KANAMA VE DİSSEMİNE İNTRAVASKÜLER KOAGÜLASYONsercankuarktek
Dissemine intravasküler koagülasyon (DİK) lokal veya sistemik hücre hasarına cevaben normal hemostatik kontrolün kaybolmasıyla karakterize bir klinik tablodur.
KANAMA VE DİSSEMİNE İNTRAVASKÜLER KOAGÜLASYONsercankuarktek
Dissemine intravasküler koagülasyon (DİK) lokal veya sistemik hücre hasarına cevaben normal hemostatik kontrolün kaybolmasıyla karakterize bir klinik tablodur.
2. Tanım
• Akut böbrek hasarı aşağıdaki kriterlerden herhangi birinin
olması ile tanımlanır:
– 48 saat içinde serum kreatininde ≥0,3 mg/dl artış
– 7 gün içinde geliştiği bilinen veya varsayılan ≥1,5 kat serum
kreatinin artışı
– 6 saat boyunca idrar hacminin <0,5 ml/kg/saat olması
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
5. Böbrek Bozukluklarına Genel Bakış
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
KRONİK BÖBREK
HASTALIĞI
AKUT
BÖBREK
HASARI
AKUT
BÖBREK
HASTALIĞI
6. Böbrek Bozukluklarının Tanımları
Tanı Fonksiyonel Kriterler Yapısal Kriterler
Akut böbrek
hasarı
– Serum kreatininde 7 gün içinde %50 artış
– Serum kreatininde 2 gün içinde 0,3 mg/dl artış
– Oligüri
Kriter yok
Kronik böbrek
hastalığı
>3 ay boyunca GFR <60 ml/dk/1,73m2 >3 ay boyunca böbrek
hasarı
Akut böbrek
hastalığı veya
bozukluğu
– Akut böbrek hasarı
– >3 ay boyunca GFR <60 ml/dk/1,73m2
– <3 ay boyunca GFR’de ≥%35 azalma veya serum
kreatininde >%50 artış
<3 ay boyunca böbrek
hasarı
Normal
böbrek
– GFR ≥60 ml/dk/1,73m2
– Stabil serum kreatinin düzeyleri
Hasar yok
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
7. GFR/Serum Kreatinin Algoritması
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
*Evet-D: Serum kreatinindeki değişiklikler AKD kriterlerini karşılıyor ancak AKI kriterlerini karşılamıyor.
NKD: Normal böbrek; AKD: Akut böbrek hastalığı veya bozukluğu; CKD: Kronik böbrek hastalığı; AKI: Akut böbrek hasarı.
GFR azalması veya serum kreatinin artışı var mı?
GFR azalıyor mu veya serum kreatinini artıyor mu?
GFR /
Serum
Kreatinin
Hayır Evet
>3 ayEvet <3 ay/
bilinmiyor
Hayır Evet-D* Evet-I Hayır Evet-D Evet-I Hayır Evet-D Evet-I
NKD AKD CKD
NKD
AKI
olmayan
AKD
CKD
AKI
olmayan
AKD
AKI
olmayan
AKD
AKIAKI
AKI
olmayan
CKD+AKD
CKD+AKI
8. GFR/Serum Kreatinin Algoritması
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
NKD: Normal böbrek; AKD: Akut böbrek hastalığı veya bozukluğu; CKD: Kronik böbrek hastalığı; AKI: Akut böbrek hasarı.
AKI
olmayan
AKD
AKI
AKI
olmayan
CKD+AKD
NKD
CKD+AKI
NKD
Yeni
CKD
Yeni
CKD
Stabil
CKD
Daha
kötü
CKD
Stabil
CKD
Daha
kötü
CKD
Hayır Evet Hayır Evet Hayır Evet Hayır Evet
GFR’deki azalma veya serum kreatinindeki artış 3 ay içinde normale döndü mü?
