De welzijnszorg en gezondheidszorg

1. Wivina De Meester
De welzijnszorg en gezondheidszorg
Wanneer ik met twee oren luister naar de voordracht van Wivina De Meester, dan voel ik de
sociale verantwoordelijkheidszin binnen in me wakker worden . Deze kracht kan niet in slaap
gelegd worden via anesthesie maar stimuleert mijn sociale verantwoordelijkheidszin zodat
wij onze primaire instincten tot zelfbehoud waarderen en beschermen .
Hoe komt het toch, dat wij als mens deze kennismaatschappij zo organiseren dat er
nauwelijks geld vrijgemaakt wordt , om het welzijn van onze kinderen preventief te
beschermen . Enerzijds hebben wij zeer veel materiële overvloed, anderzijds brengt deze
overvloed ons niet noodzakelijk het geluk of welvaart die een welvaartsmaatschappij beoogt
. Het hoog zelfdodingcijfer dat België momenteel kenmerkt houd ons een spiegel
voor…durven wij erin te kijken, of sluiten we liever de ogen?
We leren tal van dingen op school, maar leren we ook hoe we beter kunnen omgaan met
onze gevoelens, emoties en lichaamstaal? Opvoeden tot Basisgedrag en lichaamstaal is
vandaag een noodzakelijke vaardigheid die eenieder dient te ontwikkelen wil men zich veilig
voelen in deze maatschappij. Kan u de intenties invoelen van iemand die je bedreigd daar jij
een ipad vasthebt die de dader graag wens. Hoe veilig is jouw materieel bezit indien jij geen
lichaamtaal kan spreken?
De vraag wat de waarde is van bewegingsopvoeding/ krijgskunstvaardigheden brengt me
naar de welzijnszorg of gezondheidszorg, gezien het onderwijs cognitieve ontwikkeling laat
domineren op de emotionele en sociale ontwikkeling. Sociale verantwoordelijkheid
ontwikkelt wanneer we de zin van alle schaduwaspecten herkennen en waarderen, zodat wij
in vrijheid kunnen handelen.
De reden van mijn participatie aan deze voordracht stoelt op mijn verantwoordelijkheidszin
als “choreograaf” om kunst en of kunstzinnige middelen en technieken in te zetten in het
onderwijs. Via kunsteducatie wens ik de doelstellingen van het Vlaamse actieplan
Suîcidepreventie te sensibiliseren zodat wij beter opvoeden tot lichaamstaal,
lichaamsexpressie ipv depressie.
Naast het beschermen van kinderrechten wens ik ook een bescherming te krijgen voor mijn
Europese deskundigheid als danspedagoog, gezien ik anders mijn beroepsrechten en
plichten niet kan waarmaken. Het is mijn persoonlijke ervaring dat men een loopje neemt in
Belgie met de beroepsrechten en plichten van danspedagogen , daar het wettelijk kader
ontbreekt Master Dans ontbreekt. Mijn deskundigheid als hedendaags fysiek danser wordt
herleid tot een kafkaiaanse stoelendans, gezien er gewoon geen stoel is waarop dansers met
240 etc plaats kunnen nemen. Zijn dansers steeds in beweging daar “ beweging brengen”
hun rol en taak is in de maatschappij? Helaas bewegen zij vandaag naar de rand van de
marginaliteit, gezien het socio culturele kader waarbinnen de dans dient te

2. operationaliseren onvoldoende becherming geniet en wij gevraagd worden onze diensten
“vrwijwillig” aan te bieden …
Wat is de waarde van dans/ lichaamstaal en basishouding voor u?
Vindt u dat het onderwijs de meervoudige intelligenties in het individu tot ontwikkeling
dient te brengen ( Gardner en Amrstrong) of wil u dat uw kind onmiddellijk inzetbaar en
verkoopbaar wordt?
Vinden burgers het belangrijk dat hun kinderen bewegingsopvoeding krijgen door
deskundige danspedagogen, of wensen de burgers te betalen voor deze commerciële
dansvormen zodat hun kinderen onmiddellijk inzetbaar en verkoopbaar worden?
Waartoe stimuleert het vlaamse onderwijs, wanneer hedendaagse dansvacatures
ingetrokken worden in ruil voor navormingsdagen met vrijwillige dansdocenten?
Is welzijnszorg een recht voor iedereen ?
Misschien is België in een diepe slaap gevallen, daar de economische injectienaald van het
Fortisme onze democratie verlamt?
Het verhaal klopt niet …daar de danser geen stoel heeft om op te rusten. De danser danst
een waanzinnige dans van onmacht tegen de bierkaai.
Als de rol van de danser of danspedagoog overbodig wordt, dan schrappen we niet alleen
een vak op school , we ontnemen de burger zijn recht op welzijn.
Als de rol van de fort fabriek in Genk overbodig wordt, dan verplaatsen we gewoon de
fabriek naar meer inzetbare plaatsen toch?
De marktwaarde van ethisch bewegen is voor ons Europa helaas nog een doelstelling die we
naast de Kyoto doelstellingen zullen moeten zetten. Alleen wanneer de sociale
verantwoordelijkheidszin gewekt wordt in elke burger, kan de waarde van het lichaam naast
de waarde van onze planeet aarde komen te staan. Deze waarde leer je pas eren wanneer
bedreiging om de hoek komt kijken en de dagdagelijkse activiteiten tot stilstand komen. Wat
doe je dan? Hoe beweeg je dan?
De kunst bestaat eruit om lichaam en geest dagelijks te ontwikkelen, stap voor stap, net
zoals een baby de eerste stapjes leert zetten, zodat je zintuigen tuigen tot zingeving worden.
Vanuit een innerlijk meesterschap bevrijd je jezelf dan uit alle angsten die je eigen
zelfregulerende kracht zouden kunnen fnuiken. Er is een moment om het oude los te laten
en de nieuwe wereld tegemoet te treden. Dat is de rol van de danser opnieuw en opnieuw!
Als danspedagoog met Nederlandse opleiding ( 240 ects), zoek ik sinds 1995 naar het juiste
vakje voor mijn beroep. Deze opdracht blijkt geen sinecure te zijn daar MASTER dans
onbestaand is, met als gevolg dat de kenmerkende kafkaiaanse structuur alle fysieke
menselijke contacten en ontmoetingen uitsluit, juist omdat het vak onbestaand is.
Het wezenlijke karakter van DANS dat staat voor verbinding en vreugde, wordt helemaal in
de kiem gesmoord door de economische injectienaald van de bezuinigingen. Je bestaat
immers in die mate dat je verkoopbaar bent. Het debat dat ik betreffende onze hoge
zelfdodingproblematiek volg brengt duidelijk in kaart dat een preventiebeleid meer

3. kostenefficiënt is dan een gezondheidszorg. Gezondheidsdoelstellingen realiseren begint dus
reeds bij de conceptie, maar ook het onderwijs speelt een zeer belangrijke rol in het
beschermen of ontwaarden van dit mensenrecht .
Is gezondheid een mensenrecht voor iedereen?
Is gezondheid een voorwaarde en een gevolg van een goed leven…. ?
Hebben danspedagogen een rol te spelen in de ontwikkeling en opvoeding van de burgers?
De Babylonische spraakverwarringen die mijn levensstroom inperken werd ooit met een
eerste vraag ingezet nadat ik me inschreef bij mijn vakbond:
Danser zijn is geen beroep mevrouw….
sinds die bewuste dag, lijkt het of het beroep choreograaf of danser zijn verbonden is met de
mythe van de doos van pandora.
Elisabeth De Wachter