Boek uitgegeven ter aanleiding van 50 jarig bestaan ECO. Van de Walle, M. ©

1. Voorwoord
50 jaar is altijd een mijlpaal in het leven, ook in het leven van een voetbalploeg. Als in 1953 enkele
Oudenhovenaren het officiële stamnummer 5770 aan de Belgische voetbalbond aanvroegen, werd de
basis gelegd voor 50 jaren emoties, geluk en plezier, soms droefheid en ruzie. Maar één zaak staat
vast, EC Oudenhove werd voor vele spelers, supporters en bestuursleden en hun families een stukje
van hun leven, een wekelijks houvast.
Honderden jongere spelers zetten hun eerste voetbalpasjes op het Oudenhoofse veld, leerden spelen
en vechten voor hun ploeg, werden kameraden voor het leven.
Ik dacht bij mezelf, als er ter gelegenheid van dit 50-jarig bestaan niets op papier gezet wordt, zal er
veel verloren gaan. De pioniers van de eerste jaren zijn ook reeds 50 jaar ouder en een aantal onder
hen zijn er niet meer. Daarom dit boek dat een plaatsje dient te krijgen in de boekenkast van ieder die
EC Oudenhove een beetje in zijn hart draagt.
Dit boek is tevens een huldebetoon aan alle mensen die de voorbije 50 jaar als bestuurslid, medewer-
ker, helper, supporter hun steentje bijgedragen hebben aan de groei en de werking van de club.
Zonder hen zou de club niet bestaan.
Ik dank de vele mensen voor het fotomateriaal en de informatie die zij gegeven hebben. Misschien zal
er links of rechts wel een historisch foutje staan en zijn er mensen die we vergeten te vernoemen zijn.
Mijn excuses op voorhand daarvoor.
Maar dit boek is er voor en door alle mensen die meegewerkt hebben aan de club gedurende deze
50 jaar ECO. Veel kijk- en leesplezier!
Marc Van de Walle
[ 3 ]

2. 50 jaar Eendracht Club Oudenhove of beter… 50 jaar ECO! Want zo wordt onze club in het alge-
meen toch genoemd. 50 jaar ‘oud’ is onze vereniging, in leeftijd althans… maar vooral nog erg vitaal
en dat is belangrijk voor onze jeugd.
50 jaar is een lange tijd. Een periode waarin veel de revue is gepasseerd, zowel positief als negatief.
Wij mogen dan ook terecht trots zijn op onze jubilerende club. ECO heeft sinds de oprichting in ’53
veel vrienden en sympathisanten in de voetbalwereld. Laten we dit in de toekomst zo houden.
Het verheugt mij zeer dat de heer Marc Van de Walle dit mooie moment heeft aangegrepen om dit
prachtig boek uit te brengen: door middel van maanden voorafgaand onderzoek en het verzamelen
van divers fotomateriaal, heeft hij de levensloop van ECO weten vast te leggen, dit zowel voor de
huidige als komende generaties. Zijn inspanningen moeten zeker voor het voetlicht worden gebracht.
Proficiat Marc!
Tevens vind ik dit waardevolle en mooie boek een eerbewijs aan alle medewerkers van ECO door de
jaren heen. Zij hebben ECO opgebouwd tot een sportclub in beweging, een werk dat in feite nooit af
is…
Tot slot zijn wij, als bestuur, iedereen dankbaar die ECO een warm hart toedraagt.
Daniël De Reghel
Voorzitter EC Oudenhove v.z.w.
[ 4 ]

3. [ 5 ]

4. Ontstaan van de ploeg – de jaren 40 en 50
Begin de
2de
[ 6 ]
De latere voorzitter van EC Oudenhove, Jozef Van Damme,
geeft de arbiter ervan langs.
Voetbalplezier op het plein achter de kerk, zonder kantine maar voor de
match verplicht een pintje.
Klak of hoge hoed waren niet verplicht, het pintje bier wel. De man met
de hoge hoed is Valère Haegeman.
De originele roodgele truitjes.

5. [ 7 ]

6. op te richten en om een officieel stamnummer bij de
Koninklijke Belgische Voetbalbond aan te vragen.
Men koos als naam "Eendracht Club Oudenhove" en de
clubkleuren werden rood en wit.
Het doel van de vereniging was "de lichamelijke ontwik-
keling en zedelijke opleiding van de jeugd door de voet-
balsport te bevorderen".
Het stamnummer 5770 was een feit. En men had maar
liefst 2 besturen. Op de vergadering van 1 juli 1954 wer-
den de statuten goedgekeurd en werd het werkend
bestuur gekozen. De eerste voorzitter was Roger
Haezebaut, secretaris was André Lapage en schatbe-
waarder Clément Van de Walle. Bestuursleden werden
Albert Serneels, Gustaaf Opdecam, Frans Loosveld,
Michel Van Lierde, Michel Van Waeyenberge, André Goderis, Jules Van Turtelboom, Valère Moreels,
Hilaire Van Damme, Valère Van Cauwenberghe, André Reyns en René De Couvreur.
Op 27 juli 1954 werd nog eens een erebestuur verkozen. Hier was de erevoorzitter Emiel Van de
Walle, voorzitter Sylvain De Pessemier, leden Alois Van Den Driessche, Aimé Van Der Linden, pas-
toor Van Peteghem, Jozef Van Damme, weduwe Victor Viville, Achiel Van der Zwalmen, meester
Valère De Reghel, Henri Eeckhout, dokter Omer Van Ongevalle, gemeentesecretaris Jules
Machtelinckx, notaris Valère Goedertier, notaris Jozef Goedertier, Norbert De Stommeleire, pater
Jozef Van Der Linden, Jozef Verstraeten, Frans Bertouil en Oxence Stevens. De erebestuursleden
dienden een bijdrage aan de club te betalen waarmee de eerste financiële middelen aangereikt werden
om de club levend te houden.
Alleen Hubert Roeland werd zonder bijdrage als erebestuurslid aanvaard omdat hij de houten
doelpalen gratis maakte en deze vierkante palen hebben lang dienst gedaan.
Uit deze 2 besturen blijkt dat de ganse gemeente achter het voetbal stond en dat de toenmalige
oprichting voor alle inwoners van St.-Maria-Oudenhove een belangrijke stap was.
Via Michel Merckaert werd een uitrusting aangekocht bij Rik Meert, de toenmalige keeper van
Anderlecht en de Rode Duivels.
[ 8 ]
Roger Haezebaut als speler met 2 ploegmaats voor het doel met
de vierkante houten palen.

7. wereldoorlog, omstreeks het jaar 1941, vonden een aantal jonge mannen in St.-Maria- Oudenhove dat
een regelmatig potje voetbal wat ontspanning kon brengen in die moeilijke oorlogs­jaren. Zij vormden
een ploegje dat regelmatig speelde tegen ploegen uit de streek. Veel gegevens zijn er over deze periode
niet meer te vinden.
Er werd nog niet gespeeld op het terrein te Pijperzele. Men moest zich tevreden stellen met een
zompige weide achter de kerk te St.-Maria-Oudenhove, waar de lokale schrijnwerker twee allerhaast
opgetrokken doelen monteerde. De zware lederen bal belandde even vaak in een verse koeiedrek als
in het doel, hetgeen de zin tot kopduels niet bevorderde. Vaak werd gespeeld met de knieën tot in de
modder, maar de pret kon niet op.
Voor wedstrijden op verplaatsing gebruikte men de camion van een Zottegemse zaak waar men
bankjes op gemonteerd had, en de hele ploeg en bestuur vertrok gezellig samen in de laadbak naar de
vijand.
De ploeg speelde met prachtige roodgeel gestreepte truien en witte broek.
Vele namen zullen alleen door de ouderen onder ons gekend zijn. In het bestuur zat toendertijd onder
andere Gilbert Haegeman, Albert Brackeva, Gerard De Smet, Valère Haegeman. In de ploeg stonden
onder andere Albert Rokegem, Marcel Wittebrood, Marcel Petit, Georges De Clercq, Arthur Viville,
Jozef Van Damme, Valère Haegeman, Albert Van Den Dooren. Velen onder hen zijn reeds jaren
overleden.
Deze groep was de voorloper van de ploeg die later tot de Belgische voetbalbond zou toetreden.
Enkele heerlijke sfeerfoto’s uit die tijd…
Het was in 1954 dat een aantal mensen besloot om toe te treden tot de Belgische voetbalbond. Met
de instemming van de toenmalige burgemeester Emiel Van de Walle namen onder andere André
Lapage, Roger Haezebaut, Clément Van de Walle en Sylvain De Pessemier het besluit om een bestuur
[ 9 ]

8. ploeg.
Zoals in die jaren de gewoonte was, werd er gespeeld in een 2-3-5 opstelling.
De eerste ploeg was de volgende
Dernaucourt André
Van Ruyskensvelde Willy Moreels André
Loosveld Firmin
Van Liefde Hilaire Reyns André
Jean De Reghel
De Mets Alfons Loosveld Frans Haegeman Armand Van Den Dooren Roger
De wedstrijd werd nipt verloren maar ECO had zijn eerste wedstrijd als lid van de koninklijke
Belgische voetbalbond gespeeld.
Hoe zat dat nu met het voetbalterrein?
Het OCMW had een stuk grond ter beschikking gesteld te Pijperzele en daar werd de zomer van
1954 met man en macht aan gewerkt om er een degelijk voetbalplein van te maken. Schrijnwerker
Hubert Roeland maakte de goals, de lijnen werden getrokken.
De officiële inhuldiging van het plein gebeurde op 26
september
1954.
Mijnheer
pastoor
Van
Petegem
kwam het
plein wij-
den, van-
daar al die
miraculeu-
ze reddin-
gen door
onze kee-
[ 10 ]
Het plein wordt officieel ingehuldigd. Pastoor Van Petegem
kijkt tevreden toe.
Muziekmaatschappij St.-Cecilia heeft net het plein officieel
muzikaal ingeblazen. Op de foto herkennen we onder andere een
piepjonge Jozef Goessens, de latere dirigent van de fanfare.

