งานคอม

1. การเขียนคาสั่งควบคุมขั้นพื้นฐาน
เสนอ
ครู ทรงศักดิ์ โพธิ์เอี่ยม
จัดทำโดย
นำย วสุ น้อยทิพย์ เลขที่7 ม.6/1
นำงสำว ชุติมณฑน์ แดงจันทร์ เลขที่28 ม.6/1
นำงสำว ธนัชพร ทวนทอง เลขที่30 ม.6/1
นำงสำว มัลลิกำ แจ่มจำรัส เลขที่31 ม.6/1
นำงสำว วริสรำ ศรีจันทร์ เลขที่32 ม.6/1
นำงสำว อนัดตำ วัชรำมหำพงศ์เลขที่33 ม.6/1
นำงสำว เพ็ญนภำ เมืองแพน เลขที่34 ม.6/1

2. ลักษณะการทางานของภาษาซี
ภำษำซีเป็นภำษำที่มีกำรพัฒนำกำรมำอย่ำงต่อเนื่อง ภำษำซีรุ่นแรกทำงำนภำยใต้
ระบบปฏิบัติกำรดอส (dos) ปัจจุบันทำงำนภำยใต้ระบบปฏิบัติกำรวินโดวส์ (Windows)
ภำษำซีใช้วิธีแปลรหัสคำสั่งให้เป็นเลขฐำนสองเรียกว่ำ”คอมไพเลอร์” กำรศึกษำภูมิหลัง
กำรเป็นมำของภำษำซีและกระบวนกำรแปลภำษำจะช่วยให้ผู้ใช้ภำษำซีในรุ่นและบริษัทผู้ผลิต
แตกต่ำงกัน สำมำรถใช้ภำษำได้อย่ำงเข้ำใจมำกขึ้น

3. ลักษณะการทางานของภาษาซี
1. ควำมเป็นมำของภำษำซี
ภำษำซีได้รับกำรพัฒนำเมื่อปี ค.ศ. 1972 โดยนำยเดนนิส ริตซี่ ตั้งชื่อว่ำ “ซี”
เพรำะพัฒนำมำจำกภำษำ BCLP และภำษำ B ในช่วงแรกใช้ทดลองเขียนคำสั่ง
ควบคุมในห้องปฏิบัติกำรเบล (Bell Laboratoories) เท่ำนั้น เมื่อปี ค.ศ.
1972 นำยไบรอัน เคอร์นิกฮัน และนำยเดนนิส ริตซี่ ร่วมกันกำหนดนิยำมรำยละเอียด
ของภำษำซี เผยแพร่ควำมรู้โดยจัดทำหนังสือ The CProgramming
Language

4. ลักษณะการทางานของภาษาซี
1.1 ควำมเป็นมำของภำษำซี
มีหลำยบริษัทให้ควำมสนใจนำไปพัฒนำต่อ จนมีภำษำซีหลำยรูปแบบและ
แพร่หลำยไปทั่วโลก แต่ยังไม่มีมำตรฐำนคำสั่งเพื่อให้สำมำรถใช้งำนร่วมกันได้ ดังนั้น
เมื่อปี ค.ศ. 1988 นำยริตซี่ ได้ร่วมกับสถำบันกำหนดมำตรฐำน ANSI สร้ำง
มำตรฐำนภำษำซีขึ้นมำ มีผลให้ โปรแกรมคำสั่งที่สร้ำงด้วยภำษำซีสังกัดบริษัทใดๆ ก็
ตำมที่ใช้คำสั่งมำตรฐำนของภำษำสำมำรถนำมำทำงำนร่วมกันได้

5. ลักษณะการทางานของภาษาซี
1.2 กำรทำงำนของคอมไพเลอร์ภำษำซี
คอมไพเลอร์ (compiler)
เป็นโปรแกรมที่ได้รับกำรพัฒนำมำเพื่อแปลภำษำคอมพิวเตอร์
รูปแบบหนึ่งมักใช้ กับโปรแกรมเชิงโครงสร้ำง ลักษณะกำรแปลจะอ่ำน
รหัสคำสั่งทั้งโปรแกรมตั้งแต่บรรทัดคำสั่งแรกถึงบรรทัดสุดท้ำย หำกมี
ข้อผิดพลำดจะรำยงำนทุกตำแหน่งคำสั่งที่ใช้งำนผิดกฎไวยำกรณ์ของภำษำ
กระบวนกำรคอมไพล์โปรแกรมคำสั่งของภำษำซีดังนี้

