2. Durante o século XX, o teatro non permaneceu alleo ás importantes
transformacións sociais e culturais. Hai importantes cambios con respecto ao
teatro naturalista do século XIX.
Aínda así, moitos autores seguen facendo teatro de tipo naturalista:
destacan os norteamericanos Eugene O´Neill e Tenessee Williams.
Teatro do compromiso
Dúas correntes moi destacadas
Teatro do absurdo
3. Teatro do compromiso
Teatro épico Bertold Brecht
Jean-Paul Sartre
Teatro existencialista
Albert Camus
4. O teatro épico foi creado por Bertold Brecht. O seu principal
obxectivo é provocar a reflexión do público ante os problemas
políticos e sociais que se lle plantexan.
Fuxe da mímese da realidade
O espectador non debe identificarse cos personaxes, senón distanciarse
para poder facer unha reflexión crítica
Recórrese á ruptura constante da ilusión escénica
Intercálanse cancións (influencia do cabaret)
Cámbiase a escenografía ante o público
Anuncios e carteis interrumpen a acción para
explicala ou resumila
5. “Nai coraxe” e “A ópera dos tres reás” están entre as obras
máis lidas e representadas do século XX
Bertold Brecht
(1898-1956)
A súa militancia comunista obrigouno a sair de Alemania en 1933. No ano 1948
regresa a Berlin, onde funda o Berliner Ensemble.
6. O teatro existencialista aborda os problemas da realidade
desde unha perspectiva filosófica, a través de diálogos de
considerable fondura.
7. Lauro Olmo Antonio Buero Vallejo
(1922-1994) (1916-2000)
Dentro do teatro de temática social, debemos destacar na literatura española a
Lauro Olmo e a Buero Vallejo.
8. Eugene Ionesco
Teatro do absurdo Samuel Beckett
Jean Genet
Desénvolvese na década dos 50, fundamentalmente en París. Pretende
representar o absurdo da vida humana a través de diálogos aparentemente
carentes de racionalidade e de situacións alegóricas ou oníricas que non
siguen a estrutura habitual de plantexamento, no e desenlace.
9. Eugène Ionesco (1912-1994)
Este dramaturgo rumano afincado desde 1945 en Francia substitúe a trama
tradicional polos diálogos disparatados e o humor absurdo. A súa obra La cantatrice
chauve represéntase ininterrumpidamente no Theatre de la Huchette de París
desde 1959.
10. Samuel Beckett
(1906-1989)
Amigo e discípulo de James Joyce, este escritor irlandés escolleu o francés para a
súa obra máis coñecida. En En Attendant Godot, Beckett explora o sinsentido da
existencia. Recibiu o premio Nobel no ano 1969.
11. Jean Genet
(1910-1986)
Antonin Artaud
(1896-1948)
Escritor maldito e provocador, na súa obra plasma o seu desprezo polas convencións
sociais. A súa obra está a medio camiño entre o teatro do absurdo e o teatro da
crueldade preconizado por Antonin Artaud.
12. Fernando Arrabal (1932)
O melillense Fernando Arrabal é o creador do que él mesmo denomina
“teatro pánico”, estilo que garda unha estreita relación co teatro do absurdo.
