1. A JU KUJTOHEN KËTO ÇIZME ?...
KËTO JANË TË STALINIT !..
AI IA LA ENVERIT !
ENVERI IA LA RAMIZIT…
PRA…ÇIZMET E TIJA JANË NË SHQIPNI !
Me 8 Maji 2011, në Shqipni…
KUSH VOTON PËR KOMUNISTA, SOCIALISTA,
APO NEOKOMUNISTA KAPITALISTË..
ME MASKË “DEMOKRATIKE”…
VOTON PËR KËTO ÇIZME !

2. Nga Fritz RADOVANI:
NJERIU I ETUN PËR UJË... PIN EDHE..!
Shekulli që shkoi ka provue se thanjet e vjetra bazohen mbi të vërtetën.
Shpesh përdoret një shprehje: “I shkreti…kishte vdekë nga urija!”. Po koha që
shkoi ka provue se njeriu vdes ma parë nga etja se urija…Një ndër torturat që kanë pasë
rrezik me provue njerëzit në sigurimin e shtetit në Shkodër, dhe një nga qytetarët që ka
mbyllë jeten tue e pranue plumbin me andje për me shpëtue nga thojtë e kriminelave, asht
kenë ish oficeri i policisë shqiptare Gjush Deda, i fisit të Dedëjakupëve, që ka provue një
nga tmerret e paimagjinueshme për dy javë pa gjum, tue qendrue në një karrigë i lidhun
me duer mbrapa dhe sa herë që fillonte me e kotollue gjumi, hetuesit që ndrronin turrnet, e
lagnin me ujë…derisa, mbas dy javësh ka firmue procesin si donte hetuesia, mbasi asnjë
fjalë nuk arrinte me kuptue tue pasë kalue në një gjendje krize nervore nga lodhja e
madhe prej urisë, etjes dhe pagjumsisë… Në vitin 1962, kam pasë fatin me njohë afër një
nga kolosët e Françeskanëve Shqiptar, At Frano Kirin. Një ditë po më tregonte për
torturën e etjes, të cilën e kishte provue në hetuesinë e bame në sigurimin e shtetit në
Shkodër në vitin 1946. Kishte tri ditë që nuk i jepnin ujë. Ditën e tretë çohej me vështirsi në
kambë. Tregonte se nuk i binte ndër mend për me u përtypë, mbasi i ishte ba goja shkrum.
Gjuha i ngjitej për qiellzë...Kishte fillue njëfarë marrakotje. Një polic e merr dhe e çon për
me krye nevojat personale. Porsa hyn në nevojtore, sheh se mbi dy-tri rrasa ku
vendoseshin kambët kishte mbetë pak ujë. Shikon mbrapa dhe sheh policin, i cili ishte tue
bisedue me një shokun e vet, dhe nuk po shikonte nga At Franoja. Ky menjëherë ulet në
gjunjë, dhe mbasi piu ujin e mbetun ndër rrasa filloi edhë lëpiu edhe rrasat tjera me shue
etjen...po, aq ishte i etun sa nuk dallonte ma asnjë shije të langjeve që po lëpinte në grykën
e nevojtores. Porsa ishte ngritë, kishte vrejtë se polici kontrolloi anash nëse e ka pa kush,
dhe kur ishte sigurue se nuk e kishte pa kush, e kishte thirrë e çue në birucë. Nga të gjithë
policët e sa viteve vuejtje, Ai e veçonte “policin e mirë”, që e kishte lejue me lëpi rrasat e
laguna të nevojtores së pistë të hetuesisë...që me siguri nuk ishte la kurrë!
Prof. Adem Bazhdari, një bashkvuejtës i klerit aso kohe në Kuvendin e Fretënve të
kthyem në hetuesi, tregonte: “Nuk e harroj kurrë Imzot Frano Gjinin të varun në një
pemë. Po e torturonin. Erdhi Zoi Themeli dhe Pjerin Kçira. Monsinjori u lypi pak ujë.
Pjerini mori një tas dhe ia mbushi me urinën e vet aty mbas një blini që ishte deri vonë në
atë oborr, dhe ia dha me pi Monsinjorit, që kishte ma shumë se dy ditë pa pi ujë. I shkreti
Monsinjor piu shka i dhanë ata mizorë. E zgjidhën, ai ra për tokë, nuk ecte, e sollën me dy
policë në dhomë dhe mbas pak minutash erdhën e na morën të dyve, sa mërrijtëm në krye
të shkallës së gurit ndër fretën, Pjerini diçka i tha At Mati Prennushit dhe e hodhi poshtë...
mendueme se e mbytën, por, jo, ishte gjallë i gjakosun fëtyrët. - E shihni? -Na pyeti Zoi, -

3. kështu do ta pësoni dhe juve, mos flisni po deshët!..” Tregonte për shumë vuejtje, tortura,
morra e pleshta që nuk i lenin një minut të qetë, plagë të qelbzueme dhe masakra që u
banin mbi trupat e tyne, por kur donte me veçue gjendjen ekstreme të vuejtjes së njeriut në
duert e terroristëve të sigurimit, thonte: “Mos e provoftë kush torturen e etjes, ajo nuk
mund të merret me mend pa u provue, ujët e pistë, shurra e llomi i xhirizit të duken si t’
ishe në ndonjë banket ku nuk mungon asgja e shijshme me u pi...!”
Çka asht e vërteta, Populli Shqiptar, tue kenë ma i vuejtuni i të gjitha shteteve që
kanë provue diktaturen komuniste, e ndoshta i pakrahasueshem me vendet tjera të këtij
sistemi shkatrrues e skllavnues i të gjitha virtuteve njerzore, ashtu si ishte vetë dhuna e
terrori i asaj bishe që e masakroi për 46 vjet ketë popull të mjerë tirani Enver Hoxha,
bashkë me pasuesin e vet Ramiz Alinë, sot duhet thanë realiteti!
Etja për Liri dhe Demokraci asht e pakrahasueshme me asnjë vend të Europës!
Nëse Shqiptarët për 46 vjet komunizem vuejten urinë, etjen dhe u mësuen mos me
fjetë rahat as natën, tue pritë “kur po i troket dera” nga sigurimi i atij rregjimi mizor, ata
edhe sot vazhdojnë me kenë të marrakotun para kutijave të votmit, aqsa me vete rrinë e
mendojnë: “Kur je i etun për ujë...pin edhe shurrë!”...e kjo, i ban me “votue” ashtu siç na
tregonin pleqtë për fshatarin, që kur e mori etja...e filloi me hanger “qerrshijat”, thonte
“kjo ma pak...kjo tjetra edhe ma pak...e kjo ndoshta ma shumë, por era nuk po i vjen..!”...
Në fund të koshit nuk mbeti gati asnjë kokerr e palame...
Nga etja për Demokraci...as Shqiptarët nuk po i dallojnë ma “qerrshijat” e koshit!
Në një lulishtë në Budapest janë të ruejtuna veprat e artit të epokës komuniste.
Edhe çizmet e Stalinit...janë të ruejtuna aty! (Ato çizme që shihen nalt).
Që me 2 Dhetor 1945, Shqiptarët kanë votue për ato çizme!
Me 8 Maji 2011, tue votue për komunista, socialista, neokomunista kapitalistë me
maskë “demokratike”,.. Shqiptarët votojnë prap për ato çizme!
Melbourne, 6 Maji 2011.