Η Ιστορία ενός Κτηρίου

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΤΗΡΙΟΥ
«Το κτίριο της Βουλής»2ο
Δημοτικό Σχολείο
Φιλύρου
Γ’ Δημοτικό Σχολείο
Λατσιών
«Παρουσίαση του
Κτηρίου της Βουλής»
Μπούτζας Αναστάσιος
Εκπαιδευτικός

ΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
«Ιστορία δυο αιώνων»Η παρουσίαση για το Κτήριο
της Βουλής δημιουργήθηκε
με σκοπό την καλύτερη
προετοιμασία των μαθητών
της Στ’ τάξης οι οποίοι κάθε
χρόνο επισκέπτονται το
Κτήριο του Ελληνικού
Κοινοβουλίου. Εικόνες και
μικρά άρθρα δίνουν το
ιστορικό πλαίσιο από την
αρχή της Επανάστασης του
1821, την έλευση του Όθωνα
και της Αμαλίας αλλά και
την ανάγκη για την
οικοδόμηση ενός Νέου
Ανακτόρου που θα στεγάσει
το Βασιλικό Ζεύγος. Η
ιστορία της Νεώτερης
Ελλάδας μέσα από την
ιστορία του κτιρίου.

1821
Έναρξη Ελληνικής Επανάστασης
Τον Μάρτη του 1821 ξεκίνησε η
Ελληνική Επανάσταση από την
Πελοπόννησο η οποία γρήγορα
εξαπλώθηκε σε όλες τις
περιοχές της σκλαβωμένης
Ελλάδας. Οι επαναστατημένοι
Έλληνες γρήγορα
απελευθέρωσαν την
Πελοπόννησο αλλά και ένα
μεγάλο κομμάτι της Στερεάς
Ελλάδας. Οι αγώνες και οι
θυσίες των Ελλήνων είχαν ως
αποτέλεσμα την δημιουργία του
πρώτου Ελληνικού Κράτους

1828
Ίδρυση Ελληνικού Δημοσίου
«Ελληνική Πολιτεία»
Μετά την ήττα τον Οθωμανών
στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου
ανοίγει ο δρόμος για την ίδρυση
του πρώτου ανεξάρτητου
κράτους , του Ελληνικού
Δημοσίου ή αλλιώς Ελληνική
Πολιτεία. Ως πρώτος
Κυβερνήτης της Ελλάδας
ορίζεται ο πρώην Υπουργός των
Εξωτερικών της Ρωσίας
Ιωάννης Καποδίστριας. Τον
Ιανουάριο του 1828, με την
άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια,
το ελληνικό Κράτος, το οποίο
καλείται και ως Κυβερνείο,
αρχίζει να λειτουργεί
προσπαθώντας να λύσει τα
προβλήματα μιας
κατεστραμμένης από τον
πόλεμο χώρας.
Ιωάννης
Καποδίστριας
Ναυμαχία Ναυαρίνου

ΣΥΝΟΡΑ
Ελληνικής Πολιτείας
Τον Μάρτιο του 1829 με το 3ο
Πρωτόκολλο ορίστηκαν τα
πρώτα σύνορα της Ελλάδας. Η
γραμμή Αμβρακικού κόλπου –
Παγασητικού κόλπου ορίστηκε
ως τα πρώτο σύνορο μεταξύ της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και
της νεοδημιουργηθήσας
Ελληνικής Πολιτείας. Τον
Μάρτιο του 1830 με το
Πρωτόκολλο του Λονδίνου
υπογράφεται η Ανεξαρτησία της
Ελλάδας αλλά τα σύνορα
μεταφέρονται πλέον λίγο
νοτιότερα στη γραμμή Αχελώου
ποταμού – Σπερχειού ποταμού.
Σύνορα νοτίως
Αμβρακικού - Παγασητικού
Σύνορα
Αμβρακικός - Παγασητικός

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
«Δολοφονία και χάος»
Ο Ιωάννης Καποδίστριας
προσπάθησε να δημιουργήσει
ένα κράτος λειτουργικό το οποίο
θα μπορούσε να σταθεί ως ίσο
απέναντι στα άλλα ευρωπαϊκά
κράτη της τότε εποχής. Η
δολοφονία του από τους
αδελφούς Μαυρομιχάλοι το
πρωί της 27ης
Σεπτεμβρίου 1831
(9 Οκτωβρίου 1831 νέο
ημερολόγιο) οδήγησε την χώρα
στην αναρχία για δύο χρόνια. Η
δολοφονία του έδωσε το
δικαίωμα στις Μεγάλες
Δυνάμεις να ορίσουν Βασιλέα
της επιλογής τους.
Δολοφονία Ιωάννη Καποδίστρια

