2. Լինում է, չի լինում,
մի աքլոր է լինում:
Էս աքլորը քուջուջ
անելիս մի ոսկի է
գտնում: Կտուրն է
բարձրանում, ձայն
է տալիս.
-Ծուղրուղու՜, փող եմ
գտե՜լ...
3. Թագավորը լսում
է իր նազիր-
վեզիրին
հրամայում է՝
գնան խլեն բերեն:
Նազիր- վեզիրը
գնում է, խլում
բերում: Աքլորը
կանչում է.
-Ծուղրուղու՜,
թագավորն
ինձանով
ապրե՜ց...
4. Թագավորը ոսկին
վերադարձնում է իր
նազիր-վեզիրին,
ասում է. –Ե՝տ
տարեք, իրե՝ն տվեք,
թէ չէ աշխարհով մեկ
կխայտառակի մեզ էդ
անպիտանը...
Նազիր-վեզիրը ոսկին
տանում են,ետ տալիս
աքլորին: Աքլորն էլ
կտուրն է
բարձրանում.
-Ծուղուրուղու՜,
թագավորն ինձանից
վախեցա՜վ...
5. Թագավորը բարկանում
է,
իր նազիր-վեզիրին
հրամայում է.
-Գնացե՜ք,-ասում է,-
բռնե՝եք էդ սրիկային,
գլուխը կտրե՝ք, եփե՝ք
բերե՝ք ուտեմ, պրծնեմ
դրանից:
Նազիր-վեզիրը
գնում են աքլորին
բռնում, որ տանեն:
Տանելիս կանչում է.
-Ծուղուրուղու՜,
թագավորն ինձ
հյուր է կանչե՜լ...
6. Տանում են մորթում,
պղինձն են կոխում,
որ եփեն, ձայն է
տալի.
-Ծուղուրուղու՜,
թագավորն ինձ
տաք-տաք բաղնիք է
ուղարկել...
Եփում են, բերում
թագավորի առաջն են
դնում, կանչում է.
-Թագավորի հետ
սեղան եմ նստե՜լ,
ծուղուրուղու՜...
Թագավորը, շտապով
վերցնում է կուլ տալի:
7. Կոկարդով գնալիս
կանչու է. –Նեղ-նեղ
փողոցներով եմ անց
կեբում,ծուղուրուղու՜,...
Թագավորը, որ տեսնում է
որ կուլ տվեց, էլի ձենը չի
կտրում, իր նազիր-
վեզիրին հրամայում է՝
թրերը հանած պատրստ
լինեն, որ մին էլ ձեն ածի,
զարկեն: Նազիր-վեզիրը,
թրերը հանած, պատրաստ
կանգնում են մեկն էս
կողմում մյուսն՝ էն:
8. Աքլորը, որ թագավորի
փորն է հասնում, ձայն է
տալիս . –Լուս
աշխարհում էի, մութ
տեղն եմ ընկել.
ծուղուրուղու՜...
_Զարկե՜ք... – հրամայում
է թագավորը: Նազիր-
վեզիրը զարկում են,
տալիս են թագավորի
փորը պատռում:
Աքլորը դուրս է պրծնում,
փախչում է, կտուրի ծերին
կանգնում, ձեն տալի.