9. Dan moest men natuurlijk nog voetballen. De eer-
ste kern bestond uit een vijftigtal spelers zodat
men direct een eerste en een tweede ploeg kon opstellen. Dit waren Hilaire Van Liefde, Michel van
Cauwenberghe, Emiel Van Cauwenberghe, Armand Viville, Roger Van Den Dooren, Willy Van
Ruyskensvelde, Polydor Van Den Bossche, Jean De Reghel, Omer Van Der Steen, Marc Van Damme,
Etienne Haezebaut, Frans Van Ruyskensvelde, Marcel Speltdoorn, André Dernaucourt, Robert
Melkebeke, André Moreels, Paul Porrez, Alfons De Mets, Firmin Loosveld, André Malfroidt, Michel
Van Lierde, Armand Haegeman, Georges Otte, Albert Pollez, René Van Caenegem, Paul Meulenijzer,
Libert De Potter, Fernand Van Der Linden, Lucien De Henau, Leon Schiettecatte, Petrus Schiettecatte,
André Van Damme, Gaston De Groote, Marcel Vermeeren, Albert Eeckhout, Etienne Kegels, Ivan
Bockstael, Willy De Pryck, Antoine De Pryck, Etienne Tortelboom, Lucien Speltdoorn, Victor
Pieteraerens, Fernand Bogaert, Marcel Bogaert, Walther Maginet, Michel Taildeman, Jozef Haegeman
en Heli Saelens.
Men was ingeschreven in de laagste provinciale reeks Oost-Vlaanderen met als eerste tegenstander
Idegem op 5 september 1954.
Maar de maidenwedstrijd voor Oudenhove werd 2 weken vroeger gespeeld, een vriendenmatch tegen
de buren van SC Erwetegem op 29 augustus 1954 op het plein van Erwetegem.
De ploeg werd samengesteld uit een selectiecomité van 4 bestuursleden samen met de kapitein van de
[ 11 ]
Het eerste bestuur. Staand van links naar rechts Michel Van Waeyenberge,
Sylvain De Pessemier, Aimé Van Der Linden, Jozef Van Damme, André
Lapage, Roger Haezebout, Hilaire Van Damme, Willy Van
Ruyskensvelde. Zittend Clément Van de Walle, Etienne Van Elsuwé,
Gustaaf Opdecam, Libert De Temmerman, Valère Moreels.
De gevreesde F-side van ECO uit die tijd.

10. Op 28 september kreeg de club een toelage van
500 BEF van de gemeente voor het planten van
een haag op het terrein. Op 26.10.1954 werd een
voorstel van brouwerij Roman voor het oprichten
van kleedkamers en kantine op het terrein aange-
nomen. Deze opdracht werd toevertrouwd aan
Marcel Van Cleemputte. Kantiniers van dienst
werden Gustaaf Opdecam, Albert Haegeman en
Jules Tortelboom.
En die kantine kon gebruikt worden want van in
den beginne kwamen heel wat supporters kijken,
er werd regelmatig gespeeld voor 250 à 300 toe-
schouwers. De ganse gemeente leefde mee met
zijn nieuwe ploeg. Er werden petjes, hemden
gemaakt met de rood-witte letters ECO op. Bevlagd en met toeters en bellen waren de supporters op
[ 12 ]
Speler André Moreels samen met Jean Moreels
voor de eerste Oudenhoofse kleedkamer.
De ploeg wordt gehuldigd als kampioen in de reeks beginnende clubs.
Staand van links naar rechts Roger Haezebaut, Jean De Reghel, Gustaaf
Opdecam, Armand Viville, André Moreels, Hilaire Van Liefde, Frans
Loosveld, Willy De Prijck, André Lapage. Zittend van links naar rechts
Armand Haegeman, Fernand Van Der Linden, André Van Damme,
Alfons De Mets.

11. pers de voorbije decennia.
Met de muziekfanfare St.-Cecilia op kop trok-
ken Eerwaarde Heer pastoor, gemeentebe-
stuur, ere­bestuur, werkend bestuur en spelers
in stoet van het dorp naar het terrein.
Diezelfde dag werd tegenstander in de compe-
titie SC Erwetegem met 3-0 afgedroogd, de
officiële start was een feit. En we
konden spreken van een blitzstart (5 septem-
ber 1954: ECO – Idegem 10-0, 12 september
1954: Grotenberge – ECO 0-4, 19 september
1954: ECO – Grotenberge 7-0, 26 september
1954:
ECO – Erwetegem 3-0, 3 oktober 1954:
ECO – Aspelare 2-0).
[ 13 ]
Op deze foto van de ploeg die de eerste jaren voor Oudenhove speelden, zien wij
naast secretaris André Lapage en afgevaardigde Gustaaf Opdecam als spelers
Florent Blommaert, Armand Viville (keeper), André Moreels, Walter
Broekaert, Robert Van Simaeys, Frans Loosveld, Emiel Van Cauwenberge,
Willy Collyns, Armand Roels, Roger Koolbrandt en Werner Van Der Zwalmen.
Op deze foto die genomen werd in het voet-
ballokaal bij Georgette en Valère vinden we
het bestuur van eind de jaren ‘50 terug,
samen met enkele spelers. Vooraan zitten de
piepjonge Ronny Moreels en zijn zuster
Rosanne. Op de stoelen het toenmalige hoofd-
bestuur schatbewaarder Clément Van de
Walle, voorzitter Jozef Van Damme, onder-
voorzitter Hilaire Van Damme, Roger
Haezebout. Rechtstaand Marcel Van Paemel,
Jean Moreels, Gustaaf Opdecam, Frans
Haack, Georgette Speltdoorn,Valère Moreels,
Frans Limpens, Jozef Haegeman, André
Van Damme, Marcel Dubois, Remi
Waeremoes, De Pryck.

12. alle spelers elk seizoen drie
maal dienden onderzocht te
worden door dokter De Brouwer, van begeleiding gespro-
ken!
De club had als inkomsten de bijdragen van de ereleden,
de ontvangsten uit entrées en kantine, maar er was toen
ook al nood aan bijkomende inkomsten, want op 8 en 9
april 1955 werd een Vlaamse kermis ingericht in samen-
werking met de muziekmaatschappij St.-Cecilia en de oud-
strijdersbonden (toen nog strijdersbonden geheten).
En blijkbaar is dat eerste seizoen 1954-1955 heel voor-
spoedig verlopen want op 17 april 1955 werd ECO gehul-
digd als
eerste in de
reeks van
de begin-
nende
clubs.
[ 14 ]
Eind de jaren ‘50 beschikte men zelfs al over
veteranen, dit mag blijken uit nevenstaande
foto waar een mengelmoes van bestuur en
veteranen op het veld stond. We herkennen
staand van links naar rechts Jozef Van
Damme, Gaston Van Steenberghe, Achiel De
Prijck, Hilaire Van Damme, Gilbert De Smet,
Albert Moreels, Roger Haezebout, André
Lapage. Zittend van links naar rechts Clément
Van de Walle, Gustaaf Opdecam, André Van
Damme, Michel Van Waeyenberge en Albert
Haegeman.
Ook de eerste jeugdspelers dienden zich aan. Een piepjonge Roland
Van Imschoot klaar voor zijn eerste match.

