kadua Mang Pardi badéga kuring,
jadi sagalana masih kénéh bisa tenang enggoning nyanghareupanana.
“Ari Mang Pardi ti saha mimitina meunang béja téh?” cék kuring basa mimiti meunang béja ti Mang Pardi.
Haté mah asa geus teu kuat nahan émosi, sok ku teungteuingeun nu ngamimitian nguar-nguarna. “Satadina
mah moal dibéjakeun ka Encép téh!” cék Mang Pardi bari ngarahuh. “Asa kieu salah kitu salah. Ku Emang
geus dipaluluruh ti mimiti jalma nu nepikeun ka Emang, terus dipapay nepi ka sungapanana. Tapi buntu
Cep!” “Buntu kumaha Emang téh?” cék kuring panasaran.
“Ceuk nu pangpandeurina ditanya ku Emang téh, meunang béja ti Jang Unu cenah…” “Kang Unu Mang…”
Asa piraku ari Kang Unu nepikeun ka nyieun gara-gara deui mah. Baheula gé asa geus bébéakan sili
hampura najan enya manéhna kungsi jadi maru kuring gé. Kumaha atuh ari kieu Mang? Piraku kuring kudu
maluruh nanyakeun soal nu kieu ka Kang Unu. Bisa-bisa urang disangka rék nyieun pucuk ti girang.”
“Nu mata oge Cep! Leuheung basa mun panarimaanana alus. Ongkoh sasatna ngaborétékeun étaeun
urang…” “Ari pamanggih Emang kumaha?” “Maksad Encép téh?” “Enya ari Mang Pardi percaya Ani jadi
jurig?” “Beu ari Encép, keur naon atuh Emang unggah-onggéng solat ari kana soal nu kitu masih percaya
mah. Lain pédah hareupeun Encép ieu téh! Jeung mun enya ogé aya manusa nu jadi nu kitu lain modél Néng
Ani bagéanana.”
“Sukur ari kitu mah, hartina Emang sanggup meureun ngabantuan kuring?” “Maksud Encép téh rék néangan
jurig bungkeuleukanana?” Mang Pardi malik nanya. “Enya Mang! Emang gé meureun ngarasakeun kumaha
rarasaanana haté kuring!” “Tong boro Encép, dalah Emang sorangan gé milu teu ngeunah!”
“Kieu atuh Mang, keun ayeuna mah urang cicing-cicing baé heula sugan jadi tiis suasanana. Tapi lamun
beui maceuh mah kari kumaha engké!” cék kuring tandes. Mang Pardi ukur unggut ngaenyakeun. Kuring
yakin Mang Pardi mah bisa dibawa badami jeung bisa dipercaya.
Peutingna. Kaayaan di luar combrek, taya jelema liwat saurang-urang acan ka hareupeun imah kuring.
Malem Jumaah kaliwon, katurug-turug keur meujeuhna poék bulan. Mang Pardi geus saré ti wayah isa kénéh
di kamar tukang. Sanggeus ngaji meunang sababaraha balikan gék diuk dina korsi di kamar hareup.

18. Pitunduheun anggur ngajauhan, pikiran mancawura ka ditu ka dieu nyoréang alam ka tukang. Ku teu sangka
kuring bakal ngalaman nasib model kieu. Kuring kudu ditinggalkeun ku manéhna dina mangsa keur
meumeujeuhna sono-bogoh.
Lampu dileutikan. Ti kajauhan kadéngé sora anjing babaung. Golédag kekedengan susuganan bisa saré.
Keretek di pipir aya sora nu kekeretekan. Teu jadi pikiran, paling-paling kalakay kabawa angin. Hiliwir bau
menyan kaangin-angin paselang jeung bau minyak seungit. Geus teg na jero pikir moal salah hiji sandiwara
bakal dimimitian. Kuring cicing. Lain sieun, tapi hayang nyaho satuluyna nu bakal kajadian.
Kuring teu percaya kana sagala tahayul, jeung asa piraku tina asal dongéng-dongéng bohong kiwari bakal
karandapan ku kuring.Tina sora nu karasak-kéré sék robah jadi sora nu ceurik bangun kanyenyerian. Ku lan
taran imah kuring témbok, teu bisa noong ka luar. Cengkat lalaunan. Ngahuleng sakeudeung. Mani
ngagebeg basa aya ramo nu nyolongkrong tina liang angin-angin, ramu nu dibungkus ku kapas nu ngeplak
bodas.
Pluk aya nu ragrag kana ubin. Panasaran jandéla dibuka, ngan sakolépat nu ngelemeng bodas geus ngiles
dilegleg meredongna peuting. Kuring gogodeg jeung istigfar. Nu ragrag kana ubin dicokot. Sacewir lamak
bodas ditulisan beureum. Dibaca: “Kang Handy!! Seratan Ani curat-ciret teu mirupa, diserat nganggo getih
Ani pribadi. Kang Handy! Ani sedih! Kang Handy karunya ka Ani? Pangmaoskeun Yasin kanggo Ani nya
Kang Handy. Pileuleuyan! Nu tunggara Ani”
Isukna surat dibikeun ka Mang Pardi. Manéhna ukur gogodeg. “Lain antep-antepeun ieu mah Cep! Jeung
piraku deui aya jurig bisa nulis sagala.” Mang Pardi ngomongna dibarung imut. “Sing waspada baé Mang
Pardi da tangtuna gé ieu téh aya tuluyna, jeung ulah kendat nya ngado’a baé, muga-muga sagalana téréh
bérés!”
