Syntheseconclusies dossier Santens/AG

SYNTHESE CONCLUSIES
in het dossier SANTENS/AG met AR nr. 10A9565
Politierechtbank Kortrijk
ZITTING 06.04.2016
Er was eens een meisje
dat droomde van een betere wereld.
Van kindsbeen af
werden waarden zoals
eerlijkheid
vertrouwen
rechtvaardigheid
verantwoordelijkheidzin
er met de paplepel ingegoten.
Haar ouders waren eenvoudige mensen,
die sinds hun 14de
hard werkten in de fabriek
om hun kinderen een mooie toekomst te kunnen geven.
Het meisje zag hoe veel inspanningen dit vroeg
en zwoer plechtig
om het goede voorbeeld van haar ouders te volgen
en op te groeien tot een goed mens
en datgene wat ze leerde,
te delen met anderen.
‘Weten wat juist is en dit niet in praktijk brengen, is gelijk aan gebrek aan moed’ -
Confucius
1

‘Als je hard werkt en steeds je best doet,
de regels volgt en doet wat juist is,
zal je in het leven nooit problemen kennen,’
zo vertelde haar vader haar.
‘Eerlijk duurt het langst’
was 1 van zijn favoriete uitspraken.
Het meisje geloofde dit.
Want papa had altijd gelijk.
Hij was streng, maar rechtvaardig.
Iemand waar ze enorm naar opkeek,
respecteerde,
en zielsveel van hield.
Ondanks de fouten,
die ook hij, net als iedere mens, had.
En ze leerde,
en werkte,
en deelde wat ze had.
Zo kon ze haar steentje bijdragen
om die mooiere wereld
te helpen creëren.
Zin geven aan haar leven
was belangrijk voor haar.
Ze was een hopeloze idealist.
En papa had gelijk.
Confucius
2

Door deze eenvoudige regels te volgen,
kende ze geen problemen in het leven.
Haar studies beëindigde ze met glans.
In haar werk was ze succesvol,
wie geld had liet ze flink betalen,
wie het moeilijk had hielp ze gratis.
Zo creëerde ze een evenwicht.
Ze bleef verder studeren,
om nog meer en nog beter te kunnen
leven, groeien als mens en delen.
Haar honger naar kennis
leek onverzadigbaar.
Ze reisde de wereld rond.
Op feestjes was ze de eerste om te komen
en de laatste om te gaan.
Ze kon dansen tot een gat in de nacht.
Ze had lief vol vuur en passie.
Naar haar vrienden toe was ze loyaal,
een rots in de branding.
Zaken die belangrijk voor haar waren,
daar vocht ze voor.
Ze was voor niets of niemand bang.
Wie tegen haar waarden inging,
kreeg haar ongezouten mening te horen.
Als het spel overliep, een schop tegen de schenen.
Leugens en onrecht
Confucius
3

deden haar haren rechtop staan.
Als dat nodig was,
sloeg ze haar klauwen uit.
Niet om te doden,
wel om een gezonde waarschuwing te geven.
Ze was een geboren en getogen
Vlaamse Leeuw.
Ze kon zich urenlang begraven in haar boeken
en zich laten meevoeren door haar muziek.
Tact en diplomatie waren niet aan haar besteed.
Haar hart lag op haar tong.
Ze kende geen taboes.
Arbeider of topmanager,
iedereen was voor haar gelijk.
Haar vrijheid was haar heilig.
Haar ‘drukke leven’ putte haar niet uit,
zoals kwatongen later zouden beweren.
Integendeel, als een paard in volle galop
had ze een stevig ritme nodig.
Routine verveelde haar.
Haar zelfvertrouwen was groot,
zonder ooit haar eenvoud en afkomst te vergeten,
of zich boven een ander te stellen.
Ze was vastbesloten om volop te genieten
van alle moois dat het leven haar aanreikte.
Confucius
4

Na 10 jaar lang
haar vleugels te hebben uitgeslaan
besloot ze om haar nest te bouwen
dicht bij het familienest.
Het meisje keerde naar haar geboortedorp terug.
Amper was ze geïnstalleerd in haar nieuwe huis
toen donkere wolken kwamen aandrijven.
Papa had kanker. Pancreaskanker.
‘Nog 6 maanden’
voorspelden de dokters.
Hij was nog maar 51 jaar.
Het was een enorme klap
voor de hele familie.
Papa,
die er altijd was.
Papa,
de onverwoestbare.
Het idee dat papa er binnenkort niet meer zou zijn,
was ondraaglijk en hard om dragen.
Enkele weken lang was het meisje
totaal de kluts kwijt.
Ze kon de slaap niet meer vatten.
Confucius
5

Ze zag hoe waardig papa zijn lot droeg.
Hij klaagde niet en hield zich zo sterk als hij mogelijks kon.
6 maanden werden 12 maanden.
‘Wees niet triest meisje,’
zei papa.
‘Ik heb een mooi leven gehad. Veel te kort, dat klopt.
Maar ik heb altijd gedaan wat ik graag deed.
Ik heb nergens spijt van.’
En voor het eerst en het laatst in zijn leven
sprak die introverte man,
die nooit over zijn gevoelens sprak,
die magische woorden uit :
‘Ik zie je graag.
En ik zal je altijd blijven graag zien.
Ook van daarboven’.
Het meisje voelde zich gedragen
alsof papa haar haar vleugels teruggegeven had.
Ze zou niet triest zijn.
Ze zou papa’s dappere voorbeeld volgen.
Als hij, stervende, kon sterk zijn,
kon zij, levende, dat ook.
Het meisje vond troost en kracht in haar paard Oro.
Samen startten ze een avontuur
dat mens, dier, natuur
en alle waarden die ze belangrijk vond,
verenigde.
Confucius
6

Paardencoaching was geboren.
Met trots zag papa
hoe naast het PR werk het paardenavontuur bloeide.
Papa’s uiterlijke innerlijke rust
gaf het meisje kracht.
Maar op 16 december 2007
moest papa gaan.
De klap, alhoewel voorzien, kwam hard aan.
Al bij al was het meisje blij,
dat papa’s lijdensweg voorbij was.
Hij zou geen pijn meer voelen.
Papa was in vrede gegaan.
Ondanks het gemis, aanvaardde ze zijn vertrek.
Maar het kleine broertje van het meisje
zat midden in de examens
en had steun nodig.
Haar andere broer trok zich stilletjes terug in zijn huis.
Mama,
de al even onverwoestbare mama,
stortte in.
Het meisje maakte zich zorgen over haar geliefden.
Ze wilde graag hun verdriet helpen dragen
maar kon dit niet.
Confucius
7

Zij hadden hun eigen proces
te doorstaan.
’s Avonds kon ze de slaap niet vatten.
Wat kon ze doen om de harmonie te herstellen ?
Terug een lach op hun gezicht te toveren ?
Ze wist het niet.
Na enkele weken van onrustig woelen in bed
sloeg de vermoeidheid toe.
Het meisje zocht raad bij dokters.
Maar de dokters konden haar niet helpen.
‘Neem een pilletje’, zei de neuroloog.
Daar bedankte ze voor.
Ze had eens pilletjes genomen toen papa ziek werd.
Die hadden haar misselijk gemaakt.
Niet beter.
Nee, geen pilletjes meer voor het meisje.
‘Hou u aan een strikt schema’, zei de psychiater.
‘Overdag werken en ontspannen, ’s nachts slapen’.
Jah, hallo ? Dat wist ze toch zelf ook ?
Maar je moet nog kunnen hé.
Maar de psychiater had geen andere of betere oplossing.
Later in haar leven
zou deze rouwperiode
misbruikt worden
om haar af te schilderen als
‘psychisch gestoord’.
Confucius
8

Het was haar paard Oro die voor heling zorgde.
In de weken die volgden,
rijpte het idee om een paardencoaching center te creëren.
Een plaats van rust, welzijn en genezing
voor mensen die een moeilijke periode doorkruisen.
Het idee van zoiets moois vulde haar hart
en gaf haar haar kracht en blijheid terug.
Ze had terug een doel,
waar ze zich voor kon inzetten.
Ze zou niet eindigen zoals haar vader,
die zich zijn hele leven had kapot gewerkt in de fabriek,
om dan zo jong in het graf te belanden.
Ze zou doen wat ze echt graag deed.
In de maanden en jaren die volgden,
bouwde ze rustig en doordacht voort aan haar grote droom.
Ze kocht paarden bij, trainde ze, bestudeerde ze.
Ze volgde bijkomende opleidingen
en zorgde zo voor de nodige diploma’s.
Via de pers zette ze intussen paardencoaching
op de kaart in België.
Haar PR activiteiten zette ze verder.
Die verschaften haar de financiële middelen
om haar grote droom te realiseren.
Eind 2009 had ze genoeg gewerkt, genoeg gespaard.
Confucius
9

Het meisje zou zichzelf een sabatjaar geven.
Ze had reserves genoeg om een jaar
niet te hoeven werken.
Ze zou enkel via pc en gsm
kleine en doorlopende opdrachten
uitvoeren voor de bestaande klanten
terwijl ze de buurlanden doorkruiste.
Een sabatjaar, om haar droomlocatie te gaan zoeken.
Haar droomlocatie,
voor haar paardencoaching center.
Haar droomlocatie,
voor haar nieuwe nest.
Haar thuis.
En de thuis van de paarden.
En de thuis van haar toekomstige kroost.
En de tijdelijke thuis voor vele anderen.
En die thuis vond ze, op 29 juli 2010.
De compromis werd ondertekend.
Het was enkel nog een kwestie van wachten
op het verlijden van de akte bij de notaris.
Daarna kon het grote avontuur beginnen.
Alle grote PR projecten had ze in overleg met haar klanten
on hold gezet tot augustus 2010.
Met de opbrengst daarvan,
Confucius
10

zou ze de opstart van haar Paardencoaching Center
kunnen financieren.
Ze was volop bezig aan de uitvoering van haar PR projecten.
Het was hoogseizoen.
Tot een auto-ongeval een einde maakte aan haar levenswerk.
De eerste dagen leek het allemaal nog mee te vallen.
De dokters zeiden dat haar letsels niet zo erg waren.
Ze had niets gebroken.
Beetje rustig aan doen.
Na 3 à 6 maanden zou het meisje volledig genezen zijn.
Het meisje twijfelde.
Ze kon niet meer helder denken.
Alles was wazig.
Haar hele lichaam deed pijn.
De koppijn was ondraaglijk.
Het minste geluidje was er te veel aan.
Ze leefde voortdurend in een mist.
Tot ze niet meer kon gaan.
In stilte, in het donker, lag ze daar.
Wekenlang.
Zoiets had ze nog nooit meegemaakt.
Haar lichaam gehoorzaamde haar niet meer.
Haar geest leidde een eigen leven,
onbereikbaar, ergens heel ver weg.
Confucius
11

De zorg voor de paarden en haar huis
moest ze aan anderen overlaten.
Haar PR projecten moest ze een na een annuleren.
Haar opstartkapitaal verdween beetje bij beetje.
Het meisje besloot het Paardencoaching Center uit te stellen
en de verkoop te annuleren.
Eerst genezen.
Ze was er te erg aan toe.
Zo kon ze niet functioneren.
Maar dat mocht niet van AG verzekering.
‘Als u uw paardencoaching center niet opstart,
zullen wij niet tussenkomen in de verliezen daarvan.
Uw letsels zijn niet ernstig.
In enkele maanden bent u terug helemaal op de been.
AG zal die hoge kosten voor de annulatie van de verkoop
omwille van enkele maandjes
arbeidsongeschiktheid niet dragen.
Daar moet u zelf voor instaan.
U moet de verhuis naar Frankrijk absoluut laten doorgaan.
Wij zorgen voor de verhuiskosten,
voorschot voor de opstart en hulp ter plaatse zolang nodig.
Zo kan u herstellen en geleidelijk aan opbouwen.
Zo worden de inkomstenverliezen beperkt.
Het is uw plicht om hier op toe te zien.
Als u niet verhuist, dan achten wij ù verantwoordelijk
Confucius
12

voor alle mogelijke verliezen die hier uit volgen.’
Wat moest het meisje doen ?
Als ze de verkoop zou annuleren,
zou ze hoge boetes moeten betalen,
zou ze haar Europese steun verliezen,
en zou ze haar spaargeld kwijt zijn.
Ze had juist maandenlang enkel het strikte minimum gewerkt.
Daarna was ze haar inkomsten verloren door ongeval.
Ze zou geen nieuw of ander Paardencoaching Center
meer kunnen opstarten.
Ze kon zich ook geen 2de
sabatjaar meer permitteren.
Ze zou haar levenswerk moeten begraven.
Dat wilde ze niet.
‘Ik ben sterk’,
dacht het meisje.
‘Ik ben jong’,
dacht het meisje.
‘Met hulp door derden zal ik het wel redden’,
dacht het meisje.
Per slot van rekening zou ze na 3 à 6 maanden genezen zijn.
Een klein offer
voor een leven vol vreugde.
Een klein beetje op de tanden bijten,
meer was dat niet.
En onder zware druk van AG verzekering
Confucius
13

liet ze de verkoop en
de verhuis naar Frankrijk doorgaan.
Maar AG verzekering hield haar belofte niet.
Er kwam geen voorschot.
De verhuiskosten werden niet terugbetaald.
Er kwam ook geen hulp door derden.
De toestand van het meisje evolueerde
van kwaad naar erger.
Ze belandde in het ziekenhuis.
De verzekering startte een vies spel.
Tientallen mensen kwamen helpen.
Maar het mocht niet baten.
Beetje bij beetje
verloor ze alles wat ze opgebouwd had.
Ze werd een schim
van wie ze vroeger was.
Bang, gebroken,
vol vragen over de toekomst.
Het meisje klopte op iedere mogelijke deur.
Maar alle deuren bleven gesloten.
Ze was verzeild geraakt
in een grote, vieze,
stinkende doofpot.
Er zat niets anders op.
Confucius
14