13. post.
Hemden met het ECO-logo, petjes en uitrusting, alles was voorzien.
Dat voetbal in die jaren de massa aantrok, mag blijken uit het feit dat ECO op 11 november 1954 een
vriendenwedstrijd speelde tegen SV Zottegem voor maar liefst 900 toeschouwers. ECO was voor de
gelegenheid versterkt met 3 spelers van Anderlecht, onder andere de gebroeders Erroelen spelend bij
Racing Gent, dat toen in de hoogste afdeling speelde. Urbain Braems opende de score voor Zottegem
maar onder impuls van de vreemde aanwinsten overklaste ECO de 2de helft Zottegem volledig en
kon ECO uiteindelijk een dik verdiende 4-4 draw uit de brand slepen, dankzij 3 goals van de aalvlug-
ge Fernand Van Der Linden.
Een trainer kende men nog niet. De ploeg werd opgesteld door het selectiecomité, wat regelmatig aan-
leiding gaf tot verhitte discussies, want er waren meer dan voldoende spelers. Begin 1955 begon de
2de ploeg van ECO regelmatig wedstrijden te spelen.
Een eerste spoor van begeleiding vinden we in de notulen van de vergadering van 30 november
1954, waarbij de heer Marcel Hoebeke aangesteld wordt als turnmeester. De turnoefeningen
gingen wekelijks in het
lokaal door de woensdag
om 20 uur.
Ook werd besloten dat
[ 15 ]
Trainer Jacques De Brouwer toont het
jonge aankomende talent hoe men de bal
afschermt. We herkennen Frans Haack,
Eddy Eeckhout, Daniel Van den Abeele
Fernand Rygaert en Fernand Van Liefde.

14. ECO ging toen ook reeds over de grenzen kijken. Dit mag blijken uit het feit dat een vriendenwed-
strijd gespeeld werd tegen een Engelse ploeg, ergens eind de jaren 50. Naam van de ploeg en uitslag
zijn in de loop der jaren vergeten geraakt, maar er bestaat nog steeds een foto van.
[ 16 ]
De kampioenenploeg van 1963 Joris Otte, Jozef Haegeman, Etienne Broekaert, Frans Limpens, Fernand Dubois, Marc Van Damme,
Frans Haack, Johnny François, Marcel Van Helleputte, Loterman, Albert Rousseau

15. Op de bestuursverkiezing van 24 april 1956 in het tweede
seizoen van ECO werd Jozef Van Damme als nieuwe
voorzitter van het werkend bestuur verkozen en kwam
Hilaire Van Damme als verslaggever in het bestuur, de
start van een lange periode waarin de familie Van
Damme heel wat verdiensten had in de verdere bloei van
de club. Valère Moreels werd de technische motor van de
ploeg, de man die bijna steeds op het
terrein terug te vinden was, een taak die hij bijna 40 jaar
zou waarnemen.
[ 17 ]
Een aantal bestuursleden en suppor-
ters staan klaar met bloemen. We
herkennen burgemeester Aimé Van
der Linden van Oudenhove, burge-
meester De Prijck van Lierde samen
met voorzitter Jozef Van Damme.
De viering van de kampioenenploeg met bestuur en supporters en de beruchte ECO
vlag, die in de loop der jaren mysterieus verdwenen is.

16. De jaren zestig en zeventig
[ 18 ]
De ploeg die in 2de provinciale de 2de plaats haalde in het jaar 1964 – 1965. We herkennen Valère Moreels zonder grijze haren, Jozef Haegeman,
Marcel Dubois, Sylvain Van Der Heyden, Etienne Broekaert, Frans Limpens, Marc Van Damme, Henri Van de Kerckhove, Johnny Van de Velde,
Luc Van Schoorisse, Marcel Van Helleputte, Jaak De Brouwer, Albert Rousscau, Remy Waeremoes.

17. [ 19 ]
Een foto op training met heel wat aankomend talent op verzameld. We herkennen o.a. Michel De Schampheleer, Fernand Van Liefde, Frans Limpens,
Etienne Broeckaert, Etienne De Stercke en Jacques De Brouwer.

18. zet worden.
Stilaan werden er ook jeugdploegen opgestart. Als er voldoende jeugdspelers klaar stonden, werd er
gestart in een jeugdcompetitie. Een jeugdbestuur bestond nog niet, het hoofdbestuur coördineerde
alles. Onder andere bestuursleden Marcel Speltdoorn en Marcel van Pamel zetten zich met hart en
ziel in voor de jeugdploegen.
Ook kwam de transfertkoorts opzetten. Herman De Potter en Valère Moreels besteden vele zondagen
aan het scouten van spelers en vele avonden aan de onderhandelingstafel met andere clubs. Vaak was
een goed transfertresultaat belangrijk voor het financiële welzijn van de club.
[ 20 ]
Etienne Broekaert heeft de bal klemvast. Jef Haegeman en Dubois kijken toe.

19. ECO groeide
in de jaren
zestig verder
uit tot een
volwaardige
club. Herman
De Potter
werd in 1963
secretaris in
de plaats van
medestichter
André
Lapage, het
begin van een
carrière als
secretaris die
meer dan 20
jaar zou duren. Als eerste echte trainer
werd Jacques De Brouwer aangetrokken, die als speler-trainer de
jonge spe-
lers op het
plein diri-
geerde.
Oudenhove
zou trou-
wens de vol-
gende 20
jaar steeds
voor trai-
ners kiezen
die ook nog
als speler
konden
inge-
[ 21 ]
Frans Haack, geraakt aan de knie, wordt verzorgd.
Herman De Potter helpt de gekwetste
Daniel Van Den Abeele van het plein.
De scholierenploeg die kampioen speelde in 1962, waarvan de meeste spelers later in de
eerste ploeg speelden. Staand herkennen we Laurel Van Der Steen, de jongere broer van
Frans Haack, Albert Uitterhaegen, Eric Leenaert, Ferdi Vandermeulen, Thierry De
Reghel, begeleider Marcel Speltdoorn, zittend Paul Aubeeck, Antoine Van Oycke,
Thierry Opdecam, Ronny De Clercq, Luc Van Liefde en Ivan Van Liefde.
Fernand Van Liefde dreigt voor het bezoekende doel.

20. Zij verloren dat seizoen slechts één wedstrijd, nota bene tegen de laatstgeklasseerde Atembeke met 1-0.
Oudenhove scoorde 155 doelpunten en incasseerde er slechts 15. Onnodig te onderstrepen dat er
geen maat op stond.
St.-Maria-Oudenhove beleefde een heuglijke dag ter gelegenheid van de huldiging van de kampioenen.
De club bestond tevens 10 jaar. Na een dankmis ging het ganse dorp in stoet naar het gemeentehuis
waar de feestvierders bij gebrek aan plaats op de speelplaats van de gemeenteschool ontvangen wer-
den door burgemeester en
schepenen.
De schuimwijnprinses uit die
tijd, ene Karine De Jong, open-
de daarna de feestelijkheden
die tot laat in de nacht duur-
den.
In een hogere reeks spelen,
vraagt om versterkingen, maar
Oudenhove had geen grote
financiële mogelijkheden. Er
werden een aantal eigen jonge-
ren in de ploeg gebracht zoals
Fernand Van Liefde, Eddy
Eeckhout en Roland Van
Imschoot.
De start in 2de provinciale in
het seizoen 1964-1965 was
allesbehalve, want ECO ver-
loor zijn eerste
5 wedstrijden. Men dacht zich reeds terug een reeks lager maar ECO kende een miraculeus herstel en
speelde de voorlaatste wedstrijd voor de titel in tweede tegen Volharden Aalst. Deze wedstrijd werd
spijtig genoeg verloren, anders was 1ste provinciale een feit geweest. Gevoelige matchen in die periode
waren de wedstrijden tegen Olsa Brakel. In de heenronde won Oudenhove zijn thuiswedstrijd tegen
Olsa voor een groot publiek, in de terugronde kon Olsa Brakel zijn behoud in tweede afdwingen door
ECO met 5-0 te verslaan.
[ 22 ]
Onder begeleiding van Valère Moreels zet een hele lichting jeugspelertjes zijn eerste passen op het voetbal-
veld, na de gemeenteschool direct naar het voetbalplein!!

21. En ECO kon beschikken over een goede lichting
jonge spelers. Toen ook kozen er diverse spelers
uit de omringende gemeenten voor Oudenhove,
vooral uit Maria–Lierde kwamen er verschillende
jonge spelers. De aanwezigheid van burgemeester
De Prijck van Lierde in het bestuur van ECO was
daar niet vreemd aan. De geschiedenis herhaalt
zich.
ECO had een hecht team met een klaarkijkende
stopper Fernand Dubois die met Frans Limpens
en Jozef Haegeman een beenharde verdediging
uitmaakte. In het middenveld heerste strateeg
Jacques De Brouwer samen met Johnny Van de
Velde en Marc Van Damme en voor-
aan kon men beschikken over snelle
spitsen zoals Johnny François en Frans
Haack. De razendsnelle Albert
Rousseau met het atoomschot in de
benen kon vanop de linkerflank regel-
matig uitbreken en scoren. In het doel
stond een betrouwbaar sluitstuk in de
persoon van Etienne Broekaert.
Piepjonge scholieren als Fernand Van
Liefde en Marc Seeuws werden met
succes ingeschakeld als de blessurelast
te hoog werd.
Die sterke ploeg speelde het klaar om
in 1963 kampioen te spelen in 3de pro-
vinciale.
[ 23 ]
Etienne Broekaert en Albert Rousseau.
Frans Limpens en Etienne Broekaert worden gevierd en in de bloemen gezet.

