2. Համաչափության մասին պատկերացումները սկիզբ են
առնում դեռևս մարդկային մշակույթի ակունքներում,
արդեն պալեոլիթի արվեստում առկա է
Համաչափությունը։ Նեոլիթյան զարդապատ կերներում
օգտագործվել է հայելային անդրադարձում, տրանսլյացիա,
նմանություն և այլն։ Համաչափության առանձնահատուկ
ուշադրություն են դարձրել Հին Հունաստանում, ուր այն
ստացել է գերազանցապես համաչափության,
համամասնության, կարգավորվածության, գեղեցկության և
կատարելության գեղագիտական իմաստ։
Պյութագորականները,պլատոնականները սիմետրիկ ձևեր են
վերագրել բոլոր օբյեկտներին, գտնելով, որ դրանց հիմքում
ընկած են կանոնավոր բազմանիստերը՝
քառանիստ բուրգը, խորանարդը, օկտաէդրը, իկոսաէդրը,
որոնք կազմված են հավասարակողմ եռանկյուններից
3. Այդ և հետագա աշխատանքների շնորհիվ
էր, որ մեկ դար անց, 1961-ին,
համաչափության տեսության մեջ
ստեղծվեց հատուկ ուղղություն՝
կենսասիմետրիկան։