Staan we open voor andere culturen en wat kunnen we leren van de vakantie ervaringen die we ieder jaar opdoen.

1. We kunnen nog veel leren van andere
culturen, maar staan we er ook voor open,
is de grote vraag?
Mijn vakantie stond dit jaar in het teken van een grote reis naar de
Oost. Ruim 20 uur reizen naar een tropisch paradijs van de
indonesische archipel. Een vliegreis naar de andere kant van de
wereld. Een reis waar enige voorbereiding van belang is. Verdieping
in het klimaat, de eetgewoonten, het al dan niet alert zijn op
malariamuggen, je verdiepen in de taal en gewoonten van de
mensen. Hoewel de gemiddelde toerist dit prachtige land al wel weet
te vinden en een eiland als Bali inmiddels een grote trekpleister is
geworden, was het voor mij een eerste fysieke confrontatie met de

2. oosterse cultuur. Ik had er wel veel over gelezen en over gehoord en
vanuit mijn docentschap aangaande zorglogistiek heb ik mij wel
verdiept in met name Japanse filosofien en levenswijsheden die we
toepassen in de processen en procesoptimalisatie van organisaties.
Maar er is wellicht meer waar we van kunnen leren.
Als interimmanager in de GGZ heb ik veel hectische maanden achter
de rug, waarbij er een nadrukkelijke focus was en is op productie,
prestatie, personeelsproblematiek, kwaliteit van zorg, bedrijfsvoering
etc etc.
Hard werken om met elkaar een goed resultaat neer te zetten en
structureel een proces vorm te geven die uitgaat van verbetering,
verbinding en werken aan vertrouwen.
Er was en is doorgaans weinig tijd en ruimte voor vakantie of even
achteroverleunen. Met elkaar hadden we immers een klus te klaren
om invulling te geven aan de kaderbrief en de gestelde doelen en
targets van de uitgewerkte A3 jaarplannen. Om resultaten te boeken
en targets te realiseren. Prestatie indicatoren af te vinken en
rendement te halen uit de geleverde inzet, directe tijd en
inspanningen. Pfffff vermoeiende zaken die nu eenmaal horen bij je
vak of de opdracht die je bent aangegaan.
Wel vermoeiend en niet altijd bevredigend.
Hard werken is niks mis mee, maar een beetje afstand nemen en op
tijd relativeren is goed en scherpt de geest weer. Energie opladen om
er tegenaan te gaan.
Ik had echt behoefte om er even tussen uit te knijpen. Focus op
andere zaken, je rust nemen en even genieten van andere zaken dan
werken.
Naast de hereniging van mijn gezin was er de confrontatie met de
Balinese leefwijze (cultuur). Uiterst vriendelijke mensen die je op een
zeer klantgerichte wijze dienstbaar benaderen en structureel in de
klantbehoefte weten te voorzien. Uitermate service gericht en er op
gebrand jou als toerist gelukkig te maken. Dat doet men wel met als
doelstelling; gerichte klantenbinding, ze willen je namelijk weer graag

3. terugzien als toerist. En het toerisme is een groeiende economische
bron van inkomen voor menig balinees. Er is echter een nadrukkelijk
oprechte vorm van interesse hoe het met je gaat, of je het naar je zin
hebt, of je nog voldoende eten en drinken hebt etc etc. Het gaat men
primair niet om geld maar om geluksbeleving.
De ander gelukkig maken is een kritische succes factor en past in de
dienstbaarheid die men structureel laat zien.
Na drie weken genoten te hebben van dit eiland, van de mensen en
van de gewoonten, het klimaat, de rijkdom aan natuur, de diversiteit
aan religies, de grote en overweldigende cullinaire verassingen, komt
er ook weer een tijd van de terug reis. Het einde van een prachtige
vakantie, een avontuur en belevenis van andere culturen waarvan ik
in een korte tijd toch nieuwe inzichten heb gekregen.
Inzichten die je weer kan meenemen in het huidige werkklimaat, in
de manier waarop wij organiseren of puur om zo nu en dan weer
eens te relativeren dat de hectiek die wij vaak ervaren , niet de
gewenste resultaten beogen.
Een cruciale vraag is daarbij, wat kunnen we nu feitelijk leren van de
wijze uit het oosten. De manier van leven zoals de Balinese dat doen.
Het gevoel van ZEN zijn en rust te nemen om wel overwogen keuzes
te maken.
Ik zou dit graag willen overdragen en of vol houden , maar realiseer
mij gelijktijdig dat dit niet past in onze cultuur.
Toch even een aantal puntjes die wellicht wel toepasbaar zijn of
zinvol om in ieder geval vast te houden en je niet te laten verleiden
om in de dagelijkse sleur te verzanden van onze westerse
organisatieculturen.
Als ik de mensen op Bali observeer, zie ik een aantal belangrijke
gedragskenmerken waar we zeker van kunnen leren of die we
kunnen gebruiken om zaken te relativeren:
 Maak je vooral niet te snel te druk, ook al staat de telefoon
roodgloeiend en loopt je mailbox vast van de ingekomen
berichten. Komt tijd komt raad!

4.  Blij zijn met kleine dingen (Tevredenheid loont, tevreden zijn
over zaken die je bereikt hebt, ook al zijn dit minimale stappen)
 Genieten van ieder moment van de dag ook al zijn er
momenten dat het wat moeilijk gaat.
 Blij zijn als anderen gelukkig en succesvol zijn.
 Optimaal servicegericht en klantgericht in iedere situatie
 Geld is niet het belangrijkste in het leven, geluk telt veel meer
 Accepteer anderen zoals ze zijn en deel daarbij je kennis en
kunde met die ander.
 Wordt groot door nederig te blijven
 Etc etc
Er zijn zoveel zaken die je aan dit lijstje kan toevoegen, maar het is
vooral belangrijk om het zelf eens te ervaren. Wellicht is een reis naar
Bali daarbij een ultieme gelegenheid of droom die werkelijkheid kan
worden. Aan de andere kant zouden we ons wat meer open moeten
stellen richting andere culturen. De culturele diversiteit die vooral
kansen biedt om met en van elkaar te leren.
Ik neem mijn ervaringen en inzichten weer mee in mijn werk en
probeer het over te brengen op anderen zodat we er met elkaar
profijt van hebben.
Sebuah proyek yang sukses dengan retum yang tinggi !
Dat lijkt mij een mooie doelstelling.
Erik Schensema augustus 2017