22. Voor het seizoen 1965-1966 werden wel serieuze versterkingen aangekocht. Spits Gaston Porréz en ver-
dediger Michel Paerewijck kwamen over van SV Zottegem en Jannot De Clercq van FC Nederbrakel.
In dat seizoen speelden de Oudenhoofse reserven trouwens kampioen.
In het seizoen 1966-1967 kwam aanvaller William Herregodts over van Winnik. Toch konden deze
versterkingen niet verhinderen dat Oudenhove in dat seizoen tweede laatste eindigde met 17 punten
en samen met Sparta Geraardsbergen
terug een reeks lager mocht gaan
spelen na 3 seizoenen in tweede pro-
vinciale C. SK Aalst werd dat jaar
kampioen.
Enkele spelers met "naam" kwamen
op de transferlijst terecht, Jacques
De Brouwer, Gaston Porréz en
Johnny Van de Velde gingen hun
geluk elders beproeven.
Na Jacques De Brouwer kwam
Liban Radie uit Ronse als trainer.
Liban stond voor de moeilijke taak
een degraderende ploeg terug op het
rechte spoor te zetten. Een aantal
spelers lagen in discussie met
het bestuur, sterkhouders waren
vertrokken. De nieuwe trainer ging
echter met succes putten uit de scholierenploeg en een aantal nieuwe vedetten deden hun intrede.
[ 24 ]
Op deze foto van de eerste ploeg vinden we een mix van oud en jong terug. De sterke generatie
van de jaren zestig kreeg opvolging begin de jaren zeventig dankzij een sterke jeugdlichting.
Staand van links naar rechts Daniel Van Den Abeele, Eddy Eeckhout, Marnic Speltdoorn,
Antoine Van Steerthem, Frans Limpens, André Van Damme. Chrétien Helleputte, André Van
Waeyenberge, Patrick Reyns, Eric Leenaert, Fernand Van Liefde en Eric Walraevens.

23. [ 25 ]
Het werden niet allemaal voetbalvedetten,
maar het was toch een bonte verzameling,
deze voetbaljeugd einde jaren zestig. We her-
kennen Johnny Machtelinckx, Hans Van
Liefde, Filip Troncquo, Christian De Vos,
Marc Troncquo, Etienne Cantaert, Ronny
Moreels en trainer Van Liefde.
Zittend: Ghislain Nachtegael, Marc
Rousseau, Marc De Loor, Luc D’Haeyer,
Luc Genbrugge, Daniel Rokegem, Martin
De Brouwer, Eric Reyns.
De scholieren omstreeks 1970 met trainer Denijs, Marc Rokegem, Johan
Van Liefde, Ronny Moreels, Marnic Speltdoorn, Paul Walraevens,
Herman Van Damme, zittend Etienne Cantaert, Patrick Reyns, Eric
Reyns, Herman Troncquo, Van Den Dooren.
Wie herinnert zich nog volleybalclub Black Boys. We herkennen o.a.
Fernand Van Liefde, Hans Van Liefde, Daniel Van Lierde, Harry Van
Ruyskensvelde, Johan Goderis, Alex Dormont en Christian De Vos.

24. Superspits Luc Van Liefde, goalgetter Thierry Opdecam, Yvan Van Liefde, Eric Leenaert, Daniel Van
Den Abeele, Eric en Paul Walraevens werden vaste waarden in de eerste ploeg.
Want ECO deed reeds een aantal jaren aan jeugdwerking, men besefte dat het belangrijk was voor de
toekomst van de club om ook aandacht te hebben voor de jeugd, die stond te trappelen om mee te
doen. Reeds snel werd de basis gelegd voor vele jaren jeugdwerking. En dat er talent aanwezig was,
was een feit.
De scholieren speelden in de jaren zestig kampioen.
[ 26 ]
We herkennen rechtstaand Herman Troncquo, Eric Van Damme, Herman De Potter, gemeentesecretaris Clement van de Walle, schepen Marcel Speltdoorn,
burgemeester Roger Koolbrandt, schepen Walraevens, Etienne Broodcoorens, Hilaire en Jozef Van Damme, Valère Moreels. Zittend van rechts naar links
William Van Damme,Johan Aubeeck, Noel De Tandt, Patrick Reyns, Marnic Moreels, Marc Rokegem, Dirk Seghers, Christiaan De Vos, Eric Reyns,
Etienne Cantaert, Marnic Speltdoorn, Ronny Moreels en Thierry De Reghel .

25. [ 27 ]
Een stevige reservenploeg:
Staand André Haegeman,
Dirk Seghers, Roger Labee,
Stephan Jooris (Suurbier),
Marnic Moreels,
Michel Vandermeeren,
Michel Van Damme.
Zittend Marc De Loor,
Marc Vekeman, Marc Rokegem,
Herman Van Damme,
Antoine Van Oycke,
Noel De Meerleer, Jozef Gabriels.

26. Ronny De Clercq, Thierry Opdecam en Antoine Van Oycke scoorden ook regelmatig hun goaltje.
Men moest in de periode geen dure spitsen van elders halen, integendeel andere clubs lieten een bege-
rig oog vallen op het Oudenhoofs talent.
Met Antoine Van Steerthem stond een betrouwbaar sluitstuk in doel. Oudenhove heeft steeds op
goede keepers kunnen rekenen met een lange staat van dienst. Na André Viville in de jaren ‘50 kwam
de atletische Etienne Broekaert in de jaren ‘60 die meer dan 500 wedstrijden speelde voor
Oudenhove. Nadien was er Antoine Van Steerthem die in de jaren ‘70 het goed weer maakte in de
[ 28 ]
Scholieren omstreeks 1974. Eric Reyns, Benny De Meyer, Dirk Roeland, Marc De Loor, Patrick Meulenijzer, Filip Troncquo, Jo De Tandt, Noel Pede,
Ghislain Nachtegael en Paul Van de Maele.

27. Deze jeugdwerking
bewees zijn diensten, en
zo kon ook eind de jaren
zestig een goede lichting
jeugdspelers doorbreken.
Luc Van Liefde, Fernand
Van Liefde waren
gevreesde spitsen.
[ 29 ]
Op deze foto ontdekken we de latere
secretaris Frans De Vleeschouwer, samen
met een knapenploeg. We herkennen
naast Valère Moreels de piepjonge
Hendrik De Mets, Patrick Haegeman,
Patrick Denijs, Freddy Moens,
Orwig Speltdoorn, Hans De Paepe,
Johan Aubeeck
De junioresploeg omstreeks 1975.
Naast Valère Moreels zien we
André Haegeman, Johan Aubeeck,
Johan Van Wijmeersch,
Patrick Haegeman,
Herman Van Damme,
Jozef Van Damme.
Zittend Hendrik De Mets, Guy Morre,
Eric Moreels, Luc Moreels
en Hans De Paepe

28. ken. Ook kwam er met
Marc Seeuws en Thierry
De Reghel verdere ver-
sterking uit de jeugd
zodat de spelerskern rui-
mer werd. Toch eindigde
men dat seizoen slechts
op een tiende plaats op
verre afstand van kampi-
oen Borsbeke.
In 1970 verliet een mar-
kante figuur de club,
Frans Haack werd
getransfereerd naar
Moerbeke na vele succes-
[ 30 ]
Nog een jeugdlichting eind de jaren 70.
Keeper Luc Schietecatte die de
jeugdwerking sterk stimuleerde met oa.
Danny De Potter, Eric Van de Maele,
Patrick Denijs, Luc Van Waeyenberge,
Armand Viville, Johan Limpens,
Jan Dernaucourt, Danny Moreels.
Juniores met oa.
Begeleider Roger Van Petegem,
Paul Van de Maele, Patrick Fonteyne,
Eric Leroy, André Haegeman,
Jean Goeminne.
Zittend Dirk Roeland,
Johan Van Wijmeersch, Eric Moreels
en Herman Van Damme.

29. goal. Eind de jaren
zeventig en de jaren tach-
tig waren er Luc
Schiettecatte, Edwin
Eeckhout en Hans
Maginet als betrouwbaar
sluitstuk.
In april 1969 eindigde ECO met zijn jonge ploeg op een verdienstelijke derde plaats in 3de provin­ciale
E met 5 punten achter-
stand op kampioen
Geraardsbergen.
Voor het seizoen 1969-
1970 werden José
Delvoye en Marc
Gaucquier van Brakel,
Guy Hoebeke van
Horebeke en Michel De
Schampheleer van
Grotenberge aangetrok-
[ 31 ]
Roger Haezebaut en dochter Monique,
Filip Dubois, Jurgen Van Cleemputte,
Dirk Van Den Bossche,
Geert van de Maele,
Stephan Schietecatte,
Stephan Van De Maele,
trainer Geert Van de Maele,
Hans Soullier, Peter Walraevens,
Hans Van de Keckhove,
Andy Van Den Berge,
Wim Van Imschoot,
Gerdy D’Hondt.
Ronny Moreels, Luc Genbrugge,
Patrick Meulenijzer,
Christiaan De Vos, Patrick Reyns,
Patrick Fonteyne, Marc Rokegem,
Eric Reyns, Noel Pede.

