Η ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ , ΠΡΙΝ Ο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ.

1. Φωτίου Ιφιγένεια Α2’
Μάθημα: Λογοτεχνία
Αφηγούμαστε σαν την Αρετούσα : Η ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΝ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ , ΠΡΙΝ Ο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ.
Σε μία δροσερή ολόχαρη αυγή, που χορτάρια εβγήκαν εις τη γη και τα
περιγιάλια έλαμπαν από τες ακτίνες του ηλίου κι τα πουλιά χαμοπετούσαν, εγώ
εδώ μέσα στην σκοτεινή φυλακή κλεισμένη για την αγάπη μου. Τα
δεντρουλάκια ανθίσαν κι από τσ’ αγκάλες τ’ ουρανού γλυκύς Βορράς
εφύσα. .Ολόχαρη και λαμπρή η μέρα ξημερώνει , εγέλαν η ανατολή κι η δύση
καμαρώνει. Μα δύο πουλιά όμορφα μπήκαν από το παραθύρι κι
εγλυκοκιλα’ι’δούσαν . Στριφογύρναγαν πάνω από το κεφάλι μου και ήταν σαν
να ήθελαν να μου πούν κάτι , σαν να προσπαθούσαν να μου φανερώσουν το
μέλλον μέσα από τις κυκλικές κινήσεις γύρω από το κεφάλι μου. Και η
παραμάνα μου η καλή που έχει ζήσει και ακούσει πολλά , μάντεψε ότι τα
πουλιά θα φέρουν χαρά μεγάλη και γάμος κοντεύει να φτάσει.<< Αχ! Καλή
μου Νένα! , λες να έρθει ο αγαπημένος μου από τα ξένα; Να συνεχίσω να τον
περιμένω ή να παντρευτώ έναν από τα αρχοντόπουλα που μου προξενεύει ο
πατέρας μου , ο Βασιλείας ;>> Μακάρι να ακουστούν οι προσευχές μου και οι
ευχές να έρθει ο Ερωτόκριτος , ο αγαπημένος μου να με πάρει από αυτό κρύο
μπουντρούμι και να παντρευτούμε έστω , χωρίς την άδεια του πατέρα μου , και
να ζήσουμε αγαπημένοι.