ΟΘΩΝΑΣ
«Βασιλεύς της Ελλάδας»
Στις 25 Ιανουαρίου 1833 ο Όθων -
Φρειδερίκος-Λουδοβίκος ή αλλιώς
Όττο Φρίντριχ Λούντβιχ φον
Βίττελσμπαχ αποβιβάστηκε σε
ηλικία 17 ετών στο Ναύπλιο . Ήταν
πρίγκιπας της Βαυαρίας και
δευτερότοκος γυιος του Βασιλιά
της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α’. Ο
Όθωνας συνοδεύοταν από τριμελή
Αντιβασειλία η οποία θα
κυβερνούσε μέχρι να ενηλικιωθεί
(το 1835 ).
Άφιξη Όθωνα στο Ναύπλιο, 1833

ΑΘΗΝΑ
«Πρωτεύουσα του Βασιλείου της Ελλάδας»
Με το διάταγμα της 18(/30)
Σεπτεμβρίου 1834
αποφασίζεται η μεταφορά της
πρωτεύουσας από το Ναύπλιο
στην Αθήνα. Την 1 Δεκεμβρίου
1834 (παλαιό ημερολόγιο) η
μεταφορά ολοκληρώνεται "εν
μέσω ενδόξων ερειπίων". Η
Αθήνα της εποχής εκείνης δεν
ήταν παρά ένας σωρός από
ερείπια, ενώ λίγες κατοικίες
ήταν χτισμένες στους πρόποδες
της Ακρόπολης και ο
πληθυσμός της υπολογιζόταν
μεταξύ 4 και 12 χιλιάδων
κατοίκων
Αθήνα 1834

ΟΘΩΝΑΣ - ΑΜΑΛΙΑ
«Το πρώτο Βασιλικό ζεύγος»
Στις 10 Νοεμβρίου 1836 ο
Βασιλιάς Όθωνας παντρεύτηκε την
Δούκισα Αμαλία – Μαρία –
Φρειδερίκη, του Ολδεμβούργου.
Μετά τον γάμο τους η Αμαλία πήρε
τον τίτλο Βασίλισσα της Ελλάδας.
Το ζευγάρι χρησιμοποίησε ως
προσωρινή κατοικία τη "Μεγάλη
Οικία" Δεκόζη Βούρου στην οδό
Παπαρρηγοπούλου επί έξι
ολόκληρα χρόνια. Διαμόρφωσαν
μάλιστα και ένα κήπο μπροστά
στο παλάτι, από τον οποίο
προήλθε ο σημερινός κήπος της
Πλατείας Κλαυθμώνος. Σήμερα, το
αρχοντικό του Δεκόζη Βούρου
στεγάζει το "Μουσείο της Πόλεως
των Αθηνών"
.
Τα πρώτα Ανάκτορα

ΝΕΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ
«Η αρχή της ανέγερσης του κτιρίου»
Η πρωτεύουσα του Βασιλείου της
Ελλάδας, η Αθήνα είναι η πόλη
που θα φιλοξενούσε μετά το 1836
το νεόνυμφο βασιλικό ζεύγος,
Όθωνα- Αμαλίας. Δόθηκε εντολή
να χτιστεί νέο ανάκτορο το οποίο
θα ανεγείρετο με προσωπικό
δάνειο προς τον Όθωνα από τον
Βασιλιά Λουδοβίκου Α’ της
Βαυαρίας . Οι μηχανικοί της
εποχής, Κλεάνθης, Σάουμπερτ,
Κλέντσε και Σίνκελ , πρότειναν τις
περιοχές Ομόνοια, Κεραμεικό και
Ακρόπολη.
Επιλέχθηκε η πρόταση του
Φρίντριχ φον Γκέρτνερ (Friedrich
von Gaertner 1791-1847) ο λόφος
της Μπουμπουνίστρας. Θέση
κομβική, σημείο κεντρικό της νέας
πρωτεύουσας, ασφαλές και
δροσερό, να αντικρίζει την
Ακρόπολη και τις παρυφές της
Αθήνας. Η κατασκευή των
ανακτόρων θα κόστιζε 100.000
λίρες,. Ο Όθωνας επέστρεψε τις
2.000 λίρες και τις υπόλοιπες
98.000 τις έδωσε το ελληνικό
κράτος το 1878.
Λόφος της Μπουμπουνίστρας

ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΦΟΝ ΓΚΕΡΤΝΕΡ
«Ο αρχιτέκτονας του κτηρίου της Βουλής»
Φρίντριχ φον- Γκέρτνερ, (Friedrich
von Gaertner, 1792 – 1847).
Γερμανός αρχιτέκτονας. Έλαβε τις
πρώτες γνώσεις της επιστήμης
από τον πατέρα του στο Μόναχο
και, στη συνέχεια, επισκέφθηκε το
Παρίσι και την Ιταλία, όπου
παρέμεινε επτά χρόνια
ολοκληρώνοντας τον κύκλο των
σπουδών του. Στη συνέχεια
διορίστηκε καθηγητής της
αρχιτεκτονικής στην Ακαδημία
Καλών Τεχνών του Μονάχου.
Φρίντριχ φον Γκέρτνερ -

ΛΟΦΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΙΣΤΡΑΣ 1ο
«Ο λόφος των Νέων Ανακτόρων»
Η Πύλη της Μπουμπουνίστρας
ή μεσογείτικη πόρτα ήταν μια πύλη
στα ανατολικά τείχη της Αθήνας
κοντά στην Πύλη του Αδριανού,
εκεί που σήμερα βρίσκεται η γωνία
της λεωφόρου Αμαλίας με την οδό
Όθωνος, στην πλατεία
Συντάγματος. Έδινε πρόσβαση
προς τα χωριά που βρίσκονται
στα Μεσόγεια και προς την
Κηφισιά, την Πεντέλη και
τον Μαραθώνα. Το όνομα
Μπουμπουνίστρα το πήρε από την
ομώνυμη πηγή που βρισκόταν
δίπλα της, εντός των τειχών, τα
νερά της οποίας
μπουμπούνιζαν καθώς κατέβαιναν
με ορμή από τους Αμπελόκηπους,
ακολουθώντας το υδραγωγείο του
Αδριανού.
Πύλη της Μπουμπουνίστρας-

ΛΟΦΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΙΣΤΡΑΣ 2ο
«Ο λόφος των Νέων Ανακτόρων»
Η παράδοση λέει ότι οι Βαυαροί,
προκειμένου να διαλέξουν την πιο
καλή θέση για τα ανάκτορα,
άφησαν σε διάφορα σημεία
(Ομόνοια, Κεραμεικός, Πλατεία
Συντάγματος κλπ) ένα κομμάτι
κρέας. Αυτό που διατηρήθηκε
περισσότερο ήταν της Πλατείας
Συντάγματος. Μια άλλη εκδοχή
στέλνει Βαυαρούς στρατιώτες να
κοιμηθούν σε τέσσερα σημεία
(Κολωνάκι, Μπουμπουνίστρα,
πλατεία Βάθης, Άγιοι Ασώματοι)
και επιλέγεται η Μπουμπουνίστρα,
επειδή οι στρατιώτες που
κοιμήθηκαν εκεί ξύπνησαν με
καλύτερη διάθεση. Η εκδοχή με τα
οικονομικά συμφέροντα είναι
μάλλον η επικρατέστερη. Σύμφωνα
μ' αυτή, οι εύποροι Αθηναίοι που
κατοικούσαν στην περιοχή,
άσκησαν πιέσεις για την τελική
επιλογή της θέσης που γειτνίαζε με
τα σπίτια τους.
Πύλη της Μπουμπουνίστρας-

ΕΝΑΡΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ
«Το πρώτο χτύπημα….»
Στις 25 Ιανουαρίου (6
Φεβρουαρίου νέο ημερολόγιο) του
1836 άρχισαν οι εργασίες
διαμόρφωσης του χώρου με
τεράστιο κόστος λόγω του
κακοτράχαλου εδάφους και των
πολλών ρεματιών. Το πρώτο
συμβολικό κτύπημα με το σφυρί το
έδωσε ο Λουδοβίκος την 26η
Ιανουαρίου, παρουσία όλων των
Αρχών της Αθήνας και των
πρεσβευτών των Μεγάλων
Δυνάμεων. Τον επόμενο μήνα
στην οικοδομή δούλευαν 520
άτομα. Στρατός και τεχνίτες,
Γερμανοί αρχιτέκτονες, Γερμανοί,
Έλληνες και Ιταλοί μάστορες
συνεργάστηκαν στην κατασκευή.
Με την ευκαιρία αυτή
ξαναλειτούργησαν και τα αρχαία
λατομεία στην Πεντέλη.

ΛΙΤΟ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΓΕΣ ΚΤΙΡΙΟ
«Τα Ανάκτορα σε σχέδιο»
Με σεβασμό στην κληρονομιά της
αρχαίας Αθήνας και εδραιώνοντας
τις αρχές της αναγέννησης του
αστικού κλασικισμού, ο Γκέρτνερ
σχεδίασε ένα λιτό, λειτουργικό και
συμπαγές κτήριο. Είχε πρόσβαση
από όλες τις πλευρές του, με
τέσσερις εξωτερικές πτέρυγες που
η καθεμία διέθετε τρεις ορόφους,
μια μεσαία πτέρυγα με δύο
πατώματα και δύο αυλές και
κλιμακοστάσια που διευκόλυναν
την επικοινωνία μεταξύ των
ορόφων.

