εργασια επέκτασης

1. Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ: ΣΤΡΙΓΚΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΛΟΝΗ
Η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα στη σύγχρονη
εποχή. Σκέψεις και προβληματισμοί
Μέσα από τα μάτια μίας μαθήτριας της Α' Γυμνασίου
Γράφει η Δώρα Σωτηριανού
Στις μέρες μας πολύς λόγος γίνεται για τη σχέση του ανθρώπου με
τα ζώα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ειδικά στην Ευρώπη αλλά και στη
χώρα μας έχει γίνει «της μόδας» η απόκτηση ενός κατοικίδιου για την
ικανοποίηση και τη χαρά ενός μικρού παιδιού, τη συναισθηματική κάλυψη
ενός ενήλικα που τυχόν αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και τη
γενικότερη χαρά που μπορεί να προκαλέσει η παρουσία ενός κατοικίδιου στην
οικογένεια. Δυστυχώς, όμως, συχνά κάποιοι ξεχνούν ότι η αγορά-υιοθεσία
ενός ζώου δημιουργεί ταυτόχρονα και υποχρεώσεις, που όποιος μπαίνει σ’
αυτήν τη διαδικασία οφείλει να εκπληρώνει.
Πριν συνεχίσουμε, στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να κάνουμε μια
γενικότερη τοποθέτηση: Ένα μέγα ζήτημα που προκύπτει στις μέρες μας και
οφείλουμε όλοι να εξετάσουμε είναι το κατά πόσο η συμπεριφορά του
ανθρώπου προς τα ζώα (είτε πρόκειται για άγρια είτε για οικόσιτα) είναι η
αρμόζουσα.
Δυστυχώς, οι αλλαγές που συμβαίνουν στην κοινωνία μας θα λέγαμε
ότι δημιουργούν ένα είδος, ηθελημένης ή μη, εχθρότητας του ανθρώπου προς
τα ζώα. Η χρησιμοποίηση διάφορων πειραματόζωων προς όφελος της
επιστημονικής προόδου, προκειμένου να φτιαχτούν σκευάσματα ομορφιάς ή
ιατρικά φάρμακα, στερείται ηθικής, ακόμα κι αν υπάρχει νομική κάλυψη για
τέτοιες δραστηριότητες. Μέσω τέτοιων διαδικασιών πολλές εκατοντάδες ζώα
οδηγούνται στο θάνατο καθημερινά.
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που συχνά πυκνά απασχολεί και τα ΜΜΕ
‒έως την επομένη ξεχνιέται‒ είναι οι μονομαχίες ζώων που οργανώνονται σε
διάφορα μέρη της γης (κυνομαχίες, κοκορομαχίες κ.ά.). Προφανώς, κάποιοι,
για να βγάλουν εύκολο χρήμα, υποβάλλουν τα ζώα σε αυτή την εξοντωτική
διαδικασία. Τα ζώα αυτά συνήθως πεθαίνουν ή αποχωρούν με σοβαρά
τραύματα, για να πεθάνουν κάποια επόμενη φορά. Εφόσον αυτή η πράξη
κρίνεται ως παράνομη από όλες σχεδόν τις νομοθεσίες του κόσμου, είναι
ίσως καιρός να αρχίσουν να το συλλαμβάνονται όλοι οι διοργανωτές τέτοιων
παράνομων παιχνιδιών, που εξευτελίζουν τη φύση και υποβαθμίζουν τον
άνθρωπο.
Επιστρέφοντας τώρα στο θέμα που αναφέραμε στην αρχή του
κειμένου μας, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι, όταν κάποιος αγοράσει ένα
κατοικίδιο και το «βαρεθεί», καλό θα ήταν να το δώσει σε ένα pet shop και όχι

2. να το αφήσει ελεύθερο στο δρόμο, όπου μπορεί να πεθάνει από αυτοκίνητα,
πείνα ή δίψα. Μάλιστα, έχει παρατηρηθεί και το φαινόμενο κάποιοι
ασυνείδητοι άνθρωποι, χωρίς δισταγμό, να τυλίγουν μικρά ζωάκια (γατάκια,
κουτάβια κτλ.) σε σακούλες μέχρι να πεθάνουν από ασφυξία και να τα πετούν
στα σκουπίδια!
Είναι ανάγκη να καταλάβουμε όλοι ότι τα ζώα δεν είναι απλώς ένα
παιχνίδι που, όταν το βαρεθείς ή σε κουράσει, το παρατάς. Πρόκειται για
έμβια όντα, όπως είμαστε και εμείς. Έχουν συναισθήματα, νιώθουν το φόβο
και τον πόνο όπως κι εμείς. Έχουμε χρέος, λοιπόν, ως έλλογα όντα, όσοι
πραγματικά αγαπάμε τη φύση και σεβόμαστε τα ζώα, να υποστηρίζουμε τις
οργανώσεις που ενδιαφέρονται για την προστασία τους. Ακόμα πρέπει να
αναφέρουμε στους αρμόδιους περιπτώσεις στις οποίες γινόμαστε μάρτυρες
βάναυσης μεταχείρισης, βασανισμού ή εγκατάλειψης. Είναι ώρα να
συνειδητοποιήσουμε ότι «οι φίλοι μας τα ζώα» χρειάζονται αγάπη και
φροντίδα και όποιος δεν μπορεί, ας μην αναλαμβάνει μία τέτοια ευθύνη μόνο
και μόνο για να ικανοποιήσει πρόσκαιρα τη ματαιοδοξία του.
1. Εντοπίστε και καταγράψτε τους ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΥΣ τρόπους
συμπεριφοράς των ανθρώπων προς τα ζώα
2. . Εντοπίστε και καταγράψτε την ΑΡΜΟΖΟΥΣΑ συμπεριφορά των
ανθρώπων προς τα ζώα
*ανάρμοστος = που δεν αρμόζει, με αρνητική χροιά, όχι
απλώς αταίριαστος ή ακατάλληλος, αλλά επιπλέον και υποτιμητικός,
προσβλητικός, που υποδηλώνει ασέβεια, αγένεια, αδιαφορία (για φράσεις,
συμπεριφορά, ντύσιμο που είναι χαμηλότερου επιπέδου από το
αναμενόμενο), για συμπεριφορές κατώτερες των περιστάσεων που
προσβάλλουν κυρίως τους άλλους
*αρμόζουσα = που αρμόζει, που ταιριάζει, η σωστή, η κατάλληλη, η
πρέπουσα
ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!!!!!!!!!!
ΑΡΓΟΣ: Ο ΕΛΛΗΝΑΣ «ΧΑΤΣΙΚΟ»
Το πιο συγκινητικό περιστατικό που έχει ποτέ γραφτεί για συμπεριφορά
ζώου αριθμεί ηλικία τριών χιλιάδων ετών: Ο ‘Αργος, ο σκύλος του
Οδυσσέα, περίμενε είκοσι χρόνια να δει τον άνθρωπό του για να
ξεψυχήσει.
Εκεί και ο ‘Αργος κείτουνταν τσιμπούρια φορτωμένος
Και τότε, όπως μυρίστηκε κοντά του τον Οδυσσέα
κούνησε λίγο την ουρά, κατέβασε τ’ αυτιά του,
όμως δεν είχε δύναμη να τρέξει πια κοντά του
Και ο σκληρός Οδυσσέας, έτοιμος για εκδίκηση, παραλίγο να προδοθεί.
Κλαίει για πρώτη φορά (απομόρξατο δάκρυ).
Κι ευθύς ως φεύγει, ο ‘Αργος πεθαίνει.