Μια παρουσίαση η οποία μιλάει για το τι είναι ο αυτισμός και το σύνδρομο Asperger. Ακόμα, αναφέρει για το αν τα με αυτισμό μπορούν να ενταχθούν στην ενιαία εκπαίδευση ή όχι και άλλες πολλές πληροφορίες.
2. Μήπως πρέπει να μάθουμε τι είναι αγάπη, πρώτα;
«Η Αγάπη είναι χημεία» (Απαντάει ο Jim Al-Khalili,
θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας) Βιολογικά, η Αγάπη
είναι μια έντονη νευρολογική κατάσταση, όπως η πείνα ή η
δίψα, αλλά πιο μόνιμη. Λέμε για την αγάπη ότι είναι τυφλή ή
We talk about love being blind or άνευ όρων, με την έννοια
ότι δεν την ελέγχουμε. Αλλά πάλι, αυτό δεν είναι ιδιαίτερα
παράξενο, από τη στιγμή που η Αγάπη, είναι κατά βάση
χημικό φαινόμενο.
«Η Αγάπη είναι παθιασμένη δέσμευση» (Απαντάει ο Julian
Baggini, φιλόσοφος και συγγραφέας) Η απάντηση παραμένει
ασαφής, εν μέρει διότι η Αγάπη δεν είναι ένα πράγμα. Αγάπη για
τους γονείς, τους συντρόφους, τα παιδιά, την πατρίδα, τον
διπλανό, τον Θεό, κτλ., όλες έχουν διαφορετική υφή. Κάθε μια
έχει τις παραλλαγές της: Τυφλή, μονόπλευρη, τραγική, σταθερή,
ρευστή, υστερόβουλη, ανολοκλήρωτη, άνευ όρων...
3. Αλλά ίσως…..;
«Η Αγάπη είναι η ελευθερία
που μας δεσμεύει» (Απαντάει
η Catherine Wybourne,
καλόγρια) Την Αγάπη, πιό
εύκολα τη βιώνεις, παρά την
ορίζεις. Ως θεολογική αρετή,
με την οποία αγαπάμε τον Θεό
πάνω από όλα και τους
διπλανούς μας σαν τον εαυτό
μας, εν ονόματί Του, μοιάζει
λίγο αόριστη. Μέχρι να την
συναντήσουμε
«ενσαρκωμένη» κατά κάποιο
τρόπο στη ζωή γύρω μας: Σε
πράξεις καλοσύνης,
γεναιοδωρίας και αυτοθυσίας.
Η Αγάπη είναι το μόνο πράγμα
που δεν μπορεί να πληγώσει
κανέναν, αλλά μπορεί να
κοστίσει ακριβά.
4. Είναι η αγάπη τροφή;
Η ερώτησή σου είναι, ΄Μπορείς να μιλήσεις για την τέχνη με την
οποία δίνει κανείς τροφή στον εαυτό του μέσω της αγάπης;΄ Δεν
υπάρχει καμιά τέχνη, διότι δεν υπάρχει λόγος για καμιά
προσπάθεια. Η αγάπη αποτελεί την τροφή. Αλλά έχουν μπερδέψει
τόσο πολύ την ανθρωπότητα οι ηγέτες της που δεν γνωρίζει κανείς
τους εσώτατους χώρους τού είναι του. Η αγάπη είναι τροφή από
μόνη της. Όσο πιο πολύ αγαπάς τόσο πιο πολύ βρίσκεις απάτητους
χώρους όπου η αγάπη απλώνεται συνεχώς τριγύρω σου σαν αύρα.
"Με ένα τρόπο αγαπάς όταν αγαπάς το σύζυγο ή τη σύζυγό
σου΄ έπειτα πρέπει να φέρεις ένα άλλο είδος αγάπης όταν
αγαπάς τα παιδιά συ κι ένα άλλο είδος αγάπης όταν αγαπάς
τους μεγαλύτερούς σου, την οικογένειά σου, τους δασκάλους
σου, κι έπειτα ένα άλλο είδος αγάπης για τους φίλους σου.
5. Μια θεολογική προσέγγιση…
Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν
αγαπήσομε όλους τους
ανθρώπους μυστικά. Θα
νιώθομε τότε ότι όλοι μας
αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να
φθάσει στον Θεό, αν δεν
περάσει απ’ τους ανθρώπους. …
Ν’ αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε
για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς
να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε
ισορροπεί ο άνθρωπος. Αυτό
είναι το μεγαλύτερο μυστήριο
της Εκκλησίας μας. Να γίνομε
όλοι ένα εν Θεώ.