9. Akut Böbrek Hasarının Evrelemesi
Evre Serum Kreatinin İdrar Çıkışı
1
Başlangıcın 1,5-1,9 katı
VEYA
≥0,3 mg/dl artış
6-12 saat boyunca <0,5
ml/kg/saat
2 Başlangıcın 2,0-2,9 katı
≥12 saat boyunca <0,5
ml/kg/saat
3
Başlangıcın 3,0 katı
VEYA
serum kreatininde ≥4,0 mg/dl’ye artış
VEYA
renal replasman tedavisinin başlatılması
VEYA
<18 yaş hastalarda eGFR’nin <35 ml/dk/1,73m2’ye düşmesi
≥24 saat boyunca <0,3
ml/kg/saat
VEYA
≥12 saat boyunca anüri
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
10. AKIN ve RIFLE Kriterleri Karşılaştırması
AKIN Kriterleri İdrar Çıkışı
(Ortak)
RIFLE Kriterleri
Evre Serum Kreatinin Sınıf Serum Kreatinin veya GFR
1
Başlangıca göre ≥0,3 mg/dl
veya %0,5-1 kat artış
>6 saat boyunca
<0,5 ml/kg/saat
Risk
Serum kreatininde x1,5 artış veya
>%25 GFR azalması
2
Başlangıca göre 1-2 kat
artış
>12 saat boyunca
<0,5 ml/kg/saat
Hasar
Serum kreatininde x2 artış veya
>%50 GFR azalması
3
Başlangıcın 2 katından fazla
veya saatte en az 0,5
mg/dl’lik akut artış ile ≥4,0
mg/dl’ye artış veya renal
replasman tedavisi
24 saat boyunca
<0,3 ml/kg/saat
veya 12 saat
boyunca anüri
Yetersizlik
Serum kreatininde x3 artış veya 0,5
mg/dl akut artışın görüldüğü >4
mg/dl serum kreatinin düzeyi veya
>%75 GFR azalması
Kayıp
Persistan akut renal yetersizlik =
tam böbrek fonksiyon kaybı >4
hafta
Son evre
böbrek hastalığı
ESRD > 3 ay
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
11. Akut Böbrek Hasarının Evreleri
Komplikasyonlar
Ölüm
Böbrek
Yetersizliği
↓ GFRHasarArtmış
Risk
Normal
Kreatinin ve idrar
çıkışına göre
tanımlanan evreler,
vekil göstergedir.
Öncüller
Orta Evre
Akut Böbrek Hasarı
Sonuçlar
NGAL, KIM-1 ve IL-18
gibi belirteçler vekil
göstergedir.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
12. Akut Böbrek Hasarının Moleküler Mekanizmaları
Lattanzio M, Kopyt N. J Am Osteopath Assoc 2009;109:13-19
Renal iskemi
Vasküler etkiler
Glomerülün aferent
arteriyollerinde
sitozolik Ca+2 artışı
Vazokonstriktöre ve
renal sinir uyarımına
artmış duyarlılık;
bozulmuş otoregülasyon
↑Endotel
hasarı
eNOS kaynaklı
NO ↓
↑ET ↓Prostaglandinler
↓GFR
↑İnflamatuvar medyatörler
(TNF-α, IL-18)
Endotelyal
ICAM-1 ve P-selektin
↑Nötrofil adezyonu
↑Oksijen radikalleri
13. Akut Böbrek Hasarının Patofizyolojisi
Bonventre JV. Nephrology Rounds 2008;6(7):1-6.
↑Vazokonstriksiyon
Renal sinirler, adenozin, anjiyotensin II,
tromboksan A2, endotelin, lökotrienler
↓Vazodilatasyon
Asetilkolin, bradikinin, nitrik oksit, PGE2
↑Endotelyal ve vasküler düz kas hücre hasarı
↑Lökosit-endotel adezyonu
Vasküler tıkanıklık, lökosit aktivasyonu ve
inflamasyon
Sitoskeletal yıkım
Polarite kaybı
Apoptozis ve nekroz
Canlı ve nekrotik hücre deskuamasyonu
Tübüler tıkanıklık
Geri sızıntı
↓O2
İnflamatuvar
vazoaktif
medyatörler
MİKROVASKÜLER TÜBÜLER
Glomerüler Medüller
14. Akut Böbrek Hasarının Etyolojisi
Azalmış renal perfüzyona bağlı nedenlerPrerenal
• ↓ İntravasküler sıvı hacmi
• ↓ Kardiyak debi
• Periferik vazodilatasyon
• Ağır renal vazokonstriksiyon
• Mekanik renal arter tıkanıklığı
Parankimal veya vasküler hastalığa bağlı nedenlerRenal
• Renal vasküler bozukluklar
• Glomerülonefrit
• İnterstisiyel nefrit
• Enfeksiyonlar
• İnfiltrasyon
• Bağ dokusu hastalığı
• Tübüler nekroz
• İntratübüler nedenler
Üriner kanal tıkanıklığına bağlı nedenlerPostrenal
• Ekstrarenal nedenler • Mesane patolojileri • Üretral patolojiler
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
15. Prerenal ve Renal Akut Böbrek Hasarı
Prerenal Renal
BUN/Kreatinin oranı <20 <20
Fraksiyonel Na ekskresyonu (%) <1 >2
Fraksiyonel üre ekskresyonu (%) <35 >35
İdrar ozmolalitesi (mOsm/l) >500 <400
İdrar sedimenti, kast tipi ince, hiyalin granüler
İdrar sodyum (mEq/l) <20 >40
Lattanzio M, Kopyt N. J Am Osteopath Assoc 2009;109:13-19
16. Prerenal Azotemi
• Akut böbrek hasarının en sık nedeni (%30-50)
• Efektif arteriyel kan akımı ↓ Renal perfüzyon ↓
– Ekstraselüler sıvıda mutlak azalma (hipovolemi)
– Normal ESS’ye rağmen efektif arteriyel hacimde azalma
(konjestif kalp yetersizliği)
• Fraksiyonel sodyum itrahı <%1
• Erken saptanırsa ve altta yatan neden düzeltilirse hızla geri
döndürülebilir.
