''''

1. Ανδρέας Παπανδρέου:
Ο Φιλορώσος Ηγέτης
Λέω συνέχεια ότι οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές συνεργάζονται κυρίως
με τους Ρώσους, και ότι οι Έλληνες κομμουνιστές συνεργάζονται κυρίως
με τους Καταριανούς. Αυτός είναι και ο λόγος που οι εθνικοσοσιαλιστές
έχουν την πολυτέλεια να πουλάνε πατριωτισμό στους κομμουνιστές.
Επειδή η Ρωσία είναι αντίπαλος της Τουρκίας, ενώ το Κατάρ είναι
σύμμαχος της Τουρκίας.
Κάποτε οι κομμουνιστές, όπως και οι εθνικοσοσιαλιστές, τα έπαιρναν
από την Σοβιετική Ένωση και όχι από το Κατάρ. Το Κατάρ είναι μία
πρόσφατη εξέλιξη. Δεν γνωρίζω πόσο πρόσφατη, αλλά σίγουρα
πρόσφατη. Άλλωστε και η πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου ακραία
φιλορωσική ήταν. Ο Ανδρέας συνεργαζόταν στενά με τον δικτάτορα της
Λιβύης, τον Καντάφι, με την Συρία, με το Ιράκ, αλλά και με τον Αραφάτ
της Παλαιστινιακής Αρχής. Αυτοί ήταν οι σύμμαχοι των Ρώσων στην
Μέση Ανατολή, κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου ΗΠΑ-
Σοβιετικής Ένωσης. Στο παρακάτω άρθρο του Foreign Affairs, με τίτλο
“Papandreou's Foreign Policy”, του 1984, θα διαβάσετε για την
αντιαμερικανική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου.

2. Μεταξύ άλλων το άρθρο γράφει ότι ο Ανδρέας απέρριπτε το οικονομικό
μοντέλο της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για
τα καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, τα οποία
ήταν κατά την γνώμη του αυθεντικά αντιιμπεριαλιστικά πολιτικά
συστήματα. Έλεγε ο Ανδρέας, γράφει το άρθρο, ότι η Αλγερία, η Λιβύη,
το Ιράκ και η Παλαιστινιακή Αρχή του Αραφάτ, αποτελούσαν την
πρωτοπορία των κινημάτων κατά του ιμπεριαλισμού.
Μετά από ένα ταξίδι στην Λιβύη του Καντάφι, γράφει το Foreign Affairs
το 1984, ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωσε ότι το καθεστώς Καντάφι ήταν
μία άμεση δημοκρατία. Το άρθρο συνεχίζει, και γράφει ότι οι
σκληροπυρηνικοί μαρξιστές που έγιναν μέλη του ΠΑΣΟΚ την περίοδο
1974-1977 έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην νίκη του κόμματος στις
εκλογές του 1981. Να προσθέσω εγώ, ότι η Αλγερία, η Λιβύη, και το
Ιράκ, που ήταν οι σύμμαχοι των Ρώσων στην Μέση Ανατολή, είναι και
χώρες πολύ πλούσιες σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έβρισκε πρωτοποριακά τα καθεστώτα όλων
αυτών των χωρών, και όλως τυχαίως όλες αυτές οι χώρες κολυμπούσαν
στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο, και ήταν και δορυφόροι της Ρωσίας.
Είχαν αυτές οι χώρες όλα τα καλά. Όχι μόνο ήταν πλούσιες σε πετρέλαιο
και φυσικό αέριο, όπως και η Σοβιετική Ένωση, αλλά ήταν και άμεσες
δημοκρατίες, σύμφωνα πάντα με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν είχαν
αυταρχικά καθεστώτα όπως αυτά που υπήρχαν στις ΗΠΑ, στην Αγγλία
και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο.
Το άρθρο γράφει επίσης στην 56η
παράγραφο, ότι η πολιτική του Ανδρέα
Παπανδρέου στην Μέση Ανατολή, σε αντίθεση με αυτή των

3. περισσότερων συμμάχων της Ελλάδας στην Δύση, ήταν ακραία κατά του
Ισραήλ, έφτανε μάλιστα στο σημείο να γίνεται αντισημιτική, και
υιοθετούσε τις απόψεις των πιο ακραίων Αραβικών κρατών. Το άρθρο
μάλιστα γράφει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε συνάψει συμφωνία με το
με το Μπααθικό καθεστώς του Άσαντ στην Συρία, για την καταπολέμηση
του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και ρατσιστικού σιωνισμού. Να
προσθέσω εγώ ότι την περίοδο εκείνη την Συρία την κυβερνούσε ο
Χαφέζ αλ Άσαντ, ο πατέρας του σημερινού δικτάτορα Μπασάρ αλ
Άσαντ.
Ο Μπααθισμός ήταν, και είναι, ένα Αραβικό σοσιαλιστικό κίνημα που
εμφανίζεται σε όλες τις Αραβικές χώρες, με διαφορετική όμως δύναμη σε
κάθε χώρα, του οποίου η βασική επιδίωξη ήταν η ένωση όλων των
Αραβικών χωρών σε έναν σοσιαλιστικό συνασπισμό, στα πρότυπα της
Σοβιετικής Ένωσης. Το Foreign Affairs είναι ένα πολύ γνωστό
γεωπολιτικό περιοδικό, που εκδίδεται στις ΗΠΑ από το 1921. Γράφει το
άρθρο:
15η
Παράγραφος
During this period Papandreou was quite clear about his party's radical ideology.
Social democracy was dismissed as "capitalism with a polite face" and accused of
aiming "to preserve the system in order to establish monopolistic and imperialistic
capitalism." He attacked Eurocommunism as a form of social democracy. "When we
talk about the Communist Party of Italy," he said, "we really mean the social-
democratic party of Italy." As for his own model for socialism, Papandreou dismissed
Soviet-style "state socialism," but did not hide his admiration for "the genuine anti-
imperialist" forces of the Arab world. "In North Africa and the Middle East," he said,
"Algeria, Libya, Iraq, and, of course, the Palestinian Movement make up the
progressive anti-imperialist front. . . . These countries are in the forefront of a
struggle against monopolies and imperialism." After a trip to Libya, Papandreou

