2. Վաղուց, շատ վաղուց, Ինն ու Մեկը ընկերներ էին։ Նրանք
միասին խաղում էին, դասերից ազատ ժամանակն իրար
հետ էին անցկացնում։ Այս Ինը շա՜տ մեծ էր, իսկ Մեկը՝
շա՜տ կարճլիկ։ Ինը պաշտպանում էր Մեկին մյուս
թվերից, իսկ Մեկն օգնում էր Իննին նեղ ու կարճ տեղերից
մանր խաղալիքները հանել։
Բայց մի օր ինչ-որ բան պատահեց Իննին։ Նա սկսեց
գոռոզանալ, թե «Տեսեք՝ ես ինչ մեծ եմ բոլորից, հատկապես
Մեկից»։ Չէր խաղում էլ Մեկի հետ, նույնիսկ երբեմն էլ,
նեղացնում էր նրան։ Իսկ Մեկն ավելի թույլ էր դարձել ու
իրեն ավելի կարճ էր զգում, որովհետև իր ընկերն իր
կողքին չէր։
Էսպես այս պատմությունը ընկավ մեծն Բազմապատկում
թագուհու ականջը։ Թագուհին շատ գեղեցիկ էր, արդար ու
բարի։ Նա միշտ նստած էր իր գահին, մի ձեռքում պահում
էր կախարդական տասը թիվը, իսկ մյուսում՝ զրոն։
3. Եվ ահա նա որոշեց օգնել Մեկին ու պատժել Իննին։
Թագուհին կանչեց իր մոտ բոլոր թվերին։ Բոլորն անհամբեր
սպասում էին, թե ինչ տեղի կունենա։ Թագուհին վերցրեց իր
աջ ձեռքի տասն ու բազմապատկեց Մեկին դրանով։ Մեկն
իսկույն մեծացավ, դարձավ տասը։ Պատկերացնում եք՞, նա
ավելի մեծ դարձավ, քան Ինը։ Իսկ Ինը ամաչեց ու կախեց իր
գլուխը։
Հետո թագուհին վերցրեց իր մյուս ձեռքի զրոն և ուզում էր
Իննին բազմապատկել։ Վայ, թե ինչ՞ էր լինելու։ Ինը՝ այդ մեծ
հսկան, կդառնար զրո, կանհետանար։ Այդ ժամանակ Տասը
խնդրեց թագուհուն, որ Իննին չբազմապատկի։ Նա
համոզված էր, որ իր ընկերը լավն է ու արդեն շատ բան է
հասկացել։ Դե թագուհին արդար էր, բայց և շատ բարի՝ ներեց
Իննին։
Էսպես ընկերները ձեռք – ձեռքի բռնեցին ու ուրախ – զվարթ
գնացին խաղալու։ Նույնիսկ շարքում էլ կանգնում էին կողք-
կողքի, ու այլևս երբեք չէին նեղացնում իրար։