Ze zou zelf een nieuwe deur moeten maken.
En de vieze brij in de doofpot
uitgieten.
In de rechtbank
kwam ze uiteindelijk zonder advocaat
bij een rechter terecht.
Het was een goede man,
die oprecht geloofde dat wat hij deed,
juist en goed was.
Maar de rechter hield vast
aan een oude, gebarsten pot.
Een pot, waar het water
van de Waarheid uit weg sijpelde.
De rechter wist dat wel.
Hij zag dat natuurlijk zelf ook.
Al heel lang wist hij dat.
Al heel lang zag hij dat.
De andere rechters zagen de barsten ook.
Maar ze keken allemaal de andere kant op.
Ze waren vergeten dat het water hun hoogste goed was.
Dat de zorg voor het water hun verantwoordelijkheid was.
Dus deed de rechter ook maar alsof hij de barsten niet zag.
Als een barst echt te groot werd,
legde hij er wel even zijn vinger op.
Maar voor de rest liet hij de oude pot met rust.
Confucius
15

Iedereen liet de oude pot immers met rust.
En hij had per slot van rekening al werk genoeg hele dagen.
Het meisje luisterde aandachtig naar de rechter.
Ze begreep hem niet goed.
Ze hoorde hem wel spreken over Waarheid,
ze hoorde hem wel beloven dat hij zou zorgen voor Waarheid,
maar hij liet begaan
en keek zwijgend toe
toen de Waarheid
keer op keer verkracht werd.
De verkrachter was medicus.
Dat maakte het ok voor de rechter.
‘Eerlijk duurt het langst’,
zei de rechter.
Maar waarom handelde hij er dan niet naar ?
Iedere keer weer
had de rechter een andere vraag,
een nieuwe twijfel,
die hij opgelost wilde zien.
Krampachtig hield hij vast aan de oude pot,
badend in een plas van verspilde Waarheid,
verloren tijd, een weggesmeten leven, gemiste kansen.
Iedere keer weer
bezorgde ze hem
de bewijzen waar hij naar vroeg,
Confucius
16

ten koste van haar gezondheid,
haar kind, haar paarden.
Ontelbare keren had het meisje
de rechter gevraagd
‘Geef me mijn leven terug’.
Ze had geargumenteerd, gesmeekt, geweend, geroepen en gevloekt.
Tevergeefs.
Wet, Waarheid, Gezond Verstand,
zelfs Nieuw Leven, het heiligste der dingen,
moesten wijken voor de gebarsten pot.
‘Maak een nieuwe pot’,
vroeg ze hem.
En op een dag zei de rechter
‘De oven staat aan. Als jij voor de klei zorgt, zal ik voor water zorgen’.
Voor klei zorgen ?
Maakte hij een grapje of zo ?
Had hij dan nog geen klei genoeg ?
Er lag al een hele berg klei op zijn tafel !
Zijn tafel lag gewoonweg bedolven onder de klei !
Hoeveel klei had hij zo NOG nodig ?
Het meisje wist niet meer
Confucius
17

wat ze er van moest denken.
Had ze zich echt zo mispakt aan de rechter ?
Waren zijn beloftes
niets meer dan lucht geweest ?
En wat maakte het nog uit ?
Ook het meest dierbare,
haar kinderwens,
werd haar uiteindelijk nog ontnomen.
Ze weende bittere tranen.
Niets restte haar nog van haar leven.
Niets restte haar nog van haar droom.
Niets restte haar nog om voor te vechten.
Ze verdronk
in een onnoemelijk verdriet.
Papa was goed fout.
‘Als je hard werkt en steeds je best doet,
de regels volgt en doet wat juist is,
zal je in het leven nooit problemen kennen,’
had hij gezegd.
Maar hard werken had niet geholpen.
Haar best doen had niet geholpen.
De regels volgen had niet geholpen.
Het juiste doen had niet geholpen.
Confucius
18

Ze lag bedolven onder de problemen.
Had zich letterlijk kapot gewerkt.
Hoe was dat mogelijk ?
Was alles waar ze haar leven lang in geloofd had dan een illusie geweest ?
Zelfs de rechter
had zijn woorden niet in daden omgezet.
Waar kon je dan nog op vertrouwen ?
Waar mocht je dan nog in geloven ?
Ze begreep er niets meer van.
Het meisje miste haar dochtertje.
Dat zat ver van huis.
Ver van thuis.
Al meer dan een jaar.
Omdat het meisje geloofd had in Waarheid.
Omdat het meisje vertrouwd had op de rechter.
Streven naar Waarheid boven haar kind gesteld had.
Om haar kind een zorgeloze toekomst te kunnen geven.
Het meisje werd boos.
Boos op zichzelf, omdat ze al die jaren zo dom was geweest.
‘Wie goed doet, goed ontmoet’.
Wat een gezever zeg !
Boos op de rechter, omdat zelfs hij,
de Grote Beschermer van de Waarheid,
niet voor Waarheid koos.
Hoe kon hij haar haar kind laten afnemen ?
Confucius
19

Hij die God is in zijn rechtbank ?
Haar kind. Haar kind !!
‘Doe wel en zie niet om’ ?
‘I don’t care’ lijkt er beter op !
Wat een idioot was ze geweest.
Boos op de wereld, die haar verlaten had.
Of toch niet ?
De Waarheid verspreidde zich als een golf
en schimmen uit wat een heel ver verleden leek,
tekenden zich scherper af.
‘Ook wij geloven in Waarheid’,
klonk het zacht.
Plots had ze terug een auto.
Juridisch advies dwarrelde binnen.
Medisch advies kwam aanwaaien.
Het goede uit het verleden bood zich aan.
Maar ze was uitgeput.
Haar geloof in de rechter was ze kwijt.
Ze kon het niet meer opbrengen
om zich nogmaals aan het schrijven te zetten.
Haar hoofd werkte niet meer mee.
Haar hart leek een diepe put.
Wat voor zin had het nog ?
‘Opgepast : als ik genoeg klei heb,
Confucius
20

zal ik enkel schrijven
dat het verslag van Tack te licht bevonden is’
had de rechter gezegd.
Nog zou hij niet voor de Waarheid opkomen.
Weer zou hij zijn vinger op een barst leggen.
Daarmee zou hij de deur wagenwijd open zetten voor beroep.
En het vieze spel
zou helemaal van voor af aan herbeginnen.
Moest ze daar serieus haar tijd
en energie nog insteken ?
Moest ze daarvoor serieus nog eens weken
van haar kind gescheiden leven ?
Sinterklaas missen ?
Kerstmis missen ?
Nee. Enough. Basta. Finito.
En wat moest ze de rechter nog gaan vragen ?
Wat telde in haar leven,
het kostbare waar ze 10 jaar lang aan gebouwd had,
waar ze zo lang en zo hard als een leeuwin voor gevochten had,
was haar voorgoed ontnomen.
Ze had geen dromen meer.
Een gebroken lichaam en een gekraakte ziel
was al dat overbleef.
Het meisje weende.
Al het verdriet van de voorbije 5 jaar kwam naar boven.
Confucius
21

Ze liet het stromen.
Er leek geen einde aan te komen.
Ze voelde zich leeg.
Nietig.
Verpletterd.
Klein.
Ze snakte naar armen om haar heen.
Iemand die haar toefluisterde
‘Alles komt goed’.
Maar er was niemand.
Wie wil er nu zijn leven delen met een halve invalide
die voor alles te moe is en waar men niet aan mag komen ?
Niemand.
Niemand ?
Toch wel.
Oro was er.
In wat mystici zouden omschrijven
als een ‘moment initiatique’
omhulde Oro het meisje
in een warme deken van pure liefde.
Geborgen onder zijn hals,
haar armen om hem heen,
tegen zijn zachte borst aangedrukt,
onder het ritme van zijn diepe ademhaling,
Confucius
22

kon het meisje zijn rust en wijsheid voelen.
‘Het is niet dat hij niet wilde kiezen voor Waarheid meisje’,
sprak Oro.
‘Hij was er gewoon nog niet klaar voor’.
‘En hij heeft procedureregels te volgen’.
‘Wees niet boos op hem. Heb vertrouwen’.
‘Nu zie je nog niet alles. Er komt een dag
waarop je zal begrijpen waarom deze weg nodig was.’
‘Ik ben daar vet mee’,
sputterde het meisje tegen.
‘Niet klaar voor, kus mijn kloten,
zijn experts indekken is het enige dat hem interesseert,
zo simpel is dat’.
‘Ik wil mijn leven terug’,
‘ik wil nog een baby’.
‘Hij kàn je je oude leven niet teruggeven meisje’,
antwoordde Oro.
‘Jij moet aanvaarden dat je oude leven voorbij is.’
‘Je moet hem een nieuw leven vragen’.
‘Hij heeft als opdracht een nieuwe pot te bakken’.
‘Jij hebt als opdracht een nieuw leven te starten’.
‘Jullie kunnen elkaar daarbij helpen. En van daaruit vele anderen’.
‘Maar jullie zijn vrij, allebei,
om je opdracht al dan niet te aanvaarden’.
Confucius
23

‘Je verwacht van hem dat hij de oude pot loslaat,
maar zelf ben je niet bereid om je oude leven los te laten’ ?
‘Zo werkt het niet. Dus wees niet koppig’.
‘Herpak je. En maak af wat je begonnen bent’.
‘Geef hem de kans om de Waarheid in ere te herstellen.’
Een fractie van een seconde later
was het moment van de betovering verbroken.
Het meisje vloekte.
Verdomme toch ! Miljaarde !
Ze had echt geen goesting om haar oude leven los te laten.
Haar Grote Droom, haar Paardencoaching Center.
Wie zou ze zijn zonder haar droom ?
Wat zou ze doen zonder haar droom ?
Hoe kon ze haar leven zin geven zonder haar droom ?
Ze wist het niet.
Maar diep vanbinnen wist ze dat Oro gelijk had.
Als ze aan haar oude leven en haar droom zou vasthouden,
zou ze veel te veel moeten vragen aan de rechter
en zou ze hem zijn opdracht onmogelijk maken.
Ze zou van droom moeten veranderen.
Maar ze had geen andere droom.
Dus besloot ze haar droom af te stemmen
op de opdracht van de rechter.
Ze zou hem de klei geven die hij vroeg.
Confucius
24

Zo kon hij tenminste IETS van zin geven
aan haar lijdensweg van de voorbije jaren.
Zo kon er tenminste nog IETS goeds uit komen.
Ook de rechter vloekte.
Miljaarde !
Hij had echt geen goesting om een nieuwe pot te bakken.
Hij was de rechter
van de gulden middenweg,
de stok in twee.
Niet de rechter
van de revolutie.
Maar hij had het haar beloofd.
‘Geen 3de
expertise meer’.
Het was tijd dat hij zijn rol opnam
en de verantwoordelijkheid voor zijn beslissingen
niet langer op een ander afwentelde.
Maar toen hij zag
welke weg het meisje insloeg,
en toen het ten volle tot hem doordrong,
welk structureel verzekeringsbedrog ook hijzelf
20 jaar lang had helpen legaliseren,
tot het uiteindelijk een ‘gewoonte’ werd in de Belgische rechtbanken,
dacht hij bij zichzelf :
‘Nee, dit gaat zelfs mij te ver.
Nee, daar kan ik in eer en geweten niet langer achter staan.
Ik dien de Wet, niet de verzekeringen.
Confucius
25

Als zij dat kan, dan kan ik zeker de prachtigste pot ooit bakken’.
En hij bakte de nieuwe Pot van de Waarheid
en zette hem in zijn rechtbank,
waar iedereen hem goed kon zien,
en stuurde de wereld zijn boodschap toe :
‘In mijn rechtbank heerst Wet en Waarheid’.
Zelden had hij zich zo trots gevoeld.
Hij was niet langer de blinde rechter,
die deed voor wel zonder wel te doen.
Hij belichaamde de Waarheid.
De nieuwe Pot van de Waarheid
was er de afspiegeling van.
Zijn werk als rechter
kreeg een nieuwe betekenis voor hem.
Ja,
1 rechter kon door 1 krachtig signaal
wel degelijk een groot verschil maken.
Voor duizenden mensen.
En de oude pot ?
Niemand sprak nog over de oude pot.
Die belandde in het archief.
Hij was al snel vergeten.
Confucius
26

