As tecnologías da información e da comunicación

As tecnoloxías
da
información
da
comunicación.
Iria Prieto Domínguez

As tecnologías da información e da comunicación.
Índice
As tecnoloxías da información: evolución histórica......................................................3
Telecomunicacións........................................................................................................5
Intelixencia artificial......................................................................................................6
Tecnoloxía multimedia..................................................................................................8
Internet: A globalización.............................................................................................11
A web 2.0.....................................................................................................................13
Aplicacións sociais das TIC........................................................................................15
Valoración crítica das posibilidades e riscos das tecnoloxías da información............17
Iria Prieto Domínguez 2

As tecnoloxías da Información e da Comunicación.
As tecnoloxías da Información e a Comunicación, tamén coñecidas como TIC, son o
conxunto de tecnoloxías desenroladas para xestionar información e enviala dun lugar
a outro. Abarcan un abanico de solucións moi amplo. Inclúen as tecnoloxías para
almacenar información e recuperala despois, enviar e recibir información dun sitio a
outro, ou procesar información para poder calcular resultados e elaborar informes.
As tecnoloxías da información: evolución histórica.
Ao longo da historia os dispositivos electrónicos que nos permiten obter información,
foron evolucionando de maneira considerable. O primeiro dispositivo que nos permitiu
a computación, foi un pau tallado, datado de fai miles de anos. Logo, encóntrase o
mecanismo de Anticitera, que data do comenzo do primeiro século a.C., esta
calculadora mecánica é considerada, xeralmente, como a computadora análoga máis
antiga e o mecanismo de engrenaxe máis antigo. Ata séculos despois, século XVI, non
se inventou a primeira calculador mecánica, capaz de realizar operacións aritméticas
básicas.
Os primeiros ordenadores, comenzaron a aparecer a comenzos da década de 1940, a
electromecánica Zuse Z3, terminada no ano 1941, foi o primeiro ordenador
programable do mundo, e seguindo os estándares modernos, unhas das primeiras
máquinas que poderías ser consideradas unha computadora completa. Logo da Zuse
Z3, desenrolouse durante a Segunda Guerra Mundial por parte do Reino Unido, o
primeiro ordenador electrónico dixital, a Colossus, utilizada para desencriptar
mensaxes alemáns. Aínda que era programable, solo foi deseñada para realizar unha
única tarefa. Na súa contra, carecía da posibilidade de almacenar o seu programa
nunca memoria, a súa programación realizábase usando enchufes e interruptores para
alterar o seu canleado interno. O primeiro ordenador electrónico dixital que era capaz
de almacenar programas, foi a Máquina Experimental de Pequena Escala de
Manchester, que executou o seu primeiro programa o 21 de xuño de 1948. Un gran
avance nas tecnoloxías da información foi a invención dos transistores, a finas da
década de 1940, nos Laboratorios Bell, que permitiu unha nova xeración de
ordenadores deseñados, con un consumo da enerxía reducido de maneira
considerable. O primeiro ordenador que tiña a capacidade de almacenar programas e
estaba dispoñible comercialmente foi a Ferrari Mark I, que contiña 4050 válvulas e tiña
un consumo enerxético de 25 kilowatts. En comparación, a Máquina Experimental de
Pequena Escala de Manchester, consumía solo 150 watts na súa versión final.
Crecemento do número
de ordenadores dende o
ano 2003

