1. ASAL USUL
Kebanyakan daripada masyarakat Cina di Tanah Melayu adalah berasal dari China Selatan ,
terutamanya wilayah Fujian dan Guangdong . Pada abad ke -19 , kebanyakan daripada mereka
datang untuk bekerja sebagai ‘buruh terikat’ melalui perjanjian bertulis ( indentured labour ) ,
dikenali sebagai kuli . Yang selainnya datang secara bebas untuk bekerja , dan didukung oleh
Persatuan Suku Kaum pada ketika itu . Di negeri Sarawak kedatangan secara beramai – ramai
imigran Cina bermula pada suku kedua abad ke – 19 iaitu setelah wujudnya pemerintahan James
Brooke pada tahun 1841 . James Brooke telah berusaha mengekalkan keamanan Sarawak dengan
memerangi kegiatan lanun di sekitar perairan Sarawak . Kejayaannya telah menyebabkan
berkembangnya aktiviti perniagaan saudagar Inggeris dan Cina di Singapura dan Sarawak .
Keamanan yang wujud di Sarawak telah menarik minat orang cina ke Sarawak . Pada peringkat
awal orang cina yang berhijrah bukanlah berasal daripada negeri China tetapi terdiri daripada
pelombong keturunan Hakka yang datang dari kawasan Sambas , Pontianak. Mereka telah
melombong emas terutamanya di kawasan Bau sekitar tahun 1760- an lagi. Selain golongan
Hakka , banyak juga imigran Foochow yang masuk ke Sarawak untuk menanam lada dan getah
di Sibu , Sarikei dan Bintangor dan menyebabkan harga getah dan lada melambung naik dan
telah menarik minat lebih banyak imigran Cina dari negara China untuk masuk ke Sarawak dan
mengusahakan getah secara ladang, Disebabkan oleh factor ekonomilah , gelombong masyarakat
cina ini akhirnya datang di kawasan Kabong pada sekitar 1840-an . Golongan masyarakat Cina
yang sampai ke kawasan Daerah Kabong pada ketika itu ialah golongan Hakka dan juga
Hokkien. Bilangan mereka pada masa tersebut adalah sangat sedikit tetapi mereka mampu untuk
berbaik-baik dengan masyarakat Melayu di kawasan Kabong kerana majoriti penduduk di
kawasan Kabong adalah masyarakat Melayu. Kawasan penempatan mereka pada awalnya adalah

2. di kawasan kampung dengan aktiviti ekonomi berasaskan pertanian mengikut kelebaran tanah
yang mereka miliki pada ketika itu seperti menanam pokok kelapa yang menjadi sumber
pertanian utama pada masa tersebut. Apabila aktiviti pertanian mereke berkembang dan memiliki
modal yang mencukupi , masyarakat cina di Kabong telah membina 3 baris kedai dengan
menggunakan kayu dan akhirnya mereka bertapak di kawasan bazaar dan memonopoli ekonomi
di kawasan kabong. Aktiviti utama masyarakat Melayu di Kabong adalah berunsurkan kelautan
dan tangkapan utama pada ketika itu adalah obor- obor dan juga udang dan ini telah menarik
minat golongan Foochow datang ke kawasan kabong dengan niat untuk mengembangkan aktiviti
berasaskan kelautan iaitu mereka membina kilang – kilang obor-obor untuk memproses oborobor yang ditangkap oleh nelayan-nelayan. Selain itu , masyarakat Foochow pada ketika itu juga
menjalankan aktiviti menghasilkan udang kering atau lebih dikenali sebagai ‘sesar’ di kawasan
Kabong . Golongan Foochow merupakan golongan masyarakat Cina yang paling sedikit
sehingga ke masa ini.