ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ.docx
Kape energy outlook_2009_el (www.profilalouminio.com)
1. Υ Π Ο Υ Ρ Γ Ε Ι Ο Α Ν Α Π Τ Υ Ξ Η Σ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ
ΣΥΣΤΗΜΑ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2009
2. «Οι στατιστικές είναι χρήσιμες μόνο όταν
διαφωτίζουν την ανθρώπινη υπόσταση»
Paul Krugman, Νόμπελ Οικονομίας για το 2008
στο «Η Αμερική που θέλουμε»
Την ευθύνη υλοποίησης της παρούσας έκθεσης είχε το ΚΑΠΕ
για λογαριασμό του ΥΠΑΝ, στο πλαίσιο του έργου
«Ολοκληρωμένο Σύστημα Άσκησης Ενεργειακής Πολιτικής» του
ου
Επιχειρησιακού Προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας» του 3 ΚΠΣ
3. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΙΝΑΚΕΣ 3
ΣΧΗΜΑΤΑ 4
ΠΡΟΛΟΓΟΣ 5
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 6
1. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 7
1.1 ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ 7
1.1.1 Η Ελλάδα: Μια οικονομία που γίνεται όλο και πιο λαίμαργη 7
1.1.2 Η Εγχώρια Παραγωγή Ενέργειας είναι Ανεπαρκής 10
1.1.3 Η Εξωτερική Eξάρτηση: Aυξημένο κόστος για την Eλληνική Oικονομία 11
1.2 ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 13
1.2.1 Στερεά Καύσιμα: Επικεντρωμένα στην Παραγωγή Ηλεκτρισμού 13
1.2.2 Προϊόντα πετρελαίου: Eπικεντρωμένα στις Mεταφορές 15
1.2.3 Φυσικό αέριο: Σταθερή Δυναμική Ανάπτυξη 16
1.2.4 Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας: Δύσκολο Ξεκίνημα 17
1.2.5 Ηλεκτρισμός: Ενέργεια υπό Πίεση 20
1.2.6. Συμπαραγωγή Ηλεκτρισμού και Θερμότητας 24
1.3 ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ 25
1.3.1 Οι παγκόσμιες γεωπολιτικές συνθήκες 25
1.3.2 Η μάχη κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη 27
1.3.3 Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας 32
2. ΣΕΝΑΡΙΑ 35
2.1 ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΝΑ
ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΟΥΜΕ - ΣΕΝΑΡΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ 37
2.2 ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ EΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ 39
2.3 ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ 41
3. Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ 44
3.1 ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΑΚΑ 44
3.1.1 Ένα νέο εργαλείο της αγοράς: το European Emissions Trading Scheme 45
1
4. 3.1.2 Επιδρώντας στους παράγοντες που ρυθμίζουν τη ζήτηση 47
3.1.3 Αύξηση της προσφοράς ενέργειας και η διαφοροποίηση της προς την
κατεύθυνση των μειωμένων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου 55
3.2 ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΜΕΝΗ ΑΓΟΡΑ 59
3.2.1 Οι μεταβολές της ελληνικής αγοράς 59
3.2.2 Ο πολίτης-καταναλωτής: παράγοντας μέριμνας της αγοράς 69
3.3 ΠΡΟΣ ΜΙA ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ 71
3.3.1. Οι διασυνδέσεις αερίου και το LNG 71
3.3.2. Οι δρόμοι του πετρελαίου 72
3.3.3. Οι ανταλλαγές ηλεκτρικής ενέργειας 73
ΕΠΙΛΟΓΟΣ 74
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1: ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ 75
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2: ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΤΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΝ 81
Π2.1 ΕΞΕΛΙΞΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΙΜΩΝ ΚΑΥΣIΜΩΝ 81
Π2.2 ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 83
Π2.2.1. Εξέλιξη Εθνικών Δημογραφικών Χαρακτηριστικών 83
Π2.2.2. Εξέλιξη Μακροοικονομικών Μεγεθών 83
Π2.3 ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ 84
Π2.3.1 Διασυνδεδεμένο Σύστημα 84
Π2.3.2 Νησιωτικό Σύστημα 85
Π2.3.3 Πρόγραμμα Αποσύρσεων-Εντάξεων ΔΕΗ 85
Π2.4 ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ 87
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3: ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΝ 88
Π3.1 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ MARKAL 88
Π3.2 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ
ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑΓΩΓΗΣ WASP IV 92
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4: ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΤΟΥ ΒRENT ΜΕ ΤΗΝ
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΩΝ 94
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 5: ΔΕΔΟΜEΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ 96
2
5. ΠΙΝΑΚΕΣ
Πίνακας 1.1 Οικονομική & Βιομηχανική Ανάπτυξη στην Ελλάδα 7
Πίνακας 1.2 Εκτίμηση Αποθεμάτων Λιγνίτη (2008) 14
Πίνακας 1.3 Τα τέσσερα Ελληνικά Διυλιστήρια 15
Πίνακας 1.4 Πωλήσεις Φυσικού Αερίου (εκ. S.C.M), 1997-2006 17
Πίνακας 1.5 Ανάλυση Ισχύος Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας 2006 (MW) 20
Πίνακας 1.6 Ανάλυση Καθαρής Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας 2006
(GWh) 21
Πίνακας 1.7 Εξέλιξη κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας 1990-2006 (TWh) 22
Πίνακας 1.8 Επιτρεπόμενο Όριο Ασφαλών Ανταλλαγών Ηλεκτρικής Ισχύος
των Διασυνδέσεων του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς
(MW) 23
Πίνακας 1.9 Εγκατεστημένη Ισχύς ΣΗΘ στην Ελλάδα (2006) 24
Πίνακας 1.10 Εθνική Κατανάλωση Υγρών Καυσίμων 27
Πίνακας 2.1 Μέτρα Επίτευξης Στόχων Νέας Ευρωπαϊκής Πολιτικής στον
Τομέα Παραγωγής Ενέργειας 43
Πίνακας 2.2 Στόχοι Εξοικονόμησης Ενέργειας ανά Τομέα σύμφωνα με το
Σχέδιο Δράσης για την Ενεργειακή Απόδοση 43
Πίνακας 3.1 Μέτρα στους Τομείς Κατανάλωσης Ενέργειας για την επίτευξη
του Σχεδίου Δράσης Ενεργειακής Αποδοτικότητας 52
Πίνακας 3.2 Οικονομικό Δυναμικό Επενδύσεων ΣΗΘ σήμερα από την
πλευρά του επενδυτή (DPBP < 8 έτη) 54
Πίνακας Π1.1 Συνολική Διάθεση Ενέργειας μεταξύ 1990 και 2006 (Ktoe) 75
Πίνακας Π1.2 Τελική Κατανάλωση Ενέργειας μεταξύ 1990 και 2006 (Ktoe) 76
Πίνακας Π1.3 Μικτή Παραγωγή Ηλεκτρισμού μεταξύ 1990 και 2006 (GWh) 77
Πίνακας Π1.4 Ισοζύγιο Ηλεκτρισμού μεταξύ 1990 και 2006 (GWh) 77
Πίνακας Π1.5 Ισοζύγιο Πετρελαιοειδών μεταξύ 1990 και 2006 (ktoe) 78
Πίνακας Π1.6 Τελική Κατανάλωση Πετρελαιοειδών μεταξύ 1990 και 2006
(GWh) 78
Πίνακας Π1.7 Ισοζύγιο Φυσικού Αερίου μεταξύ 1990 και 2006 [NCV (TJ)] 79
Πίνακας Π1.8 Τελική Κατανάλωση Φυσικού Αερίου μεταξύ 1990 και 2006
(GWh) 79
Πίνακας Π1.9 Ισχύς Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από ΑΠΕ (MW) 79
Πίνακας Π1.10 Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ (GWh) 80
Πίνακας Π1.11 Παραγωγή Θερμικής Ενέργειας από ΑΠΕ (GWh) 80
3
6. ΣΧΗΜΑΤΑ
Σχήμα 1.1 Τελική κατανάλωση ενέργειας ανά τομέα 8
Σχήμα 1.2 Τελική Κατανάλωση Ενέργειας ανά Καύσιμο (1990, 2006) 9
Σχήμα 1.3 Μερίδια Τελικής Κατανάλωσης Ενέργειας ανά Τομέα (1990, 2006) 9
Σχήμα 1.4 Συνολική Εγχώρια Κατανάλωση 11
Σχήμα 1.5 Εξέλιξη του καταμερισμού των ενεργειακών εισαγωγών ανά
καύσιμο 12
Σχήμα 1.6 Εξέλιξη εγχώριας παραγωγής ενέργειας και ενεργειακών
εισαγωγών 12
Σχήμα 1.7 Εισαγωγές Πετρελαιοειδών 1990-2006 16
Σχήμα 1.8 Εισαγωγές Φυσικού Αερίου 17
Σχήμα 1.9 Ηλεκτροπαραγωγή ανά καύσιμο. 20
Σχήμα 1.10 Αξία Εισαγόμενων Πετρελαιοειδών 2000-2008 26
Σχήμα 1.11 Συνεισφορά στις εκπομπές CO2 δραστηριοτήτων που συνδέονται
με τη χρήση (καύση) ορυκτών καυσίμων για το 2006 28
Σχήμα 1.12 Ένταση Εκπομπών CO2 ανά κλάδο βιομηχανίας 29
Σχήμα 1.13 Ένταση Εκπομπών CO2 στον Αγροτικό και τον Τριτογενή Τομέα 29
Σχήμα 1.14 Ένταση Εκπομπών CO2 στις Μεταφορές 29
Σχήμα 1.15 Ένταση Εκπομπών CO2 στον Οικιακό Τομέα 30
Σχήμα 2.1 Εξέλιξη των βασικών παραμέτρων του Ελληνικού Ενεργειακού
Ισοζυγίου σύμφωνα με το Σενάριο Αναφοράς 37
Σχήμα 2.2 Εξέλιξη Ζήτησης Ηλεκτρικής Ενέργειας σύμφωνα με το Σενάριο
Αναφοράς 38
Σχήμα 2.3 Εξέλιξη των βασικών παραμέτρων του Ελληνικού Ενεργειακού
Ισοζυγίου σύμφωνα με το Σενάριο Υλοποίησης της Νέας
Ευρωπαϊκής Πολιτικής 39
Σχήμα 2.4 Εξέλιξη Ζήτησης Ηλεκτρικής Ενέργειας σύμφωνα με το Σενάριο
Εξοικονόμησης Ενέργειας 40
Σχήμα 3.1 Εξέλιξη έντασης πρωτογενούς & τελικής ενέργειας 48
Σχήμα 3.2 Ενεργειακή Ένταση ανά Τομέα Κατανάλωσης 49
Σχήμα 3.3 Κατά κεφαλήν κατανάλωση ενέργειας στον οικιακό τομέα 49
4
7. ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η παρούσα έκθεση αναλύει το σημερινό Ελληνικό Ενεργειακό Σύστημα μέσα στο
πλαίσιο των διεθνών αλλά, κυρίως, των Ευρωπαϊκών ενεργειακών εξελίξεων.