ΥΛΙΚΑ
«Υλικά από όλη την Ελλάδα»
Βασικά υλικά που
χρησιμοποιήθηκαν στην ανέγερση
του κτιρίου ήταν πέτρα, μάρμαρο
και ξύλα τα οποία προέρχονταν η
μέν πέτρα κυρίως από τον Υμηττό,
τον Λυκαβηττό και από την
περιοχή "Πινακωτά", περιοχή της
Αθήνας παρά το λόφο Στρέφη, τα
δε μάρμαρα προέρχονταν κυρίως
από την Πεντέλη, λίγα από τον
Υμηττό, επίσης λίγα από την Τήνο,
την Πάρο και τη Νάξο και κάποια
ελάχιστα από την Καρράρα και
τη Γένοβα της Ιταλίας και τέλος τα
ξύλα προέρχονταν από
την Εύβοια. Συγκινητική υπήρξε η
προσέλευση πολλών κατοίκων και
ιδίως νησιωτών που ζητούσαν να
εργαστούν αφιλοκερδώς στην
ανέγερση των ανακτόρων όπως
Τήνιοι, Σιφναίοι, Παριανοί,
Ναξιώτες κ.ά.
Λατομείο Πεντέλης

ΖΩΟΦΟΡΟΣ 1ο
«Πανόραμα της Ελληνικής Παληγεννεσίας»
Τον Νοέμβριο του 1840
ολοκληρώθηκαν τα κτίσματα των
τοίχων. Τη ζωγραφική διακόσμηση
των εσωτερικών χώρων είχαν
αναλάβει οι περίφημοι ζωγράφοι
ιστορικών παραστάσεων της
εποχής, Γιόχαν Σράουντολφ,
Ούλριχ Χαλμπρέιτερ και Ιωσήφ
Κραντσμπούργερ οι οποίοι και
δημιούργησαν μεγάλες
τοιχογραφίες με παραστάσεις από
την ελληνική μυθολογία, και την
ελληνική επανάσταση του 1821.
Στην αίθουσα των Τροπαίων
(σημερινή αίθουσα Ελευθερίου
Βενιζέλου) έχουν διασωθεί
τοιχογραφίες. Μια ζωοφόρος
ύψους 1.22μ και μήκους 78μ., που
εκτείνετε σε όλο το χώρο
απεικονίζει ιστορικές σκηνές με
κεντρικό θέμα την Ελληνική
Επανάσταση από την ύψωση της
σημαίας στην Αγία Λαύρα μέχρι
την άφιξη του Όθωνα. Η εκτέλεσή
τους ανατέθηκε στον γλύπτη
Σβαντχάλερ και στους Έλληνες
Φίλιππο και Γεώργιο Μαργαρίτη.
Η Ζωοφόρος των Ανακτόρων

Στην Ζωοφόρο της Αίθουσας των
Τροπαίων περιγράφεται όλη η
Επανάσταση ως την ‘Ιδρυση του
Ελληνικού Κράτους και την έλευση
του Όθωνα.
Βόρειο Τείχος
Μεγάλο μέρος της είναι
κατεστραμμένο από την πυρκαγιά
που ξέσπασε τον Δεκέμβριο του
1909. Στο Βόρειο τείχος
παρουσιάζονται η εξέγερσης των
Ελλήνων στην Πάτρα, η
συνέλευση στην Καλαμάτα και η
Δόξα του δολοφονημένου
Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄.
Ανατολικό Τείχος.
Παρουσιάζονται Μάχες των
ελλήνων εναντίον των Τούρκων, η
Α’ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο
το 1822, καταστροφή τουρκικού
δίκροτου στο λιμάνι της Χίου από
τον Κ. Κανάρη, τον Αλέξανδρο
Υψηλάντη να υπερασπίζεται το
Μεσολόγγι.
ΒόρειοΤείχος
ΑνατολικόΤείχος

Νότιο Τείχος
Ο Μάρκος Μπότσαρης επιτίθεται
στο στρατόπεδο των Τούρκων στο
Καρπενήσι, η Νίκη που αιωρείται
πάνω από τα βυθισμένα τουρκικά
πλοία, ο Ιμπραήμ που ετοιμάζεται
να λεηλατήσει την Πελοπόννησο, ο
θρήνος της πόλης του
Μεσολογγίου για την καταστροφή
της και η σύμβαση του Λονδίνου
που ετοιμάζει την Ανεξαρτησία του
Ελληνικού Κράτους.
Δυτικό Τείχος.
Παρουσιάζεται η Ναυμαχία του
Ναυαρίνου, η προσωποποίηση
της Ελλάδας να ευχαριστεί τις
Μεγάλες Δυνάμεις, ο
Καποδίστριας και η Ίδρυση του
Ελληνικού Κράτους και τέλος τον
Λουδοβίκο Α και τον Όθωνα με
τους τρεις Αντιβασιλείς.
ΝότιοΤείχος
Δυτικό Τείχος

ΤΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ
«Αρχιτεκτονικά στοιχεία 1ο»
Τα Παλαιά Ανάκτορα, σύμφωνα με
τα σχέδια του Γκέρτνερ, αποτελεί
ένα μάλλον λιτό (παρά τον όγκο
του) ορθογώνιο τριώροφο
νεοκλασικό κτίριο, με το ισόγειο,
με δύο άξονες συμμετρίας από
τους οποίους ο μεν κύριος άξονας
Ανατολής - Δύσης ταυτίζεται με τον
άξονα της οδού Ερμού, της
μεγαλύτερης σε μήκος της τότε
Αθήνας, ο δε δευτερεύων άξονας
κάθετος στο κέντρο του
προηγουμένου κατά Βορρά - Νότο
ταυτίζεται με τη διεύθυνση δυτικής
πλαγιάς του Λυκαβηττού με
στύλους του Ολυμπίου Διός. Το
κτήριο φέρει τέσσερις περιμετρικές
πτέρυγες (μία ανά πλευρά) και μία
εσωτερική κεντρική κατά τον κύριο
άξονα εκατέρωθεν της οποίας
φέρονται δύο εσωτερικά αίθρια
(αυλές).