Aan de Politierechtbank te Kortrijk
ZET MET EERBIED UITEEN:
Mevrouw Anke SANTENS, wonende te 8570 ANZEGEM, Elf-Novemberlaan 4,
eiseres
vertegenwoordigd door haarzelf
tegen
AG INSURANCE N.V., verzekeringsmaatschappij met zetel te 1000 Brussel, Emile Jacqmainlaan 53,
ingeschreven in de Kruispuntbank van Ondernemingen onder het nummer 0404.494.849.
Verweerster
Vertegenwoordigd door M. Frederic BUSSCHAERT, advocaat te 8500 Kortrijk, President Kennedypark
26a
en mede in zake
LANDSBOND VAN DE ONAFHANKELIJKE ZIEKENFONDSEN, met zetel te 1150 Brussel, Sint-
Huibrechtsstraat 19 gesubrogeerd in de rechten van SANTENS Anke, wonende te 8570 Anzegem, Elf-
Novemberlaan 4, vrijwillig tussenkomende partij
Vertegenwoordigd door M. Kurt DEMEESTER, advocaat te 9030 Gent, Brugsesteenweg 378
***
Gelet op de procedurele voorgaande, waarbij alle reeds gemaakte conclusies en zowel mondelinge
als schriftelijke opmerkingen uitdrukkelijk hernomen worden,
Gelet op de reeds overgemaakte stukken die voorgaande opmerkingen en argumenten bijkomend
staven, mede de nieuwe aangebrachte stukken,
Confucius
27

kan uw rechtbank een overzicht bekomen op de ware toedracht van de feiten in dit dossier door :
1. voor wat betreft de aard, ernst, omvang en gevolgen van de letsels opgelopen tijdens
ongeval, alsook het causaal verband tussen de letsels en het ongeval, alsook de medische
voorgeschiedenis: de samenvattende medische verslagen te lezen van Dr Jan Van
Walleghem, Dr Jan Bolt, Professor Christophe Lafosse en Professor Edwin Verstraeten en het
overzicht van het RIZIV, de getuigenissen en de Equiboost blog artikels te raadplegen.
2. voor wat betreft het bedrog gepleegd door AG, Providis en ALLE (met uitzondering van Dr
Patrick Seynaeve) GERECHTSDESKUNDIGEN en andere twijfelachtige betrokkenen in dit
dossier, en de omstandigheden van het ongeval te kennen: de audio opnames te beluisteren,
de opmerkingen op Tack’s verslag te lezen en de Open Brieven te lezen.
3. voor wat betreft de structurele medische corruptie in justitie waar het dossier SANTENS/AG
slechts 1 van de ontelbare voorbeelden van is: de video’s te bekijken, de artikels te lezen van
de Kamer van Deskundigen ea en de artikels te lezen op www.stopmisbruikverzekeringen.be
en een voorbeeld te nemen aan de Nederlandse rechtbanken – waar er uiteindelijk ook 1
rechter de 1ste
moest zijn ...
4. voor wat betreft de schade opgelopen door en sinds het ongeval kunnen we kort zijn : deze
kon grotendeels voorkomen geweest zijn als iedere speler in dit dossier de Wet en de regels
van zijn of haar deontologische code nageleefd had, zijn of haar verantwoordelijkheid
opgenomen had, en eerlijk was geweest. De opgelopen schade roept om een duidelijk
signaal, dat al zo lang gevraagd wordt, en dat hopelijk de weg zal mogen effenen naar meer
rechtvaardigheid in de Belgische rechtbanken.
Er is maar 1 oplossing om het dossier SANTENS/AG op een rechtvaardige en billijke manier af te
sluiten, en dat is resoluut kiezen voor een Nieuwe Weg, die Wet en Waarheid in ere herstelt, en die
de geloofwaardigheid van Justitie, op vandaag piepedood, nieuw leven inblaast.
De enige manier om dat te doen, is door de Waarheid te schrijven en de Wet toe te passen.
Dat impliceert geen vage bewoordingen meer, geen rond-de-pot-gedraai meer, geen toedekken van
corrupte artsen meer, maar simpelweg de Waarheid.
Naar schadebegroting toe, er op toe te zien dat concluante haar leven kan verderzetten op die wijze
die ze zonder het ongeval ook gehad zou hebben. Dat betekent leven in de natuur, samen met haar
paarden, samen met haar gezin, samen met haar familie, op een zo pijnloos mogelijke manier,
waarbij concluante eindelijk de kans geboden wordt om tot rust te komen en zo goed als mogelijk te
kunnen herstellen van de letsels opgelopen tijdens ongeval, verdere schade te voorkomen voor
haarzelf én haar gezin, zich zo veel als nog mogelijk ten dienste kan stellen van de medemens en zich
verder kan blijven ontwikkelen, wat voor haar een essentieel onderdeel uitmaakt van haar identiteit.
Confucius
28

En dat betekent ook afstappen van de ‘gewoonte’ die in ons land gegroeid is, om allerhande absurde
barema’s en forfaits toe te passen die gedicteerd worden door verzekeringsmaatschappijen en die
niet alleen strijdig zijn met artikel 1382-1383 BW, maar ook met het fundamenteel en universeel
recht op een menswaardig leven, in al zijn aspecten.
Concreet vertaalt zich dit in een vonnis dat :
1. Alle bestaande medische ‘deskundigen’verslagen in klare taal afwijst
2. Het medisch luik van deze procedure op gemotiveerde wijze afsluit door het
deskundigenverslag van Dr Van Walleghem te aanvaarden, dit op basis van de objectieve
medische stukken en medische verslagen van onafhankelijke artsen in het dossier, en dit op
een dusdanig onderbouwde manier, dat een rechter in beroep – want verweerster zal
hiertegen graag beroep aantekenen – geen ernstige argumenten zal kunnen vinden om de
beslissing van uw rechtbank teniet te doen en zodoende het verzekeringsbedrog verder te
blijven legaliseren
3. Er voor zorgt dat concluante haar leven kan verder zetten met inachtname van die
elementen die een wezenlijk onderdeel uitmaken van haar identiteit
4. De Wet toepast, en er op toeziet dat ALLE schade tgv ongeval vergoed wordt, en niet enkel
die schade die verzekeringen bereid zijn te vergoeden (en die rechtbanken tgv 30 jaar
lobbyen door verzekeringen mede minimaliseren, zelfs straal negeren)
5. Zodoende een duidelijk signaal stuurt naar de verzekeringssector in haar totaliteit, dat het
opstellen van valse medische verslagen niet langer getolereerd wordt in haar rechtbank
Kortom : dat uw rechtbank een nieuwe pot moge bakken, en dat die een voorbeeld mag zijn voor
andere rechtbanken, zodat op termijn een menswaardig leven voor ALLE slachtoffers van verkeers-
of arbeidsongeval of medische fout na 30 jaar verzekeringsbedrog eindelijk mogelijk mag worden
in ons land.
Uw rechtbank krijgt de klei die ze vroeg, zorg dan ook voor het beloofde water, bak een
onverwoestbare nieuwe Pot, en zie er op toe dat verweerster geen (juridische) stokken meer heeft
om mee te slaan. Zodat ze ook 2 x nadenkt in andere dossiers, waar ze juist dezelfde
bedrogstrategieën toepast, en waar al veel te veel mensen al veel te veel jaren het onschuldig
slachtoffer van zijn, met alle desastreuze gevolgen vandien. Uw rechtbank heeft meermaals tegen
concluante gezegd : “Ge hebt de mogelijkheid om u te laten bijstaan. Doet dat, doet dat.” Vandaag
zegt concluante tegen uw rechtbank : “Ge hebt de mogelijkheid om een verschil te maken voor
duizenden mensen en om de geloofwaardigheid van justitie te herstellen. Doet dat, doet dat.” Maak
een einde aan het bandwerk, wat letselschadedossiers uiteindelijk overal geworden zijn: ja knikken
op alles wat uw experts – en dus de verzekeringen – zeggen want ‘zij zijn arts’, en zodoende als
rechtbank het verzekeringsbedrog legaliseren. Want DAT is uiteindelijk wat al jaren gebeurt.
- De waarheid is altijd het sterkste argument -
Confucius
29

(Sofocles)
Gelet op de omvang van de besluiten, en de verschillende onderwerpen die er in aan bod komen, is
voor het gemak van uw rechtbank beslist om te werken met een inhoudstafel (stuk 1).
DEEL 1 : TOESTAND VOOR HET ONGEVAL
De beschrijving van de toestand voor het ongeval is een essentieel gegeven, nu deze
illustreert :
1. Hoe het leven van concluante er uit gezien zou hebben ZONDER ongeval
2. In welke toestand concluante hersteld dient te worden cfr. art. 1382-1383 BW
1.1 PROFESSIONEEL LEVEN VOOR ONGEVAL
Concluante oefende op het moment van het ongeval 3 beroepsactiviteiten uit :
1. Persrelaties, copywriting, marcom (marketing en communicatie) consultant onder de
benaming Calliope’s – www.calliopes.be (stuk 2)
2. Paardencoaching (het coachen van mensen met de hulp van paarden) onder de
benaming Equiboost – www.equiboost.com (stuk 3) en equiboost.blogspot.com (stuk
4)
3. Natural Horsemanship (het trainen, huisvesten en verzorgen van paarden op
paardnatuurlijke wijze, lees : in respect voor de natuurlijke behoeftes en psychologie
van paarden), aanvankelijk onder de benaming The Orange Stable, na de aankoop
van het domein in Frankrijk onder de benaming Chez Oro – www.chezoro.com (stuk
5)
Deze 3 beroepsactiviteiten waren onmiskenbaar nauw met elkaar verbonden :
Confucius
30

1. Calliope’s (activiteit 1) verzorgde de persrelaties voor Equiboost (activiteit 2) en The
Orange Stable (activiteit 3). Dat betekent dat concluante haar perscontacten
aanwendde om enerzijds promotie te maken voor Equiboost, anderzijds om het
beroep paardencoach bekendheid te geven, bijkomend om Natural Horsemanship te
promoten. Ter staving enkele voorbeelden van persberichten en -artikels omtrent
Equiboost via Calliope’s (stuk 6, stuk 7, stuk 8) alsook artikels gepubliceerd in diverse
magazines omtrent Natural Horsemanship (stuk 9).
2. Calliope’s stond ook in voor het schrijven van de Equiboost blog. Dagelijks werd er
een, soms meerdere artikels geschreven. In totaal schreef Calliope’s zo’n 600 artikels
voor het ongeval. Het resultaat hiervan was, dat Equiboost altijd op nummer 1 stond
in google. Wie iets wilde weten over paardencoaching, kwam dus automatisch bij
Equiboost terecht. Zo werd Equiboost al snel dé referentie op het vlak van
paardencoaching in België, maar ook in Nederland.
3. The Orange Stable werd gebruikt voor incentives voor Calliope’s. Dat betekent
concreet dat klanten, journalisten, medewerkers, partners, … kennis konden maken
met paarden en Natural Horsemanship. Het beroep Persrelaties draait namelijk
voornamelijk rond het onderhouden van goede relaties met een uitgebreid netwerk.
Dus dan zorg je er voor dat je niet enkel contact opneemt met mensen als je iets
nodig hebt van ze, maar hen ook leuke dingen aanbiedt ‘zomaar’, juist om die goede
relaties te onderhouden. Dat is mede een reden, waarom journalisten graag op vraag
van Calliope’s een artikel publiceren over een klant van Calliope’s. Een concreet
voorbeeld : een magazine heeft bvb. plaats om 1 artikel te schrijven over 1
fototoestel. Maar, er bestaan wel 100 fototoestellen, die bijna allemaal goed zijn. 20
PR consultants stellen elk 5 fototoestellen voor. Hoe kiest een journalist dan over welk
fototoestel hij een artikel zal publiceren ? Niet op basis van de kwaliteit van een
toestel, maar wél op subjectieve basis : welke persverantwoordelijke zou ik het liefste
een plezier doen ? Met wie werk ik het liefste samen ? Want persverantwoordelijken
worden beoordeeld op het aantal artikels dat ze voor hun klanten gratis, zonder het
betalen van publiciteit, in de pers krijgen. Als je weet dat 1 blz. publiciteit plaatsen in
een key-magazine toen al snel 5.000 tot 8.000 euro kostte, dan begrijp je dat een PR
consultant een bedrijf heel veel geld kan uitsparen door gratis artikels te laten
publiceren. Hoe meer artikels, hoe meer werkzekerheid als PR consultant, hoe hoger
je je uurtarief kan maken (hoe minder je moet werken, hoe meer tijd je hebt voor
leukere dingen). In ieder geval, in die zin werden demonstraties, feestjes, edm
georganiseerd in en met The Orange Stable voor het netwerk van Calliope’s. Enkele
foto’s ter staving (stuk 10).
4. Equiboost en The Orange Stable hadden ook een samenwerkingsovereenkomst met
Event Solutions, een partner van Calliope’s bij de organisatie van persevents, om
Confucius
31

bedrijfsincentives te organiseren. Daar werd paardencoaching in opgenomen. Ter
staving 1 van de facturen (stuk 11).
5. Calliope’s stond via haar netwerk ook in voor het ontwerp van de marketing
materialen voor Equiboost : business cards, vlaggen, banners, allerhande gedrukt
promotiemateriaal zoals bijvoorbeeld de Equiboost cheque (stuk 12).
6. Er werden gezamenlijke opleidingen voorzien, zoals bvb. een PR opleiding
(Calliope’s) met het paard (Equiboost) als evaluatietool (stuk 13).
7. Enz.
Calliope’s, Equiboost en The Orange Stable waren dus 3 totaal verschillende activiteiten,
allen opgestart in 2005, die tegelijk 1 vormden. De ene activiteit liet toe om de andere te
laten groeien. Dat blijkt ook uit de financiële resultaten, die jaar na jaar aanzienlijk
toenamen. Hierbij is het belangrijk om aan te stippen, dat concluante dit alleen realiseerde :
zij had nooit personeel in dienst. De bvba was een eenmansbvba.
Een doorsnee werkdag van concluante zag er doorgaans als volgt uit :
- Voormiddag : telefoons, vergaderingen, besprekingen, emails, administratie
- Lunch : steeds op restaurant of op een event of met klanten of met journalisten of …
- Namiddag : paardenverzorging, paardencoaching, paardentraining, paardenstudie
- Avond : naargelang agenda : receptie, etentje bij vrienden of familie, lezen, piano
spelen, cinema, schrijven van hetzij persberichten, hetzij blogartikels, hetzij
copywriting, hetzij verder werken aan haar boek over paardencoaching, ontspanning,
uitgaan, romantiek, …
In geval van persevent of persreis of ander event : ganse dag op het event, ’s avonds naar de
paarden (tenzij uiteraard persreizen of meetings in het buitenland, zo’n 4 à 8 x per jaar).
Tijdens het weekend : huishouden, boodschappen, familie, vrienden, partner, paarden,
boekhouding, lezen, piano spelen ; occasioneel workshops / lezingen / opleidingen geven of
zelf bijkomende opleiding volgen ; en natuurlijk … PARTY TIME !
Concluante had maw een ideaal evenwicht tussen intellectuele arbeid (voormiddag
Calliope’s), fysieke arbeid (namiddag Equiboost en Orange Stable) en ontspanning (avond).
Confucius
32