“Ceuk Emang mah mending ontrog ka imahna Cep, moal saha deui tangtu si Unu nu boga petana téh.” “Ah,
ulah waka nyangka ka si itu si éta Mang…” “Ari geus… sidik béja téh asalna ti SI Unu, jeung Si Unu deui nu
pernah paséa jeung Encép.” Mang Pardi keukeuh dina pamadeganana. “Curiga mah meunang, tapi nyangka
mah ulah. Beurat jeung kudu aya buktina. Ari ieu…” “Rék cicing baé nya Encép mah?” Mang Pardi malik
nanya. “Nya kudu kumaha atuh…” “Encép apal henteu kana tulisanana?”
“Henteu, ngan nu jelas jurigna bodo. Piraku ditulisna ku getih ari bauna bau mangsi.” Salila -lila paduduan
tingharuleng. “Engké mah Emang cicing baé di imah bandungan sagala nu kajadian. Keun kuring mah rék
liar, sugan bisa meunangkeun nu anéh-anéh.” Kuring ngabagi tugas. Malem Saptuna, ti wanci isa kénéh
kuring geus indit, maksud téh rék manggihan Kang Unu, bongan ceuk Mang Pardi béja téh asalna ti dinya.
Lain rék ngontrog kuring gé, maksud téh hayang ngobrol baé, susuganan nyabit-nyabit soal pamajikan kuring
nu cenah jadi ririwa.
Punten mah geus sababaraha kali, tapi euweuh baé nu ném-balan sakitu lampuna mah caang. Imah Kang
Unu teu pati jauh ti imah kuring ngan kaselang ku tegalana jeung kebon pandan. Imah leutik cukup keur
imah-imah sorangan mah. Bubu-jangan kénéh Kang Unu téh.
Panasaran ditoong tina sela-sela bilik karancang, aya radio luhureun rak. Tapi… aya geuning Kang Unu gé
keur ngajongkéng dina bangku kai di tengah imah. Panto imahna diketrokan deui antukna digedoran, nu
nga-jongkeng angger teu usik teu malik. Kalah kesel.
Maksud téh kuring rék balik deui. Basa ka luar ti buruan imahna ti kajauhan aya nu ngelemeng sagala bodas.
Kuring nyalingker kana tukangeun rungkun pandan. Gancang pisan leumpangna, mun kuring jalma borangan
moal teu sawan sigana mah, teu rék kitu kumaha geura nu liwat téh najan poék sidik maké popocong.
Dituturkeun ti kaang-gangan, ka imah Kang Unu geuning asupna téh. Ditoong deui tina sela-sela bilik.
Porosot pakéan-pakéanana dibuka, Kang Unu geuning. Kuring gogodeg. Kahayang mah asup ka imah bari
nyarekan laklak dasar, tapi kuring asa salah geus wani untap-intip ka imah batur. Bari haté pinuh ku
kakeuheul jeung katugenah kuring maksakeun balik.

19. Datang ka imah geus jam dua welas leuwih. Mang Pardi masih kénéh cindekul ngadagoan kuring. Sok
manéhan mikeun lamak nu modél kamari. Eusina: “Kang Handy! Ani tiris! Ani sangsara! T ulungan Ani Kang
Handy! Upami Kang Handy karunya ka Ani, cobi Ani pasihan salin, Ani buligir. Sinjang sareng nu sanés-
sanés sacékapna. Wengi énjing ku Ani dibantun. Simpen baé di juru kekebonan. Tong teuing ditungguan
bilih Kang Handy teu kiat. Nu tos lain-lainna deui Ani”
Kuring ukur gogodeg. “Jurig modern!” cék kuring bari ngalungkeun lamak kana méja. Mang Pardi ukur seuri
konéng. “Lain antepeun Cep!” Keun Emang bagéanana nyerek nu kitu mah. Tuman!” cék Mang Pardi
sanggeus dibéjaan sagala nu kaalaman ku kuring.
Malem Mingguna. Ti soré kénéh Mang Pardi geus taki-taki di luar, nyumput tukangeun dapuran cai.
Bubungkusan geus disadiakeun di juru kekebonan, tapi eusina lain pakéan, ukur bubututan nu dibungkus
dihadé-hadé. Kuring teu hayang nyak-sian sagala nu bakal kajadian, teu tega. Mani, ngagebeg basa
ngadéngé Mang Pardi sesentak di luar.
“Kurang ajar silaing Unu! Dikira déwék rék beunang katipu ku silaing Unu!” sora Mang Pardi munggah
handaruan. Gura-giru kuring ka luar, sok ingis Kang Unu geus teu mirupa disiksa ku Mang Pardi. “Geura
ngalawan siah Unu!” Bari ninggang sirah nu dipopocong.
“Ampun Mang! Ampun! Sanes Unu abdi mah!” Sorana haharegungan nahan kanyeri. “Tong loba tingkah
siah! Kakara ampun ayeuna mah nya!” bari hiuk deui peureup Mang Pardi ngahanca sirah si jurig. “Geus
Mang karunya! Bawa ka dieu!” teu sirikna diséréd Si Jurig dibawa ka buruan. Tatangga nu padeukeut
nungtutan nyalampeurkeun saoborna-saoborna.
