Presentación da participación do grupo de 4º de ESO Diversificación na exposición "Eu leo para..." baseada nunha iniciativa de Implicadas no desenvolvemento.
Presentación da participación do grupo de 4º de ESO Diversificación na exposición "Eu leo para..." baseada nunha iniciativa de Implicadas no desenvolvemento.
Leopoldo Pardo, vixilante de seguridade no centro comercial dunha cidade pequena, quere demostrar ó mundo que serve para algo máis que para indicar ás señoras como localizar os cuartos de baño.
A súa oportunidade xorde cando atopa a unha fermosa dependenta da tenda de roupa máis prestixiosa do lugar morta en circunstancias estrañas.
Decide, entón, resolver a morte da rapaza no menor tempo posible para poñer sobre a mesa todo canto el vale.
Jorge Emilio Bóveda (Ourense 1975)
Escritor e mestre de inglés no ensino público. Logo de autoeditar seus nove primeiros libros comezou o seu camiño no mundo literario no 2010 coa novela A vila das ánimas (Toxosoutos), á que seguiron A habitación secreta (Toxosoutos) e os ensaios A xanela escura: tres arquetipos de terror na cinema (Urco 2011) e A xanela insólita: historia reducida da ficción científica literaria (Urco 2013).
Ofrece agora esta novela curta homenaxeando por unha banda aos mestres literarios clásicos do razoamanto dedutivo e particularmente a aqueles abnegados escritores de bolsilibros das décadas dos cincuenta e sesenta no estado español, como Curtis Garland ou Keith Luger.
RESISTENCIA_ROSA ANEIROS_CONTAS DE INSTAGRAM DAS PERSONAXES DA NOVELARemoeaLinguaLinguaGa
El documento trata sobre la resistencia. Sin embargo, no contiene ningún contenido sustancial, solo el título "RESISTENCIA" y el nombre de la autora, Rosa Aneiros. El documento termina abruptamente con "FIN!!" y el nombre de la persona que lo recibió, Noa González Uzal 1Bac B, sin ofrecer ninguna información relevante sobre el tema de la resistencia.
1. Lydia Sandá Celeiro 1º BACH A
ANAGNÓRISE
Grazas a isto, o rapaz sente unha estraña sensación de conexión que ten medo a romper se
pregunta polo nome e a vida da muller, a cal parece non querer descubrir tampouco.
Ela acompaña ao rapaz a través do longo túnel no que se ve inmerso dándolle algo de luz.
Concédelle un espello co que verse a si mesmo e ao mundo que o rodea cos seus propios ollos,
unha burbulla coa que distanciarse do exterior e poder coñecerse a si mesmo, unha luz coa que
iluminar a realidade mais alá dos estereoƟpos e as falsas ideas.
E que fácil é idenƟficarse co personaxe de Nicolau, que emprende unha viaxe chea de incógnitas
para fuxir da súa vida e dos seus problemas. Un rapaz coas ideas moi revoltas que busca pousar un
corazón que leva moito tempo na súa man. E canto necesitaríamos tamén a alguén como Xulia, esa
muller misteriosa, intelixente, intuiƟva e de conviccións firmes que acolle a Nicolau no seu coche e
o leva da man durante o traxecto cara o descubrimento da súa idenƟdade.
Anagnórise é unha novela que florece lentamente. Axústase á perfección co formato de novela de
viaxe onde os descubrimentos e revelacións van ao seu tempo. Nicolau preséntase como un mozo
cuns pensamentos moi dispersos que precisa de claridade na súa vida, e ao longo do traxecto
vemos como se arraigan as súas ideas e crece como persoa. Ao seu lado está unha muller da que
non coñecemos mais que o seu ideal feminista, e que durante a novela nos vai descubrindo
pequenas partes dela ata coñecer a súa verdadeira idenƟdade.
A autora nos introduce co ơtulo a ese mundo de crecemento persoal e coñecemento propio co que
todos nos senƟmos recoñecidos desde o primeiro momento. Fala do amor xuvenil con todos os
seus inconvenientes, das malas amizades e, sobre todo, fai unha forte críƟca ao machismo aínda
latente na nosa sociedade. É unha obra que nos invita a abrir os ollos e nos ensina os camiños e as
voltas da vida. Unha novela sacrificada que vale a pena ler.
“As ơas non saben conducir. As ơas non paran para coller a ninguén”, son as
primeiras palabras da viaxe pola que María Victoria Moreno nos leva a través
da mente de Nicolau.
Pero despois dunha longa mañá de autostop, ela si parou a recollelo. Unha
muller que en nada se parecía a un camioneiro ou a un home novo con
moita conversa como Nicolau esperaba. Unha muller que si sabía conducir,
sen medo a nada e cunha gran capacidade de intuición.
El, desconfiado e con poucas ganas de percorrer setecentos quilómetros ao
lado dunha muller, decide permanecer calado e responder con algunha
menƟra ás preguntas que ela lle faga. O que non esperaba era que ela non
preguntase nin polo seu nome. E moito menos que os seus silencios serían
un libro aberto que ela podería ler libremente.