30. werd door veel ploegen
gevreesd.
André Herreman kwam over
van van SV Zottegem als spe-
ler-trainer, en André zou
negen jaar in Oudenhove het
sportieve beleid bepalen.
André was gedurende vele
jaren een betekenisvolle draai-
schijf geweest in het midden-
veld te Zottegem en kon zijn
rijke ervaring aanwenden in
Oudenhove.
Oudenhove eindigde de jaren
zeventig dan ook meestal in
de eerste vijf van het klasse-
ment . Seizoen 1971-72 eindig-
de Oudenhove derde met 33
punten, 7 punten na kampi-
oen Haaltert. In het seizoen
1972-73 eindigde men terug
derde met 34 punten, 4 pun-
[ 32 ]
Met Johan Aubeeck, Herman Van Damme,
Marc Van de Walle, Patrick Haegeman,
Johan Van Wijmeersch, André Haegeman,
Freddy Moens, Clément De Vleeschouwer.
Zittend Eric Moreels, Ghislain Nachtegael,
Paul Van de Maele, Eric Leroy.
St.-Niklaas op bezoek.

31. rijke jaren bij Oudenhove, Liban Radie hield het ook voor bekeken.
Vele spelers haalden bij Oudenhove een lange staat van dienst. De recordhouder zal waarschijnlijk
toch rots in de branding Frans Limpens zijn, die op 11 maart 1973 gehuldigd werd voor zijn 500ste
wedstrijd in het eerste elftal. Alhoewel Etienne Broekaert ook kan meedingen voor deze titel met meer
dan 10 jaar dienst in het Oudenhoofse doel.
Ook Albert Rousseau speelde als gevreesde spits vele wedstrijden mee voor EC Oudenhove. Deze
spelers werden dan ook in de bloemetjes gezet voor hun jubileummatchen.
Begin de jaren zeventig na 15 jaar dienst als voorzitter gaf Jozef Van Damme de fakkel door aan
Hilaire Van Damme, die korte tijd nadien opgevolgd werd door André Van Damme, de zoon van
Jozef. In die periode werden ook de kleedkamers vernieuwd. Samen met het bestuur spendeerden
Jozef Delmaire, John Bogaert, Armand en Roger Van Der Stichelen en Libert Limpens er hun verlof
aan, van clubliefde gesproken!
Ook het plein was steevast een bron van zorgen. De laaggelegen ligging zorgde ervoor dat het plein
maar al te vaak een modderpoel werd. De Oudenhoofse spelers die dergelijke omstandigheden meer
gewoon waren, konden het plein vaak in hun voordeel ombuigen. Een verplaatsing naar Oudenhove
[ 33 ]
De Us Fimoise voor de wedstrijd tegen EC Oudenhove met o.a. trainer Frans Haack en spits Wilmet De Schuytteneer.

32. Antoine Van
Damme en de toenmalige Oudenaardse keeper
Luc Schietecatte. Het jeugdbestuur begon zijn
eigen activiteiten te organiseren, had zijn eigen
kas en zorgde voor de organisatie van de jeugd-
wedstrijden en de begeleiding van de jeugdploe-
gen. Dit gaf nog een bijkomende impuls aan de
jeugdwerking, zodat ook in de jaren tachtig
ECO een goede lichting voetballers kon voort-
brengen, net zoals het vorig bestuur gepresteerd
had in de jaren zestig en zeventig.
Diverse jeugdactiviteiten en nieuwe jeugdspon-
sors gaven een bijkomend elan aan de club.
Het jaarlijkse Sint-Niklaasfeest werd georgani-
seerd en nog vele andere activiteiten.
[ 34 ]
De ploeg onder trainer Onijn.
Staand v.l.n.r. Armand
Viville, Edwin Eeckhout,
Gentil Reyns,
Paul Van De Maele,
Danny Moreels,
Geert Van De Maele,
Ronny Van Welden,
Ronny Moreels,
Ivan Van de Velde,
Herman De Potter.
Zittend
Eddy Moreels,
Eric Moreels,
Herman Van Damme,
Rudy Depres,
Luc Van Liefde,
Patrick Rokegem
en trainer Danny Onijn.
Uitnodiging bal.

33. ten na kampioen Nieuwerkerken.
Luc en Fernand Van Liefde, de gemakkelijk scorende Van Waeyenberge en Eric De Raeve bleven
voor de nodige doelpunten zorgen. Vooral het seizoen 1972-73 zat er nog meer in, maar onenigheid
tussen spelers onderling en spelers en bestuur (vlak voor de topmatch tegen Geraardsbergen eisten de
spelers een hogere winstpremie) bleken de titelkansen een ernstige deuk toe te brengen.
En er was terug een sterke lichting jeugdspelers op komst. De juniores speelden kampioen in 1972 en
uit deze lichting kwam een sterke kern die de volgende jaren de vaste kern van de eerste ploeg zou
uitmaken.
De reserven worden ontvangen op het gemeentehuis ter gelegenheid van hun kampioenstitel in 1972.
Pogingen om de Oudenhoofse jeugd warm te maken voor andere sporten zoals het kortstondig bestaan
van volleybalclub Black Boys bleken geen lang leven beschoren.
Diverse jeugdspelers zoals Ronny Moreels, Marnic Speltdoorn, de gebroeders Reyns, de gebroeders
Moreels en de gebroeders Van De Maele werden in de eerste ploeg ingebracht en maakten gedurende
de verdere jaren zeventig het goede weer uit voor de ECO.
Na de Van Liefdes en de Walraevens was het de beurt aan andere familienamen.
Voor de scheidsrechters was het aflezen van de spelerslijst en het opvolgen van de namen in die tijd
geen sinecure. Er werd al eens een gele kaart bij de verkeerde Van de Maele en Moreels gezet of een
goal bij de verkeerde Reyns of de verkeerde Van Liefde.
Spijtig genoeg was het niet altijd mogelijk om de talentrijke spelers in Oudenhove te houden. Ambitie
en financiële belangen voor club en spelers maakten dat verschillende talenten hun kans elders gingen
beproeven. Zo vertrokken onder andere Johan Savat naar SV Waregem, vertrokken Patrick en Eric
Reyns naar Deftinge.
Anderzijds werden er ook in de jaren zeventig regelmatig spelers aangetrokken die sterkhouder wer-
den in de eerste ploeg en de Oudenhovenaars ervaring en talent bijbrachten. We denken bijvoorbeeld
aan Paul Van Den Driessche en Eric De Raeve, de technisch sterke spitsen en Danny D’Hoker, een
speler die via SV Zottegem bij Club Brugge zijn kans kreeg en daarna enkele jaren bij Oudenhove
speelde, de sterke middenvelder Chris De Smet, Christiaens en De Keyser van Ronse en Luc
Schiettecatte van Oudenaarde en nog vele anderen.
Een belangrijke evolutie eind de jaren zeventig was de oprichting van een apart jeugdbestuur onder
impuls van Roger Haezebaut, Armand Viville, Armand D’Hondt, Antoine De Smet-Van Damme,
[ 35 ]

34. [ 36 ]
Enkele jeugdploegen uit de jaren zeventig…

35. [ 37 ]
Scholieren midden de jaren tachtig Davy Meese, Werner De Smet, Kurt De Smet, Geert Van Damme, Gerdy D’Hondt, Andy Van Den Berge,
Jo Van Damme, trainer Yves Spileers.
Zittend Dieter Milleville, Gunther Opdecam, Gerdy Speltdoorn, Bart Eeckhout, Kurt Eeckhout, Bruno Van Damme.
De juniors eind de jaren tach-
tig.
Afgevaardigde delegé
Armand d’Hondt,
Johan Moreels,
Pieter Willems,
Gerdy d’Hondt,
Ward Thienpont,
Stephan Van de Maele,
Jo Van Damme,
Carlos De Winter,
trainer Ivan Van de Velde.
Zittend Andy Van Den Berge,
Kurt Eeckhout
Bruno Van Damme,
Werner De Smet,
Claude Masure,
Johan Van Muylem,
Luc Dehenau.

36. [ 38 ]
De talentrijke juniorlichting in de jaren tachtig met afgevaardigde Freddy Meerschaut, Andy Meulenijzer, Kurt Eeckhout,
Andy Van Den Berghe, Gunther Opdecam, Jurgen Goditiabois, Gunther De Sutter, Jo Van Damme, Gerdy Speltdoorn,
afgevaardigde André Van Damme en trainer Eddy Moreels, Ulrich De Sutter, Andy Roos, Geert Van Damme, Kurt Moreels,
Bruno Van Damme, Lieven Meersschaut en David De Sutter.
Trainer Edwin Eeckhout,
Carlos De Winter,
Marnix Van Paemel,
Pascal Goessens,
Hans Collijns,
Filip Dubois,
Peter Baeskens,
Zittend Jurgen Van de Perre,
Stefaan Schiettecatte,
Mario Van Der Borght,
Dirk Van Den Bossche,
Geert De Potter,
Johan Van Muylem.