4. described the Qaddafi regime as a "direct democracy" pursuing the "most
revolutionary course of our time”.΄
24η
Παράγραφος
The PASOK activists are mainly those who joined the party during 1974-1977,
subjected to a heavy dose of Marxist and Third World slogans. They are the
watchdogs of "orthodoxy," and constitute the backbone of an impressive and effective
party organization. The role of the activists in Papandreou's victory in 1981 was
surely decisive.
56η
Παράγραφος
In the Middle East the Papandreou government has also been at odds with Greece's
allies. It has adopted an extreme anti-Israeli stand (which provoked incidents of anti-
Semitism in Greece) and endorsed the views of the most extreme Arab states. It was
recently revealed that PASOK concluded an agreement of close cooperation with the
Syrian Baathist Party aimed against "world imperialism and racist Zionism."8
Interestingly enough, though the Papandreou government has been Yassir Arafat's
most vociferous supporter, it failed to condemn the Syrian takeover of the Palestine
Liberation Organization. Overall, Papandreou's tendency to take sides in the Middle
East has earned him more enemies than friends in the area.
http://www.foreignaffairs.com/articles/39389/john-c-loulis/papandreous-foreign-
policy?nocache=1
Το άρθρο είναι πολύ μεγάλο, αλλά έχει πάρα πολλές χρήσιμες
πληροφορίες για την εξωτερική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου, και
προτείνω να το διαβάσετε ολόκληρο.
Οι χώρες που ανέφερα πιο πάνω ήταν οι σύμμαχοι των Ρώσων στην
Μέση Ανατολή. Οι βασικοί πετρελαϊκοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στην Μέση
Ανατολή ήταν η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το
Κουβέιτ. Μέχρι το 1979 και το Ιράν ήταν σύμμαχος των ΗΠΑ, αλλά με
την ανατροπή του Σάχη και την Ισλαμική επανάσταση το 1979, το Ιράν

5. πέρασε σταδιακά στην σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Ο βασικός
στρατιωτικός σύμμαχος των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή ήταν το Ισραήλ.
Και η Τουρκία φυσικά, αλλά η Τουρκία δεν θεωρείται χώρα της Μέσης
Ανατολής.
Η συνεργασία του Ανδρέα εκείνη την περίοδο με τον Καντάφι της
Λιβύης, με τον Άσαντ της Συρίας, και με τον Σαντάμ του Ιράκ, τους
βασικούς συμμάχους των Ρώσων, και η παθιασμένη στήριξη του στον
Αραφάτ και στους Παλαιστινίους, πίσω από τους οποίους βρισκόταν η
Ρωσία, αρκούν για να καταλάβουμε τα πάντα για την εξωτερική πολιτική
του Ανδρέα. Να προσθέσω ότι το 1991, όταν έγινε ο πρώτος πόλεμος στο
Ιράκ, η υπό κατάρρευση Ρωσία είχε συναινέσει.
Το περίεργο όμως δεν είναι ότι ο Ανδρέας ήταν τόσο ακραία φιλορώσος
και επιθυμούσε την στροφή της Ελλάδας προς την Ρωσία. Αυτό ήταν
αναμενόμενο, γιατί βρισκόμαστε στις δεκαετίες του 70 και του 80, πριν
την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν
ένας κομμουνιστής ηγέτης, και όπως όλοι οι κομμουνιστές ηγέτες
εκείνης της εποχής επεδίωκε στενότερη συνεργασία με την Σοβιετική
Ένωση.
Το περίεργο είναι ότι την στροφή προς την Ρωσία επιθυμούσαν και οι
εθνικοσοσιαλιστές. Και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιθυμούσε την
στροφή προς την Ρωσία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το οικονομικό
μοντέλο της Σοβιετικής Ένωσης ήταν πολύ πιο κοντά στο μοντέλο που
είχε στο μυαλό του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον οποίο πολλοί
χαρακτηρίζουν σοσιαλμανή, λόγω των πολλών κρατικοποιήσεων που
έκανε κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του.

6. Μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα είχε πέσει στο
στρατόπεδο των Δυτικών, και ήταν ένα κανονικό μέλος του ΝΑΤΟ, μίας
συμμαχίας που σκοπό είχε τον περιορισμό της Σοβιετικής Ένωσης. Στα
πρώτα χρόνια μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου ήταν αδύνατον
για τους εθνικοσοσιαλιστές να ζητούν την στροφή των χωρών τους προς
την Ρωσία, γιατί κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου οι
εθνικοσοσιαλιστές έπαιρναν εντολές από τους Γερμανούς, και οι
κομμουνιστές έπαιρναν εντολές από τους Ρώσους.
Όσο υπήρχε η συμμαχία των Ναζί με τους Κομμουνιστές, την περίοδο
1939-1941, οι σχέσεις των κομμουνιστών και των εθνικοσοσιαλιστών
ήταν άριστες. Όταν όμως ο Χίτλερ επιτέθηκε στον Στάλιν το 1941,
καταπατώντας την συμφωνία Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, προκειμένου να
αποκτήσει τον έλεγχο του πετρελαίου του Μπακού, οι Κομμουνιστές και
οι Ναζί παρασύρθηκαν σε έναν εμφύλιο σπαραγμό απαράμιλλης
αγριότητας. Βλέπε “Ομοιότητες Κομμουνισμού-Ναζισμού”.
Επομένως στα χρόνια αμέσως μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, οι
κομμουνιστές και οι εθνικοσοσιαλιστές ήταν ορκισμένοι εχθροί. Ήταν
πολύ δύσκολο για τους Κομμουνιστές να συγχωρήσουν τους Ναζί για
την παραβίαση του Molotov-Ribbentrop Pact, και την επίθεση στην
Ρωσία το 1941. Με το πέρασμα όμως των χρόνων τα μίση καταλάγιασαν,
και η κοινή ιδεολογία βοήθησε τους κομμουνιστές και τους
εθνικοσοσιαλιστές να έρθουν ξανά κοντά, αφού απέναντι τους είχαν έναν
συνασπισμό ελευθέρων χωρών, του οποίου ηγούνταν οι ΗΠΑ, και ο
οποίος ήταν κοινός εχθρός.
Έτσι έγινε και στην Ελλάδα. Έφτασε κάποια στιγμή που ολόκληρο το
Ελληνικό πολιτικό σύστημα, και οι Κομμουνιστές και οι

7. Εθνικοσοσιαλιστές, ήθελε πιο στενές σχέσεις με την Ρωσία και τις
συμμάχους της, την Αλγερία και την Λιβύη, που ήταν ουσιαστικά το
πετρέλαιο στην γειτονιά μας, όπως βλέπετε στον παρακάτω χάρτη.
Εικόνα 1
Στα δύο παρακάτω links, το πρώτο από το Country Studies της
βιβλιοθήκης του Αμερικανικού Κονγκρέσου, και το δεύτερο από την
Guardian, θα διαβάσετε ότι η Αλγερία και η Λιβύη εξοπλίζονταν από την
Σοβιετική Ένωση και στην συνέχεια από την Ρωσία.
“Country Studies: Algeria”
1η
Παράγραφος
In spite of periodic reports that Algeria was negotiating with European
manufacturers to produce weapons systems under license, the country continues to
depend heavily on outsiders to supply the ANP. From independence through the
1980s, Algeria's most important supplier remained the Soviet Union. It was estimated
that nearly 90 percent of the equipment in the ANP inventory in 1993 was of Soviet
origin. Algerian leaders have frequently stated their desire to diversify their sources
of arms and to obtain access to up-to-date Western equipment, but the country's
straitened economic circumstances have precluded a major shift to purchases from
the West.