Barang popocongan dibaruka, kuring mani ngagebeg. Teu sangka, nu dicipta téh beungeut Kang Unu nu
pikarunyaeun, ari ieu bet Si Sarda, jelema baragajul tukang pulang-paling. Malahan sabulan ka tukang
kakara ka luar ti pangberokan.
Basa tatangga-tatangga jeung Mang Pardi ramé-ramé nganteurkeun Si Sarda ka kantor pulisi kuring teu
milu, ngan gék baé dina teras diuk bari ngahu-leng salila-lila. Hampura Kang Unu kuring geus goréng sangka.
Tapi naha geuning Kang Unu maké popocongan… pikiran jadi pabeulit teu puguh.
Kuniang hudang. Sup ka tengah imah. Teu lila Mang Pardi datang bari sura-seuri. “Aya naon Mang…?”
kuring nanya panasaran. “Jadi dua jurig téh, Cep!” Mang Pardi teu weléh mesem.“Ari kitu…?” “Di kantor
pulisi geus namprak deui jurig. Beunang néwak Mang Omo éta mah ti sawah. Keur nyingsieunan nu néang
cai ngarah sawah manéhna kacaian terus, teu kasoro ku batur. Si Unu nu éta mah… kuring ngan ukur bisa
gogodeg.***

20. Carpon Asa Teu Pira Ku Mimif Miftahul Huda
Asa Teu Pira
Asa teu pira. Harita téh kuring ngan saukur méré baju ka si Siti. Na mani teungteuingeun, jadi kieu
kaayaanana. Haté jadi teu puguh rarasaan. Ceuli teu puguh dédéngéan.Ieu deuih panon ujug - ujug teu
puguh titingalian.
Asa ku anéh. Enya, teu pira ceuk kuring gé. Pira méré baju. Asa Teu Pira Pédah meureun si Siti téh randa
ngora anu ditinggalkeun maot ku salakina. Tapi da kuring teu boga niat nanaon, iwal ti ngarasa karunya.
Taya deui lian ti karunya. Pédah wé manéhna di dieu téh teu boga sasaha deui.
Kulawarga geus teu boga. Gawé teu tangtu. Dahar kadang aya, kadang euweuh. Baju nu dipaké ogé sigana
téh éta deui-éta deui. Éta mimitina mah anu ngabalukarkeun kuring kapikir méré baju téh. Nyedek pisan ka
lebaran, piraku bajuna sararoéh.
Kapan ceuk agama gé lamun aya tatangga anu sangsara, urang wajib méré. Nya kuring téh meuli baju wé
sasetél. Tuluy dibikeun ka manéhna. Euweuh. Euweuh kajadian nanaon deui harita téh. Malahan mah
manéhna téh nunuhunan pisan ka kuring.
Ari der téh isukna urang lembur geunjleung. Mani ramé. Cenah mah si Siti reuneuh. Asa teu mungkin cenah
reuneuh ku almarhum salakina mah, da geus lila atuh maotna gé. Kuring mah biasa wé ngadéngé omongan
kitu téh. Enya mimitina mah rada reuwas. Tapi da lain urusan kuring ieuh. Barang kuring balik digawé, ujug -
ujug aya nu nepak kana taktak di jalan téh.
Geuning si Samin, manggul pacul. “Sardi, cenah manéh ngareuneuhan si Siti?” pokna. Ngadéngé kitu,
ngagebeg kuring téh. Asa kabéntar gelap. Geuwat wé kuring téh nyentak si Samin.
“Ari manéh Samin ngomong téh sok ka mana waé.” “Éhhh… saha nu sok ka mana waé téh? Urang lembur
mah geus pada apal. Cenah si Siti reuneuh!” Rék ditémbalan deui téh geus kaburu nepi ka hareupeun imah.
Langsung waé kuring téh asup. Barang asup, sakedapan mah kuring téh ngagebeg.
Dédéngéan mah asa aya nu ceurik. Piraku aya kunti wayah kieu? Ari disampeurkeun ka tempat datangna
sora, geuning si Isah, pamajikan kuring anu ceurik téh. Atuh da iraha teuing ngadéngé si Isah ceurik. Salila
rumah tangga, asa can kungsi ngadéngé pamajikan ceurik kawas kitu. Éta anu matak kuring reuwas téh.
Ari ditanya kalahkah ngabigeu. Cék pikir téh, boa-boa kitu gara-gara si Siti téa. Nya diantep wé pamajikan
téh. Da mun keur dina kaayaan siga kitu mah moal bisa dikukumaha. Sababaraha poé ti harita, ngadadak
ménta pipisahan pamajikan téh. Kuring teu ngarti naon anu nyangkaruk dina pipikir anu pamajikan.
Ari ditanya téh ngan ukur ngajawab geus teu bisa percaya deui ka kuring. Nya kuring ogé teu bisa
nyalahkeun. Da mun teu nyabar-nyabar manéh mah, moal bisa betah cicing di ieu lembur. Atuh da mun aya
nanaon téh tara lila, jalma salembur langsung pada nyahoeun. Jeung deuih omongan-omonganana téh ibarat
seuseukeut hinis. Tara bisa dijaga biwirna téh. Dileuleuyan wé pamajikan téh.