Περιλαμβάνει μια εκτεταμένη παρουσίαση της βαθμιαίας μεταβολής του συστήματος
κατά την τελευταία 15ετία (1990-2006) καθώς και μια οικονομοτεχνική αξιολόγηση της
μελλοντικής του εξέλιξης στην πορεία για το 2020, το έτος-ορόσημο για την επίτευξη
των στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενέργεια και την αντιμετώπιση της
κλιματικής αλλαγής.
Οι επιστήμονες που συμμετείχαν στην εκπόνηση της έκθεσης, ειδικοί στην
ανάλυση ενεργειακών συστημάτων, εργάζονται στο Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών και
Εξοικονόμησης Ενέργειας (ΚΑΠΕ), τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), το Διαχειριστή
Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ), τη Δημόσια Επιχείρηση
Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ), το Διαχειριστή Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ), το
Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) και το Υπουργείο
Ανάπτυξης. Τα στοιχεία για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου παρασχέθηκαν από
το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΚΠΑΑ).
Πιστεύουμε ότι η παρούσα έκθεση αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για την
ενδιάμεση παρακολούθηση των στόχων που έχει θέσει ο Μακροχρόνιος Ενεργειακός
Σχεδιασμός και μια αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης για όποιον, ειδικό ή
ενδιαφερόμενο πολίτη, επιθυμεί να ενημερωθεί για τα θέματα αυτά που θα μας
απασχολούν στο μέλλον όλο και περισσότερο.
5
8. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ενέργεια, τα τελευταία χρόνια, απέκτησε μια πολιτική διάσταση που στην ουσία
ήταν ξεχασμένη από την εποχή της πετρελαϊκής κρίσης του 1985. Λίγο αργότερα όμως,
το 1988 ένα βαρέλι πετρελαίου κόστιζε 10 δολάρια και ο προβληματισμός αφορούσε
τότε στην ανάσχεση που ασκούσε η χαμηλή τιμή στις επενδύσεις για την εξόρυξη και
την παραγωγή. Η απότομη αύξηση των τιμών από το 2000, σε συνδυασμό με τις
διεθνείς γεωπολιτικές εντάσεις και τις πρωτοβουλίες για την προστασία του
περιβάλλοντος, έχουν σαν συνέπεια, οι επιλογές των ενεργειακών πηγών και των τιμών
της ενέργειας να είναι όχι μόνο στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας αλλά και να
απασχολούν τους πολίτες στα πλαίσια της διαμόρφωσης των πολιτικών για την
κοινωνία του αύριο. Οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις από το 2006 και μετά, όπως αυτές
μεταξύ Ρωσίας (κύριος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ευρώπης) και Ουκρανίας
μας υποχρεώνουν να βλέπουμε υπό νέα οπτική γωνία το θέμα της ασφάλειας
ενεργειακού εφοδιασμού.
Η ενεργειακή πολιτική καλείται σήμερα να απαντήσει σε βασικές ερωτήσεις όπως:
- ποιά είναι η τιμή των ενεργειακών προϊόντων που θα οδηγήσει στην επίτευξη των
νέων στόχων της Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Πολιτικής;
- ποιές ενεργειακές επενδύσεις πρέπει να πραγματοποιηθούν στο μέλλον;
- ποιό πρέπει να είναι το πλαίσιο λειτουργίας της ενεργειακής αγοράς;
Η Ελλάδα δεν μπορεί να απέχει από αυτή τη συλλογιστική. Η ενέργεια, που είναι
ένα αγαθό απαραίτητο για την υποστήριξη της οικονομικής ανάπτυξης και της
ευημερίας των πολιτών, πρέπει να είναι φυσικά και οικονομικά προσιτή, ενώ η χρήση
και η παραγωγή της πρέπει να συμβαδίζει με τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης.
1
Οι προβλέψεις που έχουν πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της παρούσας μελέτης
μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε μια εικόνα για την πορεία που πρέπει να
ακολουθηθεί στα ενεργειακά θέματα και που θα μας επιτρέψει να επιτύχουμε το
επιθυμητό αποτέλεσμα μέσα από μία συνειδητή ενεργειακή πολιτική προσαρμοσμένη
στους στόχους.
1
Τα δεδομένα προέρχονται από τους οικείους φορείς. Oι πηγές από κάθε προέλευση αναφέρονται κατά
περίπτωση. Σε περίπτωση που απαιτείται επιβεβαίωση ή τα διαθέσιμα στοιχεία του φορέα δεν επαρκούν,
παρέχονται στοιχεία της Eurostat. Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία για τα ενεργειακά μεγέθη τα οποία
χρησιμοποιήθηκαν για την ανάλυση της υπάρχουσας κατάστασης, τον υπολογισμό τάσεων και την
πρόβλεψη αφορούν στο 2006, που ήταν το πλέον πρόσφατο έτος για το οποίο είχε δημοσιευτεί ενεργειακό
ισοζύγιο από το Υπουργείο Ανάπτυξης όταν εκπονήθηκε η παρούσα μελέτη και υπήρχαν επιβεβαιώμενα όλα
τα απαραίτητα στοιχεία.
6
9. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
1. Ο ελληνικός ενεργειακός τομέας χαρακτηρίζεται από μια ολοένα και λιγότερο
αποδοτική κατανάλωση κυρίως στους τομείς των μεταφορών και του τριτογενούς-
οικιακού τομέα, και από μια ανεπάρκεια της εσωτερικής παραγωγής να ικανοποιήσει
τις ενεργειακές ανάγκες και κατά συνέπεια από μια εξωτερική εξάρτηση αυξημένη και
δαπανηρή για την οικονομία της χώρας.
1.1 ΣΥΝΟΛΙΚH ΕΠΙΣΚOΠΗΣΗ
Ο λιγνίτης είναι η κύρια εγχώρια πηγή ενέργειας και χρησιμοποιείται σχεδόν
αποκλειστικά για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Τα 4/5 (85,7%) της συνολικής εγχώριας
κατανάλωσης ενέργειας καλύπτονται από ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο και λιγνίτης). Το
φυσικό αέριο εισήχθη για πρώτη φορά το 1996 και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας,
εξαιρουμένων των μεγάλων υδροηλεκτρικών, άρχισαν να αποτελούν αξιοσημείωτη
πηγή για την παραγωγή ενέργειας από τα τέλη της δεκαετίας του '90. Η ενεργειακή
2
εξάρτηση της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερη από το κοινοτικό μέσο όρο και αγγίζει το
72% το 2006, εξαιτίας κυρίως των εισαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου.