En canto, ao almacenamento de datos, os primeiros almacenamentos datan da
Segunda Guerra Mundial, pero a súa memoria é volátil e eliminábase ao desconectar
a computadora da fonte de enerxía. O primeiro ordenador con almacenamento non
volátil foi a memoria de tambor, instalada na computadora Ferrari Mark I. En 1956, IBM
introduciu o primeiro disco duro no ordenador 305 RAMAC. En 1960 surxiron as bases
de datos para abordar o problema de almacenar e recuperar grandes cantidades de
datos de maneira precisa e rápida. En 1969, o Departamento dos Estados Unidos por
medio da Axencia de Desenrolo de Proxectos Avanzados, estableceu unha rede de
comunicación electrónica revolucionario, que crecería durante a seguinte década para
converterse na actual Internet. O primeiro conmutador electrónico industrial apareceu
nese mesmo ano e o primeiro dixital, a mediados da década dos 70. Nesa mesma
década, Sony comenzou a producir comercialmente máquinas de vídeo. En 1971
inventouse o microprocesador. En 1974 foi desenrolado protocolo TCP/IP de
interconexión. Un ano despois inventouse o microordenador e o primeiro
microordenador con éxito comercial foi presentado en abril de 1977 por Apple II. No
mesmo ano, Microsoft comenzou a producir os sistemas operativos para
microordenadores. A partir desta época as tecnoloxías da información pasan a formar
partes e a unirse cas telecomunicacións, xa que todas as fontes de información pasan
a ter outra función, ademais da de informar, a de comunicar. A que as persoas teñan a
posibilidade de informarse e de comunicarse á vez.

Telecomunicacións.
Una telecomunicación é toda transmisión e recepción de sinais de calquera natureza,
tipicamente electromagnéticas, que conteñen signos, sons, imaxes ou, en definitiva,
calquera tipo de información que se desexe comunicar a certa distancia.
A telecomunicación tamén se lle pode denominar como a disciplina que estuda,
deseña, desenrola e explota aqueles sistemas que permiten ditas comunicacións, de
forma análoga. A enxeñería de telecomunicacións resolve os problemas técnicos
asociados a esta disciplina.
As telecomunicacións son unha infraestrutura básica do contexto actual. A capacidade
de poder comunicas calquera orden militar ou política de forma casi instantánea foi
radial en moitos acontecementos históricos na Edad Contemporánea, o primeiro
sistema de telecomunicacións moderno aparece durante a Revolución Francesa. Pero
ademais, a telecomunicacións constitúe hoxe en día un factor social e económico de
gran relevancia. Así, estas tecnoloxías adquiren unha importancia propia si valoramos
o súa utilidade en conceptos coma a globalización ou a sociedade da información e do
coñecemento, que se complementan coa importancia das mesmas en calquera tipo de
actividade mercantil, financeira, bursátil ou empresarial. Os medios de comunicación
de masas tamén se valen das telecomunicacións para compartir contidos ao público,
de gran importancia á hora de entender o concepto da sociedade de masas.
A telecomunicación inclúe moitas tecnoloxías como a radio, a televisión, o teléfono e a
telefonía móbil, as comunicacións de datos, as redes informáticas ou a Internet. Gran
parte das tecnoloxías que naceron para satisfacer as necesidades militares ou
científicas, converxeron noutras enfocadas a un consumo non especializado,
chamadas tecnoloxías da información e da comunicación, de gran importancia na vida
diaria das persoas, das empresas ou das institucións estatais e políticas.