37. [ 39 ]
Eerste ploeg eind de jaren tachtig. Staand Hans Coigneau, Luc Vandermassen, Gert Diependaele, Luc Moreels, Peter Baeskens, Johan Haezebroek,
Jurgen Bousard en begeleider Eddy Van de Velde. Zittend Patrick De Lattre, Patrick Goessens, Dirk Wijnendaele, Hans Maginet, Luc Van Den
Bossche, Jurgen Meulenijzer, Chris Franceus.

38. [ 40 ]
En het
sprookje duurde verder. Het jaar nadien werd de eindronde afgewongen in derde provinciale. Op
Heusden moest de beslissende testmatch voor een plaats naar tweede provinciale gespeeld worden
tegen FC Kaprijke. Nadat de eerste testwedstrijd verloren was met 2-0 tegen Semmerzake werd de
match tegen Kaprijke alles of niets.
Voor meer dan 500 toeschouwers waarvan zeker 300 uit Oudenhove werd afgetrapt. De
Oudenhoofse fanfare was ook mee, dus zat de ambiance er zeker in. En het werd een triomfantelijke
zege met 6-1 dankzij goals van Frank De Groote, Pascal Goessens, Kris Meulenijzer en Ulrich De
Sutter. Na 20 jaar stond Oudenhove terug in 2de provinciale.
Op de foto van de promotie naar derde herkennen we naast het bestuur en trainer de toenmalige ploeg met Chris Meulenijzer,
Ronny De Ruyver, Erwin D‘Hondt, Rezy Herregodts, Luc Moreels, Van den Bossche, Gerdy Walraevens, Jurgen Bousard,
Pascal Goessens, Nico Van Steerthem, Chris Van De Maele, Patrick Goessens, Luc Vandermassen en Gunther Opdecam.

39. [ 41 ]
Erwin D’Hondt in duel met David Ghys.
Oudenhove op weg naar de promotie:
Gerdy Walraevens in actie in de wedstrijd tegen Volkegem.
Patrick Goessens toont zijn dribbelkunsten tegen Horebeke.

40. [ 42 ]
Grote ambiance bij spelers en bestuur nadat de
promotie naar 2de een feit was.
Trainer Herregodts een eerste maal op de schouders van de ECO spelers.
Manolito Fiers en Chris Meulenijzer juichen mee.

41. [ 43 ]
De kern voor 2de provinciale werd versterkt met Sandy Casiris, Kristof Moreels en Bart Van Lancker.
Helaas was het avontuur in 2de provinciale terug van korte duur. 2de provinciale bleek voorlopig te
hoog gegrepen. De jeugdwerking stond op een lager pitje en de financiële middelen waren niet aanwe-
zig om externe vedetten te blijven aantrekken.
Na twee jaren van promotie volgde onmiddellijk terug de degradatie naar derde. En daarna zakte
men verder terug naar 4de provinciale. Na vele jaren in derde maakte men in de jaren negentig twee-
maal kennis met 4de provinciale.
Het bestuur wijzigde midden de jaren 1990 terug van samenstelling. De spelersgeneratie van de jaren
zeventig meldde zich aan. Jan Dernaucourt werd secretaris, Ronny Moreels manager-ondervoorzitter,
Daniël De Reghel voorzitter, Eric Reyns, Dirk Seghers, Xavier Vandermassen, Evy Koolbrandt,
Danny De Roose bestuursleden. Het bestuur dat de viering van 50 jaar bestaan zou meemaken.
Ook de jeugdwerking, welke begin de jaren negentig tijdens de periode in 4de provinciale volledig weg-
gevallen was, kreeg een nieuwe impuls dankzij Jozef Van Damme, Antoine De Smet-Van Damme,
Antoine Van Oycke, Antoine Van Damme, Hilde Porrez en Daniël de Reghel, Dian en Martine
Verstichelen, Wim De Cubber, Nico Van Steerthem, John Vincke, Jan Van Branteghem en nog vele
anderen. Deze vernieuwde jeugdwerking die terug vanaf nul diende opgestart te worden begon met
één ploegje. Enkele jaren later zien we
terug een bijna volledige reeks jeugd-
ploegjes de zaterdag het veld opdra-
ven. Deze brengen een hele reeks
jonge ouders en grootouders met zich
mee, welke de club terug bijkomend
nieuwe adem kunnen geven. Sommige
jeugdspelers die op Oudenhoofse
bodem hun eerste pasjes zetten, spelen
ondertussen in hogere reeksen.
Voorbeelden daarvan zijn oa. Kevin
Spitaels en Brecht Moreels welke alle-
bei reeds in 2de nationale bij Club
Ronse aantraden en nu bij
SV Zottegem het goeie weer uitmaken.
De jeugdwerking wordt terug opgestart. Eén van de eerste ploegjes met Stef Merckaert,
Kenny De Witte, Thomas Van de Walle, Tim Van Liefde, Wouter De Smijter,
Anne-Sophie De Reghel, trainer Nico Van Steerthem.
Zittend Stijn Verstichelen, Robin Van Nieuwenhove, Filip Craeye, Lukas van de Walle,
Tommy Vincke en Kevin Petrus.

42. [ 44 ]
Het bestuur dat zich in 1996 installeerde.
We herkennen Danny De Roose,Jan Dernaucourt, Ilse De Mezel, Evy Koolbrandt, Ronny Moreels, Daniël De Reghel, Xavier Vandermassen en
Ludwig De Noyette.

43. [ 45 ]
De reservenploeg die lang samen
speelde en waaruit het grootste deel
van het jongste bestuur uit voort-
komt. We herkennen stand van
links naar rechts Marc De Loor en
Hedwig Meulenijzer, verzorgers en
begeleiders gedurende vele jaren,
Rezy Herregodts, Hendrik De Mets,
Gino Van Cutsem, Xavier
Vandermassen, Ludwig De Noyette,
trainer Johan Haezebrouck, Marc
Van de Walle, Willy Houstraete en
Theophiel Haegeman. Zittend Dirk
Seghers, Jan Dernaucourt, Guy
Melkebeke, Marnic De Tandt,
Ronny Gosse, Hans Coigneau,
Luc Vandermassen en kleine Evert
Vandermassen.
De ploeg die onder leiding van trainer Luc De Poorter in 1997 terug naar derde promoveerde. Staand Dieter Seghers, Luc De poorter, Kurt Moreels,
Van Den Borre, Ward Thienpont, Yves Speliers, Dirk De Tandt, Gerry Speltdoorn. Zittend Nico Van Driessche, Kris Meulenijzer, Frank De Groote,
Bart Van Daele, De Temmerman, Didier Uitterhaegen, Pascal Goessens, Luc Vandermassen.

44. [ 46 ]

45. [ 47 ]
Na enkele positieve jaren in derde provinciale presteerde de ploeg samen met trainer Herregodts die
zijn comeback maakte, het meest recente huzarenstukje van de club, namelijk de promotie van derde
naar tweede provinciale in 2003, dankzij een nieuwe kampioenstitel, 40 jaar na de vorige titel in 1963.
Nadat in het seizoen 2002 de club reeds gestreden had voor de eerste plaats kon succestrainer Danny
Herregodts de ploeg terug naar tweede provinciale loodsen. De titel werd duchtig en hevig gevierd
met oud en jong.
Het bestuur werd versterkt met bekwame bestuursleden zoals Michel De Schampheleer en Franky
Van de Maele. Het hoofdbestuur heeft een zeer goede ondersteuning van het jeugdbestuur en het
seizoen 2003-2004 verloopt voorspoedig in 2de provinciale, zodat onze club bewijst dat zij hier kan
thuishoren.
De toekomst ziet er dan ook rooskleurig uit!
De kampioenenploeg seizoen 2002-2003. Staand trainer Danny Herregodts, Ronny Moreels, Frank De Groote, Bart Reyns, Koen De Backer,
David De Sutter, Jurgen Van de Perre, Van Hee, Pascal Goessens, Jeroen Roos, secretaris Jan Dernaucourt.
Zittend Nico Van Steerthem, Bart Van Daele, Joris Van Bever, Kris Menschaert, Kristof Denie, Steven Devenijn, Geert Schotte, Kurt Moreels en Filipke.

46. [ 48 ]
Tom Van Damme en Paul Van de Maele worden gehuldigd
als beste spelers van het seizoen.

47. [ 49 ]
Ook mag de steun van de supportersclub niet vergeten worden die gedragen werd door mensen als
André Van de Capelle en Remi Moreels, beiden ons veel te vroeg ontvallen. Met vele initiatieven
hebben zij in de loop van de jaren de club regelmatig gesteund.