6. Έμπρακτα παραδείγματα…
Ήταν πρόσφατα, κατά τη διάρκεια του τυφώνα Σάντι, που χάθηκαν
πολλές ζωές αθώων, με τον φόρο αίματος να είναι ωστόσο
μεγαλύτερος χωρίς τις πράξεις του γενναίου αστυνομικού Artur
Kasprzak. Όταν τα μανιασμένα νερά χτύπησαν, ο αστυνομικός
κουβάλησε στους ώμους του δεκάδες ανθρώπους στη σωτηρία, πριν
φτάσει τελικά στο σπίτι του και μεταφέρει 6 ακόμα ανθρώπους στη
σοφίτα. Όταν ωστόσο αντιλήφθηκε ότι ο πατέρας του δεν ήταν
ανάμεσα στους ενήλικες που είχε σώσει, ο Kasprzak όρμησε στους
πλημμυρισμένους χαμηλότερους ορόφους για να τον βρει. Χωρίς να
το γνωρίζει βέβαια ο αστυνομικός του τμήματος της Νέας Υόρκης, ο
πατέρας του είχε ήδη σωθεί. Ο Kasprzak θα βρισκόταν νεκρός λίγο
αργότερα...
. Ο πυρηνικός όλεθρος που έφερε το δυστύχημα στον
σταθμό του Τσερνομπίλ σε όλη την Ευρώπη δεν μπορεί να
ξεχαστεί. Κι όμως, η καταστροφή θα ήταν πολύ πολύ
χειρότερη χωρίς τις πράξεις αυτοθυσίας των τριών
εργαζομένων. Τρεις άντρες προθυμοποιήθηκαν αμέσως: οι
Alexei Ananenko, Valeri Bezpalov και Boris Baranov πήδηξαν
ανιδιοτελώς στη δεξαμενή για να απασφαλίσουν τη
βαλβίδα, παρά το γεγονός ότι γνώριζαν το μοιραίο.
Υπέκυψαν λίγο αργότερα από τις τεράστιες δόσεις
ραδιενέργειας που δέχτηκαν, την ώρα που έσωσαν άμεσα
τη ζωή των συναδέλφων τους και εμμέσως τα εκατομμύρια
των πολιτών της Ευρώπης...
7. ……….
Ο δρ Liviu Librescu ήταν καθηγητής
στο Πολυτεχνείο της Βιρτζίνια όταν
συνέβη το αιματοβαμμένο μακελειό.
Όταν λοιπόν ο έφηβος Seung-Hui
Cho άνοιξε πυρ αδιακρίτως μέσα στο
πανεπιστήμιο, ο Librescu
αντιλήφθηκε ότι ο διαταραγμένος
δολοφόνος κατευθυνόταν στην τάξη
του, με τους σπουδαστές του να
διατρέχουν άμεσο κίνδυνο.
Κρατώντας λοιπόν την πόρτα
κλειστή, ο 76χρονος ρουμάνος
εκπαιδευτικός κατάφερε να
αποτρέψει την είσοδο του Cho στην
αίθουσα. Έφαγε βέβαια πέντε
σφαίρες -περιλαμβανομένης και
μιας θανατηφόρας στο κεφάλι-,
στην πορεία, ως άμεσο αποτέλεσμα
ωστόσο των πράξεών του όλοι οι
φοιτητές του -εκτός δυστυχώς από
έναν- τη γλίτωσαν.
8. Όμως αξίζουν όλα αυτά;
Το να θυσιάσεις τη δική σου ζωή
για να σώσεις τον συνάνθρωπο
είναι ενδεχομένως το πιο θαρραλέο
πράγμα που μπορείς να κάνεις
στον μάταιο τούτο κόσμο. Φαίνεται
ότι ο κόσμος μας είναι γεμάτος από
ανθρώπους έτοιμους να
απαρνηθούν τα εγκόσμια για τα
πρόσωπα που αγαπούν ή -ακόμα
περισσότερο- για παντελώς
αγνώστους!
9. Και όλα αυτά γιατί;
Μερικές φορές οι
εικόνες μιλούν από
μόνες τους……