Intelixencia artificial.
O término “intelixencia artificial” foi acuñado formalmente en 1956 durante a
conferencia de Darthmounth, máis para entonces xa se estuvera traballando
nelo, durante cinco anos, os cales se propuxeran moitas definicións distintas,
que en ningún caso lograron ser aceptadas totalmente pola comunidade
investigadora. A IA (Intelixencia Artificial) ñe unha das disciplicas máis novas,
xunto coa xenética moderna.
A intelixencia artificial comenzou en 1943, Warren McCulloch e Walter Pitts
presentaron o seu modelo de neuronas artificiais, o cal se considera o primeiro
traballo do campo, aínda cando todavía non existía o término. Os primerio
avances importante comenzaron a principios do ano 1950, co traballo de Alan
Turing, a partir do cal a ciencia pasou por diveras situacións.
Na seguinte década, en 1955, Herber Simon, Allen Newell e J.C. Shaw
desarrollan o primeiro lenguaxe de programación orientado á resolución de
problemas, o IPL-11. Un ano máis tarde desarrollan o Logic Theorist, o cal foi
capaz de demostrar teoremas matemáticos. Nesa mesma década, en 1956,
John McCarthy, Marvin Minsky e Claude Shannon inventaron o término
intelixencia artificial na Conferencia de Dartmouth, un congreso no cal se
fixeron previsións triunfalistas a dez anos que xamais se cumpliron, o que
provocou o abandono, casi total, das investigacións durante quince anos. En
1957, Newell e Simon continuaron o seu traballo no desenrolo do General
Problem Solver (PGS). O GPS era un sistema orientado á resolución de
problemas. En 1958, John McCarthy desenrola no instituto de Tecnoloxía de
Massachusetts (MIT) o LISP. O seu nome deriva de LISt Processor. O LIPS foi
o primeiro lenguaxe para procesamento simbólico.En 1959, Rosenblatt
introduciu o Perceptrón. A finais da década dos 50 e comenzos da década dos
60, Robert K. Lindsay desenrola “Sad Sam”, un programa para lectura de
oracións en inglés e a inferencia de conclusión a partir da súa interpretación.
Na década dos 60, exactamente en 1963, Quillian desenrola as redes
semánticas como modelo de representación do coñecemento. Un ano despois,
Bertrand Raphael constrúe o sistema SIR ( Semantic Information Retrieval), o
cal era capz de inferir coñecemento baseado na que información que se lle
subministraba. A mediados dos anos 60, aparecen os sistemas expertos, que
predicen a probabilidade dunha solución baixo unhas condicións. Entre os
anos, 1968 e 1970, Terry Winograd desarrollou un sistema Shdlu, que permitía
interrogar e dar órdenes a un robot que se movía dentro dun mundo de
bloques.
Na década dos 70, Shank e Abelson desenrolo os guións, pilares de moitas
técnica actuais na Intelixencia Artificial e a informática en xeral. En 1974,

Edward Shortliffe escribe a súa teses con MYCIN, un dos Sistemas Expertos
máis coñecidos, que asistiu a médicos no diagnóstico e tratamento de
infeccións no sangue.
En 1981, Kazuhiro Fuchi anuncia o proxecto xaponés da quinta xeración de
ordenadores. En 1986, McClelland e Rumelhart publican Parallel Distributed
Processing ( Redes Neuronais).
Por último, en 2009 xa hai en desenrolo sistemas intelixentes terapéuticos que
permiten detectar emocións para poder interactuar con nenos autistas.

Tecnoloxía multimedia.
O término multimedia utilízase para referirse a calquera obxecto ou sistema
que utiliza múltiples medios de expresión físicos ou dixitais para representar ou
comunicar información. De ahí a expresión multimedios. Os medios poden ser
variados, desde textos e imaxes, ata animacións, sons e vídeos. Tamén se
poden calificar como multimedia os medio electrónicos e outros medios que
permiten almacenar e presentar contido multimedia.
Características
As presentacións multimedia poden verse nun escenario, proxectarse,
transmitirse ou reproducirse localmente nun dispositivo por medio dun
reprodutor multimedia. Unha transmisión podo ser unha presentación
multimedia en vivo ou gravada. As transmisións poden usar tecnoloxía tanto
analóxica como dixital.
Os xogos e simulacións multimedia poden usarse en ambientes físicos con
efectos especiais, con varios usuarios conectados á rede, ou ocasionalmente
cun computador sen acceso á rede, un videoxogo ou un simulador. No
mercado destacan as aplicacións Adobe Director e Flash.
A tecnoloxía multimedia encóntrase en varias áreas: arte, educación,
entreteñemento, enxeñería, medicina, matemáticas, negocios e na
investigación científica.
O sistema de mensaxería máis destacable das tecnoloxías multimedias, é o
MMS, permite enviar e recibir mensaxes que conteñen contidos multimedias.
Este sistema encóntrase, actualmente, en todos os teléfonos móbiles.
A multimedia é moi usada na industria do entreteñemento, para desenrolar
especialmente efectos especiais en películas e a animación para os
personaxes de caricaturas.
Tipos
Os tipos de tecnoloxías multimedia son moitos e moi variados, entre eles
encóntrase os textos, os gráficos, as imaxes, as animacións, os vídeos e o son.
Coa tecnoloxía multimedia tamén se pode definir unha mensaxe clave, coñecer
ao público, desenrolar un guión, crear un prototipo ou crear un produto.

