1. ΣΡΟΠΟ΢ Α΢ΚΗ΢Η΢ ΣΗ΢ ΕΞΟΤ΢ΙΑ΢ ΚΑΙ
ΑΝΣΙΜΕΣΩΠΙ΢Η ΣΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΣΙΚΩΝ ΘΕ΢ΜΩΝ
ΚΑΣΑ ΣΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΑΣΑΛΤ΢Η΢ ΣΟΤ
ΔΗΜΟΚΡΑΣΙΚΟΤ ΚΑΘΕ΢ΣΩΣΟ΢
Η βίαιθ μεταβολι ενόσ δθμοκρατικοφ πολιτεφματοσ είναι άμεςα ςυνδεδεμζνθ με
τθν αλλαγι ,τόςο του τρόπου άςκθςθσ τθσ εξουςίασ, όςο και τθσ αντιμετϊπιςθσ των
δθμοκρατικϊν κεςμϊν. Κακ’ολθ τθ διάρκεια δθλαδι τθσ ιςτορίασ είναι φανερό,
πωσ όλοι αυτοί που ενιοτε προςπάκθςαν να καταλφςουν με τθ βία ζνα
δθμοκρατικό κακεςτϊσ, αφενόσ κατζςτρεψαν οποιονδιποτε δθμοκρατικό κεςμό,
οδθγοφμενοι ζτςι ςτθν κατάργθςθ των πολιτικϊν ελευκεριϊν και αφετζρου
χειραγωγϊντασ και τρομοκρατϊντασ τον απλό λαό, επζβαλλαν τθν εξουςία τουσ.
Χαρακτθριςτικά παραδείγματα είναι θ Άνοδοσ του Χίτλερ ςτθν Γερμάνια ,θ ελλθνικι
δικτατορία του 1967, αλλά και το κακεςτϊσ τον τριάκοντα, προσ το τζλοσ του
Πελοποννθςιακοφ πολζμου.
΢τισ δυο πρϊτεσ περιπτϊςεισ, δυο ςκλθροί και βίαιοι άνκρωποι, ο Γεϊργιοσ
Παπαδόπουλοσ και ο Αδόλφοσ Χίτλερ ,με διαςτρεβλωμζνθ τθν ζννοια τθσ θκικισ,
εκμεταλλεφτθκαν τον ελλθνικό και αντίςτοιχα τον γερμανικό λαό, προκειμζνου να
καταλάβουν τθν εξουςία και να γίνουν ‘θγζτεσ’ των χωρϊν τουσ. ΢υγκεκριμζνα, ο
ςυνταγματάρχθσ Γεϊργιοσ Παπαδόπουλοσ κατζλαβε με πραξικόπθμα τθν εξουςία,
τθν 21θ Απριλίου 1967, επωφελοφμενοσ τθν αναταραχι που υπιρχε τότε, λόγο του
εμφυλίου πολζμου ανάμεςα ςτουσ κουμουνιςτζσ και ςτισ εκνικζσ δυνάμεισ. Με
παρόμοιο τρόπο, ο Χίτλερ, κερδίηοντασ υποςτθρικτζσ ςτα κοινωνικά αυτά ςτρϊματα
που είχαν πλθγεί περιςςότερο από τθν οικονομικι κρίςθ, που επικρατοφςε ςτθ
Γερμάνια μετά τον 1ο παγκόςμιο πόλεμο ,κατάφερε νόμιμα να ανζλκει ςτθν εξουςία
, πείκοντασ τον λαό για τθν ορκότθτα των απόψεων του, αφοφ ιταν δεινόσ
ριτορασ.
΢τθν περίπτωςθ τϊρα των Ακθναίων, που αποτελεί ζνα ακόμθ παράδειγμα του
ςυγκεκριμζνου φαινόμενου ,όπωσ τθν περιγράφει ο Ξενοφϊντασ ςτο ιςτορικό του
κείμενο, δεν ςυμβαίνει κάτι αντιςτοιχο,αφου οι ίδιοι οι πολίτεσ μετά τθν
καταςτροφι των τειχϊν του Πειραιά και των Μακρϊν Σειχϊν ,επζλεξαν να
μετατραπεί το πολίτευμα τουσ ςε ολιγαρχικό, αφοφ με αυτόν τον τρόπο κα
διοικοφςαν λίγοι και καλοί ,οι λεγόμενοι δθλαδι άριςτοι, και όχι ο διεφκαρμζνοσ
και ςυκοφάντθσ λαόσ. Ζτςι θ εκλογι των Σριάντα, όχι μόνο δεν βρικε αντίκετο το
λαό, αλλά ςτον αντίποδα οι Ακθναίοι υποςτιριηαν το ζργο τουσ , μιασ και φαινόταν
πωσ «κακάριηαν» τθν πόλθ από τα ‘βρϊμικα’ ςτοιχειά.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΤΣΑ ΢ΤΝΣΟΜΑ ΕΜΦΑΝΙ΢ΣΗΚΑΝ ΣΑ ΠΡΩΣΑ ΢ΗΜΑΔΙΑ ΣΤΡΑΝΝΙΑ΢.