8. http://countrystudies.us/algeria/172.htm
“Where is Gaddafi's vast arms stockpile?”, October 2011
8η
Παράγραφος
Those looking for explanations for his ability to hold on to power for so long must
examine the ease with which Gaddafi was able to purchase billions of dollars' worth
of arms since 1969, fuelled by Libya's massive reserves of oil. From 1970 until 2009,
and even with a long-term UN arms embargo in place between 1992 and 2003, Libya
spent around $30bn on weapons. Most of this was sourced from the USSR (and, more
recently, Russia): a total of $22bn. But equally important were sources of
sophisticated Western weapons, which Gaddafi used as major force multipliers.
France and Germany made the most hay while the arms trade sun shone, earning
$3.2bn and $1.4bn respectively.
http://www.theguardian.com/world/2011/oct/26/gadaffis-arms-stockpile
Ήταν επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή, το 1975
συγκεκριμένα, όταν η 17 Νοέμβρη σκότωσε τον Ρίτσαρντ Γουέλς, τον
επικεφαλής της CIA στην Αθήνα. Έτσι ξεκίνησε την πορεία της η 17Ν.
Επί Κωνσταντίνου Καραμανλή ξεκίνησε η 17Ν, και όχι επί Ανδρέα
Παπανδρέου. Ξεκίνησε η 17Ν την δράση της 6 ολόκληρα χρόνια πριν ο
Ανδρέας Παπανδρέου παραδώσει την χώρα στους κομμουνιστές το 1981,
και αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
Δεν σημαίνει αυτό ότι την 17 Νοέμβρη δεν την ήλεγχαν οι κομμουνιστές
από την δεκαετία του 1970. Αποκλείεται όμως οι κομμουνιστές να
τολμούσαν ένα χτύπημα, που θα είχε παγκοσμίως τόσο μεγάλο
αντίκτυπο, με όλα αυτά που σήμαινε για την Ελληνική εξωτερική
πολιτική, χωρίς να έχουν ξέρουν ότι έχουν έστω την ανοχή των
εθνικοσοσιαλιστών. Το αν οι κομμουνιστές είχαν την απλή συναίνεση
των εθνικοσοσιαλιστών στην δολοφονία του Γουέλς, ή αν είχαν και την

9. συνεργασία τους, ή αν ακόμη πίσω από την 17Ν εκείνη την εποχή
κρύβονταν οι εθνικοσοσιαλιστές, εννοείται ότι εγώ δεν είμαι σε θέση να
το γνωρίζω.
Νομίζω ότι το πιο λογικό είναι να θεωρήσουμε ότι το χτύπημα το
πραγματοποίησαν οι κομμουνιστές με την ανοχή των εθνικοσοσιαλιστών.
Χωρίς καν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Οι κομμουνιστές γνώριζαν ότι
και οι εθνικοσοσιαλιστές επιθυμούσαν την στροφή προς την Ρωσία, και
επομένως θα ενέκριναν το χτύπημα, ειδικά μάλιστα μετά το Κυπριακό.
Άλλωστε όπως θα διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο από το site του “Σαν
Σήμερα”, με τίτλο “Ελλάδα και ΝΑΤΟ”, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου
Καραμανλή απέσυρε την χώρα από το ΝΑΤΟ το 1974, και η κυβέρνηση
Ράλλη την επανέφερε στο ΝΑΤΟ το 1980, υπό τις έντονες αποδοκιμασίες
του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Επομένως λίγο μετά την απόφαση του Κ.
Καραμανλή να αποσύρει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, δολοφονήθηκε στην
Ελλάδα ο επικεφαλής της CIA. Αυτά τα πράγματα δεν είναι τυχαία.
Γράφει το άρθρο:
4η
Παράγραφος
Στις 14 Αυγούστου του 1974 η οικουμενική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου
Καραμανλή αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ μετά
τον Αττίλα 2. Σε κυβερνητική ανακοίνωση αναφέρεται ότι «…το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε
ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και
απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης
και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να
αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του…».
5η
και 6η
Παράγραφος

10. Έξι χρόνια αργότερα και 70 μέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η
κυβέρνησηΡάλλη αποφασίζει την επάνοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ στις 19
Οκτωβρίου 1980. Η απόφαση γίνεται ευμενώς δεκτή από τις δυτικές κυβερνήσεις. Το
σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων «Τας» μεταδίδει: «Η Ελλάδα ενέδωσε στις πιέσεις των
Αμερικανών».
Στο εσωτερικό μέτωπο, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ εκφράζουν την πλήρη και έντονη αντίθεσή
τους στην επανένταξη της χώρας μας στις δομές της Ατλαντικής Συμμαχίας και
διοργανώνουν μαχητικά συλλαλητήρια. Ήταν η εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο
συνδικάτο».
http://www.sansimera.gr/articles/180
Μπορεί να είχαμε ήδη προβλήματα στις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ, αλλά το
να δολοφονήσουμε τον επικεφαλής της CIA στην Αθήνα έβαλε αυτή την
σχέση σε ένα άλλο μονοπάτι. Η δολοφονία του σταθμάρχη της CIA στην
Αθήνα ήταν φαντάζομαι για τις σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ αυτό που ήταν
για τις σχέσεις Σαουδικής Αραβίας-ΗΠΑ το χτύπημα στους Δίδυμους
Πύργους τον Σεπτέμβριο του 2001. Βλέπε “Ο Ρόλος της Σαουδικής
Αραβίας στην Επίθεση στους Δίδυμους Πύργους”.
Όπως κάποια τμήματα της ελίτ της Σαουδικής Αραβίας είχαν αρχίσει να
βλέπουν την παρουσία των ΗΠΑ ως εμπόδιο στην περεταίρω σύσφιξη
των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας-Κίνας, έτσι και κάποια τμήματα της
Ελληνικής ελίτ είχαν προφανώς αρχίσει να βλέπουν τις ΗΠΑ ως εμπόδιο
στην περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Λιβύης-Αλγερίας-
Σοβιετικής Ένωσης, των σχέσεων δηλαδή της Ελλάδας με το πετρέλαιο
της γειτονιάς.
Όσοι νομίζουν ότι η 17 Νοέμβρη και οι υπόλοιπες τρομοκρατικές
οργανώσεις του κόσμου υπηρετούν κάποιες ιδεολογίες και όχι κάποια
συμφέροντα, θα πρέπει να αναλογιστούν ότι είναι αδύνατον για μία