Tipoloxía
Os diferentes tipos de multimedia pódense clasificar dependendo da finalidade
da información ou do medio no cal será publicada.
Clasifícanse en:
• Educativa: é importante recalcar que a multimedia educativa é previa a
que o ordenador aparecera, e pódese considerar coma un proceso non
lineal.
• Publicitaria: É o uso de diferentes medios enfocados a unha campaña
publicitaria.
• Comercial: Neste tipo de multimedia encontramos unha gran variedade
de produtos, como, bases de datos, promocións, catálogos, simuladores,
páxinas web ou publicidade en xeral.

• Informativa: Está relacionada cos elementos multimedia que ofrecen
información, como, noticias, prensa, revistar e diarios. Esta información
preséntase na maioría dos casos en forma masiva e mantense
actualizada case ao segundo.

Internet: A globalización.
A Globalización é unha palabra contemporánea para unha teoría que
frecuentemente é debatida nos medios e nos círculos políticos e académicos.
Unha definición do término é que representa a dominación global da cultura
occidental e os valores económicos, mentres que outros a interpretan con
maior benignidade coma un punto de quebre ds fronteiras culturais e
económicas, Internet é visto por algúns comentaristas socioeconómicos como
unha forza de condución central para crear unha comunidade global unificada.
Sen a tecnoloxía, a globalización probablemente non sería un tema para
discutir. En particular, a tecnoloxía das comunicacións, nas que Internet xoga
un papel principal, este revolucionou a forma na que as persoas traballa,
expandindo a base de coñecemento global e proporcionando unha variedade
de maneiras de unir ás persoas e as culturas. Internet proporciona unhas
plataforma na que as compañías que están a miles de millas de distancia
poden comunicarse compartindo información. Nun nivel social e cultural,
proporciona acceso á música sen importar se estás en Pekín, en Londres ou en
Nova York. Ademais as persoas poden facer novos amigos ao redor do globo
por medio das redes sociais.
Internet cambiou radicalmente o mundo dos negocios, permitindo que as
compañías melloren as súas extensións corporativas e incremente a súa
produtividade, simplemente debido á velocidade do acceso á información e ás
transaccións electrónicas. Permite que unha compañía con base en Estado
Unidos teña un centro de chamadas de servizo ao cliente en Bangladesh, con

persoal altamente cualificado pero con costos de salario menor. Por outro lado,
o crecemento en Internet utilizado polos negocios tamén abren novos
mercados para os profesionais de tecnoloxía de información dos Estados
Unidos e os enxeñeiros, cuxa experiencia é buscada fora do mercado local.
Internet alterou a estrutura dos medios masivos. A maioría das cadeas de
noticias eran locais ou nacionais antes da revolución de Internet e unicamente
un par de compañías, coma a CNN, tiñan transmisións en outros países. Agora
as noticias de toda las cadeas están dispoñibles constantemente, en calquera
lugar do mundo, e son actualizadas conforme ocorren os eventos. Algúns ven o
aspecto dos medios masivos da globalización de Internet como algo negativo,
porque se dixo que os países anglo-falantes dominan os medios e esta
popularizou a cultura estadounidense a expensas das culturas locais.
Zona da Terra Usuarios de Internet (%)
Asia 42.2
Europa 24.1
Norte América 15.1
América Latina 10.5
África 3.9
Oriente Medio 2.9
Oceanía 1.2

