1. 29 marzo 2015
Domingo de Ramos
Marcos 14,1 – 15,47
José Antonio Pagola
Música:Albinoni concierto nº 12 larguetto
Presentación:B.Areskurrinaga HC
Euskara:D.Amundarain
O XESTO
SUPREMO
2. Xesús contou coa posibilidade dun
final violento. Non era un inxenuo.
Sabía a que se expoñía se seguía insistindo
no proxecto do reino de Deus.
Era imposible buscar con tanta radicalidade unha vida
digna para os «pobres» e os «pecadores»,
sen provocar a reacción daqueles aos que
non lles interesaba cambio ningún.
3. Certamente, Xesús non é un suicida.Certamente, Xesús non é un suicida.
Non busca a crucifixión.Non busca a crucifixión.
Nunca quixo o sufrimento nin para osNunca quixo o sufrimento nin para os
demais nin para el.demais nin para el.
4. Toda a súa vida se dedicara aToda a súa vida se dedicara a
combatilo alí onde ocombatilo alí onde o
encontraba: na enfermidade,encontraba: na enfermidade,
nas inxustizas, no pecado ounas inxustizas, no pecado ou
na desesperanza. Por iso nonna desesperanza. Por iso non
corre agora tras a morte, perocorre agora tras a morte, pero
tampouco se bota atrás.tampouco se bota atrás.
5. Seguirá acollendo a pecadores e excluídos aínda que a
súa actuación irrite no templo.
Se terminan condenándoo, morrerá tamén el como un
delincuente e excluído, pero a súa morte confirmará o
que foi a súa vida enteira: confianza total nun Deus que
non exclúe a ninguén do seu perdón.
6. Seguirá
anunciando o
amor de Deus aos
últimos,
identificándose
cos máis pobres e
desprezados do
imperio, por
moito que
moleste nos
ambientes
próximos ao
gobernador
romano.
7. .
Se un día o executan no suplicio da cruz,
reservado para escravos, morrerá tamén el como
un despreciable escravo, pero a súa morte selará
para sempre a súa fidelidade ao Deus defensor
das vítimas.
8. Cheo do amor de Deus,Cheo do amor de Deus,
seguirá ofrecendoseguirá ofrecendo
«salvación» aos que«salvación» aos que
sofren o mal e asofren o mal e a
enfermidade:enfermidade:
dará «acollida» aos quedará «acollida» aos que
son excluídos polason excluídos pola
sociedade e a relixión;sociedade e a relixión;
11. Por iso aos cristiánsPor iso aos cristiáns
atráenosatráenos
tanto a cruz.tanto a cruz.
Bicamos o rostro doBicamos o rostro do
Crucificado, levantamosCrucificado, levantamos
os ollos cara a el,os ollos cara a el,
escoitamos as súasescoitamos as súas
últimas palabras…últimas palabras…
12. Porque na súa
crucifixión vemos o
servizo último de Xesús
ao proxecto do Pai, e o
xesto supremo de Deus
entregando seu Fillo
por amor á humanidade
enteira.
13. É indigno converter a SemanaÉ indigno converter a Semana
Santa en folclore ou reclamoSanta en folclore ou reclamo
turístico.turístico.
Para os seguidores de XesúsPara os seguidores de Xesús
celebrar a paixón e morte docelebrar a paixón e morte do
Señor é agradecementoSeñor é agradecemento
emocionado, adoración gozosa aoemocionado, adoración gozosa ao
amor «incrible» de Deus eamor «incrible» de Deus e
chamada a vivir coma Xesúschamada a vivir coma Xesús
solidarizándonos cossolidarizándonos cos
crucificados.crucificados.
14. 29 marzo 2015
Domingo de Ramos
Marcos 14,1 – 15,47
O XESTO SUPREMO
Xesús contou coa posibilidade dun final violento. Non era un inxenuo. Sabía a que se expoñía se seguía insistindo
no proxecto do reino de Deus. Era imposible buscar con tanta radicalidade unha vida digna para os «pobres» e os «pecadores»,
sen provocar a reacción daqueles aos que non interesaba cambio ningún.
Certamente, Xesús non é un suicida. Non busca a crucifixión. Nunca quixo o sufrimiento nin para os demais nin para
el. Toda a súa vida se dedicara a combatilo allí onde o encontraba: na enfermidade, nas inxustizas, no pecado ou na
desesperanza. Por iso non corre agora tras a morte, pero tampouco se bota atrás.
Seguirá acollendo a pecadores e excluídos aínda que a súa actuación irrite no templo. Se terminan condenándoo,
morrerá tamén el como un delincuente e excluído, pero a súa morte confirmará o que foi a súa vida enteira: confianza total nun
Deus que non exclúe a ninguén do seu perdón.
Seguirá anunciando o amor de Deus aos últimos, identificándose cos máis pobres e desprezados do imperio, por
moito que moleste nos ambientes próximos ao gobernador romano. Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado para
escravos, morrerá tamén el como un desprezable escravo, pero a súa morte selará para sempre a súa fidelidade ao Deus
defensor das víctimas.
Cheo do amor de Deus, seguirá ofrecendo «salvación» aos que sofren o mal e a enfermidade: dará «acollida» aos
que son excluídos pola sociedade e a relixión; regalará o «perdón» gratuíto de Deus a pecadores e xentes perdidas, incapaces de
volver á súa amizade. Ésta actitude salvadora que inspira a súa vida enteira, inspirará tamén a súa morte.
Por iso aos cristiáns atráenos tanto a cruz. Bicamos o rostro do Crucificado, levantamos os ollos cara a el,
escoitamos as súas últimas palabras… porque na súa crucifixión vemos o servizo último de Xesús ao proxecto do Pai, e o xesto
supremo de Deus entregando seu Fillo por amor á humanidade enteira.
É indigno converter a Semana Santa en folclore ou reclamo turístico. Para os seguidores de Xesús celebrar a
paixón e morte do Señor é agradecemento emocionado, adoración gozosa ao amor «incrible» de Deus e chamada a vivir coma
Xesús solidarizándonos cos crucificados.
José Antonio Pagola