Περιβάλλεται από δωρικές
κιονοστοιχίες (ανατολικά και νότια)
και προπύλαια (προς τη δύση) και
διατηρεί ακόμη και σήμερα την
επιβλητικότητά του. Η κεντρική
πτέρυγα που έφερε δίκλινη
κεραμοσκεπή επεκτείνονταν των
προσόψεων, ανατολική και δυτική,
κατά 0.58
εκατοστά, δημιουργώντας στις
άκρες δύο αετώματα. Τα δε
κεντρικά τμήματα της βορινής και
νότιας (μεσημβρινής) πτέρυγας
δημιουργούν εσοχή περίπου 3,80
μ. από τις άκρες της ανατολικής
και δυτικής πρόσοψης. Οι εξοχές
της κεντρικής πτέρυγας και οι
παραπάνω εσοχές των πλευρικών
πτερύγων δημιουργούν μια
ιδιαίτερη πλαστικότητα σε βαρύ
κλασικό τόνο που κάνει το κτίριο
να ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική
του μοναδικότητα. Η ανατολική και
δυτική πρόσοψη έχουν μήκος
έκαστη περίπου 90 μέτρα, ενώ οι
δύο άλλες προσόψεις περίπου 80
μ. η κάθε μία.
Βόρεια πτέρυγα

Όλο το κτήριο φέρεται
υπερυψωμένο κατά 1,5 μ. από τον
περιβάλλοντα χώρο. Όλες οι
εξωτερικές πτέρυγες έχουν ισόγειο
και δύο υπερκείμενους ορόφους.
Το ύψος του ισογείου είναι 7,16 μ.
(μικτό), του πρώτου ορόφου 7,11
μ. (μικτό), ενώ το ύψος του
δεύτερου ορόφου έχει ύψος 5,5 μ.
Αντίθετα η μεσαία πτέρυγα είχε
υπόγειο, ισόγειο με ύψος το αυτό
των άλλων πτερύγων και μόνο ένα
υπερκείμενο όροφο με ύψος 14,20
μ. (μεγαλύτερο δηλαδή από τα ύψη
των 1ου και 2ου ορόφων μαζί, των
άλλων πτερύγων). Στον χώρο αυτό
ήταν οι επίσημες αίθουσες
υποδοχής, η αίθουσα «δεξιώσεων
- χορού - παιγνιδιών» και της
μεγάλης τραπεζαρίας. Ήταν ο
πλουσιότερα διακοσμημένος
χώρος των ανακτόρων σε
τοιχογραφίες, ζωγραφικούς
πίνακες, χάρτες, αλλά και σε
επίπλωση και άλλες διακοσμήσεις.
Νότια πτέρυγα

«Ένας στρατώνας….»
Υποβάλλοντας τα σχέδια ο
Γκέρτνερ προς επιλογή στον
Βασιλιά Λουδοβίκο, που ήταν και
ο χρηματοδότης του κτιρίου, για
λόγους οικονομίας αφενός και
λόγους εκτροπής της κλασικής
λιτότητας σε αναγεννησιακό ρυθμό
δεν τα ενέκρινε. Στο σημείο δε αυτό
όπως αναφέρει και ο Oswald
Hederer στο βιβλίο του Friedrich
von Gärtner: «...όταν ο Βασιλιάς
Λουδοβίκος (της Βαυαρίας)
διέγραψε με κόκκινο μολύβι όλα τα
εξωτερικά διακοσμητικά στοιχεία
των όψεων φέρεται ο Γκέρτνερ να
είπε με κάποια αγανάκτηση: Ε!
τώρα Μεγαλειότατε απομένει ένας
στρατώνας!»