Sanggeus kitu, kuring langsung ngadatangan imah si Siti. Rék nanyakeun bener-henteuna. Tapi geuning di
imahna euweuh sasaha. Di tengah jalan kabeneran kuring papanggih jeung si Samin. “Min, manéh nyaho
teu saha nu mimiti ngomong yén si Siti reuneuh? Terus reuneuhna pajar ku kuring?”
“Éh, éta sugan bener teu manéh anu ngareuneuhan?” Ceuk Si Samin kalah ka malik nanya. “Manéh teu
percaya ka uing?” “Lain teu percaya Di, tapi pan kana jerona haté jalma mah saha nu nyaho.” “Nya enggeus
lamun kitu mah urang tanyakeun langsung ka Si Sitina,” kuring langsung némpas omongan si Samin.
Nepi ka soré, anu ditungguan téh teu baé datang.Isukna langsung waé jalma salembur téh dikumpulkeun di
balé désa. Si Siti cenah rék balaka ngeunaan kaayaan manéhna. Kabéh jalma anu boga pakuat -pakait jeung
si Siti aya di dinya. Kaasup kuring jeung pamajikan. Ari geus balaka, kalah beuki reuwas kabina -bina.
Asa teu percaya ku omongan si Siti, cenah kuring anu ngareuneuhan manéhna. Kabéh percaya kana
omonganana, kaasup pamajikan kuring. Enya atuh da sakumaha rongkahna kuring ngabéla diri gé moal aya

21. nu percayaeun. Puguh taya saksi jeung teu boga bukti. Kabéh jalma anu aya di dinya malencrong ka kuring.
Sajajalan kuring geus teu puguh pikir.
Awak di mana, pikiran di mendi. Kuring buru-buru mulang. Ningali pamaji kan keur nyegruk, diomongan
kukumaha ogé geus teu bisa diupahan. Manéhna keukeuh ménta pepegatan. Sababaraha poé ti har ita,
sanggeus dijelaskeun bébéakan, pamajikan téh tetep teu percayaeun. Geus ngomong ka indung -bapana,
angger teu bisa.
Tungtungna kuring kudu ngéléhan; kuring kudu ihlas pepegatan jeung pamajikan anu dipikameumeut. Teu
karasa harita bet nyurucud cipanon. Asa geus lawas cipanon téh teu kaluar. Nyeri haté mah. Tapi kudu
kumaha deui, geus takdirna kieu meureun. Kuring panasaran naha si Siti bisa ngomong kawas kitu? Téga
ngabohong.
Padahal kuring geus kurang kumaha bageurna ka manéhna. Teungteuingeun pisan. Ku ring bener-bener
yakin, yén kuring teu kungsi milampah pagawéan nu teu uni. Keur naon atuh boga pamajikan. Kapan sidik,
boga pamajikan téh salasahijina pikeun ngajauhan jinah.
Barang nepi ka imah si Siti, kadéngé sora anu ngabelentrang dituturkeun ku sora nu ceurik. Gening si Siti
keur disiksa! Ku saha? Kuring teu nyaho. Kuring geuwat asup nyalametkeun si Siti. Ngan temahna, pareng
kuring malik karasa aya nu neunggeul kana sirah, nenggel naker. Ti dinya kuring les teu inget nanaon.
Inget-inget geus aya dina korsi. Sakedapan mah kuring téh ngarasa bingung. Sirah jejedudan. Asa ngan
sakilat pisan kajadianana téh, nepi ka teu apal saha nu nyiksa si Siti jeung nu neunggeul kuring. Sanggeus
dipaksa nyarita kakara si Siti daék balaka. Geuning kajadian ieu téh aya patula-patalina jeung fitnah.
“Hampura Kang. Abdi bener-bener teu niat mitnah ka akang,” omong Siti bari reumbay cimata. “Padahal
Kang Sardi bageur pisan ka abdi. Tapi abdi gé teu bisa kukumaha,” sora Siti méh les-lesan. Kuring ngan
saukur bisa ngusapan tonggongna. Sanajan manéhna geus nyababkeun kahirupan rumah tangga kuring
burakrakan, tapi tetep da manéhna téh awéwé.
Kuring teu wasa mudalkeun kakeuheul ka manéhna. Komo nyiksa mah. Sajongjongan mah kaayaan simpé
baé. Ti dinya, kakara kuring bisa nyarita. “Enya teu nanaon. Nu akang hayang nyaho téh, naha saha
saenyana nu milampah nirca ka Siti téh?” anu tadina rék ngambek, teuing kunaon jadi leuleuy kieu. Haté
mah kacida ambekna, tapi anu kaluar tina baham naha kalah kieu? Kuring teu ngarti.
“Kang Samin, Kang. Nya manéhna deuih anu maksa Siti mitenah Kang Sardi gé,” manéhna ceurik, teu bisa
nuluykeun deui caritaanana. Kuring geus teu bisa maksa deui Siti pikeun nyarita. Asa teu percaya, sobat
kuring, si Samin anu ngalantarankeun rumah tangga jeung kahirupan kuring jadi kieu.
