ศิลปะการแสดงของญีุ่ป่น

1. ญี่ปุ่น
ประเทศญี่ปุ่นมีความเป็นเอกลักษณ์ของการแสดงโดยเฉพาะการแสดงที่เป็นเรื่องราวเช่นละครโน
ละครเคียวเง็นละครคาบูกิ และละครหุ่นบุนราคุเนื้อหาเรื่องราวมักเกี่ยวข้องกับความเชื่อศาสนาวิญญาณและโลกีย์โลก
การแสดงบาประเภทจึงไม่เหมาะกับเยาวชนอย่างไรก็ตามศิลปะการแสดงของญี่ปุ่น
พบว่าแต่ละประเภทเน้นการนาเสนอที่ละเอียดประณีตไม่ว่าจะเป็นกระบวนการร่ายราการแต่งกายองค์ประกอบของฉาก
เทคนิคต่างๆบนเวที แม้กระทั่งเนื้อหาเรื่องราวที่นามาแสดงก็เน้นให้เห็นถึงสัจธรรมของชีวิตเพื่อให้ผู้ชมได้แง่คิดจากการ
แสดง
ละครโน:
ละครโนเป็นละครที่เก่าแก่ที่สุดในญี่ปุ่น ซึ่งพัฒนาขึ้นในศตวรรษที่14 เคยเฟื่องฟูมากในหมู่ชนชั้นซามูไร
และนักปราญช์ทั้งหลายในสมัยเอโดะ เวทีละครโนมีลักษณะเรียบง่าย
นักแสดงสวมหน้ากากและแต่งกายแบบโบราณที่สวยหรู ใช้เสียงค่อนข้างเนิบและเปล่งออกมาในระดับเดียวเรียกว่าอุไต (
utai ) ซึ่งเป็นการผสมผสานกันระหว่างเสียงสวดมนต์ และการเล่านิทาน ทาให้เสียงออกมามีความแปลกเฉพาะตัว
นอกจากนี้ในช่วงพักการแสดงของละครโน จะมีละครชวนหัวที่เรียกว่า " เคียวเง็น"มาแสดงคั่น
การแสดงคั่นนี้อาจะมีความเกี่ยวเนื่องบางส่วน กับเนื้อหาของการแสดงโนที่เล่นอยู่ หรือไม่เกี่ยวกันเลย
โดยจุดประสงค์ของเคียวเง็นก็เพื่อสร้างความสนุกสนานให้กับผู้ชม
คาบูกิ:
คาบูกิ เป็นศิลปะการแสดงแบบดั้งเดิม ที่เป็นที่รู้จักกันดีอีกอย่างหนึ่งของญี่ปุ่น เกิดขึ้นในศตวรรษที่ 17
และพัฒนาขึ้นจนกลายเป็นละครยอดนิยมที่สุดในสมัยเอโดะแต่ไม่ถูกจัดเป็นละครคลาสสิค
เนื่องจากคาบูกิเป็นรูปแบบความบันเทิงที่ผสมผสานกันหลากหลาย ตั้งแต่ดนตรี การร่ายรา การเล่าเรื่องตลกชวนหัว