Work hard, play hard vat haar leven voor het ongeval het beste samen.
Zij kon de veelheid aan klanten, journalisten en projecten met gemak combineren dankzij
haar grote sterkte : haar brein, dat zeer snel informatie kon verwerken, zeer snel van de hak
op de tak kon springen, en een enorme hoeveelheid informatie in het geheugen kon
opslaan. Als kind al, volstond het voor haar om iets 1 x te horen of te lezen om het te
begrijpen, maar vooral ook : te onthouden. Juist daardoor kon zij later universitaire studies
combineren met part time en soms full time werk. Dit steeds gecombineerd met LIEFDE voor
het werk dat ze deed.
Onmisbare vereisten voor het beroep PR consultant zijn :
- Flexibiliteit : je planning verandert voortdurend, je dient je aan te passen aan het
nieuws dat je klant wil brengen, je dient soms beschikbaar te zijn tijdens het
weekend of ’s avonds voor events, je weet nooit precies wat je morgen zal doen want
dat hangt vnl. af van de vragen van journalisten, bereid zijn om heel veel te leren
over heel veel verschillende onderwerpen en je er snel in kunnen inwerken, snel
kunnen switchen van Frans naar Nederlands naar Engels, in je auto wippen en van
meeting in Antwerpen naar perslunch in Brussel rijden, enz.
- Stressbestendig zijn : bvb op een persevent moet je gemiddeld 10 à 100 man tegelijk
kunnen managen en alles in goede banen leiden en controleren en tegelijk je
nerveuze klant gerust stellen dat alles prima zal verlopen ; bvb als je klant je om 18 u
opbelt en tegen ’s middags een persbericht wenst in 3 talen, moet je onder tijdsdruk
kunnen werken ; bvb als een journalist met een deadline zit en een krant in druk
moet, en je maar enkele uren tijd hebt om een directeur te strikken of beelden of
info of materiaal bezorgd te krijgen, moet je zeer efficiënt te werk kunnen gaan.
- Creatief zijn : de juiste mensen op het juiste moment met de juiste info met elkaar in
contact brengen ; saaie info toch op een leuke manier kunnen brengen dat het
interesse opwekt ; originele invalshoeken blijven vinden ; foutloos en pittig schrijven.
Onmisbare vereisten voor het beroep paardencoach zijn : zelf in evenwicht zijn, observeren
zonder te (ver)oordelen, jezelf in vraag durven stellen, eerlijk zijn met jezelf en de paarden.
Onmisbare vereisten voor het beroep Natural Horsemanship zijn : idem als boven, plus
fysieke kracht natuurlijk (paard kunnen tegenhouden, materiaal als tonnen, balken, enz.
versjouwen, zadels dragen, …).
Persrelaties kent 2 drukke periodes : maart tot eind mei en eind augustus tot midden
november waarbij het eindejaar het hoogseizoen is. Dat heeft enerzijds te maken met
Confucius
33

onderbemanning redacties in juli en augustus en anderzijds met nieuwe productlanceringen
in de sector waarin zij actief was in maart-april en september-oktober plus de specials in de
pers net voor het zomerverlof en net voor de eindejaarsfeesten. PR werk doen laat grote
vrijheid : zo’n 6 à 7 maanden druk werken, zo’n 2 à 3 maanden verlof. Juist dit maakte het
volgen van opleidingen en het vele reizen en de uitbouw van paardencoaching mogelijk.
Door van thuis uit te werken, kon concluante haar dagindeling en tijdsbesteding vrij kiezen.
Naar juridische structuur toe, waren de 3 activiteiten op het moment van het ongeval
22.09.2010 gebundeld in 1 bvba, nl. de bvba Calliope’s. De bvba omvatte van bij de start ook
2 duidelijk omschreven doelen : alles wat met communicatie te maken had enerzijds, alles
wat met paarden te maken had anderzijds, dit telkens in de meest ruime betekenis. Zie
hiervoor de oprichtingsakte met statuten van Calliope’s bvba (stuk 14).
Voor de oprichting van de bvba begin 2007, werden identiek dezelfde activiteiten ook al
uitgevoerd, maar dit op zelfstandige basis. Calliope’s ontstond eind 2005, net als The Orange
Stable. Met dat verschil, dat The Orange Stable in het begin zowel de paardencoaching
activiteiten als de natural Horsemanship activiteiten omvatte, en dat er tot 2009 geen
betaling gevraagd werd aan de mensen. Er werd onderzoek gevoerd naar de mogelijkheden
van paardencoaching en bestudeerd welke impact dit had op mensen, naast het hoger
vermeldde relationele incentive gebruik, naast de voorbereiding van workshops,
programma’s (als voorbeeld stuk 15) en de voorbereiding van de professionele opleiding
voor paardencoaches-in-spe met de nodige try-outs, gratis demo’s (stuk 16), enz.. Ook
meende concluante dat het fout was, om hulpbehoevende mensen, en vooral kinderen, te
laten betalen voor paardencoaching. Ze had immers geen extra geld nodig, ze verdiende
genoeg aan haar PR activiteiten, en ze wilde dat paardencoaching voor iedereen toegankelijk
zou zijn. Om het verschil tussen Natural Horsemanship en paardencoaching duidelijker te
stellen, werd in 2009 beslist om het luik paardencoaching extra te promoten en verder uit te
bouwen onder de naam Equiboost. Dit mede onder de impuls van de beslissing in 2008 om
een Paardencoaching Center op te richten en het beroep verder te professionaliseren. Vanaf
dan moesten bedrijven en mensen die de professionele opleiding wilden volgen, wel betalen
voor haar diensten. Kinderen en mensen in nood, nooit.
De beslissing om een Paardencoaching Center op te richten, had verschillende gevolgen :
1. Om een locatie met veel weides (landbouwgrond) te kunnen aankopen, was een
Europees installatie attest (om zich te vestigen als landbouwer) noodzakelijk.
Hiervoor moest een opleiding gevolgd worden met 2 stageperiodes, 2 theoretische
examens, 1 uitgewerkt business plan. Dat gebeurde in 2008 en in 2009 (stuk 17).
Confucius
34

2. Een zoektocht naar een geschikte locatie ging van start eind 2009. Na het PR
‘hoogseizoen’ (eind augustus tem eind november) reisde concluante wekelijks naar
Wallonië, soms ook Duitsland. Wallonië bleek te duur, in de Eifel bleek er geen goede
internetverbinding te zijn, noodzakelijk om de PR activiteiten te kunnen blijven
verderzetten naast de paardencoaching activiteiten. Na Pasen 2010 werd er actief
gezocht in Frankrijk. Daar lagen de prijzen lager en was er wel een goede
internetverbinding beschikbaar. De vooropgestelde deadline was 31 juli 2010 : als
tegen die datum geen geschikte locatie gevonden zou zijn, dan zouden de plannen
voor een Paardencoaching Center enkele jaren opgeborgen worden. Concluante had
bijna de moed opgegeven, maar vond als door God gezonden de ideale locatie op 29
juli 2010 (stuk 18).
3. Er zou een sabatjaar genomen worden (of preciezer : 8 maanden, te weten december
2009 tem juli 2010), waarbij enkel kleine doorlopende opdrachten zouden uitgevoerd
worden voor bestaande klanten. Nieuwe klanten (oa Samsung, stuk 19) en de
voorbereiding van grote projecten zouden uitgesteld worden tot augustus 2010. Dit
zou uiteraard belangrijke gevolgen hebben voor de omzet van Calliope’s bvba.
4. De paarden zouden wegens de veelvuldige afwezigheid van concluante moeten
overgebracht worden naar manège Kerstenburg, daar waar ze tevoren steeds bij
concluante aan huis stonden.
De levensdroom van concluante, wonen en werken in de natuur samen met de paarden, en
de talrijke voordelen op lange termijn, waren de inspanningen meer dan waard. Wist ze toen
veel, welke nachtmerrie in aantocht was …
1.2 PERSOONLIJK LEVEN VOOR ONGEVAL
Concluante heeft er van jongsaf aan steeds een lange termijnvisie op nagehouden. Eerst
studeren, dan ervaring opdoen, dan je eigen ding creëren, dan zorgen voor een deftige thuis,
dan kinderen. Een beredeneerd stap-voor-stap plan waarbij zij steeds bereid was te werken
om haar doel te realiseren. Haar ouders waren arbeiders en konden financieel niet steunen.
Concluante had een zeer brede kennissenkring, uit alle lagen van de bevolking. Ze had vele
vrienden. Ze was een uitgesproken sociaal figuur.
Concluante reisde veel : minstens 2 grote reizen per jaar, regelmatig korte trips. Ze woonde
in het verleden meerdere maanden in het buitenland (Kroatië, Servië, USA, China, Italië).
Confucius
35

Concluante had brede interesses en studeerde ook regelmatig bij : ze volgde tientallen
cursussen en workshops, sinds de opstart van de paardencoaching in 2005 vooral rond
paarden, coaching en persoonlijke ontwikkeling. In 2009 was ze gestart met een 4 jarige
opleiding transpersoonlijke psychologie in Parijs.
Haar hobbies waren : paarden, honden, lezen, schrijven, reizen, piano spelen, muziek, film,
zwemmen, fietsen, badminton, lekker eten, opera, ballet, toneel, concerten, dansen.
Ook was ze vrijwilliger voor een aantal goede doelen.
1.3 FINANCIËLE SITUATIE VOOR ONGEVAL
Dit luik komt uitgebreider aan bod in de schadebegroting.
Algemeen kan gesteld worden dat concluante in de periode 2005 – 2010 beschikte over een
gemiddeld maandelijks budget van 10.000 euro per maand. Dat is ook meteen de reden
waarom AG alles op alles gezet heeft om de erkenning van de letselschade te voorkomen :
concluante zou een dure vogel zijn. In kalme maanden verdiende concluante soms niets, in
topmaanden kon dat oplopen tot 50.000 euro per maand.
De bvba betaalde ALLE persoonlijke kosten van concluante: woonst, gas, water, elektriciteit,
verzekeringen, auto, telefoon, eten, alles van de paarden, herstellingen aan de woning, … .
Haar loon was ‘drinkgeld’ om uit te gaan, te reizen, te shoppen. Echte professionele kosten
had zij niet door de aard van het werk dat ze uitvoerde (geen machines, geen personeel,
geen leningen, geen voorraden van producten, …). Een gsm, wagen en laptop volstonden.
Enig risico op een faillissement was als dusdanig praktisch onbestaande.
Concluante leefde volledig van haar bvba.
1.4 VOORAFBESTAANDE TOESTAND
Concluante heeft een quasi blanco medische voorgeschiedenis.
A.
Confucius
36

Dat wordt bevestigd in de 1ste
medische expertise : Hans Verstraelen schrijft in zowel zijn
voorverslag als in zijn eindverslag (beiden zijn uiteindelijk een copy paste van elkaar) (stuk 38
en 39) :
Hierbij is het interessant om aan te stippen dat het oorspronkelijk verslag van Hans
Verstraelen van 30 oktober 2011 (stuk 40) een andere versie is :
Er zijn ogenschijnlijk geen bijzonderheden te weerhouden uit de systeemanamnese met relevantie voor het
het ongeval, het optreden van de letsels, noch voor de aard, de ernst en de evolutie van de letsels of de huidige
klachten.
Er is geen medicatiegebruik.
Slachtoffer draagt geen bril of lenzen.
Slachtoffer heeft geen prothesen of orthesen.
Uit de medicotraumatische anamnese weerhouden we een val van een paard 6 jaar terug, waarbij op
spoedopname geen letsels werden vastgesteld.
Confucius
37