1.1.1 Η Ελλάδα: Μια οικονομία που γίνεται όλο και πιο λαίμαργη
Η εξέλιξη της τελικής κατανάλωσης ενέργειας στην Ελλάδα έχει ενδιαφέρον να
παρακολουθηθεί και να αναλυθεί κυρίως μέσα από τα αντίστοιχα μερίδια του οικιακού
τομέα και των μεταφορών, τα οποία είναι και τα σημαντικότερα.
α) Η τελική κατανάλωση ενέργειας αυξήθηκε κατά 50% στη διάρκεια της
περιόδου 1990-2006 αντικατοπτρίζοντας την καλή οικονομική κατάσταση της χώρας
κατά την περίοδο αυτή.
Από το 1995, η ελληνική οικονομία σημειώνει μια αξιόλογη βελτίωση των
διαφόρων δεικτών οικονομικής ανάπτυξης. Έτσι από το 1995 έως το 2006, η μέση
ανάπτυξη του ΑΕΠ ήταν περίπου 3,9% το χρόνο (βλ. Πίνακα 1.1).
Πίνακας 1.1 Οικονομική Ανάπτυξη στην Ελλάδα
1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 1995-2006
ΑΕΠ 2,4% 3,6% 3,4% 3,4% 4,5% 4,2% 3,4% 5,6% 4,9% 2,9% 4,5% 3,9%
Το 2006 η Συνολική Εγχώρια Κατανάλωση Ενέργειας στην Ελλάδα έφτασε τα 31,5
Mtoe (Σχήμα 1.4). Πρόκειται για αύξηση κατά 40% περίπου από τα επίπεδα του 1990
2
Η εξωτερική ενεργειακή εξάρτηση της Ευρωπαικής Ένωσης είναι 57% για την EU(15) και 54% για την
EU(27).
7
10. όταν η ακαθάριστη εγχώρια κατανάλωση ήταν 22,3 Mtoe ενώ κατά τα έτη 1995-2006,
ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης ήταν 2,7%.
Αν και η τελική κατανάλωση ενέργειας έμεινε σταθερή την περίοδο 1990-1994
ανερχόμενη στα 15 εκατομμύρια τόνους ισοδυνάμου πετρελαίου (μόνη εξαίρεση
αποτελούν οι μη ενεργειακές χρήσεις), από το 1995 και μετά άρχισε να αυξάνεται. Το
1996, έκανε ένα άλμα της τάξης του 6,5% με αντίστοιχη αύξηση της οικονομικής
ανάπτυξης της τάξεως του 2,4%. Το 2006, η τελική κατανάλωση ενέργειας ήταν 21,45
Mtoe (Σχήμα 1.1). Είναι φανερό ότι δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί αποσύνδεση της
οικονομικής ανάπτυξης από την αύξηση της ενεργειακής ζήτησης.
Αντίστοιχα, αναλύοντας την τελική κατανάλωση ενέργειας ανά καύσιμο,
διαπιστώνεται ότι τα προϊόντα πετρελαίου παίρνουν την μερίδα του λέοντος
καλύπτοντας τα 2/3 (68,5%) της ζήτησης ενώ ο ηλεκτρισμός ανέρχεται σε άνω του 1/5
(21%) της τελικής κατανάλωσης. Τα στερεά καύσιμα (1,87%), οι ΑΠΕ (Ανανεώσιμες
Πηγές Ενέργειας) (5%) και το φυσικό αέριο (3,2%) καλύπτουν μόνο μικρά ποσοστά
κατανάλωσης ενέργειας (Σχήμα 1.2).
Σχήμα 1.1 Τελική κατανάλωση ενέργειας ανά τομέα
25
20
15
Mtoe
10
5
0
1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
Έτος
Βιομηχανία Μεταφορές Λοιποί Τομείς Μη ενεργειακές χρήσεις
Η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς από το 1990.
Ο τριτογενής τομέας ήταν το 2006 ο μεγαλύτερος καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας
στην Ελλάδα με 17,7 TWh ετήσια κατανάλωση. Πρόκειται για ποσοστιαία αύξηση της
τάξης του 216% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.
Η βιομηχανία η οποία ήταν ο μεγαλύτερος καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας το
1990 με κατανάλωση 12,1 TWh, το 2006 έπεσε στην 3η θέση με κατανάλωση 14,1
TWh και ποσοστό αύξησης 14% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Ο οικιακός τομέας
σημείωσε κατανάλωση της τάξης των 17,6 TWh το 2006, σε σύγκριση με 9,1 TWh το
1990, παρουσιάζοντας 93% συνολική αύξηση και έχει πλέον μεγαλύτερη κατανάλωση
από το βιομηχανικό τομέα (Σχήμα 1.3).
8
11. β) Οι τομείς ενεργειακής κατανάλωσης
Το σύνολο του τριτογενούς, οικιακού, δημόσιου και αγροτικού τομέα κατανάλωσε
το 2006 το 46% της ενέργειας ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του 1990 ήταν 40%. Η
βιομηχανία παρουσιάζει μια σταθερή κατανάλωση τα τελευταία χρόνια, η οποία το
2006 ήταν 4,2 Mtoe σημειώοντας αύξηση κατά 0,2 Mtoe ή 5% σε σχέση με το 1990. Η
κατά κεφαλήν κατανάλωση ενέργειας στην Ελλάδα είναι μεσαίου επιπέδου, συγκριτικά
πάντα με τις παγκόσμιες τιμές.
Σχήμα 1.2 Τελική Κατανάλωση Ενέργειας ανά Καύσιμο (1990, 2006)
1990 2006
Ηλεκτρισμός Ηλεκτρισμός
16,8% 21,0%
ΑΠΕ
6,4% ΑΠΕ
5,2%
Άνθρακας
Άνθρακας 1,8%
7,2%
Φυσικό Αέριο
Φυσικό Αέριο 3,2%
0,1%
Πετρέλαιο Πετρέλαιο
69,3% 68,5%
Σχήμα 1.3 Μερίδια Τελικής Κατανάλωσης Ενέργειας ανά Τομέα (1990, 2006)
1990 2006
Βιομηχανία Μεταφορές
Μεταφορές 19,6% 39,6%
Βιομηχανία 40%
27,1%
Τριτογενής
9,7%
Τριτογενής
4,4% Αγροτικός
5,5%
Αγροτικός
7%
Οικιακός Οικιακός
21% 25,6%
Η εξέλιξη των μεριδίων αγοράς των τομέων κατανάλωσης στην Ελλάδα είναι
χαρακτηριστική για μια οικονομία σε μετά-βιομηχανική εξέλιξη πού προσανατολίζεται
προς μια οικονομία υπηρεσιών όπου η βιομηχανία μειώνεται αισθητά και ο οικιακός με
τον τριτογενή τομέα αναπτύσσουν σταδιακά τα δικά τους αντίστοιχα μερίδια. Ο
τριτογενής τομέας μέσα σε 15 χρόνια υπερδιπλασιάστηκε ανερχόμενος από το 4,4%
στο 9,7%. Η συνεισφορά των τομέων αυτών στο ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν)
επιβεβαιώνει αυτή την αύξηση, ενώ αντίστοιχα ο τουρισμός αποτελεί την κυριότερη
3
επικερδή δραστηριότητα της χώρας .
3
Η συνεισφορά της βιομηχανίας στο ΑΕΠ είναι της τάξης του 12% και του τριτογενή τομέα της τάξης του
66%.
9
12. Μεταφορές
Η κατανάλωση ενέργειας στον τομέα των μεταφορών αποτελεί το 39,6% της
τελικής κατανάλωσης ενέργειας το 2006 και αντιστοιχεί σε 8,5 Mtoe. Η ενεργειακή
κατανάλωση στον τομέα των μεταφορών συνεχίζει να αυξάνεται (+46% σε σχέση με το
1990) σε απόλυτες τιμές, αλλά σαν σχετικό ποσοστό η τελική κατανάλωση έμεινε
στάσιμη εξαιτίας της αύξησης του οικιακού και του τριτογενούς τομέα.
Βιομηχανία
Τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία παρουσίασε εντατικό εκσυγχρονισμό. To 2006
η κατανάλωση της βιομηχανίας ήταν 4,2 Mtoe παραμένοντας περίπου στα επίπεδα
του 1990. Κατά συνέπεια, το μερίδιο της βιομηχανίας στην τελική κατανάλωση έχει
μειωθεί περίπου κατά 7%.
Οικιακός Τομέας
Το 2006 τα νοικοκυριά κατανάλωσαν 5,5 Mtoe ενώ είχαν καταναλώσει 3 Mtoe το
1990 (Σχήμα 1.3). Η αύξηση της τελικής κατανάλωσης ενέργειας στα νοικοκυριά είναι
83% μεταξύ 1990 και 2006 και η αύξηση του μεριδίου των νοικοκυριών στην τελική
κατανάλωση το 2006 είναι 4,6% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.