2. เรื่องเศร้าซึ้ง และทุก ๆ อย่างที่ผู้ชมอยากดู ในละครคาบูกิไม่มีนักแสดงหญิง ใช้นักแสดงชายแสดงเป็นผู้หญิงซึ่งเรียกว่า "
อนนะงาตะ "
เวทีของคาบูกิจะมีลักษณะที่ซับซ้อน มีการดัดแปลงพิเศษหลายแบบ เช่น ฮานามิจิ เป็นเวทีที่ทายื่นเข้าไปในส่วนของผู้ชม ,
มีการออกแบบฉากที่หมุนได้ นอกจากนี้ เครื่องแต่งกายและการแต่งหน้าก็มีลักษณะเฉพาะ เนื้อเรื่องที่แสดงจะมีอยู่ 2
ประเภทคือ เรื่องเกี่ยวกับสังคมซามูไรตานานวีรบุรุษ เวทมนตร์และเรื่องราวอันยิ่งใหญ่
และอีกประเภทคือเรื่องราวชีวิตของชาวเมือง เรื่องเศร้าเคล้าน้าตา
บุนระกุ:
เป็นละครหุ่นซึ่งเริ่มแสดงเป็นครั้งแรกในศตวรรษที่ 16 ตัวหุ่นมีขนาดครึ่งหนึ่งของคนจริงและดูเหมือนจริงมาก
หุ่นบางตัวจะมีขนาดใหญ่มากจนต้องใช้คนสามคนในการเชิด
ซึ่งสามารถมองเห็นได้บนเวทีการแสดงสามารถแสดงอารมณ์ที่รุนแรงมากได้
ปัจจุบันการแสดงละครหุ่นพื้นเมืองมีกระจัดกระจายอยู่ทั่วญี่ปุ่น แต่เมืองที่ถือว่าเป็นศูนย์กลางของบุนราะกุคือ โอซาก้า
ซึ่งสามารถชมได้ที่ National BunrakuTheater, Osaka
ดนตรี
วงฟิลฮาร์โมนิกออเคสตร้าแสดงผลงานดนตรีคลาสสิกที่หลากหลายทั่วประเทศญี่ปุ่น
และดนตรีตะวันตกหลายรูปแบบก็เป็นที่นิยมกันแทบทุกประเภทตั้งแต่แจ๊สและบลูส์ไปจนถึงแร็ปและร็อคแอนด์โรล
ประเทศญี่ปุ่นยังธารงประเพณีพื้นบ้านไว้ได้อย่างเหนียวแน่นเพลงเครื่องดนตรี
และการราพื้นบ้านยังคงเป็นที่นิยมแม้ในปัจจุบันเครื่องดนตรีพื้นบ้าน -โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลองขนาดใหญ่เสียงดัง
(วะไดโกะ )-และการราพื้นบ้านสามารถดึงผู้คนจานวนมากมาร่วมงานเทศกาลต่าง ๆ
คลิปปปปปปปป
https://www.youtube.com/watch?v=ModfyW8wDvo

3. https://www.youtube.com/watch?v=67-bgSFJiKc
https://www.youtube.com/watch?v=oKfriCzdjSg
https://www.youtube.com/watch?v=f4G68civvo8
การแต่งกาย
การแต่งกายในนาฏศิลป์ใหญ่จะมีความแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับประเภทของการแสดงนั้นๆ
แต่ชุดการแสดงก็มีส่วนที่สัมพันธ์กัน คือส่วนใหญ่จะใช้
ละครโน (能 )
จุดเด่นสาคัญของละครโน ก็คือหน้ากาก
โดยผู้แสดงบทบาทสาคัญของแต่ละเรื่องจะต้องสวมหน้ากากซึ่งแกะสลักจากไม้อยู่ตลอดเวลา
และไม่เปิดเผยใบหน้าจริงโดยเด็ดขาดหน้ากากเหล่านี้จะแสดงให้เห็นถึงเพศอายุประเภทของตัวละคร
และสีหน้าของตัวละครนั้นๆ เช่นผู้หญิง คนแก่คนหนุ่ม ปิศาจ นางฟ้ าฯลฯ
หากแต่ชมเพียงหน้ากากอย่างเดียวนั้นก็ไม่อาจบอกบอกเล่าเรื่องราวของตัวละครได้หมด ต้องอาศัยสิ่งอื่นๆ
เป็นส่วนประกอบด้วย เช่น
เครื่องแต่งกายของละครโน เรียกว่า Nohshozokuประกอบด้วยเสื้อผ้ามากมายหลายประเภท ทั้งเสื้อชั้นใน
เสื้อชั้นนอกและเสื้อคลุมแบบต่างๆ เสื้อผ้าเหล่านี้มีส่วนสาคัญต่อการแสดงละครอย่างมาก