48. EC Oudenhove en zij vonden dat het tijd was voor nieuw bloed.
Dat nieuw bloed werd gevonden bij een aantal vrije beroepers en zelfstandigen van Oudenhove die
bereid waren om de bestuurstaken over te nemen.
Apotheker Hubert Carrette werd voorzitter, tandarts Marc Snoeck secretaris, Marc Van de Walle
schatbewaarder, Armand Goessens, kinesist Dominique Plovier, dokter Hendrik Schockaert,
Dirk Roeland en Jean Goeminne bestuursleden.
De voetbalkennis was niet bij ieder bestuurslid even grondig aanwezig. Op de eerste vergaderingen
dacht één van de bestuursleden dat er 13 spelers mochten opgesteld worden en kreeg de toenmalige
trainer een 2-6-2 opstelling voorgesteld. Maar het enthousiasme en de inzet waren groot en dat com-
penseerde het verlies aan ervaring.
Oudenhove was al jaren een vaste waarde in derde provinciale en kon zich nog meestal gemakkelijk
handhaven. De verkoop van diverse spelers die eind de jaren zeventig de ruggegraat vormden van de
ploeg zoals Ronny Moreels, Eric en Patrick Reyns, Geert van de Maele, Yvan Van de Velde en het
stoppen van sommige anderen zoals Paul Van de Maele werd opgevangen door een aantal nieuwe
transferts omdat er zich nog niet direct een nieuwe lichting aandiende. We herinneren ons onder
andere Eric Thiels, Walter Knipping, Stephan Van de Walle, Wilmet De Schuyteneer, Jan Cremers,
Dirk Van Ruyskensvelde, Peter Bauters, Danny Engels, Peter Ghijs, Fons en Marc Willems, Geert
Van Der Eecken, allen spelers die met wisselend succes als nieuwe vedetten binnengehaald werden.
André De Blanc, ex-speler van SV Zottegem en Frans Haack fungeerden als bekwame trainers.
Toch werd midden de jaren tachtig de degradatie enkele malen nipt ontlopen.
Midden de jaren tachtig werd secretaris Marc Snoeck vervangen door een belangrijke oudgediende,
André Lapage, één van de medestichters van de club werd bereid gevonden om de taak van secretaris
terug waar te nemen, een opdracht die hij nog een tiental jaar zou vervullen.
Enkele gekende trainersnamen uit de jaren tachtig bij ECO waren de comeback van Frans Haack,
Jean-Baptiste Pfaff en Johan Haezebroek.
Eric De Winter deed ook zijn intrede in het bestuur en werd eind de jaren negentig kortstondig voor-
zitter van de club. De jeugdwerking welke dankzij de oprichting van het aparte jeugdbestuur eind de
jaren zeventig een bijkomende impuls gekregen had, begon zijn vruchten af te werpen. Diverse talent-
rijke spelers kregen hun kans in de eerste ploeg. Sommige andere zoals Wim Van Imschoot, Kristof
[ 50 ]

49. Monument André Herreman werd eind de jaren zeventig vervangen door Ronsenaar Danny Onijn
die als trainer in Oudenhove een jong, sterk team terugvond. EC Oudenhove speelde ook eind de
jaren zeventig meestal in de eerste vijf van het klassement en miste de titel op een haartje. De ploeg
bestond vooral uit de talentrijke lichting jonge Oudenhovenaars en vormde een bijzonder sterk
geheel. Achteraan stond de betrouwbare Luc Schietecatte in doel met de gebaarde Ronny Moreels als
solide libero, Eric en Eddy Moreels, Geert en Paul Van de Maele als stevige verdedigers, in het mid-
denveld liepen talentrijke dribbelaars als Ivan Van de Velde, Dirk Roeland en Patrick Reyns en voor-
aan kon men beroep doen op de kopbalsterke goalgetter Eric Reyns, gesteund door enkele aankopen
zoals Marc Laureyns, De Keyser en De Meulemeester.
In 1979 werd het vijfentwintigjarig bestaan van de club gevierd. De Us Fimoise, een Franse ploeg uit
de champagnestreek, kwam een tornooi spelen en werd te logeren gelegd bij bestuursleden en spelers.
Het werd een begin van een traditie die een aantal malen zou herhaald worden.
Een voetbalclub financieel laten ronddraaien is geen eenvoudige zaak. Er zijn in deze vijftig jaar vele
zaken georganiseerd om geld in het laatje te brengen, gaande van Vlaamse kermissen tot tombola’s,
eetfestijnen, zelfs heuse duiven­verkopen. Onvergetelijk blijven alleszins de ECO bals in de jaren zestig
en zeventig waarbij vedetten als Will Tura, Paul Severs en Marva optraden.
In die periode werd ook de vzw opgericht. Een
schadegeval waarbij een vrouwelijke supporter
aan de hand gekwetst werd door een brekende
ruit, deed de clubverantwoordelijken inzien dat
men zich tegen dergelijke ongevallen moest bevei-
ligen via de juridische structuur van een vzw.
De jaren tachtig en negentig
Begin de jaren tachtig besliste de toenmalige
bestuursgroep om de fakkel over te dragen.
André van Damme, Herman De Potter, Valère
Moreels, Clément Van de Walle hadden allen
een indrukwekkende staat van dienst van twin-
tig, dertig jaar en meer onverdroten inzet voor
[ 51 ]
Isaac Akwaboah

50. Vreugde, lief en leed in de club
Voetbal is emotie, geluk, het meemaken van plezante ogenblikken en het delen van verdriet.
Vaak is de uitslag van de wedstrijd of de stand in de competitie bepalend voor de emotionele toestand
van de club, als het goed gaat zijn er weinig problemen, als het slecht gaat is het alsof alles tegenzit. Maar
er zijn momenten die bijblijven in het leven van een club, ogenblikken waarbij ieder clublid zich betrok-
ken voelt in de emotie. Dat kan het halen van een titel zijn, maar dat zijn soms ook de donkere pagina’s
in het leven.
In dit hoofdstukje worden anekdotes verteld, plezante verhalen, maar ook de trieste gebeurtenissen bin-
nen de club, momenten waarin de steun van de vrienden en kennissen van de club hopelijk heel belang-
rijk waren voor de familie.
De club heeft een aantal geliefde mensen onverwacht en veel te vroeg verloren. Hopelijk was het mede­
leven van de club een troost voor de familie. Zij waren alleszins een stukje van de club. Enkele trieste
ogenblikken in het leven van de club.
Eind de jaren zeventig zakte de echtgenote van Armand Van der Stichelen, Marie-Louise De Potter, plots
ineen op het terrein terwijl zij aan het helpen was op de jaarlijkse barbecue. Geneeskundige hulp kon niet
meer baten. Zij heeft letterlijk samen met haar man voor de voetbal geleefd tot het einde wanneer haar
hart het begaf op de barbecue.
Tom Van Damme was een heel goede spits en stond eind de jaren zeventig reeds op jonge leeftijd in de
eerste ploeg. Een auto-ongeval rukte hem veel te vroeg weg uit het leven. Op de foto zien we Tom samen
met Paul Van de Maele op de uitreiking van een trofee als beste spelers van het seizoen.
Chris De Smet was na een succesrijke carrière bij diverse clubs en enkele jaren in de eerste ploeg van
ECO als stevige middenvelder teruggekeerd om zijn fin de carrière bij de reserven te voleindigen. Een
klap met de wagen tegen een oplegger in de zomer van 1986 werd hem fataal.
In 1991 werd EC Oudenhove in diepe rouw gedompeld door de plotse dood van Peter Baeskens. Peter
was de poulain van de ploeg, de speler die iedereen graag zag, populair bij de supporters, altijd optimist.
De snelle spits op de rechterflank met de wapperende, blonde krullen. We zullen hem steeds missen.
Nog dit jaar werd de club geschokt door het plots wegvallen van Wouter Claes, een van de jeugdspeler-
tjes. De club leefde intens mee met het verdriet van ouders en familie en zal hem nooit vergeten.
[ 52 ]

