2. Ecosistema
O conxunto de seres vivos que habitan un determinado lugar,
as relacións que se establecen entre eles e a súa interacción co
medio que os rodea.
Non hai tamaño mínimo para definir un ecosistema, nin
tampouco teñen que estar representados nel todos os seres
vivos.
3.
4. Os ecosistemas poden englobarse uns dentro doutros, como
ocorre co claro dun bosque, incluído nun ecosistema máis
amplo, o propio bosque.
O conxunto de todos os ecosistemas do planeta pode a súa
vez considerarse un “ecosistema global”.
Ecosfera
5. Características dos ecosistemas
Límites non moi claros.
É frecuente que dous ecosistemas próximos se
solapen dando orixe a unha zona de transición
que se denomina ecotón.
Non hai ecosistemas independentes.
Entre os ecosistemas hai un fluxo de materia e de
enerxía. Exemplo: migracións de animais.
6. Compoñentes dun ecosistema
Todos os ecosistemas, tanto acuáticos como terrestres, teñen dous
compoñentes:
1. Biótopo
É a parte física do ecosistema, a que
non está viva, como as rochas, o terreo,
o aire ou a auga.
2. Biocenose
É o conxunto se seres vivos que
habitan nun ecosistema, incluidos
todos os representantes dos cinco
reinos.
(Comunidade)
7.
8.
9. Biótopo
Forman parte do biótopo as características ambientais do
lugar, entre as que destacan a lúz, a temperatura, a cantidade
de osíxeno dispoñible, a humidade, etc.
O conxunto de factores físicos que poden
identificarse, medirse e describirse no biótopo
Factores abióticos
16. Os ecosistemas terrestres son aqueles en
que predomina a vida en terra firme e
rodeada de aire.
Localízanse sobre a superficie dos continentes
e illas e poden agruparse en tres zonas, que se
repiten simétricamente a ambos lados do
ecuador:
Polares Temperadas Cálidas
17.
18. Estes ecosistemas, aínda que ocupan unha extensión
menor ca a dos ecosistemas acuáticos, presentan, en
cambio, unha maior diversidade, tanto nos biótopos
coma nas súas biocenoses.
Isto é debido a que experimentan maiores variacións
nos seus factores abióticos, polo que os seres vivos
presentan unha maior variedade de adaptacións.
19. Os factores abióticos que máis influen nas
características dos ecosistemas terrestres son:
A Temperatura media anual, que varía de acordo con
dous factores: a latitude e a altitude.
A Pluviosidade, que é a cantidade de chuvia que cae nunha
zona nun período de tempo determinado. Está influenciada
pola proximidade á costa e pola zona climática en que estea
localizada.
21. 7
A zona polar abrangue desde os 60º ou 65º de latitude ata
o polo, en ambos hemisferios.
Hai tres ecosistemas tipos de ecosistemas de zonas polares:
Deserto Polar Tundra Taiga
31. É a zona comprendida entre os 60º ou 65º
e os 30º ou 35º de latitude.
Caracterízase por non ter condicións
climáticas extremas.
Hai unha gran variedade de ecosistemas,
dependendo da latitude, entre os que
destacan:
Bosque
caducifolio
Bosque
Mediterráneo
Estepa
54. É a zona comprendida entre o ecuador e
os 30º ou 35º de latitude.
Distíngense dúas subzonas:
Rexións Tropicais
Rexión Ecuatorial
Rexións secas, salvo
nas zonas do monzón.
• Desertos Cálidos
• Sabanas
Entre os 30º e os 15º
Moita humidade polas
chuvias regulares
Desde os 15º ata o ecuador
Grandes extensións vexetais
60. Presenta unha estación humida pero con
poucas precipitacións.
Sabana
Predominan as extensións de gramíneas,
con árbores dispersas como as acacias.
Gran diversidade de hervíboros.
65. Chuvias abundantes durante todo o ano.
Selvas Tropicales e Ecuatoriales
Estacións climáticas moi húmidas.
Abundante vexetación
Maior diversidade do planeta
72. Son aqueles en que predomina a auga.
Localízanse tanto sobre continentes
coma nos océanos.
Maior extensión ca os terrestres.
Menor diversidade ca os terretres xa
que os factores abióticos teñen menos
variacións.
CARACTERÍSTICAS
80. Ecosistemas Mariños
Formado por océanos e mares.
Según a distancia á costa:
A máis próxima á costa,
sobre a codia continental
Os de maior diversidade
Situada dentro do mar
Ocupa a maioría do planeta
pero ten grandes zonas
desertas
Zona oceánicaZona nerítica
84. Os ecosistemas de auga doce encóntrase
sobre os continentes.
Tipos
Cursos de auga,
sen importar caudal
ou tamaño
Ríos, regatos,
mananciais
Charcas, pantanos,
lagoas, marismas
Masas de auga poco
profundas con pouca
ou escasa fluidez
LénticosLóticos
88. O Solo
O solo é a capa máis superficial que
recorre a codia terrestre.
O seu grosor é variable.
Está formado por materiais procedentes
da erosión das rochas e da actividade
dos seres vivos.
89. Compoñentes do Solo
Procedente dos restos
e excrementos dos seres vivos.
Composta por
grans de cuarzo,
arcilla, carbonatos,
etc.
Que xunto co aire,
rechea os hocos que
quedan entre as
partículas minerais
e orgánicas.
Moi importante
para o desenrolo
dos seres vivos.
90.
91.
92.
93.
94.
95.
96.
97. Importancia do Solo
O solo é un recurso de valor incalculable.