11. ιδεολογία να χρηματοδοτήσει μία τρομοκρατική οργάνωση. Είναι
αδύνατον να της παράσχει το know how και τις πληροφορίες που
απαιτούνται για τις επιθέσεις της. Πολύ δυσκολότερο δε για μία
ιδεολογία είναι να επιτρέψει σε μία τρομοκρατική οργάνωση να δρα για
δεκαετίες ανενόχλητη, όπως συνέβαινε με την 17Ν.
Έγιναν συλλήψεις κάποιων μελών της 17Ν μόνο όταν ήρθε η ώρα να
διοργανώσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μετά την 17Ν
εξαφανίστηκαν τα μεγάλα brand names από την Ελληνική τρομοκρατία,
φαντάζομαι για να μην μπορεί κανείς να αναρωτηθεί πως γίνεται και δεν
συλλαμβάνονται ποτέ οι τρομοκράτες. Τώρα μάλιστα συλλαμβάνονται
και κάποιοι πιτσιρικάδες. Αλλά είναι τόσο πολλά τα ονόματα των
τρομοκρατικών οργανώσεων πια, και αλλάζουν τόσο γρήγορα, που είναι
δύσκολο να τα θυμάται κανείς.
Και δεν εννοώ ότι η πιτσιρικαρία των τρομοκρατικών οργανώσεων
γνωρίζει τις πραγματικές ηγεσίες των οργανώσεων στις οποίες ανήκουν.
Αυτοί ενδεχομένως να είναι απλά κάποιοι φανατικοί μαρξιστές,
ισλαμιστές κτλ, που σκοτώνουν για τον μαρξισμό, για το Ισλάμ, και
γενικότερα για να καταπνίξουν τον θυμό τους για την κατωτερότητα
τους. Οι ηγεσίες όμως των τρομοκρατικών οργανώσεων σίγουρα
γνωρίζουν τους πραγματικούς χρηματοδότες τους.
Στο παρακάτω άρθρο από το Enikos.gr, με τίτλο “Κουρουμπλής: Ο
Ανδρέας Παπανδρέου ήταν επί 20 χρόνια αρχηγός της 17Ν”, του
Ιανουαρίου 2014, θα διαβάσετε ότι ο Παναγιώτης Κουρουπλής, ιστορικό
στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, και από τα βασικότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ
σήμερα, δήλωσε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο αρχηγός της 17
Νοέμβρη για 20 χρόνια. Δεν είναι θέλω να πω κανένα μυστικό ότι η 17Ν

12. ήταν μία κρατικοδίαιτη τρομοκρατική οργάνωση. Οι ίδιοι οι
κομμουνιστές τα λένε όταν τσακώνονται μεταξύ τους.
http://www.enikos.gr/politics/205715,Koyroymplhs:_O_Andreas_Papandreoy_htan_e
.html
Να επιστρέψω στο ΝΑΤΟ όμως. Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν
τόλμησε ο Ανδρέας και οι κομμουνιστές να τηρήσουν τις προεκλογικές
δεσμεύσεις τους, και να διώξουν τις βάσεις των ΗΠΑ από την Ελλάδα,
ούτε να βγάλουν την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πράγματι, δεν το τόλμησαν. Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη μας ότι
είχε προηγηθεί το Κυπριακό, όταν οι Κύπριοι προσπάθησαν να διώξουν
τις Βρετανικές βάσεις, και να φέρουν τους Ρώσους, και η Κύπρος
διαμελίστηκε. Είχαν δει και ο Ανδρέας και ο Καραμανλής τι έγινε στην
Κύπρο το 1974, και φαντάζομαι αυτό τους έκανε πιο διστακτικούς στο να
διώξουν ολοκληρωτικά το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, αφού πλέον οι ΗΠΑ
θα σταματούσαν να παρεμβαίνουν στις διενέξεις Ελλάδας-Τουρκίας.
Η Ελλάδα δεν είναι όμως ένα πραγματικό μέλος του ΝΑΤΟ. Μην
τρελαθούμε κιόλας. Είμαστε η μόνη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που
συστηματικά κάνει ασκήσεις με την Ρωσία, και συστηματικά αγοράζει
Ρωσικά οπλικά συστήματα. Όσο για το Κυπριακό δεν πρέπει να το
φορτώνουμε στους Αμερικανούς και στους Άγγλους. Οι Κύπριοι ήθελαν
να τους διώξουν. Δεν είχαν κανένα λόγω οι ΗΠΑ και οι Άγγλοι, αλλά και
το ΝΑΤΟ γενικότερα, να προστατεύσουν την Κύπρο, αφού η Τουρκία
ήταν πιστό μέλος του ΝΑΤΟ. Οι Ρώσοι όφειλαν να υπερασπιστούν την
Κύπρο, αφού για την χάρη των Ρώσων οι Κύπριοι είχαν αποφασίσει να
διώξουν τους Βρετανούς, και να μην επιτρέψουν στις ΗΠΑ να πάρουν
την θέση τους. Επομένως στην Ρωσία πρέπει να φορτώνουμε τον
διαμελισμό της Κύπρου.

13. Ο άλλος λόγος που οι κομμουνιστές δεν τόλμησαν να βγάλουν την χώρα
από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, είναι ότι άρχισαν να έρχονται βροχή τα
Ευρωπαϊκά κονδύλια. Αυτό ίσως να ήταν και ο βασικότερος λόγος που
έκανε τους κομμουνιστές να μην εγκαταλείψουν το όραμα του
Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήταν η Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Και δεν θα πρέπει να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι τον Κωνσταντίνο
Καραμανλή με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Καραμανλής μπορεί να ήταν
σοσιαλμανής, μπορεί να ήθελε να κάνει η χώρα στροφή προς την Ρωσία,
πολύ κακώς κατά την γνώμη μου, αλλά ήθελε την Ελλάδα στην ΕΕ. Ο
Ανδρέας ήταν ένας κλασικός τριτοκοσμικός κομμουνιστής ηγέτης, που
οραματιζόταν λύσεις όπως της Λιβύης και της Βενεζουέλας.
Ούτε επίσης πρέπει να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι τον Γεώργιο
Παπανδρέου με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν
ένας άνδρας που πολέμησε τους κομμουνιστές, και δεν επέτρεψε να πέσει
η χώρα στην πλευρά της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό από μόνο του δίνει
στον Γεώργιο Παπανδρέου μία αξία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο
άνθρωπος που παρέδωσε την χώρα στους κομμουνιστές, καθώς ήταν και
ο ίδιος πρώην κομμουνιστής.
Επομένως μπορεί να συμφωνούσαν ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου
στην στροφή προς την Ρωσία, αλλά ποτέ ο πρώτος δεν οραματίστηκε
τριτοκοσμικές λύσεις για την Ελλάδα. Και βλέπετε ότι ο ανιψιός, ο
Κώστας Καραμανλής, δεν τιμά την μνήμη του, και συνεργάζεται με τους
κομμουνιστές, αποκαλώντας τον Σαμαρά και τον Γεωργιάδη
ακροδεξιούς. Οι οποίοι το μόνο που θέλουν είναι να διασφαλίσουν την
παρουσία της χώρας στον πυρήνα της ΕΕ. Ο Κώστας Καραμανλής