Hans Verstraelen heeft nooit de medische voorgeschiedenis van concluante opgevraagd.
Men kan zich afvragen bij wie, waar, wanneer en hoe hij dit dan in de loop van 2012
gecontroleerd heeft om uiteindelijk te besluiten dat er met zekerheid ‘geen
voorafbestaande toestand blijkt te zijn in causaal verband met de huidige klachten’?
Waaruit blijkt dat dan, een jaar later ? Want ‘zomaar’ verkeersslachtoffers met letsels op
hun woord geloven, doet geen enkele expert. Dat zal uw rechtbank intussen toch ook al wel
vastgesteld hebben. Zelfs als verkeersslachtoffers de bewijzen van letsels en causaal verband
aanbrengen, blijven het leugenaars en profiteurs en wordt er krampachtig gezocht om
ergens een voorafbestaande toestand te kunnen inroepen.
Immers, als een slachtoffer van een ongeval - op dat moment toch al een jaar na de feiten -
nog steeds klaagt over rugpijn, in die mate dat zij op het moment dat dit verslag geschreven
wordt 6 weken lang in een revalidatieziekenhuis ligt omdat ze zelfs niet meer zonder hulp
recht kan staan, én een val van een paard vermeld had, dan zou men er toch van mogen
uitgaan dat een gerechtsdeskundige minstens de medische beeldvorming opvraagt, of een
medisch verslag, juist om na te gaan of er al dan niet een voorafbestaande toestand is die
deze dermate invaliderende rugpijn zou kunnen verklaren ? Of zou men toch minstens
mogen verwachten dat verweerster hier op aandringt, nu het actief zoeken naar
‘voorafbestaande toestand’ de favoriete verzekeringsstrategie is, zoals overvloedig gebleken
is uit o.m. het papegaaienwerk van Tack en Busschaert op de zitting in raadkamer van 3 juni
2015.
Er kunnen 2 redenen zijn waarom de medische voorgeschiedenis niét is opgevraagd door
Hans Verstraelen :
1. Hans Verstraelen wist maar al te goed dat concluante tijdens het ongeval een hoofd-
nek-rugslingertrauma had opgelopen, en wist dat bulging (‘spit’) (zie bijlage 4/1, 4/2,
4/3, 4/4 op blz. 22-25 van verslag Dr Van Walleghem, stuk 30), wat leidt tot hevige
rugpijn bij overbelasting, hierbij een typisch en vaak voorkomend verschijnsel is. Hij
wist maar al te goed dat dit de reden was waarom zij op de duur niet meer kon
stappen of rechtstaan, en o.a. 6 weken diende opgenomen te worden in het
revalidatieziekenhuis :
De axiale (in de as-richting van de wervelkolom) samendrukking van de
tussenwervelschijven veroorzaakt uitpuiling van de kern van de tussenwervelschijf.
Confucius
38

Zodra de bindweelselring rond de tussenwervelschijf (annulus fibrosus)
onderspanning komt ontstaat er acute pijn (spit). Deze rugpijn wordt nog verergerd
door de beknelling van de zenuwwortels in de tussenwervelkanalen. Hierdoor
ontstaat er blijvende economische arbeidsongeschiktheid en is vergaande werktijd
vermindering en aangepast werk alleen nog mogelijk.
Axiale druk tijdens het VKO perste de discussen naar buiten zodat
- zowel het lig. longitudinale posterior onder spanning komt
- als de uittredende zenuwwortels in de tussenwervelkanalen worden bekneld.
Bij inspanning komen de discuskernen voortaan telkens weer naar buiten en
veroorzaken terug rugblokkeringen. Hiervoor werd het SO reeds 3 maal
gehospitaliseerd, medicatie toegediend en onderhouds kinesitherapie gegeven om de
pijn en de spierspasmen te overwinnen. De onderhoudsbehandeling dient te worden
opgenomen in het voorbehoud.
OF :
2. verweerster en Hans Verstraelen wisten op dat ogenblik reeds met zekerheid dat de
val van het paard geen letsel veroorzaakt had. Guy Meersman had in 2011 nl. de
medische voorgeschiedenis van concluante reeds bezorgd aan verweerster (stuk 43).
B.
Confucius
39

Om iedere mogelijke toekomstige discussie omtrent ‘val van paard’ uit te sluiten, maakt
concluante in stukkenbundel de verslagen van de medische beeldvorming uit 2005 over.
Deze besluiten dat er geen posttraumatische letsels zijn (stuk 41 en 42). Concluante heeft
ook de beelden zelf opgevraagd bij AZ Groeninge om aan iedere mogelijke vraag naar
controle tegemoet te kunnen komen. AZ Groeninge blijkt niet meer over beelden te
beschikken die dateren van voor 2006, enkel over de verslagen. Pas in 2006 werd gestart
met PACS (digitaal bewaren van medische beeldvorming). Alle beeldvorming voor die datum
werd vernietigd. AZ Groeninge heeft vreemd genoeg ook geen samenvattend verslag (meer)
in haar computerarchief van de toenmalige behandelende arts, Dr De Moor. Een ongelukje,
toeval of in 2011 gewist door Guy Meersman ? Dit valt niet meer te achterhalen, het
computersysteem dat dateert van voor 2013 laat dit niet toe (het valt niet meer te
achterhalen of en wat Dr Meersman verder in het dossier consulteerde, stuk 43). Dr De Moor
zelf is intussen overleden, we kunnen het hem dus ook niet vragen.
C.
Het gegeven ‘voorafbestaande toestand’ dook pas op tijdens de 2de
expertise met Tack,
toen duidelijk werd dat hersentrauma en alle daaruit volgende secundaire klachten, echt
niet meer ontkend konden worden.
In een brief van 10 december 2014 aan Tack schrijft Mr Jan Fonteyne, raadsman van
verweerster (stuk 44):
Mevrouw Santens lijkt sterk in haar poging om emoties los te weken, maar dit draagt in niets bij voor
een sereen verloop van het lopende deskundigenonderzoek. Ik verwijs naar het verslag van Dr.
Meersman dd. 2 mei 2011 in de expertise door Dr. Verstraelen. [kan iemand uitleggen waar de link
met een verslag van 3,5 jaar tevoren plots vandaan komt ?]
(…)
Mag ik U verzoeken om in het kader van dit deskundigenonderzoek de antecedenten van mevrouw
Santens na te gaan, hetgeen hier zeker aangewezen is. [kan iemand uitleggen HOE Fonteyne zo
zeker weet dat dit ‘zeker aangewezen’ is ?]
In zijn verslag heeft Dr. Meersman spijtig genoeg nagelaten navraag te doen naar de antecedenten
en de eventuele voorafbestaande toestand van het slachtoffer dus van vóór het ongeval van 22
Confucius
40

september 2010. [kan iemand uitleggen HOE Fonteyne weet dat Meersman iets al dan niet zou
nagelaten hebben ? Fonteyne was er toch niet bij ?]
Misschien heeft hij hier bij het slachtoffer navraag gedaan maar nagelaten hiervan melding te doen
in zijn verslag. [een gekend verzekeringsarts zoals Meersman die zou ‘nalaten’ om een
voorafbestaande toestand te vermelden die mogelijks kan in verband gebracht worden met het
ongeval ? dat zou juist het eerste zijn dat hij schrijft. Als er niets over een voorafbestaande
toestand in zijn expertiseverslag in staat, dan heeft dat maar 1 reden : dat er niets te melden valt
dat in causaal verband met ongeval gebracht kan worden]
Wellicht is het nuttig om hierover navraag te doen bij Dr. Meersman. [Moest het zo nuttig zijn,
waarom heeft AG dan zélf geen navraag gedaan bij Meersman zoals Tack, die toen nog niet bereid
was zijn nek compleet uit te steken voor AG, zo fijntjes suggereerde ?][Uiteraard heeft AG wél zelf
‘navraag’ gedaan, maar weigerde Meersman eind 2014 om nog meer leugens op papier te zetten,
aangezien hij sinds januari 2014 wist dat zijn bedrog aan het licht gekomen was. Beeld u de positie
in van Meersman : hij stelt op vraag van AG arts Luc Desmet, met wie hij regelmatig samenwerkt,
een vals verslag op in 2011. Deze inhoud kan hij niet meer ontkennen, hij heeft hem zelf op papier
gezet. Anderzijds heeft hij de medische voorgeschiedenis van concluante aan AG bezorgd. AG weet
net als hijzelf dat Meersman concluante gezien heeft als behandelend arts in het kader van
slaapproblemen in 2008. Anderzijds weet Meersman dat concluante sinds 2014 op de hoogte is van
zijn bedrog en dat hij ontmaskerd is. De enige houding die Meersman kan aannemen om zijn vel te
redden, is zich stilletjes van kromme haas gebaren. Eind 2014 een bijkomende (valse) verklaring
gaan opstellen voor AG, zou zijn eigen bedrog in dit dossier bijkomend aantonen.]
Wetende dat verweerster via Guy Meersman over de volledige medische voorgeschiedenis
van concluante beschikte (stuk 43) – Guy Meersman had met zekerheid toegang tot àlle
medische verslagen ooit opgesteld : De artsen hadden destijds toegang tot alle
gevalideerde verslagen van alle disciplines (stuk 60) – moet deze brief van Mr Fonteyne
eigenlijk als volgt gelezen worden :
Mevrouw Santens bewijst haar letsels en dringt aan op erkenning daarvan en vraagt hulp, maar dit
draagt in niets bij tot de belangen van AG : geen letselschade hoeven uit te betalen. Ik kan dus niet
anders dan het ‘geheime wapen’ van AG boven te halen : Guy Meersman, een van de trouwe
Westvlaamse koopbare verzekeringsartsen met bewezen diensten voor o.m. AXA, KBC, Winterthur, …,
die ons in mei 2011 al goed geholpen had door een vals verslag op te stellen, dat vervolgens door
verzekeringsvriend Dr Verstraelen ‘voor waar’ aanvaard werd, en door ons in te lichten over de
inslaapproblemen die concluante enkele weken gehad had.
Confucius
41

Ik weet precies wat er in de medische voorgeschiedenis staat, dus ik ben zeker dat ‘de antecedenten
nagaan’ zeker aangewezen is. Zelf kan ik dat natuurlijk maar moeilijk openlijk toegeven, dus ik reken
op u Dr Tack om het vuile werk voor AG op te knappen.
Dr Meersman had uiteraard wél navraag gedaan naar de antecedenten van mevrouw Santens - het is
een pur sang verzekeringsarts, dus dat is vanzelfsprekend het eerste waar hij naar vraagt -, maar er
waren helaas geen antecedenten die in causaal verband met ongeval gebracht konden worden. Dr
Meersman is dan na de expertisezitting op 18.03.2011 (stuk 43) zelf op zoek gegaan in het digitaal
medisch archief van AZ Groeninge naar antecedenten, of naar elementen die mits een ’juiste
kadering’ - wie weet een kleine aanpassing hier en daar ? - als antecedent naar voren geschoven
zouden kunnen worden. Maar afgezien een periode van inslaapproblemen, vond hij niets. Dus kon hij
in zijn verslag ook niet verwijzen naar antecedenten. Los van het feit, dat hij dan zelf door de mand
zou vallen : hij had in het nazicht van de medische voorgeschiedenis natuurlijk ook gezien dat hij
behandelend arts van mevrouw Santens was geweest. Ai.
We komen verder terug op de rol van Guy Meersman en zijn actieve samenwerking met
Johan Baeke en AG (punt 3.3) in dit dossier.
D.
De ‘voorafbestaande toestand’ verdween even uit het debat.
Lees : Maak u geen zorgen AG, suste Tack. Mijn koopbare partners Casselman en Colpaert
zullen wel zorgen dat Santens haar geloofwaardigheid verliest. We nemen een radioloog die
niets ziet en een psycholoog die het verslag van Baeke bevestigt, desnoods in een aanvullend
besluitje waar we alle kanten mee opkunnen mocht er toch achteraf objectiveerbaar bewijs
geleverd kunnen worden van een of ander letsel, en klaar is Kees. Ik zal alvast in die zin
zonder concluante daarvan op de hoogte te stellen en zonder dit te vermelden in zijn
aanstellingsbrief (daarom voeg ik ook de aanstellingsbrief van Colpaert NIET toe in mijn
stukkenbundel aan de rechtbank die ik samen met mijn eindverslag overmaak ; waarop AG
na lectuur van deze conclusies dat snel kan laten weten aan Tack, die dan snel een zinnetje
kan toevoegen in zijn aanstellingsbrief want geen kat kan dat achteraf gaan controleren of
het er oorspronkelijk wel of niet instond), de nodige verslagen bezorgen aan Colpaert en hem
instructies geven. Afin, voor zoverre hij die nodig heeft, hij weet uit ervaring wat hij moet
opschrijven in geval van commotio cerebri, getuige daarvan zijn ‘deskundigenverslagen’ die
nooit besluiten tot organisch hersentrauma … Ikzelf zal dan ook het verslag van Johan Baeke
hernemen in mijn deskundigenverslag, zo zijn er TWEE ‘experts’ die hetzelfde bevestigen.
Met mezelf er bij zijn dat er al 3. Zo kan ik tegelijk ook het verslag van Verstraelen
bevestigen, is zijn naam gezuiverd, en blijft het bij 6 %. De rechter gaat mij toch niet
tegenspreken, ik ben arts en hij vertrouwt mij, ik ken hem al lang, en ik kan hem wijsmaken
Confucius
42

wat ik wil. We hebben de ‘voorafbestaande toestand’ en de bijkomende verklaring van
Meersman niet nodig. Daar zorg ik wel voor.
Maar Tack had niet voorzien dat concluante zijn verzekeringsspel niet meer zou meespelen.
Een boycot van de expertise, madam wilde niet meer naar de zitting komen … Daar hadden
hij en AG niet op gerekend. Zelfs vrijwillig verschijnende partij, ziekenfonds Securex had het
bedrog doorzien, en vond het dermate ernstig en dermate overduidelijk dat zij besloot om
concluante openlijk te ondersteunen (stuk 54 + bijlage) in een niet mis te verstaan signaal :
Geachte heer deskundige,
Voor zover als nodig bevestig ik u tussen te komen als raadsman van SECUREX, ziekenfonds van Anke
SANTENS.
In die hoedanigheid neem ik kennis van de heisa in deze zaak en heb dan toch gemeend enig initiatief
te moeten nemen.
Na bespreking met betrokkene kan ik haar overtuigen u te verzoeken de zitting van 30 januari a.s. af
te gelasten en dat u dus heel eenvoudig zonder meer uw preliminaria opmaakt in de huidige stand.
Ik ben van oordeel dat het aangewezen is deze preliminaria te bekritiseren en het is volgens mij
trouwens niet gebruikelijk dat de partijen op voorhand schrijven wat u dient te schrijven.
Ik bijlage vindt u trouwens ook de e-mail van mevrouw SANTENS.
Oei.
Toen twijfelde zelfs de rechter. Ai. Kleine misrekening van Tack, de rechter zou dus toch niet
zomaar alles volgen. Ze hadden het inderdaad wel een beetje té bont gemaakt met hun
onderling overleg en valse expertiseverslagen. Vooral dat van André Colpaert, vaste
medewerker van Baeke én van Tack, blonk uit door tegenstrijdigheden en partijdigheid.
Maar een geluk, het ‘probleem Demaerel’ werd snel snel en achter de rug om geregeld, een
kleine vriendendienst om de collega’s in te dekken, voor het gemak werd ‘vergeten’ om de
niet-omkoopbare Dr Seynaeve uit te nodigen voor de radiologische studie, waarbij het
tegensprekelijk karakter van de expertisewerkzaamheden in de vuilbak vloog, en als bij
wonder : Demaerel ‘zag niets’ ! Uw rechtbank keerde weer haar kar en Tack werd weer een
heilige in haar ogen, concluante was weer eens de grote leugenaar die spoken zag. Terug
naar af.
Confucius
43