4. เนื่องจากรูปแบบและของเสื้อผ้าจะช่วยบ่งบอกถึงฐานะ อารมณ์ และบุคลิกของตัวละครได้เป็นอย่างดี
ในการแสดงแต่ละครั้ง ผู้แสดงอาจต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหลายชุด โดยทาการเปลี่ยนต่อหน้าผู้ชมขณะอยู่บนเวทีแสดง
ตัวอย่างเสื้อผ้าที่ใช้ในการแสดงละครโน
Kariginu: สวมใส่โดยบทของปิศาจ เทพจักรพรรดิ ชนชั้นสูง หรือนักบวช มักทอยกดอกสีเงินหรือทอง
ตัวอย่างสีที่บอกสถานะของตัวละคร
สีขาว หมายถึงชนชั้นสูง
สีแดง หมายถึงหญิงสาว
สีฟ้ าอ่อน หมายถึงอารมณ์ที่หุนหันพลันแล่น
สีน้าเงินเข้มหมายถึงคนที่มีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น

5. สีเขียวอ่อนหมายถึง ข้าทาส, บริวาร
สีน้าตาล หมายถึง คนรับใช้หรือชาวไร่ชาวนา
คาบูกิ (歌舞伎)
นักแสดงละครคาบูกิ ใช้การแต่งหน้า หรือคาโช และการแสดงสีหน้าต่างๆแทนการใช้หน้ากาก
และเนื้อเรื่องที่นามาแสดงมักจะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ หรือเกี่ยวข้องกับชีวิตประจาวัน
มากกว่าการนาเรื่องเล่าพื้นบ้านมาแสดง ซึ่งเป็นลักษณะที่คาบูกิแตกต่างจากละครราของชนชั้นสูง อย่างละครโน
และมุ่งประเด็นไปที่การวิพากษ์วิจารณ์สังคมในยุคเอโดะ

6. ละครคาบูกิเป็นเป็นการแสดงที่เต็มไปด้วย
ฉากที่ตื่นเต้นเร้าใจและมักจะต้องมีการต่อสู้กันเกิดขึ้นมากมายในเนื้อเรื่องสังเกตดูหน้าของตัวแสดง
เขาจะมีการแต่งหน้าที่เป็นเอกลักษณ์ด้วย โดยเฉพาะที่ตาจะดูน่ากลัวมาก
โดยมีผู้คุมเวทีคือ คุโรโกะ จะมีหน้าที่ในการควบคุมการแสดงไม่ว่าจะเป็นเอฟเฟ็ค ความปลอดภัย และอื่นๆ
โดยคุโรโกะจะแต่งกายด้วยชุดดามีผ้าบางปิดหน้าการแต่งกายคล้ายนินจาของญี่ปุ่น ส่วนนักดนตรีจะใส่ชุดคล้ายซามูไร

7. บุนระกุ
เครื่องแต่งกายหุ่น
หุ่นจะใส่กิโมโนภายในและคลุมด้วยเสื้อคลุม แจ๊คเก็ตด้านนอกหรือเสื้อคลุมด้านนอก
และสายสะพายเหมือนเข็มขัด
เพื่อให้ตุ๊กตานุ่มภายไต้เสื้อผ้าจะยัดด้วยผ้าฝ้ายนอกจากน้จะมีรูภายไต้เสื้อคลุมเพื่อใช้ในการบังคับหุ่นผู้ออกแบบเครื่องแต่งก
ายจะออกแบบการแต่งกายที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับบทบาทหน้าที่ของตัวหุ่นและคนเชิดหุ่นยังมีส่วนร่วมที่เรียกว่า Koshirae
หรือดูแลเสื้อผ้าของหุ่นเพราะก่อนที่พวกเขาจะใช้แสดงถ้าผ้ายคลุมชารุด
เสียหายหรือเปลื้อนคาบสกปรกในสถานที่ก่อนออกแสดงพวกเขาก็จะรักษาให้กลับมาในสภาพเดิมและเตรียมชุดใหม่ของหุ่
นเพื่อที่จะเล่นต่อไป