6. ลักษณะการทางานของภาษาซี
1.จัดทำโปรแกรมต้นฉบับ (Source Program)
หลังจำกพิมพ์คำสั่งงำน ตำมโครงสร้ำงภำษำที่สมบูรณ์แล้วทุกส่วนประกอบ
ให้บันทึกโดยกำหนดชนิดงำนเป็น .c เช่น work.c

7. ลักษณะการทางานของภาษาซี
2.กำรแปลรหัสคำสั่งเป็นภำษำเครื่อง (Compile) หรือกำรบิวด์ (Build) เครื่อง
จะตรวจสอบคำสั่งทีละคำสั่ง เพื่อวิเครำะห์ว่ำใช้งำนได้ถูกต้องตำมรูปแบบ
ไวยำกรณ์ที่ภำษำซีกำหนดไว้หรือหำกมีข้อผิดพลำดจะแจ้งให้ทรำบ หำกไม่มี
ข้อผิดพลำดจะไปกระบวนกำร A

8. ลักษณะการทางานของภาษาซี
3.กำรเชื่อมโยงโปรแกรม (Link)
ภำษำซีมีฟังก์ชันมำตรฐำนให้ใช้งำน เช่น printf() ซึ่งจัดเก็บไว้ในเฮด
เดอร์ไพล์ หรือเรียกว่ำ ไลบรำรี ในตำแหน่งที่กำหนดชื่อแตกต่ำงกันไป ผู้ใช้ต้อง
ศึกษำและเรียกใช้เฮดเดอร์ไฟล์กับฟังก์ชันให้สัมพันธ์เรียกว่ำเชื่อมโยงกับไลบรำรี
กระบวนกำรนี้ได้ผลลัพธ์เป็นไฟล์ชนิด .exe

9. ส่วนประกอบโครงสร้างภาษาซี
สำหรับโครงสร้ำงของภำษำซีในเบื้องต้นนี้จะกล่ำวถึงเฉพำะรำยละเอียดที่
นำไปใช้ในกำรเขียนคำสั่งควบคุมระดับพื้นฐำนผู้สร้ำงงำนโปรแกรมจะใช้งำน
ส่วนประกอบในภำษำซีเพียง ; ส่วน คือ ส่วนหัวและส่วนฟังก์ชันหลัก ดังนี้

10. ส่วนประกอบโครงสร้างภาษาซี
2.1 ส่วนหัวของโปรแกรม (Header File)
ใช้ระบุชื่อเฮดเดอร์ไฟล์ ควบคุมกำรทำงำนของฟังก์ชันมำตรฐำนที่ถูก
เรียกใช้งำนในส่วนของ main ( ) เฮดเดอร์ไฟล์มีชนิดเป็น.h จัดเก็บในไลบรำรี
ฟังก์ชัน ผู้เขียนคำสั่งงำนต้องศึกษำว่ำฟังก์ชันที่ใช้งำนนั้นอยู่ในเฮดเดอร์ไฟล์ชื่ออะไร
จึงจะเรียกใช้งำนได้ถูกต้อง นิยมใช้รูปแบบคำสั่ง ดังนี้

11. ส่วนประกอบโครงสร้างภาษาซี
รูปแบบ # include < header_name>
อธิบำย header_name ชื่อเฮดเดอร์ไฟล์ที่ควบคุมฟังก์ชันมำตรฐำน เช่น
ฟังก์ชัน printf ใช้ควบคุมกำรแสดงผล จัดเก็บในไลบรำรีชื่อ #include
<stdio.h>
ตัวอย่ำงคำสั่ง ประกำศฟรีโปรเซสเซอร์ไดเรกทีฟ ที่ใช้ควบคุมฟังก์ชันมำตรฐำน
ภำษำซี # include <stdio.h>
อธิบำย ให้คอมไพเลอร์ค้นหำไลบรำรีไฟล์ชื่อ stdio.h จำกไดเรกเทอรี
include