Τριτογενής Τομέας
Ο τριτογενής τομέας παρουσίασε το μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης κατανάλωσης
ενέργειας μεταξύ 1990-2006 (Σχήμα 1.3) αγγίζοντας τα 2 Mtoe το 2006, ήτοι
τριπλασιασμό της κατανάλωσης σε σχέση με τα επίπεδα του 1990 και μέσο ρυθμό
αύξησης 7,2% το χρόνο. Ως αποτέλεσμα, το μερίδιο του τριτογενούς τομέα ήταν
περίπου 9,7% το 2006, σε σχέση με το 4,4% που ήταν το 1990.
Αγροτικός Τομέας
Η κατανάλωση του αγροτικού τομέα ήταν 1,1 Mtoe το 2006 παραμένοντας στα
επίπεδα του 1990 ενώ το μερίδιό του έχει μειωθεί κατά 1,5%.
1.1.2 Η Εγχώρια Παραγωγή Ενέργειας είναι Ανεπαρκής
Τα στερεά καύσιμα (κυρίως λιγνίτης) ήταν 8 Mtoe το 1990 (36% της Συνολικής
Εγχώριας Κατανάλωσης - ΣΕΚ) και έφθασαν τα 8,4 Mtoe (26,6% της ΣΕΚ) το 2006. Το
μερίδιο των πετρελαιοειδών παρέμεινε σταθερό από 12,9 Mtoe (57,8%) το 1990, σε
18,2 Mtoe (57,8%) το 2006. Τα αέρια καύσιμα αυξήθηκαν από 0,14 Mtoe (0,6%) το
1990 σε 2,74 Mtoe το 2006 (8,7%). Το μερίδιο των ΑΠΕ παραμένει σταθερό γύρω στο
5-5,5% μεταξύ 1990 (1,1 Mtoe) και 2006 (1,8 Mtoe) και παρουσιάζει διακυμάνσεις
ανάλογα με την διαθεσιμότητα υδραυλικής ενέργειας και τη χρήση των μεγάλων
υδροηλεκτρικών σταθμών (Σχήμα 1.4).
10
13. Σχήμα 1.4 Συνολική Εγχώρια Κατανάλωση
35
30
25 Υ/Η
Αιολικά
20 Βιομάζα
Mtoe Γεωθερμία
15
Ηλιακά
Φυσικό Αέριο
10
Στερεά καύσιμα
5 Πετρέλαιο και προϊόντα
0
97
98
99
00
01
02
03
04
05
06
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
19
19
19
20
20
20
20
20
20
20
19
19
19
19
19
19
19
19
19
19
19
19
Η Ελλάδα είχε το 2006 συνολική εγχώρια κατανάλωση 31,5 Mtoe. Η παραγωγή
πρωτογενούς ενέργειας ήταν 10 Mtoe και οι καθαρές εισαγωγές αντιστοιχούν σε
περίπου 24,85 Mtoe, ενώ η κατανάλωση των ποντοπόρων πλοίων ήταν 3,2 Mtoe.
1.1.3 Η Εξωτερική Eξάρτηση: Aυξημένο κόστος για την Eλληνική Oικονομία
Η ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας παρουσιάζεται στα Σχήματα 1.5 και 1.6, όπου
συμπεριλαμβάνονται και οι προβλέψεις για το 2020 σύμφωνα με τις υπάρχουσες
τάσεις (Σενάριο Αναφοράς κεφαλαίου 2). Συνέπεια της μεγάλης ενεργειακής
εξάρτησης αποτελεί το γεγονός ότι μεταξύ του 2004 και 2008 διπλασιάσθηκε η αξία
των εισαγωγών αργού πετρελαίου. Σημειώνεται ότι δεδομένου του ότι η τιμή του
φυσικού αερίου είναι συνδεδεμένη με την τιμή του πετρελαίου επηρεάζεται ανάλογα
και η αξία των εισαγωγών φυσικού αερίου.
Η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και η συνεχής ανάπτυξη του ΑΕΠ μειώνουν τους
κινδύνους που συνδέονται με την ισχυρή ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας. Η
πρόσφατη Ρωσο-ουκρανική κρίση απέδειξε πάντως, την δυνατότητα του Ελληνικού
ενεργειακού συστήματος να διαχειρισθεί μια διακοπή εφοδιασμού προερχόμενη από
τον κύριο προμηθευτή φυσικού αερίου, χωρίς επιπτώσεις για τους καταναλωτές.
11
15. 1.2 ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
1. 1.2.1 Στερεά Καύσιμα: Επικεντρωμένα στην Παραγωγή Ηλεκτρισμού
Η χρήση των Στερεών καύσιμων στην Ελλάδα, είναι βασικά επικεντρωμένη στην
παραγωγή ηλεκτρισμού.
Η μόνη εγχώρια ενεργειακή πηγή στερών καυσίμων είναι ο λιγνίτης. Πρόκειται για
καύσιμο χαμηλής θερμογόνου δυνάμεως, που κυμαίνεται μεταξύ 900 – 2000 kcal/kg
με μέση τιμή περί τα 1300 kcal, το οποίο χρησιμοποιείται αποκλειστικά για
ηλεκτροπαραγωγή, όταν ικανοποιούνται ορισμένες προϋποθέσεις από πλευράς
αποθεμάτων και θέσεως του λιγνιτικού κοιτάσματος ως προς την επιφάνεια. Μικρές
μόνον ποσότητες λιγνίτη χρησιμοποιούνται ως καύσιμο σε μεταλλουργίες, σε
θερμοκήπια, για θέρμανση κατοικιών καθώς και ως βελτιωτικό εδάφους ορισμένων
καλλιεργειών. Υπό τις σημερινές συνθήκες και έχοντας υπόψη ότι το μικρότερο μέγεθος
λιγνιτικού ΑΗΣ είναι της τάξεως των 320 -350 MW, που απαιτεί ετησίως περίπου 3 εκ.τ.
λιγνίτη για 30 χρόνια ζωής, το κατάλληλο για εκμετάλλευση λιγνιτικό κοίτασμα πρέπει
3
να είναι της τάξεως των 100 εκ.τ. με σχέση εκμετάλλευσης μέχρι 10 : 1 (Μ αγόνου
υλικού προς 1 / τ. λιγνίτη). Η εκμετάλλευση μικρότερου μεγέθους κοιτασμάτων για
ηλεκτροπαραγωγή είναι επίσης εφικτή, όταν η παραγωγή τους υποστηρίζει ήδη σε
λειτουργία ΑΗΣ όπως συμβαίνει στο λιγνιτικό κέντρο Δυτικής Μακεδονίας της ΔΕΗ Α.Ε.
Διάφορα μικρά κοιτάσματα λιγνίτη διεσπαρμένα σε όλο τον ελλαδικό χώρο εκτιμάται
ότι διαθέτουν αποθέματα περί τα 350 εκ.τ. από τα οποία 150 εκ.τ. ευρίσκονται στην
περιοχή μεταξύ Κοζάνης και Σερβίων.
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των λιγνιτικών κοιτασμάτων της χώρας διακρίνεται σε
τρεις κατηγορίες:
1. Λιγνιτικά κοιτάσματα που έχουν παραχωρηθεί για εκμετάλλευση στην ΔΕΗ
Α.Ε. Πρόκειται για κοιτάσματα σε δύο περιοχές. Μια στην Δυτική Μακεδονία
(Πτολεμαϊδα – Αμύνταιο – Φλώρινα) και μια στην Πελοπόννησο
(Μεγαλόπολη)
2. Λιγνιτικά κοιτάσματα, που έχουν μισθωθεί σε ιδιώτες. Το κυριότερο από αυτά
είναι το λιγνιτικό κοίτασμα Αχλάδας στην Φλώρινα.
3. Λιγνιτικά κοιτάσματα που ανήκουν στο Δημόσιο όπως είναι εκείνο της
Ελασσόνας και της Δράμας.
Η σημερινή παραγωγή λιγνίτη από το λιγνιτωρυχείο της ΔΕΗ Α.Ε. ανέρχεται
ετησίως σε 65 – 67 εκ.τ. και τροφοδοτεί ΑΗΣ ισχύος 5289 MW, εκείνη δε των ιδιωτικών
είναι της τάξεως των 36 εκ.τ. από τους οποίους σχεδόν το 90% προέρχεται από το
ιδιωτικό λιγνιτωρυχείο της Αχλάδας και το υπόλοιπο από λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια
Κοζάνης, που τροφοδοτεί το μεταλλουργικό συγκρότημα της ΛΑΡΚΟ Α.Ε.
Στον Πίνακα 1.2 δίνεται μία εκτίμηση των εκμεταλλεύσιμων λιγνιτικών αποθεμάτων
13
16. στο τέλος του 2008 βάση τεχνικοοικονομικών κριτηρίων. Το μεγαλύτερο μέρος των
αποθεμάτων αυτών ευρίσκεται στη Βόρειο Ελλάδα. Μικρή ποσότητα γαιανθράκων της
τάξεως των 0,8 – 1,0 εκ. τ. εισάγεται για χρήση κυρίως από την τσιμεντοβιομηχανία.
