1. Монголчуудын цээрлэх ёсноос.
• Ахмад хүнийг нэрээр нь дуудахыг цээрлэнэ.Зохист нийцүүлэн насных нь намба төлөвт
тааруулж хүндлэн гуайлж дууддаг.
Монголчууд:
“Өндөр уулыг үзвэл Хайрхан гэж дууд
Өвгөд настантай уулзвал
Аав ээж гэж дууд” хэмээн сургадаг.
• Гэрийн бүслүүр /хошлон / огтлох, хайчлахыг цээрлэнэ.Айл гэрийн амгаланг эвдэх, ам
бүлийг бусниулах муу ёр гэнэ.
• Гэрийн өрх татах,бүтээхдээнар буруу даллан эргэхийг цээрлэнэ.Нас барсан хүнийг гэрт
байлгахдаа өрхийг нар буруу эргэн бүтээдэг тул тийнхүү цээрлэдэг болой.
• Зулгуй зусрыг цээрлэн, “Зусарч хүн зулгаа бардаг.Зуудаг нохой шүдээ бардаг” хэмээх
учир зусардах, зулгуйдахаас жигшинэ.
• Махны шөлийг буцламтгай халуунаар нь уудаггүй.Тийн ууваас хий хөөрнө гэнэ.Халуун
бүлээн, зөөтгөж ууваас зохилтой.
• Үлгэр сонсож буй хүн дутуу сонсож явдаггүй. Заавал дуусгадаг учиртай. Хагас дутуу
сонсоодявбаас гай барцад тохиолдоно гэнэ.
• Хулганы нүх рүү морь хардаггүй. Үл цээрлэвээс нүдэнд өвдөг гарна гэнэ.
• Хүний биед ялангуяа мөр толгойд, хөлд дураараа гар хүрэх, цохихыг цээрлэнэ. Хүнээс
эрхэм эрдэнэ хорвоод үгүй хэмээн дээдэлдэг бүлгээ.
• Хүүхдийг түрүүлгээ харж унтахыг цээрлэнэ. Өнчрөхийн ёр хэмээнэ.Чухамдаа энэ нь
хүүхэд хар дарна, өвчин олно гэхийн учир сэрэмжлүүлж буй хэрэг юмаа.
• Цай хоол аягалахдаа ханцуй шамлах, хормой шуухыг цээрлэдэг. Алдас болно гэж үздэг.
• Ширээн дээр хөл тавих, дээгүүр нь алхан гарах ёсгүй. Ширээ нь хишиг буяны даллагатай
байдаг гэх тул дээгүүр нь алхах, хөл хүргэвээс дорд үзэж доромжилсноос ялгаагүй болой.
• Эмэгтэй хүн сэтэртэй буюу онгон морь унадаггүй. Буян заяанд муу, сэтгэр онгоныг
сэвтээнэ, хүндэднэ гэхийн учир тэр ажгуу.