Dan kwam madam wel af zeker met een gemotiveerd verslag van de nummer 1 hersenprof
in Vlaanderen, dat brandhout maakte van de expertise en dat de axonale hersenschade in
zijn juiste context plaatste en het bewijs van het causaal verband leverde … Dju toch, wat
een ambetant mens zeg !
Daar moesten ze toch iets aan doen.
Tack en verweerster zaten op dat moment in een positie dat ze de diffuse axonale
hersenschade niet meer konden ontkennen. Maar misschien konden ze de gevolgen en de
impact ervan nog afzwakken, door die ‘voorafbestaande toestand’ terug in te roepen. Ze
moesten alleen nog een omweg zien te vinden om Meersman buiten schot te houden. Dus
stuurde Tack op 22 april 2015 een brief aan Securex (stuk 48), waarin hij Securex
aanmoedigde om de Wet Patiëntenrechten te schenden :
In het bijzonder had ik graag een overzicht gekregen van de medische verstrekkingen waar RIZIV
terugbetaling gebeurde bij Mevr. Santens Anke, °17.08.1976, Elf Novemberlaan 4, 8570 Anzegem, in
de tien jaar voor het kwestige ongeval dd. 22.09.2010.
NIEMAND heeft het recht om medische informatie op te vragen zonder het akkoord van de
betrokken patiënt. Los van de Wet Patiëntenrechten, is dit een fundamenteel en universeel
recht : het recht op privacy. Uiteraard wist Tack dat maar al te goed ! Juist daarom stuurde
hij pas enkele dagen later een copy van zijn brief naar concluante.
Maar daar stak Santens weer een stokje voor. Ze wilde wel de medische voorgeschiedenis
bezorgen, maar niet aan Tack. Enkel aan een eerlijke expert. Ook Securex wilde zich niet
voor de kar laten spannen van het verzekeringsbedrog en leefde de wetgeving na.
21 mei 2015, Panorama. Shit !
De persoonlijkheidsstoornis konden verweerster en Tack nu ook wel schrappen als
hoofdstrategie om de geloofwaardigheid van concluante te ondermijnen … half Vlaanderen
wist nu dat de ‘theatrale en narcistische persoonlijkheidsstoornis’ een typische
Confucius
44

bedrogstrategie is bij hersentrauma … (4 slachtoffers in Panorama, 4 verschillende mensen,
4 totaal verschillende karakters, maar wel alle 4 een ‘theatrale en narcistische
persoonlijkheidsstoornis’ ?) De verslagen van Baeke en Colpaert verloren nu ook hun laatste
restje geloofwaardigheid. Gerechtspsychiater Professor Chris Dillen was bovendien flink
door de mand gevallen.
Anderzijds hadden verweerster en Tack na Panorama als voordeel dat uw rechtbank zeer
pissed was op concluante nav de Panorama uitzending. Ze vond deze ‘zeer ongepast’ (allée
Tack verdient dat nu toch niet ; dat doet men niet, experts zo te kijk zetten ; was dat nu echt
nodig – JA dat was ECHT nodig want de wetgeving moet ECHT veranderen en zonder lawaai
te maken gaat dat niet gebeuren, uw rechtbank weet dat ook dat het de mannen in Brussel
niets kan schelen wat er met de mensen gebeurt – anders hadden de politici 20 jaar geleden
al maatregelen genomen, toen de kwestie valse medische verslagen op vraag van een aantal
advocaten in het parlement aangekaart werd), en daardoor zou ze haar gerechtsdeskundige
nog een graadje meer gaan indekken. En zou ze hem zelfs een bijkomende provisie
toekennen, onder dreiging van gerechtsdeurwaarder als deze provisie niet betaald zou
worden. Maar de rechtbank wilde toch wel eerst een antwoord op het verslag van Professor
Lafosse. Haar onuitputtelijk lijkende loyaliteit t.o.v. haar gerechtsdeskundige, bracht haar
onpartijdig oordeel over de aangereikte stukken niet in het gedrang.
Er zat niets anders op. Tack en verweerster zouden toch moeten terugkeren naar de
voorafbestaande toestand. Maar : zonder Guy Meersman er bij te betrekken, want die was
intussen zeer ongerust.
Na uitgebreid overleg besloten Tack en verweerster om ditmaal uw rechtbank voor haar kar
te spannen. Ze zouden op 3 juni 2015 samen uw rechtbank overtuigen dat zij ALLEBEI
‘bewijzen in handen’ hadden van ‘ernstige psychiatrische en zware hormonale
voorafbestaande problemen’. Aangezien uw rechtbank steeds geloof hecht aan wat haar
gerechtsdeskundigen verkondigen, zou uw rechtbank wel meestappen in het verhaal. En dat
deed ze ook. Zonder aan verweerster en Tack te vragen om deze ‘bewijzen’ die ze ‘in
handen’ hadden, te overhandigen.
En zonder stil te staan bij de vraag hoe ze aan die vermeende ‘bewijzen’ gekomen waren.
Of, hoe het mogelijk was dat én Tack, én verweerster ALLEBEI over blijkbaar diezelfde
‘bewijzen’ beschikten, terwijl overleg tussen partijen en een gerechtsdeskundige wettelijk
niet toegelaten is en op zich het bewijs van partijdigheid levert.
Confucius
45

Dit staat ook te lezen in punt 4 van het schrijven dat concluante aan uw rechtbank en alle
partijen richtte op 5 juni 2015 ; een schrijven waar nooit een antwoord op kwam, ook niet in
het eindverslag dat 3 dagen later opgesteld werd (stuk 51) :
Mr Busschaert stelt over bewijzen te beschikken dat ik jarenlange ‘ernstige
psychiatrische en hormonale problemen’ zou gehad hebben voor ongeval ; Dr. Tack
bevestigt dit ; maar wat die problemen dan wel zouden zijn willen ze niet zeggen, nog
minder waarop zij zich baseren ; nog minder hoe het komt dat ze hier allebei van
overtuigd zijn zonder dat er enige tegensprekelijke communicatie gevoerd werd ;
E.
Concluante herhaalde op 3 juni 2015 nogmaals voor uw rechtbank dat zij géén
voorafbestaande psychiatrische of hormonale problemen gekend had. Ze verklaarde dat zij
als ‘hormoon’ wel de (anticonceptie)pil genomen had, voor het ongeval nooit een
endocrinoloog gezien had (‘ik wist zelfs niet wat dat was, een endocrinoloog, voor mijn
ongeval, laat staan dat ik er een geconsulteerd zou hebben of een of andere hormonale
behandeling gevolgd zou hebben’) en dat zij een moeilijke periode gekend had nav het
overlijden van haar vader en oma (sinds wanneer is een rouwperiode een ‘psychiatrisch
probleem’ ? ) en de breuk met haar partner, maar dat daar geen psychiatrische behandeling
aan te pas gekomen was, en dat zij dit ook reeds in de 1ste
expertise zelf verteld had aan
zowel Hans Verstraelen als Johan Baeke. Getuige daarvan o.a. het verslag van Johan Baeke
van 12.05.2011 (stuk 49):
De rouwperiodes werden zelfs niet eens vermeld door Baeke nu het evident is dat zoiets
niemand onverschillig zal laten. In het besluit van gerechtspsychiater/AG verzekeringsarts
Johan Baeke staat niets te lezen over een ‘voorafbestaande psychiatrische toestand’,
evenmin over enige ‘voorafbestaande toestand’ die een invloed zou kunnen gehad hebben
op de evolutie van de klachten na ongeval. Johan Baeke is een pur sang verzekeringsarts,
mét bovendien financiële belangen bij het ‘dienen van de belangen van AG’ nu hij als
verzekeringsarts voor AG werkt. Dit blijkt o.a. uit een getuigenverklaring van een slachtoffer
dat op vraag van AG naar AG verzekeringsarts-psychiater Johan Baeke gestuurd werd (en
Confucius
46

waarbij Johan Baeke uiteraard commotio cerebri afwees … dat ook dit verslag vals was, blijkt
uit het feit dat AG later toch instemde met de implantatie van een neurostimulator voor de
hersenen)(stuk 50).
Ditzelfde stuk wijst erop dat Johan Baeke een zware reputatie heeft als verzekeringsarts: de
huisarts van deze getuige kende ‘veel andere verhalen’ van Baeke als verzekeringsarts. Dit
dossier is niets meer dan het zoveelste voorbeeld in een jammerlijke, reeds veel te lange
lijst.
En dit ondanks het feit dat Johan Baeke voor het opstellen van zijn verslag meermaals
contact heeft gehad met Guy Meersman, die de bron is van deze ‘voorafbestaande
toestand’. Dat er wel degelijk contact geweest is tussen Baeke en Meersman, zelfs voor het
uitvoeren van de expertise onderzoeken, wordt door Johan Baeke zélf bevestigd :
Onderaan blz. 1 van zijn verslag lezen we :
We namen contact op met Dr Guy Meersman (…)
Ook de ‘naadloze aansluiting’, zoals Hans Verstraelen het zo mooi stelde (stuk 39 blz. 4),
‘tussen het verslag van Meersman en Baeke’ wijst er op dat beide ‘deskundigen’ hun
verslagen op elkaar afgestemd hebben:
Later komen we hier uitgebreider op terug.
Samengevat : reeds in 1ste
expertise werd door verweerster alles op alles gezet om toch
maar de letsels af te wijzen en te besluiten tot simulatie aggravatie. Desondanks kwam er
geen voorafbestaande toestand ter sprake, noch in het verslag van Meersman, noch in het
verslag van Baeke, noch in het verslag van Verstraelen, alhoewel én verweerster, én alle
aangestelde deskundigen toen al over de medische voorgeschiedenis beschikten. Deze werd
op 18 maart 2011 opgevraagd en doorgespeeld door Guy Meersman (stuk 43). Kwestie van
zeker niets over het hoofd te zien – en een en ander te wijzigen en te verwijderen uit de
bestanden ? - voerde Guy Meersman een 2de
zoektocht uit naar de medische
voorgeschiedenis van concluante op 1 mei 2015, dat is 1 dag voor het opstellen van zijn
Confucius
47

verslag, en laat dus royaal de tijd voor verder overleg (stuk 43). Dat wijst er op dat de
medische voorgeschiedenis niet als geloofwaardig argument kan aangehaald worden.
Anders zouden zij zeker in de 1ste
expertise al de medische voorgeschiedenis opgevraagd
hebben.
F.
Zowel Tack als verweerster negeerden op 3 juni 2015 ieder woord dat concluante sprak
maar riepen in koor uit ‘ziede wel, ziede wel, ze geeft het zelf toe dat er een pscyhiatrische
voorgeschiedenis bestaat !’. Tack zou daar in zijn eindverslag (stuk 48, laatste blz.) van
maken :
‘Op de zitting bij de Politierechter op 03.06.2015 gaf ze schoorvoetend toe dat er vroeger
psychiatrische behandeling was’.
Uw rechtbank zal akkoord zijn dat het woord ‘schoorvoetend’ niet behoort tot het gedrag of
het karakter van concluante. Uw rechtbank was daar ruim voldoende zelf getuige van. Uw
rechtbank weet maar al te goed dat de omschrijving :
‘Op de zitting bij de Politierechter op 03.06.2015 protesteerde ze met groot lawaai tegen
deze leugens’.
een realistischer weergave is van hetgeen écht gezegd werd …
Concluante zal zeker nooit ‘schoorvoetend toegegeven’ hebben dat er psychiatrische
behandeling geweest zou zijn, aangezien er, zoals verder zal blijken, nooit psychiatrische
behandeling geweest is.
G.
Het feit dat Tack in zijn eindverslag duidelijk blijft pogingen doen om concluante als een
leugenaar die iets te verbergen heeft, af te schilderen, bewijst zijn partijdigheid en zijn
streven om toch maar géén letsels tgv ongeval te hoeven erkennen. Cui bono ?
Bijkomend tracht Tack de indruk te wekken dat concluante weigert om haar medische
voorgeschiedenis over te maken. In zijn eindverslag staat op de laatste blz. :
Confucius
48