Ο λιγνίτης θα συνεχίσει να είναι το εθνικό καύσιμο της Ελλάδας, για
ηλεκτροπαραγωγή αλλά σταδιακά η συμμετοχή του στην ηλεκτροπαραγωγή θα
περιορίζεται ποσοστιαία μέχρι το 2050 οπότε θα εκλείψει και ο τελευταίος λιγνιτικός
ΑΗΣ. Η ενσωμάτωση του κόστους των αερίων του θερμοκηπίου (εμπορία ρύπων)
αλλά και η διαμόρφωση των διεθνών τιμών του φυσικού αερίου είναι δυνατόν να
επηρεάσουν το μέλλον των λιγνιτικών ΑΗΣ της χώρας.
Πίνακας 1.2 Εκτίμηση Αποθεμάτων Λιγνίτη (2008)
Περιοχή Ορυχείου Τοποθεσία Απομένοντα
Εκμεταλλεύσιμα
Αποθέματα
(Mt)
Πτολεμαίδα (ΔΕΗ) Δυτική Μακεδονία 1220
Αμύνταιο (ΔΕΗ) Δυτική Μακεδονία 130
Μεγαλόπολις (ΔΕΗ) Πελοπόννησος 210
Φλώρινα (ΔΕΗ) Δυτική Μακεδονία 140
Δράμα Δυτική Μακεδονία 900
Ελασσόνα (ΔΕΗ) Κεντρική Ελλάδα 155
Κομνηνά (ΔΕΗ) Δυτική Μακεδονία 95
Ιδιωτικά Ορυχεία Δυτική Μακεδονία 170
ΣΥΝΟΛΟ 3020
Σχετικά για τα εναπομένοντα έτη λειτουργίας των λιγνιτικών ΑΗΣ σημειώνουμε τα
επόμενα:
1) Αμύνταιο. Ετήσια κατανάλωση 8 εκ.τ. Προγραμματίζεται απόσυρση των
μονάδων το 2023 – 2024. Τα λιγνιτικά αποθέματα του πεδίου Αμυνταίου
αρκούν για άλλα 16 – 18 χρόνια.
2) Φλώρινα. Ετήσια κατανάλωση 2,3 εκ.τ. Τα αποθέματα κατά τους ιδιοκτήτες
του ορυχείου της Αχλάδας ανέρχονται σε 90 - 100 εκ.τ. Κατά την ΔΕΗ σε 70 – 80
εκ.τ. Το 2013 προγραμματίζεται να λειτουργήσει μια ακόμη μονάδα (Μελίτη
ΙΙ), 405 MW με κατανάλωση 2,5 – 2,6 εκ.τ. λιγνίτη ετησίως. Η μονάδα Μελίτη ΙΙ
θα τροφοδοτηθεί επίσης από το ιδιωτικό λιγνιτωρυχείο της Αχλάδας και από το
λιγνιτωρυχείο της Βεύης (ιδιώτες και ΔΕΗ). Τα αποθέματα λιγνίτη αρκούν για
30 – 35 χρόνια με υποστήριξη από 2 μικρά ορυχεία της ΔΕΗ στην περιοχή
Φλώρινας (Λόφοι Μελίτης και Κλειδί).
3) Πτολεμαΐδα. Η χρονική επάρκεια των αποθεμάτων θα εξαρτηθεί πολύ από την
κατασκευή της μονάδος της ΔΕΗ Πτολεμαΐδα V ισχύος 650 MW που απαιτεί 7
εκ.τ. το χρόνο και απο το πότε θα αποσυρθούν οι μονάδες Πτολεμαΐδα Ι, ΙΙ και
ΙΙΙ. Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα τα αποθέματα αρκούν για 25 – 30 χρόνια.
4) Μεγαλόπολη. Οι ΑΗΣ Μεγαλόπολη Ι, ΙΙ και ΙΙΙ με ετήσια κατανάλωση 7,5 εκ.τ.
θα διακόψουν παραγωγή μεταξύ 2012 – 2024 με εξάντληση των αποθεμάτων.
Η Μεγαλόπολις IV θα λειτουργήσει μέχρι το 2042.
5) Δράμα. Δεν υπάρχει κατανάλωση λιγνίτη. Αποθέματα περίπου 900 εκ.τ.
σχετικά χαμηλής Κ.Θ.Δ. λιγνίτη μεταξύ 900 – 950 kcal/kg.
14
17. 6) Ελασσόνα. Τα αποθέματα μπορεί να στηρίξουν 2 μονάδες 350 MW εκάστη
(6,5 εκ.τ./χρόνο) για 20 – 24 χρόνια
7) Κομνηνά. Υπάρχει σημαντικό λιγνιτικό απόθεμα αλλά για την ώρα το κοίτασμα
δεν υφίσταται εκμετάλλευση.
1.2.2 Προϊόντα πετρελαίου: Eπικεντρωμένα στις Mεταφορές
Η Ελληνική πετρελαϊκή αγορά περιλαμβάνει τέσσερα διυλιστήρια (Πίνακας 1.3),
περίπου πενήντα εταιρείες εμπορίας και ένα μεγάλο αριθμό κέντρων λιανικής
πώλησης. Το αργό πετρέλαιο είναι σχεδόν αποκλειστικά εισαγόμενο. Η ικανότητα
διύλισης των τεσσάρων διυλιστηρίων είναι αρκετή για να καλύψει τη ζήτηση της
εγχώριας αγοράς, ενώ οι επιπλέον ποσότητες εξάγονται με τη μορφή διεθνών
πωλήσεων ή πωλήσεων σε αερομεταφορές και σε ποντοπόρα πλοία. Η ικανότητα
διύλισης των Ελληνικών διυλιστηρίων είναι περίπου 20 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι το
χρόνο. Η συνολική ποσότητα αργού που διυλίζεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα
είναι γύρω στα 18-20 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι το χρόνο.
To 2006, η συνολική κατανάλωση πετρελαϊκών προϊόντων ήταν 18,2 Mtoe,
ποσότητα που αντιστοιχεί στο 57,8% της ακαθάριστης εγχώριας κατανάλωσης, η
οποία είναι σχεδόν 100% εισαγόμενη. Το ίδιο ποσοστό 57,8% ήταν και το 1990 (οι
αριθμοί αφορούν την πρωτογενή διάθεση ενέργειας αργού, feedstocks και προϊόντων
πετρελαίου).
Στην τελική κατανάλωση, το μερίδιο των πετρελαιοειδών ήταν 14,7 Mtoe το 2006,
που αποτελεί το 68,5% και παραμένει στα ίδια επίπεδα με το 1990 (69%). Ο τομέας
μεταφορών κατανάλωσε το 57% των πετρελαιοειδών της τελικής κατανάλωσης, ο
οικιακός τομέας το 20%, ο τριτογενής και ο αγροτικός τομέας από 10% και τέλος η
βιομηχανία το 13%.
Πίνακας 1.3 Τα τέσσερα Ελληνικά Διυλιστήρια
Ιδιοκτήτης ΕΛΠΕ ΕΛΠΕ ΕΛΠΕ Motor Oil Hellas
Ονομασία Διυλιστήρια Διυλιστήρια Διυλιστήρια Ελευσίνας Motor Oil Hellas
Ασπροπύργου Θεσσαλονίκης
Τοποθεσία Ασπρόπυργος Θεσσαλονίκη Ελευσίνα Άγιοι Θεόδωροι
Ικανότητα:
mt/year 6,7 3,45 5,0 4,5
bbl/d 135 75 100 100
Είδος Διύλιση αργού, Διύλιση αργού, Διύλιση αργού, Καταλυτική και
Διυλιστηρίου- Απόσταξη κενού, Απόσταξη κενού, Μονάδα Αποθείωσης θερμική μετατροπή,
Διεργασίες Καταλυτική Καταλυτική Πετρελαίου Ισομερισμός,
Αναμόρφωση, Αναμόρφωση, MTBE Παραγωγή
Ισομερισμός Ελαφράς Ισομερισμός Ελαφράς ενώσεων υψηλού
Νάφθας, Νάφθας, αριθμού οκτανίων,
Ιξωδόλυση, Μονάδα Αποθείωσης Ατμοσφαιρική
Μονάδα Αποθείωσης Πετρελαίου απόσταξη
Πετρελαίου, Μονάδα Αποθείωσης
Μονάδα αποθείωσης Πετρελαίου
VGO
Έτος κατασκευής 1958 1966 1972 1972
15
18. Το ποσοστό των πετρελαιοειδών στο Ελληνικό ενεργειακό ισοζύγιο είναι πολύ
υψηλό και αυτό οφείλεται στη μεγάλη χρήση πετρελαιοειδών στις μεταφορές αλλά και
στο γεγονός ότι το σύστημα ηλεκτροπαραγωγής στα μη-διασυνδεδεμένα νησιά έχει ως
κύριο καύσιμο τα πετρελαϊκά προϊόντα.