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
17. Prerenal Azoteminin Etyolojisi
Etyoloji Mekanizma ESS hacmi
Kanama
Yanıklar
Diüretikler
Dehidrasyon
Gİ kayıplar (Kusma, ishal, pankreatit, enterik fistül)
Gerçek intravasküler
hacim deplesyonu
Azalmış
Konjestif kalp yetersizliği
Kardiyak tamponad
Aort darlığı
Assitli siroz
Nefrotik sendrom
Azalmış efektif plazma
hacmi
Artmış
ACE inhibitörleri
NSAİİ
Renal arter stenozu
Renal ven trombozu
Azalmış renal kan
akımı
Normal
Sepsis
Vazodilatör ajanlar
Anestetik ajanlar
Sistemik
vazodilatasyon
Normal
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
18. Renal Kan Akımı Azalmasının Etyolojisi
Bonventre JV, Yang L. J Clin Invest 2011;121(11):4210-21.
İntravasküler hacim deplesyonu ve hipotansiyon
Gİ kanal, renal, dermal kayıplar
Kanama
Azalmış efektif
intravasküler hacim
Konjestif kalp yetersizliği
Siroz
Nefrozis
Peritonit
İlaçlar
Siklosporin A
Takrolimus
ACE inhibitörleri
NSAİİ
Radyokontrast ajanlar
Amfoterisin
Hepatorenal
sendrom
Sepsis
Akut böbrek
hasarı
Renal kan akımında
sistemik veya lokal
azalma
Renal vasküler hastalık
Büyük damar
Renal arter trombozu
Cerrahiye bağlı arteriyel oklüzyon
Renal arter stenozu
Küçük damar
Vaskülit
Ateroembolizm
Hemolitik üremik sendrom
Trombotik trombositopenik purpura
Malign hipertansiyon
Skleroderma
Preeklampsi
Orak hücreli anemi
Hiperkalsemi
Transplant rejeksiyonu
20. Renal Akut Böbrek Hasarı
• Primer histolojik hasar bölgesi olan yapıya göre sınıflandırılır:
– Tübüler Hasar
• Akut tübüler nekroz (Hastaneden edinilmiş ABH’nin %90’ı)
– İskemi, sepsis, nefrotoksinler
– İnterstisyel Hasar
• Akut interstisyel nefrit
– Glomerüler Hasar
• Glomerülonefritler (Tüm ABH’nin <%5’i)
– Vasküler Hasar
• Mikrovasküler veya makrovasküler hastalık
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
21. Akut Tübüler Nekrozis
• İskemik hasar sonrası oluşan GFR değişikliklerine tübüler hücre hasarı ve
ölümü eşlik eder.
• ATP deplesyonu sonucu oluşan hasar, persistan iskemi ve devam eden
hipoksi ile birlikte vazoaktif medyatörler ve persistan vazokonstriksiyon
dengesizliğine neden olur.
• Permeabilite artışı, interstisyel basıncı artırır ve kapiler kan akımını azaltır.
• GFR daha fazla düşer, BUN ve kreatinin artışı devam eder.
• Apoptozis, hasarlı tübüllerin remodelizasyonunu sağlar.
• Hücrelerin çoğu onarılırken, bazıları epitel defektini kapamak için
dediferensiyasyon ve replikasyona uğrar.
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
22. İskemik Akut Böbrek Hasarının Evreleri
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
KLİNİK EVRELER
HÜCRESEL EVRELER
Prerenal
Azotemi
Başlangıç Uzama İdame İyileşme
Zaman
GFR
GFR
Hücresel
Adaptasyon
ATP
Deplesyonu
Hücre Hasarı
Hipoksi
İnflamasyon
Onarım
Apoptozis
Proliferasyon
Hücre
Diferensiyasyonu
23. Normal Nefron ve Kortikomedüller Oksijen Gradyenti
Bonventre JV, Yang L. J Clin Invest 2011;121(11):4210-21.
Proksimal
kıvrımlı
tübül
Corteks
Eksternal
medulla
İnternal
medulla
Proksimal
düz tübül
Vaza
rekta
İnce
desendan
kol
İnce
asendan
kol
Henle
kulbu
Kalın
asendan
kol
Distal kıvrımlı
tübül
Bağlayıcı
kısım
Bowman
kapsülü
Toplayıcı
kanal
Vasküler
ağ
25. İskemik Akut Böbrek Hasarında İmmün Yanıt
Bonventre JV, Yang L. J Clin Invest 2011;121(11):4210-21.