É fundamental para a agricultura.
Sobre el se desenvolven todos os ecosistemas
Conservalo e usalo correctamente
98. A deterioración ou a destrucción do solo supoñen
unha grave perda, xa que a súa recuperación é un
proceso moi lento
99. Causas de Deteorización do Solo
A Contaminación: Moitas substancias tóxicas (mercurio)
acumúlanse no solo e poden facer que quede inutilizado
para a agricultura. Estas son absorbidas polas plantas
(perigo para o consumo).
A Compactación: Consiste na pérdidade porosidade, o
que dificulta a infiltración de auga da chuvia. Polo xeral,
é unha consecuencia da deforestación e do tránsito de
vehículos e maquinaria pesada polo campo.
100. Causas de Deteorización do Solo
A Salinización: Prodúcese cando os sales minerais se
acumulan no horizonte superficial. Isto pode suceder de
forma natural ou como consecuencia dun mal uso da rega
en actividades agrícolas.
A pérdida definitiva do solo prodúcese xeralmente pola erosión.
Fenómeno Natural Actividades Humanas
Desertización Desertificación
101.
102. Ecosistemas Terrestres de Galicia
Alta Montaña: Só medran algúns arbustos e herbas
adaptados ás baixas temperaturas e os terreos rochosos.
Pena Trevinca (Os Ancares)
103.
104. Bosque Caducifolios: Destacan as carballeiras, os soutos
e as fragas.
Coexistencia de especies de folla caduca con especies de
fentos, arbustos, mofos, fungos e herbáceas, tendo unha
gran diversidade.
Fragas do Eume Fragas do Courel
105. Bosque de Repoboación: Son monocultivos de piñeiros e
eucaliptos plantados polo ser humano e ocupan unha
superficie moi extensa.
Biodiversidade vexetal e animal moi pequena.
Abundan na costa.
106. Matogueiras: Ecosistemas creados ou favorecidos polo ser
humano xa antigamente se promovía o crecemento de toxos
e xestas no monte.
Predominan os toxos, xestas e fentos.
Serra do Suído
(xestas)
Serra de Queixa
(Toxos)
107. Campiñas: Típica paisaxe agrícola galega en mosaico.
Medios con gran diversidade pola actuación humana
Actualmente en regresión polo abandono do agro ou pola
súa transformación en monocultivos.
Alternancia de distintos tipos de cultivos como sebes,
prados, mato, etc.
Comarca da Ulloa
108. Turbeiras: Ecosistema moi escaso e descoñecido, pero
moi importante debido ás súas especies únicas
Son terreos encharcados onde medran herbas adaptadas
como a orballiña (planta carnívora).
Serra do Xistral Orballiña
109. Ecosistemas Terrestres
Exclusivos da Costa
Acantilados: Nan rochas máis altas, onde non
chega a marea.
Medran a herba de namorar e o pirixel de mar,
formando mantos para protexerse do vento e do
salitre.
Entre as plantas aniñan aves como a gaviota e o
corvo mariño.
111. Praias e dunas: Na parte alta das praias están as
dunas., cun ecosistema de plantas con adaptacións
especiais ás duras condicións.
As plantas serven de alimento e acubillo a moitas
especies de insectos, réptiles e aves.
Nas dunas distínguense dúas zonas:
Próxima a praia
con altos montículos
Zona secundaria,
por detrás da anterior,
máis plana e amplia
114. e
Ecosistemas Acuáticos de Galicia
Ríos y Bosques de ribeira: Os numerosos río e
regatos conforman ecosistemas con moita
diversidade.
Predomina a fauna de macroinvertebrados con
máis de 2000 especies.
Tamén hai anfibios e réptiles (protexidos), peixes
(troita, rego e boga), aves (merlo rieiro e o picapeixe),
e mamíferos (lontra).
120. Os bosques de ribeira, formados por amieiros e salgueiros,
son imprescindibles para a boa conservación dos ríos.
Amieiro
(Alnus glutinosa)
121. As árbores proporcionan ao río materia orgánica e sombra,
e preveñen coas súas raíces a erosión e as enchentes.
Salgueiro
(Salix atrocinerea)
122. Lagoas e charcas: Hainas de auga doce (Cospeito),
e litorais (Louro). Son ecosistemas escasos pero cunha
gran biodiversidade, xa que constan con especies
exclusivas.
Lagoa de Cospeito
(Lugo)
134. Rías: Acollen varios tipos de ecosistemas en función
da profundidade e do batidas que sexan as augas.
Os ecosistemas que conviven nas rías son ricos xe que
se combina a auga mariña (afloramientos) con auga
dos ríos.
Na maioría das rías galegas hai costas rochosas onde se
asentan amplos bosques de algas.
139. Zonas Húmidas de Galicia
Son as zonas de transición entre ecosistemas
terrestres e acuáticos.
Son lugares amenazados porque se consideraban
improductivos, polo que foron desecados.
As zonas húmidas actualmente están protexidas.
Gándaras e Brañas
Esteiros e Marismas
Zonas Húmidas
de Galicia
140. Esteiros e Marismas
Prodúcese unha mistura de augas doce e salgada.
Isto favorece a existencia de moiota diversidade
de especies.
O sustrato está formado por areas e lamas, que
favorece a presenza de algas e plantas somerxidas
como a ceba.
149. Gándaras e Brañas
Son terreos alagados.
Vexetación: formada por herbas especializadas
e exclusivas destes medios, e matogueiras
(uceiras húmidas atlánticas).