Η Ελλάδα εισάγει πετρέλαιο από τη Μέση Ανατολή και σε δεύτερο επίπεδο από τις
χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ένα μικρό κοίτασμα πετρελαίου στη Βόρεια
Ελλάδα δίνει το 0,6% περίπου της ζήτησης πετρελαιοειδών στην Ελλάδα. Αναμένεται
ότι η αυξανόμενη διείσδυση του φυσικού αερίου τα επόμενα χρόνια θα μειώσει τη
χρήση πετρελαιοειδών στην τελική κατανάλωση.
Σχήμα 1.7 Εισαγωγές Πετρελαιοειδών 1990-2006
30,000
25,000
20,000
Εκατομ. Τόνοι
15,000
10,000
5,000
0,000
1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
Ετος
1.2.3 Φυσικό αέριο: Σταθερή Δυναμική Ανάπτυξη
Η διάθεση φυσικού αερίου στην Ελλάδα αυξήθηκε από 7.160 TJ το 1997 σε
115.022 TJ το 2006 (Σχήμα 1.8).
Το φυσικό αέριο κάλυψε 8,7% της ακαθάριστης εγχώριας κατανάλωσης το 2006
και αναμένεται να ξεπεράσει το 14% το 2010, λόγω αφενός της κατανάλωσής του σε
όλους τους οικονομικούς κλάδους, και αφετέρου της μεγάλης χρήσης του στην
ηλεκτροπαραγωγή (περίπου το 70% της σημερινής κατανάλωσης φυσικού αερίου).
Η διείσδυση του φυσικού αερίου στην τελική κατανάλωση ενέργειας αυξήθηκε το
2006 κατά 132% από τα επίπεδα του 2000 (Πίνακας 1.4). Ο ρυθμός αύξησης της
διείσδυσης φυσικού αερίου την τελευταία πενταετία είναι της τάξεως του 18%.
Στο Σχήμα 1.8 παρουσιάζεται η εξέλιξη των εισαγωγών του φυσικού αερίου. Το
φυσικό αέριο στην Ελλάδα, εισάγεται κυρίως από τη Ρωσία μέσω αγωγών μεταφοράς
και σε μικρότερες ποσότητες εισάγεται από την Τουρκία και υγροποιημένο από την
Αλγερία. Η ασφάλεια εφοδιασμού εξασφαλίζεται επί του παρόντος με μακροχρόνια
συμβόλαια της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου με τη Ρωσία, με την Τουρκία και με την
Αλγερία.
16
19. Πίνακας 1.4 Πωλήσεις Φυσικού Αερίου (εκ. Νcm), 1997-2006
Έτος 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
Σύνολο-Ηλεκτροπαραγωγή 62 489 997 1.439 1.432 1.506 1.669 1.809 1.812 2.175
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ 86 291 410 439 366 385 446 477 537 526
ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΑΕΡΙΟΥ 11 13 28 75 116 159 215 304 400
ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟΙ 0 0 0 9 14 14 12 16 16
ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ
Σύνολο-Τελική κατανάλωση 86 302 423 467 450 515 619 704 857 942
Συνολική Διάθεση στη χώρα 148 791 1.420 1.906 1.883 2.021 2.287 2.514 2.670 3.117
Πηγή: ΔΕΠΑ
Σχήμα 1.8 Εισαγωγές Φυσικού Αερίου
120000
100000
80000
NCV (TJ)
60000
40000
20000
0
1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
Ετος
4 5
1.2.4 Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας : Δύσκολο Ξεκίνημα
Η συνεισφορά των ΑΠΕ στο εθνικό ενεργειακό ισοζύγιο, ήταν της τάξης του 5,3%
το 2006, σε επίπεδο συνολικής διάθεσης πρωτογενούς ενέργειας στη χώρα και της
τάξης του 18%, σε επίπεδο εγχώριας παραγωγής πρωτογενούς ενέργειας. Η
παραγωγή πρωτογενούς ενέργειας από ΑΠΕ το 2006 ήταν 1,8 Mtoe, ενώ στις αρχές της
δεκαετίας του 90 ήταν 1,2 Mtoe. Εξ αυτών, 702 ktoe (δηλαδή 39%) οφείλονται στη
χρήση βιομάζας στα νοικοκυριά, 230 ktoe περίπου στη χρήση βιομάζας στη
βιομηχανία για ίδιες ανάγκες (συνολικό ποσοστό της βιομάζας 52%), 536 ktoe (30%)
από την παραγωγή των υδροηλεκτρικών, 146 ktoe (8,1%) από την παραγωγή των
αιολικών, 109 ktoe (6%) από την παραγωγή των θερμικών ηλιακών συστημάτων, 11
ktoe από τη γεωθερμία και 33 ktoe από το βιοαέριο, κυρίως για την παραγωγή
ηλεκτρικής ενέργειας.
4
Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ηλεκτρισμού,
θερμότητας ή σαν βιοκαύσιμα στις μεταφορές. Οι ΑΠΕ είναι ανεξάντλητες και σε μεγάλη ποικιλία. Γενικά
μιλάμε για την Αιολική Ενέργεια, την Ηλιακή Ενέργεια, την Υδραυλική Ενέργεια των Υδροηλεκτρικών, την
Βιομάζα, τα Βιοκαύσιμα και τις Γεωθερμικές Αντλίες Θερμότητας.
5
Σύμφωνα με την έκθεση του 2007 του ΔΟΕ, οι ΑΠΕ αποτελούν το 13,1% της παγκόσμιας πρωτογενούς
ενέργειας και το 17,9% της παγκόσμιας ηλεκτροπαραγωγής (συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων
υδροηλεκτρικών).
17
20. Η ηλεκτροπαραγωγή από τις κλασσικές ΑΠΕ στην Ελλάδα (χωρίς τα μεγάλα
υδροηλεκτρικά) αυξάνεται σημαντικά τα τελευταία χρόνια και είναι της τάξης του 3,3%
της ακαθάριστης εγχώριας κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας. Αφορά κυρίως σε
αιολικά και μικρά υδροηλεκτρικά, και σε μικρότερο βαθμό στη βιομάζα, και στα
φωτοβολταϊκά.
Λαμβάνοντας υπόψη τα μεγάλα υδροηλεκτρικά, η ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ
είναι 12,4% της ακαθάριστης εγχώριας κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας. Η
εγκατεστημένη ισχύς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ ήταν 3.894 MW στο
τέλος του 2006 και όπως φαίνεται στον Πίνακα Π1.9 (Παράρτημα 1), η συνέπεια των
μέτρων οικονομικής υποστήριξης κυρίως των επιχειρησιακών προγραμμάτων
«Ενέργεια» & «Ανταγωνιστικότητα» του 2ου και 3ου ΚΠΣ και του Αναπτυξιακού Νόμου
είναι η σταθερά αυξανόμενη διείσδυση που είχαν τα αιολικά, τα μικρά υδροηλεκτρικά
και το βιοαέριο.
Ειδικότερα, τα 27 MW των αιολικών πάρκων το 1997, έφθασαν τα 745 MW στο
τέλος του 2006. Τα μικρά υδροηλεκτρικά έφθασαν τα 108 MW στο τέλος του 2006 από
τα 43 MW (όλα της ΔΕΗ) το 1997. Τέλος οι εγκαταστάσεις ηλεκτροπαραγωγής από
βιοαέριο ΧΥΤΑ και συμπαραγωγής από βιοαέριο λυμάτων (στα Λιόσια και την
Ψυττάλεια) έχουν ηλεκτρική ισχύ 14 και 10 MW αντίστοιχα. Η παραγωγή ηλεκτρικής
ενέργειας από ΑΠΕ το 2006, έφθασε τις 8,3 TWh περίπου και προήλθε κατά 79% από
υδροηλεκτρικούς σταθμούς (6774 GWh), κατά 20% από αιολικά πάρκα (1691 GWh),
κατά 1,1% (92 GWh) από βιοαέριο, ενώ υπήρχε και μία μικρή παραγωγή από
φωτοβολταϊκούς σταθμούς (Πίνακας Π1.10-Παράρτημα 1). Η ακαθάριστη
κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας την ίδια χρονιά ήταν 64,3 TWh. Για το 2006 η
συνολική πρωτογενής παραγωγή θερμότητας ήταν της τάξεως των 44.000 TJ,
προερχόμενη κυρίως από τη βιομάζα και σε μικρότερο ποσοστό από την ηλιακή
ενέργεια και το βιοαέριο.