12. ส่วนประกอบโครงสร้างภาษาซี
2.2 ส่วนฟังก์ชันหลัก (Main Function)
เป็นส่วนเขียนคำสั่งควบคุมกำรทำงำนภำยในขอบเขตเครื่องหมำย { } ของ
ฟังก์ชันหลักคือ main ( ) ต้องเขียนคำสั่งตำมลำดับขั้นตอนจำกกระบวนกำร
วิเครำะห์ระบบงำนเบื้องต้นและขั้นวำงแผนลำดับกำรทำงำนที่ได้จัดทำล่วงหน้ำไว้เช่น
ลำดับกำรทำงำนด้วยแผนผังโปรแกรมเพื่อลดข้อผิดพลำดในขั้นตอนลำดับคำสั่ง
ควบคุมงำน ในส่วนนี้พึงระมัดระวังเรื่องเดียวคือ ต้องใช้งำนคำสั่งตำมรูปแบบ
ไวยำกรณ์ของภำษำซีที่กำหนดไว้

13. ส่วนประกอบโครงสร้างภาษาซี
2.3 กำรพิมพ์คำสั่งควบคุมงำนในโครงสร้ำงภำษำซี
คำแนะนำในกำรพิมพ์คำสั่งงำน ซึ่งภำษำซีเรียกว่ำ ฟังก์ชัน (ต่อไปนี้จะ
เรียกว่ำ คำสั่ง ตำมที่นิยมทั่วไป) ในส่วนประกอบภำยในโครงสร้ำงภำษำซีมีแนวทำง
ปฏิบัติดังนี้
1. คำสั่งที่ใช้ควบคุมกำรประมวลผลตำมลำดับที่ได้วิเครำะห์ไว้ ต้องเขียน
ภำยใน เครื่องหมำย {} ที่อยู่ภำยใต้กำรควบคุมของ ฟังก์ชันหลักชิ่อ main ()
2.ปกติคำสั่งควบคุมงำนจะเป็นอักษรตัวพิมพ์เล็ก ยกเว้นบำงคำสั่งที่ภำษำ
กำหนดว่ำต้องเป็นอักษรตัวพิมพ์ใหญ่ ต้องปฏิบัติตำมนั้น เพรำะภำษำซีมี
ควำม แตกต่ำงในเรื่องตัวอักษร

14. ส่วนประกอบโครงสร้างภาษาซี
2.3 กำรพิมพ์คำสั่งควบคุมงำนในโครงสร้ำงภำษำซี
3. เมื่อสิ้นสุดคำสั่งงำน ต้องพิมพ์เครื่องหมำยเซมิโคลอน (;)
4. ใน 1 บรรทัด พิมพ์ได้มำกกว่ำ 1 คำสั่ง แต่นิยมบรรทัดละ 1 คำสั่ง เพรำะว่ำ
อ่ำนโปรแกรมง่ำยเมื่อมีข้อผิดพลำด ย่อมตรวจสอบและค้นหำเพื่อแก้ไขได้
เร็ว
5. กำรพิมพ์คำสั่ง หำกมีส่วนย่อย นิยมเคำะเยื้องเข้ำไป เพื่ออ่ำนโปรแกรมได้
ง่ำยขึ้น เมื่อมีข้อผิดพลำดย่อมตรวจสอบและค้นหำเพื่อแก้ไขได้รวดเร็ว