14. μάλιστα εμφανίστηκε την πρώτη μέρα μετά τις εκλογές στην βουλή
χωρίς γραβάτα, κλείνοντας το μάτι στον Τσίπρα.
Και αποκαλούν τον Σαμαρά και τον Γεωργιάδη ακροδεξιούς. Ποιοι? Οι
κομμουνιστές, που συμμάχησαν με τους ΑΝΕΛ, και με τις ευλογίες της
ΧΑ από τις φυλακές, χέρι χέρι με τους εθνικοσοσιαλιστές Μαρίν Λε Πεν
και Πούτιν, και τους κομμουνιστές των Ποδέμος, και με τον Βρετανό
Farage, πάνε να χτυπήσουν την ΕΕ. Μετατρέποντας την Ελλάδα σε έναν
Δούρειο Ίππο για την Ευρώπη.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η στροφή προς την Ρωσία ήταν
στρατηγικής σημασίας, επειδή η Τουρκία ήταν μέλος το ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ
είχαν την Τουρκία πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από την Ελλάδα, γιατί και
ισχυρότερη στρατιωτικά ήταν, και σημαντικότερη γεωγραφικά, λόγω της
εγγύτητας της με την Κασπία Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο και την
Ρωσία. Πριν μάλιστα διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση, η Τουρκία συνόρευε
με την Ρωσία, αφού το Αζερμπαϊτζάν, η Γεωργία και η Αρμενία ήταν
μέλη της Σοβιετικής Ένωσης, και έπαιρναν εντολές από την Ρωσία.
Βλέπε παρακάτω χάρτη.
Εικόνα 2

15. Το Κυπριακό ήταν στα φόρτε του μετά το 1955, και η Ελλάδα πίεζε για
την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, την οποία η Τουρκία δεν
επέτρεπε, με πρόφαση το 20% περίπου του πληθυσμού που ήταν
Τουρκοκύπριοι. Η πραγματική αιτία ήταν φαντάζομαι τα κοιτάσματα του
νησιού σε φυσικό αέριο, αν και μέχρι σήμερα έχουν αποδειχτεί κατώτερα
των προσδοκιών, αλλά κυρίως η στρατηγική θέση της Κύπρου για τον
έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ και της Ερυθράς Θάλασσας, που είναι ο
σύνδεσμος της Ευρώπης με το πετρέλαιο και τον Περσικό Κόλπο
γενικότερα.
Εικόνα 3

16. Επίσης ο έλεγχος του βόρειου τμήματος της Κύπρου, επιτρέπει στην
Τουρκία να έχει τον έλεγχο ενός αγωγού Ιράν-Ιράκ-Συρίας, που αυξάνει
την σημασία της για την Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και την Ρωσία, και
κυρίως επιτρέπει στην Τουρκία να εμποδίσει αν θέλει έναν τέτοιο αγωγό
που την παρακάμπτει. Μπορεί βέβαια να κατασκευαστεί ένας τέτοιος
αγωγός από τον νότιο τμήμα του νησιού, αλλά ούτε κάτι τέτοιο θα ήταν
διατεθειμένη να ανεχτεί η Τουρκία, όπως ξεκάθαρα είδαμε με τον πόλεμο
στην Συρία και στο Ιράκ.
Αν μάλιστα γκουγκλάρετε τον αγωγό Ιράν-Ιράκ-Συρίας θα δείτε ότι κατά
πάσα πιθανότητα θα έβγαινε στην Μεσόγειο από τον Λίβανο, και κάποιοι
τον αποκαλούν αγωγό Ιράν-Ιράκ-Συρίας-Λιβάνου. Ενδεχομένως οι
Ρώσοι και οι Ιρανοί ήθελαν να βγάλουν τον αγωγό από τον Λίβανο, ώστε
να είναι όσο πιο μακριά γίνεται από την Τουρκία. Βλέπετε στον
παραπάνω χάρτη ότι ο Λίβανος βρίσκεται σε κάποια απόσταση από τα
χωρικά ύδατα του κατεχόμενου βόρειου κομματιού της Κύπρου.

17. Σήμερα οι κομμουνιστές τα παίρνουν κυρίως από το Κατάρ και οι
εθνικοσοσιαλιστές τα παίρνουν από την Ρωσία. Με την ύπαρξη πολλών
χρηματοδοτήσεων χιαστί. Εξάλλου όλα τα κόμματα θέλουν να έχουν
ανθρώπους από όλες τις κατηγορίες ώστε να μπορούν να μιλάνε με όλες
τις χώρες. Μιλάω πάντα για την κεντρική γραμμή. Είναι πολύ δύσκολο
για μένα να ξέρω ποιες ακριβώς είναι οι χρηματοδοτήσεις των κομμάτων.
Αυτά που λέω είναι μία απλή προσέγγιση, που βασίζεται στην
παρατήρηση της πολιτικής τους.
Είναι σίγουρο όμως ότι το Κατάρ το εξυπηρετεί να χρηματοδοτεί
αριστερά κόμματα, που είναι πιο ανεκτικά σε αυτό που ονομάζουμε
“αθόρυβη τζιχάντ”. Αθόρυβη Τζιχάντ λέγεται η ειρηνική διάδοση του
Ισλαμικού φονταμενταλισμού στο εσωτερικό των Ευρωπαϊκών χωρών
και των ΗΠΑ. Επίσης είναι σίγουρο ότι το Κατάρ το εξυπηρετεί να
χρηματοδοτεί Ελληνικά κόμματα που βλέπουν φιλικά την Τουρκία, που
είναι ο βασικός του σύμμαχος. Είναι επίσης σίγουρο ότι την Ρωσία την
εξυπηρετεί να χρηματοδοτεί κόμματα που δημιουργούν δυσκολίες στην
Τουρκία, που αποτελεί τον περιφερειακό της αντίπαλο.
Παρόλο που είναι σίγουρο ότι υπάρχουν χρηματοδοτήσεις χιαστί, δεν
είναι και τόσο εύκολο για ένα κόμμα να τα παίρνει και από το Κατάρ και
από την Ρωσία, γιατί η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος, και το Κατάρ ο
δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας φυσικού αερίου στον κόσμο, και οι δύο
χώρες συγκρούονται σε πολλά μέτωπα. Επομένως κάθε κόμμα πρέπει να
έχει μία κεντρική γραμμή, αν τουλάχιστον θέλει να έχει γενναιόδωρες
χρηματοδοτήσεις από κάποια χώρα του εξωτερικού. Για μεγαλύτερους
εξαγωγείς φυσικού αερίου βλέπε παρακάτω πίνακα της CIA.
Εικόνα 4

18. https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/rankorder/2251rank.html
Είδαμε όμως πρόσφατα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, με τις ευλογίες της
ΧΑ από την φυλακή, συνεργάστηκαν μία χαρά για να χτυπήσουν την ΕΕ,
αφού στην Ευρώπη το Κατάρ δεν έχει μεγάλα συμφέροντα. Βλέπε “Μία
Γεωπολιτική & Οικονομική Ανάλυση της Στροφής του ΣΥΡΙΖΑ προς την
Ρωσία”. Μένει όμως να δούμε αν η συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με την Ρωσία
αποτελεί μία προσωρινή συμμαχία, προκειμένου οι κομμουνιστές και οι
εθνικοσοσιαλιστές να χτυπήσουν μαζί την ΕΕ, που πλήττει τα
παραμάγαζα και των κομμουνιστών στο Ελληνικό δημόσιο, αλλά και τα
ενεργειακά συμφέροντα των Ρώσων ολιγαρχών, ή αν είναι μία μόνιμη
γεωπολιτική μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ.
Για να καταλαβαίνουμε την εξωτερική πολιτική των κομμάτων είναι
επίσης πολύ σημαντικό να ξέρουμε ποιες είναι οι βασικές πηγές εσόδων
του πολιτικού μας συστήματος. Η πρώτη πηγή είναι τα παραμάγαζα τους
στο δημόσιο. Οι δικαστικές και φορολογικές αρχές είναι ίσως το
καλύτερο τους μαγαζί. Κανένας μεγάλος επιχειρηματίας δεν μπορεί να
δραστηριοποιηθεί στην Ελλάδα αν δεν έχει την έγκριση των
κομμουνιστών, και παλιότερα των εθνικοσοσιαλιστών, αφού ελέγχουν τις