Saprak kajadian éta si Samin kabur ti lembur, ngaleungit teuing ka mana.Ilang nepi ka ayeuna. Jalma
salembur geus pada apal saha anu ngareuneuhan si Siti sarta geus pada apal kajadian anu saenyana.
Kuring tetep masih tacan percaya, naha naon anu ngalantarankeun si Samin milampah goréng ka sobatna
sorangan? Enya, ka kuring sasatna?
Cenah mah gara-gara sirik kana kahirupan kuring, nu meureun aya leuwihna tina kahirupan manéhna. Beu!
Emh enya, asa ku teu pira. ***

22. Carita Pamuda Naek Mobil Taksi, Carpon Ngakakkk Pisan!
“Naek Mobil taksi”
Dina hiji waktu, di caritakeun aya tilu urang budak ngora nu beuki nginum. Maranéhana téh keur arénjoy bari
sasarandéan nyampai di sisi jalan. Matana barereum, kitu ogé sarua jeung bengeutna lantaran geus pararah
narenggak botol.
Carita Lucu carpon pamuda naek mobil taksiAri ka tilu budak ngora éta caritana arék naraék mobil taksi.
Nah tos kitu, teu lila aya ogé léwat mobil taksina, nya tos atuh langsung di ereunkeun ku tiluan budak ngora
anu tos narenggak botol éta téh. Ceuk supir taksina téh na jéro haténa: “Anyir.. ieu barudak ngora téh
marabok waé pagawéannana, ku aing gawéan siah..!”
Tah geus kitu, ararasup tah budak ngora téh nu titiluanan ka jéro taksi. Sangges di jéro taksi, si supirna
langsung ngahurungkeun mesin mobilna bari di gerung gerungkeun sakedeung geus kitu dipareman deui.
Ceuk supirna téh: “Atos nepi a, mangga atuh sok geura tarurun..!!”
Nah, percaya wéh ari éta barudak ngora téh lantaran geus pararah. Budak ngora nu ka hiji turun bari mayar,
kitu ogé budak ngora nu ka dua, turun bari sasalaman jeung ngomong nuhun ka supirna si éta mah.
Nah, pas giliran budak ngora nu ka tilu, manéhna mah turun bari ambeuk-ambeukan nyarékan jeung nyabok
beunget supirna, bari ngomong: “Engké deui mah mun mawa taksi téh ulah ngebut-ngebut teing geura satéh,
bahaya! Kalem wéh atuh.!” Ceuk supir taksina téh: “Dasar jelema garering siah!!!” *PloKk*
Terjemahan: Cerpen Versi Indo
Disuatu waktu, disebuah tempat ada tiga anak muda yang senang minum. Mereka sedang menikmati sambil
bersandar-sandar di sisi jalan. Matanya sudah memerah, begitu juga sama dengan wajahnya akibat
kebanyakan menenggak botol.
Sedangkan ketiga anak muda tersebut ceritanya akan menaiki mobil taksi. Nah setelah itu, tidak lama
kemudian akhirnya lewat mobil taksi tersebut, Yah sudahlah langsung saja di berhentikan oleh ketiga anak
muda tersebut. Kata supir dalam hatinya: “Sial.. Ini anak muda ini m*buk saja pekerjaannya, akan aku kerjain
nanti..!”
Nah setelah itu, ketiga anak muda tersebut masuk kedalam mobil taksi. Setelah berada didalam taksi, si
supirnya langsung menyalakan mesin mobilnya, sambil menggerungkan-gerungkan sebentar etelah itu
dimatikan lagi. Kata supir taksinya: “Sudah sampai a, Silahkan segera turun..!”
Nah, percaya saja ketiga pemuda tersebut karena sudah parah. Anak muda yang pertama turun sambil
membayar ongkos, begitu juga dengan anak muda yang kedua, malahan dia turun sambil bersalaman dan
berkata terimakasih kepada kesupirnya.
Sedangkan anak muda yang ketiga, dia turun dari mobil taksi sambil marah-marah hingga menampar wajah
supirnya dan berkata: “Jika nanti membawa mobil taksi lagi, jangan sambil kebut-kebutan, itu berbahaya!
Pelan saja dong!” Kata supir mobil taksi tersebut: “Dasar orang orang sakit!!”

23. Carpon Si Ira Mojang Tomboy
CARPON IRA MOJANG TOMBOY LUCU
Cerita pendek sunda selanjutnya ini menceritakan tentang seorang wanita yang berkelakuan atau
berpenampilan seperti layaknya lelaki (tomboi). Wanita ini bergegas memasuki sebuah cafe dan melewati
pemeriksaan, nah bagaimana ceritanya? Berikut, contoh carpon singkat lucu selengkapnya.
“Carpon Si Ira Mojang Tomboy”
Carpon Si Ira Mojang Tomboy
Aya hiji awéwé mojang ngaranna sebut wéh si ira. Si ira awakna jangkis, bu’ukna péndék, saléwat mah
pokona percis pisan jiga lalaki. Di lemburna ogé manéhna katelah budak tomboi, nu hobina naék motor.
Dina hiji poé, si ira rék mangkat ka gedung caffe di jakarta, manéhna geus siap-siap bari geus mawa helm,
maké jakét kulit nu sok biasa dipaké ku lalaki. Teu lila si ira ngaluarkeun motor nu eweuh kaca spionan
sabelah, salewat mah émang mirip lalaki ieu budak téh. “Grungg…!!!” si ira téh tuluy ngacir indit ka gedung
caffe.