15. ส่วนประกอบโครงสร้างภาษาซี

16. คาสั่งจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจา
กำรจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยควำมจำคอมพิวเตอร์ ภำษำกำหนดให้ดำเนินกำร
ผ่ำนที่ผู้สร้ำงงำนโปรแกรมเป็นผู้กำหนดเอง ระบบคอมพิวเตอร์จะจัดเก็บชื่อและ
ตำแหน่งซื่อidentifier ที่อยู่ (Address) ในหน่วยควำมจำ เพื่ออ้ำงอิงนำ
ข้อมูลที่จัดเก็บนั้นมำใช้งำน กำรกำหนดชื่อที่ใช้เก็บข้อมูลต้องทำภำยใต้กฎเกณฑ์ และ
ต้องศึกษำวิธีกำหนดลักษณะกำรจัดเก็บข้อมูลตำมที่ภำษำกำหนดไว้ ลักษณะกำร
จัดเก็บข้อมูลมี 2 แบบคือ แบบค่ำคงที่ และแบบตัวแปร
ทั้งนี้ก่อนที่จะเขียนคำสั่งกำหนดกำรจัดเก็บข้อมูล ควรมีควำมรู้ในเรื่องชนิด
ข้อมูลก่อน

17. คำสั่งจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยควำมจำ
3.1 ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
การจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจาทั้งแบค่าคงที่หรือแบบตัวแปร
ต้องกาหนดชนิดข้อมูลให้ระบบรับทราบ ในที่นี้กล่าวถึงชนิดข้อมูลแบบ
พื้นฐาน 3 กลุ่มหลักเท่านั้น
ตารางที่ 2.1 ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
หมายเหตุ : ตารางแสดงชนิดข้อมูลของภาษาซีทุกชนิดแสดงในภาคนนวก

18. คำสั่งจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยควำมจำ
3.2 คาสั่งจัดเก็บข้อมูลแบบค่าคงที่
ประสิทธิภาพคาสั่ง : ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจา
ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
รูปแบบ Const data_type var = data ;
อธิบาย data_type คือ ที่ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
Var คือ ชื่อหน่วยความจาที่นู้ใช้ต้องกาหนดตามกฎ
การตั้งชื่อ
Data คือ ข้อมูลที่กาหนดเป็นค่าคงที่

19. คำสั่งจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยควำมจำ
ข้อควรจา กรณีข้อมูลมี 1 อักขระ กาหนดให้อยู่ใน ‘ ‘ (single
quotation)
กรณีข้อมูลมีมากกว่า 1 อักขระ กาหนดให้อยู่ใน “ ”
(double quotation)
กรณีข้อมูลเป็นชนิดตัวเลขใช้ในการคานวณไม่ต้องอยู่ใน ‘’ หรือ
“ ”
3.3 คาสั่งจัดเก็บข้อมูลแบบตัวแปร
ประสิทธิภาพคาสั่ง : ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจา

20. คำสั่งจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยควำมจำ
รูปแบบ 1 var_type var_name[,….];
รูปแบบ 2 var_type var_name = data ;
อธิบาย var_type คือ หน่วยชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
var name คือ ชื่อหน่วยความจา ที่นู้ใช้ต้องกาหนด
ตามกฎการตั้งชื่อ
data คือ ข้อมูลที่กาหนดเป็นค่าเริ่มต้น (อาจมีหรือไม่
ก็ได้)
หมายเหตุ หากมีตัวแปรมากกว่า 1 ตัว แต่เป็นตัวแปรเก็บข้อมูลประเภท
เดียว ใช้คอมม่า (,) คั่น

21. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
คำสั่งที่ใช้ควบคุมกำรทำงำนขั้นพื้นฐำนมี 3 กลุ่มคือ คำสั่งรับข้อมูลจำก
แป้นพิมพ์แล้วนำไปจัดเก็บหน่ำยควำมจำ (input ) กำรเขียนสมกำรคำนวณโดยใช้
นิพจน์ทำงคณิตศำสตร์(Process) และคำสั่งแสดงผลข้อมูล หรือข้อมูลที่จัดเก็บ
ในหน่วยควำมจำ (Qutput )
4.1 คำสั่งแสดงผล : printf ( )
ประสิทธิภำพคำสั่ง : ใช้แสดงผล สิ่งต่อไปนี้ เช่น ข้อควำม ข้อมูลจำกค่ำคงที่
หรือตัวแปรที่จอภำพ

22. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
รูปแบบ 1 Printf (“ string_format” , data_list ) ;
รูปแบบ 2 Printf (“string_format” ) ;
อธิบำย string_format คือลักษณะของสิ่งต่อไปนี้ เช่น ข้อควำม
(text ) รหัสรูปแบบข้อมูล เช่น %d รหัสควบคุม เช่น n
Data_list คือข้อมูลแสดงผลอำจเป็นค่ำคงที่ตัวแปร นิพจน์ หำก
มีหลำยตัวใช้ , คั่น

23. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
ตารางที่ 2.2 รหัสรูปแบบข้อมูลระดับพื้นฐาน
หมายเหตุ รหัสรูปแบบข้อมูลรูปแบบแสดงในภาคผนวก

24. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
ตัวอย่ำงคำสั่ง ควบคุมกำรแสดงผลด้วย printf
Printf ( “ Data is %d n ” , score ) ;
อธิบำย พิมพ์ข้อควำมคำว่ำ data is ตำมด้วยค่ำข้อมูลในหน่วยควำมจำตัวแปรชื่อ
score ซึ่งเป็นข้อมูลชนิดจำนวนเต็ม (%) แล้วเลื่อนคอร์เซอร์ไปไว้บรรทัดถัดไป (n)
4.2 คำสั่งรับข้อมูล : รับข้อมูลจำกแป้นพิมพ์แล้วจัดเก็บลงหน่วยควำมจำของตัวแปร
รูปแบบ Scanf ( “ string_format” , & address_list ) ;
อธิบำย string_format คือรูปแบบกำรแสดงผลของข้อมูลเท่ำนั้น เช่น %d
Address_list คือกำรระบุตำแหน่งที่อยู่ในหน่วยควำมจำต้องใช้สัญลักษณ์
&(Ampersand) นำหน้ำชื่อตัวแปรเสมอ

25. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
ข้อควรจำ กรณีเป็นตัวแปรข้อควำม (String) สำมำรถยกเว้นไม่ต้องใช้ &
นำหน้ำได้
ตัวอย่ำงคำสั่ง เขียนคำสั่งควบคุมกำรรับค่ำจำกแป้นพิมพ์ด้วย scanf
Scanf ( “%d ” , &score ) ;
อธิบำย รับข้อมูลจำกแป้นพิมพ์นำไปเก็บในหน่วยควำมจำชื่อ score เป็น
ข้อมูลประเภทจำนวนเต็ม
4.3 คำสั่งประมวลผล : expression
ประสิทธิภำพคำสั่ง : เขียนคำสั่งแบบนิพจน์เพื่อประมวลผล แล้วนำข้อมูลที่ได้ไป
จัดเก็บในหน่วยควำมจำของตัวแปรที่ต้องกำหนดชื่อและชนิดข้อมูลไว้แล้ว

26. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
รูปแบบ Var = expression ;
อธิบำย var คือชื่อหน่วยควำมจำชนิดตัวแปร
Expression คือสมกำรนิพจน์ เช่น สูตรคำนวณทำงคณิตศำสตร์
ตัวอย่ำงคำสั่ง นิพจน์ที่เป็นสูตรคำนวณทำงคณิตศำสตร์
Sum = a+b ;
อธิบำย ให้นำค่ำในหน่วยควำมจำตัวแปรชื่อ a กับ b มำ+กันแล้วนำค่ำไปเก็บใน
หน่วยควำมจำตัวแปรชื่อ sum

27. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1. ส่วนป้ อนข้อมูล นู้ใช้ระบบงานป้ อนค่า ; เก็บในหน่วยความจา x และป้ อนค่า A เก็บใน
หน่วยความจา y ด้วยคาสั่ง
Printf ( “data x=” ) ; scanf ( “%d ,&x ) ;
Printf ( “data y=” ) ; scanf ( “%d ,&y ) ;
2.ส่วนประมวลนล ระบบจะนาค่าไปประมวลนลตามนิพจน์คณิตศาสตร์
r = 2 + 3 * 2 ; ได้คาตอบคือ 8
s = (2 + 3 ) * 2; ได้คาตอบคือ 10
t = 2 + 3 * 2-1 ; ได้คาตอบคือ 7
ทั้งนี้คอมพิวเตอร์ประมวลนล โดยยึดหลักลาดับความสาคัญของเครื่องหมายทางคณิตศาสตร์ เช่น
คานวณเครื่องหมาย * ก่อนเครื่องหมาย +

28. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
3.ส่วนแสดงผล คำสั่งควบคุมให้แสดงผลลัพธ์
Printf ( “r = x + y * 2 = %d n” , r ) ;
Printf ( “r = (x + y X* 2 = %d n” , s
) ;
Printf ( “r = x + y * 2-1 = %d n” , t )
;

29. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
5.1 คำสั่ง putchar ( )
แสดงผลข้อมูลจำกหน่วยควำมจำของตัวแปร ทำงจอภำพครั้งละ1อักขระ
เท่ำนั้น
รูปแบบ Putchar ( char_argument) ;
อธิบำย putchar_argument คือ ข้อมูลชนิดอักขระ

30. คาสั่งแสดงผล-รับข้อมูล เฉพาะอักขระ
ภำษำซีมีคำสั่งแสดงผลและรับข้อมูลเฉพำะข้อมูลประเภท 8 อักขระ (char )ดังนี้
5.1 คำสั่ง putchar ( )
แสดงผลข้อมูลจำกหน่วยควำมจำของตัวแปร ทำงจอภำพครั้งละ1อักขระ
เท่ำนั้น
รูปแบบ Putchar ( char_argument) ;
อธิบำย putchar_argument คือ ข้อมูลชนิดอักขระ

31. คาสั่งแสดงผล-รับข้อมูล เฉพาะอักขระ
5.2คำสั่ง getchar ( )
รับข้อมูลจำกแป้นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ และแสดงอักขระที่จอภำพ จำกนั้น
ต้องกดแป้นพิมพ์ที่ Enter เพื่อนำข้อมูลบันทึกลงหน่วยควำมจำด้วย
รูปแบบ 1 ไม่นำข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยควำมจำของตัวแปร
getchar ( ) ;
รูปแบบ 2 นำข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยควำมจำของตัวแปร
char_var = getchar ( ) ;

32. คาสั่งแสดงผล-รับข้อมูล เฉพาะอักขระ
5.3 คำสั่ง getch ( )
รับข้อมูลจำกแป้นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ แต่ ไม่ปรำกฏ อักษรบนจอภำพ
และ ไม่ต้องกดแป้น Enter
รูปแบบ 1 ไม่นำข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยควำมจำของตัวแปร
getch( ) ;
รูปแบบ 2 นำข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยควำมจำของตัวแปร
char_var = getch 1( ) ;
อธิบำย char_var คือ ข้อมูลชนิดอักขระ

33. คาสั่งแสดงผล-รับข้อมูล เฉพาะข้อความ
ภำษำซีมีคำสั่งใช้ในกำรรับข้อมูลเฉพำะประเภทข้อควำม (String) ใน
ภำษำซีคือชนิดข้อมูล char [n] จัดเก็บในหน่วยควำมจำ และแสดงผล
ข้อมูลประเภทข้อควำมเท่ำนั้น มีรำยละเอียดดังนี้
6.1.คำสั่ง puts( )
แสดงผลข้อมูลเฉพำะประเภทข้อควำมทำงจอภำพครั้งละ 1 ข้อควำม
รูปแบบ puts ( string_argument ) ;
อธิบำย string_argument คือ ข้อมูลชนิดข้อควำม

34. คาสั่งแสดงผล-รับข้อมูล เฉพาะข้อความ
6.2คำสั่ง gets ( )
รับข้อมูล ข้อควำม จำกแป้นพิมพ์และต้องกดแป้น Enter
รูปแบบ 1 ไม่นำข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยควำมจำของตัวแปร gets ( );
รูปแบบ 2 นำข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยควำมจำของตัวแปร
string_var =gets ( ) ;
อธิบำย string_var คือ ข้อมูลชนิดข้อควำม

35. อ้างอิง
นำยทยำวีร์ เจียจำรูญ และคณะ. 2557.กำรเขียนคำสั่งควบคุมขั้นพื้นฐำน.
(ออนไลน์). แหล่งที่มำ :
https://kakanpitcha45.wordpess.com/
11 มิ.ย.2559

36. จบการนาเสนอ