Τα στατιστικά στοιχεία των τελευταίων ετών παρουσιάζουν διακύμανση του
ποσοστού συμμετοχής των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή από 10% μέχρι 12% (Πίνακας
Π1.10), η οποία οφείλεται, κυρίως, στη μεταβλητότητα της λειτουργίας των μεγάλων
υδροηλεκτρικών σταθμών που εξαρτάται, από το επίπεδο των υδατικών αποθεμάτων,
ενώ οι συμβατικές ΑΠΕ έχουν μία σταθερά αυξανόμενη συμμετοχή που έφθασε το
3,3% το 2006. Σημειώνεται, ότι το 12,4% του 2006, δεν είναι απόλυτα
αντιπροσωπευτικό γιατί τα μεγάλα υδροηλεκτρικά στην Ελλάδα (που είναι σχεδόν
αποκλειστικά τύπου φράγματος), χρησιμοποιούνται κυρίως για φορτία αιχμής και η
παραγωγή τους εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα υδάτων στα φράγματα.
H παραγωγή θερμικής ενέργειας από ΑΠΕ προέρχεται κυρίως από ενεργητικά
ηλιακά, θερμικές χρήσεις της βιομάζας και γεωθερμικές αντλίες θερμότητας (Πίνακας
Π1.11, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ1). Η μεγάλη ανάπτυξη της βιομηχανίας ηλιακών συλλεκτών κατά
τις τελευταίες δεκαετίες έχει οδηγήσει την Ελλάδα στη δεύτερη θέση σε
εγκατεστημένη επιφάνεια συλλεκτών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ωστόσο, η κύρια
παραγωγή θερμότητας από ΑΠΕ προέρχεται είτε από καύση βιομάζας, στον οικιακό
τομέα, είτε από υπολείμματα βιομάζας σε βιομηχανικές μονάδες κατεργασίας ξύλου,
18
21. τροφίμων, βάμβακος, κ.λπ. όπου και χρησιμοποιείται για ίδιες ανάγκες. Η Ελληνική
αγορά θερμότητας από ΑΠΕ είναι σε στάδιο εκκίνησης. Ένα προνομιακό πεδίο για τη
θερμική διείσδυση των ΑΠΕ φαίνεται να είναι ο κτιριακός τομέας, σε συνδυασμό
πάντοτε με την αναθεώρηση της εθνικής νομοθεσίας για τα 'κτίρια αυξημένης
ενεργειακής αποδοτικότητας'. Η χρήση των βιοκαυσίμων στην Ελλάδα είναι επίσης
σε φάση εκκίνησης. Στην παρούσα φάση, η προσοχή έχει στραφεί προς το βιο-ντήζελ,
και αναμένεται σύντομα να εξεταστεί και η προοπτική της βιοαιθανόλης. Προς το
παρόν πάντως, η διάθεση και εισαγωγή της βιοαιθανόλης δεν αναμένεται να ξεκινήσει
πριν από το 2010.
Εξετάζοντας τις αντίστοιχες αγορές, το μέλλον των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
είναι διαφορετικό για τον ηλεκτρισμό τη θερμότητα και τις μεταφορές. Η παρούσα
εξέλιξη των αγορών των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ελλάδα παρουσιάζεται
στους Πίνακες Π1.9 (Ισχύς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, Π1.10
(Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, Π1.11 ((Παραγωγή Θερμικής Ενέργειας
από ΑΠΕ).
Δεδομένου ότι το ενεργειακό σύστημα της Ελλάδος θεωρείται ρυπογόνο, μη
αποδοτικό, εξαρτημένο από πεπερασμένους πόρους και ελλειμματικό, πρώτη πολιτική
προτεραιότητα είναι η προώθηση των ΑΠΕ. Άλλωστε, οι κοινοτικοί στόχοι για
ενεργειακή ασφάλεια και για 20% διείσδυση των ΑΠΕ στη συνολική κατανάλωση των
κρατών–μελών, 20% μείωση των εκπομπών CO2 και 20% εξοικονόμηση στη συνολικά
καταναλισκόμενη ενέργεια, επιβάλλουν τη μείωση της εξάρτησης από το εισαγόμενο
πετρέλαιο και το ρυπογόνο λιγνίτη.
Προς επίτευξη των ανωτέρω στόχων, βάσει της ανάλυσης που γίνεται στο
κεφάλαιο 2, απαιτείται και είναι τεχνικά εφικτό η εγκατάσταση και λειτουργία συνολικής
ισχύος 7,5-8 GW ΑΠΕ (κυρίως αιολικών και υδροηλεκτρικών σταθμών, αλλά και
φωτοβολταϊκών) που θα παράγουν περί τις 15.000 GWh ενέργειας. Σημειώνεται ότι η
εξέλιξη της εγκατεστημένης ισχύος ΑΠΕ είχε ένα σταθερό ρυθμό αύξησης από το 2000
έως το 2004, της τάξης του 22% κατ' έτος. Τα 483MW εγκατεστημένης ισχύος στο τέλος
του 2004 έγιναν 1.060 MW στο τέλος του 2007, ενώ μέσα στο 2008 προστέθηκαν 140
MW επιπλέον. Οι παραπάνω αριθμοί, δείχνουν μια ετήσια αύξηση της ισχύος κατά
περίπου 38% κατά την περίοδο 2004-2008.
Για την ταχύτερη διείσδυση κάθε μορφής ΑΠΕ στην ελληνική αγορά, η Ελληνική
ενεργειακή στρατηγική αποβλέπει στη δημιουργία αξιόπιστων και σταθερών
θεσμικών, ρυθμιστικών και ελεγκτικών πλαισίων, καθώς και τη θέσπιση
αποτελεσματικών κανόνων για την ομαλή λειτουργία των ενεργειακών αγορών και του
ανταγωνισμού.
Με σκοπό τη δημιουργία αξιόπιστου, ενιαίου και αρμονικού πλαισίου ανάπτυξης
ιδιωτικών επενδύσεων ΑΠΕ, έγινε ουσιαστική συνεργασία του Υπ. Ανάπτυξης με όλους
τους εμπλεκόμενους φορείς, τα συναρμόδια Υπουργεία, την αγορά και τις Μη
Κυβερνητικές Οργανώσεις. Επιπλέον, προωθήθηκε ήδη νομοθέτημα για την
περαιτέρω απλοποίηση των αδειοδοτικών διαδικασιών και την ισορροπημένη
χρηματοδότηση και ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών συστημάτων.
19
22. 1.2.5 Ηλεκτρισμός: Ενέργεια υπό Πίεση
Το ελληνικό ηλεκτρικό σύστημα αναπτύχθηκε κυρίως μετά το 1960, με στόχο την
ηλεκτροδότηση της χώρας μέσω της εκμετάλλευσης των εγχώριων πηγών ενέργειας. Η
ζήτηση στο διασυνδεδεμένο σύστημα της ηπειρωτικής χώρας καλύφθηκε αρχικά από
πετρελαϊκές μονάδες και εν συνεχεία από λιγνιτικούς σταθμούς και υδροηλεκτρικά
έργα, ενώ στα συστήματα των νησιών καλύφθηκε από αυτόνομες πετρελαϊκές μονάδες
και πρόσφατα από αιολικά πάρκα, και όχι με διασύνδεση λόγω του υψηλού κόστους
της. Όπως φαίνεται στο Σχήμα 1.9, το μεγαλύτερο ποσοστό της ηλεκτρικής ενέργειας
παράγεται από το λιγνίτη, ενώ το φυσικό αέριο πρωτοεμφανίστηκε στην
ηλεκτροπαραγωγή το 1997. Η συνολική αποδιδόμενη ισχύς του ηλεκτρικού
συστήματος ήταν 13,6 GW το 2006 (Πίνακας 1.5), 36% της οποίας αντιστοιχεί σε
λιγνιτικούς σταθμούς (οι οποίοι ικανοποιούν κυρίως φορτία βάσης) και κατά συνέπεια
το μεγαλύτερο ποσοστό ηλεκτροπαραγωγής προέρχεται από αυτούς.
Πίνακας 1.5 Ανάλυση Ισχύος Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας 2006 (MW)
Καύσιμο Σύνολο Σύνολο Διασυνδεδεμένο Κρήτη Ρόδος ΑΣΠ
Εγκατεστημένης Αποδιδόμενης Σύστημα(net) (net) (net) (net)
Ισχύος Ισχύος(net)
Αιολικά 751,5 751,5 549,2 136 15,3 51
Βιομάζα 30,7 30,7 30,3 0,4
Υδροηλεκτρικά 3135 3135 3134,4 0,6
Φυσικό Αέριο 2518 2454 2454 - - -
Πετρέλαιο 2317 2131,7 718 693,4 199 521,3
Λιγνίτης 5288 4808 4808 - - -
ΣΗΘ 243 243 243 - - -
Σύνολο 14.283,2 13.553,9 11.936,9 830,4 214,3 572,3
Η συστηματική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων λιγνίτη στη Βόρεια Ελλάδα και
στην Πελοπόννησο ήταν η κύρια προτεραιότητα της ενεργειακής πολιτικής μετά τις
κρίσεις του πετρελαίου. Στη Βόρεια Ελλάδα υπάρχουν 17 μονάδες με εγκατεστημένη
ισχύ 4052 net MW ενώ στην Πελοπόννησο υπάρχουν 4 μονάδες με εγκατεστημένη
ισχύ 756 net MW.
