ενα μικρο ταξιδι στη παλια χαλκιδα

1. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΠΑΛΙΑ
ΧΑΛΚΙΔΑ

2. Από το 1204 έως και το 1470 η Χαλκίδα βρισκόταν υπό ενετική διοίκηση με
την ονομασία Νεγρεπόντε ή Νεγκροπόντε (Negroponte) πού σημαίνει
«Μαύρη Γέφυρα» από το χρώμα της ξύλινης γέφυρας πού κατασκεύασαν
στη Χαλκίδα και η οποία ένωνε το νησί με τη Στερεά Ελλάδα.

3. Γενική άποψη της Χαλκίδας περί τα 1870-80, λίγο πριν γκρεμισθούν τα τείχη.
Για την κατεδάφιση θεωρήθηκε υπεύθυνος ο τότε Δήμαρχος Ηρακλής
Γαζέπης. Ο ίδιος αργότερα κατασκεύασε τη Δημοτική Αγορά και προς τιμήν
του υπάρχει σήμερα η οδός Ηρακλέους Γαζέπη

6. Τα τείχη της Χαλκίδας και η Αγία
Παρασκευή

7. Η ΠΑΛΙΑ ΓΕΦΥΡΑ

8. Άποψη της παραλίας Χαλκίδας και του μεγάρου
Κότσικα

9. Η παραλία της Χαλκίδας όταν δεν υπήρχαν οι πολυκατοικίες

11. ΠΛΑΖ ΑΣΤΕΡΙΑ

12. Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΩΝ ΤΡΕΝΩΝ

13. Ανέγερση ξενοδοχείου Παλίρροια

14. ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ

15. Ο ΚΑΡΑΜΠΑΜΠΑΣ

16. ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΚΑΙ Η ΣΕΙΡΗΝΑ

18. ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

20. Η ΧΑΛΚΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ

24. Η ΑΓΟΡΑ

25. ΟΔΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

27. Η ΧΑΛΚΙΔΑ

30. Η ΧΑΛΚΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΑΜΠΑΜΠΑΣ

33. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΩΡΑΙΑ
ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΑΝ

34. ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ
ΧΑΛΚΙΔΑ

35. ΠΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ
ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ

36. Η ΑΡΕΘΟΥΣΑ

37. ΤΟ ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΙΚΟ

38. ΤΩΡΑ ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

39. ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ AΠΟ ΨΗΛΑ

40. Η ΣΕΙΡΗΝΑ

41. Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΓΕΦΥΡΑ

42. ΟΙ ΚΑΜΑΡΕΣ

43. Η ΠΑΛΙΑ ΓΕΦΥΡΑ

44. ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΠΙΤΙ

45. ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

46. ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ

47. ΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

48. ΤΟ ΤΖΑΜΙ

49. Στα χνάρια της παλιάς Χαλκίδας
• Χαλκίδα
• (από τη συλλογή ΟΥΛΑΛΟΥΜ)
• Γιάννης Σκαρίμπας (1893 - 1984)
• Νάν' σπασμένοι οι δρόμοι, νά φυσάει ο νότος
• κι εγώ καταμονάχος καί νά λέω: τί πόλη!
• νά μήν ξέρω άν είμαι --
• ένας λυπημένος πιερότος!
• Φύσαε – ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα,
• ώ Χαλκίδα --πόλη (έλεγα) καί φέτος
• ήμουν – Περικλέτος,
• πάλι Περικλέτος ήμουν --είδα…
• Έτσι έλεγα! Ήσαν μάταιοι μου οι κόποι
• πάν' σέ ξύλο κούφιο, πρόστυχο, ανάρια,
• Ως θερία, ως δέντρα – ως ψάρια
• τά όνειρά μου (μούμιες) κι οι ανθρώποι.
• Τώρα; Πόλη, τρέμω τά γητέματά σου
• κι είμαι ακόμα ωραίος σάν τό Μάη μήνα,
• κρίμα, λέω, θλιμμένη νάσαι κολομπίνα
• καί νά κλαίω εγώ στά γόνατά σου.
• . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
• Έτσι νάν' σπασμένοι, νά φυσά απ' τό νότο
• καί μέ πίλο κλόουν νά γελάς, Χαλκίδα:
• Άχ, νεκρόν στό χώμα – είδα
• έναν μου ακόμη πιερότο! . .

50. ΤΕΛΟΣ
Από τη μαθήτρια Λήδα Κούρνη