1. 20
Voor EHS-manager Rob van Avezaath (PPG) staat veiligheid altijd voorop
‘Wemoetenonszelf
nietalsslachtoffer
vaninspectieszien’
EHS-Manager Rob van Avezaath bij PPG bood zichzelf aan voor het Team Veiligheid Voorop van de
VVVF. In zijn ogen doet de branche het al best goed op veiligheidsgebied, maar moet ze dat ook goed
kunnen toelichten. Niet in de slachtofferrol kruipen, maar “tot afspraken met de overheid komen over
de uitvoering van inspecties, zodat die minder onvoorspelbaar worden.”
Te k s t : M a r l o e s H o o i m e i j e r
F o t o g r a f i e : Pe t v a n d e L u i j t g a a r d e n
“Nog wat gemerkt van de grote brand hier even ver-
derop? Ik dacht: we maken het interview maar gelijk
lekker actueel.” Het gesprek over ‘de mens achter’ Rob
van Avezaath, EHS Manager bij PPG en lid van het Team
Veiligheid Voorop van de VVVF, zal inderdaad voor een
belangrijk deel gaan over zijn inzet voor meer veilig-
heidsbewustzijn in de verf- en drukinktbranche, om
incidenten - zoals een bedrijfsbrand - waar mogelijk
te voorkomen. Best toevallig dus dat precies op deze
ochtend op het industrieterrein in Uithoorn een na-
bijgelegen handel in kunststof kozijnen in vlammen
opgaat (er vallen geen gewonden).
“Het is hier een halve kilometer vandaan, maar geluk-
kig staat de wind de goede kant op en hebben we hier
geen last van eventueel schadelijke rook. Ik ben wel
direct even naar communicatie gelopen om te over-
leggen; we zagen geen noodzaak om de medewerkers
nader over de brand te informeren. Dat kan onnodige
onrust veroorzaken. Het is sowieso nooit verstandig
om panisch te reageren op incidenten, want dan word
je een speelbal van de golven.”
B i o l o g i e d o c e n t
Van Avezaath (54) is van jongs af aan zeer geïnteres-
seerd in zaken rond natuur en milieu, maar met zijn
havo-diploma kon hij geen milieukunde of bosbouw
aan de universiteit gaan studeren. Dus dacht hij slim te
zijn en via een omweg van één jaar docentenopleiding
biologie alsnog toegelaten te worden. Maar de overheid
veranderde met het jaar de spelregels, waardoor hij die
overstap nooit maakte en als bevoegd biologiedocent -
een van de vele - op de arbeidsmarkt kwam. “Ik had geen
zin in een docentencontractje hier en daar, dus zocht ik
naar ander werk.” Een lang verhaal kort: in 1987 begon
hij in het distributiecentrum van (destijds nog) Sigma
Coatings en verzamelde de orders ‘op zo’n karretje’. Een
paar interne banen verder werd hij vestigingscoördinator
opleidingen en zorgde dat de allochtone medewerkers
de Nederlandse taal voldoende machtig werden om hun
werk goed te kunnen doen. (“Erg dankbaar werk. Ik kom
ze soms nog tegen in onze fabrieken.”) Vervolgens kwam
hij terecht bij het opleidingsteam van de nieuwe fabriek
in Amsterdam en van daaruit werd hij eerst milieucoör-
dinator en later EHS-manager. Inmiddels is hij dat voor
acht PPG-productielocaties, van Delfzijl tot het Belgische
Deurne, waarvan de locaties in Amsterdam en Tiel BRZO-
plichtig zijn. “Door die omweg heb ik geleerd dat het niet
gaat om het hebben van ambities”, concludeert Van Ave-
zaath, “maar om het zoeken naar mogelijkheden en die
benutten.”
Dus toen hij hoorde dat zijn baas gevraagd was deel
te nemen aan het Team Veiligheid Voorop van de
VVVF, dat het landelijke actieplan Veiligheid Voorop
(een initiatief van VNCI en VNO-NCW; www.veilig-
heidvoorop.nu) moet vertalen naar actiepunten om
de veiligheidscultuur in de verf- en drukinktbranche
te verbeteren, bood hij zichzelf aan. “Ik had inmid-
dels zo veel ervaring met aanvragen van vergunnin-
gen, inspecties, opvolging van actiepunten en een
duidelijk idee hoe hierin als sector met de overheid
om te gaan.”
Hoe dan?
“We moeten onszelf niet als slachtoffer van inspec-
ties zien, maar als branche trots zijn op wat wij al-
lemaal al doen op veiligheidsgebied en dat goed
toelichten. Dat kunnen we doen door op niveau in
gesprek te gaan met de overheid en samen tot goede
afspraken te komen over de uitvoering van inspec-
ties, zodat die minder onvoorspelbaar worden. PPG
bijvoorbeeld werkt internationaal op alle ruim 150 lo-
caties met hetzelfde procesveiligheidsmanagement-
systeem. Het is vergelijkbaar met het verplichte vei-
ligheidsbeheerssysteem voor BRZO-bedrijven, maar
gebruikt andere terminologie, waardoor we soms
toch een overtreding aan onze broek hebben hangen.
