"Florante at Laura" is a narrative poem written by Francisco Balagtas. It tells the story of a young man named Florante, who was born into a noble family but was later exiled to a foreign land due to the jealousy of his own father's brother. In the foreign land, Florante meets a young lady named Laura, who also comes from a noble family. The two eventually fall in love, but their relationship is put to the test by the challenges they face. The poem is written in Tagalog, the national language of the Philippines, and is considered one of the greatest works of Philippine literature. It is a reflection of the country's culture, history, and values, and has been a source of inspiration for many generations. "Florante at Laura" is divided into four parts, each representing a specific phase in Florante's life. The first part introduces the characters and sets the stage for the story. The second part focuses on Florante's experiences in a foreign land, where he faces many challenges and meets Laura. The third part is about the couple's love story and the obstacles they face. The final part deals with the resolution of the conflicts and the return of Florante to his homeland. The poem is known for its use of figurative language, such as metaphor, simile, and personification, which add depth and richness to the story. It also explores themes such as love, sacrifice, loyalty, and patriotism, which are universal and timeless. In conclusion, "Florante at Laura" is a masterpiece of Philippine literature that has endured the test of time. It is a reflection of the country's culture and history, and a source of inspiration for many generations. Its themes and literary techniques make it a must-read for anyone interested in Philippine literature and culture.

1. Nina : Jhon Bryan Dabu
Ryle Redge Giba

2. Sa isang madilim,gubat na
mapanglaw,
dawag na matinik ay walang pagitan;
halos naghihirap ang kay pebong
silang
dumalaw sa loob na lubhang
masukal.
Malaking kahoy,ang inihahandog,
pawang dalamhati,kahapisa’t lungkot;
huni ng ibon ay nakalulunos

3. Tanang mga baging na namimilipit.
sa sanga ng kahoy ay babalot ng tinik;
may bulo ang bunga’t nagbibigay-sakit
sa kangino pa mang sumagi’t malapit.
Ang mga bulaklak ng nagtatayong
kahoy,
pinakamaputing nag-uunos sa dahon;
pawang kulay-luksa at nakikia-yon
sa nakaliliyong masangsang na amoy.

4. Karamiha’y sipres at bigerang kutad
na ang lilim niyon ay nakasisindak;
Ito’y walang bunga’t daho’y malalapad
na nakadidilim sa loob ng gubat.
Ang mga hayop pang dito’y gumagala,
karamiha’y syerpe’t basiliskong madla;
hyena’t tigreng ganid na nagsisila
ng buhay ng tao’t daiging kapuwa.

5. Ito’y gubat manding sa pinto’y malapit
sa Abernong Reyno ni Plutong masungit;
ang nasasakupang lupa’y dinidilig
ng ilog Kositong kamandag ang tubig.
Sa may gitna nitong mapanglaw na gubat,
may punong higerang daho’y kulay pupas,
dito nakagapos ang kahabag-habag,
Isang pinag-usig ng masamang-palad

6. Bagong-taong basalan ang anyo at
tindig,
kahit nakatali kamay,paa’t leeg,
kung di si Narcisco’y tunay na Adonis
mukha’y sumisilang sa gitna ng sakit.
Makinis ang balat at anaki’y burok,
pilik-mata‘y kilay mistulang balantok;
bagong sapong ginto ang kulay ng
buhok,
sangkap ng katawa’y pawang magkaayos.

7. Mahiganting langit,bangismo’y nasaan?
ngayo’y naniniig sa pagkagulygay
bago’y ang bandila ng lalong kasam’an
sa Reynong Albanya’y iwinawagayway.
Sa loob at labas ng bayan kong sawi,
kaliluha’y siyang nangyayayaring hari,
kagalinga’t bait ay nalulugami,
ininis sa hukay ng dusa’t pighati.

8. Ang lahat ng ito,maawaing langit
Iyong tinutungbaya’y ano’t natitiis?
mula ka ng buong katuwira’t bait
pinapayagan ilubog ang lupit.
Makapangyarihan kanan ko’y ikilos,
papamilansikin ang kalis ng poot;
sa reynong albanya’y kusang ibulusok
ang iyong higanti sa masamang loob.

9. Ang lahat ng ito,maawaing langit
Iyong tinutungbaya’y ano’t natitiis?
mula ka ng buong katuwira’t bait
pinapayagan ilubog ang lupit.
Makapangyarihan kanan ko’y ikilos,
papamilansikin ang kalis ng poot;
sa reynong albanya’y kusang ibulusok
ang iyong higanti sa masamang loob.

10. Ay saan ngayon ako
mangangapit?
saan ipupukol ang tinangis-
tangis,
kung ayaw na ngayong dinggin
ng langit,
ang sigaw ng aking malulumbay
na boses

11. Talasalitaan:
 Mapanglaw- Malungkot
 Pebo- Araw
 Nakalulunos- Nakatatakot
 Kulay-luksa- Kulay itim
 Sipres- Isang uring ng punong mataas at tuwid lahat ng sanga
 Bigera- Isang punong mayabong,malalapad ang dahon subalit d
namumunga
 Syerpe- Ahas o serpiyente
 Basilisko- Halimaw na mukhang butiki
 Pupas- Itim na itim
 Burok- Malarosas
 Balantok- Hugis arko
 Nimpas- Magagandang diwata o diyosa ng kagubatan
 Harpias- Isang ibon na may pakpak subalit may mukhang tulad
ng babae

12. Talasalitaan:
 Uyamin- Maliitin
 Pagkagulaygay- Pagkagulapay,Pagkahandusay
 Kaliluha’y- Kasamaan o kabuktutan
 Insenso- Kamanyang;Panuob
 Lugami- Talunan
 Kalis- Espada;tabak
 Tinutungbaya’y- Tinatanaw ,tinitingnan
 Papamilansikin- Maliitin
 Luhog- Pakiusap;dalangin
 Ipinangunguling- Ipinagkakait
 Tatarok- Makababati
 Malumbay- Malungkot
 Ibulusok- Ibuhos;ihulog

13. Alam Mo Ba?
Alegorya- ginamit ni balagtas
para sa awit na Florante at
Laura.
Aberno o Averno- isang maliit
at madilim na butas sa isang
lawa sa timog italya.

14.  Harpias- ay mga nilalang sa Mitolohiyang Griyego na
may katawang tulad ng isang ibon ,may pakpak,at
matutulis na kuko subalit may mukhang tulad ng
isang babae.
 Narcisco- isang tauhan sa Mitolohiyang Griyego.
-isa siyang binatang ubod ng kisig kaya’t hinangaan at
inibig ng maraming nimpas subalit silang lahat ay
kanyang binigo.