1. Κωςτι Παλαμάσ -Το πανθγφρι ςτα ςπάρτα

2. Γιὰ κοίτα πζρα καὶ μακριὰ τὶ πανθγφρι
ποὺ πλζκουν τὰ χρυςὰ τὰ ςπάρτα ςτὸ λιβάδι!

3. Στὸ πανθγφρι τὸ πανεφοςμο ἀπ᾿ τὰ ςπάρτα
μὲ τὴ γλυκιὰν ἀνατολὴ γλυκοξυπνϊντασ
νὰ τρζξω βοφλομαι κι ἐγὼ ςτὸ πανθγφρι,

4. κθςαυριςτὴσ νὰ κλείςω μὲσ τὴν ἀγκαλιά μου
ςωροὺσ τὰ ξανκολοφλουδα καὶ τὰ δροςάνκια,
κι ὅλο τὸ κθςαυρὸ νὰ τονε ςπαταλζψω
ςτὰ πόδια τῆσ ἀγάπθσ μου καὶ τῆσ κυρᾶσ μου.

5. Ὅμωσ βακιὰ εἶναι τὸ ξανκόςπαρτο λιβάδι.
Κι ὅπωσ μιᾶσ πρόςχαρθσ ηωῆσ εἴκοςι χρόνων
κόβει τὸ λευκοςτόλιςμα κανάτου λφπθ,
ἔτςι τὸν ἄκοπο γοργὸ μοῦ κόβει δρόμο
ἀτζλειωτοσ ἀνάμεςα ξεφυτρωμζνοσ
ὁ κακὸσ δρόμοσ μὲσ τὰ βάλτα καὶ ςτὰ βοφρλα

6. Τ᾿ ἀγκακερὰ φυτὰ ξεςκίηουνε ςὰ νφχια
καὶ ςὰν τὰ ξόβεργα τὸ χῶμα παγιδεφει
τοῦ κάμπου τοῦ κακοῦ ςτὰ βοφρλα καὶ ςτὰ βάλτα,
ἐκεῖ ποὺ ςτὸ φλογόβολο τὸ ἁψὺ τοῦ ἥλιου
(ποῦ δρόςοσ μιᾶσ πνοῆσ; ποῦ ςκζπαςμα ἑνὸσ δζντρου;)
ςὰν ἀςτραπὴ ἀργυρὴ χτυπάει τὰ μάτια ἡ ἅρμθ.

7. Λιγοψυχῶ, λυγίηομαι, παραςτρατίηω,
κι ἀποκάνω καὶ πζφτω, κι ἀποκαρωμζνοσ
νοιϊκω ςτὸ μζτωπο τ᾿ ἀγκάκια, καὶ ςτὰ χείλια
νοιϊκω τὴν πίκρα τῆσ ἁρμφρασ, καὶ ςτὰ χζρια
νοιϊκω τὴ γλίνα τῆσ νοτιᾶσ, καὶ ςτὰ ποδάρια
νοιϊκω τὸ φίλθμα τοῦ βάλτου, καὶ ςτὰ ςτικθ
νοιϊκω τὸ χάιδεμα τοῦ βοφρλου, νοιώκω ἐντόσ μου
τὴ μοίρα τοῦ γυμνοῦ καὶ τ᾿ ἀνιμπορου κόςμου.

8. (Ὦ! ποῦ εἶςαι, ἀγάπθ καὶ κυρά μου;) Καὶ ςὲ βάκθ
δειλινῶν πορφυρῶν, πλοφςια ηωγραφιςμζνων,
τὸ πανθγφρι ποὺ χρυςᾶ τὰ ςπάρτα πλζκουν,
τὸ πανθγφρι τὸ πανεφοςμο ςτὰ ςπάρτα,
μὲ βλζπει, μὲ καλεῖ, καὶ μὲ προςμζνει ἀκόμα.