A web 2.0.
O término Web 2.0 comprende aqueles sitios web que facilitan o compartir
información, o deseño centrado no usuario e a colaboración na World Wide
Web. Un sitio Web 2.0 permite aos usuarios interactuar e colaborar entre si
como creadores de contido xerado por usuarios nunha comunidade virtual, a
diferenza de sitios de web estáticos donde os usuarios limítanse á observación
pasiva dos contidos que se crearon para eles. Exemplos da Web 2.0 son as
comunidades web, os servizos web, as aplicacións Web, os servizos de red
social, os servizos de aloxamento de vídeos, as wikis, blogs, mashups e
folcsonomías. E a Evolución das aplicacións estáticas a dinámicas onde a
colaboración do usuario é necesaria. O término asociado estreitamente con
Tim O'Reilly, debido á conferencia sobre a Web 2.0 de O'Reilly Media en 2004.
Aínda o término suxire unha nova versión da World Wide Web, non se refire a
unha actualización das especificacións técnicas da web, senón máis ben a
cambios acumulativos na forma na que desenroladores de software e usuarios
dinais utilizan a Web. O feito de que a Web 2.0 é cualitativamente diferente das
tecnoloxías web anteriores foi cuestionado pola creador da World Wide Web,
Tim Berners-Lee, quen calificou ao término como “tan so unha xerga”,
precisamente porque tiña a intención de que a Web incorpórase estos valores
no primeiro lugar. En conclusión, a Web 2.0 permítenos realizar traballo
colaborativos entre varios usuarios ou colaboradores. Ademais, as ferramentas
que ofrece a Web 2.0 non so permite mellorar os temas na aula de clase,
senón tamén poden utilizarse para traballo en empresas. O traballo
colaborativo está tomando moita importancia nas actividades que realicemos
en Internet.
A Web 2.0 orixinou a democratización dos medios facendo que calquera teña
as mesmas posibilidades de publicar noticias que un periódico tradicional.
Grupos de persoas crean blogs que ao día de hoxe reciben máis visitasque as
versións online de moitos periódicos. A Web 2.0 reduciu considerablemente os
costes de difusión da información. Ao día de hoxe podemos ter gratuitamente a
nosa propia emisora de radio online, o noso periódico online, o noso canal de
vídeos e moitas máis aplicacións e páxinas. Ao aumentar a producción de

información aumenta a segmentación da mesma, o que equivale a que os
usuarios podas acceder a contidos que tradicionalmente non se publican nos
medios convencionais.
Creación
Tim Berners- Lee e Robert Cailliau crearon a web arredor de 1990, durante
estas dúas últimas décadas sufriu unha evolución extraordinaria e asombrosa,
aparecendo en 2004 o concepto de Web 2.0, fruto da evolución da tecnoloxía.
Antes da chegada das tecnoloxías da Web 2.0 utilizábanse páxinas estáticas
programadas en HTML que non eran actualizadas con frecuencia. O éxito
das .com dependía de webs máis dinámicas (ás veces chamadas Web 1.5)
onde os sistemas de xestíón de contidos servían páxinas HTML dinámicas
creadas ao vo dende unha base de datos actualizada.En ambos sentidos, o
conseguir visitas e a estética visual eran considerados como factores.
O término foi utilizzado por primeira vez por Dancy DiNucci en 1999, no seu
artículo “Fragmented future”, aínda non foi ata 2004 cando Tim O'Reilly o fixo
popular. En 2005, Tim O'Reilly definiu o concepto de Web 2.0. Un mapa mental
elaborado por Markus Angermeier reusme a relación do término Web 2.0 con
outros conceptos. Na súa conferencia, O'Reilly, Batelle e Edouard resumiron os
principio clave que creen que caracterizan ás aplicacións Web 2.0: a
comunidade como plataforma, efectos de red conducidos por unha
“arquitectura de participación”, innovación e desenroladores independentes,
pequenos modelos de negocio capaces de redifundir servizos e contidos, o
perpetuo beta, software por encima un solo aparato . En xeral, cando
mencionamos o término Web 2.0, referímonos a unha serie de aplicacións e
páxinas de Internet que utilizan a intelixencia colectiva (concepto de software
social) para proporcionar servizos interactivos na rede.
Características
A Web 2.0 caracterízase principalmente pola participación do usuario como
contribuidor activo e non so como espectador dos contido da Web (usuario
pasivo). Esto queda reflexado en aspectos como: o auxe dos blogs, o auxe das
redes sociais, as webs creadas por usuarios, usando plataformas de auto-
edición, o contido agregado polos usuarios como valor clave da Web, o
etiquetado colectivo, a importancia do long tail, o beta perpetuo e as
aplicacións dinámicas.