Böbrek tübülü
Hasarlanmış
epitel hücreleri
Fibroblast
Hücre ölümü
DH
Ekstraselüler
matriks
Sitokinler
immün
hücreleri
çağırır
Makrofaj
NKT hücresi
T hücresi Nötrofil
İmmün hücre
etkileşimi,
proliferasyonu
Miyofibroblast
26. İskemik Akut Böbrek Hasarında Normal Onarım
Bonventre JV, Yang L. J Clin Invest 2011;121(11):4210-21.
Na+/K+-ATPaz Adezyon molekülleri
Normal proksimal
tübüler epitel
İskemi / reperfüzyon
Polarite kaybı
Fırçamsı kenar kaybı
Apoptozis
Hücre ölümü
Nekroz
Canlı ve nekrotik hücrelerin dökülmesiyle
oluşan lüminal tıkanıklık
Canlı tübüler hücrelerin
proliferasyonu
Diferensiyasyon
Polaritenin tekrar oluşması
Canlı hücrelerin migrasyonu,
dediferensiyasyonu
27. İskemik Akut Böbrek Hasarında Anormal Onarım
Bonventre JV, Yang L. J Clin Invest 2011;121(11):4210-21.
Miyofibroblast
proliferasyonu
Kronik hipoksi
Hipertansiyon
↓ Sodyum
ekskresyonu
↓ Kan akımı
Devam eden
kapiler dansite
kaybı
İmmün
yanıt
Kronik
makrofaj
aktivasyonu
Makrofaj sitokinleri:
IL-13, TGF-β1
Proliferasyonda
tübüler defekt
G2/M’de tübüler
hücre siklus arresti
Tübüler profibrotik
büyüme faktörleri ↑
Tübüler apoptozis/yaşlanma
Kronik böbrek hastalığı
Fibrozis oluşumu
ESM
birikimi
Tübüler
atrofi
İnflamasyon
Tübüler
epitel
hasarı
Mikrovasküler
endotel
hasarı
Tam onarımİskemi/reperfüzyonNormal
28. İskemi/Reperfüzyonda Epitel Hasarı ve Onarımı
Bonventre JV. Nephrology Rounds 2008;6(7):1-6.
Na+/K+-ATPaz
Adezyon molekülleri
Normal epitel
İskemi /
reperfüzyon
Polarite kaybı
Apoptozis
Hücre ölümü
Nekroz
Canlı ve nekrotik hücrelerin dökülmesiyle
oluşan lüminal tıkanıklık
Proliferasyon
Diferensiyasyon &
Polaritenin tekrar
oluşması
Canlı hücrelerin migrasyonu, dediferensiyasyonu
Kalsiyum
ROS
Pürin deplesyonu
Fosfolipazlar
29. İskemik Akut Böbrek Hasarında Anormal Onarım
Bonventre JV, Yang L. J Clin Invest 2011;121(11):4210-21.
Miyofibroblast
proliferasyonu
Kronik hipoksi
Hipertansiyon
↓ Sodyum
ekskresyonu
↓ Kan akımı
Devam eden
kapiler dansite
kaybı
İmmün
yanıt
Kronik
makrofaj
aktivasyonu
Makrofaj sitokinleri:
IL-13, TGF-β1
Proliferasyonda
tübüler defekt
G2/M’de tübüler
hücre siklus arresti
Tübüler profibrotik
büyüme faktörleri ↑
Tübüler apoptozis/yaşlanma
Kronik böbrek hastalığı
Fibrozis oluşumu
ESM
birikimi
Tübüler
atrofi
İnflamasyon
Tübüler
epitel
hasarı
Mikrovasküler
endotel
hasarı
Tam onarımİskemi/reperfüzyonNormal
30. Tübüler Hasar ve Sepsis
• Akut böbrek hasarı sepsisli hastaların %20-25, septik şoklu hastaların
%51’inde görülür.
• Eşlik eden sepsis %70 mortalite ile seyreder.
• Sepsis ile ilişkili akut böbrek hasarında majör patogenetik faktör renal
vazokonstriksiyondur.
– TNF, endotelin salıverilmesine neden olur.
– Endotel hasarı
– Endotoksemi
– Oksijen radikali oluşumu
– Kompleman aktivasyonu
– DİK
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
31. Nefrotoksinler
• Direkt hücresel hasar, vazokonstriksiyon ve tübüler tıkanma ile
tübüler hücre hasarına neden olurlar.