Concluante heeft nooit geweigerd om haar medische voorgeschiedenis aan uw rechtbank
voor te leggen. Wel vroeg zij meermaals een eerlijke expert aan wie zij deze kon bezorgen.
Het klopt evenwel dat concluante niet bereid was om nog verder mee te werken aan een
SCHIJNexpertise zoals deze door Tack gevoerd werd. 1 schijnexpertise met Verstraelen was
genoeg geweest. Zij volhardt trouwens tot op vandaag in dit standpunt.
Zij zal in geen geval nog deelnemen aan medische onderzoeken van artsen met banden met
verzekeringen.
Concluante bevestigde meermaals uitdrukkelijk dat zij iedere medewerking zou verlenen aan
een neutrale en onpartijdige medische expertise door een onafhankelijke arts. Bijvoorbeeld
in verzoekschrift van 4 mei 2015 (stuk 57) :
Eiseres zal iedere medewerking verlenen aan een objectieve en onpartijdige
gerechtsdeskundige waardoor de medische expertise in alle stilte een verder sereen
verloop zal mogen kennen.
Maar die onafhankelijke arts is er nooit gekomen. Waarop concluante zelf een
onafhankelijke gerechtsdeskundige gezocht heeft: Dr Jan Van Walleghem.
H.
Los daarvan kon concluante haar medische voorgeschiedenis niet voorleggen op 3 juni 2015.
Ze had ze immers niet in haar bezit.
Toen bleek dat uw rechtbank het standpunt van verweerster en Tack volgde, en blijkbaar
meende dat er ondanks een 100 tal medische verslagen die de letsels tgv ongeval
bevestigden, nog niet genoeg ‘bewijs’ op tafel lag, besloot concluante zelf haar medische
geschiedenis op te vragen. Concluante begon zich op dat moment ook serieuze vragen te
stellen over het ‘waarom’ deze medische voorgeschiedenis toch zo belangrijk was. Ze was
nooit in behandeling geweest bij een psychiater, ook niet bij een endocrinoloog. AG en Tack
zouden zich toch zelf in de vingers snijden als ze deze voorgeschiedenis zou voorleggen ?
Concluante snapte er niets meer van.
Confucius
49

Ze vertelde het hele verhaal over Tack, AG en Meersman van A tot Z aan haar moeder.
Waarop haar moeder haar zei : Meersman ? Dat is toch die neuroloog bij wie je een
slaaponderzoek gedaan hebt toen pa gestorven is ?
En toen pas begon concluante stilaan te begrijpen hoe de vork in de steel zat.
De gerechtsdeskundige uit de 1ste
expertise die een vals verslag had opgesteld, en die
verweerster zo graag nog eens zou laten oproepen in de 2de
expertise, was ook haar
behandelende arts geweest ! En zodoende wist hij natuurlijk van de inslaapproblemen die zij
gehad had toen haar vader gestorven was. Ze was gerust gesteld, want die
inslaapproblemen waren verre van een ‘ernstig probleem’ geweest. Als het dat maar was,
waar AG en Tack zo stonden over te schreeuwen …
Maar hoe kon Meersman in maart 2011, zich nog herinneren dat hij haar 3 jaar geleden op
consultatie gekregen had ?
Met wel 30 à 40 patiënten per dag kon die man zich toch onmogelijk iedere consultatie
herinneren jaren later ? Concluante herinnerde zich zelf niet eens meer, dat ze Guy
Meersman ooit gezien had als behandelend arts. En zij had veel minder artsen te onthouden
dan dat Guy Meersman patiënten had. Plus, als Guy Meersman zich zou herinnerd hebben
dat zij zijn patiënte geweest was, dan had hij dat toch moeten melden ? Dan had hij toch zijn
opdracht moeten weigeren ? Hij had de opdracht aanvaard, dus moest het toch zijn dat hij
ook niet meer wist dat zij elkaar gezien hadden in 2008, 3 jaar tevoren ? En tijdens de
medische expertise zelf, had zij bij Meersman geen enkel teken van herkenning bespeurd.
Anderzijds, op dat moment kon ze maar amper op een stoel blijven zitten, en rechtstaan
zonder om te vallen, had ze nog steeds onbeschrijflijke koppijn en was haar geheugen nog
een complete zeef, misschien had ze dat over het hoofd gezien toen ? Ze was zich op 18
maart 2011, datum van het expertise onderzoek bij Meersman, nog helemaal van geen
kwaad bewust, verkeerde dan nog in de waan dat gerechtelijke expertises eerlijk verlopen,
en had alle vertrouwen in de onpartijdigheid van Meersman.
Plus : wat was eigenlijk het probleem als Guy Meersman AG op de hoogte gebracht had van
de inslaapproblemen die ze had toen haar vader stierf ? Ze had dit zelf gezegd, dat ze een
moeilijke periode gehad had toen, dus waarom moest ze eigenlijk nog iets bewijzen dat ze
zelf al had verteld 4 jaar eerder en waar nooit een haan naar gekraaid had ? En een
inslaapprobleem, dat is toch geen psychiatrisch probleem ? Dat is een inslaapprobleem. En
Confucius
50

dan nog, was dit inslaapprobleem nooit ernstig geweest, in die zin dat ze er niet meer door
kon functioneren. Jazeker, was ze moe geweest. Jazeker, was dat vervelend geweest. Dus
wat dachten AG en Tack hier eigenlijk precies mee te bewijzen ? Een inslaapprobleem kon
onmogelijk haar klachten ontstaan door het ongeval verklaren. Het klopte gewoon niet. En
het hormonale verhaal, waar kwam dat dan vandaan ?
Alleszins was duidelijk dat Meersman een rol speelde in het plotse benadrukken van de
voorafbestaande toestand. Anders had Jan Fonteyne, raadsman van verweerster, niet zo
hard aangedrongen in november 2014 om Guy Meersman te laten oproepen tijdens de 2de
expertise en om hem bijkomende verklaringen over een ‘voorafbestaande toestand’ te laten
afleggen – gebaseerd op zijn ‘bevindingen’ van 3,5 jaar eerder tijdens zijn medische
expertise, die hij zich ‘plots’ zou herinnerd hebben ...
De opvraging van de medische voorgeschiedenis gebeurde voor het eerst op 12 juni 2015,
via de raadsman van Securex (zie stuk 56) :
Graag de “terugbetalingen RIZIV” eens opvragen bij Securex voor de periode
september 2000 – heden. Ik zou eens willen weten waar ze precies naar verwijzen
want ik heb geen “jarenlange ernstige psychiatrische en hormonale problemen”
gehad zoals Busschaert en Tack beweren.
Wel heb ik een moeilijke periode gehad waarbij ik volgens mijn moeder oa bij … GUY
MEERSMAN (expert uit 1ste
expertise die vals verslag opstelde) op consultatie geweest
ben. Ik heb dit gemeld aan Verstraelen (1ste expertise), Baeke (1ste expertise) en
Tack en daar is nooit een probleem over gemaakt omdat het ook nooit een probleem
geweest is. Ik wil deze consultatie uiteraard graag terugvinden.
Ik wist zelfs niet meer dat ik ooit bij hem geweest was. Kan je nagaan …
Ziet u de puzzel een beetje in elkaar vallen ?
OPGEPAST : deze info dient ENKEL voor MIJN EIGEN INZICHT en ZEKERLIJK NIET om
door te sturen aan AG of TACK of om het even wie anders. Ik heb er geen problemen
mee als u dit inkijkt.
Een andere vraag : kan een arts toegang krijgen tot de RIZIV info of enkel tot de
ziekenhuisinfo waar hij werkt ?
Confucius
51

Het feit dat concluante aan Securex aangeeft dat zij er geen probleem mee heeft dat Securex
integraal kennis neemt van haar medische voorgeschiedenis, wijst er op dat zij niets te
verbergen heeft.
Hier kwam geen antwoord op, en de vraag werd herhaald op 25.06.2015 (stuk 55) :
Kan u me laten weten aub of u mijn ‘medische voorgeschiedenis’ mocht ontvangen aub ?
Uiteindelijk richtte concluante zich rechtstreeks tot het ziekenfonds Securex op 16.07.2015.
De medische voorgeschiedenis werd uiteindelijk, na een aantal rappels, per post bezorgd
begin september 2015 (afdrukdatum 4 september 2015) (stuk 58 – 49 blz).
Na lectuur van de medische voorgeschiedenis werd hetgeen concluante steeds
voorgehouden had, inderdaad bevestigd : er waren 2 sessies psychotherapie op het moment
van de breuk met haar partner begin 2009, uitgevoerd door een psychotherapeut die ook
psychiater was (dus geen psychiatrische behandeling, ook geen burnout) ; er waren enkel bij
Guy Meersman neurologische consultaties geweest, dit in het kader van inslaapproblemen
na overlijden vader begin 2008 (dus geen psychiatrische behandeling, ook geen burnout) ; de
3de
psychiatrische consultatie kaderde in het door Guy Meersman voorgeschreven
slaaponderzoek (dus geen pscyhiatrische behandeling, ook geen burnout) ; en er was nooit
een consultatie geweest bij een endocrinoloog (dus ook geen hormonale behandeling, ook
geen burnout).
Concluante meldde dit bij verzoekschrift van 16 september 2015 aan uw rechtbank (stuk 59)
in de hoop dat uw rechtbank op basis hiervan de nodige conclusies zou kunnen trekken en
de nodige hulp en behandeling zou kunnen mogelijk maken, zodat een 2de
kindje last minute
alsnog mogelijk zou kunnen zijn :
Uw rechtbank kon zelf meermaals de vastbeslotenheid van Tack om geen letsels tgv ongeval
te erkennen, vaststellen. Dit op zich wijst op vooringenomenheid en partijdigheid. Ook kon
uw rechtbank zelf vaststellen hoe Debusschere én Tack als 2 papegaaien in koor op de zitting
van 3 juni beweerden dat er sprake was van “voorafbestaande zware psychiatrische en
ernstige hormonale problemen”. Dit werd uiteindelijk door Tack in zijn eindverslag herleid tot
“voorafbestaande burnout”, zonder dat hij daarvan enig bewijs leverde of dit besluit
motiveerde. Ook dit wijst op vooringenomenheid en partijdigheid.
Confucius
52

Tack suggereerde in zijn eindverslag dat mijn weigering om mijn medische voorgeschiedenis
aan hem over te maken (periode 2000-2010) betekent dat er wel degelijk sprake is van een
voorafbestaande psychiatrische, hormonale of neurologische (burnout) toestand. Dit is een
subjectieve veronderstelling ingegeven door partijdigheid en verre van een bewijs. Zoals ik
eerder schreef en ook aan uw rechtbank ter zitting vertelde, heb ik er geen problemen mee
om mijn medische voorgeschiedenis aan een eerlijke gerechtsdeskundige over te maken. Het
is een feit dat verzekeringsartsen en koopbare gerechtsdeskundigen niet zoeken naar het
objectief vaststellen van de letsels van een ongeval en de gevolgen daarvan, maar wel zoeken
naar een strohalm om zich aan vast te klampen om toch maar letsels te kunnen afwijzen
zodat een verzekering geen schade zou hoeven te vergoeden. Ik verwijs hierbij naar het
artikel verschenen in MediQuality, medisch platform bestemd voor artsen, dat u in bijlage
vindt. Ik heb intussen zelf mijn medische voorgeschiedenis voor de periode 2000 – 2015 bij
Securex opgevraagd en daaruit blijken volgende zaken :
In de periode 2000 – 2015 werd 3 x een psychiater geconsulteerd, zonder dat enige
medicamenteuze behandeling werd opgestart. Dit is niets nieuws, dit heb ik zelf tijdens zowel
de 1ste
als de 2de
expertise gemeld en daar is, tot de zitting van 3 juni, ook nooit een probleem
over gemaakt.
De 1ste
consultatie in heel mijn leven van een endocrinoloog – ik wist zelfs niet wat dat was -
dateert van 2014, maw na ongeval, en dit ten gevolge van ongeval. Het staat m.a.w. vast dat
van een “zware hormonale voorafbestaande toestand” geen sprake kan zijn.
De 1ste
en overigens enige neuroloog die ik consulteerde in de periode 2000 – 2010 is Dr. Guy
Meersman. Guy Meersman, die op vraag van AG als gerechtsdeskundige aangesteld werd en
tijdens de 1ste
expertise een subjectief verslag opstelde. Guy Meersman, die contact had met
Johan Baeke (staat zelfs in het verslag van Baeke te lezen dus er kan geen discussie over
bestaan dat beide artsen overleg gepleegd hebben over hoe ze het beste mijn dossier konden
aanpakken – lees: mijn letsels afwijzen) die zelf ook een vals verslag opstelde hetgeen
bevestigd werd door Hans Verstraelen (stel hem de vraag, nodig hem uit op de zitting), door
Professor Verhelst van de Universiteit Antwerpen (in uw bezit) en door Professor Lafosse (in
uw bezit) die alle 3 het verslag van Baeke bestudeerden en waarbij een stuk of 10
tegenexpertises dit bijkomend bevestigden. Guy Meersman, waarvan AG eind 2014 zei dat hij
terug moest opgeroepen worden in de 2de
expertise omdat het hem plots, 3,5 jaar na zijn
‘expertise’, blijkbaar te binnengeschoten was dat hij “iets” “vergeten” was te vermelden in
zijn expertiseverslag van 3,5 jaar tevoren, betreffende een “voorafbestaande toestand”. Toch
curieus dat Guy Meersman wist dat mijn expertise nog niet afgesloten was, en toch zeer
curieus dat deze brave man 3,5 jaar na een deskundigenonderzoek nog steeds spontaan
denkt aan mijn dossier, en curieus dat hij dit aan AG meldt maar niet aan mij
(tegensprekelijkheid ?). Guy Meersman, die ook betrokken is bij minstens 1 ander
bedrogdossier, te weten dat van I.D. uit 2007 met AXA als tegenpartij. Guy Meersman, die
Tack goed kent. In alle geval staat vast aan de hand van mijn medische voorgeschiedenis dat
er van een “voorafbestaande burnout” geen sprake kan zijn. Hetgeen ook blijkt uit het
gegeven dat ik steeds gewerkt heb, wat blijkt uit mijn omzetcijfers en contracten en diverse
Confucius
53