2. Οι τριάντα αυτοί άντρεσ, αντί να κεςπίηουν τουσ νζουσ νομοφσ, ςυνεχϊσ
ανζβαλλαν τθ ςφνταξθ και δθμοςίευςθ τουσ, ενϊ ςτο μεταξφ ςυγκροτοφςαν τθ
Βουλι και τισ άλλεσ αρχζσ όπωσ αυτοί ικελαν. ΢τθ ςυνζχεια μάλιςτα, ηιτθςαν να
ςτείλει από τθ ΢πάρτθ ςτρατόσ, με το πρόςχθμα πωσ ιταν απαραίτθτοσ για τθν
οργάνωςθ του κακεςτϊτοσ και τθν αποβολι των ‘κακϊν ςτοιχείων’. Η
λακεδαιμονικθ αυτι όμωσ φρουρά βοθκοφςε ςτθν πραγματικότθτα τουσ
εκλεγμζνουσ από το διμο άντρεσ , να ςυλλάβουν όποιουσ ικελαν-και όχι πια μόνο
τα κακά ςτοιχειά-,που τουσ δθμιουργοφςαν τθν παραμικρι υποψία πωσ αν
αντιςτζκονταν κα ζβριςκαν πολλοφσ οπαδοφσ, και ζτςι κα τουσ ςτεροφςαν τθν
εξουςία που οι ίδιοι είχαν πάρει με τθ βία. Η φυλάκιςθ λοιπόν και θ εκτζλεςθ
ακϊων ανκρϊπων, ιταν αςφςτολθ.
ΑΚΡΙΒΩ΢ ΣΗΝ ΙΔΙΑ ΣΑΚΣΙΚΗ ΧΡΗ΢ΙΜΟΠΟΙΗ΢ΑΝ ΚΑΙ Ο ΧΙΣΛΕΡ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο
ΠΑΠΑΔΟΠΟΤΛΟ΢.
Κατά τθ διάρκεια δθλαδι τθσ Χοφντασ, χιλιάδεσ ιταν αυτοί που φυλακιςτικαν,
βαςανίςτθκαν ,οδθγθκικαν ςτθν εξορία, ενϊ δεν χρειάηεται να γίνει λόγοσ για τθν
κατάργθςθ όλων των πολιτικϊν δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα όμωσ υπζφεραν οι
αριςτεροί και οι κουμουνιςτζσ, επειδι ο Παπαδόπουλοσ αποτελοφςε φανατικόσ
διϊκτθσ τουσ. Ο Χίτλερ από τθν άλλθ, κεωροφςε πωσ μόνο θ φυλι του ιταν άρια,
και γι αυτό το λόγο ξεκλιριςε εκατομμφρια Εβραίουσ, μζςω των φανατικϊν
ταγμάτων του. Επίςθσ επιδόκθκε και ςε δολοφονίεσ πολιτϊν, οι οποίοι ιταν
ενάντια ςτισ πεποικιςεισ και ςτο κινιματα του, αλλά δε δίςταςε ακόμθ να
δολοφονιςει αρρϊςτουσ ανκρϊπουσ, που είτε υπζφεραν από μακροχρόνιεσ
αςκζνειεσ, είτε από ανίατεσ πακιςεισ. Ήκελε θ χϊρα του να διοικείται με τουσ
δικοφσ του νομοφσ, ουςιαςτικά με τον τρόπο που αυτόσ , ο ζνασ, κεωροφςε ςωςτό.
ΣΥΝΕΠΩΣ, και ςτισ τρεισ αυτζσ περιπτϊςεισ, ζνα η περιςςότερα άτομα, κατάφεραν
να μετατρζψουν το λαό ςε υποχείρια τουσ, ικανοποιϊντασ ζτςι τισ διεςτραμμζνεσ
βλζψεισ τουσ και οδηγϊντασ τον λαό ςε ζναν πνευματικό και πολιτιςμικό μεςαίωνα.
Άνθρωποι, όχι τόςο μορφωμζνοι ,όςο πονηροί, ςυγκζντρωςαν ςτα χζρια τουσ, τη
δφναμη που τουσ ήταν αρκετή, ζτςι ϊςτε να πραγματοποιήςουν τισ άρρωςτεσ
επιθυμίεσ τουσ απζναντι ςε ςυγκεκριμζνεσ ομάδεσ ατόμων, να αφανίςουν τα
δημοκρατικά δικαιϊματα και τισ ελευθερίεσ των πολιτϊν, αλλά και να ‘βγάλουν από
τη μζςη’ όποιον αντιςτεκόταν, πόςο μάλιςτα μποροφςε να τουσ καταςτρζψει!!
Χριςτίνα Μπακαλακη
Α’3