Babaraha jam lilana, ahirna si ira tepi ka gedung caffe anu dituju. Manéhna turun dina motor, bari maké jak et
jeung helm kénéh, ngagidig wéh si ira téh leumpang asup ka gedung, bari rada katembong jangar.
Di gedung caffe éta téh keur aya pamariksaan, kulantaran di jakarta ayeuna keur usum BOM nu sing jalelegur
gara-gara basa tragedi nu di tamrin téa. Satpam-satpam bari nyekel pelentungan jeung alat ajang ngaditéksi
bom tos siap-siap ngajaga di gang gedung caffe éta.
Nah, pas arék asup, si ira dipariksaan heula ku satpam ti handap nepi ka luhur pake alat détéksi bom nu
ngaranna metal détéktor.
Nah, pas alat éta nepi ka dadana, satpam langsung ngomong: “Nah siah..!! ieu naon empuk-empuk kieu dua
siki?? Boa-boa manéh mawa bom nya!!!” Ceuk satpamna téh, da puguh teu nyaho perangsa téh lalaki.
Pas rada di cabakan saeutik ku satpamna, si ira atuh mereun jadi ngambeuk.. Prak wéh! éta helm langsung
di buka bari dibabétkeun, si Ira ngomong ka satpamna, bari matana molotot: “BOM, BOM, tai pedut lah, siah!
Yeuh teu percaya mah !!!”
Lah geuning awéwé, sugan kuring téh lalaki. Ceuk satpamna bari cengar-cengir: “Tos.. Tos.. cekap.. Neng!
Teu kedah dikaluarkeun, tos terang abdi mah.. Tos terang!” Satpam éta reuwas, da sugan téh éta nu keur
manéhna pariksaan téh lalaki, sihoréng padahal mah manéhanna awéwé.

24. Carpon Béo Botak Bahasa Sunda Lucu Karya H. Usép Romli
Carpon Béo Botak
Manuk beonu Mang Oded,aluspisan,bulunahideungmeles,Soranangoncrang,pinterngabacéodeuih.Bisa
nurutansagala kekecapannukadenge kumanéhna.Unggal poé,étabeosokdikencarkeuntinakurungna.
Geusdimandianjeungdibérelé nyatubungbuahan,diinumansacukupna,diantepwéhsinaleupas.Gegeleberandi
buruansakurilingeunimah,taraliarjauh.Sumawonnakabur,mungeuspasosoré mahhidengsoranganasupkana
kurungnanu pantonangahajadibukakeun.
Pakasaban,Mang Odedsapopoé mukatoko. Kawilangkajojodi salemburétamah,bubuhantacanaya saingan,tuing
ké lamundi deukeutalun-aluntulusngadegsupermarkétmahlobanubalanjadaratang.Beonu ucla-ancle di dinya,
sokngucapkeunsalam:
“Assalamualaikum..”persisjelema.Munsalamnaditembalan,beosoktuluynanya:“Balanja,Mangga naon
sakapalay..”NurutanMang OdedatawaCeuSumi,pamajikanana.Nuteuapaleunmah,nubalanjanaanyar
pinanggih,disangkasoratukangtokowéh.Barangapaleunsoknyebut“Jadol”Gancangbéonurutan ngomong
“Jadol!”
Salianti nu balanja,hareupeuntokoMangOdedsoklobanu ngariung.Ngadonngaropi bari ngawangkong.Bubuhan
disayagianbangkuhandapeuntangkal kersenkahot.Beoogé sokgagalacangandinadahankersenlamunparengdi
handapnakeurlobanu ngariung.
Hiji poé NengSanti balanja.Dangdananan“ngamode”,Calanajinjeungkaosoblongmerecet.Nepi kakatembong
awaknanu bahenol,kacitaksagalana.Leumpangdigitek-gitek.Atuhbujurnaoyag.Randacanlubar idahNengSanti
teh.Kareksabulandiserahkeunkusalakinanuanyar,nutimburuanpisanleuwihti urutsalakinanuti heula.
“Aduh..NengSanti,NengSanti,“KangOdonnepakantarang,sanggeusNengSanti ngaleos.NgageblayJuta-jeté
sakapeunggadispenyanyi organtunggal nurékngamimitiannyora.“Teulebar-lebareunsalakina,nya,”tembal nu
sejen.“Heueuh,lebarkugoyanggeolnawéh“ceuknumairan.
“NengSanti téa,éplokcéndol”kitusaterusnacaritaannungariung.Dibungbuankucawokah,jorang,porn*.Ma’lum
nu ngariungbangsababangkakwungkul.
“NengSanti téaéplokcéndol!”celengkeungbéonurutan.“Eplokcéndol téapédoélom”salahsaurangnambahan.
“Eplokceléndol téapédoélom!”ceukbéonurutandeui.Isukna,CeuSumi keurmukarollingdoortoko,béo
nyelengkeungtinajérokurung.“NengSanti téa éplokcéndol,éplokcéndol téapédoélom!”