Σχήμα 1.9 Ηλεκτροπαραγωγή ανά καύσιμο
60000
50000
40000
GWh
30000
20000
10000
0
1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
Λιγνίτης Πετρέλαιο Φυσικό Αέριο Υ/Η Αιολικά Βιομάζα
20
23. Οι λιγνιτικοί σταθμοί αποτελούν το 36% της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος, οι
πετρελαϊκοί σταθμοί το 16,3%, οι σταθμοί φυσικού αερίου το 18,4%, οι
6
υδροηλεκτρικοί το 23,4% και τα αιολικά πάρκα το 5,6% .
Για το έτος 2006 η καθαρή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ήταν 57 TWh, από τις
οποίες το 52% ήταν από λιγνίτη, το 14,2% από πετρελαϊκά προϊόντα, το 18% από
φυσικό αέριο, το 11,5% από υδροηλεκτρικά και το 3% από αιολικά. Η καθαρή
παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχει αυξηθεί κατά 76% από το 1990, όπου ήταν 32
TWh, παρουσιάζοντας ένα μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 3,5% περίπου. Η μεγαλύτερη
αύξηση έγινε στη χρήση του λιγνίτη από τον οποίο η παραγωγή ήταν 23 TWh το 1990
και 29 TWh το 2006. Η πιο σημαντική μεταβολή ήταν η διείσδυση του φυσικού αερίου
που έφτασε τις 10,1 TWh το 2006. Το υπόλοιπο της ηλεκτροπαραγωγής προέρχεται
από τη χρήση πετρελαιοειδών, τα υδροηλεκτρικά, την πρόσφατη ανάπτυξη αιολικών
πάρκων, ενώ επίσης τελευταία, υπάρχει και ένα αυξημένο ποσοστό εισαγωγών.
Πίνακας 1.6 Ανάλυση Καθαρής Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας 2006 (GWh)
Καύσιμο Σύνολο Καθαρής Διασυνδεδεμένο Κρήτη Ρόδος ΑΣΠ
Παραγωγής Σύστημα
Αιολικά 1683,4 1199,4 348 24 112
Βιομάζα 65,5 65 0,5 - -
Υδροηλεκτρικά 6484 6484 0,2 - -
Φυσικό Αέριο 10169 10169 - - -
Πετρέλαιο 8045 3309 2472 674 1590
Λιγνίτης 29165 29165 - - -
ΣΗΘ 983 983 - - -
Σύνολο 56.595 51.374,4 2.820,7 698 1702
Η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα αυξήθηκε με γρήγορους ρυθμούς
από το 1990 (Πίνακας 1.7). Η κύρια αύξηση προέρχεται από τον οικιακό και τον
τριτογενή τομέα. Ειδικά ο τριτογενής τομέας ήταν το 2006 ο μεγαλύτερος καταναλωτής
ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα με 17,7 TWh ετήσια κατανάλωση. Πρόκειται για
ποσοστιαία αύξηση της τάξης του 216% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, όταν η
κατανάλωση του τριτογενή τομέα ήταν 5,6 TWh.
Ενώ η βιομηχανία ήταν ο μεγαλύτερος καταναλωτής το 1990 με κατανάλωση 12,1
TWh, το 2006 έπεσε στην 3η θέση με κατανάλωση 14,1 TWh και ποσοστό αύξησης
14% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Ο οικιακός τομέας έχει πλέον μεγαλύτερη
κατανάλωση από το βιομηχανικό τομέα. Κατανάλωσε 17,6 TWh το 2006 σε σύγκριση
με 9,1 TWh το 1990 παρουσιάζοντας 93% συνολική αύξηση.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Ελληνικού ηλεκτρικού συστήματος, είναι η
μορφή του φορτίου αιχμής του διασυνδεδεμένου συστήματος, το οποίο
6
Για λόγους σύγκρισης, αναφέρουμε ότι για μια ηλεκτροπαραγωγή 3.275.359 GWhe της Ευρώπης των
27 τα πυρηνικά αντιστοιχούν στο 30% τα υδροηλεκτρικά και τα αιολικά στο 11,5% και τα θερμικά στο 58%
για το έτος 2005. Οσον αφορά στα θερμικά, το 54% προέρχονται από στερεά καύσιμα, 7% από πετρέλαιο
και 31% από φυσικό αέριο.
21
24. παρουσιάζεται στο μέσο της ημέρας των θερινών ημερών τον Ιούλιο μήνα.
Η μεταφορά της αιχμής από το χειμώνα στους θερινούς μήνες που
παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά το 1992, οφείλεται στην αυξημένη χρήση των
κλιματιστικών και σχετίζεται με την αύξηση του μέσου εισοδήματος των καταναλωτών
και την αλλαγή των κλιματικών συνθηκών, ειδικά στα αστικά κέντρα.
Το Ελληνικό ηλεκτρικό σύστημα χωρίζεται στο διασυνδεδεμένο σύστημα της
ηπειρωτικής χώρας και το νησιωτικό σύστημα της Κρήτης, της Ρόδου και των
Αυτόνομων Σταθμών Παραγωγής (ΑΣΠ) των νήσων.
Το διασυνδεδεμένο σύστημα είναι ανεπτυγμένο και επιπλέον έχει διασυνδέσεις με
όλες τις γειτονικές χώρες (Πίνακας 1.8). Παρόλα αυτά, το σύστημα δεν είναι
ομοιόμορφα κατανεμημένο, με το 68% της ηλεκτροπαραγωγής να βρίσκεται στα
κοιτάσματα λιγνίτη της Βόρειας Ελλάδας, ενώ το 33% της κατανάλωσης είναι στην
περιοχή της Αττικής.
Το νησιωτικό σύστημα αφορά σε ένα μεγάλο αριθμό νησιών κυρίως στην περιοχή
του Αιγαίου Πελάγους. Περιλαμβάνει αυτόνομα συστήματα βασισμένα σε πετρελαϊκές
μονάδες με κύρια καύσιμα Μαζούτ 3500 και Ντίζελ. Οι χρησιμοποιούμενες
τεχνολογίες είναι κυρίως αεριοστρόβιλοι, ΜΕΚ και ατμοστρόβιλοι ενώ υπάρχουν και
μερικές μονάδες συνδυασμένου κύκλου.
Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης της ζήτησης στην Κρήτη και τη Ρόδο, είναι μεγαλύτερος
από αυτόν του διασυνδεδεμένου. Επίσης, ο συντελεστής φορτίου είναι μικρότερος για
τα συστήματα της Κρήτης και της Ρόδου από αυτόν του διασυνδεδεμένου (βλ.
Παράρτημα Π2.3). Αυτό σημαίνει ότι τα συστήματα αυτά παρουσιάζουν εντονότερο
πρόβλημα αιχμής, που κυρίως οφείλεται στην πολύ αυξημένη ζήτηση τους θερινούς
μήνες λόγω τουρισμού.
Πίνακας 1.7 Εξέλιξη κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας 1990-2006 (TWh)
Τομέας 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
Σύνολο 28,5 29,3 30,7 31,2 32,7 34,1 35,6 37,2 39,3 40,6 43,2 44,5 46,6 48,6 49,7 50,8 52,4
Βιομηχανία 12,1 11,9 11,7 11,4 11,7 12,1 12,1 12,4 12,9 12,9 13,5 13,8 14,1 14,2 14,0 14,4 14,1
Εμπορ. και 5,6 6,0 6,6 7,2 7,9 8,4 8,8 9,8 10,8 11,5 12,3 13,2 14,0 15,0 15,9 16,5 17,7
Δημόσια
Κτίρια
Οικιακός 9,1 10,0 10,6 10,5 10,9 11,5 12,3 12,4 12,8 13,5 14,2 14,5 15,8 16,4 16,9 16,9 17,6
Αγροτικός 1,6 1,3 1,6 2,0 2,1 2,0 2,2 2,4 2,6 2,6 2,9 2,8 2,5 2,8 2,8 2,9 2,7
Μεταφορές 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,2 0,2 0,2 0,2 0,2 0,2 0,2 0,2 0,2 0,1 0,2
Αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι ότι η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται στα
νησιά στοιχίζει πολύ περισσότερο από αυτήν στο διασυνδεδεμένο σύστημα. Ωστόσο,
η επιβάρυνση δεν μετακυλίεται στους τοπικούς καταναλωτές λόγω της ενιαίας
τιμολόγησης.
22