«Εγκατάσταση του Βασιλικού ζεύγους»
Οι πρώτοι βασιλείς, ο Όθωνας και
η Αμαλία, εγκαταστάθηκαν στην
νέα τους κατοικία στις 25 Ιουλίου
1843. Στο υπόγειο του νέου
κτηρίου στεγάζονταν οι αποθήκες.
Στο ισόγειο συνυπήρχαν η
Γραμματεία και το Ανακτορικό
Ταμείο με τους βοηθητικούς
χώρους, το καθολικό παρεκκλήσιο
του βασιλιά, το θησαυροφυλάκιο
και τα μαγειρεία.
Στον πρώτο όροφο βρίσκονταν η
Αίθουσα του Θρόνου, η Αίθουσα
Τροπαίων, η Αίθουσα των
Υπασπιστών, σε γραμμική
αλληλοδιαδοχή η Αίθουσα Χορού,
η Αίθουσα Παιγνίων και η
Τραπεζαρία και τα βασιλικά
διαμερίσματα, τα οποία
επικοινωνούσαν μεταξύ τους και
ήταν οι πολυτελέστεροι χώροι του
κτηρίου.
Το δεύτερο όροφο καταλάμβαναν
τα ιδιαίτερα διαμερίσματα των
διαδόχων, του αυλάρχη και του
προσωπικού των Ανακτόρων.
Όθωνας και Αμαλία

ΑΛΛΑΓΗ ΦΡΟΥΡΑΣ
«Χριστιανός - Γουλιέλμος - Φερδινάνδος - Αδόλφος - Γεώργιος»
Στις 10 Οκτωβρίου 1862 ξεσπά
επανάσταση και ο Όθωνας
αναγκάζεται να απομακρυνθεί από
την Βασιλεία. Στις 30 Οκτωβρίου
1863 και μετά από απαίτηση των
μεγάλων Δυνάμεων γίνεται η
στέψη του νέου Βασιλιά, του
Χριστιανού - Γουλιέλμου -
Φερδινάνδου - Αδόλφου –
Γεώργιου, γνωστότερου ως
Γεώργιος Α’ .
Το 1867 παντρεύτηκε την
πριγκίπισσα Όλγα, θυγατέρα του
Μεγάλου Δούκα Κωνσταντίνου
Νικολάγεβιτς, υιού του
αυτοκράτορος της Ρωσίας
Νικολάου Α' και της Μεγάλης
Δούκισσας Αλεξάνδρας
Ιωσήφεβνας, πριγκίπισσα του Σάξ
– Αλντενμπουργκ. Το Βασιλικό
ζεύγος απέκτησε οκτώ παιδιά. :
Κωνσταντίνος Α΄ Βασιλιάς των
Ελλήνων,
Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας
Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της
Ελλάδας
Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας
Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας
Πριγκίπισσα
Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας
Πρίγκιπας Χριστόφορος της
Ελλάδας
Γεώργιος Α
Ο Γάμος του Βασιλιά Γεωργίου Ά και της
Πριγκίπισσας Όλγας

ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΤΗΡΙΟ
«Προσθήκες και μετατροπές»
Σημαντικές αλλαγές
πραγματοποιήθηκαν στο κτήριο
των Ανακτόρων με την
εγκατάσταση του νέου Βασιλικού
ζεύγους. Οι προσθήκες και οι
μετατροπές στο κτίριο
επιβλήθηκαν λόγω εγκατάστασης
της πολυμελούς οικογένειας αλλά
και της φιλοξενίας πολυπληθών
επισήμων. Σημαντικότερη ήταν η
τροποποίηση του κλιμακοστασίου
της ανατολικής πτέρυγας και η
δημιουργία του ορθόδοξου
παρεκκλησίου του Αγίου Γεωργίου,
στο δεύτερο όροφο.
Γεώργιος Α΄ και Όλγα

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ 1ο
«Απ’ τη δίψα τους να σκάσουν»
Τον Ιούλιο του 1884 η Βασιλική
οικογένεια απουσίαζε στην
Κοπεγχάγη. Στα Ανάκτορα μεγάλη
πυρκαγιά ξέσπασε στον 3ο όροφο
του κτηρίου, στη βορινή πλευρά,
αυτή δηλαδή που βλέπει προς τη
λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας. Τότε
κάηκε μεγάλο μέρος της στέγης.
Κατά την εφημερίδα «Πρωία» δύο
εκδοχές υπήρχαν. Ή η φωτιά
προήλθε από την καπνοδόχο των
μαγειρείων, ή από αμέλεια
κάποιων εργατών ενός συνεργείου,
που συγκολλούσαν τσίγκους της
στέγης. Ο Τρικούπης μάλιστα,
όταν είδε την αδυναμία των
πυροσβεστών να περιορίσουν τη
φωτιά, έδωσε εντολή να
μεταφερθεί άφθονο χώμα από τον
κήπο για να σκορπισθεί στα
πατώματα για να περισταλεί το
πυρ. Η εφημερίδα «Ραμπαγάς»
στις 27 Ιουλίου 1884 σε ποίημα
του με τίτλο «Φωτιά στα Παλάτι»
επέκρινε τη διακοπή της ύδρευσης
της πόλης για να σβήσει η φωτιά
των Ανακτόρων γράφοντας μεταξύ
άλλων:
Γεώργιος Α΄ και Όλγα
«Έκοψαν απ’ τα σπίτια, Το νερό μέσα στην πόλη. Για το σπίτι
που με ίδρω Τόχουμε χτισμένο όλοι. Κι επροτίμησαν πολίται
Απ’ τη δίψα τους να σκάσουν Παρά ένα τέτοιο σπίτι
Κανακάρικο να χάσουν»

