2012-2013 β1

1. ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Μαρία Πανάρετου

2. Προέλεσση τοσ Κακού
 Η ανθρωπότητα προϋρχεται από μύα ανωτϋρα δύναμη,το Θεό που εκφρϊζεται εκ
πύςτεωσ ανϊ πολιτιςμό. Μϋςα ςτισ ηθικϋσ αξύεσ του ανθρώπου ωσ καλό βϊςη
θρηςκεύασ αλλϊ και τησ φύςησ του ϋρχεται να ταρϊξει τα νερϊ η φυςικότητα του
κακού ςτο ανθρώπινο νου. Παρακϊτω θα αναφερθούμε την προϋλευςη του κακού.

3. Τι είναι κακό
 Το κακό δεν προϋρχεται από θεώκό δημιουργύα αλλϊ εύναι δημιούργημα του ιδύου
του ανθρώπου,εύναι το αύτιο που διακόπει τη ςχϋςη από το Θεό,αφού ο ϊνθρωποσ
ωσ αυτεξούςιο ων με αλαζονεύα επϋλεξε το δρόμο τησ ανεπακοόσ και τησ ρύξησ του
με τον δημιουργό του χτύζοντασ ϋνα νϋο ζωώδεσ βαςύλειο ωσ ηγϋτησ.

4. Εμυάνιση τοσ κακού στην
θρησκεία
 Σύμφωνα με την Παλαιϊ Διαθόκη,ο ϊνθρωποσ
κατοικούςε δύπλα ςτο Θεό δύνοντϊσ του ελεύθερη
βούληςη και επιλογό με μύα μόνο απαγόρευςη τησ
γνώςησ του κακού από ϋνα καρπό,το οπούο θα ϋχει
ωσ ςυνϋπεια την κατϊρευςη τησ πνευματικόσ του
κατοικύασ και τησ θϋωςησ μϋςω ταπεύνωςησ και
υπακοόσ απϋναντι ςτο δημιοιυργό του. Η ιςτορύα
μασ δύδαξε πωσ το κακό χτύπηςε την πόρτα του
ανθρώπινου νου βλϋποντασ το με μορφό φιδιού ςτο
όνομα του ςατανϊ.
Έτςι οι ϊνθρωποι ακούγωντασ το κακό και λϋγοντϊσ
τουσ ότι η απαγόρευςη θα γύνει απόλαυςη και
γνώςη τησ απόλυτησ θεώτητασ,ϋτςι ο καρπόσ
δηλητηρύαςε τον αθρώπινο νου ςτη γνώςη του
κακού και την επύςκεψό του ςτο ςκοτϊδι.
Η αθωότητα εύχε γυμνοθεύ εκτεθημϋνη ςτισ ανϊγκεσ
του ςώματοσ και τησ χειραψύασ τουσ ςαν ςυμβόλαιο
με το θϊνατο.

5. Άνθρωπος και κακό στη νέα
κατοικία τοσς
 Στη ςυνϋχεια η Π.Διαθόκη μασ αναφϋρει την ύπαρξη του κακού όπωσ ο Θεόσ
αναγκϋλει ςτο ανθρώπινο βαςύλειο.
Η ζωό ςτο εξεύσ θα εύναι δύςκολη με μεγϊλη ανηφόρα του δρόμου προσ το Θεό. Στη
γυναύκα η μητρότητα θα ςυνοδεύεται με πόνο. Ο ϊντρασ θα καταβϊλλει μεγϊλο
ςωματικό κόπο για τα βιοποριςτικϊ του προβλόμματα . Η φύςη ςτον κόςμο τουσ
θα απειλεύ το περιβϊλλον και την ύπαρξό τουσ. Η κοινωνύα τουσ θα φϋρει
προβλόμματα από την διαφορετικότητϊ τουσ και την επιβύωςό τουσ,για την
επικρϊτηςη του ιςχυρού και για το εξουςιαςτικό τουσ ϋνςτικτο. Οι δομϋσ τησ
κοινωνύασ βϊςη θεςμών και νόμων θα φθεύρονται από απλυςτύα,αλαζονεύα και
εκμετϊλευςη για τη δικό τουσ ελευθερύα.

6. Στέση τοσ καλού και τοσ κακού
 Ο Θεόσ δεν δημιούργηςε το κακό αλλϊ και δεν το εμποδύζει. Ο Θεόσ ςτον ϊνθρωπο
χϊριςε την ελευθερύα του ςεβόμενοσ η κατεικόνα και ομούωςό τουσ απϋναντι του
ιδύου αλλϊ και του ανθρώπου. Η ιςτορύα τησ ανθρωπότητασ μασ ϋδιξε την ύπαρξη
του κακού ανϊ αιώνεσ δημιουργώντασ ψεύτικουσ Θεούσ για την ανϊγκη και την
απαλαγό του κακού. Ο Θεόσ βλϋποντασ αυτϊ ωσ γνώριςμα την αλόθεια ςτϋλνει τον
Υιο του και με το λόγο του ςυντρύβει το κακό δημιουργώντασ ϋναν νϋο πνευματικϊ
ϊνθρωπο που δεν κυριαρχόται από το θϊνατο. Η Ανϊςταςό του δεύχνει το δρόμο
ςτη βαςιλεύα του Θεού ςκοτώνοντασ το θϊνατο.

7. Η ανθρώπινη εσθύνη
 Ο ϊνθρωποσ αιςθϊνεται γυμνόσ και ο Θεόσ
του απαντϊ: Ποιόσ ςου εύπε ότι εύςαι γυμνόσ;
Ο ϊνθρωποσ ϋκοψε την επαφό του με το Θεό
και φϋρει ευθύνεσ για την εμφϊνιςη και την
καταπολϋμηςη του κακού. Η Ανϊςταςη του
δύνει την ευθύνη να ςυνδεθεύ με το Θεό μαζύ
και με τη βϊπτιςη ,ετςι καταπολεμεύ τα
ϋνςτικτϊ του και ςϋβεται τη φύςη. Η
εκκληςύα εύναι η γϋφυρα και κατοικύα Θεού
ανθρώπου και μϋςω τον Αγύων από κϊθε
εποχό και με τον αγώνα τουσ ρεύχνουν το
φωσ ςτο ςκοτϊδι.