Aplicacións sociais das TIC.
As Tecnoloxías da Información e as Comunicacións (TIC) son incuestionables
e están ahí, forman parta da cultura tecnoloxía que nos rodea e coa que
debemos convivir. Amplían as nosas capacidades físicas e mentais. E as
posibilidades de desenrolo social. Incluímos no concepto TIC non soamente a
informática e as tecnoloxías asociadas, telemática e multimedia, senón tamén
os medios de comunicación de todo tipo, os medios de comunicación social
(“mass media”) e os medios de comunicación interpersonais tradicionais con
soporte tecnolóxico como o teléfono, o fax...
Unha das aplicacións máis utilizadas das TIC está relacionada cos sistemas de
posicionamento global, GPS, e coa cartografía dixital. Esta tecnoloxía basease
na información emitida pola rede de satélites xeostacionarios na órbita sobre a
terra. Inicialmente, foron desenrolados con fines militares pero pouco a pouco
chegan ao público en forma de receptores e navegadores GPS de coche ou
incluídos na PDA. Tamén podemos realizar visitas virtuais a outros puntos do
planeta aos que non podamos viaxar, con sitios web como Google Maps e
Google Earth. Estas aplicacións permítenos coñecer mellor o planeta dende o
punto de vista xeográfico e cartográfico, planificar rutas de viaxe e engadir
información.
Seguindo o ritmo dos continuos avances científicos e un marco de
globalización económica e cultural, contribúen á rápida obsolescencia dos
coñecementos e á emerxencia de novos valores, provocando continuas
transformacións nas nosas estruturas económicas, sociais e culturais, e
incidindo en case todos os aspectos da nosa vida, o acceso ao mercado de
traballo, a sanidade, a xestión económica, o deseño industrial e artístico, a
educación...
O seu gran impacto en todo los ámbitos da nosa vida fai cada vez máis difícil
que podamos actuar eficientemente prescindindo de elas. Os seus principais
achegas que nos facilitan a realización dos nosos traballos porque , sexan
estos os que sexan, sempre requiren unha certa información para realizalo, un
determinado proceso de datos e a menudo tamén a comunicación con outras
persoas e isto é precisamente o que non ofrecen as TIC.
Tamén nos proporcionan un fácil acceso a todo tipo de información, sobre
calquera tema e en calquera formato (textual, icónico, sonoro), especialemnte a
través da televisión e Internet pero tamén mediante o acceso ás numerosas
coleccións de discos en soporte CD-ROM e DVD, sobre turismo, temas legais,
datos económicos, enciclopedias xerais e temáticas de todo tipo, películas e
vídeos dixitais e bases de datos fotográficas.
Dispoñemos de programas especializados, procesadores de textos, editore
gráficos, follas de cálculo, xestores de bases de datos, editores de
presentacións multimedia e de páxinas web, que nos axudan especialmente a