We hebben het over hetzelfde, het identificeren en
aanpakken van gevaren en risico’s, maar spreken een
De mens achter

2. 21
andere taal. Het is aan ons om dat goed uit te leggen
aan de inspectie.”
Hij is pas tevreden als Veiligheid Voorop niet alleen
wordt gedragen door de enkele BRZO- en Arie-bedrij-
ven in de branche maar door álle bedrijven. “Ook als
zij de BRZO-drempelwaardes voor toxiciteit, ontvlam-
baarheid en milieugevaar niet overstijgen, is een goed
veiligheidsbeheerssysteem belangrijk. In de veilig-
heidsnetwerken die Veiligheid Voorop organiseert
kunnen bedrijven van elkaars fouten en resultaten
leren. We moeten echt meer samenwerken! Natuur-
lijk is er concurrentie, maar dat wil niet zeggen dat
ieder bedrijf zijn eigen veiligheidsprocedures hoeft
te schrijven. We kunnen een standaard ontwikkelen,
zodat er niet onnodig veel tijd verloren gaat en de im-
plementatie snel kan beginnen.”
Ve r t r o u w e n v e r b e t e r e n
De branche kan volgens hem ook nog veel meer doen
op het gebied van self-assessment. “PPG kent een ei-
gen audit- en inspectiesysteem waarin onze locaties
eens per drie jaar helemaal worden doorgelicht door
het Amerikaanse moederbedrijf. Ze kijken niet al-
leen óf er veiligheidsprocedures zijn, maar ook of de
medewerkers de procedures begrijpen en hanteren.
Het vertrouwen tussen overheid en bedrijfsleven kan
verbeteren als we die auditrapporten allemaal zouden
overleggen aan de overheid. Maar dat doen we, tot
teleurstelling van de inspectiediensten, alleen met
rapporten die formeel worden opgevraagd. Dit heeft
alles te maken met het opereren van de media. Op het
moment dat ze bij de inspectie liggen, kunnen de me-
diazeopvragenenwatdoenzeerdanmee?Daarmoe-
ten we nog een oplossing voor zien te vinden, want het
vormt een bedreiging voor de goede samenwerking
die we met de overheid wensen.”
De afgelopen jaren hebben zich op zijn locaties overi-
gens nauwelijks persoonlijke ongevallen voorgedaan
(“een medewerker gleed uit over het ijs”) en geen
procesincidenten. “Maar het blijven risico’s: shit hap-
pens. Wij doen heel veel om incidenten te voorkomen.
Juist in tijden dat er veel nadruk ligt op kostenbespa-
ring wijzen we managers erop dat veiligheidszaken
onverminderd belangrijk blijven. We moeten niet
hebben dat een manager vanwege de toegenomen
productiedruk op zijn team zelf mee gaat helpen, want
wie doet dan nog de supervisie? Medewerkers wil-
len het goed doen voor de baas, maar moeten geen
domme dingen doen uit loyaliteit, niet in de perscon-
tainer kruipen als die is vastgelopen bijvoorbeeld. Ze
moeten het besef hebben dat ze bepaalde dingen niet
kúnnen en niet mógen doen. Ik ben hier om steeds
32 - 2014verf&inkt
hetzelfde verhaal te vertellen en iedereen scherp te
houden. Als er ergens een aantoonbaar risico is dan
investeren we daarin, met een nieuw sprinklersys-
teem bijvoorbeeld.”
A a n d e h e m e l p o o r t
Van Avezaath neemt zijn werk erg serieus, is veel on-
derweg (“soms vraag ik me af waarom ik überhaupt nog
een huis heb”) en hij wordt door de EHS-managers op de
locaties als ‘vlaggendrager’ voor het veiligheidsbeleid
gezien. Maar, benadrukt hij, je moet ook wel een beetje
genieten van het leven. “Dat ik straks niet bij Petrus aan
de hemelpoort sta en zeg: ‘Mag ik binnenkomen, want ik
heb altijd heel hard gewerkt’ en hij mij vraagt ‘Van wie
moestdatdan?’”Alshetevenkangaathijmetzijnvrien-
din op reis, voor een huskytocht in Lapland bijvoorbeeld,
of naar Azië (met een koffer vol sciencefictionboeken).
“Moet je eens komen kijken, deze foto past ook goed bij
het onderwerp.” Op zijn laptop een foto van Van Avezaath
inThailand,zittendnaasteentijger,samenopgeslotenin
het hok. Tekst boven de foto: safety first. “Dat was een
gecalculeerd risico. Meestal gaat het goed, al kwam een
toeristeenjaarnaonsernietmeerlevenduit.”
Meer informatie: www.vvvf.nl/themas/wet-regelge-
ving/veiligheid-voorop.
“Natuurlijk is er concurrentie, maar dat wil niet zeggen dat ieder bedrijf zijn eigen veiligheidsprocedures
hoeft te schrijven.”
De mens achter