• Ekzojen nefrotoksinler
– Antibiyotikler
– Kontrast madde
– İntratübüler obstrüksiyon
– Etilen glikol
• Endojen nefrotoksinler
– Rabdomiyoliz
• Miyoglobinüri, nöroleptik malign sendrom, hipokalemi, hipofosfatemi
– Masif intravasküler hemoliz
• Ağır transfüzyon reaksiyonları, yılan ısırması hemoglobinüri ve ATN
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
Tolwani AJ. In: Clinical Decisions in Nephrology, Hypertension and Kidney Transplantation, 2013.
32. Glomerüler Hasar
• İmmünolojik mekanizmalar, glomerüler dokuda inflamasyon ve
proliferasyonu tetikler Bazal membran, mezenjiyum ve kapiler endotel
hasarı
• Akut böbrek hasarına neden olan glomerülonefrit, hızlı ilerleyici
glomerülonefrit olarak adlandırılır.
– Sistemik lupus nefriti
– Wegener granülomatozu
– Poliarteritis nodosa
– Goodpasture sendromu
– Henoch-Schönlein purpurası
– İmmünolojik glomerülonefrit
– Hemolitik üremik sendrom
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
Tolwani AJ. In: Clinical Decisions in Nephrology, Hypertension and Kidney Transplantation, 2013.
33. Glomerülonefritlerde kompleman düzeyleri
• Kriyoglobülinemi
• Hepatit B veya C ilişkili renal hastalık
• Lupus nefriti
• Membranoproliferatif glomerülonefrit
• Postinfeksiyöz glomerülonefrit
• Subakut bakteriyel endokardit
Düşük
• Antiglomerüler bazal membran hastalığı
• Fibriller glomerülonefrit
• Henoch-Schönlein purpurası
• IgA nefropatisi
• Hızlı ilerleyici glomerülonefrit
• Wegener granülomatozu
Normal veya Yüksek
Lattanzio M, Kopyt N. J Am Osteopath Assoc 2009;109:13-19
34. İnterstisyel Hasar
• Akut interstisyel nefrit
– Lenfositik infiltrasyon nedeniyle oluşur.
• Nedenleri:
– İlaçlara karşı gelişen allerjik reaksiyon
• Penisilinler, sefalosporinler, NSAİİ, PPI, allopürinol, rifampin
– Otoimmün hastalık
• Sjögren sendromu, sarkoidozis, SLE
– Enfeksiyon
• Piyelonefrit, viral nefritidler
– İnfiltratif hastalık
• Lenfoma, lösemi
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
Tolwani AJ. In: Clinical Decisions in Nephrology, Hypertension and Kidney Transplantation, 2013.
35. Vasküler Hasar
• Makrovasküler
– Majör renal arter oklüzyonu
– Ağır abdominal aort hastalığı
• Mikrovasküler
– Mikroanjiyopatik hemoliz ve akut böbrek hasarı
• Glomerüler kapiller tromboz ve eşlik eden trombositopeni
– TTP
– HUS
– HELLP
– Ateroembolik hastalık
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
Tolwani AJ. In: Clinical Decisions in Nephrology, Hypertension and Kidney Transplantation, 2013.
36. Postrenal Akut Böbrek Hasarı
• Akut böbrek hasarlarının %10’unu oluşturur.
• İntrensek
– Nefrolitiazis
– Kan pıhtısı
– Metastatik karsinom
• Ekstrensek
– Benign prostatik hipertrofi
– Malignite
– Retroperitoneal fibrozis
Yaqub MS, Molitoris BA. In: Current Diagnosis & Treatment Nephrology&Hypertension, 2009.
Tolwani AJ. In: Clinical Decisions in Nephrology, Hypertension and Kidney Transplantation, 2013.
37. Akut Böbrek Hasarının Değerlendirilmesi
ABH
↓ renal
perfüzyon?
Obstrüksiyon
şüphesi?
Nonspesifik
ABH
Yüksek riskliyse izleme devam et
Sıvı deplesyonu
Kalp yetersizliği
Renal vazokonstriksiyon
Akut interstisyel nefrit
Glomerülonefrit
Trombotik mikroanjiyopati
İskemik
Toksik
İnflamasyon (sepsis)
Renal mikroanjiyopati
Miyelom
Obstrüksiyon
Diğer
Klinik öykü ve muayene
Klinik testler
Laboratuvar değerleri
ABH evresi
Ultrason
Spesifik Tanı
Hayır
Hayır
Hayır
Hayır
Evet
Evet
Evet
Evet
Evet
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
38. Evreye Göre Akut Böbrek Hasarı Tedavisi
Yüksek Risk 1 2 3
Mümkünse tüm nefrotoksik ilaçları kesin.
Hacim durumunu ve perfüzyon basıncını sağlayın.
Fonksiyonel hemodinamik izlemi göz önünde bulundurun.
Serum kreatinin ve idrar çıkışını izleyin.
Hiperglisemiden kaçının.
Radyokontrast girişimlere alternatif yöntemler kullanın.
Non-invazif tanısal yaklaşımları düşünün.