19. δικαστικές και φορολογικές αρχές, και μπορούν πολύ εύκολα να
χτυπήσουν οποιαδήποτε επιχείρηση.
Και τώρα οι Ευρωπαίοι τους ζητούν να δημιουργήσουν ανεξάρτητες
δικαστικές και φορολογικές αρχές, στα πρότυπα των άλλων Ευρωπαϊκών
χωρών. Αυτό σημαίνει ότι οι δικαστικές και φορολογικές αρχές θα
πάψουν να ελέγχονται από το πολιτικό μας σύστημα, και θα λειτουργούν
ανεξάρτητα.
Η άλλη μεγάλη πηγή χρηματοδότησης είναι η αγορά ενέργειας. Η
Ευρωπαϊκή νομοθεσία απαιτεί την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.
Θα πρέπει επομένως να γίνει η αγορά ενέργειας σαν την αγορά των
τηλεπικοινωνιών. Η αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ
εντάσσεται πάλι σε αυτό το πλαίσιο. Εξαιτίας των Ευρωπαίων οι
κομμουνιστές κινδυνεύουν να χάσουν και αυτήν την πηγή
χρηματοδότησης, αφού δεν θα μπορούν πλέον να μας χρεώνουν
υψηλότερες τιμές.
Το κρατικοδίατο τραπεζικό μας σύστημα είναι μία ακόμη πηγή
χρηματοδότησης για το πολιτικό μας σύστημα. Κάποιες τράπεζες ήταν
κρατικές, και έδιναν θαλασσοδάνεια κατ’εντολή του πολιτικού μας
προσωπικού. Ακόμη όμως και αυτές που ήταν υποτίθεται ιδιωτικές,
αναγνώριζαν το πολιτικό μας σύστημα ως συνεταίρο, και γι’αυτό έδιναν
δάνεια και στα κόμματα, αλλά και σε φίλους του πολιτικού μας
προσωπικού. Οι Ευρωπαϊκοί κανόνες για την λειτουργία του τραπεζικού
συστήματος της ΕΕ θίγει και αυτή την πηγή χρηματοδότησης του
πολιτικού μας συστήματος.

20. Ταυτόχρονα έχουν μειωθεί οι επιδοτήσεις που λαμβάνει η χώρα από την
ΕΕ, και τις οποίες νέμονταν η πολιτική μας νομενκλατούρα. Δεν πρέπει
επομένως να μας κάνει καμία εντύπωση το μίσος των πολιτικών μας προς
την ΕΕ, αφού απειλεί την χρηματοδότηση τους και από την δικαιοσύνη,
και από τις φορολογικές αρχές, και από την αγορά ενέργειας και από τις
τράπεζες.
Οι παραπάνω είναι οι εσωτερικές πηγές χρηματοδότησης που έχει στην
διάθεση του το πολιτικό μας σύστημα. Υπάρχουν και οι εξωτερικές πηγές
χρηματοδότησης, που προέρχονται από θρησκευτικά ή σοσιαλιστικά
καθεστώτα, όπως αυτά του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας, της Ρωσίας,
της Κίνας, και άλλων χωρών, που έχουν ως επίσημη σχεδόν πολιτική την
χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων στο εξωτερικό, και είναι πάντα
προνομιακοί συνομιλητές διεφθαρμένων πολιτικών συστημάτων όπως το
δικό μας. Για τις χώρες αυτές είπα παραπάνω.
Αυτός είναι ο λόγος που οι κομμουνιστές των ΜΜΕ προβάλλουν τόσο
πολύ σκάνδαλα με μεγάλες Ευρωπαϊκές εταιρείες, όπως πχ η Semens.
Ώστε να νομίζει ο κόσμος ότι η διαφθορά είναι στις Ευρωπαϊκές χώρες
και εταιρείες, και όχι στο Κατάρ, την Βενεζουέλα, την Ρωσία, την Κίνα
κλπ. Αν ρωτήσετε έναν μέσο Έλληνα να σας πει ένα συνώνυμο της
διαφθοράς, θα σας πει την Siemens, παρασυρόμενος από τους κνίτες των
ΜΜΕ. Λες και θα μπορούσε ποτέ να δουλέψει η Siemens στην Ελλάδα
αν δεν πλήρωνε τους κομμουνιστές.
Όλα τα παραπάνω αφορούν την χρηματοδότηση και την εξωτερική
πολιτική του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος τις τελευταίες
δεκαετίες, που ως αποτέλεσμα είχαν την σταδιακή απομάκρυνση της
Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και τον προηγμένο κόσμο, και την μετακίνηση

21. της προς την Σοβιετική Ένωση και την Ρωσία στην συνέχεια. Αν ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν είχε την εμμονή της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, οι κομμουνιστές θα είχαν κάνει την Ελλάδα Βενεζουέλα τα
επόμενα χρόνια. Όπως προσπαθούν να κάνουν τώρα προκειμένου να μην
χάσουν τα παραμάγαζα τους.
Θέλω τώρα να περιγράψω το γεωπολιτικό τοπίο της Ανατολικής
Μεσογείου, μέσα στο οποίο διαμορφωνόταν η Ελληνική εξωτερική
πολιτική, όπως την περιέγραψα παραπάνω. Στον παρακάτω χάρτη
βλέπετε τις συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Στο πλευρό της
Ρωσίας βρίσκονταν η Αλγερία, η Λιβύη, η Ελλάδα, η Κύπρος, η
Αίγυπτος, η Συρία και ο Λίβανος, και στο πλευρό των ΗΠΑ βρίσκονταν
το Ισραήλ και η Τουρκία. Η Αίγυπτος μετά το δεύτερο μισό της
δεκαετίας του 70 μετακινήθηκε στο στρατόπεδο των ΗΠΑ, και μόνο
πρόσφατα άρχισε πάλι να γέρνει προς την Ρωσία.
Εικόνα 5