PudigdigCeuSumi napsu.Gajlengkajéroimah,nengorsalakina.PajarnaksirNengSanti.“Baruk?“salakinakerung,
reuwasongkoh.Ujug-ujugditudingteupuguh.“Tuhbéobieunyarita!”CeuSumi nyureng,Jejebrisbaketuthaseum.
Keurmah geusaya kacuriga,da ari balanjatéhNengSanti sokrada lila.Sajabati barang beuli sokrajeunuplek
cacarita jeungsalakina.
Barang dideukeutankadeukeutkurung,béodi sadadeui “NengSanti téaéplokcéndol,éplokcendol téapé doélom!”
“Haram jadah!” Mang Odedkukulutus.“Babatokbéongadorakakeunsiah!”
Memang geusrada lilaMang Odedtéhpusingkuétabéo.Bacéonasok sakacumplang-campleng,maklumsato,teu
boga pikiran.Naonwaé nukadengé diturutan.Kaasupkekecapannumatakrawingceuli,jalmasopanmatakkaéraan.
Geuspamajikananaambekmah,Mang Odedngarasa pancegétabéokududiwarah,kududihukum.Ceukbéja,
sangkanpohokana sagalanu kungsi kadengeunana,sirahbeokududibotakan.“Kajeunteuingengké kudungalatih
deui bacéoanyar,sangkannu ieuleungitwéh,gerentesMangOded.
Buludinasirahbéo dikeriknepikabolenangpisan.Tangtungewakatenjona.Nyasamemehbuluandeuimah
mendingdikerembaé,tongdikencarkeun.Disingkurkeunkajuruwarungnurada poék.Malah kurungnage
dikerembengankulawonhideungurutsarungbutut.
“Lantaran sia soknyaritajorang,p*rno, cawokah,kuaing dibotakan,terusdikerem”MangOdedteruskukulutruk
sanggeusrengse ngurudbuluhulubéo.Puguhwéhngadadaksepi.Taraaya sora has mapagnu balanjaOngkoh
béonaogé murukusunu.Embungdisadasakécét-kécétacan.
Ayasaurang panganggurannanyakeun,Haji Mangsurngarana,langgananmatuh.“Ka mana sepi ieuteh,Sorabéoteu
kadengé?”Haji Mangsurnu harita datangngulirukurdicalanasontog,dikaosoblongjeungbubudugulantas

25. dibolenangansirahnaharitatéhmani herang,ngahajanyiarsabunjeungsampokeurmandi badagsamemeh
mangkatJuma’ahan.
“Aya,dikerem,Bonganbangkawarah”tembal MangOded.“Bangkawarahkumaha?Watirteuing!”Haji Mangsur
kekecrek.“Béosakitucapetangna”“Keuheul tuda,sokbacéocawokah,jorangjeungp*rno,jadi wéhdigundulan
huluna”“Cingannenjo,karunyateuing”Haji Mangsurkekecrekterus.
KurungdicokotkuMang Oded,Kurubungnadibuka,SongkahareupeunHaji Mansur.Béogigibrig,panonnarucang-
rincengserab,tas ti nu poék,ari bray caang ngadadak.“Euleuhenyawe…”Haji Mangsur gogodegbari tetep
kekecrek.“Teunyoradeui ayeunamahkawasti heulanya,ka nu balanjatéhngucapkeunsalam.”
Béomebér-mebérjangjangnamiceunkacangkeul,terusucla-ancle dijérokurung.PekneugteupkaHaji Mangsur,ari
poktéh étabéobotak nanya:“Haji Mangsur,Haji Mangsur,sok ngomongjorang,cawokah,porn*nya! Geuningéta
sirahnabotakogé?”

26. CarponKarbit KuBudi RiyantoKarung
“Karbit”
”Oh di dieuA Endul téh,ari Encid kalahkahmilariankarohanganpasénanak-anaknembé téh.Kumahadamang,A?”
”Ih sidikgeringAatéh,Cidmatakngajoprakdi rumah sakitogé.””Bongan Aa betkersadicandakka dieu….””Éééh
pan dibawakadieutéhngarah diubaran,ningyeuhdiimpussangkanAatéréhcageur!NaulahA Endul cageur?”
”Sanésngawagel damangnangingkedahnaAatéhdicandakkarumah tidasakit.””Ah sokngalilieurwaé manéhmah
sakieukeurlalanjungtéh,sigaparanas,sungutparait,awaknyareri sabukubuku.””Dicatet-catetkeundinabuku,A nu
nyarerina?””Nyareri sabuku-bukutéhsakujurawaknyareri,Kencidlaindicatetdinabuku!”
”Oh …, kitu,hapuntenatuh,A.””Teunanaon,Cid,sakieuogé sukurmanéhdaék ngalongokAa.Du’akeunwé A’ana
sangkantéréhjagjagcara sasari deui.””Da Encidmah sanésngalayadAa.””Pan éta muncengiskadieu?!””Wiréh
gaduhpéérmatematikaEncidtéh,A bangga kantunsakedikdeui kedahréngséayeunabadé dipariosnaénjing.”
”Sabaraha sual deui nuacanna?” ”Tujuhlas.” ”Hah?! Nasabaraha sual kabéhna,Cid?””Hé héh … dalapanlas,A.”
”Aracan kabéhatuhéta mah!” ”Nuhiji mahparantos dipidamel,A.””Leuheungmanéhbisa.””DasanéskuEncid, ku
Kang Murdiansah padamel pombéngsinBangTogap.”