İnvazif tanısal yaklaşımları düşünün.
İlaç dozu ayarlamalarını kontrol edin.
Renal replasman tedavisini göz önünde
bulundurun.
Yoğun bakım ünitesine yatırmayı düşünün.
Mümkünse subklavyen
kateterlerden kaçının.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
39. Renal Replasman Tedavisi
• Sıvı, elektrolit ve asit-baz dengesinde yaşamı tehdit edici
değişiklikler olduğunda acil olarak RRT başlatılmalıdır.
• RRT başlama kararı verirken, RRT ile değişebilecek durumların
varlığı, laboratuvar testlerinin eğilimi – yalnızca BUN ve kreatinin
değerleri değil – gibi geniş bir klinik perspektifi göz önünde
bulundurulmalıdır.
• RRT’yi intrensek böbrek fonksiyonlarının hastanın ihtiyaçlarını
karşılar hale gelmesi veya RRT’nin tedavi hedefleri ile uyumlu
olmaması gibi gerekli olmaktan çıktığı durumlarda kesilmelidir.
• Böbrek fonksiyonlarını iyileştirmek veya RRT’nin süresini veya
sıklığını azaltmak için diüretik kullanılmamalıdır.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
40. RRT Antikoagülasyonu
Koagülasyon
bozukluğu var mı?
Altta yatan neden
sistemik
antikoagülasyon
gerektiriyor mu?
Bu duruma uygun
antikoagülasyon
uygula
RRT tercihini
yapın
Aralıklı RRT
CRRT
Artmış kanama
riski?
Sitrat kontrendike
mi?
Bölgesel sitrat
antikoagülasyonu
Heparin
Yüksek riskliyse
izleme devam et
Antikoagülasyon
olmadan devam et
Antikoagülasyon
olmadan devam et
Heparin
Antikoagülasyon
olmadan devam et
Hayır
Evet
Hayır
Evet
Hayır
Hayır
Hayır
Evet
Evet Evet
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
41. RRT Seçimi
• Akut böbrek hasarı hastalarında tamamlayıcı tedavi olarak
sürekli ve aralıklı RRT kullanılmalıdır.
• Hemodinamisi stabil olmayan hastalarda standart aralıklı RRT
değil, sürekli RRT (CRRT) kullanılmalıdır.
• Akut böbrek hasarına akut beyin hasarı veya diğer KİBAS veya
jeneralize beyin ödeminin eşlik ettiği durumlarda aralıklı RRT
yerine CRRT kullanılmalıdır.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
42. Farklı RRT Modaliteleri
Modalite Hemodinamisi stabil olmayan
hastalarda kullanım
Solüt
klirensi
Hacim
kontrolü
Antikoagülasyon
Periton diyalizi Evet Orta Orta Hayır
Aralıklı diyaliz Hayır Yüksek Orta Olmadan
mümkün
Hibrit teknikler Olası Yüksek İyi Olmadan
mümkün
CVVH Evet Orta/Yüksek İyi Olmadan
mümkün
CVVHD Evet Orta/Yüksek İyi Olmadan
mümkün
CVVHDF Evet Yüksek İyi Olmadan
mümkün
Bonventre JV, Yang L. J Clin Invest 2011;121(11):4210-21.
CVVH: Sürekli venövenöz hemofiltrasyon, HD: Hemodiyaliz; HDF: Hemodiyafiltrasyon
43. Aralıklı Hemodiyaliz
Avantajları Toksinler ve düşük molekül ağırlıklı maddeler hızla uzaklaştırılır.
Tanısal ve terapötik girişimler için zaman tanır.
Antikoagülasyona maruziyeti azaltır.
CRRT’ye göre daha ucuzdur.
Dezavantajları Hızlı sıvı uzaklaştırması sonucu hipotansiyon
Serebral ödem riski ile diyaliz dengesizliği
Teknik olarak daha karmaşıktır ve uğraş gerektirir.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
44. Sürekli Renal Replasman Tedavisi
Avantajları Toksinler sürekli uzaklaştırılır.
Hemodinamik stabilite sağlar.
Erken sıvı dengesi sağlar.
Tedaviye bağlı KİBAS oluşmaz.
Kolay kullanılır.
Dezavantajları Toksinler yavaşça uzaklaştırılır.
Daha uzun antikoagülasyon gerektirir.
Hastanın hareketliliğini kısıtlar.
Hipotermi
Artmış maliyet
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
45. Sürekli Düşük Verimli Diyaliz
Avantajları Hacim ve solüt yavaşça uzaklaştırılır.
Hemodinamik stabilite sağlar.
Tanısal ve terapötik girişimler için zaman tanır.
Antikoagülasyona maruziyeti azaltır.
Dezavantajları
Toksinler yavaşça uzaklaştırılır.