22. Ο παραπάνω χάρτης εξηγεί και τον λόγο που οι Έλληνες κομμουνιστές
και εθνικοσοσιαλιστές ήταν τόσο εχθρικοί απέναντι στους Ισραηλινούς.
Οι Ισραηλινοί και οι Τούρκοι ήταν οι μόνες παραφωνίες στην Ανατολική
Μεσόγειο, αφού ανήκαν στο στρατόπεδο των ΗΠΑ και όχι της Ρωσίας.
Βλέπετε στον παραπάνω χάρτη πόσο υψηλής στρατηγικής σημασίας ήταν
το Ισραήλ για τις ΗΠΑ. Αυτός είναι ο λόγος που οι ΗΠΑ στήριζαν τόσο
πολύ το Ισραήλ, και όχι όπως σας λένε οι κομμουνιστές επειδή οι
Εβραίοι ελέγχουν τις ΗΠΑ.
Επίσης όλοι θυμόμαστε πόσο επιθετικοί ήταν οι κομμουνιστές απέναντι
στους Τούρκους, με αιχμή του δόρατος τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο
λόγος ήταν ότι η Τουρκία ήταν σύμμαχος των ΗΠΑ. Τα τελευταία χρόνια
είδατε το πόσο άλλαξε την στάση του απέναντι στην Τουρκία το τμήμα
της αριστεράς που χρηματοδοτείται από το Κατάρ. Ο λόγος είναι ότι η
Τουρκία είναι ο βασικός σύμμαχος του Κατάρ. Ενώ ο ιδεολογικός τους
πατέρας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, λόγω του ότι συνεργαζόταν με την

23. Σοβιετική Ένωση ήταν πολύ σκληρός με την Τουρκία που ήταν
σύμμαχος των ΗΠΑ.
Αλλά είδατε πως γλύκαναν την στάση τους και οι εθνικοσοσιαλιστές
απέναντι στο Ισραήλ, από την στιγμή που το Ισραήλ βελτίωσε τις σχέσεις
του με την Ρωσία, και αποδέχονται την αμυντική συνεργασία Ρωσίας-
Ισραήλ-Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο. Βλέπε “Η Συμμαχία Ρωσίας-
Ισραήλ-Κύπρου Εναντίον της Τουρκίας”.
Λόγω της συνεργασίας μεγάλου μέρους της αριστεράς με το Κατάρ,
βλέπετε πλέον και στην δημοσιογραφία πολλούς να μιλάνε εναντίον των
Ρώσων. Ο λόγος είναι ότι η Ρωσία είναι ο μεγάλος αντίπαλος του Κατάρ
στις αγορές φυσικού αερίου. Είναι καινούργιο φαινόμενο να ακούμε
δημοσιογράφους να μιλάνε κατά της Ρωσίας. Όσο και οι δύο πολιτικές
δυνάμεις της χώρας, οι εθνικοσοσιαλιστές και οι κομμουνιστές,
συνεργάζονταν με τους Ρώσους, δεν ακούγαμε ποτέ στα ΜΜΕ κάτι
εναντίον της Ρωσίας. Με την επιρροή του Κατάρ στην Ελληνική
αριστερά άλλαξε αυτό.
Και δεν εννοώ ότι είναι δύσκολο να βρει κανείς στραβά να καταλογίσει
στην Ρωσία. Όρεξη να έχεις. Αλλά πριν υπάρξει το ρήγμα στις σχέσεις
κομμουνιστών εθνικοσοσιαλιστών λόγω της εξωτερικής πολιτικής και
του Κατάρ, δεν υπήρχε περίπτωση να ακουστεί κάτι εναντίον της
Ρωσίας. Να δούμε και αυτή η συμμαχία κομμουνιστών
εθνικοσοσιαλιστών εναντίον της ΕΕ πόσο θα κρατήσει.
Θέλω να πω και δυο λόγια για την Αίγυπτο, γιατί είναι χώρα που
φιλοξενεί την Διώρυγα του Σουέζ, με ότι αυτό συνεπάγεται για την
γεωπολιτική της σημασία. Μέχρι το 1973 η Αίγυπτος ήταν πολύ στενός

24. σύμμαχος της Ρωσίας. Από εκεί και πέρα, μετά την νίκη των Ισραηλινών
επί της Αιγύπτου και της Συρίας, στους πολέμους του 1967 επί Νάσερ,
και του 1973 επί Σαντάτ, η Αίγυπτος άρχισε σταδιακά να περνάει στη
σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, και αναγνώρισε και το Ισραήλ, με το οποίο
έκανε επίσημα ανακωχή με το Camp David Accords του 1979. Την
αποχώρηση του από το στρατόπεδο της Σοβιετικής Ένωσης, ο Αιγύπτιος
Πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ την πλήρωσε με την ζωή του, αφού
δολοφονήθηκε το 1981. Ο Σαντάτ ήταν στενός συνεργάτης και
αντιπρόεδρος του Νάσερ, και είχε αναλάβει την ηγεσία της Αιγύπτου
μετά τον θάνατο του Νάσερ το 1970. Στο παρακάτω 3λεπτο βιντεάκι
μπορείτε να δείτε την δολοφονία του Σαντάτ.
https://www.youtube.com/watch?v=hOLVEWygBIY
Η δολοφονία του Σαντάτ φαντάζομαι ότι έγινε στο όνομα της ανακωχής
της Αιγύπτου με το Ισραήλ το 1979. Αλλά επίσης φαντάζομαι ότι η
πραγματική αιτία της δολοφονίας του Σαντάτ ήταν η απομάκρυνση της
Αιγύπτου από την Σοβιετική Ένωση, και η σταδιακή προσχώρηση της
στο στρατόπεδο των ΗΠΑ. Η ανακωχή της Αιγύπτου με το Ισραήλ ήταν
ένα απλό παράγωγο της προσχώρησης της Αιγύπτου στην Αμερικανική
σφαίρα επιρροής, από την οποία άρχισε να λαμβάνει μεγάλες
οικονομικές ενισχύσεις.
Όλη όμως την περίοδο πριν το Κυπριακό και το 1974, η Αίγυπτος ήταν
από τους στενότερους συμμάχους της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή.
Επομένως, όπως βλέπετε στον παραπάνω χάρτη, η Κύπρος και η Κρήτη
ήταν, και είναι, υψηλής στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο της
Διώρυγας του Σουέζ και της Ερυθράς Θάλασσας, που ενώνουν την
Ευρώπη με τον Περσικό Κόλπο. Μόνο στους Ισραηλινούς μπορούσαν να

25. βασιστούν οι ΗΠΑ 100%, αφού στις ΗΠΑ βάσιζαν την επιβίωση τους οι
Ισραηλινοί.
Βλέπετε στον παρακάτω χάρτη πόσο χρήσιμο ήταν το Ισραήλ για τις
ΗΠΑ, στο παιχνίδι ελέγχου της Διώρυγας του Σουέζ και της Ερυθράς
Θάλασσας, αφού υπήρχε ο κίνδυνος σε κάποια περίοδο έντασης ανάμεσα
στις ΗΠΑ και την Σοβιετική Ένωση, η Αίγυπτος να μην επιτρέπει την
τροφοδοσία των συμμάχων των ΗΠΑ στην Ευρώπη με πετρέλαιο. Και η
Κρήτη, και η Κύπρος, και ο Λίβανος και η Αίγυπτος, ήταν περιοχές
φιλορωσικές, άσχετα αν οι κομμουνιστές δεν τόλμησαν να διώξουν τις
βάσεις των ΗΠΑ από την Κρήτη.
Εικόνα 6
Να προσθέσω ότι κατά την διάρκεια του πολέμου του 1967 με την
Αίγυπτο και την Συρία, οι Ισραηλινοί είχαν πάρει υπό τον έλεγχο τους
την Χερσόνησο του Σινά, και μπορούσαν να βοηθήσουν τις ΗΠΑ ακόμη
περισσότερο στον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ. Την Χερσόνησο του