activiteiten (voortgezette studies, paarden, lesgever NAC, enz. …). Dit zou uiteraard niet
mogelijk geweest, was er inderdaad sprake van een “burnout” . Hiermee is de partijdigheid
en vooringenomenheid van Tack aangetoond.
Ik wil graag ter zitting mijn medische voorgeschiedenis ter inzage voorleggen zodat
bovenstaande door alle partijen geverifieerd kan worden.
Maar concluante vertrouwde het hele zaakje niet. Wat waren dan die ‘bewijzen’ die
verweerster en Tack ‘in handen’ hadden ? Tack had zelfs over ‘absolute zekerheid’
gesproken. Uit dit RIZIV overzicht viel toch niets te bewijzen ? Uit dit overzicht bleken toch
geen nieuwe elementen ? Het overzicht toonde juist aan hetgeen concluante gezegd had –
dat er géén voorafbestaande toestand bestond.
Nog een geluk bij een ongeluk : concluante was voor behandelingen steeds naar AZ
Groeninge in Kortrijk geweest, zelfs toen ze in het Brusselse werkte en studeerde voor ze
zich in 2006 in Vichte vestigde. Dat had als voordeel dat haar medische voorgeschiedenis in 1
ziekenhuis gebundeld zat. Dat had als nadeel dat Guy Meersman toegang had tot ALLE
medische verslagen (stuk 60).
Concluante besloot om haar medisch patiëntendossier eens helemaal op te vragen bij AZ
Groeninge. Zo zou ze kunnen zien, wat Meersman ook gezien had. In het RIZIV overzicht
stonden immers een aantal zaken waarvan ze niet wist waar die betrekking op hadden. Wist
zij veel bij welke dokter ze 10 of 15 jaar geleden geweest was, en waarom precies ? Het
enige dat ze wel wist, is dat het steeds voor prullen was, die snel opgelost werden. Ze had
nooit iets ernstigs gehad, was nooit langer dan een dag gehospitaliseerd geweest voor kleine
ingrepen, behalve toen ze van haar paard viel, en dat had ze verteld. Tot ze in 2006 naar
Vichte verhuisde, had ze niet eens een vaste huisarts gehad. Evenmin was ze een
‘pillenmens’ : als ze kon, vermeed ze het gebruik van medicatie, zoals ook blijkt uit het
overzicht van de apotheek (zie verder).
I.
Uw rechtbank vermeldde als bijkomende vragen op de zitting in raadkamer van 21 oktober
2015 nog volgende zaken :
1. Duidelijkheid omtrent het ongevalsgebeuren (zie punt 2.1)
Confucius
54

2. Copy van alle psychiatrische verslagen
Op basis van deze bijkomende gegevens zou zij dan haar oordeel kunnen vormen.
Het RIZIV overzicht vermeldt 2 psychiaters : Koen Titeca (1 sessie in 2008) en Luc Grouwels
(2 sessies in 2009).
Om aan deze vraag tegemoet te kunnen komen, besloot concluante om bij haar huisarts en
bij AZ Groeninge het psychiatrisch verslag van psychiater Koen Titeca op te vragen (stuk 61).
Kort samengevat besluit dit tot vermoeidheidsklachten te wijten aan een verstoord slaap-
waakritme. De oplossing hiervoor is (geen psychiatrische behandeling of medicatie, maar
wel) een strikt dag-nacht schema aanhouden.
Enkele kanttekeningen bij dit verslag :
1.Het vermeldt : Sinds de zomer van 2006 heeft patiënte progressief last van
vermoeidheidsklachten.(…) Ze startte als zelfstandige en waar ze eerst vreesde voor
te weinig werk, bleek er nadien te veel werk. In die periode overleed ook haar vader
aan kanker.
Deze arts geeft een ONVOLLEDIGE, en dus ONJUISTE weergave van de feiten.
Hij omschrijft de vermoeidheidsklachten als 1 doorlopende periode, legt de oorzaak
ervan (verkeerdelijk) bij ‘te veel werk’ (begint uw rechtbank ook in te zien vanwaar
plots die “voorafbestaande burnout” uit het niets opduikt ?) en plaatst de datum
van overlijden vader in de zomer van 2006, wat niet klopt.
De juiste weergave van de feiten is dit :
Concluante was in oktober 2005 gestart als volledig zelfstandige. Ter staving hiervan
enkele facturen uit 2005 op naam van Calliope’s (stuk 62, 63, 64, 65, 66). Toen
vreesde ze inderdaad voor te weinig werk. Ze had immers nog maar 2 klanten en
werkte toen aan een zeer laag tarief. Iedere startende zelfstandige stelt zich de
vraag : ‘zal het wel lukken ?’ Dat was bij concluante niet anders. Er waren op dat
ogenblik geen slaapproblemen.
Confucius
55

Al snel ontwikkelden de PR activiteiten van Calliope’s zich in positieve zin. In die
mate, dat concluante enkele maanden later al kon overgaan tot de aankoop van een
eigen woning. Er was dus genoeg werk, niet ‘te veel’ werk. In de lente van 2006
verhuisde concluante naar Vichte. De combinatie van de verhuis met het PR werk en
de zorg voor de paarden, gaf op dat ogenblik veel werk, niet ‘te veel’ werk. Er waren
op dat ogenblik geen slaapproblemen.
Enkele weken later, midden in het hoogseizoen van de persactiviteiten (zie punt 1.1)
vernam concluante dat haar vader kanker had en niet lang meer zou leven. Dat was
een immense klap. Er ontstonden spanningen tussen de ouders van concluante.
Concluante was enerzijds verdrietig over de kanker van haar vader, anderzijds
maakte ze zich grote zorgen over haar vader en haar moeder. Op dat ogenblik begon
concluante te piekeren. Het was een situatie die ze niet voor hen kon oplossen. Op
dat ogenblik (eind mei 2006) ontstonden er lichte inslaapproblemen, in die zin dat
concluante moeite had om in slaap te geraken ’s avonds. Ze lag lang te piekeren over
haar vader en over hoe het verder moest met haar moeder en haar kleine broertje
(14 jaar jonger dan zijzelf, zat nog op school) als haar vader er niet meer zou zijn.
Concluante is nooit iemand geweest die zich uit het veld laat slaan door werk-, geld-
en materiële zaken. Daar zal zij geen nacht van wakker liggen. Ze is immers een
‘plantrekker’ die zoekt naar oplossingen als er problemen zijn, ipv in een hoekje te
zitten janken of bij de pakken neer te blijven zitten. Uw rechtbank zal dat
ondertussen ook wel al gemerkt hebben. Concluante is wél iemand die zeer gevoelig
is voor wat er gebeurt met mensen (en dieren) waar zij van houdt. Ze heeft de
neiging om diegenen waar ze van houdt, te willen beschermen voor verdriet en pijn
en ze zal er steeds alles aan doen wat ze kan omdat iedereen het goed zou hebben
en niets te kort zou komen. Uw rechtbank zal dat ondertussen ook wel al gemerkt
hebben, dat concluante tot veel in staat is als er aan haar gezin en paarden geraakt
wordt. Want dat is uiteindelijk de reden waarom concluante in dit dossier het pad
gekozen heeft dat ze gekozen heeft. Er wordt aan de fundamenten van haar leven
geraakt. Noch haar kind, noch haar paarden, moeten opdraaien voor het bedrog van
AG en de gevolgen daarvan dragen. Zij moeten geen minderwaardig leven leiden
omdat AG weigert de nodige hulp en vergoeding te voorzien. Ook zij hebben recht op
een leven zoals ze ZONDER ongeval ook gehad zouden hebben. In ieder geval,
terugkerend naar 2006, bleek het in dit geval niet mogelijk te zijn om haar familie te
beschermen. Daar had ze het moeilijk mee: machteloos moeten toekijken en niets
kunnen doen, geen oplossing kunnen vinden.
Confucius
56

In juni 2006 begon vermoeidheid op te treden, waardoor concluante – nochtans in
principe anti-medicatie, en voorstander van het principe dat je het lichaam de kans
moet geven om zichzelf op natuurlijke wijze te laten genezen (getuige daarvan het
feit dat concluante na ongeval nooit pijnmedicatie willen nemen heeft, ondanks
verschrikkelijke pijn ; getuige daarvan het feit dat in het RIZIV overzicht zo goed als
geen medicatie terug te vinden is ; getuige daarvan de overzichten van de apotheek
(zie verder) ; getuige daarvan dat concluante besloot om te bevallen zonder
epidurale ; getuige daarvan de keuze voor neurofeedback behandeling die de
natuurlijke elektriciteit van het mensenlichaam gebruikt ; enz.) – besloot om
slaapmedicatie te nemen.
Maar de slaapmedicatie had geen effect. Ze viel nog steeds niet in slaap. Zelfs als ze
een dubbele dosis nam, viel ze nog niet in slaap. Als ze een driedubbele dosis nam,
viel ze nog niet in slaap. Concluante was meerdere dagen simpelweg ‘niet plat te
krijgen’.
En op een avond nam concluante, die het na enkele weken kotsbeu was om de halve
nacht te liggen woelen, een goeie portie slaapmedicatie, wel 10 stuks. Het gevolg :
NOG niet kunnen slapen, wel misselijk geworden (zie verder) !
Na deze ervaring werd slaapmedicatie voor eens en voor altijd aan de kant
geschoven. Concluante heeft nooit meer een slaappil willen nemen.
Het hoogseizoen in PR land was voorbij, de werkdruk viel weg, de vakantie brak aan,
de eerste schok van vaders’ problemen was voorbij, het hele gezin stabiliseerde een
beetje, en de rust keerde langzamerhand terug. Na enkele weken verdwenen de
slaapproblemen vanzelf – zonder enige medicatie. Tegen eind augustus 2006 was
concluante weer helemaal de oude. Dat blijkt ook uit de gerealiseerde omzetcijfers :
zo’n 50.000 euro voor de periode september – december 2006 (stuk 68) en maar
liefst 50.000 euro gefactureerd in januari 2007 alleen al (stuk 67). Het spreekt voor
zich dat iemand met een ernstige slaapproblematiek, zoals verweerster wil laten
geloven, hiertoe niet in staat zou kunnen geweest zijn. Al zeker niet als men weet dat
dit inkomsten zijn uit een PART TIME job met daarnaast de zorg voor paarden (zie
punt 1.1). In het facturatie overzicht 2006 (stuk 68) kan men duidelijk zien dat het
een KORTE periode betrof waarin het wat minder ging.
Confucius
57

De laatste maanden voor het overlijden van haar vader (op 16 december 2007) – de
dokters zeiden al 3 maanden dat hij ‘maar een week meer te leven had’, maar zijn
hart was zo sterk van altijd veel te sporten, dat het maar niet stopte met kloppen –
waren natuurlijk emotioneel zwaar. Je eigen vader dag in dag uit als een skelet daar
te zien liggen aftakelen … dat is voor niemand gemakkelijk. Desondanks waren er
tussen september 2006 en december 2007 geen slaapproblemen. Concluante had
het vertrek van haar vader aanvaard. Zij was zelfs in zekere zin blij toen hij stierf,
omdat hij zo geen pijn meer zou lijden. Zijn leven had geen enkele levenskwaliteit of
menselijkheid meer. Hij was amper nog bij bewustzijn.
Dat er 1,5 jaar lang geen slaapproblemen waren, blijkt ook uit het feit dat de
beroepsactiviteiten rustig verder uitgebouwd werden.
In juni 2006 kan er inderdaad gesproken worden van een kortdurende
slaapproblematiek. Daarvoor niet. Daarna ook niet. Het bewijs dat er in de periode
september 2006 – december 2007 géén slaapproblemen waren, wordt geleverd door
het RIZIV overzicht : geen doktersbezoeken, medicatie, edm. behalve de gebruikelijke
controles tanden, uitstrijkje (voor vrouwen), bloedonderzoek ; integendeel een mooi
gevulde professionele agenda (42.000 euro gefactureerd voor de periode september
tem december, zie ook deel 7).
De slaapproblemen keerden wél progressief terug na het overlijden op 16.12.2007.
Dit niet zozeer omdat concluante zelf de kluts kwijt was, maar wel omdat haar
moeder totaal ingestort was. En haar kleine broertje totaal verloren leek. Dat
manneke was nog maar 17 jaar. Veel te jong om zijn vader te verliezen. Dus naast het
werk, én de paarden, én het eigen huishouden, kwam de zorg voor de familie er bij.
Concluante kon bij momenten ’s avonds moeilijk in slaap geraken, vooral omdat ze
zich zorgen maakte over haar familie. Op dat moment was er inderdaad te veel werk
en kwam alles op een hoop.
Om te vermijden dat de vermoeidheid zou toeslaan zoals in juni 2006 gebeurd was,
besloot concluante het wat rustiger aan te doen, en ’s namiddags een beetje bij te
slapen. Het PR hoogseizoen was voorbij, dus zij kon deze tijd vrijmaken en zichzelf
deze rust gunnen. Het middagdutje was geboren ! Maar juist omdat concluante
PREVENTIEF een middagdutje inlaste, juist om vermoeidheid te voorkomen, was ze
Confucius
58

Syntheseconclusies dossier Santens/AG

Syntheseconclusies dossier Santens/AG

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (14)

Similar to Syntheseconclusies dossier Santens/AG

Similar to Syntheseconclusies dossier Santens/AG (20)

More from stopmisbruikverzekeringen

More from stopmisbruikverzekeringen (13)

Syntheseconclusies dossier Santens/AG