Teknik olarak daha karmaşıktır ve uğraş
gerektirir.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
46. Periton Diyalizi
Avantajları Teknik olarak basittir.
Hemodinamik stabilite sağlar.
Antikoagülasyon gerektirmez.
Vasküler erişim gerektirmez.
Düşük maliyetlidir.
Toksinler kademeli olarak uzaklaştırılır.
Dezavantajları Hiperkatabolik hastalarda zayıf klerens
Protein kaybı
Sıvı uzaklaştırılmasının hızı kontrol edilemez.
Peritonit riski
Hiperglisemi
Sağlam peritoneal kavite gerektirir.
Diyafram hareketini zayıflatır, solunum problemleri yaratabilir.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
47. RRT Solüsyonları
• Akut böbrek hasarı olan hastalarda diyalizat tamponu ve replasman
sıvısı olarak laktat yerine bikarbonat önerilmektedir.
• Akut böbrek hasarı ve eşlik eden dolaşımsal şoku olan hastalarda
diyalizat tamponu ve replasman sıvısı olarak laktat yerine
bikarbonat önerilmektedir.
• Akut böbrek hasarı ve eşlik eden karaciğer yetersizliği ve/veya laktik
asidemisi olan hastalarda diyalizat tamponu ve replasman sıvısı
olarak laktat yerine bikarbonat önerilmektedir.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
48. RRT Dozu
• RRT’nin dozu her bir seans öncesinde reçete edilmelidir. Reçetenin
ayarlanması için gerçek verilen doz sık sık değerlendirilmelidir.
• Hastanın ihtiyaçlarını karşılayan elektrolit, asit-baz, solüt ve sıvı
dengesi hedeflerine ulaşacak bir RRT seçilmelidir.
• Akut böbrek hasarında aralıklı veya uzatılmış RRT uygulanırken
haftada 3.9 Kt/V önerilmektedir.
• Akut böbrek hasarında CRRT için 20-25 ml/kg/saat’lik bir eflüent
hacim önerilmektedir.
KDIGO Acute Kidney Injury Work Group. Kidney Inter Suppl 2012;2:1-138.
Red circles represent stages of AKI. Yellow circles represent potential antecedents of AKI, and the pink circle represents an intermediate stage (not yet defined). Thick arrows between circles represent risk factors associated with the initiation and progression of disease that can be affected or detected by interventions. Purple circles represent outcomes of AKI. ‘‘Complications’’ refers to all complications of AKI, including efforts at prevention and treatment, and complications in other organ systems. AKI, acute kidney injury; GFR, glomerular filtration rate.
The pathophysiology of AKI may be divided into microvascular and tubular components; the former can be further divided into preglomerular and outer medullary vessel components. With AKI, there is enhanced vasoconstriction and decreased vasodilatation in response to agents that are present in the postischemic kidney. With increased endothelial and vascular smooth muscle cellular damage, there is enhanced leukocyte-endothelial adhesion leading to activation of the coagulation system and vascular obstruction with leukocyte activation and potentiation of inflammation. At the level of the tubule (described in Figure 2), there is cytoskeletal breakdown and loss of polarity followed by apoptosis and necrosis, intratubular obstruction, and backleak of glomerular filtrate through a denuded basement membrane. In addition, the tubule cells generate inflammatory vasoactive mediators that, in turn, can affect the vasculature to enhance vascular compromise. A positive feedback mechanism ensues whereby the vascular compromise results in decreased oxygen delivery to the tubules that, in turn, generate vasoactive inflammatory mediators to enhance the vaso constriction and the endothelial-leukocyte interactions.
Various pathophysiological states and medications can contribute to reduction of RBF, causing generalized or localized ischemia to the kidney leading to AKI.
Postischemic arteriole is more sensitive to vaso constrictive agents and less sensitive to vasodilatory agents. In addition, whereas a normal arteriole has a vasodilatory autoregulatory response to a decrease in perfusion pressure, the post ischemic arteriole vasoconstricts.
In the initiation phase of AKI there is ATP depletion resulting in proximal tubule, endothelial, and smooth muscle injury and apoptosis. The extension phase of AKI occurs with persistent ischemia, vascular congestion, and ongoing hypoxia. Endothelial damage and activation result in an imbalance in vasoactive mediators and persistent vasoconstriction, particularly in the outer medulla. These mediators and endothelial damage lead to an increase in permeability, which increases interstitial pressure and decreases capillary blood fl ow. This results in continued hypoxia during reperfusion and enhanced tubular cell injury and death via apoptosis in this area. The end result of these various pathophysiologic processes is further worsening of the GFR. The extension phase is followed by a prolonged maintenance phase in which BUN and creatinine continue to rise. If there is no further injury the recovery phase begins in 1–2 weeks. Apoptosis occurs in all phases leading to remodeling of injured tubules and facilitating their return to a normal structural and functional state. Most cells recover by cellular repair. However, some epithelial cells dedifferentiate, replicate, and migrate to fi ll the epithelial defect. Thereafter they spread out, become attached to the tubular membrane, and reestablish their polarized differentiated structure.