26. Σινά οι Ισραηλινοί την επέστρεψαν στην Αίγυπτο όταν η Αίγυπτος
πέρασε στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και έκανε ειρήνη και με το
Ισραήλ το 1979. Βλέπε παρακάτω χάρτη για την Χερσόνησο του Σινά.
Εικόνα 7
Ακόμη και την μετακίνηση της Αιγύπτου στην σφαίρα επιρροής των
ΗΠΑ, οι ΗΠΑ σε κάποιο μικρό ποσοστό την οφείλουν στο Ισραήλ, που
κατάφερε να νικήσει τους στρατούς της Αιγύπτου και της Συρίας στους
πόλεμους του 1967 και του 1973. Κατά κάποιο τρόπο αυτοί οι πόλεμοι
ήταν πόλεμοι ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ρωσία, γιατί οι Ισραηλινοί
πολεμούσαν με αμερικανικά όπλα, και στήριζαν τα συμφέροντα των
ΗΠΑ στην περιοχή, ενώ η Αίγυπτος και η Συρία πολεμούσαν με ρωσικά
όπλα, και στήριζαν τα συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης στην περιοχή.
Σε αυτό λοιπόν το γεωπολιτικό πλαίσιο που περιγράφω παραπάνω,
υπήρχε ο άξονας Ρωσίας-Ελλάδας-Αιγύπτου-Συρίας-Κύπρου εναντίον
του άξονα ΗΠΑ-Τουρκίας-Ισραήλ. Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν αποφάσισαν
την στροφή της Ελλάδας προς την Ρωσία επειδή ήθελαν να συνδεθεί η
Ελλάδα περισσότερο με τα πετρελαϊκά συμφέροντα της Ρωσίας, της

27. Λιβύης και της Αλγερίας, αλλά γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα εθνικά
συμφέροντα.
Το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί και κάποιος για την ηγεσία των Κυπρίων.
Ότι ήθελαν να διώξουν τους Άγγλους και τις Βρετανικές βάσεις, επειδή η
Ρωσία θα μπορούσε να βοηθήσει την Κύπρο περισσότερο από τις ΗΠΑ,
λόγω της αντιπαλότητας της με την Τουρκία. Για την εξυπηρέτηση του
εθνικού συμφέροντος. Το πως εξυπηρετείται το εθνικό συμφέρον με το
να απομακρύνεται η χώρα από τον ελεύθερο και προηγμένο κόσμο, και
να σύρεται σε τριτοκοσμικές λύσεις, το είδαμε με τον διαμελισμό της
Κύπρου.
Δεν είχα ποτέ καταλάβει γιατί στα κανάλια όταν κάποιος δημοσιογράφος
θέσει κάποιο θέμα της εξωτερικής πολιτικής, σπεύδουν οι πολιτικοί να
του πουν “μα κάνετε μικροπολιτική με την εξωτερική πολιτική της
χώρας”? Δεν είχα καταλάβει γιατί τους φοβίζει τόσο πολύ να γνωρίζουν
οι Έλληνες κάποια βασικά πράγματα για την εξωτερική πολιτική.
Άργησα να καταλάβω, αλλά τελικά κατάλαβα. Τους φοβίζει τόσο πολύ,
γιατί αν οι Έλληνες γνωρίζουν κάποια βασικά πράγματα για την
εξωτερική πολιτική, θα είναι πολύ δυσκολότερο γι’αυτούς να
ακολουθούν αντεθνικές πολιτικές.
Αν για παράδειγμα πεις στους Έλληνες ότι οι ετήσιες αμυντικές δαπάνες
των ΗΠΑ το 2012 ξεπερνούσαν τα 600 δις δολάρια, ενώ των Ρώσων
ήταν περίπου 100 δις (βλέπε link Economist), ενδέχεται να σκεφτεί σε
ποιο στρατόπεδο τον συμφέρει να βρίσκεται η χώρα του.

28. Εικόνα 8
Πηγή: http://www.economist.com/blogs/graphicdetail/2013/04/daily-chart-9
Ενώ αν δεν το γνωρίζει, του λες ότι θα τον προσλάβεις στο δημόσιο, του
βάζεις στο χέρι και μία Ελληνική σημαία, και τον έχεις να ουρλιάζει υπέρ
της Ρωσίας. Διαμελίζεται μετά η Κύπρος, του λες πάλι ότι θα τον
προσλάβεις στο δημόσιο, του ξαναβάζεις μία Ελληνική σημαία στο χέρι,
και τον έχεις τώρα να ουρλιάζει εναντίον των ΗΠΑ. Ούτε γάτα ούτε
ζημιά. Απλά χάνεται το μισό νησί. Είναι καταπληκτική η απλότητα και η
δύναμη με την οποία δουλεύουν οι κομμουνιστικοί και
εθνικοσοσιαλιστικοί μηχανισμοί.
Επίσης, οι παραδοσιακές σοσιαλιστικές χώρες, Κίνα, Ρωσία κλπ,
κινούνται υπογείως, δωροδοκούν, και γι’αυτό και είναι πολύ πιο αρεστές
στα διεφθαρμένα πολιτικά συστήματα, κλασικό παράδειγμα των οποίων
είναι το Ελληνικό. Αυτός είναι ο λόγος που ακούτε συνέχεια τους κνίτες

29. των ΜΜΕ να λένε πόσο διεφθαρμένη είναι η Siemens, και άλλες δυτικές
εταιρείες.
Προσπαθούν οι κομμουνιστές να σας πείσουν ότι η διαφθορά βρίσκεται
στις ΗΠΑ, στην Γερμανία κτλ. Ώστε να μην πιστέψετε ότι η διαφθορά
βρίσκεται στο Κατάρ, στην Ρωσία, στο Ιράν, στην Κίνα, στην Κούβα,
στην Βενεζουέλα κλπ, που είναι στην πραγματικότητα οι χώρες που
έχουν ως επίσημη πολιτική την χρηματοδότηση διεφθαρμένων πολιτικών
συστημάτων στο εξωτερικό. Η κομμουνιστική προπαγάνδα ευθύνεται
που πιστεύουν οι Έλληνες ότι η Siemens εκπροσωπεί την παγκόσμια
διαφθορά.
Η κομμουνιστική προπαγάνδα δίνει μεγάλη έμφαση σε σκάνδαλα με
μεγάλες Ευρωπαϊκές εταιρείες. Αντιθέτως οι κομμουνιστές ποτέ δεν
μιλάνε για διαφθορά στην Ρωσία, στην Κίνα, στο Κατάρ, στην Κούβα,
στην Βενεζουέλα κλπ. Λες και θα μπορούσε ποτέ η Siemens να κάνει
δουλειά στην Ελλάδα χωρίς να λαδώσει τους κομμουνιστές.
https://www.scribd.com/iakovosal?tab=documents