expresarnos e desenrolar a nosa creatividade, realizar cálculos e organizar a
información, o correo electrónico, os servizos de mensaxería inmediata, os
blogs e as wiki...
O almacenamento de grandes cantidades de información de pequenos
soportes de fácil transporte (pendrive, discos duros portátiles, tarxetas de
memorias). Un pendrive podo almacenar arredor de un mil millóns de
caracteres, un volume equivalente a mil libros de centos de páxinas e a miles
de fotografías de calidade media. Un disco duro portátil de 200 Gbytes, pode
almacenar moitos películas con boa calidade de imaxe e, a automatización de
tarefas mediante a programacións das actividades que queremos que realicen
os ordenadores, que constitúen o cerebro e o corazón de todas as TIC.
De todos os elementos que integran as TIC, sen dúbida o máis poderoso e
revolucionario é Internet, que nos abre as portas dunha nova era, a Era
Internet, na que se ubica a actual Sociedade da Información. Internet
proporciónanos un terceiro mundo no que podemos facer case todo o que
facemos no mundo real e ademais permítenos desenrolar novas actividades,
moitas delas enriquecedoras para a nosa personalidade e forma de vida. E as
que agora as persoas podemos repartir o tempo da nosa vida interactuando en
tres mundos, o mundo presencial, da natureza física, constituído por átomos,
rexido por leis do espazo, no que hai distancias entre as cousas e as persoas,
o mundo intrapersoal da imaxinación e o ciberespazo, da natureza virtual,
constituído por bits sen distancias.

Valoración crítica das posibilidades e riscos das
tecnoloxías da información.
Posibilidades
As novas tecnoloxías evolucionaron moito. Nun principio os ordenadores solo
eran utilizados para un ámbito de traballo. Actualmente podemos utilizar os
ordenadores coma un medio de comunicación grazas a Internet, xa que elimina
as barreiras xeográficas, como por exemplo, sen estar nun sitio concreto podes
estar informado do que ocorre nese sitio ou noutras partes do planeta. Tamén,
mediante as redes sociais podes relacionarte con persoas de distintos lugares
e enriquecer a túa cultura.
Posto que os ordenadores avanzaron moito, estes poden ser usados dende os
máis maiores ata os máis pequenos. Hoxe en día está moi xeneralizado o uso
da tele-enseñanza.
As grandes aportacións das TIC foron os fácil acceso que nos deron a
inmensas fontes de información. Outra das máis importantes é o proceso
rápido e fiable de todo tipo de datos. Outros importantes son, os canais de
comunicación inmediata, a capacidade de almacenamento, a automatización
de traballos, a interectividade e a dixitalización de toda a información.
Riscos
Para poder usar esta tecnoloxía é necesario dispoñer dos medios pero isto
pode causar unha diferenciación social distinguindo ricos de pobres. Ademais
as novas tecnoloxías son as principais causas do sedentarismo. Outro dos
principais inconvenientes é que, segundo varios estudos comprobouse que
moitos adolescentes aíslanse socialmente e non saen das súas casas ata
chegar o punto de depender dos aparatos electrónicos.
Existe unha enfermidade polo mal uso das novas tecnoloxías. Asegúrase que
os afectados por esta enfermidade, todavía sen recoñecer, no se dan conta do
seu problema e que ten que ser o seu entorno o que poña medios. Pódese
chegar á dependencia do móbil, playstation, ordenador... Estar pendente de
xogar en calquera momento, utilizalos fáganlle falta ou non, é máis, en canto
non se usan as persoas con esta enfermidade mostran ansiedade e mal xenio,
tamén se pode observar que a persoa está a gusto cos aparatos electrónicos e
por último non se saben comunicar en público, solo o saber facer por escrito.

As tecnologías da información e da comunicación

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (17)

Viewers also liked

Viewers also liked (11)

Similar to As tecnologías da información e da comunicación

Similar to As tecnologías da información e da comunicación (18)

As tecnologías da información e da comunicación