51. Moreels en Dieter Milleville vertrokken naar clubs in hogere reeksen.
Begin de jaren negentig werd het bestuur terug grondig herschikt. Na 10 jaar dienst vonden verschil-
lende bestuursleden dat zij hun hemel verdiend hadden. Anderen kwamen in de plaats. Frans De
Vleeschouwer werd voorzitter en nadien secretaris wanneer Norbert Meulenijzer voorzitter werd,
Ludwig De Noyette werd schatbewaarder, Jozef Van Damme bestuurslid en ook de mensen van de
supportersclub André Van De Capelle en Freddy Meerschaut kwamen in het bestuur.
Het was het begin van een turbulente periode voor de eerste ploeg. Trainer Danny Herregodts startte
zijn carriere bij EC Oudenhove, en die start was niet mis. In het seizoen 1988-1989 had Oudenhove zich
nog net in derde kunnen handhaven doordat Leupegem een niet-aangesloten speler had opgesteld en
men na klacht bij de bond enkele punten kon recupereren, waardoor men de voorlaatste plaats in
extremis kon verlaten, maar in het jaar 1990 zakte Oudenhove toch van derde naar vierde provinciale.
Men was echter ambitieus om het vagevuur van 4de provinciale zo vlug mogelijk te verlaten en terug
zijn rechtmatige plaats in 3de op te eisen. Het eerste jaar van trainer Herregodts in 1993 was het meteen
raak. Samen met hulptrainer Johan De Merlier kon hij beroep doen op een nieuwe talentrijke lichting
jeugdspelers aangevuld met een aantal ervaren spelers zoals Marc Bauwens en Ronny De Ruyver en een
overwinning op 25 april 1993 tegen Ardennen maakte de 2de plaats en de promotie een feit.
Er kwam zelfs een vrouwenteam met Martin Van Liefde als coach.
Francois Nelis, Freddy De Craeker, Peter Dhaenens, Martin Van Den Borre en Luc De Poorter waren
trainers van EC Oudenhove in de loop van de jaren negentig voor kortere of langere periodes. Vooral
met Luc De Poorter werd terug een succestrainer binnengehaald die de spelersgroep goed kon moti-
veren. Na een jaar vagevuur in vierde werd met Luc De Poorter in 1997 terug de promotie naar
derde provinciale afgedwongen dankzij een tweede plaats in vierde provinciale E met 57 punten, 14
punten achter op kampioen Dikkelvenne.
[ 53 ]

52. Het engagement van bestuurders voor een club gaat vaak heel ver, maar in Oudenhove hebben we
toch wel enkele heel sterke staaltjes gezien.
Begin de jaren zeventig was er een speler die zijn legerdienst deed in Duitsland, een goede spits die
regelmatig scoorde. Wekelijks reed het toenmalig bestuur de zondagvoormiddag met de wagen naar
Duitsland om hem te halen. Zomaar efkens ongeveer 600 kilometer elke week met de wagen voor het
clubleven, je moet het er maar voor over hebben.
Omstreeks dezelfde periode werd er onderhandeld met een goede middenvelder die men graag bij
Oudenhove zag spelen. De speler was akkoord op voorwaarde dat men meehielp aan de ruwbouw
van zijn huis. Het bestuur ging hier prompt mee akkoord en enkele maanden was men wekelijks aan
het bouwen.
Ook de transfertperiode was altijd een periode met weinig rust voor de bestuurders. Zeker voor het
Bosmanarrest moest men onderhandelen met clubs én spelers waar vaak vele avonden en nachten
aan gespendeerd werden.
Herman De Potter en Valère Moreels kunnen er boeken over schrijven. De laatste dag voor het slui-
ten van de transfertperiode tot 4 uur ‘s nachts in de auto zitten delibereren voor de woning van een
speler, hem dan toch doen tekenen en de aangetekende zending naar de bond ‘s morgens vroeg in de
bus steken, het is allemaal gebeurd.
Soms wilden spelers zich zelf vrijkopen. Het idee over de prijs was hier niet altijd gelijklopend. Een
speler met verdiensten voor de club, maar toch al iets ouder kwam samen met zijn vader hierover
onderhandelen met het bestuur. Voor het bestuur speler en vader binnenliet, werd beraadslaagd hoe-
veel men nog wilde vragen. Het bestuur besloot om hem te laten gaan voor 20.000 BEF maar sugge-
reerde wijselijk hem eerst zijn bod te vragen. Vader en speler sloegen met de vuist op tafel dat hij
wegens verdiensten voor de club zeker niet meer dan 50.000 BEF wilde geven. Het bestuur keek
mekaar eens aan en knikte dat het goed was.
Vaak waren de discussies met andere clubs van lange adem. Voor een belangrijke transfert lang gele-
den kwam men maar niet tot een overeenkomst, een andere club wilde graag 2 Oudenhoofse spelers
kopen, maar de prijs was te hoog.
Het Oudenhoofs bestuur wist dat de sponsor van de andere ploeg aan de toog zat, en terwijl een
Oudenhoofs bestuurslid naar toilet ging deed hij vlug een babbeltje met de sponsor, langs zijn neus
weg zeggend dat hun club toch te weinig middelen had voor zo een zware transfert.
Hij kende de man en wist dat deze rap op zijn paard zat. De sponsor trok de deur van de vergader-
[ 54 ]

53. [ 55 ]
zaal open en riep dat hij geld genoeg had en de rest wel zou bijleggen. Je ziet maar, alle trucken wer-
den uit de doos gehaald.
In de club hebben we vele voetbalvedetten gekend die hun kunsten niet alleen op het terrein toonden,
maar ook naast het terrein de nodige stoten konden afwerken.
AA Gent, in die tijd nog La Gantoise, kwam een speler scouten, voor velen de beste spits die
Oudenhove ooit had. Er was één probleempje, de speler in kwestie was voor de match nog iets gaan
drinken in de Vliegende Schotel en blijven hangen, zodat La Gantoise zonder spits moest afdruipen.
Een verstrooide speler van de reservenploeg had op verplaatsing tegen Ruien voor de verandering
een witte broek mee in de plaats van een rode. Hij speelde dan maar met de witte broek. De scheids-
rechter, Pietje Precies, legde de match stil en zei de speler dat hij een rode broek moest aantrekken of
het plein verlaten. De enige rode broek die onze speler in de kleedkamer vond was een rode onder-
broek van een medespeler, hij trok die dan maar aan en speelde de match aan met een rode onder-
broek met een grote gulp en een nijdige scheidsrechter die niets meer kon zeggen.
Sint-Niklaas te voet.

54. [ 56 ]
Viering in de kantine. Oud-speler en oud-bestuurslid Dirk Roeland,
samen met oud-trainer Danny Onijn, Hilde Porrez van het jeugdbestuur
en Marc De Loor, oud-afgevaardigde van de reservenploeg.
Trainer, jeugd en eerste ploeg lopen een ereronde.
Kampioenviering. Eddy Wally in de persoon van Kris Van Hee
op de ECO-mobiel voor de Vliegende chotel.
Mooie ogenblikken in de club.
“Ambiance en sfeer bij de kampioenenviering 2003!”

55. [ 57 ]
Pascal Goessens en
Bruno Van Damme samen
met monument
Albert Roussceau.
De kampioenenploeg samen op de foto met de jeugdspelers.

56. Een andere speler, actueel bestuurslid, gekend om zijn fratsen, liet zich kort voor het einde van de
wedstrijd plots vallen en riep alsof hij gekeeld werd. Er was geen contact geweest en zijn medemaats
[ 58 ]

57. [ 59 ]
De ploegen van ECO - anno 2004
Anno 2004 zit de club nog altijd vol leven. Naast het eerste team en de beloftenploeg zijn er ook nog
de damesploeg, onze "silverbells" en een reeks jeugdploegjes, waar dankzij de hernieuwde jeugdwer-
king de cirkel terug bijna rond is.
Tijdens de weekends bruist het op "Pijperzele" dan ook van de voetbalactiviteiten. Een grote ploeg
medewerkers zorgt dat alles gesmeerd loopt, Willy en Linda samen met een pak helpers achter de
toog, begeleiders en trainers van de ploegen, vrijwilligers die het terrein en de lokalen onderhouden,
het vergt een pak medewerkers en voetbalvrienden.
Belangrijk is dat ieder dit met hart en ziel kan doen en er plezier aan beleeft, want anders blijft het
niet duren.
Gelukkig hebben we in Oudenhove nog een pak dergelijke vrijwilligers, zodat Eendracht Club
Oudenhove nog een mooie toekomst in het vooruitzicht heeft

58. [ 60 ]

59. [ 61 ]

60. [ 62 ]

61. [ 63 ]

62. [ 64 ]

63. [ 65 ]
SLOTWOORD
Vijftig jaar geleden was het een periode waarin veel kleine clubs het daglicht zagen. Spijtig genoeg
leven wij nu in een periode waarin zowel grote als kleine clubs er de brui aan geven of moeten stop-
pen, hetzij wegens financiële problemen, hetzij wegens gebrek aan bestuursleden die zich willen of
kunnen inzetten.
En dat is heel spijtig, want het sociale leven van een dorp of stad gaat heel vaak door de maag van
een voetbalclub. In een tijd waarin individualisme en cocooning het leven bepalen, waar kinderen een
groot deel van hun vrije tijd voor TV of computer zitten, zijn voetbalploegen en andere sportclubs
essentieel voor het welzijn van zowel groot als klein.
Ik hoop dat wij over 25 jaar, 75 jaar Eendracht Club Oudenhove kunnen vieren. Daarom is dit boek
vooral een eerbetoon voor alle bestuurders, medewerkers en supporters van de club, want het zijn zij
die de club in leven houden.
Aan hen wordt dit boek dan ook opgedragen.

64. Druk: Magerman, Meire 50-52, 9620 Zottegem
V.U.: Marc Van de Walle, Ten Ede 227, 9620 Sint-Maria-Oudenhove.
Alle rechten voorbehouden.
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of
openbaar gemaakt in enige vorm op enige wijze, hetzij electronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of
op enige andere manier zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming van de uitgever.