«Καταστροφή…»
Η δεύτερη μεγάλη πυρκαγιά
ξέσπασε την νύχτα της 24ης
Δεκεμβρίου 1909. Η Βασιλική
οικογένεια βρισκόταν στα θερινά
ανάκτορα, στο Τατόι, και γιόρταζε
τα Χριστούγεννα. Οι φλόγες
τύλιξαν το ανάκτορο και όσοι
βρίσκονταν στο κέντρο της Αθήνας
έτρεξαν να δουν το «εντυπωσιακό»
θέαμα. Μερικοί ήταν ανήσυχοι για
την τύχη του κτηρίου, αλλά αρκετοί
έδειχναν εντυπωσιασμένοι από τις
τεράστιες φλόγες, που
σηκώνονταν στον αττικό ουρανό.
Μέχρις ότου οργανωθεί η
πυρόσβεση, η φωτιά εξαπλώθηκε
σε όλους τους χώρους. Δύο μέρες
διήρκεσε συνολικά η πλήρης
κατάσβεση της. Οι πυροσβέστες
αδυνατούσαν να τη θέσουν υπό
έλεγχο και τους βοήθησε το
ρωσικό και βρετανικό ναυτικό
σώμα, που βρισκόταν στον
Πειραιά.... Τα λάβαρα του αγώνα
του ’21, η βασιλική κολυμπήθρα,
και τα μανουάλια μεταφέρθηκαν
από τους πυροσβέστες σε κοντινά
κτίρια....

«Ένα καντήλι…»
Συνολικά κάηκαν ολοσχερώς οι
τρεις χώροι υποδοχής, το
ορθόδοξο παρεκκλήσι του Αγίου
Γεωργίου στον δεύτερο όροφο και
μερικώς η ανατολική πλευρά του
κτιρίου και μέρος της αίθουσας του
θεάτρου. Η αποζημίωση άγγιξε τα
2 εκατομμύρια δραχμές μόνο για
τα αντικείμενα της Βασιλικής
οικογένειας που καταστράφηκαν,
καθώς το κτήριο δεν ήταν
ασφαλισμένο.... Επικρατέστερη
εκδοχή για την πυρκαγιά, ήταν ότι
προκλήθηκε από ένα καντήλι της
βασίλισσας Όλγας στο ορθόδοξο
παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου,
που βρισκόταν στον δεύτερο
όροφο. Παρόλο που οι βασιλείς
επέστρεψαν στο κτήριο το 1912,
ελάχιστες από τις εγκριθείσες
μελέτες επισκευών είχαν
πραγματοποιηθεί, ενώ οι πολιτικές
και οικονομικές εξελίξεις των
επόμενων ετών,
ελληνοβουλγαρικός πόλεμος,
δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου
Α' και κήρυξη του Α' Παγκοσμίου
Πολέμου, διέκοψαν τις εργασίες
αποκατάστασης των ζημιών.

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α’
«Η αλλαγή με βίαιο τρόπο…»
Στις 5 Μαρτίου 1813 ο Βασιλιάς
Γεώργιος Α’ δολοφονείτε στην
Θεσσαλονίκη από τον Αλέξανδρο
Σχινά. Ο τραυματισμένος Γεώργιος
μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο
«Παπάφειο Ίδρυμα», αλλά οι
γιατροί δεν μπόρεσαν να του
προσφέρουν καμία βοήθεια αφού
ο Γεώργιος ήταν ήδη νεκρός.
Αμέσως η πόλη τέθηκε σε
κατάσταση επιφυλακής, τα
καταστήματα έκλεισαν κι άρχισαν
οι καμπάνες των εκκλησιών να
χτυπούν πένθιμα. Τον θρόνο
αμέσως καταλαμβάνει ο
πρωτότοκος γυιος του και
γερμανόφιλος Κωνσταντίνος ο Α’.
Η Δολοφονία του Γεώργιου
Α’
Η σύλληψη του Α. Σχινά

ΝΕΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ
«Η αλλαγή ……»
Μετά τη δολοφονία του Γεωργίου
του Α ΄στην Θεσσαλονίκη, ο
διάδοχος Κωνσταντίνος έγινε
βασιλιάς και όρισε ως βασιλικό
Ανάκτορο την έως τότε κατοικία
του, το Μέγαρο της Ηρώδου
Αττικού (σημερινό Προεδρικό
Μέγαρο). Στα Παλαιά, πλέον,
Ανάκτορα παρέμειναν –κατά
διαστήματα- μέλη της βασιλικής
οικογένειας και η βασιλομήτωρ
Όλγα έως το 1922, οπότε
εγκατέλειψε οριστικά την
Ελλάδα. ...
Μέγαρο Ηρώδου της Αττικού
τότε
Μέγαρο Ηρώδου της Αττικού
τώρα

ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ
«Διάφορες χρήσεις……»
Η αλλαγή των Ανακτόρων από τον
Κωνσταντίνο Α’ αλλά και η
οριστική εγκατάλειψη τους από την
βασιλομήτωρ Όλγα το κτήριο
άλλαξε χρήσεις ως την τελική
μορφή του μορφή, την Βουλή των
Ελλήνων. Η Μικρασιατική
καταστροφή το 1922 και το κύμα
προσφύγων που ακολούθησε
μετέτρεψε το κτήριο από
Νοσοκομείο και υπηρεσίες για
τους πρόσφυγες ως κέντρο
στέγασης για τις κρατικούς και
ιδιωτικούς φορείς που
αντιμετώπιζαν τις έκτακτες ανάγκες
του κράτους. Έτσι, στη δεύτερη
δεκαετία του 20ού αι. στο κτήριο
βρήκαν στέγη υπηρεσίες του
Υπουργείου Γεωργίας, του
Υπουργείου Στρατιωτικών, του
Υπουργείου Υγιεινής, η Διεθνής
Υπηρεσία Μετανάστευσης, η
Αστυνομία Πόλεων, η «Χριστιανική
Ένωσις Νεανίδων» (Χ.Ε.Ν.), ο
Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, ο
Διεθνής Σύνδεσμος Γυναικών κ.ά.
Λειτούργησαν, επίσης, ιατρείο
βρεφών, οικοτροφείο φοιτητών,
νοσοκομείο και ορφανοτροφείο της
Near East Relief.κ.α

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
«Το Μνημείο του Άγνωστου Σταρτιώτη»
Μέχρι το 1925 οι παρεμβάσεις
στο εσωτερικό του κτηρίου ήταν
ελάχιστες. Μεγάλες αίθουσες
χωρίστηκαν σε μικρότερες για να
μπορέσει να γίνει λειτουργικό το
κτίριο σε σχέση με τις υπηρεσίες
που φιλοξενούσε. Η μόνη νέα
κατασκευή ήταν η ανέγερση το
1925 ενός μικρού κτίσματος στον
περίβολο των Παλαιών
Ανακτόρων, το οποίο είναι γνωστό
μέχρι σήμερα ως "Παλατάκι". Το
1928 δόθηκε η εντολή και άρχισε
να κατασκευάζεται το 1929 το
Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη
σε σχέδια του αρχιτέκτονα
Εμμανουήλ Λαζαρίδη το οποίο
παραδόθηκε στις 25 Μαρτίου
1932..

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
«Η μεταφορά της Βουλής το 1929 και η
λειτουργία της»
Το Νοέμβριο του 1929 η
Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου,
ύστερα από πολλές συζητήσεις
στη Βουλή, αποφάσισε τη στέγασή
της, μαζί με τη Γερουσία, στο
κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων.
Οι εργασίες για τη μετατροπή του
κτηρίου σε Μέγαρο Βουλής και
Γερουσίας ξεκίνησαν σε σχέδια
του αρχιτέκτονα Ανδρέα Κριεζή.
Την 1η Ιουλίου 1935 η Ε΄
Εθνοσυνέλευση άρχισε
πανηγυρικά τις εργασίες της στη
νέα αίθουσα της Ολομέλειας. Από
το 1935 έως σήμερα, στο Κτήριο
στεγάζεται η Βουλή των Ελλήνων
με εξαίρεση την περίοδο της
χούντας των συνταγματαρχών
1967-1974.

Η παρουσίαση για το Κτήριο της
Βουλής βασίστηκε στην έρευνα
των ιστοσελίδων του διαδικτύου
που αναφέρονται στην ιστορία του
αλλά και σε γεγονότα γύρω από το
κτίριο της Βουλής. Οι φωτογραφίες
είναι κι αυτές από ιστοσελίδες του
διαδικτύου.
http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/ToKtirio/Istoria-Ktiriou/
http://echedoros.blogspot.gr/2009/12/blog-post_7798.html
http://edrana.blogspot.gr/2007/04/blog-post_16.html
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE
%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE
%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE
%B1%CF%82
http://www.alexiptoto.com/%CE%9F%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B7-
%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AE-%CE%AE%CF%84%CE
%B1%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B9-
%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%84%CE%AD%CE
%BE%CF%89-%CF%80%CE%B5%CF%81/
http://www.mixanitouxronou.gr/ine-treli-afti-vavari-echtisan-palati-tou-
othona-eki-pou-ta-kreata-de-sapizan/
…..και πολλές άλλες ιστοσελίδες

Η Ιστορία ενός Κτηρίου

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Viewers also liked

Viewers also liked (20)

Similar to Η Ιστορία ενός Κτηρίου

Similar to Η Ιστορία ενός Κτηρίου (20)

More from tboutzas

More from tboutzas (11)

Recently uploaded

Recently uploaded (20)

Η Ιστορία ενός Κτηρίου