”Dua tak Bang Togap mah!” ”Muhun,mung kabujengrépot,A kiosbéngsinnakahuruan,daétangaladangananabari
melenyunwaé nyesep.””Aduhhadénawé manéhteukaléntab,Cid.””PanEncidmahteu ka ditu,bukupéérnawé
dititipkeunkaSi Leupeutrayi KangMurdiansahréréncangansabangkuEncid.”
”Heueuhkeunwé péérmahké djieunkuAa,tapi ku EncidAa hayangdipangnéangankeunubarkampung,daubarti
rumah sakitmahcan aya karasana.””Diantep,A?””Naon?””Saur A Endul nembé teuacan aya karaosna.””Ubarna
euweuhnumatihlaindiantep!””Oooh…,manggaatuh mungsingécéswé,A érté-érwéna,désasareng
kacamatananawéhsingkantenanda kapankampungtéhseueursupadosEncidgampil milarianana.”
”Beu,Aa mah lainndéknitahnéanganpadumukan,nitah néanganubar!Ubarkampungtéhubar… ubar anu lain
jieunanpabrik.””Ooohobattradisional,A?”Tahheueuhéta.””WioskuEncidurang pilariannukitumah,mung péér
matematikaEncidkumahanya,A?” ”Keunwé kuAa da di dieumahlobawaktu.”
”Wah sami wé sarengdi nu sanéspanginten,A ari waktosmah.Upami di dieusadintensawengi opatpuluhjamleres
seueur.””Aanalobanyalsé,Kencid!””Hé hé …. Muhun da Encidogé ngartos.Sanés,dupi Aatéhteu damangnaon?
Encidperyogi terangsupadosgampil milarian landongkampungna.”
”Ih puguhwé,Cid.Aatéh ieubeuteungasabunghakwaé jeungpanasngahéab.Teupiraasalnamahteu ngahaja
ngaremuskarbitsagedé indungsuku.””Karbit?!””Heueuhari sugantéhgulabatuda ngaguruntul dinapipiti naluhur
méja,sihoréngkarbitsésaSi Uwameuyeumcauampéang.Borodidurukdukwé kuAatéh,ari pékkieubalukarna.”
”Ih atuh gampil pisanpanyawatkitumahmilarianlandongna,A.””Leuhsukur,Cid.Naonsamodél jajamuétatéh?”
”Lilin,A””Lilin?””Sumuhundi warungKangDédéngNahmanogé seueur.Geurasokengké A Endul nonggéng,lajeng
ku Enciddi seungeut,diasonganlilinhurungti pengker…,moal teubitusapertoslodong.
‘Beledug!’cenah.””Si!Sugantéhheueuh,dibabukgeuratahcukangirungdemestéh,siahkuAa!!!”

27. Carpon Si Udin Tukang Ngabandring
CARPON SI UDIN TUKANG NGABANDRING NGAKAK
Cerpenbahasasundayang terakhirini sangatlucu,dimanadalamcarponini menceritakanseoranglelaki sebutsaja
udinyangsenangbermainketapel,diaumurnyasudahtua danibunyainginsegeramelihatnyamenikah.
“Carpon Si Udin TukangNgabandring”
CarponSi UdinTukang Ngabandring
Sebutwéhngaranasi udin,umurnageus36 tahunleuwihsaeutik,ari kareseupnanyieunanbandring,dalantaran
manéhnaosokngabandringanmanukdi lemburnatéh.
Tapi indungnahayangburu-burunémposi udintéhgeurakawin,lantaranumursi udintéhmikinkolot,geuslain
budakngora deui.Dinahiji poé,si udinjeungindungnatéhkeurngobrol di harepeunimahna,tahkieuceunahisi
obrolanatéh:
Indungna: “Dinari umur manéhtéhgeusmulai kolot,manéharékirahakawintéh?”
Udin : “Muhun ma,engké.”(Bari ngoméanbandring)
Indungna: “Ih ari manéhmah engké,engké waé,irahadin?Ématéhgeusgeurahayang bogaincu.”
Udin : “Engké ma.” (Jongjon bari ngoprékbandringkénéhwaé)
Indungna: ” Manéh emangnyahodin,ari carana kawintéh?” (Ngahareupkeunsi udinbisaeun)
Udin : “Deuh,gampangma, pirakuudinteunyahomah.”
Indungna: “Cobaatuh, cingkumaha carana téh?!”
Udin : “Kieuma,kahiji,Bukabajuna”
Indungna: “Terus?”(Bari seuri)
Udin : “Kadua,bukacalanana.”
Indungna: “Terus..Terus..?”(Seuri,Bari panasaran)
Udin : “Ka tilu,pastos ka tingali cangcutna,terusdi…Éuh?”
Indungna: “Bisageuningmanéhdin,terusdi kumahakeundeuiterakhirna?”
Udin : “Enya,bisa atuhma! Terus,di cabakheulama.”
Indungna: “Terus..din!” (Bari seura-seuri)
Udin : “Tah geuskitu,di buka,Urang jieunbandringwéhmacangcutnatéh!”
Indungna: “Goblogsiah..!!budaktéhngagawéanaing!”
Udin : “Hehee..!!!”(Bari cengar-cengirsigateubogadosa)