Normal nephron, corticomedullary oxygen gradient, and outer medullary microvascular anatomy. (A) Anatomy of nephron with regions identified. Outer medulla vasculature is shown with capillaries in red and venous system in blue. (B) The vasa recta with countercurrent exchange of oxygen resulting in a gradient of decreasing oxygen tension.
Endothelial injury in ischemia/reperfusion AKI. (A) Normal epithelium and endothelium separated by a small interstitial compartment. A glycocalyx coats the endothelium. (B) Ischemia/reperfusion causes swelling of endothelial cells; disruptions of the glycocalyx and endothelial monolayer; and upregulation of adhesion molecules such as ICAMs, VCAMs, and selectins, resulting in enhanced leukocyte-endothelium interactions. There is formation of microthrombi, and some leukocytes migrate through the endothelial cells into the interstitial compartment. The interstitial compartment is expanded with enhanced numbers of inflammatory cells and interstitial edema forms.
The injured tubular epithelium releases proinflammatory cytokines and chemokines, which aid in recruiting immune cells. Epithelial cells also express adhesion molecules, TLRs, and T cell costimulatory molecules, which activate the immune cells and amplify the inflammatory responses. Neutrophils, macrophages, and natural killer T (NKT) cells cause direct injury to tubular epithelial cells. DCs are involved in both the innate and adaptive immune responses through secretion of inflammatory cytokines and presentation of antigens to T lymphocytes.
The current understanding of tubular injury and repair after ischemic AKI. With IRI, the normally highly polar epithelial cell loses its polarity and brush border with proteins mislocated on the cell membrane. With increasing time/severity of ischemia, there is cell death by either necrosis or apoptosis. Some of the necrotic debris is released into the lumen. Viable epithelial cells migrate and cover denuded areas of the basement membrane. These cells undergo division and replace lost cells. Ultimately, the cells go on to differentiate and reestablish the normal polarity of the epithelium.
Abnormal repair in ischemic AKI. Repair after AKI can result in incomplete repair and fibrotic lesions, which may result in progressive renal dysfunction. Factors including long-term hypoxia and hypertension result from chronic loss of peritubular microvessels. Sustained production of profibrotic cytokines such as IL-13, arginase, and TGF-β1 from the chronically activated macrophages (MΦ) contribute to postischemic fibrosis. Renal tubular epithelial cells also play a critical role in the development of fibrosis through fundamental changes in their proliferation processes, including cell cycle arrest in the G2/M phase. This results in a secretory phenotype that facilitates the production by the epithelial cells of profibrotic growth factors (including TGF-β1 and CTGF). Fibrogenesis is stimulated, and progression to chronic renal failure is accelerated.
With injury to the kidney, an early response is loss of the brush border and the polarity of the epithelial cell with mislocation of adhesion molecules and Na+/K+-ATPase and other proteins. With increasing injury, there is cell death by either necrosis or apoptosis. Some of the necrotic debris is then released into the lumen, where it interacts with luminal proteins and can ultimately result in obstruction. In addition, with the mislocation of adhesion molecules, viable epithelial cells lift off the basement membrane and are found in the urine. The kidney can respond to the injury by initiating a repair process, if there are sufficient nutrients and sufficient oxygen delivery, and the basement membrane integrity has not been altered irreparably. Viable epithelial cells migrate and cover denuded areas of the basement membrane. The source of these cells appears to be from the kidney itself and not from the bone marrow. Bone-marrow cells may contribute to the interstitial cellular infiltrate and may produce factors to modulate inflammation and facilitate repair. Cells replacing the epithelium may derive from differentiated epithelial cells or from a subpopulation of progenitor cells in the tubule; the cells undergo division and replace lost cells. Ultimately, the cells go on to differentiate and reestablish the normal polarity of the epithelium.
Abnormal repair in ischemic AKI. Repair after AKI can result in incomplete repair and fibrotic lesions, which may result in progressive renal dysfunction. Factors including long-term hypoxia and hypertension result from chronic loss of peritubular microvessels. Sustained production of profibrotic cytokines such as IL-13, arginase, and TGF-β1 from the chronically activated macrophages (MΦ) contribute to postischemic fibrosis. Renal tubular epithelial cells also play a critical role in the development of fibrosis through fundamental changes in their proliferation processes, including cell cycle arrest in the G2/M phase. This results in a secretory phenotype that facilitates the production by the epithelial cells of profibrotic growth factors (including TGF-β1 and CTGF). Fibrogenesis is stimulated, and progression to chronic renal failure is accelerated.